91 ΙΠΠΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ.
Σκέψεις , συμπεράσματα.
Ανέκαθεν μου άρεσε να εκφράζω μέσω του γραπτού λόγου τις σκέψεις και τα συμπεράσματά μου, για δραστηριότητες με τις οποίες ασχολούμαι.
Με ελαφρά αργοπορία, αλλά αιτιολογημένη λόγω υποχρεώσεων, παρουσιάζω τις σκέψεις και τα συμπεράσματά μου, σχετικά με την 91η Ιππική Έκθεση.
Ο εν λόγω θεσμός, δεν έπαψε ποτέ να βρίσκεται στα ενδιαφέροντά μου, καθόσον μεγάλωσα σε οικογένεια με άλογα και δεν ξεχνώ, τι σήμαινε για τις γενιές εκείνες η Έκθεση. Την τελευταία δεκαετία, η ενασχόλησή μου είναι έμπρακτη, από τη θέση του εθελοντισμού. Θα ήταν παράλογο άλλωστε, να δραστηριοποιούμαι στην Αθήνα και σε άλλα μέρη εθελοντικά με τον πολιτισμό και την παράδοση και να απαξιώνω τη γενέτειρά μου.
Στην 91Η ΙΠΠΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ συμμετείχα ως μέλος της Οργανωτικής Επιτροπής κι ως εκ τούτου μπορώ να φέρω στοιχειοθετημένη άποψη. Το επισημαίνω, διότι η κριτική και κυρίως η κατάκριση εξ αποστάσεως, από τα καφενεία ή όπου αλλού είναι η ευκολότερη και η πιο συνηθισμένη κατάσταση. Αντίθετα η επισήμανση των παραλείψεων ή και η κατάθεση προτάσεων, με κόσμιο τρόπο,αποτελεί βοήθεια.
Προσπαθήσαμε να πραγματοποιηθεί η Έκθεση όσο το δυνατό καλύτερα, από κάθε άποψη, παρόλο που υπάρχει ο συνεχής..γνωστός για πολλούς , πόλεμος.. Οι ιδέες μας, όσων ασχοληθήκαμε, αποτελούν μια σημαντική ποικιλία δεδομένων για την αληθινή αναβάθμιση του θεσμούγ. Όμως για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο, απαιτούνται κονδύλια ή οικονομικοί πόροι, που για την ώρα οι αρμόδιοι φορείς δεν διαθέτουν. Έτσι αγωνιζόμαστε μ' αυτά που παρέχονται.
Αυτή τη φορά, περισσότερο από άλλοτε (τα τελευταία χρόνια), πάρα πολλοί άνθρωποι μιλούν για τη διαφορά σε όλα. Υπάρχουν γραπτά μηνύματα με τις εντυπώσεις, πολιτών που παρακολουθούν εδώ και χρόνια τη δράση.
Η διοργάνωση δεν είναι εύκολη υπόθεση, διότι έχουμε να συνεργαστούμε με ανθρώπους , αλλά και με τα ευγενή τετράποδα. Οι ανάγκες είναι πολλές. Δεν συγκρίνεται με ένα απλό πέρασμα, αλλά ούτε με τη διοργάνωση μιας εκδήλωσης με συζητήσεις ή εικαστικά έργα κτλπ.
Ο αριθμός των αλόγων ήταν μεγαλύτερος από πέρσυ, αλλά αυτό δεν είναι το ζητούμενο καθόσον οι εποχές έχουν αλλάξει εντελώς. Γι΄αυτό απορώ, όταν ακούω κάποιους ανθρώπους να αναζητούν τα 200 και τα 300 άλογα!
Δεν σκέφτονται ότι κάποτε στην περιοχή μας, κάθε σπίτι είχε ένα και δυο άλογα αφού αποτελούσαν μέσο εργασίας.
