Οδοιπορικό επί της Αγίας Άννης.

Είναι αυτές οι απρογραμμάτιστες διαδρομές που μας οδηγούν σε μέρη με ιστορία και ανθρώπινο αποτύπωμα, με εικόνες που δημιουργούν απίστευτα σενάρια..τα οποία μας είναι γνωστά και ταυτόχρονα άγνωστα!

Μια τέτοια διαδρομή που δεν είχε περάσει ποτέ απ' τη σκέψη μου, προέκυψε ένα από τα πρόσφατα πρωινά.

Βρισκόμουν στο Κολωνάκι σε μια συνάντηση για κάποια θέματα, όταν ένα τηλεφώνημα της Ιωάννας με οδήγησε στο Μοναστηράκι κι από εκεί προέκυψε η πρόταση την οποία αποδέχτηκα να πάμε μαζί έως τον σταθμό του Ελαιώνα.

Φτάνοντας στον Ελαιώνα μου συνέχισε  την πρόταση.."έλα να σου δείξω ένα εκκλησάκι στη μέση του δρόμου, περίπου είκοσι λεπτά περπάτημα". Δίστασα να την αποδεχτώ καθόσον δεν μου πήγαινε..με την εμφάνιση από το πρώτο ραντεβού εις το Κολωνάκι ....να βρεθώ σε μια περιοχή με λάσπες, φορτηγά..βιομηχανική γενικότερα.
Όμως  από τα πρώτα βήματα άρχισα να διαφοροποιώ τη σκέψη μου όταν κοιτάζοντας αριστερά καθώς περπατούσαμε αντίκρισα μέσα από σκουπίδια δυστυχώς το Μνημείο του Φιλοπάππου και τον Παρθενώνα. Αισθάνθηκα συγκίνηση και άρχισα να θυμάμαι όλα όσα έχω διαβάσει για αυτή την πανέμορφη κι αρχοντική περιοχή του παρελθόντος.

Η διαδρομή αυτή που ως πρώτη όψη αποτελείται από φορτηγά, αποθήκες, εταιρείες, ότι έχει απομείνει από παλιά εργοστάσια, κρύβει στοιχεία από τις γραφικές γειτονιές εκείνες που οι άνθρωποι μέσα από τα προβλήματά τους ήταν δεμένοι κι αγαπημένοι, εκκλησάκια που δείχνουν το βαθύ συναίσθημα και όχι το υποκριτικό που απλά συνδέεται με τη θρησκεία.

Των ανθρώπων τα έργα και πάλι σκεφτόμουν....για μια περιοχή η οποία στην αρχαιότητα ήταν το σύμβολο της ελευθερίας και της δημοκρατίας, με τα σημάδια του Βυζαντίου ολοζώντανα κατάφυτη από ελιές με επέκταση έως το σημερινό ιστορικό κέντρο να φτάσει να χαρακτηρίζεται ως υποβαθμισμένη.

 

Σύμφωνα με τις πηγές η ιστορία της περιοχής του Ελαιώνα ξεκινά το 1830 όπως και η υπόλοιπη Ελλάδα που είχε απελευθερωθεί,

Ως εποχή που χαρακτηρίστηκε από σημαντική άνοδο θα έλεγε κανείς πως ήταν η εποχή του Κλεάνθη και του Κλέντσε τότε δηλαδή που σημειώθηκε γενικά η ανάπτυξη της Αθήνας.
Σιγά σιγά εγκαταστάθηκαν διάφορα εργαστήρια όπως ελαιοτριβεία, σαπωνοποιεία, βυρσοδεψεία  και άλλα με αποτέλεσμα την υποβάθμιση του τόπου αισθητικά αλλά και ως ποιότητα ζωής.

 Κατά καιρούς έχουν ακουστεί διάφορες προτάσεις ανάπλασης της περιοχής όπως της αξίζει. Είναι αδιανόητο ένας τέτοιος θησαυρός να στέκει ως φάντασμα και να χρησιμοποιείται σαν σκουπιδότοπος...να δείχνει ρημαγμένος.

Αυτό που διαπίστωσα από το σύντομο οδοιπορικό είναι η τεράστια ομορφιά, τα ανεκτίμητα μνημεία, τα σημάδια του παρελθόντος της εργατικής τάξης μια άλλης εποχής, το ανθρώπινο αποτύπωμα σε πολλές μορφές...

