Ακρόπολη στο ηλιόλουστο απόγευμα του Γενάρη.

Η επίσκεψη στον Ιερό Βράχο αποτελεί ψυχική αναγέννηση, προκαλεί δέος και συγκίνηση για πάρα πολλούς ανθρώπους απ' όλο τον κόσμο. Στο παρόν αφιέρωμα δεν θα αναφερθώ σε ιστορικά στοιχεία καθόσον είναι γνωστά σχεδόν σε όλους μας, αλλά και γιατί έχω αναφερθεί σε προγενέστερο κείμενο μέσω της παρούσας σελίδας. Ο σύνδεσμός μου μ' αυτόν τον τόπο είναι ιδιαίτερος. Έτσι εξηγείται το γεγονός ότι  ανήκω στα μέλη της Ένωσης Φίλων Ακροπόλεως.

Η δημιουργία αυτού του μικρού οδοιπορικού προέκυψε αίφνης..καθόσον δίχως προγραμματισμό-κάποιες εξωτερικές υποχρεώσεις με οδήγησαν στα πέριξ - πραγματοποίησα την πρώτη επίσκεψη για το έτος και ξεφύλλισα για ακόμη μια φορά ένα σημαντικό συγγραφικό δημιούργημα του 2014, της ΈΝΩΣΗΣ ΦΙΛΩΝ ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ  με τίτλο "...Έγραψαν για την Ακρόπολη 1850 -1950.Από το εν λόγω βιβλίο θα ακολουθήσουν σκέψεις και εντυπώσεις περιηγητών της ως άνω εποχής.

 Ως γνωστόν το 1456 η Πόλη καταλήφθηκε από τους Οθωμανούς Τούρκους και ο Παρθενώνας μετατράπηκε σε τζαμί. Το 1667 ο Τούρκος περιηγητής Εβλιά Τσελεμπή έγραψε  "είδα στον κόσμο πολλά τζαμιά μα αντάξιο μ΄αυτό δεν είδα".Επίσης έγραψε "κανένας περιηγητής στον κόσμο δεν μπορεί να πει πως είναι κοσμογυρισμένος αν δεν έχει επισκεφθεί την πόλη των Αθηνών".

 

 

Σε όλες τις εποχές του χρόνου η ομορφιά του τόπου είναι απαράμιλλη, η αύρα εξαιρετική, η ενέργεια επίσης.

Μετά το 1850 οι αναμνήσεις των περιηγητών που αναγράφονται στο προαναφερόμενο βιβλίο, το οποίο αποτελεί την πηγή των σχετικών σ΄αυτό το πολιτιστικό - ιστορικό αφιέρωμα.

 

"Η Ακρόπολη...είναι ένας τόπος όπου η τελειότητα υπάρχει. Δεν υπάρχει δεύτερος...Εδώ το ωραίο είναι η απόλυτη τιμιότητα" 

Ernest Renan, Γάλλος συγγραφέας, φιλόσοφος, κριτικός,ιστορικός που γεννήθηκε το 1823 και επισκέφθηκε την Αθήνα το 1865.

 

"Η ΕΝΤΥΠΩΣΗ ΠΟΥ ΠΡΟΞΕΝΕΙ ο Παρθενώνας είναι η αίσθηση μια ανάλαφρης μεγαλοπρέπειας. Δεν μπορεί κανείς να κοιτάξει αυτό το υπέροχο οικοδόμημα και να μην νιώσει γαλήνη και ηρεμία στην ψυχή του.......".

Hermann von Hettner

Γερμανός συγγραφέας, ιστορικός της φιλολογίας και της τέχνης που γεννήθηκε το 1821.Στην Ελλάδα ταξίδεψε το 1852.

