Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2018

Οι εξελίξεις στον Κάμπο (συνέχεια).

Παρακολουθώντας μέσω των διαδικτυακών πηγών τη συνέχεια στις εξελίξεις του Δήμου Ανδραβίδας - Κυλλήνης η θλίψη κάθε πολίτη ανά την Ελλάδα και τον κόσμο πλέον (αφού Ηλείοι και Έλληνες υπάρχουν παντού) συνεχίζεται.
Με το παρόν έχω σκοπό να καταθέσω τις απόψεις μου με το δικαίωμα του πολίτη, του δημότη συγκεκριμένα, όπως στοιχειοθετήθηκαν από άρθρα, σχόλια, βίντεο που έχουν αναρτηθεί στο διαδίκτυο.
Ο λόγος ενασχόλησής μου πηγάζει απλά από την αγάπη μου για την ιδιαίτερη πατρίδα μου. 
Κρίνω αντικειμενικά αφού όπως έχω ξαναγράψει δεν συνδέομαι και δεν εξαρτώμαι σε κανέναν τομέα από κανένα άτομο ή ομάδα ατόμων.

Για το γνωστό θέμα που προέκυψε σχετικά με τον πρώτο σε ψήφους εκλεγμένο του συνδυασμού της Δημοτικής Αρχής και το οποίο έλαβε δημόσιες διαστάσεις εκτός των πληροφοριών από σχόλια διάσπαρτα   στο διαδίκτυο έχουμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε  βίντεο  με  τις ομιλίες του κ. Δήμαρχου καθώς και του κ. Χάρδα που πραγματοποιήθηκαν στο Δ.Σ της προηγούμενης Παρασκευής.

Σε πρώτη φάση παρακολούθησα με προσοχή την ομιλία του κ. Δήμαρχου (το απόσπασμα που έχει δημοσιευτεί στο διαδίκτυο) ο οποίος προσπαθεί με ήπιο τόνο να περιγράψει το περιστατικό που έλαβε χώρα στο γραφείο του, μεταξύ ενός εκ των Αντιδημάρχων και του Προέδρου (μέχρι πρότινος επισήμως τουλάχιστον) του "ΗΡΑΚΛΗ".
Ο ρόλος του δήμαρχου (του κάθε δήμαρχου,γενικά ως θέση γι αυτό και η λέξη ξεκινάει με μικρό γράμμα) δεν θα πρέπει να είναι αυτός. Αυτός ο ρόλος κανονικά λαμβάνεται από τη δικαιοσύνη. Αν φτάνει ως εκεί ο εκάστοτε δήμαρχος, θα πρέπει να ακούγεται και η έτερη άποψη του ατόμου στο οποίο δεν αναφέρεται.
Επί του  συγκεκριμένου  ίσως  ήταν μια  προσπάθειά  του  να  περιγράψει  στο  Δ.Σ και  στο παρευρισκόμενο κοινό, το γεγονός.
Ως παρατηρητής σημειώνω πως αναφέρθηκε στην φιλία του με τον κ. Μάλλιαρη που σημαίνει πως οι στιγμές γενικά ήταν αμοιβαίες, καλά και άσχημα όπως συμβαίνει σε κάθε φιλία τα έζησαν μαζί.Από εδώ συμπεραίνεται ότι δεν βοηθήθηκε μόνο ο κ. Μάλλιαρης αλλά βοήθησε κιόλας (έτσι συμβαίνει στις φιλίες).
Απορία δημιούργησε η αναπάντητη ερώτηση που υπέβαλε  (αν δεν κάνω λάθος) ο γιος του κ. Μάλλιαρη και αφορά στο ποιος εκ των δυο εμπλεκομένων στο περιστατικό σηκώθηκε πρώτος δηλ. προκάλεσε.

Σε δεύτερη φάση παρακολούθησα την ομιλία του κ. Χάρδα την οποία κρίνω διευκρινιστική, δυναμική αλλά και καταπέλτη καθόσον αναφέρθηκε σε ισχύοντες νόμους, επίσης με τάσεις να βοηθήσει την κατάσταση του τόπου αφού ενημέρωσε για το τι έπεται αν καθαιρεθεί από τα καθήκοντά του στον ΗΡΑΚΛΗ ο κ. Μάλλιαρης.
Κατόπιν σε διάφορα σχόλια διαφαίνεται μια τάση πλέον εμφυλίου που δεν αρμόζει στο επίπεδο των ανθρώπων οι οποίοι ασχολούνται ή επιθυμούν να ασχοληθούν με τα κοινά.
Γενικά ως ανούσια ενέργεια χαρακτηρίζω τη δημοσίευση  με λεπτομέρειες φωτογραφιών, προσωπικών στοιχείων από το συμβάν αφού υπάρχει η νομική οδός για ότι συμβαίνει.
Επίσης κάπου διάβασα για απειλές προς τον Τύπο Ενημέρωσης, απαντήσεις, ανταπαντήσεις και διάφορα. Η κάθε εφημερίδα έντυπη ή διαδικτυακή εκτελεί την αποστολή της.
Δεν κρίνω τις πράξεις των θιγόμενων απλά η νομική οδός είναι η καλύτερη λύση και όχι ο  τρόπος που σε βάζει σε μια δίνη του τύπου "λες ..απαντάω..ξαναλές...". 
Στη συνέχεια οι σελίδες κοινωνικής δικτύωσης δεν είναι όμορφο να χρησιμοποιούνται ως εφημερίδες ή ως πολυβόλο προς επίθεση και αντεπίθεση και πάλι....χωρίς καμιά ουσία.
Ας καταλάβουν όλοι  που σχετίζονται (εκλεγμένοι κάθε συνδυασμού και ενδιαφερόμενοι) με την αυτοδιοίκηση  γενικά, με την αυτοδιοίκηση του Κάμπου ειδικά, ότι φέρουν τεράστιες ευθύνες και μεγάλο βάρος.
Δεν διαθέτουν τίτλους και θέσεις για κανέναν άλλο λόγο παρά μόνο για να υπηρετούν το κοινό καλό.Η εικόνα που δημιουργείται και οι εντυπώσεις που σχηματίζονται γενικά με όλα όσα διαδραματίζονται  αυτές τις μέρες είναι άμεσα συνδεδεμένες με την κοινωνία.
Πως θα προτιμήσει τον τόπο μας για την επίσκεψη και τις διακοπές του κάποιος όταν διαβάζει και βλέπει αυτά που συμβαίνουν...
Είναι δικαίωμα του καθενός να αγωνίζεται για όσα θέλει να πετύχει με κόσμια μέσα και με αλήθειες όμως, αφού σχετίζεται με το κοινωνικό σύνολο η επιθυμία του.
Δεν είναι δικαίωμά του ηθικά, εξαιτίας του να κακοχαρακτηρίζεται τουλάχιστον...μια κοινωνία.
Εύχομαι να πρυτανεύσει η λογική ακόμη και εκ των υστέρων αρκεί να συνειδητοποιήσετε όλοι πως ο τόπος υποφέρει και η κατιούσα μετά απ' όλα αυτά προχωράει με ταχύ βήμα.
Το fb αυτές τις μέρες από πάρα πολύ κόσμο χρησιμοποιείται ως η παρακολούθηση μιας ιλαροτραγωδίας χωρίς τέλος...Σας εκφράζει αυτό;
Προσωπικά θέλω να νιώθω περήφανη για την ιδιαίτερη πατρίδα μου και όχι να βρίσκομαι στη δυσάρεστη θέση να απαντώ "μα τι συμβαίνει στην Ανδραβίδα; Εμφύλιο έχετε;" από ανθρώπους που χειρίστηκαν άριστα πολύ δύσκολες αυτοδιοικητικές καταστάσεις.
 