Νομίζω πως αξίζει η περιοχή την ανάπλαση και αναβάθμιση καθώς και την ενασχόληση από ομάδες ανθρώπων (φωτογράφων και άλλων) που τους αρέσει να συνδέουν το παρελθόν με το παρόν για να χτίζουν το μέλλον.

Η αμοιβαία υπόσχεση που δώσαμε με την Ιωάννα είναι μια έρευνα στην περιοχή για μια καλύτερη καταγραφή και φωτογραφική κάλυψη όλων όσων είδαμε αλλά και αυτών που δεν προλάβαμε.

Η ζωή είναι ωραία όταν δεν παραμένεις αδρανής.

Ο πολιτισμός ταξιδεύει στις γενιές και αποτελεί τη βάση του μέλλοντος όταν τον προβάλουμε.

Η Αθήνα έχει γειτονιές και συνοικίες οι οποίες δεν πρέπει να χαθούν στον βωμό κανενός είδους συμφέροντος..

Τις Κυριακές ο δρόμος της Αγίας Άννης ζωντανεύει από το παζάρι των ρακοσυλλεκτών. Εκεί εκτός από την ποικιλία των αντικειμένων, μπορεί κανείς να παρατηρήσει και να καταγράψει χαρακτήρες, συμπεριφορές, ανθρώπινες φιγούρες...ασυνήθιστα για τα δεδομένα των περισσοτέρων.

ΥΣ. Στον δρόμο υπάρχει μια στήλη με τη φωτογραφία μια αγωνίστριας που σκοτώθηκε στις 28 Ιουλίου 1980 στον εξωτερικό χώρο της εταιρείας ΕΤΜΑ που καταμαρτυρά το πολυποίκιλο ενδιαφέρον της περιοχής.

Εκδηλώσεις παρουσιάσεων βιβλίων.Απόψεις ενός ακροατή,αναγνώστη.

Γραφόμενα για τα λογοτεχνικά ενδιαφέροντα σε δυο αναρτήσεις που αποτελούν σκέψεις χρόνων μετά από παρατήρηση...και δεν αφορούν κάποιο συγκεκριμένο γεγονός..
1η ανάρτηση
Παρουσιάσεις βιβλίων..
...έχοντας παρακολουθήσει κυριολεκτικά πάρα πολλές παρουσιάσεις βιβλίων φίλων καθώς και άλλων συγγραφέων, ποιητών, λογοτεχνών πιστεύω πως μπορώ να εκφέρω κάποιες απόψεις από τη θέση του ακροατή, αναγνώστη.
Αρχικά νομίζω πως ο σεβασμός και η εκτίμηση προς το αναγνωστικό κοινό και τους ακροατές που παρευρίσκονται στην εκάστοτε εκδήλωση πρέπει να αποτελεί σημείο ενδιαφέροντος ως προς τον τρόπο πραγματοποίησής της (χρονική διάρκεια, τόπος, χώρος). 

 Ένα "πνευματικό παιδί" που γεννιέται και θέλουμε να το γνωρίσουν οι φίλοι,ο κόσμος γενικότερα δεν αποκτά μεγαλύτερη αξία με το να μιλήσουν γι' αυτό δυο ώρες (ενίοτε και παραπάνω) οι καλεσμένοι του πάνελ.Το ίδιο ισχύει και για τον δημιουργό.Η αξία θα φανεί με τον καιρό από την ποιότητα της ύλης, από την συμπεριφορά του γράφοντος. Μια παρουσίαση που δεν διαρκεί πολύ σε χρονικό διάστημα προσφέρει τη δυνατότητα της συζήτησης και της γνωριμίας του δημιουργού με το κοινό. Αυτό ανήκει στην ποιότητα... και όχι η εικόνα που πάρα πολλές φορές έχω παρατηρήσει του τύπου κάποιοι να έχουν κυριολεκτικά αποκοιμηθεί, άλλοι να προσπαθούν να κρατηθούν ξύπνιοι, άλλοι να κοιτάζουν επιδεικτικά το ρολόι τους μουρμουρίζοντας και το χειρότερο....κάποιοι να φεύγουν πριν ολοκληρωθεί το πρόγραμμα (αυτό κατ' εμέ είναι το χειρότερο).
Πάντα με την αγάπη μου και το σεβασμό προς όλους.
Ας μην ξεχνάμε τα αρχαίο ρητό
"Παν μέτρον άριστον"

 

Στον χρόνο που φεύγει..στον χρόνο που έρχεται.

