Για τον κάθε άνθρωπο ο τόπος που γεννήθηκε και μεγάλωσε (ή όποια σχέση απ' τις δυο), αποτελεί τις ρίζες για την εξέλιξή του, τα θεμέλια στα οποία κλείνονται οι αναμνήσεις του, τον ουρανό για τα πρώτα του πετάγματα (πρώτα βήματα, πρώτες λέξεις, πρώτα γράμματα..). Είναι ένας από τους σημαντικούς παράγοντες της ζωής, με σημαντικότερο την οικογένεια στην οποία γεννήθηκε ή μεγαλώνει. Είναι το μέρος της γης, που υπάρχει για πάντα στην καρδιά του, όπου κι αν βρεθεί. Με όμορφες ή άσχημες εμπειρίες η γενέτειρα δεν αλλάζει.
Η δική μου γενέτειρα είναι η ιστορική Ανδραβίδα, η πρωτεύουσα του Πριγκιπάτου της Αχαϊας κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας (1205 - 1460). Γενέτειρα με όλη τη σημασία της λέξεως καθόσον γεννήθηκα στο πατρικό μου σπίτι. Λόγω της επαγγελματικής μου πορείας και της εξέλιξης της ζωής μου μπορεί να μην κατοικώ για όλο τον χρόνο εκεί, όμως η μοναδική μας περιουσία στην Ανδραβίδα βρίσκεται. Οι δεσμοί μου είναι άρρηκτοι και ποτέ δεν έπαψα να προσπαθώ (με την οικογένειά μου) για το καλύτερο της πόλης και στη συνέχεια της τοπικής κοινωνίας, από το δικό μου μετερίζι.
Στην Ανδραβίδα γεννήθηκαν και μεγάλωσαν πολλοί φίλοι, γνωστοί ή απλά συμπολίτες. Με αρκετούς από αυτούς που δεν ζουν εκεί, όπως κι εγώ άλλωστε, δεν παύουμε να ανησυχούμε για την εξέλιξη και την ευημερία της πόλης, καθόσον σε καμιά περίπτωση η σημερινή της κατάσταση δεν μοιάζει σ' αυτό που της αρμόζει και της αξίζει. Δεν θα μακρηγορήσω για τα αίτια σ' αυτό το κείμενο, δεν είναι αυτός ο σκοπός τη δημιουργίας του.
Εδώ και αρκετά χρόνια, έχοντας αποκτήσει εμπειρία από άλλα μέρη της Ελλάδας όπου έζησα κι όπου συνδέομαι με συγγενικούς ή φιλικούς δεσμούς, έχοντας δημιουργήσει σχέσεις συνεργασίας ως μέλος αλλά και ως φίλος με συλλογικούς πολιτιστικούς φορείς μεγάλης ή και μικρής εμβέλειας, θεωρώ αδυναμία μας, να μην υπάρχει κάποιος φορέας που να μπορεί να συμπεριλάβει τους Ανδραβιδαίους όλου του κόσμου. Η προσφορά και η δυνατότητα των Ελλήνων που δεν ζούσαν στην Ελλάδα, κατά τις κρίσιμες ιστορικές στιγμές του έθνους είναι πασίγνωστη. Το ίδιο συμβαίνει και με τους πολίτες που δεν ζουν στον τόπο τους. Όπου κι αν έχω πάει συναντώ έργα τους.
Στην πόλη μας δραστηριοποιούνται σύλλογοι και ομάδες, που το έργο τους σαφώς και είναι σεβαστό. Όμως ένας φορέας με άτομα που μπορεί να βρίσκονται κοντά στην πρωτεύουσα, που μπορούν να δουν, να κρίνουν, να αξιολογήσουν και να αξιοποιήσουν τις καταστάσεις αντικειμενικά, μακριά από δυσαρέσκειες και μικρότητες οι οποίες κάποιες φορές είναι προϊόντα της νοοτροπίας των μικρών κοινωνιών, σίγουρα μπορεί να βοηθήσει, να αποτελέσει μια καινοτόμο παρέμβαση και συμπόρευση σε διάφορα θέματα με γνώμονα μοναδικό - παντοτινό, το καλό της Ανδραβίδας, το κοινό καλό. Κάτι τέτοιο για να επιτευχθεί θέλει δουλειά και έργο αληθινό που συνήθως διεξάγεται μέσα από εθελοντική προσφορά, από προσωπικές θυσίες.Τα λόγια, η ενασχόληση με το τι κάνουν οι άλλοι, το "εγώ" δεν οδηγεί πουθενά, δυστυχώς! Επίσης δεν οδηγούν πουθενά με βάθος και ουσία, οι τυχόν κινήσεις εντυπωσιασμού μέσω του διαδικτύου.