Από την παρατήρησή μου χρόνια τώρα που επισκέπτομαι τον μοναδικό αυτό χώρο.. Είναι κρίμα Έλληνες μαθητές και νέοι να μην γνωρίζουν βασικά στοιχεία για τον ιερό τόπο, ενώ ταυτόχρονα οι ξένοι τουρίστες έρχονται άριστα καταρτισμένοι. Εκτός από τον πιο εύκολο τρόπο του διαδικτύου που μπορεί κανείς εκείνη την ώρα να διαβάσει από τη συσκευή του τα βασικά χαρακτηριστικά, στα παιδιά του ...υπάρχουν στο Μουσείο, στα βιβλιοπωλεία υπέροχες εκδόσεις μέσα από τις οποίες πριν την επίσκεψη υπό τη μορφή του παιχνιδιού, τα παιδιά να γνωρίζουν...Ακούγεται τραγικό, να ρωτούν τα παιδιά τους γονείς ή τους κηδεμόνες για τις Καρυάτιδες, για τον Παρθενώνα..και αυτοί αντί να ασχοληθούν, ...εστιάζουν στις φωτογραφίες, στο τι θα ανεβάσουν για να δουν οι φίλοι, καθώς και στην επικοινωνία με γνωστούς για το πιο σουβλατζίδικο είναι το καλύτερο για το φαγητό που θα ακολουθήσει..(τίποτα από αυτές τις ενέργειες δεν είναι κατακριτέα εάν συνδυάζεται με την ουσία της επίσκεψης,την μεταλαμπάδευσή της στα παιδιά κι όχι με το φαίνεσθαι).

"Το όνειρο θα ήταν να μπορούσες να μείνεις εδώ ως την αυγή και από τον ασύγκριτο αυτόν εξώστη να δεις την ανατολή του ήλιου."

Louis Bertrant Γάλλος φιλόλογος και συγγραφέας που γεννήθηκε το 1886 και επισκέφθηκε την Ακρόπολη το 1906

Τα αναγραφόμενα λόγια του που αποτελούν ένα μικρό απόσπασμα από την εμπειρία του...είναι ένα από τα όνειρά μου..να έβλεπα την ανατολή από τον ευλογημένο τόπο!

 

 

Εννοείται ότι δεν μεταφέρω όλο το περιεχόμενο του βιβλίου εδώ, καθόσον είναι κάτι που δεν θεωρώ σωστό. Απλά μικρά αποσπάσματα για να ταξιδέψουμε μαζί με τους περιηγητές των οποίων τα γραφόμενα έχουν μεγάλο ρόλο για όλες τις εποχές.

..."Ο Παρθενώνας είναι πραγματικά εκπληκτικός μέσα στη σιωπηλή ηρεμία του, που είναι τόσο σφριγηλή ώστε, αντί για παρακμασμένος, να φαντάζει ο Παρθενώνας, από τον κόσμο ολόκληρο, διαρκέστερος".

Virginia Woolf συγγραφέας και κριτικός που γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1882 και επισκέφθηκε την Ακρόπολη το 1906 και το 1932.

Θα κλείσω με μνήμες (αποσπάσματα) σχετικά με το θέμα, από τον Γιώργο Σεφέρη τον ποιητή και διπλωμάτη που γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1900 και έφυγε...από την Αθήνα το 1971.

1939

Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου

...Περίπατος σήμερα πρωί από την Ακρόπολη στον Κήπο. Μέρα, δώρο Θεού.Διάλυση της ύπαρξης μέσα στο φως. Είναι δύσκολο να ξαναβγείς στην ανθρώπινη επιφάνεια ύστερα από τούτο.

1940

Δευτέρα, Πρωτοχρονιά.

Το πρωί, προτού ξημερώσει, σαν και πέρσι , με τη Μαρώ στην Ακρόπολη. Το φεγγάρι ακριβώς μισό, πίσω από τα κουρελιασμένα σύννεφα που φεύγουν κατά το νοτιά. Δεν ξέρω αν το φως είναι του φεγγαριού ή της αυγής.

........

Λίγοι άνθρωποι στου δρόμους, γλεντζέδες ή εργατικοί που πηγαίνουν να κοιμηθούν. Στην οδό Διονυσίου Αρεοπαγίτου ως πάνω στην Ακρόπολη, ατμόσφαιρα χωριού:κοκόρια.Κάτι βουκολικό σε τούτο το πρωινό, θα 'λεγες ευοίωνο.