Φεύγει αυτός ο χρόνος

με πίκρες και χαρές,

επιτυχίες διάφορες

στάχτες απ' τις φωτιές.

Ας τον κεράσουμε κρασί

μαζί του για να πάρει

τόσους καημούς που έδωσε

να σβήσει στο φεγγάρι.

Στης δύσης το τετράδιο

απ' τις καρδιές να γράψει

πληγές, πόνους και δάκρυα

στο τέλος ας τα κάψει!

Ο Νέος να ΄ρθει την αυγή

για να γεμίσει δώρα

κάθε ανθρώπινη ψυχή

να τραγουδάει τώρα.

Τα θύματα της πυρκαγιάς

των πόλεμων, της βίας

ειρήνης να 'ναι οιωνοί

και όχι τυραννίας.

Τα προσωπάκια των παιδιών

θλίψη να μην γνωρίσουν

μόνο αγάπης βότανα

τον χρόνο να σκορπίσουν.

Η κοινωνία ζεστή αγκαλιά

να αποτελεί από τώρα,

σαν σήμαντρο μελωδικό

έφτασε πλέον η ώρα.

 

Διχόνοιες και καταστροφές

μίση πια δε χωράνε.

Τα χρόνια φεύγουν γρήγορα

μα οι γενιές πονάνε.

 

Ανάβοντας όλοι μαζί

αξιών την λαμπηδόνα

ήλιο για πάντα θα 'χουμε

και μέσα στον χειμώνα.

 

Αλλάζει η ανθρωπότητα

μόνο με την Αγάπη,

τελάληδες να γίνουμε

σ' όλης της γης τα πλάτη.

 

Καλή χρονιά!!

με πράξεις κι όχι λόγια

λίγο πριν την υποδεχτούν

του κόσμου τα ρολόγια!!!! 

Υ.Σ Για κάθε κείμενό μου ποιητικό ή λογοτεχνικό έχει εφαρμοστεί η διαδικασία προστασίας των πνευματικών δικαιωμάτων.

Xριστουγεννιάτικες σκέψεις!!Ποίημα.

Χριστουγεννιάτικες σκέψεις.

Στολίστηκαν με γιορτινά

τα δέντρα και οι τοίχοι.

Δώρα γεμίζουν αγκαλιές,

μα στην ψυχή τι ήχοι;

Λαμπιόνια, θέματα χαράς

στις γειτονιές του κόσμου,

ανάβουν φώτα μαγικά

μα οι άστεγοι του δρόμου;

Άρχοντες στον πλανήτη μας!

πόλεμοι ατελείωτοι,μεγάλη δυστυχία

δεν είναι κλίμα αδελφικό

ως πότε η αδικία;

 

Xριστούγεννα είναι Γέννηση

μια νέας κοινωνίας,

άγγελοι, λάμψη ουρανού

ως δάδες της Πορείας.

Ατμόσφαιρα μ’ άστρα λύτρωσης

και νότες ηρεμίας

θα ΄ταν εορτές μοναδικές

μια σπάνιας ιστορίας.

Ήρθε πριν χρόνια

Αγάπη για να φέρει

η ύλη και η έπαρση

την πήγαν σ’ άλλα μέρη.

Ανοίγοντας την αγκαλιά

ως Φάτνη των αλόγων

πάλι θ’ ακολουθήσουμε

τις λέξεις Θείων Λόγων.

Είμαστε εμείς όλοι μαζί

πυλώνες της ευθύνης,

σκέψεις με πνεύμα ταπεινό

και Επί Γης Ειρήνη.

Σοφία Διον. Αγραπίδη

**απλά..σκέψεις Χριστουγέννων.. 

Με τις καλύτερες ευχές σε όλους και την προσδοκία η Γέννηση να σημάνει την αναγέννηση στην ψυχή και τη ζωή του καθενός!!

Την αναγέννηση όλης της ανθρωπότητας!

 

Μη Δακρύζεις. Ποίημα.

Μη δακρύζεις

Μη δακρύζεις!
Για τα περασμένα που δε γυρίζουν πια,
Γελά,τραγούδα, αγάπα
να λάμψεις σαν φωτιά.