Mε σεβασμό προς όλους

Υ.Σ Σχόλια μόνο δημόσια, μέσω μηνυμάτων είναι σαν να μην υπεβλήθησαν.


Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2018

Σκόρπιες σκέψεις.Τρίτο μέρος.

Σκόρπιες σκέψεις..
έτσι όπως πηγάζουν μέσα απ' την αυτοκριτική μου, τον απολογισμό της κάθε μέρας, 
της καθημερινότητας γενικότερα


 
Κάθε ηλιαχτίδα του εσωτερικού μας κόσμου
 την σκορπίζουμε στους γύρω μας!!
αφού το Φως υπάρχει για να διαχέεται,
αφού το Φως  σημαίνει ελευθερία!

 

Κοιτάμε τον ουρανό και δεχόμαστε ρινίσματα γαλήνης απ΄ το απέραντο γαλάζιο.
Κοιτάμε τον ουρανό και φωτίζεται ο νους απ' τον ήλιο,
απ' την  λάμψη της αστραπής, απ' το ουράνιο τόξο.
Κοιτάμε τον ουρανό και αντλούμε δύναμη από το άπειρο, 
από το Αληθινό!από το Μοναδικό!

  
Υπάρχουν άνθρωποι μικροί και άνθρωποι μεγάλοι..
πικρό μεν, αληθινό δε.
Μικροί όλοι που ασφυκτιούν στα ανελέητα κελιά
 της μεμψιμοιρίας,
 της μιζέριας, της μικροψυχίας, της αχαριστίας, 
του ατομικισμού.

 Μεγάλοι όλοι που επαναστατούν 
κατά της αδικίας των άλλων πρώτα και μετά του εαυτού τους.
Αυτοί που αγωνίζονται καθημερινά μέσα απ' την αδυσώπητη σκιά της ασθένειας της σωματικής ή της ψυχικής..
που μετατρέπουν τον πόνο τους σε γέλιο και 
δίνουν μαθήματα ζωής.
Αυτοί που ζουν με δυσκολία, στερούμενοι τα απαραίτητα
αλλά η αξιοπρέπειά τους δεν επιτρέπει να το εξωτερικεύσουν.
Αυτοί που ξεχνούν την προσφορά τους 
και θυμούνται μόνο αυτό που δέχονται.




Στο μαγικό ψηφιδωτό της ευτυχίας 
ανήκει το χαμόγελο του άστεγου 
που τον δέρνουν οι βοριάδες του καιρού και του κόσμου..
αλλά το χαμόγελό του παραμένει το ίδιο 
ανεξάρτητα αν του προσφέρεις ή όχι.


Όταν θυσιάζουμε τη ζωή μας ,μέρος ή στιγμές αυτής για να βοηθήσουμε ανθρώπους να νιώσουν τη ζωή, να γνωρίσουν την ζεστή, την τρυφερή  αγκαλιά
δεν  επιθυμούμε εγκώμια, δεν επιδιώκουμε δάφνες...ανιδιοτέλεια λέγεται.
Σ' αυτούς που επαινούν, μια είναι η απάντηση.
Πράξτε και εσείς!