Δεν σκέφτονται επίσης, ότι εκείνα τα άλογα ήταν πιο γερά και πιο σκληρά κι έτσι φιλοξενούνταν άνετα στους σταύλους ή αχούρια όπως τους ονομάζαμε, δίχως να απαιτούνται ιδιαίτερες συνθήκες. Έμεναν και έξω, το θυμάμαι από τα παιδικά χρόνια.
Δεν σκέφτονται ότι τότε υπήρχε κάποιο χρηματικό έπαθλο, το οποίο με όλες τις αλλαγές που συμβαίνουν..χάθηκε κι αυτό.
Η εποχή μας, αγαπητοί μου απαιτεί γηποιότητα γενικά,διότι όλα φθίνουν.Ποιότητα στις παροχές προς τους ιπποπαραγωγούς - ιπποεκτροφείς και στα άλογά τους. Ποιότητα προς τους φιλοξενούμενους γενικά. Εάν δεν επιδιώξουμε την ποιότητα, δεν θα αυξηθει ο αριθμός των ίππων.
Ακόμη, εκείνες τις εποχές με τα πολλά άλογα, οι νοικοκυρές ζύμωναν και φούρνιζαν, για το κυριακάτικο τραπέζι έσφαζαν την κότα κτλπ. Βλέπει κανείς να συμβαίνει κάτι τέτοιο;
Είναι δυνατόν, να γινόμαστε εμμονικοί με τον αριθμό των αλόγων; Καλό θα είναι να θυμόμαστε ότι αρχές της δεκαετίας του 1990, η Ιππική Έκθεση πήγε να σβήσει από το χάρτη του αρμόδιου Υπουργείου και σώθηκε χάρη στις γνωριμίες κάποιου συμπολίτη.
To ηθικό μας χρέος είναι όλοι μαζί να δίνουμε τον καλύτερο εαυτό μας, να κινητοποιήσουμε τα πάντα για να ανέλθει ο ιστορικός θεσμός κι όχι να περιμένουμε κάθε χρόνο για να μουρμουράμε, να βρίζουμε, να ειρωνευόμαστε όσους προσπαθούν..
Υπάρχουν κενά τα οποία πιστεύω ότι θα καλυφθούν, με τη βοήθεια των αρμοδίων.
Το κυριότερο σύμφωνα με την ταπεινή μου άποψη είναι μια σοβαρή προσφορά στους ιπποπαραγωγούς και ιπποεκτροφείς που κάθε χρόνο μας τιμούν (κυριολεκτικά κι όχι από συνήθεια) με την παρουσία τους. Χρηματικά έπαθλα -δυστυχώς- δεν γίνεται να επανέλθουν τουλάχιστον για την ώρα. Όμως υπάρχουν κι άλλο τρόποι, ώστε να δείξουμε την ευγνωμοσύνη μας και να συνδράμουμε στη θυσία των ανθρώπων που έρχονται να τιμήσουν την Ανδραβίδα και την Ιππική Έκθεση. Οι εποχές άλλαξαν - το τονίζω- και τα έξοδα για όλους είναι πολλά.
Επίσης θα πρέπει να διευκρινιστεί ο τρόπος λειτουργίας της βραδυνής επίδειξης και η σχέση του με την αυθεντική Ιππική Έκθεση.
Όπως γνωρίζουμε, τα στάδια της Έκθεσης είναι η εγγραφή των ίππων που γίνεται στο Δημαρχείο της Ανδραβίδας.
Το επόμενο στάδιο, λαμβάνει χώρα το Σάββατο το πρωί, όπου γίνεται η εξέταση των ίππων και τέλος την Κυριακή το πρωί γίνεται η επίδοση αναμνηστικών στους ιπποπαραγωγούς και ιπποεκτροφείς.
Για να είμαστε ειλικρινείς, η επίδειξη που διεξάγεται το Σάββατο το βράδυ, έχει αποδυναμώσει το κοινό που ήταν πάντα στο Ιππικό Κέντρο την Κυριακή το πρωί. Γι' αυτό χρειάζεται επαναπροσδιορισμό, όλη η διαδικασία.