 

Κυριακή 13 Ιουλίου 1947

Ανάγκη να ιδώ τον ήλιο, βγήκα περασμένο μεσημέρι. .. Αναφιώτικα, Ακρόπολη, δασάκι Αρείου Πάγου, δασάκι Φιλοπάππου. Φως τόσο δυνατό και τόσο καθαρό...

........... Γυρίζοντας, καθώς κοίταζα το βορινό κομμάτι της Ακρόπολης...........είδα τον αψηλό σκελετό μιας γυναίκας, κόκαλα κατάσπρα, και με αέρα υπερήφανο να με κοιτάζει, όπως το φάσμα ενός  ήρωα.Με κοίταζε από έναν κόσμο που δεν ήταν πια ο σημερινός, αλλά ένας μελλούμενος κόσμος όπου τίποτε από όσα ξέρω, πράγματα και πρόσωπα, δεν είχε διασωθεί. Κι εγώ ένιωθα την ίδια αγάπη που έχω τώρα για τη ζωή με όλες της τις ομορφιές και τις κακίες- την ίδιαν ακριβώς αγάπη γι' αυτό το κατάσπρο σκέλεθρο μέσα στον ήλιο. Είναι παράξενα αυτά που έγραψα, και όμως έτσι ήταν..δεν ξέρω να τα εκφράσω με περισσότερη ακρίβεια.Έχω την εντύπωση πως είδα μια στιγμή αιωνιότητας.

Βασικό χρέος μας ο σεβασμός και η αγάπη στην πολιτισμική μας κληρονομιά!!Κανένας ξένος δεν φέρει την ευθύνη, αν εμείς αδιαφορούμε για το μεγαλείο που μας χάρισαν οι πρόγονοί μας!!

Απόψε ανοίγουν οι ουρανοί!!

 

 Σύμφωνα με τις μοναδικές και ανεκτίμητες παραδόσεις απόψε φεύγουν οι Καλικάντζαροι για να πάνε από 'κει που 'ρθαν,όπως έλεγαν κάτι γιαγιάδες στις γειτονιές, όταν ήμουν μικρή.Θα πάνε να ακονίσουν τα πριόνια στην προσπάθειά τους να κόψουν το δέντρο της γης, για να μας εκδικηθούν επειδή αποτρέπουμε το άθλιο έργο τους..

Θυμάμαι σαν να 'ναι τώρα....την περιγραφή της παράδοσης από τη μάνα μου... όπου απόψε τα μεσάνυχτα οι ουρανοί είναι ανοιχτοί για να ακούσουν τις αγαθές ευχές που κάνουμε με την ψυχή μας. Kι όχι μόνο..μου έλεγε ότι απόψε και τα θεριά ηρεμούν και ένιωθα με τόσο δέος εκείνη τη σιγαλιά της νύχτας που οι σκέψεις και μόνο...με γεμίζουν δύναμη.

Κάθε χρόνο περίμενα αυτό το βράδυ και ποτέ δεν κοιμόμουν εάν δεν έβγαινα στην αυλή με το βλέμμα στραμμένο στον ουρανό.Αυτήν την ομορφιά όπου για λίγα λεπτά ξεχνάμε όλα τα τοξικά από γύρω μας, όλα τα αγκάθια που φυτεύουν οι άνθρωποι και αφηνόμαστε στην αέναη αγκαλιά..την μεταλαμπάδευσα και στα πνευματικά μου παιδιά.

Η παράδοση δεν έχει ως στόχο,να ζητάμε από τον Θεό με το εμπορικό ύφος, αλλά επιδιώκει...να γινόμαστε ένα μαζί Του, αγαπώντας και συγχωρώντας, γαληνεύοντας και βοηθώντας, αφήνοντας έστω για λίγο την ψυχή μας δίχως πέτρες και λάσπη ώστε η αληθινή χαρά να την πλημμυρίσει.

