Σπέτσες 2018 εντυπώσεις!

Το παρόν αποτελεί ένα μικρό αφιέρωμα στις Σπέτσες με φωτογραφίες, σκέψεις, εντυπώσεις που δημιουργήθηκαν κατά την πρόσφατη επίσκεψή μου.

Όλοι γνωρίζουν το γραφικό και ιστορικό νησί που βρίσκεται δεξιά της εισόδου του Αργολικού κόλπου.Το νησί των Σπετσών πήρε αυτή την ονομασία από τους Ενετούς που το ονόμαζαν  Ίζόλα ντι Σπέτζια και σημαίνει Νησί των Αρωμάτων λόγω των πολλών λουλουδιών που υπήρχαν. Κατά την αρχαιότητα ονομάζονταν "Πιτυόνησος" και "Πιτυούσα".

 Τι εορτάζεται στην ΑΡΜΑΤΑ κάθε χρόνο στις 8 Σεπτεμβρίου;
Iστορικά στοιχεία.

Ο Τουρκικός στόλος το 1822 κατευθυνόμενος προς τον Αργολικό κόλπο με προορισμό το Ναύπλιο, εμφανίστηκε στις 8 Σεπτεμβρίου

ανατολικά του νησιού.Ο τρινήσιος στόλος των Σπετσών, της Ύδρας και των Ψαρών, υπό τον ναύαρχο Ανδρέα Μιαούλη, κινείται προς αντιμετώπιση των Τούρκων. Σύμφωνα με τον ιστορικό Χατζηανάργυρο, στην ναυμαχία που ακολούθησε μεταξύ των δυο στόλων, πήραν μέρος «140 και πλέον» πλοία. Σε αυτήν την κρίσιμη στιγμή εμφανίστηκε ο Σπετσιώτης πυρπολητής Κοσμάς Μπαρμπάτσης, ο οποίος κατάφερε εισερχόμενος στο κέντρο του τουρκικού σχηματισμού να πυρπολήσει την τουρκική ναυαρχίδα. Η ηρωική αυτή πράξη του Σπετσιώτη ναυτικού είχε ως αποτέλεσμα την υποχώρηση του τουρκικού στόλου από τον Αργολικό κόλπο.Εις ανάμνηση αυτού του ιστορικού γεγονότος οι Σπετσιώτες έκτισαν την εκκλησία της Παναγίας της Αρμάτας στην περιοχή του φάρου των Σπετσών. Kάθε χρόνο περίπου το 1ο δεκαήμερο του Σεπτεμβρίου στις Σπέτσες λαμβάνουν χώρα διάφορες εκδηλώσεις πολιτιστικού και καλλιτεχνικού περιεχομένου με αποκορύφωμα την αναπαράσταση της πυρπόλησης του τουρκικού στόλου.Για την εκδήλωση συγκεντρώνεται πλήθος κόσμου από την Ελλάδα και το Εξωτερικό. 

Στιγμιότυπα από τις εκδηλώσεις στην πλατεία Ποσειδωνίου προς τιμή της ΑΡΜΑΤΑΣ του κυριότερου παραδοσιακού δρώμενου των Σπετσών.

 

Το Χορευτικό Τμήμα του Λυκείου Ελληνίδων λαμβάνει κάθε χρόνο μέρος.Φέτος είχα την τύχη να παρακολουθήσω από κοντά την εμφάνισή του στον αύλειο χώρο του Αγίου Νικολάου που κάποτε ήταν μοναστήρι και συνδέεται με τον Επαναστατικό Αγώνα του 1821.  

H παρουσία του Χορευτικού ήταν καταπληκτική με χορούς, φορεσιές, χαμόγελα, λεβεντιά όλα όσα αρμόζουν στον Φορέα που εκπροσωπεί καθώς και στον λόγο για τον οποίο  βρέθηκε στο νησί.

Δεν μπορώ να παρουσιάσω όλους τους χορούς εδώ καθόσον θα ξεφύγω του θέματος. Οι ανάμνηση όμως που μας άφησε και η συγκίνηση μένουν για πάντα χαραγμένα στην καρδιά μας.

 

Ένα  σπουδαίο  Μουσικό  Ιστορικό  αφιέρωμα

"Ο Χορωδιακός και Λυρικός Μίκης Θεοδωράκης - "Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ΜΙΚΗ" με τη  Συμφωνική Μαντολινάτα Ελλάδος και Μικτή Χορωδία υπό τον Μαέστρο Παναγή Μπαρμπάτη.

Συναυλία με την Άννα Βίσση η οποία χωρίς υπερβολές είχε υπέροχη σκηνική παρουσία.

Συναυλία με τραγούδια 60s -70s και Disco με τον Tonis Sfinos και την μπάντα του "The Playmates".