Όμως, είναι αξιοσημείωτη και άξια συγχαρητηρίων η συμμετοχή εκλεκτών ιπποπαραγωγών, ιπποκτροφέων, ιππέων και αμαζόνων, για αυτό το σημείο της δράσης. Κάποιοι ήρθαν για πρώτη φορά κι άλλοι για δεύτερη. Κάποιοι ήρθαν μετά από πολλά χρόνια!
Την εκδήλωση άνοιξαν τα μικρά παιδιά και το θετικό της υπόθεσης είναι πως τα παιδιά φορούσαν κράνος.
Φέτος, εξαιτίας κακής συνεννόησης, την Κυριακή το πρωί δεν υπήρχαν καθίσματα στον χώρο όπου παρακολουθεί το κοινό.Κάτι που δεν θέλω να χαρακτηρίσω... έκανε κάκιστη εντύπωση. Εκείνη τη στιγμή η επιτροπή, αλλά και ο Δήμαρχος ο κ. Λέντζας, καλέσαμε τους επισκέπες να προσέλθουν στις κερκίδες των επισήμων. Όντως κάποιοι ήρθαν. Αυτή η λύση εκείνης της στιγμής, εννοείται ότι δεν διαφοροποιεί την κατάσταση. Απλά είναι μια μικρή ένδειξη σεβασμού.
Επειδή η επιτυχία του θεσμού δε οφείλεται στους άλλους..μα στις δικές μας προσπάθειες και συμπεριφορά, καλό θα είναι ως κοινωνία - Ανδραβίδα- να μελετήσουμε τα δικά μας κενά..
Κατακρίνουν ...αντί να δουν σε τι ευθύνονται. Πως εξηγείται το γεγονός που ήθελε στι 21.00 , να μην υπάρχει η δυνατότητα αποστολής για λίγα μπουκαλάκια δροσερό νερό, στον χώρο διεξαγωγής όπου υπήρχαν οι μεγάλοι άνθρωποι;
Οι ιπποπαραγωγοί και ιπποεκτροφείς μας ανέφεραν, ότι δεν βρήκαν κάτι για εύκολο φαγητό (σουβλατζίδικο ή κάτι παρόμοιο)..Όσο για το μεσημέρι ανύπαρκτη η δυνατότητα.
Πόσο δύσκολο είναι εκείνες τις μέρες, να λειτουργεί κάτι; Λόγια ανθρώπων, που έφεραν τα άλογά τους από την Παρασκευή.
Για να επιθυμούμε κόσμο στη μικρή μας πόλη, (για να έρθουν παραπάνω άλογα) πρέπει να μπορούμε να του προσφέρουμε τα απαραίτητα.
Κι άλλα που αφορούν την περιποίηση των προσώπων της Επιτροπής (και των προσώπων με τους ίππους), οι οποίοι εδώ και κάποιες δεκαετίες τιμούν τον τόπο μας.
Μια αρνητική ροή , ξεκινά σχετικά με την απαίτηση των περισσότερων ενδιαφερομένων, που επιθυμούν να περάσουν πρώτοι στη βραδινή επίδειξη. Πως είναι δυνατόν να είναι εφικτό κάτι τέτοιο;
θαύμασα για ακόμη μια φορά, τους ανθρώπους που μας είπαν " μην ασχολείστε, όπως βολέψει" . Και το είπαν με χαμόγελο.
Υπέροχη συμπεριφορά ενός μπαμπά με το μικρό του αγόρι, που δεν ασχολήθηκαν κι ας είχαν μια πανέμορφη παρουσία.Αυτός ο κύριος (από άλλη περιοχή) ήταν που απάντησε στην ερώτηση μου 'τι θέλετε να ακουστεί για εσάς;' , ' τι να ακουστεί;Η παρουσία του καθενός , τα λέει όλα'.
Επίσης ένας μπαμπάς με δυο αγοράκια (από άλλο νομό), που με χαμόγελο μας είπαν, δεν πειράζει κι αν δεν μπορέσουμεν να περάσουμε, αρκεί να είμαστε όλοι καλά. Αυτά τα πρόσωπα, δεν τα ξεχνώ και πάντα θα τους εύχομαι τα καλύτερα! Υποκλίνομαι μπρος στο μεγαλείο τους.