Οι άνθρωποι που δηλώνουν πιστοί χριστιανοί 
(Ορθόδοξοι για εμάς) τολμώ να αναφέρω..
 δυστυχώς κατά πλειοψηφία με απογοητεύουν.
Το πνευματικό και συναισθηματικό μου πεδίο δεν αναγνωρίζει ως ακόλουθο του δρόμου Εκείνου!! 
αυτόν που κάνει δέκα φορές τον σταυρό του περνώντας από κάθε εκκλησία 
--αλλά στηλιτεύει ότι κινείται,
--που βλέπει τον ψυχοπαθή και ειρωνεύεται,
--που νιώθει ανώτερος από τους συνανθρώπους του γιατί έχει υλικά αγαθά περισσότερα απ΄ αυτούς,
--που χρησιμοποιεί κάθε τρόπο ώστε να καταλάβει κάποια θέση για τους δικούς του όταν αυτή αξιοκρατικά ανήκει αλλού,


--ο οποίος στη θέα του ανθρώπου της διαφορετικής φυλής, θρησκείας ή γλώσσας αγανακτεί και υβρίζει δίχως να έχει προηγηθεί κάποιο περιστατικό.
Πρόσφατο παράδειγμα στο λεωφορείο κάποιας γραμμής του κέντρου της Αθήνας όταν ανεβαίνοντας τρία άτομα αφρικανικής καταγωγής δύο κυρίες του πολύ σταυροκοπήματος άρχισαν ...και δεν τελείωναν (βέβαια φρόντισα να τελειώσουν..).


--που δεν σέβονται την ύπαρξη ακόμη και των παιδιών 
άλλου χρώματος
 (σήμερα στο αστικό ανέβηκε μια ευγενέστατη πρόσφυγας με ένα νεογέννητο μωράκι στην αγκαλιά και ένα κοριτσάκι περίπου τριών χρονών απ' το χέρι..προσπαθούσε να τα κρατήσει και να κρατηθεί..κανείς δεν συγκινήθηκε να της προσφέρει μια θέση και ταυτόχρονα την έσπρωχναν..
μια κυρία με έναν κύριο του αυστηρού θρησκευάμενου ύφους κοίταξαν ειρωνικά..μέχρι που τακτοποιήθηκε το θέμα, όταν κάποιος ευαισθητοποίησε μια νεαρή κοπέλα...διαφορετικά δεν θα ξεκινούσε το λεωφορείο..).
Περιστατικά καθημερινά που με κάνουν και νιώθω ντροπή για όσους σπιλώνουν το όνομα της θρησκείας..

Δευτέρα 1 Οκτωβρίου 2018

Ποιητικές σκέψεις φθινοπώρου.


Η ΒΡΟΧΗ ΤΗΣ ΓΗΣ

Πλένουν οι σταγόνες της βροχής
το πρόσωπο της γης
που χρόνια ματωμένο στέκει
στο σταυροδρόμι της ελπίδας.

Τα δάκρυα του θεού
ψιθυρίζουν τα μικρά πουλιά
κάτω απ' τα φυλλώματα
που τρέχουν να κρυφτούν.

Πονάει για των ανθρώπων
την έξαρση της αφροσύνης
ο ουρανός που μυρώνει
κάθε πτυχή του κακού.

Αγεφύρωτο χάσμα ο πόλεμος
ως την ειρήνη ανοίγει,
αίμα κυλάει στους δρόμους
περιμένοντας τη μεγάλη ώρα.

Προσδοκά μια μπόρα ευφροσύνης,
αγάπης, αδελφοσύνης των λαών
ο πλανήτης για να λαμπρύνεται
   στους κήπους της γαλήνης.
                                                                                                        

Η ΚΑΘΑΡΣΗ ΤΗΣ ΒΡΟΧΉΣ

Ήρθε η φθινοπωρινή βροχή
με σταγόνες κάθαρσης.
Γυάλισαν δέντρα, άνθη,
κήποι, καλαμιές.
Όλο το κάλλος δέθηκε
με το ουράνιο τόξο,
στα χρώματα της ίριδας
διώχνοντας την απαισιοδοξία.
Μύριζε η νοτισμένη γη
φρεσκάδα της ελπίδας
και σκόρπιες αντιθέσεις
με υποσχέσεις δειλινού.
Λούστηκε με αισθήσεις
από δροσοσταγόνες
που έφεραν αγάπη
 μ΄αγγέλων φτερουγίσματα         
 Καθάριο τώρα το βουνό
διάφανη  η θάλασσα
    προσμένουν τους  θεούς
    για αιώνια ταξίδια
      στα ίχνη της ψυχής.
  













Το θέμα της κατοχύρωσης της πνευματικής ιδιοκτησίας θεωρείται δεδομένο.

Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου 2018

Φθινοπωρινές διαδρομές.

               
Όλες οι εποχές έχουν τις χάρες τους!
Είναι τα δώρα του Θεού, της φύσης, έλεγαν οι γονείς μου όταν ήμουν παιδί. 
Με ανακούφιζαν τα λόγια τους κάθε φθινόπωρο που οι αστραπές θύμιζαν στο γήινο βασίλειο πως δεν είναι το πιο δυνατό στο σύμπαν. Με έκαναν όχι μόνο να μη τις φοβάμαι αλλά να κοιτώ στον ουρανό εκείνες τις λάμψεις και να νιώθω μια παράξενη δύναμη!
Κάθε φθινόπωρο ο νους μου προσπαθούσε να εξηγήσει την αντιμετώπιση των περισσότερων ανθρώπων, να βάλει σε μια τάξη όσα άκουγε σχετικά με τις εποχές.
Οι περισσότεροι άνθρωποι μιλούσαν για το καλοκαίρι και θαρρούσα πως άνοιγαν διάπλατα τα παράθυρα της καρδιάς τους.
Με όμορφα λόγια ήταν η αναφορά τους και για την άνοιξη.
Ο χειμώνας αποτελούσε φόβητρο για αρκετούς. Το φθινόπωρο τους έφερνε μελαγχολία, ήταν ο αγγελιοφόρος για την έλευση του γερο χειμώνα όπως τον έλεγαν.
Το φθινόπωρο πλέον είναι για μένα η εποχή της νέας αρχής.
 Η έναρξη του εκκλησιαστικού έτους.
Η έναρξη τους εκπαιδευτικού έτους.
Τα παιδιά που γεμίζουν τους δρόμους, χρωματίζουν αισιόδοξα τα κύματα του μέλλοντος. 
Οι φοιτητές ξεκινούν μια νέα πορεία που αποτελεί την είσοδο σε κάποια σχολή και την πρώτη έξοδο ως ενήλικες στη ζωή.
Η εποχή αυτή αποτελεί την αρχή για τους περισσότερους φορείς που μετά τις διακοπές ξεκινούν τις εκπαιδευτικές και πολιτιστικές δραστηριότητες.
Οι περισσότεροι καλλιτέχνες ξεκινούν νέο κύκλο στα έργα τους αφού η αστείρευτη πηγή του σύμπαντος αυτή την περίοδο τους ξυπνά το ενδιαφέρον μέσω των απίστευτων χρωμάτων και συναισθημάτων που γεννά.
Χαρακτηριστικά εκπαιδευτικής και πνευματικής αναγέννησης!
Η αναγέννηση δημιουργεί χαρά και όχι μελαγχολία!