Είναι το παρελθόν
βιβλίο της καρδιάς σου
χαρές, πίκρες, πολλές
το αέναο μάθημά σου!

Μη δακρύζεις!
Για ανθρώπους
Που φέραν γκρίζα νέφη,
Αγάπη πότισε τους
με νέκταρ από κέφι.

Μικροψυχίες κι αφορμές
Για να πικραίνει η μέρα
έρχονται και παρέρχονται
ως βέλη στον αέρα.

Μη δακρύζεις!
Που πέταξαν ψηλά
τα οικεία πρόσωπα σου
Άγγελοι έγιναν εκεί,
Αιώνια. .κοντά σου.

Έρχονται βράδια δύσκολα
όταν σε ζώνουν σκέψεις
με αγκαλιά αόρατη
τις λύσεις θα μαντέψεις.

Μη δακρύζεις!
Για έρωτες σαθρούς
στου ταξιδιού τη ρότα
στιγμές γλυκές υπήρξανε
κράτα τις όπως πρώτα.

Με ουράνιο τόξο έπειτα
τύλιξε τη ζωή σου,
πολύχρωμους παλμούς ψυχής
να'χει η ύπαρξη σου!!

Σοφία Διον. Αγραπίδη.

Υ.Σ Κάθε ποίημα ή πεζό είναι πνευματικά κατοχυρωμένο.

Νέοι-εγκληματικότητα..τι φταίει;

Το παρόν κείμενο είναι αποτέλεσμα σκέψεων μετά το τραγικότατο πρόσφατο συμβάν της δολοφονίας της φοιτήτριας.

Στο άκουσμα μιας τέτοιας είδησης η κοινωνία παγώνει όπως λέμε. Κάποιοι εξαπολύουν ύβρεις προς τους δολοφόνους, κάποιοι στις οικογένειές τους, κάποιοι προς το θύμα..

Τα ΜΜΕ βρίσκουν θέμα για την προώθησή τους και πολλοί από το κοινό συζητώντας ξεχνούν τα δικά τους προβλήματα... είναι μια λεπτομέρεια της σκληρής πραγματικότητας.

 Διαβάζοντας κάποια άρθρα και σχόλια παρατήρησα πως αρκετοί είναι αυτοί που προσπαθούν να συνδυάσουν το θλιβερό γεγονός με το φεμινισμό, τη θέση της γυναίκας, την κακομεταχείριση από το ανδρικό φύλο κ.αλ.

Άλλοι προσπαθούν να συσχετίσουν τη δολοφονία με την καταγωγή του ενός εκ των δραστών.

Θέλω να επισημάνω ότι το συγκεκριμένο έγκλημα που δεν μπορώ να χαρακτηρίσω ως αγριότητα, έχει θύτες και θύμα νέους ανθρώπους. Δεν είναι απλά κάτι που έχει ξαναγίνει (δολοφονία φοιτήτριας), δεν είναι μόνο η άσχημη μεταχείριση από το αρσενικό φύλο, δεν είναι τα δικαιώματα που καταπατήθηκαν. 

Κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για αυτή τη γενιά.

Δεν θα μιλήσω για τα συναισθήματά μου , για το τι νιώθω ως άνθρωπος, για το πως φαντάζουν στον εσωτερικό μου κόσμο οι τελευταίες στιγμές της κοπέλας, η βαναυσότητα των νεαρών, η θέση των οικογενειών.

Είναι πάρα πολύ ανησυχητική η έκταση της βίας στο περιβάλλον των νέων. Είναι καθημερινά περιστατικά με παρόμοιες συμπεριφορές και ομαδικούς βιασμούς,που δεν παίρνουν μεγάλη έκταση.

Νομίζω πως ως κοινωνία που αγαπάει και επιθυμεί το καλό των παιδιών της καθόσον όλα τα παιδιά είναι το μέλλον του κόσμου, πρέπει να προβληματιστούμε σοβαρά...προχτές έγινε αυτό, λίγο πριν απίστευτα περιστατικά μέθης με τα ανάλογα επακόλουθα, δυστυχήματα από αυτοκίνητα που οδηγούσαν ανήλικοι, ξενύχτια, γκάζια θανατηφόρα..και το κακό δεν έχει τέλος.

Η ρίζα του κακού έχει βάθος.

