Ο χιονιάς του 2022 στον Λόφο Φινόπουλου.

 

 

 Για ακόμη μια φορά επισκέφθηκε την Ελλάδα ο χιονιάς, με την  παρουσία του σε αρκετά μέρη. Ιδιαίτερη η άφιξή του στις Κυκλάδες και πολύ δυνατή στην Αττική. Φέτος τον ονόμασαν "ελπίδα" ... Το βέβαιο είναι πως ήρθε με διττό ρόλο αφού αλλού δημιούργησε προβλήματα κι αλλού έδωσε στιγμές χαράς και ξεκούρασης. Βέβαια για κάποια από τα σοβαρά προβλήματα ευθύνονται ανθρώπινα λάθη και παραλείψεις.

Το παρόν κείμενο - φωτογραφικό οδοιπορικό έχει ως σκοπό , όπως και του περασμένου χρόνου, τις αυριανές αναμνήσεις. Αποθηκεύοντας κάποια στιγμιότυπα και την περιγραφή γεγονότων θα μπορούν να γνωρίζουν οι νεώτεροι στο μέλλον, αλλά μαζί θα θυμόμαστε κι εμείς. 

Το πιο δύσκολο αυτής της επέλασης του χιονιά στην χώρα μας (δεν το ονομάζω κακοκαιρία διότι είναι χειμώνας ...) ήταν η τραγική ταλαιπωρία των εγκλωβισμένων ανθρώπων στην Αττική οδό, κάτι που δεν επιδέχεται χαρακτηρισμό..Ήταν εύκολο να κλείσουν όλοι οι είσοδοι του δρόμου αφού δεν υπήρχε ετοιμότητα για βοήθεια..Είναι όμως λυπηρό όταν τα διόδια του συγκεκριμένου δρόμου τα χρυσοπληρώνει ο λαός..Επίσης προβλήματα λόγω διακοπής ρεύματος από δέντρα που έσπασαν κτλπ, που δεν μπορούν να προβλεφθούν. Πιστεύω ότι αφού κάθε χρόνο όπως φαίνεται θα ζούμε και στην Ελλάδα, στην Αθήνα αυτά τα καιρικά φαινόμενα οι αρμόδιοι της κάθε κυβέρνησης, φορείς αλλά κι ο καθένας μας θα πρέπει να έχουμε κάποια ετοιμότητα...κυρίως όταν η ΕΜΥ μας ενημερώνει!!

 Αφήνοντας όμως τα προβλήματα..ακολουθεί ένα φωτογραφικό χιονοταξιδάκι στον Λόφο Φινόπουλου στου Γκύζη.

Ο εν λόγω Λόφος για πολλά χρόνια αποτελούσε όχι μόνο τόπο βόλτας, αλλά και ψυχαγωγίας , κυρίως τα καλοκαίρια όπου θυμάμαι εγώ , για όλους τους κατοίκους της περιοχής, για μικρούς και μεγάλους. Είχε αναψυκτήριο με τραπεζάκια έξω, παιδική χαρά, ήταν καθαρό και περιποιημένο το μέρος. Την δεκαετία του '90 οι αναμνήσεις μου με την πατρική μου οικογένεια και αγαπημένους μου συγγενείς είναι από τις πιο ωραίες. Κυρίως όταν η μεγαλύτερη σε ηλικία θεία στολιζόταν για να πάμε στο βουναλάκι τα Σάββατα ή τις Κυριακές το βραδάκι. Ένας μικρός αλλά πανέμορφος πνεύμονας πράσινου στο κέντρο της Αθήνας πάρα πολύ κοντά στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας στο ύψος της στάσης ΣΟΝΙΑ.Στην ουσία είναι η φυσική προέκταση του Πεδίου του Άρεως από την πλευρά που βρίσκεται η οδός  Μουστοξύδη αλλά και του πάρκου της Ευελπίδων από την πλευρά της οδού Βαλτινών.

 

Οι οδοί που τον αγκαλιάζουν είναι η Βαλτινών, η Καλλίστης, η Μομφεράτου και η Ιεράπετρας. 

Αρμόδιος φορέας για τον Λόφο είναι η Περιφέρεια Αττικής που ευχόμαστε να φροντίσει ώστε να ξαναπάρει ζωή όπως αξίζει!