Ο μεγάλος εορτασμός της ΑΡΜΑΤΑΣ κορυφώνεται με φαντασμαγορική παρουσίαση βεγγαλικών, σε σχηματισμούς συγχρονισμένους με τη μουσική υπόκρουση.Τολμώ να αναφέρω πως είναι το ωραιότερο θέαμα αυτού του είδους που έχω παρακολουθήσει.

Μετά το πέρας των εκδηλώσεων εντύπωση προκαλεί σε όποιον βρίσκεται για πρώτη φορά ο κόσμος που κατακλύζει την αποβάθρα προκειμένου να περάσει απέναντι στην Πελοπόννησο.
 
 
 
 


 

 

 Εντυπώσεις - σκέψεις από την επίσκεψή μου στο νησί.

Αρχικά και για να είμαι ειλικρινής πρέπει να αναφέρω.....

πως οι Σπέτσες ήταν ένα νησί που δεν μου έκανε καμιά ιδιαίτερη εντύπωση έως πρόσφατα, ίσως επηρεασμένη από την λατρεία μου για τις Κυκλάδες. Ίσως ακόμη γιατί συνήθως όσοι μιλούσαν γι' αυτό δεν έβγαζαν τη φυσική του ομορφιά, το μεγαλείο των αρχοντικών του, το ιδιαίτερο του βοτσαλωτού, τα τόσα εκκλησάκια που πραγματικά μοιάζουν σαν γλάροι στις πλαγιές ..τα  όμορφα νερά του. Τα δυο πολύ αξιόλογα Μουσεία.

 Είναι η αρνητική εντύπωση που μένει απ' όσους προβάλλουν τον κάθε τόπο, με ύφος έπαρσης για τους τεχνητούς ενδεχομένως παραδείσους ή για σημεία διασκέδασης και μόνο.

Στοιχειοθετώντας πλέον την προσωπική μου άποψη λέω με σιγουριά πως το νησί των Σπετσών είναι ένας πανέμορφος τόπος που αξίζει κανείς να επισκέπτεται.

Απελευθερωνόμαστε περπατώντας στα δρομάκια του με τους ιβίσκους και τις μπουκαμβίλιες, θαυμάζοντας την αρχιτεκτονική αιώνων σε πολλά κτίρια, παρατηρώντας τα σχέδια με τα βότσαλα στην Ντάπια.

Σκεφτόμαστε την ιστορία στις διαδρομές, παρατηρούμε τα σύννεφα να παίζουν με τα χρώματα του σούρουπου.

Νιώσαμε ότι ο Ποσειδώνας ήθελε αυτό το μέρος να βρέχεται απ' τη θάλασσα γι' αυτό το ξεχώρισε...από την Πελοπόννησο που είναι τόσο κοντά!

Κάθε ηλιοβασίλεμα και διαφορετικό, κάθε που βραδιάζει ο Μεγάλος Ζωγράφος άλλο έργο παρουσιάζει από την πλευρά της Κουνουπίτσας, άλλο απ' το παλιό λιμάνι.

Αντικρίζοντας ανάμεσα στα σύννεφα το φωτεινό σημείο λες...πόση ομορφιά έχουμε σ' αυτήν την καταλεηλατημένη απ' τους ανθρώπους Χώρα μας!
Προχωρώντας προς τη Μεγάλη Σχολή την Κοργιαλένειο σε αγγίζει ένας διαφορετικός αέρας..

Η περιοχή της Ντάπιας, το νέο λιμάνι σημείο συναντήσεων στα παραδοσιακά καφενεία με τα εκλεκτά γλυκά. Σημείο που μπορεί κανείς να απολαμβάνει και να παρατηρεί ταυτόχρονα την κίνηση των πλεούμενων, των επιβατών και την ανατολή να αντικρίζει τις πρώτες ηλιαχτίδες να λάμπουν στα γαλαζοπράσινα νερά.

Για τους κήπους με τα έντονα χρώματα και την ποικιλία της ευωδιάς δεν μπορώ να γράψω..πρέπει να το ζήσει κανείς. Να το ζήσει περπατώντας και όχι πάνω σ' ένα δίτροχο όπως συνηθίζεται στον νησί. Αυτό που παρατήρησα είναι κοινό χαρακτηριστικό των κατοίκων στα περισσότερα μικρά μέρη. Δεν περπατάνε, αλλού κινούνται μόνο με το αυτοκίνητο και στο νησί αυτό με μηχανάκι ή αυτά τα αντιαισθητικά και αρκετά επικίνδυνα οχήματα τις ονομαζόμενες "γουρούνες". Η αλήθεια είναι βέβαια πως για τον περιπατητή η κίνηση είναι επικίνδυνη καθόσον δεν υπάρχουν πεζοδρόμια.Χρειάζεται αρκετή προσοχή επειδή οδηγούν νεαροί και αρκετοί τουρίστες που δεν έχουν τις πλέον κατάλληλες γνώσεις.