Την ίδια μέρα σε άλλη πόλη ένας 17χρονος σκότωσε έναν 18χρονο ιδίας καταγωγής. 

Πριν λίγα χρόνια θρήνησε ο κόσμος τον φοιτητή στα Γιάννενα, εκείνο το πλάσμα με το αγγελικό βλέμμα.

Μεγάλωσαν τα παιδιά με Θεό την ύλη, την εξωτερική ομορφιά, την ψευτομαγκιά των μυών και της επιθετικότητας, την εξυπνάδα της παρατυπίας κι αργότερα της παρανομίας, τον "πολιτισμό" της συμμετοχής στα πάρτι των  Klub  από τα 12, στη μόδα της ημίγυμνης εμφάνισης από μικρά τα κορίτσια, γενικά τα παιδιά σε όλα όσα τα μυεί η τηλεόραση και το διαδίκτυο.

Όταν οι άνθρωποι έχουν απομακρυνθεί από τις αρχές της Αληθινής Αγάπης πως είναι δυνατόν να διαπαιδαγωγήσουν τους νέους;
Όλοι εκφράζουν απίστευτο άγχος μόνο για τα οικονομικά θέματα.
Ψυχοπνευματικά όχι απλώς ακαλλιέργητοι αλλά άγνωστος δρόμος.
Πόσοι αναρωτήθηκαν για τα παρακάτω;
Γιατί οι νέοι δεν μιλάνε για φλερτ που αποτελεί την πιο γλυκιά περίοδο με την απερίγραπτη ομορφιά;
Γιατί δεν συζητούν για έρωτα;
Γιατί δεν γνωρίζουν την Αγάπη;
Γιατί μιλούν μόνο για σεξ;όχι ως αποτέλεσμα της ένωσης των ανθρώπων που οι καρδιές τους χτυπάνε μαζί αλλά ως απλή κτηνωδία..
Γιατί δεν έχουν το θάρρος να μιλήσουν για όσα τους συμβαίνουν;
Γιατί δεν γνωρίζουν πως κάποιες καταστάσεις αποτελούν κίνδυνο;
Γιατί πιστεύουν ότι απελευθέρωση σημαίνει το παιχνίδι του σώματος;
Γιατί δεν έμαθαν να θέτουν όρια στον εαυτό τους και σε κάθε σχέση;
Γιατί δεν έμαθαν να αγαπάνε και να προσέχουν τον εαυτό τους;

Απέραντη θλίψη...

Δεν αρκούν τα λόγια κάθε φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο αλλά οι αληθινές προσπάθειες απ' τον καθένα μας..
Δεν πιστεύω πως υπάρχουν άνθρωποι που ξεκινάνε τη ζωή τους με σκοπό να καταστρέψουν και να καταστραφούν...
Κάτι φταίει που έμειναν απαίδευτοι...αυτό είναι που πρέπει να κοιτάξουμε..
Η παιδεία λείπει και η ψυχική καλλιέργεια.
Μαζί με τις ευχές προς όλους
επισημαίνω πως ο ρόλος της διαπαιδαγώγησης είναι τεράστιος
ο ρόλος της Αγάπης καταλυτικός
όλα τα άλλα έπονται.
Σκοπός μας τα παιδιά να χαμογελούν, να χαίρονται τη ζωή, να ανθίζουν, να τα καμαρώνουμε!

Σκόρπιες σκέψεις σε ήχους εορτών.

**Τα Χριστούγεννα, η σπουδαία γιορτή της Χριστιανοσύνης αποτελεί  το αιώνιο μήνυμα της μόνιμης επιθυμίας  των ανθρώπων του πλανήτη.

"Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία" (Λουκ. 2,14).

**Το νόημα την αλήθεια δηλαδή της μεγάλης εορτής προδίδουν οι "τρανοί" του κόσμου που μιλούν για την ειρήνη μα είναι αυτοί από τους οποίους εξαπλώνονται οι πολεμικές συρράξεις 

καθώς και η κάθε μορφής βία.

** Δυστυχώς εκτός των γνωστών πολεμικών συγκρούσεων σε άλλα κράτη, βιώνουμε μορφές εμφύλιου σπαραγμού με τις ομάδες στις οποίες  κομμάτιασαν την κοινωνία μας 

οι φανατικοί των "αποχρώσεων".

Όλοι "αυτοί" που θα εμφανιστούν για να μοιράσουν τα "χρόνια πολλά" της υποκρισίας..