Η σπουδαία μέρα αποτελεί την ανάμνηση του γεγονότος της βάφτισης του Ιησού στον Ιορδάνη τον ποταμό από τον Άγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή..αποτελεί την ευλογία του Αγίου Πνεύματος που συμβολίζει το φως της ψυχής, την ειρήνη του κόσμου, την αγάπη, τη δικαιοσύνη..

Χρόνια πολλά φίλοι μου, χρόνια φωτισμένα, χρόνια με αγαθή προαίρεση, χρόνια αγαπημένα!!

Για το καλό της Άγιας Μέρας..κάλαντα που ακούγονται παντού.

 Σήμερα τα Φώτα κι ο φωτισμός,
η χαρά μεγάλη κι ο αγιασμός.
Κάτω στον Ιορδάνη τον ποταμό,
κάθετ’ η κυρά μας η Παναγιά.
Όργανο βαστάει, κερί κρατεί,
και τον Αϊ-Γιάννη παρακαλεί.
Αϊ-Γιάννη αφέντη και βαπτιστή,
βάπτισε κι εμένα Θεού παιδί.
Ν’ ανεβώ επάνω στον ουρανούς,
να μαζέψω ρόδα και λίβανους».

 

Και κάτι που είχα ακούσει πριν από πολλά χρόνια στην Κρήτη

  Aύριο είναι τω Φωτώ π’ αγιάζουν οι παπάδες,
μέσα στα σπίθια μπαίνουνε και λεν τσι εορτάδες.
O Iωάννης Bαπτιστής επέρασε και είπε,
Χαρίσετέ μου τα κλειδιά τα μαργαριταρένια
ν’ ανοίξω τον Παράδεισο, να μπω στο περβολάκι,
να θέσω ν’ αποκοιμηθώ σε μια μηλιά ’πο κάτω,
πέφτουν τα μήλα κόκκινα απάνω στην ποδιά μου
και τα χρυσά τραντάφυλλα απάνω στα μαλλιά μου.

 

 

 Υ.Σ  Από παιδάκι πίστευα ότι απόψε μαζί με τις ευχές μας...μας γνέφουν ευχόμενοι για όσα μας ταλανίζουν, οι αγαπημένες μας ψυχές που βρίσκονται επάνω..τα πρόσωπα που άφησαν τα εγκόσμια και που τα δάκρυά μας γι' αυτά δεν θα σταματήσουν ποτέ...

Καλή αυριανή και πάλι σε όλους!!

Χρόνια πολλά και πάλι σε όσους ευλαβούνται τη μέρα, σε όσους  κλείνουν το Δωδεκαήμερο.

Οι φωτογραφίες προέρχονται από ιστότοπο δίχως πνευματικά ή άλλα δικαιώματα.

ήμερα τα Φώτα και φωτισμός,
και χαρά μεγάλη στον αφέντη μας.
Κάτω στον Ιορδάνη τον ποταμό,
είναι η Μαρία η Δέσποινα.
Με τα θυμιατήρια στα δάχτυλα,
και τον Άγιο Γιάννη παρακαλεί.
Άγιε μου Γιάννη και Πρόδρομε,
δύνασαι βαφτίσεις Θεού παιδί,
και να παραδώσεις Χριστού ψυχή.
Δύναμαι και θέλω και προσκυνώ,
και τον Κύριό μου παρακαλώ.
Αύριο θ’ ανέβω στους ουρανούς
να καταπατήσω τα είδωλα.
Πηγή: https://www.sansimera.gr/articles/584/173

© SanSimera.gr

Περί γραφής κι αντιγραφής, πέρι σκέψης και "κλοπής".

 Το θέμα του κειμένου δεν είναι πρωτόγνωρο αλλά πολλές φορές η αναφορά, η συζήτηση αποτελεί μια ευγενή προσπάθεια για βελτίωση διαφόρων καταστάσεων..