Η γη σπέρνεται για να αποδώσει σε λίγο καιρό τα λογής λαχανικά που θα συνοδεύουν τις γεύσεις της νέας εποχής.
Η φύση στολίζεται με τους καρπούς που εκτός της διατροφικής αξίας, προσφέρουν απέραντη ομορφιά .
Τα χωράφια καθαρίζονται, η γη προετοιμάζεται να κυοφορήσει τους νέους σπόρους όπου θα βλαστήσουν για να μην μας αφήνουν χωρίς την προσφορά τους.
 
Μήλα, ρόδια, κάστανα, καρύδια τόσα πλούτη μας χαρίζει το σύμπαν!γεύσεις, χρώματα, αρώματα, σχέδια.
Την εικόνα των φορτωμένων δέντρων του φθινοπώρου θα την παρομοίαζα ως έναν πίνακα σπουδαίου καλλιτέχνη που δημιουργήθηκε για να ελκύει το ενδιαφέρον μας.
Ο φθινοπωρινός πίνακας της γης...ουσιαστικά δεν περιγράφεται μα ούτε αντιγράφεται.
 

Η φωτογραφία είναι από το προφίλ του κ. Γιάννη Κατρίνη.
Χρυσάνθεμα από το Μόντρεαλ, φωτογραφίες του φίλου Πήτερ.
 
Το βασίλειο της εποχής συμπληρώνει η ανθοφορία με πρωταγωνιστές τα κυκλάμινα και τα χρυσάνθεμα!
Τα άγρια κυκλάμινα τα μικρά και ροζ είναι από τα πιο αγαπημένα μου φυτά. Με γέμιζε ματσάκια η μάνα μου φέρνοντάς τα από μια κοντινή περιοχή που κάθε Σεπτέμβρη έμοιαζε με ροζ πλεκτό νεράιδας.Πολλές φορές μου στόλιζε και τα ξανθοκόκκινα μακριά μαλλιά μου.
Τα φύλλα τους σε σχήμα καρδιάς και τ' άνθη κλείνουν την αγάπη!!το ρομαντισμό της όμορφης ψυχής!
 Τα χρυσάνθεμα φουντωτά σε πάρα πολλά χρώματα μας γεμίζουν τόση ομορφιά!
οι αυλές και τα μπαλκόνια με μια μορφή που μόνο ελπίδα μυρίζει!!
Τα πρωτοβρόχια με τις λαμπερές σταγόνες τους ξεπλένουν από τα ίχνη της σκόνης τα φύλλα, τα δάση, τους δρόμους.
Ποτέ δε φεύγει από τη σκέψη μου ο ήχος της βροχής στα κεραμίδια του πατρικού μου.
Πόσο όμορφα μύριζε το χώμα, πόσο καθαρή ήταν μετά η ατμόσφαιρα!!
Οι φθινοπωρινές βροχές ποτίζουν τη διψασμένη από το καλοκαίρι  μάνα γη, καθαρίζουν τη φύση.
Μας θυμίζουν πως η κάθαρση είναι απαραίτητη  σε όλους τους τομείς. 
Φθινόπωρο!!
στις μυριάδες αποχρώσεις του δεν σταματούν τα πινέλα των ζωγράφων όλου του κόσμου.
Οι πένες των ποιητών μετατρέπουν σε στίχους τα άπειρα συναισθήματα που χορεύουν μαζί με τα φύλλα που πέφτουν ..στον κύκλο της ζωής.
 Μια τέτοια εποχή γεννιούνται και αέναες αγάπες, ορκίζονται στα νερά των ποταμών κι αποτελούν τα μεγάλα γεφύρια που κρατούν για πάντα...που προχωράνε μαζί στην αιωνιότητα.
Αξέχαστα λόγια από μια κυρία που μου διηγήθηκε την ιστορία της...
 Τα εδέσματα κάθε εποχής συνδυάζονται με τα καλούδια της!Έτσι φθινόπωρο χωρίς μηλόπιτα δε γίνεται!!
Οι εικονιζόμενες μηλόπιτες είναι φωτογραφικό δώρο από ηπειρώτισσα φίλη καρδιάς!
 
 Πως θα μπορούσα να μην αναφέρω τα σμήνη της μετανάστευσης των χαριτωμένων και πολυαγαπημένων πτηνών που έρχονται την άνοιξη και κάθε φθινόπωρο μας αποχαιρετούν; 
Tαξιδεύουν μίλια μακριά με αρκετές ταλαιπωρίες, έχοντας και απώλειες στη διαδρομή...ότι ακριβώς συμβαίνει και στην ανθρώπινη κοινωνία. Ο κύκλος της ζωής σε κάθε στοιχείο της.
 