** Tα  Χριστούγεννα συνδέονται με την πνευματική καλλιέργεια, με την καθαρότητα της ψυχής, με την αλήθεια που ο Χριστός μας δίδαξε.

**Ξεχνούμε να αναφερθούμε στις αρετές για τις οποίες θυσιάστηκε, 

θαμπωμένοι από τη ματαιότητα της ύλης.

**Δυστυχώς τις γιορτές της ύλης μαθαίνουμε και στα παιδιά, αντί να αφιερώσουμε το ελάχιστο απ' τον χρόνο μας για να τους εξηγήσουμε τι σημαίνει
η Γέννηση του Χριστού. 

Να γνωρίζουν όταν λέμε Αληθινή Αγάπη τι εννοούμε.

**Να τους διαβάσουμε τα διηγήματα του Αλ. Παπαδιαμάντη και την ιστορία του Κ. Ντίκενς.

Να τους πούμε ότι υπάρχουν πολλά παιδάκια σαν το "κορίτσι με τα σπίρτα".

**Να τους μιλήσουμε για τα έθιμα που δίνουν χρώμα στην κάθε εποχή, που συνδέουν το παρελθόν με το παρόν και προχωρούμε στο μέλλον.
**Φυσικά και να στολίσουμε μαζί τους.Εννοείται πως δεν θα τα κρατήσουμε μακριά από την εποχή αλλά είμαστε υπεύθυνοι να τα μάθουμε να χειρίζονται τις καταστάσεις...και όχι να καταλήγουν θύματα στα δίχτυα του καταναλωτισμού, στα ξέφρενα πάρτι, στα ανούσια και μάταια..

**Νομίζουν πως κάνουν Χριστούγεννα (όπως συνηθίζεται να λέγεται) όσοι γεμίζουν πλουσιοπάροχα το τραπέζι που και τις άλλες μέρες γεμάτο είναι....το τραπέζι για να φάνε με τους δικούς τους, αδιαφορώντας για τους άλλους....

όσοι καταθέτουν αξιόλογα χρηματικά ποσά για την εμφάνιση των ημερών..

Δεν αναφέρομαι στους ανθρώπους της οικονομικά υψηλής τάξης γιατί πάρα πολλοί από αυτούς κάνουν φιλανθρωπικό έργο.

Αναφέρομαι στη μέτρια τάξη όπου ανήκουμε οι περισσότεροι...που έχουμε ξεχάσει πως η ψυχή μόνο είναι αιώνια... που προσπερνάμε τους έχοντες ανάγκη ή τους θυμόμαστε μόνο
κατά την περίοδο των εορτών.

**Χριστούγεννα λοιπόν για τους περισσότερους είναι μια χρονική περίοδος σαν όλες τις άλλες..με τη διαφορά που αυτή την περίοδο έχουμε δέντρο, φωτάκια, λαμπιόνια..
**Μπορούμε αυτά τα Χριστούγεννα να κάνουμε μια νέα αρχή;

Να δίνουμε σημασία στις μικρές στιγμές που αποτελούν την ευτυχία.
Να γίνουμε εμείς οι κύριοι των υλικών αγαθών.
Να προσφέρουμε από το υστέρημά μας και όχι από τα άχρηστα που διαθέτουμε.
Nα μην ξανακοιτάξουμε περιφρονητικά τους συνανθρώπους μας που δεν είναι λευκής προέλευσης.
Να μην κατακρίνουμε ότι κινείται.
Να μην αγκαλιάζουμε μόνο ότι θεωρούμε δικό μας (τίποτα δεν μας ανήκει).
Nα μην ακολουθούμε καμιά φανατική ομάδα ..γιατί απλά δημιουργεί τριβές και μίσος στην κοινωνία.
Nα κάνουμε την αυτοκριτική μας και όχι να παραδειγματιζόμαστε από τους όποιους μεγάλους κάθε φορέα και τομέα.
Να  ξεριζώσουμε τα ίχνη της εγωπάθειας.
Να ευγνωμονούμε για το θαύμα που λέγεται ζωή.
Να γίνουμε κοινωνοί της γνήσιας αγάπης που αν υπήρχε τότε θα επικρατούσε η ειρήνη.
.και πολλά ακόμη..
Με αγάπη και σεβασμό
προς όλους!!