Στην παιδική χαρά πολλές γενιές μεγάλωσαν και στα μονοπάτια του έπαιξαν παιδιά και  η τοποθεσία έπαιρνε ξεχωριστό χρώμα..σαν να βρισκόσουν σε χωριό ήταν όπως έλεγαν μεγάλοι άνθρωποι γεμάτοι αναμνήσεις από εκεί. Ευχόμαστε όλοι που αγαπάμε την Αθήνα και τη γειτονιά, όπως και το Πεδίο του Άρεως βρήκε την αίγλη τους μετά από είκοσι περίπου χρόνια εγκατάλειψης και απαξίωσης έτσι να δούμε και του Φινόπουλου..Βέβαια δίχως τον αγώνα των κατοίκων τίποτα δεν θα είχε προχωρήσει στο Πεδίον..εκεί ευελπιστούμε και για τον Λόφο. Σήμερα που ανεβήκαμε μετά από πολλά χρόνια αυτό που παρατηρήσαμε είναι ότι γενικά έχει καθαριστεί από τους θάμνους, έχει μια καλύτερη οπτική και η παιδική χαρά είναι περιποιημένη. 

Με το χιόνι ήταν καταπληκτικά, γεμάτος από χιονάνθρωπους! Υπήρχαν νέοι και οικογένειες που απολάμβαναν το χιόνι με σεβασμό, με μια αισιόδοξη αύρα!Στον λίγο ήλιο που βγήκε εμφανίστηκαν τα σπουργιτάκια, κοκκινολαίμηδες, σουσουράδες.. 

Πόση αξία έχει η φύση!!Ανεκτίμητο δε..όταν υπάρχουν δίπλα μας τέτοιοι χώροι που μπορούμε για λίγο να νιώσουμε πως πέρασαν ώρες..Καθόσον το πρόγραμμά μας οικογενειακώς είναι γεμάτος και φορτωμένο οπότε η άνεση της μετακίνησης μας βοήθησε να έχουμε αυτή την αλλαγή..

Η αγάπη συμβαδίζει με τον άνθρωπο και όχι η βία!

Η αγάπη είναι τα θεμέλια της ζωής, του κόσμου, της κοινωνίας!Η βία αποτελεί την αργή ή γρήγορη καταστροφή τους.

Βία σύμφωνα με το λεξικό σημαίνει χρησιμοποίηση της δυνάμεως για την επιβολή θελήσεως, καταναγκασμός κλπ. Οι μορφές της βίας είναι αρκετές όπως η σωματική, η ψυχολογική, η σεξουαλική, η οικονομική εκμετάλλευση. 

 

Στις μέρες μας γίνεται συχνά λόγος για την ενδοοικογενειακή βία με πιο γνωστά χαρακτηριστικά τον νυν ή πρώην σύζυγο ή σύντροφο να είναι θύτης και θύμα η γυναίκα, τα παιδιά ή πρόσωπα της πατρικής οικογένειας του θύματος. Φυσικά υπάρχουν περιπτώσεις που το θύμα είναι ο άνδρας και τα παιδιά.  Εντός ή εκτός οικογένειας η βία εκτυλίσσεται ανάμεσα σε ανθρώπινες σχέσεις κι αυτό είναι το θλιβερό.Το έναυσμα γι' αυτό το  κείμενο είναι τα περιστατικά των ημερών..

Όπως αναφέρω πάντα κανένας άνθρωπος δεν γεννιέται με σκοπό να καταστρέψει και να καταστραφεί. Κάθε μωρό που βγαίνει στη ζωή έχει τις ίδιες αντιδράσεις, κλαίει , γελάει κτλ. Στην πορεία της ζωής κάποιοι παράγοντες είναι αυτοί που καθορίζουν το μέλλον τους και συνήθως βρίσκονται στα παιδικά χρόνια. Εννοείται πως υπάρχουν οι ψυχικά διαταραγμένοι, οι αρρωστημένες προσωπικότητες τις οποίες να ευχόμαστε και να προσευχόμαστε να αποφεύγουν τα παιδιά, οι νέες και οι νέοι.

Καταλυτικό ρόλο για τους περισσότερους ανθρώπους έχει παίξει η αγάπη που έλαβαν ή δεν έλαβαν..Και πως να λάβουν αγάπη τα παιδιά που ποτέ δεν άκουσαν για συναισθήματα και ψυχή στο σπίτι αλλά μόνο για το πως θα αυξηθούν τα εισοδήματα, για το ότι υπάρχουν άπειρα χρήματα και μπορούν να κάνουν τον κόσμο δικό τους, για τις μαζώξεις με όλη την υψηλή (πολύ χαμηλή όμως...) κοινωνία που κυριαρχούσε η επίδειξη της εμφάνισης, τα χαριεντίσματα και ταυτόχρονα τα πισώπλατα μαχαιρώματα; Πως να γνωρίζουν από σεβασμό και ευγένεια όταν γνώριζαν πως χωρίς να διαβάσουν θα αποφοιτήσουν από το ιδιωτικό σχολείο με άριστα;Μετά θα συνεχίσουν να λαμβάνουν τίτλους μέσω των χρημάτων του μπαμπά;Πως να γνωρίζουν από συμπεριφορά προς την κοπέλα όταν δεν είδαν ποτέ τους γονείς μαζί...ο μπαμπάς έτρεχε με τις γραμματείς για επαγγελματικά ταξίδια, η μαμά εξαφανισμένη στα διάφορα κοινωνικά δρώμενα και η υπηρεσία ήταν στο σπίτι έτσι σαν ένα δείγμα ανθρώπου..