Η γραφή είναι για πολλούς ανθρώπους μια αγαπημένη ενασχόληση, για άλλους επαγγελματική πορεία, για αρκετούς αποτελεί έρωτα και αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας. Υπάρχουν όμως κι αυτοί , όπως συμβαίνει παντού άλλωστε, οι οποίοι με τη δημοσιότητα που προσφέρει το διαδίκτυο τη χρησιμοποιούν σαν τρόπο καταξίωσης, ανάδειξης της προσωπικότητάς τους ή κάλυψης άλλων ....εσωτερικών κενών. Είναι ένας εύκολος κι ανέξοδος τρόπος αυτή η διαδικασία (πάντα με τη βοήθεια του διαδικτύου). Ανήκει σε έναν μη υγιή,σε έναν μη ηθικό χειρισμό διαφόρων προβλημάτων. Πως είναι δυνατόν να νιώθεις ικανοποίηση και εσωτερική πληρότητα γνωρίζοντας ότι δεν έχεις ικανότητες γι' αυτό που παρουσιάζεις αλλά σε βοηθάει μόνο στο "φαίνεσθαι"; O κάθε άνθρωπος προοδεύει όταν καλλιεργεί τις ικανότητές του ή τα ταλέντα του. Όταν εργάζεται γι' αυτά και κοπιάζει.

Παρατηρώ πολλές φορές σε απλές αναρτήσεις δήθεν σκέψεις του γράφοντος, οι οποίες είναι προϊόντα αντιγραφής από κείμενα, σκέψεις, άρθρα συγγραφέων μικρού ή μεγάλου βεληνεκούς. Η πράξη αυτή και μόνο, χαρακτηρίζει το πρόσωπο που την εκτελεί, αποδεικνύει την ανεπάρκειά του καθώς και την ανηθικότητά του. Το αστείο δε...είναι που ενώ παρουσιάζει μια άποψη, δεν μπορεί να την στηρίξει και να την υποστηρίξει όταν αρχίζουν τα σχόλια. Βέβαια μπρος σε ένα κοινό του διαδικτύου παρόμοιου πνευματικού επιπέδου ή δίχως εμβάθυνση σκέψεως ή έλλειψης κριτικής ικανότητας...τα likes δημιουργούν μια ψευδή εικόνα χαράς στον δήθεν γράφοντα..Κι εδώ επέρχεται η ανάγκη για επίσκεψη σε ειδικό της ψυχικής υγείας, καθόσον όταν το κενό που βασανίζει δεν το θεραπεύουμε, αλλά το κουκουλώνουμε όπως λέει ο σοφός λαός...το πρόβλημά μας θα παίρνει διαστάσεις δίχως ελπίδα ίασης..

Αυτό που ξεπερνά κάθε όριο λογικής και ανοχής είναι η αντιγραφή αποσπασμάτων από κείμενα,άρθρα ή άλλα δημιουργήματα του γραπτού λόγου καθώς και στίχων, ώστε να παρουσιαστούν σαν έργα του δήθεν και πάλι συγγραφέα. Όσο για το θράσος;Πολλοί απ' όσους αντιγράφουν να αναφέρουν ότι κάποιοι άλλοι υφάρπαξαν έργα τους...Πόσο τραγικό!!

Η αντιγραφή είναι ανεπίτρεπτη για λογοτεχνικά έργα.Επιτρέπεται αν κάποιο απόσπασμα μιας απλής ανάρτησης θέλουμε να το παρουσιάσουμε αναφέροντας πάντα το όνομα του συντάκτη, φυσικά με την άδειά του.

Αν επιθυμούμε να μεταφέρουμε μια είδηση, ένα γεγονός, κάποιο έργο, μια δραστηριότητα ή το περιεχόμενο από κάποιον ιστότοπο ή εφημερίδα ή περιοδικό, ο ορθός και ηθικός τρόπος είναι η κοινοποίηση εφόσον βέβαια είναι με την ένδειξη "δημόσια". Στην περίπτωση αυτή κοινοποιώντας και όχι αντιγράφοντας, παρουσιάζουμε τη δουλειά για την οποία δίνει σκέψη και χρόνο ο διαχειριστής, μοιραζόμαστε το έργο του κι αυτό έχει ουσία.Αποτελεί όχι μόνο νόμιμο τρόπο, αλλά συμβάλλουμε έτσι στη διάδοσή του.