Έτσι,
η σκέψη που έχουμε κάνει με αγαπητούς συμπολίτες και φίλους της
Ανδραβίδας εδώ στην Αθήνα καθώς και από άλλα μέρη της Ελλάδας και του
εξωτερικού, διαπιστώνοντας την απουσία ενός συλλόγου με τα χαρακτηριστικά που αναφέρονται στο παρόν κείμενο, θα
ενσαρκωθεί αυτή τη χρονιά. Θα ιδρύσουμε δηλαδή έναν φορέα (όταν έρθει η
ώρα θα ανακοινωθεί επ' ακριβώς ο τίτλος," των Απανταχού Ανδραβιδαίων" ),
κάτι που διαθέτουν σχεδόν και τα μικρότερα χωριά.. Παλαιότερα υπήρχε ο
Σύλλογος των Ανδραβιδαίων της Αθήνας, όπου τη δεκαετία του '90 είχα την
τύχη να γνωρίσω από κοντά το έργο του. Ακόμη δεν ξεχνώ τη διμηνιαία
εφημερίδα την ΗΧΩ της Ανδραβίδας με έτος πρώτης κυκλοφορίας το 1976 και εκδότη - διευθυντή, τον εξαίρετο συμπολίτη δικηγόρο κ. Σωτήριο Βλαχογιάννη. Πολλά τεύχη της εφημερίδας βρίσκονται στη βιβλιοθήκη μας. Δεν γνωρίζω από πότε δεν υφίσταται ο σύλλογος. Υπάρχουν όμως στη μνήμη μου ανεξίτηλες οι αναμνήσεις από τις όμορφες συναντήσεις και την αγάπη των μεγαλύτερων Ανδραβιδαίων για τη γενέτειρα.
Ο φορέας στον οποίο αναφέρομαι έχει ως θεμέλια την άδολη αγάπη για την Ανδραβίδα και φυσικά την ανιδιοτέλεια. Επίσης βασικός στόχος θα είναι η ανάδειξη του ιστορικού, πνευματικού και πολιτιστικού πλούτου, το ταξίδεμά τους σε όλο τον κόσμο, στις νέες γενιές του τόπου. Έχει θησαυρούς η πόλη μας που χρήζουν τον κατάλληλο αγώνα και πρώτα απ΄όλα να εκτιμηθούν αληθινά από την τοπική κοινωνία.Να εκτιμηθούν δηλαδή να αγωνιστούμε γι' αυτούς δίχως την επιδίωξη της αυτοπροβολής ή άλλους ιδιοτελείς σκοπούς.
Η Ανδραβίδα έχει γεννήσει προσωπικότητες , άλλες είναι εν ζωή, άλλες όχι, έχουν αφήσει έργο στον τόπο, έχουν δημιουργήσει, έχουν κάνει γνωστή την πόλη ..κι όμως οι νέοι δεν γνωρίζουν κάτι..Γι' αυτό λοιπόν, θα αγκαλιάσουμε τα νέα παιδιά προκειμένου να κατανοήσουν πόσο θετικό αποτέλεσμα φέρνει η αληθινή αγάπη για τη γενέθλια γη, η συνεργασία με ευρύτητα σκέψεως, με απόψεις ορθές που δεν θα σχετίζονται με το κλειστό σκεπτικό όπως συνηθίζεται στα μικρά μέρη. Αυτονόητη η θέλησή μας για τις εμπειρίες των μεγαλυτέρων ή τη γνώμη τους.