Οι απόψεις που εκφράζω δεν στοιχειοθετούνται από γενικές πληροφορίες αλλά από την προσωπική μου εμπειρία. Υπάρχουν εύποροι οι οποίοι κράτησαν και κρατούν τις αρχές της οικογένειας, έβαλαν τα παιδιά τους να δουλεύουν από τη μικρότερη θέση και να δέχονται εντολές από την προϊστάμενο εργαζόμενο, τους δίδαξαν την αγάπη , τον σεβασμό, την ευγένεια, την φιλανθρωπία ..Λίγοι μεν, αλλά ξεχωριστοί..Τα παιδιά τους είναι τόσο ξεχωριστά που πραγματικά εύχομαι να αποκτήσουν κι άλλα τόσα..Απλά γιατί είναι άνθρωποι!!

 Από την άλλη όμως για να είμαι αντικειμενική στα γραφόμενά μου, υπάρχουν κι εκείνες οι αμέτρητες οικογένειες στην επαρχία όπου μεγάλωσαν τα παιδιά με ξύλο και πάλι ξύλο, με φόβους που τους δημιούργησαν μια βόμβα η οποία ήταν έτοιμη για έκρηξη μόλις το έδαφος θα ήταν πρόσφορο...Και που θα ήταν πρόσφορο;Στη γυναίκα και στα παιδιά..

Είναι οι οικογένειες όπου ο άνδρας έχοντας το απάνω χέρι γιατί έτσι ήθελε η κοινωνία, είχε τη γυναίκα για υπηρέτρια σ' αυτόν και στο σόι του πολλές φορές, για να ικανοποιεί τα κτηνώδη σεξουαλικά του ένστικτα αλλά αυτός να την χτυπάει, να συνευρίσκεται με άλλες και φυσικά να μην έχει σχέση με το μεγάλωμα των παιδιών. Δυστυχώς αλλά εκεί που από μικρή άκουγα "καλή οικογένεια" ..το καλή ανταποκρίνονταν στο οικονομικό υπόβαθρο και όχι στην έννοια της οικογένειας που γεννά όλες τις αξίες. Τι παιδιά θα έβγαιναν ή θα βγουν από αυτά τα σπίτια;

Στην εποχή μας με τη χρήση του διαδικτύου πολλοί νομίζουν πως ξεγελούν το κοινό....Πως είναι δυνατόν να γνωρίζει όλη η γειτονιά, ότι ο άνδρας απατά τη σύζυγο, τη σύζυγο την χρηματοδοτεί ο φίλος του άνδρα, η σύζυγος κάνει έκκληση μέσω τηλεφωνημάτων και μηνυμάτων για να βρει τρόπο να σωθεί καθόσον υπάρχει λεκτική και ψυχολογική βία (όλα αυτά κι άλλα πολλά με παρουσία ενός μικρού παιδιού..), να βλέπουμε στο διαδίκτυο αγκαλιές και φιλιά από το υποτιθέμενο ζευγάρι; Τι αρχές θα αποκτήσει το μικρό παιδί, πως θα μάθει τι είναι η αληθινή αγάπη, το ζευγάρι και η οικογένεια;Ένα μικρό παράδειγμα.. Πολλά παιδιά που γίνονται μάρτυρες σεξοδιαστροφικών καταστάσεων από μεθυσμένους ή αχαρακτήριστους γονείς νομίζουν ότι έρωτας είναι η βία και αγάπη είναι η γυναίκα να κάνει ότι θέλει ο άνδρας (πολλές μαρτυρίες, σε σεμινάρια που κάνω χρόνια). Άλλα παιδιά βιώνουν τραγικούς καυγάδες, φωνές, γείτονες, αστυνομίες  και στη συνέχεια το ζευγάρι που (υποτίθεται) ηρεμεί..τρέφει τις ανόητες ελπίδες ότι τα παιδιά έχουν την καλύτερη άποψη για την αγάπη και πως οι ίδιοι τα δίνουν όλα....παιχνίδια και εξωσχολικές δραστηριότητες.

Από τα τραγικότερα που συμβαίνουν στην κοινωνία μας είναι τα αμέτρητα και συνεχή περιστατικά βιασμού ο οποίος αποτελεί έγκλημα. 

Πόση ομορφιά, ελπίδα, θετικά αύρα εκπέμπουν τα ζευγαράκια που βλέπουμε να περπατούν, να αγκαλιάζονται αρμονικά!