Οι εθελοντές ήταν οι ίδιοι που είναι πολλά χρόνια, αυτοί που μάχονται και θυσιάζονται με ανιδιοτέλεια. Υπόψη ότι η Ιππική Έκθεση είναι θεσμός που διεξάγεται από τη Δημοτική Αρχή.Ανήκει σε όλους μας και κανένα πρόσωπο ή ομαδικός φορέας (σύλλογος κτλπ) δεν έχει τον πρώτο λόγο, δεν γίνεται να αναδειχθεί. Όλοι όσοι εργαζόμαστε - προσφέρουμε, έχουμε τον ρόλο του εθελοντή, ρητά!
Οι εθελοντές στους οποίους αναφέρομαι, εργάστηκαν σχεδόν δυο εβδομάδες για θέματα νερού καλ στον χώρο των αλόγων, φρόντισαν έως την τελευταία στιγμή τον στίβο και διάφορα άλλα που λογικό είναι να προκύπτουν την τελευταία στιγμή.. Στον χώρο του Ιππικού είναι αυτοί που έχουν καθαρίσει με τα χέρια τους, έχουν ασπρίσει το δέντρα, έχουν τοποθετήσει φρεάτια προς ασφάλεια όλων, έχουν μαζέψει τα σκουπίδια καλ. Υπάρχουν ντοκουμέντα για όλα τα χρόνια.
Ακόμη στα σπίτια τους και στους σταύλους τους, φιλοξενούνται άνθρωποι και άλογα, απ' την εποχή των προγόνων τους.
'Επίσης δεν κατάλαβα....που κάποιο πρόσωπο της μικρής πολιτικής, αναφέρθηκε σε συλλόγους, Ειλικρινά, κρίμα που δεν είχε σωστή πληροφόρηση.Ο ιστορικός θεσμός ανήκει στον Δήμο (σε όλους δηλαδή) κι όσοι στεκόμαστε δίπλα, αφήνοντας υποχρεώσεις κτλπ, είμαστε εθελοντές - ξεχνώντας την σχέση με συλλόγους και αυτοδιοικητικές συμπάθειες ή αντιπάθειες.
Όπως είπε ο καθηγητής Πανεπιστημίου και επί σειρά ετών πρόεδρος της Ελλανοδίκου Επιτροπής , κ. Ιωάννης Μενεγάτος, η εν λόγω έκθεση είναι η μοναδική που επέζησε από τις εκθέσεις που είχαν δημιουργηθεί στη δεκαετία του 1920. Άρα..το χρέος μας, είναι ακόμη μεγαλύτερο.
Με αυτά τα δεδομένα και με τη φράση που είπε ο κ.Μενεγάτος " και του χρόνου άπαντες παρόντες" , εύχομαι όλοι να αγαπήσουμε όλοι αληθινά τον τόπο και την ιππική μας παράδοση - ιστορία.
Κάθε συμπολίτης μπορεί να προσφέρει, αρκεί να έχει συνειδητοποιήσει ότι έχουμε χρέος στους προγόνους μας για αυτή τη βαριά κληρονομιά. Αρκεί να κατανοήσει, πως η αγάπη και το ενδιαφέρον για τον πολιτισμό, αποτελούν αξία αδιαπραγμάτευτη. Ας υποκλιθούμε στα οστά των προγόνων μας κι ας αφήσουμε κάθε ίχνος παρεξηγήσεων και μικρών ανθρώπινων καταστάσεων. Η ζωή είναι μικρή κι οφείλουμε να δίνουμε χώρο μόνο στη χαρά, στη δημιουργικότητα. Να συνθέτουμε καθημερινά, τα ίχνη που θα αφήσουμε πίσω μας, με τον καλύτερο τρόπο!
Με σεβασμό
Σοφία Δ. Αγραπίδη