 Η διαδρομή που κάναμε από την περιοχή του Μουσείου Σπετσών έως την παραλία της Αγίας Μαρίνας και κατόπιν στο παλιό λιμάνι απ' όπου συνεχίσαμε για την επιστροφή δεν περιγράφεται με λέξεις. Λουλούδια παντού, αρχοντικά επιβλητικά μα και νέα καλαίσθητα κτίσματα. Απλά μαγεία που είμαι σίγουρη ότι σε πολλούς απ' τους κατοίκους ακούγεται γραφικό.

Το Μουσείο της Μπουμπουλίνας το γνωρίζουμε μέσα από την εξαιρετική ξενάγηση των απογόνων της.

Ιστορία, στοιχεία της δυναμικής γυναίκας, στοιχεία των δύσκολων στιγμών της Ελλάδας μας και δείγμα μεγαλοπρέπειας.

Πιστεύω πως θα ήταν τραγική παράλειψη να μην λειτουργούσε αυτός ο χώρος μνήμης και δόξας.

Στις Σπέτσες λειτουργεί ακόμη ένα Μουσείο. Είναι το Μουσείο Σπετσών το οποίο στεγάζεται στο Αρχοντικό του Χατζηγιάννη-Μέξη, που ήταν ένας από τους πρώτους άρχοντες των Σπετσών στα χρόνια του Αγώνα για την Εθνικής μας Ανεξαρτησία και έγινε δωρεά το 1938 στο Κράτος από τις κληρονόμους Καλομοίρα Μέξη και Νικέτα Θερμισιώτη-Κατσίνα. Το Μουσείο των Σπετσών, άρχισε να λειτουργεί ως Αρχαιολογική Ιστορική και Λαογραφική Συλλογή του νησιού το 1939.

Το επιβλητικό αυτό κτίριο με τις υψηλές καμάρες, χτίστηκε ανάμεσα στο 1795 και το 1798 σε σχήμα Π, έχει ανακηρυχθεί διατηρητέο μνημείο από το 1924.

Εδώ σημειώνω πως δείχνει εγκαταλελειμμένο ως κτίριο ενώ στο εσωτερικό του φιλοξενεί αξιολογότατα ευρήματα.

Δεν γνωρίζω για ποιο λόγο δεν έχει συντηρηθεί.Πιστεύω πως οι αρμόδιοι το έχουν ως σκοπό τους.

 Αρχοντικό Σωτήριου Ανάργυρου.

Αποτέλεσε την κατοικία του Σωτηρίου Ανάργυρου μέχρι το θάνατό του (18/12/1918). Το 1929 το Πρωτοδικείο Ναυπλίας κατακύρωσε την ιδιοκτησία του αρχοντικού στην Αναργύρειο και Κοργιαλένειο Σχολή Σπετσών.

 

Παλιό λιμάνι, ένας μικρός επίγειος παράδεισος.

Κλείνοντας αυτό το μικρό αφιέρωμα και δηλώνοντας πως οι εντυπώσεις μου είναι άριστες απ' αυτό το νησί, το οποίο αποτελεί έναν προορισμό πολύ εύκολα προσβάσιμο αφού μπορούμε να πάμε οδικώς έως την Κόστα και σε 15 λεπτά να βρισκόμαστε στην Ντάπια. Εννοείται πως είναι απαραίτητη και η σωστή λειτουργία της ακτοπλοϊκής γραμμής από τον Πειραιά.

Πρέπει να τονίσω πως μου έκανε άριστη εντύπωση η αντιμετώπιση ενός γεγονότος από τους κατοίκους. Κατά τις 7 το απόγευμα του Σαββάτου το ομοίωμα της ΑΡΜΑΤΑΣ βυθίστηκε..ατύχημα που κλόνισε τις αρχές καθώς και όλους όσους παρευρισκόμασταν. 

Επειδή βρισκόμασταν σε κεντρικό σημείο παρακολουθήσαμε το πάθος, τη θέληση, την ομόνοια που έδειξαν οι νησιώτες σε συνδυασμό με τις λιμενικές αρχές και ανέσυραν την ΑΡΜΑΤΑ για να την επισκευάσουν όπως κατάλαβα.Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να διεξαχθεί ο εορτασμός κανονικά χωρίς προβλήματα.

Τονίζω πως παρακολούθησα τις προσπάθειες καθόσον ακούστηκαν (όπως κάθε φορά) διάφορα ευτράπελα. Ως παράδειγμα στο λεωφορείο που επιστρέφαμε δυο κυρίες οι οποίες δεν βρισκόντουσαν στην Πλατεία του Ποσειδωνίου ή κάπου κοντά ανέφεραν η καθεμιά την γνώμη της..."πως είχαν φτιάξει και 2η ΑΡΜΑΤΑ εφεδρική" ... "πως έφτιαξαν εκείνη την ώρα άλλη"...