 
Η μετανάστευση των πτηνών σε σχηματισμούς που για να επιτύχουν οι άνθρωποι πρέπει να πραγματοποιούν πολλές ώρες προεργασίας!
Η μετανάστευση που μας γεννά τη θέληση της προσμονής!
 Κάθε μέρα κι όλα τα χρόνια..μα περισσότερο κάθε φθινόπωρο ο νους μου ταξιδεύει στον Καναδά..εκεί που κορυφώνεται το μαγικό έργο των χρωμάτων της φύσης..

 Ποτέ δεν ξεχνώ τις φθινοπωρινές διαδρομές των παιδικών μου χρόνων..
..τα αδέρφια μου νέα βιβλία και εξαιρετικά γραφικά για το σχολείο..
..η μάνα μου κυκλάμινα, καρύδια, σταφίδες από το χωριό στη Μεσσηνία...
..ο πατέρας μας με την ζεστή του αγκαλιά ..τόσο ζεστή όσο καμιά άλλη.. στην οποία έτρεχα όταν έπεφταν κεραυνοί..
..ο ήχος της βροχής στα κεραμίδια..
και πάντα δυο γάτες τουλάχιστον να στριφογυρίζουν στα πόδια μου!!




Εύχομαι σε όλους μας να βιώσουμε κι αυτό το φθινόπωρο 
με υγεία και καλή διάθεση
 με πίστη δηλαδή εμπιστοσύνη
με ευγνωμοσύνη για όλα
 με στόχους και δημιουργικότητα
με ελπίδα για ένα μέλλον γλυκό σαν το παλιό κρασί
με την φλόγα αναμμένη για τόσα θύματα αυτού του χρόνου
με ειλικρινείς σχέσεις 
χαράς όπως αυτή που νιώθουμε ανοίγοντας τα ρόδια!


Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου 2018

Σκόρπιες σκέψεις.Δεύτερο Μέρος.



Όταν παγώσουμε τις χορδές της ελπίδας
οι αχτίνες του ήλιου δεν μας αγγίζουν.
Το φως το βλέπουμε ως σκοτάδι
και την ανοιχτή πόρτα
ως ερμητικά κλειστή.


Θέλει χαμόγελο απ' τα βάθη της ψυχής μας 
κάθε νέα ανατολή.
Η κάθε μέρα περιμένει τους στόχους μας
να τους πλέξει και να τους κάνει έργο.


Η ζωή χαμογελάει στα λαμπερά πρόσωπα
 με τα μάτια που εκπέμπουν καθαρό βλέμμα.
Αντίθετα δακρύζει 
στις εκδηλώσεις της μικροψυχίας,
βουρκώνει κάθε που σκοτεινιάζουμε
για την ανθρώπινη ματαιότητα.


Έργο τέχνης δεν είναι
 το ψεύτικο αλλά φανταχτερό δημιούργημα. 
Είναι η αγνή, η απροσποίητη δημιουργία 
που οδηγείται από την πηγή της ψυχής του καλλιτέχνη,
χωρίς περίσσιες πινελιές ή στίχους ή λόγια.



Οι άνθρωποι που είναι σπουδαίοι
δεν ακολουθούν τον εύκολο δρόμο 
αυτών που οι αξίες δεν έχουν θέση.
Βαδίζουν με ποιότητα, ακολουθούν 
την πορεία της αξιοπρέπειας 
και όχι των αθέμιτων ..γνωστών..μέσων. 


Να απολαμβάνουμε την ψυχική ευφορία
εκεί που σπέρνουμε αγάπη και φυτρώνουν αγκαλιές.
Να μην αφήνουμε τις στιγμές της χαράς
αφού κανένας μας δεν γνωρίζει
τις συννεφιές που μπορεί η ζωή να φέρει.



Απ' το καλό υπάρχει το καλύτερο, το άριστο.
Απ' το κακό υπάρχει το μεγαλύτερο κακό, το χείριστο.
Μέσω της αυτοκριτικής , της αυτογνωσίας, του αυτοελέγχου
φιλτράρουμε και επιλέγουμε πρόσωπα, καταστάσεις, ενέργειες
ώστε να καταλήξουμε με σοφία σε μια ισορροπημένη ζωή.  


ΥΣ. Όπως έχω ξαναγράψει πνευματικά κατοχυρωμένα είναι όλα τα κείμενα ή τα ποιήματα που παρουσιάζω.
 Η αντιγραφή και η παρουσίαση ως δικών μας γενικά...όσων ανήκουν στους άλλους αποτελεί ένδειξη ασέβειας του ίδιου μας του εαυτού.
 

 
 

Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2018

H Aνδραβίδα στην σκέψη μου.

Στο παρόν κείμενο θα αναφερθώ στις σκέψεις και στις απόψεις μου σχετικά με τη γενέτειρά μου με την αντικειμενικότητα και την ευθύτητα που διακρίνει τον χαρακτήρα μου.
Η Ανδραβίδα όπως έχω ξαναγράψει αποτελεί μια πανέμορφη κωμόπολη της πεδινής Ηλείας, τη μεγαλύτερη πληθυσμιακά πόλη του Δήμου Ανδραβίδας - Κυλλήνης. 
Το ρυμοτομικό της σχέδιο είναι πάρα πολύ καλό με δρόμους οριζόντιους και κάθετους, όμορφα και περιποιημένα σπίτια, αυλές και κήπους.
Εκτός του σχεδίου της, κατά την άποψή μου αλλά και σύμφωνα με τις εντυπώσεις επισκεπτών το σημείο που ξεχωρίζει είναι η πλατεία η οποία βρίσκεται κτισμένη στο κέντρο σχεδόν της πόλης με την Αγία Σοφία το εξαιρετικό αυτό Ιστορικό Μνημείο να θυμίζει τις περασμένες δόξες του τόπου.
 