Γεγονός είναι ότι οι σκέψεις δεν κλέβονται, ότι αργά ή γρήγορα ο καθένας γίνεται γνωστός με το πραγματικό του πρόσωπο..Επίσης είναι λανθασμένη η εντύπωση πως οτιδήποτε είναι αναρτημένο στο διαδίκτυο μπορούμε να το αντιγράφουμε.

Προσωπικά εκτός του νόμου περί κλοπής πνευματικής ιδιοκτησίας και όλα τα παρεμφερή, θέτω σε υψηλό σημείο  το ηθικό μέρος. Πιστεύω ότι κανένας άνθρωπος με καλλιεργημένο νου, με υπαρκτή και ώριμη σκέψη δεν προβαίνει σε τέτοιες διαδικασίες. Το έναυσμα γι' αυτό το κείμενο δόθηκε από δυο πρόσφατες περιπτώσεις...η πρώτη,μετά από πληροφορία της διαχειρίστριας ενός εξαιρετικού ιστότοπου που με ενημέρωσε ότι με τη μέθοδο της αντιγραφής κάποιος παρουσίασε μέρος του έργου της, με αποτέλεσμα να καταστρέψει τη δουλειά για την οποία θυσίασε αρκετό από τον χρόνο της.Η δεύτερη που κάποια φίλη μου ενημερώθηκε από άγνωστο πρόσωπο για κάποιον διαχειριστή σε σελίδα κοινωνικής δικτύωσης ο οποίος με μεγάλη συχνότητα, δημιουργούσε αναρτήσεις με δικά της γραφόμενα, οι οποίες ενημέρωναν (το μεγαλείο του θράσους) για τη νέα του ασχολία και εξέλιξη...τη συγγραφή διηγημάτων.

Ας γίνουμε πιο ώριμοι κι ας σεβαστούμε πρώτα απ' όλα τον εαυτό μας!!Χωρίς αυτοσεβασμό δεν γίνεται να σεβαστούμε τους γύρω μας.

Δεν είναι ανάγκη να αναρτούμε λογύδρια τα οποία δεν είμαστε σε θέση να αναλύσουμε, να εξηγήσουμε..Δεν είναι ανάγκη να ανήκουμε όλοι στους ποιητές και στους συγγραφείς. Η ουσία και η σοβαρότητα βρίσκεται στον τρόπο με τον οποίο υποστηρίζεις ότι αγαπάς ή ότι έχεις ταλέντο. Στην κοινωνία είναι όλοι χρήσιμοι, οι επιστήμονες, οι τεχνίτες, το βοηθητικό προσωπικό, το προσωπικό καθαριότητας κτλπ. Μια καλή μοδίστρα , ένας καλός μάγειρας, μια καλή καθαρίστρια, ένας καλός γιατρός, ένας καλός υδραυλικός συνηθίζουμε να λέμε...γιατί το "καλός" σημαίνει έντιμος. Αν λοιπόν δεν χαρακτηριζόμαστε από εντιμότητα...δεν έχουμε αξία και τότε μόνο με το κισσού το πλάνο ψήλωμα μπορούμε λίγο να ανέλθουμε...

Εύχομαι να βρούμε τον αληθινό μας εαυτό ετούτη τη χρονιά

να πατάξουμε ό,τι απρεπές, να ξεριζώσουμε τ' αγκάθια

να δούμε ρεαλιστικά τη ζωή

να επαναπροσδιορίσουμε τις αξίες μας

να επουλώσουμε οποιαδήποτε πληγή με τον σωστό τρόπο 

και με δουλειά να διαπρέψουμε καλλιεργώντας τις ικανότητές μας και όχι ότι επιβάλλει η μόδα, οι καιροί...

Όπως πάντα, με σεβασμό

Με τον όρο copyright εννοούμε την πνευματική προστασία, η οποία αφορά δημοσιευμένα και μη δημοσιευμένα λογοτεχνικά, επιστημονικά και καλλιτεχνικά έργα, ανεξάρτητα από τη μορφή στην οποία εκφράζονται, εφόσον έχουν ενυπόστατη ή υλική μορφή

Πηγή: www.corfuland.gr