 

 Για το κλείσιμο άφησα μια εικόνα από τις άμαξες οι οποίες συμπληρώνουν τη γραφικότητα του όμορφου τόπου! Αξίζουν οι βόλτες ακούγοντας τους καλπασμούς των αγαπημένων τετράποδων, απολαμβάνοντας τη θέα, συζητώντας με τους αμαξάδες που ταυτόχρονα μας ξεναγούν.

Συγχαρητήρια σε όλους τους κατοίκους για την αντιμετώπιση του προαναφερόμενου περιστατικού. 

Καλό φθινόπωρο σε όλους!

Υ.Σ Τις γραφικές παραλίες του νησιού τις αφήνω για μελλοντικό αφιέρωμα!!

Η αγάπη μας προς τα παιδιά.

Tα παιδιά είναι η συνέχεια αυτού του κόσμου. 

Κάθε παιδικό χαμόγελο αποτελεί ένα όμορφο λουλούδι και όλα μαζί μετατρέπουν τη γη σε έναν τεράστιο κήπο.

Συχνά γίνεται αναφορά στην αγάπη προς τα παιδιά από ειδικούς επιστήμονες, από γονείς και κηδεμόνες με σκοπό τη βελτίωση των συμπεριφορών των ενηλίκων προς αυτά, με σκοπό την ενίσχυση της προσωπικότητάς τους προκειμένου να πορευτούν στην κοινωνία ως άνθρωποι με αξίες, ιδανικά, δύναμη και φυσικά χαμόγελο ντυμένο με ελπίδα.

Εμείς είμαστε οι υπεύθυνοι που θα τα οδηγήσουμε στον δρόμο της ολοκλήρωσής τους, στο δρόμο της ψυχοπνευματικής ωριμότητας.

Η αγάπη είναι η βάση της καλής ανατροφής αρκεί να εκδηλώνεται με ενέργειες που τους δημιουργεί ασφάλεια και δεν τους καταστρέφει τον εσωτερικό τους κόσμο.

 

Οι θεωρίες για τη διαπαιδαγώγησή τους κατά καιρούς διαφοροποιούνται για πολλούς λόγους.

Το βέβαιο είναι πως δεν πρέπει να ξεχνάμε οι ενήλικες την αγάπη μας προς αυτά η οποία δείχνεται με πράξεις.

Ως πράξεις δεν νοούνται οι αγορές ούτε η ανταπόδοση για την καλή τους συμπεριφορά ή για την πρόοδό τους στο σχολείο. Κάποια δώρα είναι δεδομένα για όλους.

Πράξεις αγάπης για τα παιδιά που μεγαλώνουμε, για τα παιδιά του οικείου περιβάλλοντος είναι όλα όσα τους λέμε να τα βλέπουν σε εμάς, να θυσιάζουμε χρόνο από τα ενδιαφέροντά μας ή κι απ' τις οικιακές εργασίες για να βρισκόμαστε μαζί τους, να θυσιάζουμε μέρος των προσωπικών οικονομικών μας επιθυμιών ώστε να τους εμπλουτίζουμε τη ζωή με θεάματα και δράσεις που τα διδάσκουν και τα ψυχαγωγούν ταυτόχρονα και άλλα ακόμη. Φυσικά όλα αυτά συνδυασμένα με το παιχνίδι και ξεκούραση ανάλογα με την ηλικία τους (παιδική χαρά, τρέξιμο, ποδήλατο, κούκλες κλπ.).

 

Πράξεις αγάπης για τα παιδιά που δεν ανήκουν στην οικογένειά μας είναι πάρα πολλές και με βεβαιότητα σας λέω πως έχουν τεράστια σημασία και αξία, κάτι που δύσκολα αντιλαμβάνονται πολλοί αφού δεν έχουν μάθει να δίνουν ηθικά και υλικά εκτός του στενού οικογενειακού τους κύκλου. Τέτοιες πράξεις μπορούν να γίνονται πολύ συχνά αν όχι καθημερινά, αρκεί να το θέλουμε. 

Στις πράξεις σ' αυτόν τον τομέα δεν ανήκουν μόνο η οικονομική ενίσχυση μέσω αγορών φιλανθρωπικών οργανισμών ή ένα δώρο σε κάποιο παιδί που ανήκει σε οικονομικά χαμηλότερη τάξη, ή η αγορά μιας τυρόπιτας ή η δωρεά πραγμάτων που είναι άχρηστα για εμάς.

Η σπουδαιότερη πράξη αγάπης σε παιδιά άλλων οικογενειών είναι να ενεργούμε όταν πέφτουν στην αντίληψή μας ίχνη συναισθηματικής και σωματικής κακοποίησης, να μην προσπερνάμε αυτό το σοβαρότατο θέμα για την κοινωνία μας καθόσον μπορεί να γίνουμε εμείς αυτοί που θα σωθεί όλη η οικογένεια.