Εκεί που η ζωντάνια των περασμένων δεκαετιών έχει σβήσει είναι η αγορά, δηλαδή ο ένας εκ των δυο πλέον κεντρικών δρόμων, κάποτε η Εθνική Οδός Πατρών - Πύργου. Ίσως φταίει η λεγόμενη οικονομική κρίση,ίσως η τάση των ανθρώπων στα μικρά μέρη να στηρίζουν τα καταστήματα των μεγάλων πόλεων καθώς και τα ονόματα των πολυεθνικών εταιρειών.
 
Κάτι αντίστοιχο που συμβαίνει τα τελευταία χρόνια στις γειτονιές των πόλεων. Γι' αυτό πολλές φορές αναφέρω ότι φταίμε  όλοι εμείς..Μπορούμε να πάμε στην Πάτρα, στην Αμαλιάδα, στην Αθήνα, για βόλτα, για επίσκεψη σε κάποια αξιοθέατα, για αλλαγή παραστάσεων.Μπορούμε όσοι ζούμε στις πόλεις να πάμε στους κεντρικούς εμπορικούς δρόμους για βόλτα. Η στήριξη και η ενίσχυση όμως των μαγαζιών στα μικρά μέρη, της κάθε γειτονιάς στις πόλεις επιβάλλεται..κάτι που μας άφησε αδιάφορους όταν πέσαμε θύματα του ιστού της μεγάλης αράχνης της παγκοσμιοποίησης και της προσωπικής προβολής.Τρέχαμε στις μεγάλες αλυσίδες που μας αντιμετώπιζαν και μας αντιμετωπίζουν σαν αριθμούς αντίθετα με τις μικρές επιχειρήσεις που δημιουργείται η ανθρώπινη επαφή, η κουβεντούλα, η γνωριμία.

Βέβαια αναφερόμενη στην Ανδραβίδα οφείλω να πω ότι τα ελάχιστα καταστήματα που υπάρχουν και για τα περισσότερα έχω προσωπική άποψη είναι πολύ καλών προδιαγραφών για την μικρή πόλη.
Τα κενά κτίρια όμως θα μπορούσαν να αποτελούν διαφήμιση για τον τόπο και δείγμα καλαισθησίας αν ήταν ντυμένα (οι τζαμαρίες) με όμορφες αφίσες αποτελούμενες από εικόνες της περιοχής. 











Πολύ αξιόλογο χώρο αφιερωμένο στην λαογραφία αποτελεί το μουσείο του Λαογραφικού Συλλόγου "Ο Μωριάς". Βρίσκεται στην είσοδο της πόλης και η συλλογή των εκθεμάτων του είναι πλούσια, πραγματικός θησαυρός που ταξιδεύει τους μεγαλύτερους στα παιδικά τους χρόνια και γνωρίζει στους νέους τις ρίζες τους.
Στον πολιτιστικό τομέα της πόλης δραστηριοποιείται "Η Εστία -Σύλλογος Φίλων του Πολιτισμού Ανδραβίδας & Πεδινής Ηλείας" με  διάφορα τμήματα και με όμορφο χορευτικό τμήμα.
H πόλη διαθέτει Φιλαρμονική με πλούσια ιστορία και αγώνα κάποιων ανθρώπων για την ίδρυση και διατήρησή της.Σίγουρα χρειάζεται την απαραίτητη βοήθεια για να προχωρήσει το έργο της.
Εννοείται πως υπάρχουν κι άλλοι σύλλογοι και ομάδες στον τόπο.
Αυτό που διατηρεί ζωντανή την ιστορία του τόπου αιώνες τώρα και την ταξιδεύει....είναι το άλογο.
Όταν συζητάμε για την Ανδραβίδα σε διάφορα μέρη πάρα πολλοί άνθρωποι μας ρωτούν για τα άλογα, για την Ιππική Έκθεση. 
Ως γνωστόν η σχέση της γενέτειρας με τον ίππο χρονολογείται από την εποχή του Ομήρου.
Κατά την πορεία των αιώνων θριάμβευσε, απέκτησε με διασταυρώσεις τη δική της φυλή, έγινε γνωστή ανά τον κόσμο.
Στην πόλη δραστηριοποιούνται δυο ιππικοί φορείς με αντίστοιχες ετήσιες εκδηλώσεις. 
 
Η σημαντικότερη εκδήλωση που ανήκει στον Δήμο και υπό του οποίου την αιγίδα διεξάγεται είναι αυτή της Ιππικής Έκθεσης.
Πριν λίγες μέρες η Ιππική Έκθεση αυτό το μοναδικό δρώμενο στην Ελλάδα ίσως και στην Ευρώπη πραγματοποιήθηκε για 84η φορά.
Από τις πηγές του διαδικτύου, από ιδιωτικά μέσα ενημέρωσης αλλά και από φίλους επισκέπτες (από την Αθήνα) που ήρθαν για 8η συνεχή χρονιά στην Ανδραβίδα και έτσι έχουν εμπεριστατωμένη άποψη, αυτή η Έκθεση θεωρείται η καλύτερη των τελευταίων χρόνων αφού ως γνωστόν ο θεσμός είχε αρχίσει να χάνει την αίγλη του.
Η φετινή εξέλιξη θα πρέπει να μας χαροποιεί, να μας κάνει περήφανους, να μας δίνει αισιοδοξία, να μας ανοίγει τα φτερά για τους ουρανούς της επόμενης χρονιάς, να κρατάει μακριά κάθε προσωπικό ιδιοτελή σκοπό, κάθε προσωπική εμπάθεια.
Υπάρχουν αρκετά μέρη στην Ελλάδα και στο εξωτερικό που αρκετοί φορείς δραστηριοποιούνται ο καθένας ξεχωριστά με κοινό στοιχείο χωρίς έριδες, δίχως προκλητικές συμπεριφορές όπως παρατηρούνται χρόνια τώρα στην ιδιαίτερη πατρίδα μου.
Αγώνας για το κοινό καλό σημαίνει προσπαθώ, θυσιάζοντας από τον χρόνο μου, πολλές φορές κι απ΄ τα οικονομικά μου για να προοδεύσει ο τόπος μου, για να προοδεύουμε όλοι.
Το κοινό καλό, η ομόνοια, η συλλογικότητα δεν έχει καμιά σχέση με την ικανοποίηση προσωπικών επιθυμιών.
Για τις ανεκπλήρωτες επιθυμίες μας ακολουθούμε προσωπικές οδούς και διεξόδους.
Αν βέβαια δημιουργούνται εσωτερικά κενά που μας ταλαιπωρούν η βέλτιστη λύση είναι αυτή που χιλιάδες κόσμος στον πλανήτη δίνει για τα θέματά του, μια όμορφη συνάντηση με ειδικό που βοηθάει στην εσωτερική μας γαλήνη.
Το ίδιο ισχύει για όλους που  υπηρετούν τον τόπο, εκπρόσωποι συλλόγων, εκλεγμένοι, εθελοντές.
Αρκεί να θυμόμαστε ο καθένας στον τομέα που επιλέγει, πως δεν γινόμαστε αρχηγοί του εκάστοτε τόπου ή ομάδας, απλά υπηρετούμε τον σκοπό που υποστηρίζουμε.
Στην Ανδραβίδα δυστυχώς υπάρχουν οι λεγόμενοι παρατηρητές δηλαδή οι τρίτοι, οι οποίοι δεν στέκονται ως αρωγοί μεταξύ ατόμων που ξεφεύγουν του σεβασμού και των αρχών που απαιτούνται για τον λόγο που υπηρετούν. Όταν ένα άτομο  προκαλεί δημοσίως χρόνια τώρα με την συμπεριφορά του κάποιον ή κάποιους σε προσωπικό ή συλλογικό επίπεδο,το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να το βοηθήσουμε να επανέλθει κάνοντας την αυτοκριτική του και τον αυτοέλεγχο. 
Οι καλύτεροι φίλοι και συνεργάτες είναι αυτοί που μας λένε την αλήθεια, είναι αυτοί που μας βοηθούν να βαδίσουμε στα ανθρώπινα μονοπάτια με αξίες και όχι όσοι εθελοτυφλούν για δικούς τους λόγους. Αυτοί μόνο κακό μας κάνουν. Όταν κάποιος ανέχεται την ασυδοσία απλά την καλλιεργεί και γίνεται συνένοχος στο οποιοδήποτε ηθικό ή όποιας άλλης μορφής έγκλημα.
Μετά λύπης μου πριν φύγω από την Ανδραβίδα κατά τον περασμένο μήνα πληροφορήθηκα ότι στην συγκέντρωση μεταξύ των Φορέων υπό την αιγίδα των αρμοδίων προσώπων του Δήμου για το θέμα της Ιππικής Έκθεσης, κάποιο άτομο που εκπροσωπεί μια ομάδα σχετική, εξέφρασε το μη ενδιαφέρον του για τον Θεσμό. Το ίδιο άτομο μέρες πριν την ημερομηνία διεξαγωγής προσπάθησε κατά μαρτυρίες γνωστών ιπποεκτροφέων από άλλες περιοχές να τους εμποδίσει να έρθουν.Γιατί; αν δεν είχε σκοπό την υποβάθμιση της Έκθεσης ποιος άλλος λόγος υπήρξε;
Το ίδιο άτομο κατά τις μέρες διεξαγωγής της Έκθεσης με στοιχεία που υπάρχουν και όχι με λόγια προσπάθησε να καταγράψει ή κατέγραψε συνομιλίες των μελών της άλλης ιππικής ομάδας.
Αυτό θεωρείται σοβαρό αδίκημα σύμφωνα με τη νομολογία των προσωπικών δεδομένων και όχι μόνο.
Σε εκδήλωση περασμένου έτους έγινα αυτόπτης μάρτυρας νεαρού ο οποίος περιφερόμενος στον χώρο του κοινού στο Δημοτικό Ιππικό Κέντρο, διέδιδε ψευδείς κατηγορίες κατά της μιας ιππικής ομάδας, απεσταλμένος όπως είπε όταν του μίλησα από το παραπάνω πρόσωπο που πραγματικά με λυπεί..Ήταν ο νεαρός που οφθαλμοφανέστατα καθοδηγούμενος έγραψε πριν λίγα χρόνια στο προφίλ μου χείριστες εκφράσεις για την ιππική ομάδα που τότε είχε ιδρυθεί.Κάτι που προσωπικά δεν έχω πράξει για κανέναν.
Επίσης σε περασμένη εκδήλωση γνωστός ιπποεκτροφέας της Αττικής μπροστά σε αρκετούς φίλους μου εξέφρασε την πίκρα του γι' αυτό το πρόσωπο ...που του ζητούσε υλικά αγαθά προκειμένου να έρθει στην Έκθεση.Και άλλα παρόμοια ευτράπελα που χωρίς να ερωτηθούν αναφέρθηκαν από ανθρώπους που δεν έχουν προσωπική σχέση με κανέναν, απλά τιμούσαν και τιμούν τον τόπο μας.
Για να βοηθήσω κάποιους να καταλάβουν περισσότερο τα γραφόμενά μου που διακατέχονται από ενδιαφέρον προς την Ανδραβίδα και αγάπη προς όλους (αγαπάμε κι αυτούς με τους οποίους οι δρόμοι μας είναι χωριστοί, δεν μιλάμε, δεν συναναστρεφόμαστε, επιθυμούμε όμως πάντα το καλό τους) θα σας πω κάτι που είχα ακούσει σε δικαστική αίθουσα κάποιου μεγάλου δικαστηρίου της Χώρας μας "πολλές φορές απορεί το ακροατήριο γιατί επιβάλλεται μικρότερη ποινή στο κεντρικό πρόσωπο του εγκλήματος και τιμωρείται και το θύμα, ακόμη και μάρτυρες...απλά κύριοι γιατί η πρόκληση είναι αυτή που οδήγησε στην άνομη πράξη τον θύτη..". Γι αυτό πάντα λέω ότι η προκλητική συμπεριφορά δεν πρέπει να ευεργετείται από κανέναν.
Μόνον τότε αυτός που προκαλεί έχει ελπίδα να συνέλθει.
Η συννεφιασμένη κατάσταση που δημιουργήθηκε με ακόμη μεγαλύτερη λύπη και απογοήτευση παρατηρώ ότι λαμβάνει διαστάσεις στο διαδίκτυο με την παρέμβαση τρίτων ατόμων τα οποία αναφέρονται με ύβρεις κατά των συμπολιτών μας, εκφράζοντας γνώμες που δεν ευσταθούν και πολλά άλλα.
Θα σας φέρω σαν παράδειγμα προσωπικό μου περιστατικό με εκλεγμένους οι οποίοι το καλοκαίρι σε κάποιον φίλο στον χώρο του Δημαρχείου της Ανδραβίδας εξέφρασαν την άρνησή τους και τη χολή τους για το άτομό μου σχετικά με την παρουσία μου σε μια ομάδα..
Θα σας συνεχίσω με εκλεγμένο άτομο επίσης που μετά από κάποια ενέργειά μου (βοήθεια) σ' έναν φορέα πριν αρκετό καιρό...έκανε την παρέμβασή του προκειμένου να απομακρυνθούν κάποια άτομα από τη σχέση τους μαζί μου, χωρίς καν να σκεφτεί ότι δεν μου έκανε κάποιο κακό (ευθύνη βέβαια φέρουν και τα άτομα που αποδέχτηκαν την ενέργεια του "υψηλού" προσώπου).
Και ένα τελευταίο απ' τα πολλά...κάποιοι συμπολίτες χωρίς άποψη απλά επηρεαζόμενοι από το άτομο...που θέλει να απομακρυνθεί κάποιος από την  ομάδα που ανήκω...εκφράστηκε σε εμένα λες και είμαι έρμαιο του καθενός, λες και δεν έχω δική μου άποψη...αυτά βέβαια άφησε να εννοηθούν για όλη την ομάδα...