Πόσο τοξικό είναι ο νους των περισσότερων αγοριών ή ανδρών να είναι μόνο στην ικανοποίηση των σεξουαλικών επιθυμιών δίχως τη συναίνεση του άλλου προσώπου....

Είναι δυνατόν ένας νέος να μην μπορεί να συνάψει σχέση αλλά να επιδιώκει περιστασιακές βίαιες καταστάσεις;

Το μεγάλο κακό είναι ότι θύτες και θύματα τα υπάρχουν σε όλους τους χώρους, φιλικό, επαγγελματικό κτλπ.

Είναι ένα πολύ μεγάλο βήμα αυτό που έχουν καταφέρει τα θύματα σήμερα, να μπορούν να μιλούν και να υποστηρίζονται από οργανώσεις και χιλιάδες κόσμο. Θα πρέπει βέβαια να μιλούν και τα αγόρια, καθόσον δεν είναι λίγα αυτά που έχουν υποστεί τέτοια μαρτύρια.

Ως άνθρωπο με ενοχλεί τρομερά που αρκετοί συνάνθρωποι κατηγορούν ή αφήνουν αιχμές για τα θύματα..Αδιανόητο!!Πιστεύω ότι πρέπει κάποιος να έχει πολύ επιφανειακή σκέψη και καθόλου ενσυναίσθηση για  να συμβαίνει κάτι τέτοιο..

Για την μορφή της βίας κατά των ενηλίκων δεν θέλω να αναφερθώ αναλυτικά παρά μόνο να τονίσω για ακόμη μια φορά ότι η δικαιοσύνη πρέπει να μην αργοπορεί για τα σχετικά...να μην αφήνει περιθώρια στους θύτες να ζουν ελεύθεροι, πολλές φορές να ειρωνεύονται και να καμαρώνουν που είναι έξω....που ζουν....

Δεν έχει σημασία ποια θέση κατέχει ή ποιες είναι οι σπουδές του ή αν έχει οικογένεια..Από την στιγμή που κάποιος βιάζει παιδί, ανήλικο πρόσωπο θα πρέπει να έρθει αντιμέτωπος αληθινά με τις πράξεις του και με τις επιπτώσεις αυτών..

Το αν κάποιος είναι καλός στο επάγγελμά του, γλυκομίλητος με τους γείτονες, το αν έβγαζε βόλτα την οικογένειά του ..δεν μας αφορούν καθόλου!Από τη στιγμή που διαθέτει πορνογραφικό υλικό κι απ' τη στιγμή που οι ειδικοί μπορούν να καταλάβουν μέσα από εξετάσει και ειδικά τεστ αν ο ανήλικος ή ενήλικας τώρα κι ανήλικος την εποχή του συμβάντος, λέει αλήθεια, τον λόγο έχει η δικαιοσύνη.

Εύχομαι στα θύματα των τελευταίων ημερών να βρουν στον δρόμο τους το αστέρι που θα επουλώσει όλες τις πληγές. 

Εύχομαι στους γονείς να συνειδητοποιήσουν την ευθύνη τους για τον κόσμο, για την κοινωνία γιατί εκεί ανήκει το παιδί ή τα παιδιά τους.

Εύχομαι στους κηδεμόνες συγγενικού ή φιλικού περιβάλλοντος να βοηθούν όπως πρέπει όταν αντιλαμβάνονται πως κάτι δεν πάει καλά στην οικογένεια των δικών τους ανθρώπων.

Όσο για τους θύτες...λυπάμαι που κανείς δεν τους έμαθε να αγαπούν, που κανείς δεν τους οδήγησε στο ψυχιατρείο (για συγκεκριμένες περιπτώσεις), που δεν γνώρισαν πόσο όμορφο είναι να νοιάζονται, να μοιράζονται, να είναι αληθινοί άνθρωποι και φίλοι!!Λυπάμαι γιατί η κοινωνία μας χάνει νέους ανθρώπους που θα μπορούσαν να ήταν άξιοι, να λάμπουν σαν τον ήλιο από φωτεινή ψυχή, να κάνουν πράξεις που θα τους ανεβάζουν στην κλίμακα της καλοσύνης και του πραγματικού ανδρισμού ή της πραγματικής γυναικείας φύσης για όσες γυναίκες είναι θύτες. 

Τέλος καλό θα είναι όλοι και όλες για να γνωρίζουμε νόμους, δικαιώματα και όλα τα παρεμφερή να μελετάμε τη σελίδα της Γενικής Γραμματείας Οικογενειακής Πολιτικής και  Ισότητας των Φύλων. Εκεί υπάρχει ο ιστότοπος κατά της βίας των γυναικών καθώς επίσης και η 24ωρη τηλεφωνική γραμμή 15900.