Πράξη αγάπης είναι και η προσφορά του χρόνου μας ως εθελοντισμός σε ατομικό ή ομαδικό επίπεδο.

Κατά καιρούς διαβάζουμε ως ειδήσεις (προσωπικά δεν ακούω, μόνο διαβάζω) ,γεγονότα τραγικά εις βάρος των παιδιών ...και μένουμε στον σχολιασμό..χωρίς να προσπαθήσουμε να δούμε με ποιον τρόπο θα δείξουμε την αγάπη μας!! 

Σ' αυτό το σημείο θα αναφερθώ σ' ένα γεγονός που έλαβε πρόσφατα χώρα σε κάποια μεγάλη πόλη της Ελλάδος με αφορμή (τα αίτια είναι σίγουρα βαθύτερα) την συνεχή φασαρία που έκαναν τα παιδιά και την τιμωρία του πατέρα από το δικαστήριο. Παρατήρησα πως πάρα πολλοί έσπευσαν ως αγάπη προς τα παιδιά, ως φωνή φιλανθρωπίας, ως ένδειξη συμπαράστασης να σχολιάζουν δυσμενώς την καταδικαστική απόφαση εις βάρος του γονέα. Αν πονάτε πραγματικά να φροντίσετε να δείτε τι συμβαίνει στο σπίτι, πως μεγαλώνουν τα παιδιά και να προβείτε στις ανάλογες ενέργειες.

Ζούν τα παιδιά στο διαμέρισμα τα οποία συνεχώς κάνουν φασαρία, δεν ηρεμούν ποτέ δηλαδή βρίσκονται σε διαρκή ένταση. Όποιος αγαπάει τα παιδιά μόνο και μόνο ακούγοντας την κατάσταση αυτή στενοχωριέται γιατί δεν ξεκουράζονται όπως έχουν ανάγκη για την ψυχοσωματική τους ανάπτυξη. Οι γονείς μπορεί να μην είχαν χρόνο να ασχοληθούν μαζί τους ή μπορεί να μην είχαν διάθεση.
Το νόημα βρίσκεται στο γεγονός πως τα παιδιά εκτός της οργανικής τους ανάπτυξης που σίγουρα κλονίζεται από τον τρόπο ζωής, ως χαρακτήρες πως θα συνεχίσουν αφού μεγαλώνουν χωρίς όρια όπως φαίνεται;Πως θα μάθουν να σέβονται τον εαυτό τους και τους συνανθρώπους τους;
Η λέξη όρια είναι μαγική γιατί προσφέρει ασφάλεια στα παιδιά κι ας νομίζουν πολλοί ότι η ανεξέλεγκτη ελευθερία  είναι αυτό που τους κάνει καλό.
Πάρα πολλές φορές έχω παρατηρήσει παιδιά στο δημοτικό που δεν σταματούν να σπρώχνουν και να κτυπούν τους συμμαθητές τους και οι γονείς να λένε "άστα θα τα βρούνε μόνα τους..." μα η ανάρμοστη και βίαιη συμπεριφορά που είναι συνεχής...θέλει έλεγχο.

 Συνεχίζοντας επί του συγκεκριμένου περιστατικού οι Αρχές είχαν ειδοποιήσει αρκετές φορές τον πατέρα για τη συνέχεια σε περίπτωση που δεν λάβει τα μέτρα του. Ο πατέρας αντί να υπακούσει, αντί να ανησυχήσει σύμφωνα με πληροφορίες από την περιοχή απείλησε ...το ζευγάρι που δεν μπορούσε να ησυχάσει από τη φασαρία. 
Οι "πονόψυχοι" από εμάς έτρεξαν να καταδικάσουν τους δικαστές...χωρίς να σκεφτούν πως τα ίδια τα παιδιά υποφέρουν για τους λόγους που προανέφερα..χωρίς να σκεφτούν την ψυχολογική κατάσταση που δημιουργήθηκε στους ανθρώπους που δεν μπορούσαν στο σπίτι να βρουν την ηρεμία τους, να ξεκουραστούν.
Δεν φτάνει ένα δικαστήριο να τιμωρήσει τόσο απλά έναν πατέρα...δεν τα γνωρίζουμε όλα.
Η απορία μου είναι τεράστια για το αν όλοι που κατακρίνουν, υβρίζουν ...μπορούν να έρθουν στην θέση τους, εάν έχουν βιώσει τι σημαίνει να χτυπάνε καρέκλες συνέχεια μέρα -νύχτα πάνω απ' το κεφάλι τους και να νιώθεις το ποδοβολητό να σου χτυπάει όλο το σώμα. Τι σημαίνει να ξυπνάς στις 5 για δουλειά και ως τις 3 να ουρλιάζει το παιδί;
Ως άνθρωπος δίνω πολλά περιθώρια και ευκαιρίες γενικά. Επίσης χαρακτηρίζομαι από τεράστια υπομονή.Ακόμη από την αδυναμία που έχω σε όλα τα παιδιά και όχι μόνο στους απογόνους μου και βαφτιστήρια. Σας πληροφορώ όμως ότι τα παιδιά που μεγάλωσα, μεγαλώνω ή νουθετώ έμαθαν από μωρά να σέβονται το συνάνθρωπο, έμαθαν από μωρά να σέβονται τον εαυτό τους γιατί απλά έτσι μεγάλωσα κι εγώ.