Οι ανάγκες ενός τόπου δεν σταματούν ποτέ κι αν υπάρχουν άνθρωποι που έχουν όρεξη να προσφέρουν εθελοντικά την εργασία τους, να μην κυνηγούν τους τίτλους και τους θώκους, να είναι καταξιωμένοι από τη ζωή τους (είναι γνωστό ότι όποιος έχει αποτυχημένη ζωή με τη βαθιά της έννοια...δυστυχώς μόνο προβλήματα μπορεί να δημιουργήσει) τότε το όνειρο γίνεται πραγματικότητα. Αυτονόητη θεωρείται η συνεργασία με τις εκάστοτε αρχές, με τους τοπικούς φορείς και ομάδες που χαρακτηρίζονται από ήθος, που σέβονται τον τόπο μας.
Πριν από λίγες μέρες ανακοίνωσα στο προφίλ μου στο fb τη δημιουργία του ως άνω φορέα. Είναι πάρα πολλοί οι συμπολίτες καθώς και οι φίλοι από άλλα μέρη που μου έστειλαν (διά μηνυμάτων και διά τηλεφωνικής επικοινωνίας) το θερμό χαιρετισμό τους, που εκδήλωσαν την επιθυμία τους να βοηθήσουν.
Υπάρχουν βέβαια και αυτοί (αν δεν υπήρχαν θα απορούσα - θα απορούσαμε με τους υπόλοιπους φίλους) οι οποίοι εκφράστηκαν αρνητικά, ειρωνικά, καχύποπτα.
Τους πρώτους τους ευχαριστώ εκ μέρους όλων μας ειλικρινά.
Τους δεύτερους με την αγάπη μου πάντα, τους ενημερώνω ότι το ευκολότερο είναι να γίνει ένας σύλλογος, ειδικά όταν έχεις αληθινούς φίλους κι όταν είσαι χορτασμένος απ' όλα στη ζωή σου που σημαίνει ότι θα δώσεις χωρίς να επιδιώξεις να πάρεις.... Το δύσκολο είναι να παράγει αξιοπρεπές έργο, κάτι που δεν γνωρίζουν...Συνήθως γνωρίζουμε ότι πράτουμε ή δεν πράτουμε.
Κανένας δεν πρόκειται να μας εμποδίσει παρά μόνο κάποιο πρόβλημα υγείας, κάτι που μπορεί να συμβεί σε όλους.
Ήδη έχει βρεθεί το δικηγορικό γραφείο που θα ασχοληθεί με τα διαδικαστικά.
Επειδή όλοι όσοι ασχολούμαστε (τα στοιχεία όλων θα ανακοινωθούν όταν είναι καιρός) έχουμε μεγάλη εμπειρία από τον συλλογικό τομέα, μελετάμε με λεπτομέρεια το καταστατικό διότι κάτι που φτιάχνεται με πραγματικό ενδιαφέρον, θα έχει όρια και προϋποθέσεις για όλους και για όλα, προκειμένου να προστατευτούν βασικές αρχές, προκειμένου να αποτελέσει άξια παρακαταθήκη για τους επόμενους. Από την έγκριση αιτημάτων μελών έως την παραμικρή λεπτομέρεια διότι θα προχωρήσουμε με διαφάνεια και πλήρη νομιμότητα. Την αντίθετη λειτουργία τη γνωρίζουν πάρα πολύ καλά όσοι εξαπολύουν μύδρους, πριν δουν το έργο και τη συμπεριφορά μας.
Σχετικά με το άτομό μου, η τοπική κοινωνία γνωρίζει πάρα πολύ καλά, την προσφορά μου στον τόπο, όχι μόνο τη δική μου αλλά και της οικογενείας μου.
Αυτό που τονίζω είναι ότι καμιά σχέση με αυτοδιοικητικές κινήσεις δεν έχει, η γνωστοποίηση του σωματείου. Είναι εντελώς έξω από την κουλτούρα μας κάτι τέτοιο. Ο λόγος που δεν γίνονται άμεσα τα διαδικαστικά είναι διότι ο χρόνος μου έως τα μέσα του καλοκαιριού για εκπαιδευτικούς σκοπούς είναι καλυμμένος και δεν έχω περιθώρια για τα σχετικά τρεχάματα. 
Επιθυμία μου είναι το καλό όλων και φυσικά της Ανδραβίδας.
Ευλογημένο Τριώδιο και χαρούμενες Απόκριες.
Σοφία Δ. Αγραπίδη
Αξκος Σ.Ξ ε.α - Συγγραφέας
Υ.Σ Οι φωτογραφίες είναι από τη συλλογή μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου