Χρώματα και σχέδια, σε μοναδικές γεύσεις!

Η συνέχεια από το γλυκό εργαστήρι, που βρίσκεται ακριβώς δίπλα μας!!..όπως καταλαβαίνετε ζούμε από τώρα στην κόλαση!!!!

Στα υψηλά σκαλοπάτια της ποίησης!ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ.

Ο Οδυσσέας Ελύτης, ο Οδυσσέας Αλεπουδέλης το πραγματικό του όνομα. Γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης, στις 2 Νοεμβρίου του 1911 και έφυγε στις 18 Μαρτίου του 1996. Πιστεύω πως οι λέξεις είναι ελάχιστες, ώστε να περιγράψουν το επίπεδο της τέχνης του. Δεν είναι μόνο ένας από τους σημαντικότερους ποιητές για τη γενιά του '30, αλλά είναι και θα είναι ένας εκ των σπουδαιότερων στυλοβατών της ελληνικής ποίησης, με παγκόσμια φήμη. Το έργο του πασίγνωστο, ξεκινώντας από το Άξιον Εστί.Ποιητικές συλλογές έχουν μελετηθεί σε παγκόσμια κλίμακα, αφού έχουν μεταφραστεί σε πολλές ξένες γλώσσες.Από τις σπουδαίες του διακρίσεις είναι το Κρατικό Βραβείο Ποίησης το 1960 και το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1979.
Ας ταξιδέψουμε μέσα από τους στίχους του, που ευωδιάζουν Ελλάδα.....

Η ψυχή μου ζητούσε Σηματωρό και Κήρυκα

Είδα τότε θυμάμαι

τις τρεις Μαύρες Γυναίκες

να σηκώνουν τα χέρια κατά την Ανατολή.

........................

.........................

"Εντολή σου, είπε, αυτός ο κόσμος

και γραμμένος μες στα σπλάχνα σου είναι.

Διάβασε και προσπάθησε

και πολέμησε, είπε,

...."Κάθε λέξη κι από 'να χελιδόνι
για να σου φέρνει την άνοιξη μέσα στο θέρος" είπε.
Και πολλά τα λιόδεντρα
που να κρησάρουν στα χέρια τους το φως
κι ελαφρό ν' απλώνεται στον ύπνο σου
και πολλά τζιτζίκια
που να μην τα νιώθεις
όπως δε νιώθεις το σφυγμό στο χέρι σου
αλλά λίγο το νερό
για να το' χεις Θεό και να κατέχεις, τι σημαίνει ο λόγος του..
............................
.......................
Κάτω απ' την κληματαριά
ώρες εκεί ρέμβασα
με μικρά -μικρά τιτιβίσματα
κοασμούς, τρισμούς, το μακρινό κουκούρισμα: 
Nα το πιπίνη να το λελέκι
να το γυφτοπούλι
ο νυχτοπάτης και η νερόκοτα
ήταν και ο μπόμπιρας εκεί
και το αλογάκι που λεν της Παναγίας.
Η στεριά με τα σκέλη μου γυμνά στον ήλιο..

 ....."Η αγνότητα, είπε, είναι αυτή
στις πλαγιές το ίδιο και στα σπλάχνα σου"
Και τα χέρια του άπλωσε όπως κάνει
γέροντας γνωστικός Θεός για να πλάσει μαζί πηλό και ουρανοσύνη.
..................

 ....Ο καθείς και τα όπλα του, είπα: 
Στα στενά τα ρόδια μου θ' ανοίξω.
Στα στενά φρουρούς τους ξέφυρους θα στήσω
τα φιλιά τα παλιά θ'απολύσω που η λαχτάρα μου άγιασε!
Λύνει αέρας τα στοιχεία και βροντή προσβάλλει τα βουνά.
Μοίρα των αθώων, είσαι η δική μου η Μοίρα!

 ..................

Ο έρωτας.

Το αρχιπέλαγοςΚι η πρώρα των αφρών τουΚι οι γλάροι των ονείρων τουΣτο πιο ψηλό κατάρτι του ο ναύτης ανεμίζειΈνα τραγούδι.
Τη γαλανή του ελευθερία ο γλάρος
Δίνει στον ορίζοντα
Κύματα φεύγουν έρχονται
Αφρισμένη απόκριση στ' αυτιά των κοχυλιών

..................

...........

Φλοίσβος φιλί στη χαϊδεμένη του άμμο - Έρωτας

..................

Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις.

 ..............
Κατακλυσμούς ποτέ δε λογαριάσαμε
μπήκαμε μες στα όλα και περάσαμε
Κι έχουμε στο κατάρτι μας βιγλάτορα
παντοτινό τον Ήλιο τον Ηλιάτορα!
............

...............
 Γη της λεμονιάς, της ελιάς
γη της αγκαλιάς, της χαράς
γη του πεύκου, του κυπαρισσιού
των παλικαριών και της αγάπης

Χρυσοπράσινο φύλλο
ριγμένο στο πέλαγο................

Η Παναγιά τα πέλαγα
κρατούσε στην ποδιά της.
Την Σίκινο, την Αμοργο
και τ’ άλλα τα παιδιά της.

Ε σεις τζιτζίκια μου άγγελοι
γεια σας κι η ώρα η καλή.
Ο βασιλιάς ο Ήλιος ζει;
Κι όλ’ αποκρίνονται μαζί.

Ζει και ζει και ζει .....
ο βασιλιάς ο ήλιος ζει.

............

............
 Σε μια παλάμη θάλασσας γεύτηκες τα πικρά χαλίκια
δύο η ώρα το πρωί περιδιαβάζοντας τον έρημο Αύγουστο, 
είδες το φως του φεγγαριού να περπατεί μαζί σου............

Δύο συ και τρία γω 
πράσινο πεντόβολο
μπαίνω μέσα στον μπαξέ
γεια σου κύριε μενεξέ.

Σιντριβάνι και νερό
και χαμένο μου όνειρο.
Τζίντζιρας τζιντζίρισε
το ροδάνι γύρισε.
.................

Ένα το χελιδόνι κι η άνοιξη ακριβή
για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή
Θέλει νεκροί χιλιάδες να `ναι στους τροχούς
Θέλει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους.

Θε μου Πρωτομάστορα μ’ έχτισες μέσα στα βουνά
Θε μου Πρωτομάστορα μ’ έκλεισες μες στη θάλασσα!

Πάρθηκεν από μάγους το σώμα του Μαγιού
Το `χουνε θάψει σ’ ένα μνήμα του πέλαγου
σ’ ένα βαθύ πηγάδι το `χουνε κλειστό
μύρισε το σκοτάδι κι όλη η άβυσσος

Θε μου Πρωτομάστορα μέσα στις πασχαλιές και Συ
Θε μου Πρωτομάστορα μύρισες την Ανάσταση

....