Για τα παραπάνω δεν σκέφτηκα στιγμή να εξαπολύσω μύδρους κατά των εκλεγμένων που εκφράζουν την "υπέροχη" γνώμη για το άτομό μου, ούτε για αυτούς που στην προσπάθεια να τους χαιρετίσω κοιτάνε αλλού, ούτε για εκείνον, εκείνη ή εκείνους άφησαν να εννοηθεί πως μας κάνει ότι θέλει ο .... Σε καμιά περίπτωση βέβαια ούτε προς κυρίους ή κυρίες των οποίων η συμπεριφορά έχει διαφοροποιηθεί μετά την παρέμβαση που προείπα...Αντίθετα αισθάνομαι έλεος για όλους τους.. Εύχομαι να είναι πάντα υγιείς και χαρούμενοι.
Προς όλους δε...να μην ξεχνάτε πως η επίγεια ζωή είναι το πέρασμα προς την αιωνιότητα..
Αυτό που μένει είναι η υστεροφημία..τα έργα και οι πράξεις μας..
Επίσης συμβόλαιο αιώνιας παρουσίας στον πλανήτη γη όπως έχω ξαναγράψει δεν έχει κάνει κανένας.
Όλοι εδώ είμαστε ένοικοι!!
Κανένας τίτλος, καμιά καρέκλα, καμιά εφημερίδα και καμιά φωτογραφία δεν μας κάνουν καλύτερους.Απλά προστίθενται στα ενθύμια!
Αφήστε τις έριδες και ασχοληθείτε με τόσα όμορφα ενδιαφέροντα που υπάρχουν.
Ερωτευτείτε τη ζωή που κυλάει σαν το ποτάμι..απολαύστε τις στιγμές που είναι μοναδικές!
Ο καθένας από τη θέση του ας αγωνιστεί αληθινά για την κοινωνία σεβόμενος τον αγώνα των άλλων.
Όσο δε..για αυτούς που προσπαθούν να χειριστούν άτομα και καταστάσεις προς επιδίωξη μελλοντικών εκλογικών επιθυμιών τους, πιστεύω ότι ακολουθούν λάθος τρόπο σε δυσοίωνο ορίζοντα.
Για τους εκλεγμένους...που τρέφουν τα καλύτερα των συναισθημάτων τους για την αφεντιά μου...επειδή είναι ξένοι ..επειδή δεν έχουμε τίποτα κοινό..αφού μεγαλώσαμε στον ίδιο τόπο τουλάχιστον...(τραγελαφικές συμπεριφορές) ..τους υπενθυμίζω πως στην ζωή μου όπου κι αν έζησα, στην επαγγελματική μου πορεία αλλά και στον μεγάλο κοινωνικό μου περίγυρο δεν αποτέλεσα ποτέ κίνδυνο για κανέναν...
Αυτό γιατί συνήθως βαλλόμαστε κατά όποιου φοβόμαστε...
Με σεβασμό και Αληθινή Αγάπη προς όλους σας!!




Μια όμορφη απόδραση στη Βοιωτία.

Η ζωή στην πόλη μπορεί να έχει ποικιλία ενασχολήσεων, όμως η εξόρμηση στη φύση, κάποιες φορές είναι ανάγκη. Κάτι αντίστοιχο νιώθουν αρκετοί ...