Τα σημερινά παιδιά είναι οι αυριανοί ενήλικες.
Θέλετε την κοινωνία ως ένα πλήθος ασυδοσίας;
Γιατί ενοχλείστε από διάφορες ομάδες που δημιουργούν ταραχές και προβλήματα;
Θέλετε να βλέπετε παιδιά παραμελημένα;Τότε δεν τα αγαπάτε αληθινά.

Η σπουδαιότερη ευχή και παρότρυνση που έχω να δώσω στους γονείς και κηδεμόνες είναι να τους μεταλαμπαδεύσουν την αγάπη για τον συνάνθρωπο, για τον Θεό κι αν δεν το θέλουν αυτό, τουλάχιστον ας τα μάθουν να μην βρίζουν, να μην λοιδορούν τα θεία αφού δεν τα ενοχλούν καθόσον είναι απίστευτο το κακό της έντασης που τους δημιουργούν στην αντίθετη περίπτωση.

Με άπειρη αγάπη προς τα παιδιά που θέλω μόνο να χαμογελάνε!

Με αληθινή αγάπη προς όλους ευχόμενη για το καλό!

Υ.Σ Για όσους έσπευσαν να τονίσουν πως έχουν γεννήσει παιδιά, έχουν εγγόνια, δισέγγονα και ότι άλλο θέλω να πω να τα χαίρονται.

Ας μην ξεχνάμε όλοι, ότι τίποτα δεν μας ανήκει.

Δεν είμαι βιολογική μητέρα (από ένα σημείο και μετά ήταν θέμα επιλογής μας) αλλά ποτέ δεν έπαψα να δείχνω την αγάπη μου εμπράκτως σε παιδιά και οικογένειες που είχαν ανάγκη. Mπορώ να πω ότι από τα Λυκειακά μου χρόνια διάβαζα ή πρόσεχα τα παιδιά της γειτονιάς. Από τότε δεν σταμάτησε το σπίτι μας να έχει κάποιο παιδί.Εκτός αυτού πολλά απ' τα πρωινά μέσω άλλων Φορέων στα παιδιά είναι αφιερωμένα.

Είναι κάτι που δεν θέλω να το αναφέρω αλλά αναγκάζομαι πριν τις ερωτήσεις "που ξέρω εγώ από παιδιά;" .

Τέλος από το 2000 παρακολουθώ διά ζώσης και διαδικτυακά σεμινάρια ψυχολογίας κυρίως σχετικά με τα παιδιά.

....το Υ.Σ αποτελεί απλά πληροφορίες και όχι λόγους περηφάνιας ή πηγή επευφημιών.

Το φθινόπωρο της αγάπης.

Περπατούσε στο δάσος του κοντινότερου βουνού κάθε που το γλυκό φθινόπωρο ερχόταν.Εκείνα τα γλυκοχαράματα  η γη είχε άλλες ευωδιές υποσχόμενες βροχούλες,κυκλάμινα,μήλα,κάστανα, καρύδια και άλλων λογιών καρπούς.Για τα χρώματα της εποχής οι λέξεις έμοιαζαν φτωχές μπροστά στην τόση ποικιλία με την οποία ντυνόταν η πλάση. Κάθε χρόνο την περίμενε με λαχτάρα την αγαπημένη της διαδρομή.Στην δική της ματιά το φθινόπωρο ήταν η εποχή που το σπίτι έπαιρνε μορφή αναγεννησιακή λόγω μικρών αλλαγών..μεγάλων στιγμών όπως χαρακτήριζε τη χαρά που ένιωθε.Νέα βιβλία,μολύβια και τετράδια για τα χειρόγραφά της.Διάφορα σχολικά ως δώρα για τα παιδιά που είχαν για χώρο μελέτης το γραφείο της. Ο κήπος της ψυχής της  έπαιρνε από την μαγεία της φύσης που τα τρομαγμένα από τα πρωτοβρόχια σπουργιτάκια φώλιαζαν τιτιβίζοντας το μεγάλο ευχαριστώ στον Δημιουργό.

