Για το βιβλίο "ΜΝΗΜΕΣ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ",από τη Σοφία Δ. Αγραπίδη.

Όταν ολοκληρώνω τη μελέτη ενός βιβλίου, παρουσιάζω τις εντυπώσεις και τις απόψεις μου, από αυτόν τον ιστότοπο.

Το εικονιζόμενο βιβλίο, το ανακάλυψα στη βιβλιοθήκη της πατρικής οικογενείας.

Η λογοτεχνία της Μικράς Ασίας,ανέκαθεν με συγκινούσε, έχω παρακολουθήσει σχετικό σεμινάριο (εξ αποστάσεως) στο ΕΚΠΑ και προχωρώ μια σχετική έρευνα. Είναι ένα θέμα κορεσμένο στις μέρες μας...Σε παλιότερες εκδόσεις βρίσκονται πολύτιμα στοιχεία κι αληθινές ιστορίες.

Βιβλίο, βραβευμένο από την Ακαδημία Αθηνών.

Αποτελείται από διηγήματα με πηγή έμπνευσης, τις τελευταίες στιγμές της Σμύρνης!

Με γραφή κατανοητή και δίχως την ανάγκη βοήθειας λεξικού, η συγγραφέας ,μεταφέρει τον αναγνώστη, σε όλη τη δίνη εκείνων των ωρών.

Το πλήθος, οι φλόγες, η προκυμαία,τα πλοία, οι κραυγές,η αγωνία, ο ξεριζωμός..Τα σπίτια και τα νοικοκυριά, ο έρωτας και τα κλειδιά.

Όμως όσο κι αν τους τύλιγαν οι φλόγες, όσο κι αν το κακό απλώνονταν, τόσο η προσευχές στην Παναγιά δυνάμωναν.

Βιβλίο του 1998 από τις Εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ, ενώ το 1985, είχε κυκλοφορήσει από τις Εκδόσεις ΦΙΛΙΠΠΟΤΗ με τίτλο "Καυτές μνήμες από τη Σμύρνη".

Περιεχόμενο που αγαπά ο αναγνώστης, οι εικόνες περνούν ολοζώντανες από μπροστά του.

Διάλογοι μεταξύ των ηρώων των μικρών ιστοριών,γεμάτοι ζωή και συναισθήματα.

"Δεν είχε ξεμακρύνει το καράβι αρκετά κι έτσι είδα τα μαχαίρια που αστράφτανε στον ήλιο πριν πέσουν τα κεφάλια των ανθρώπων,που σαν τρελοί τρέχαν,πότε στη μια μεριά του λιμανιού  πότε στην άλλη.Η μάνα μου τώρα το "δε καλά πως γυρισμό δεν είχαμε...."..

Αιωνία η μνήμη των χιλιάδων ψυχών!

Χρέος μας να μην ξεχνάμε!

Χρέος μας να μην αποδεχόμαστε την αλλοίωση της ιστορίας μας.

Χριστουγεννιάτικη Αθήνα.

 Μια βόλτα στον διάκοσμο της πόλης.

.

ΕΒΔΟΜΗ ΑΙΣΘΗΣΗ,ΧΑΡ.ΤΡΙΚΟΥΠΗ