Εκείνο το φθινόπωρο έμελλε να αποτελέσει την άνοιξη του εσωτερικού της κόσμου. Με τις πρώτες ψιχάλες πήγε στο μονοπάτι που την περίμεναν κάθε χρόνο τα λατρεμένα της άγρια ροζ κυκλάμινα με τα φύλλα καρδιάς όπως έλεγε τότε που ήταν μικρή και οι γονείς της δεν άφηναν μέρα χωρίς να της φέρνουν κυκλάμινα. Τα φύλλα ήταν στολισμένα με δροσοσταλίδες που σίγουρα ήταν ικανές για κάθαρση από την σκόνη του καλοκαιριού σε φύση και ανθρώπους, πραγματικά και μεταφορικά....Οι φτέρες είχαν αναπτυχθεί πάρα πολύ σε σύγκριση με τον περασμένο χρόνο.Καθώς προχωρούσε για να αγγίξει τη ροζ παλέτα με έκπληξη αντίκρισε την πιο μεγάλη φτέρη να κάνει νεύματα με τα φύλλα της.Απορημένη πλησίασε και πριν καταλάβει αν ζούσε σε όνειρο ή στην πραγματικότητα είδε ένα μπουκέτο με κυκλάμινα ασυνήθιστα μεγάλα να κρατούν χαμογελαστά ένα φύλλο τους με σκαλισμένη την πιο σπουδαία λέξη των ανθρώπων, την ΑΓΑΠΗ. Δεν πίστευε αυτό που ζούσε.

 Η ώρα πέρασε με τα κυκλάμινα να της χαμογελούν και το φύλλο μ" ένα φύσημα να βρίσκεται στο χέρι της.Τότε έσκυψε παίρνοντας και τα άνθη μαζί της.Στο δρόμο για το σπίτι της σχεδόν τραγουδιστά έλεγαν μια ιστορία που άκουσαν απ τις νεράιδες κάποιο βράδυ.Η ιστορία της έκανε εντύπωση μα δεν έδωσε καμιά σημασία.Δεν ήθελε να έχει καμιά σχέση με τον έρωτα και την αγάπη τα οποία στόλιζαν την ιστορία.Όταν την πλησίαζαν τα βέλη του με μια μοναδική μαεστρία του ξέφευγε.Ήταν τόσο γεμάτη η καθημερινότητά της,είχε τόσο πληγωθεί από ανούσιες σχέσεις και ψεύτικες αγάπες που τελικά κατάλαβε πως ήταν απλά πάθη. Κάθε μέρα που άγγιζε τα άνθη,της χαμογελούσαν.Έτσι λίγες μέρες αργότερα είδε στον ύπνο της μια νεράιδα που

ονόμασε "μοίρα αγάπης" να της λέει ότι αυτό το φθινόπωρο δεν θα γλυτώσει απ τα βέλη του....Έτσι κι έγινε.Ένα χαμόγελο συνοδευόμενο με ζεστή αγκαλιά,με δυο μάτια που ο βυθός τους λουζόταν  σε εξωτικά γαλήνια νερά έγιναν η άνοιξη της ψυχής της.Τον συνάντησε σε διαδρομή που ποτέ δεν είχε σκεφτεί. Δεν κατάφερε να εμποδίσει τα βέλη..Περιφρόνησε το μήνυμα της νεράιδας,αστειεύτηκε με το χαμόγελο των λουλουδιών κι ας μην το έδειξε.Έως τότε πίστευε πως οι άνθρωποι ορίζουν τα μελλούμενα ..

Από τότε σκέφτηκε ότι "τίποτα δεν είναι τυχαίο", πως όλα και όλοι έρχονται στην ζωή για κάποιο λόγο. Πίστεψε στην αληθινή αγάπη και στις καταλυτικές της ιδιότητες.

Έλεγε σε όλους πως το φθινόπωρο δεν είναι μελαγχολία,είναι αναγέννηση,είναι κάθαρση,είναι όλα εκείνα που οι περισσότεροι δεν θέλουν να δουν!!!


Με αγάπη για ένα γλυκό και δημιουργικό φθινόπωρο!

Σκόρπιες σκέψεις.Πρώτο Μέρος.

Από τη συλλογή των "σκόρπιων σκέψεων" ένα μικρό απόσπασμα...απλά γιατί και οι σκέψεις γεννιούνται για να ταξιδεύουν!                                 

                                                                                                                                                           **Πηγή χαράς αποτελούν οι χαρούμενες στιγμές των συνανθρώπων μας.

**Δάκρυ απογοήτευσης κυλάει..από τις δύσκολες στιγμές τους.
Όλοι ακολουθούμε το ρεύμα του ποταμού της ζωής χωρίς άλλη επιλογή...
γι' αυτό στεκόμαστε γελαστοί στη χαρά όλων!
γι' αυτό συμπαραστεκόμαστε στον πόνο!

 **Σ' αυτό το ταξίδι πολλές φορές βρισκόμαστε με νέους συνεπιβάτες, ανθρώπους που εκτιμούν την προσωπικότητά μας, που αγαπούν άδολα, που νιώθουμε πως γνωριζόμασταν χρόνια.
Μεγάλη ευγνωμοσύνη!
**Η άλλη πλευρά..

Άνθρωποι οι οποίοι στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής μας ήταν  συνεπιβάτες, σε κάποιο σταθμό αποβιβάστηκαν απλά γιατί επέτρεψαν στα αγκαθάκια της μικροψυχίας,  στο μεγάλο αγκάθι της αλαζονείας να εγκατασταθούν στην ψυχή τους.

Ας νιώθουμε αγάπη κι ας ευχόμαστε πάντα για το καλό τους.

 

 **Ενώνοντας καθημερινά τις αναμμένες λαμπάδες των θετικών μας σκέψεων  στέλνουμε στον κόσμο αυτήν τη δυνατή ενέργεια.

**Καλημερίζουμε με κάθε ανατολή τον ήλιο, τον ουρανό, τα σύννεφα, τα λουλούδια, τα πουλιά..καλωσορίζοντάς τα στα ανοιχτά παραθύρια της ψυχής μας.

**Η ζωή είναι πολύτιμο δώρο όσα εμπόδια κι αν παρουσιάζει.
Μπορούμε να ανακαλύπτουμε μικρές διεξόδους που δίνουν σπουδαία αποτελέσματα χαράς.

**Δημιουργούμε το σκοτάδι μέσα μας τις περισσότερες αν όχι όλες τις φορές. Δεν θέλουμε να δούμε το Φως..

Λέει ο εκ γενετής τυφλός φίλος με ενθουσιασμό κι αγάπη "πω!πω! πόσο καιρό έχουμε να ειδωθούμε".. Τι να σκεφτώ μετά για όσους λιγοψυχούν με την παραμικρή αναποδιά; Για όσους μεμψιμοιρούν δίχως να τους έχει αγγίξει κάποιο σοβαρό πρόβλημα;

**Η σταδιακή ανοδική πορεία βασίζεται στις αξίες.
**Σταδιακά και με αγώνα οδεύουμε στην αιωνιότητα.
**Στην απότομη άνοδο που βασίζεται σε ιδιοτελείς σκοπούς..στη μέθοδο του κισσού που αναφέρει και ο μεγάλος ποιητής...ο κίνδυνος της απότομης καθόδου καραδοκεί.

**Η φιλία είναι λέξη ιερή στην αγκαλιά της οποίας καλλιεργείται η αγάπη, η εμπιστοσύνη, η εχεμύθεια, ο σεβασμός.Φιλία (έτσι την ονομάζουν) βασιζόμενη στο ατομικό συμφέρον είναι απλά μια σχέση με βέβαιο οδυνηρό τέλος.
**Μην προσπερνάς τα προβλήματα των συνανθρώπων σου...ίσως κι εσύ βρεθείς στη θέση τους.
Επιδίωξε να τα αφουγκραστείς .Μπορεί να αποτελέσεις τον άγγελό τους.
**Μαθήματα μέσω άπειρων ιστοριών ζωής μου έκανε η μάνα μου για τη διαίσθηση. Μου τόνιζε πως μόνο σε καλό οδηγεί. Τότε παιδί, έφηβη δεν έδινα καμιά σημασία.
Στην πορεία η συμβουλή της αποδείχτηκε θησαυρός.

**Σ' αυτή τη γη είμαστε όλοι ένοικοι.Αν το συνειδητοποιήσουμε τότε ο κόσμος θα ζει ανάμεσα σε πολύχρωμα ανοιξιάτικα λιβάδια για πάντα!!
**Μόνο η ψυχή είναι αιώνια!!

Σημ. Όλα τα γραφόμενά μου είναι πνευματικά κατοχυρωμένα.
Όλα μπορούν να δημοσιεύονται με την αναφορά στα στοιχεία του δημιουργού όπως προβλέπεται.

Φωτοδότης Ψυχής. Ποίημα

Φωτοδότης Ψυχής.

Χτες βράδυ

που φύσαγε βοριάς,

μια ιλαρή μορφή

της σκίρτησε τα φυλλοκάρδια.

Άναψε  δαυλό

μ ‘ονείρου προσάναμμα

ως μια οπτασία

στου πόθου την εστία.

Φωτοδότη ψυχής

ψιθυριστά τον ονόμασε,

όταν ατιθάσευτα  φιλιά

συντρόφευαν την απρόσμενη νυχτιά.

 

Πόσο ξαφνικά

ήρθε κοντά της.

Το κορμί αναδεύονταν

στων χειλιών το άγγιγμα.

 Μάτια δακρυσμένα

έγραφαν αιώνια ιστορία

με των θεών

την ολόχρυση αέναη πένα. 

 

 

Όπως αναφέρω πάντα..κάθε δημιούργημά μου σε πεζή ή ποιητική μορφή είναι πνευματικά κατοχυρωμένο.