Ο απόηχος της τελετής απονομής των τιμητικών διακρίσεων του 7ου Παγκόσμιου Λογοτεχνικού Διαγωνισμού του Ε.Π.Ο.Κ.

Την Κυριακή στις 12 Μαρτίου 2017, μια ξεχωριστή εκδήλωση πολιτισμού έλαβε χώρα στο Πολεμικό Μουσείο Αθηνών. Πρόκειται για την τελετή απονομής των τιμητικών διακρίσεων του 7ου Παγκόσμιου Λογοτεχνικού Διαγωνισμού που διοργάνωσε ο Ελληνικός Πολιτιστικός Όμιλος Κυπρίων στην Ελλάδα.

 Σε μια κατάμεστη αίθουσα από προσωπικότητες της τέχνης και των γραμμάτων, από φίλους του πολιτισμού, το μήνυμα ήταν ισχυρό προς όλους. Στις δύσκολες εποχές της ηθικής και πνευματικής κυρίως κρίσης και οικονομικής στη συνέχεια, ο τρόπος για να αγωνιστούμε, ώστε να μείνουμε ζωντανοί ως λαός είναι ο δρόμος του πολιτισμού. Ταξιδεύοντας με τον πολιτισμό αλλά και ταξιδεύοντας τον πολιτισμό, με πίστη και αγάπη στις αξίες μας, είναι σίγουρο πως ο Ελληνισμός θα αντέξει και θα μεγαλουργήσει πάλι, όσο ουτοπικό κι αν ακούγεται για κάποιους.

 Έλαβα δυο διακρίσεις που τις θεωρώ ως ύψιστη ηθική ικανοποίηση για τις προσπάθειές μου. Έχουν όμως κι ένα άλλο σοβαρό νόημα.Αποτελούν συμβόλαιο συνεχούς προσπάθειας!

Ο Ε.Π.Ο.Κ είναι ένας Φορέας που με οδηγό την πίστη, τη σημαία, το αίμα των ηρώων, προχωράει με βήματα σταθερά ανοδικά, προς την επίτευξη των πολιτιστικών του στόχων. Είναι εύλογο ότι το Δ.Σ καθώς και τα μέλη του, εργάζονται συνεχώς με βάση την αγάπη για αυτό που επιτελούν.

Ελλάδα και Κύπρος, μάνα και κόρη......τραγουδήθηκαν στον ύμνο του Ε.Π.Ο.Κ!Πολύ συγκινητικό άκουσμα, με εκφραστικότατη ερμηνεία!

 Εξαιρετική έκδοση η ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ 2016. Αξίζει να βρίσκεται σε κάθε βιβλιοθήκη.

 Στο προαναφερόμενο βιβλίο, συμμετέχω με  4 ποιήματά μου.

 

Ξυπνάτε με τ’ αγέρι της αυγής.

 Ξυπνάτε με τ’ αγέρι της αυγής,

χτυπάνε σήμερα χαρούμενες καμπάνες

θ’ ακουστούν σε μέρη μακρινά

σαν θούριοι, νικητήριοι παιάνες.

Η Παναγιά δάκρυσε, χτες βράδυ!

λάμπουν βουνά κι ακρογιαλιές,

σκυφτός ο τύραννος τρομάζει

μοσχοβολούν στον κάμπο οι ελιές.

Οι δρόμοι δαφνόσπαρτοι προσμένουν,

τους νικητές με περηφάνια,

μανάδες τους τάφους των ηρώων

στολίστε με αμάραντα στεφάνια.

 

 ΣΑΤΙΡΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ

  Το Κυπριακό σε πέντε στροφές.

Μέχρι εδώ και μη παρέκει

ως προς το Κυπριακό

μην ανάψει το τουφέκι

και γενεί πολύ κακό.

Διχοτόμηση ζητούνε

ο Κιουτσούκ και ο Ζουρλού

μπα και νόμισαν που ζούνε

εις την Κύπρο και ζουλού;

Ή φαντάστηκαν πως ζούνε

μαμελούκοι στην Ελλάδα

τα μεμέτια και πουλούνε

των παιδιών της, αγριάδα;

Όσο για τον Δον Κιχώτη

τον αφέντη Ζορουλού

σημασία ποιοι του δίνουν;

που χρωστά στην Μιχαλού!!

Βρε δεν κάθονται στ’ αυγά τους

λέω να προσευχηθούν

γιατί προς τον μαχαλά τους

τα νταούλια αντηχούν.

 

 Συγχαρητήρια στον Πρόεδρο του Ομίλου, κ. Ζαχαριάδη καθώς και σε όλο το Δ.Σ, που εργάζονται ασταμάτητα για το πολυστόχαστο έργο τους.

 Συγχαρητήρια και μέσω αυτής της σελίδας σε όλους που συμμετείχαν ανεξαρτήτως διακρίσεως.
Συγχαρητήρια σε όλους που διακρίθηκαν.
Η αγάπη για τη ρωμιοσύνη δε θα σταματήσει ποτέ!

Οι καταστάσεις δημιουργούν τις σκέψεις.....

Περίπου το 1950 μετανάστευαν οι Έλληνες για μια καλύτερη ζωή. 70 χρόνια σχεδόν μετά, η ιστορία επαναλαμβάνεται.Εγκαταλείπουν τη Χώρα σπουδαίοι επιστήμονες, έξυπνα μυαλά, νέοι με όρεξη να εργαστούν, να διαπρέψουν...γιατί αν παραμείνουν, το παρόν τους προσφέρει κενό με πίκρα και το μέλλον φαντάζει δυσοίωνο. Την ίδια εποχή που δεν υπάρχουν θέσεις εργασίας, την ίδια εποχή που δεν υπάρχουν χρήματα για προγράμματα που θα κρατούσαν τους νέους στην Ελλάδα, την εποχή που οι μικρές επιχειρήσεις η μία μετά την άλλη κλείνει, τις μέρες που ο τόπος ερημώνει...πραγματοποιούνται διορισμοί με καθόλου ευκαταφρόνητες αποδοχές, υπάρχουν χρήματα για τις υψηλές αποδοχές όλων των πολιτικών μικρών (τοπική αυτοδιοίκηση) και μεγάλων.Υπάρχουν χρήματα για να πληρώνονται τουλάχιστον με 1.500 Ε περίπου γραμματείς, σύμβουλοι και αντιδήμαρχοι με μηδενικές γνώσεις, με κενό βιογραφικό ,χωρίς ούτε μια ώρα εργασία, αλλά με τον αγώνα του ερπετού...αφού παραμένοντας σ' όλη τους τη θητεία στην καρέκλα, η αποζημίωση που θα λάβουν είναι υψηλότατη..Υπάρχουν τεράστια ποσά προκειμένου να διαβιώνουν καλύτερα οι χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες , τους οποίους έφεραν κυριολεκτικά εδώ κάποιοι, που απ΄ αυτούς τους ανθρώπους έλαβαν ισχυρές αμοιβές....ανεξάρτητα αν κάποια ποσά ποτέ δεν έφτασαν στα κέντρα φιλοξενίας. Υπάρχουν χρήματα σε δήμους και μεγαλύτερους φορείς για "οικογενειακές" εκδηλώσεις. Υπάρχουν χρήματα για να τα χορηγούν οι "αρμόδιοι" χειριστές, στους δικούς τους συλλόγους, στις δικές τους ομάδες, στα ίδια άτομα, πάντα σκαρφιζόμενοι ποικίλες δικαιολογίες.Όλοι αυτοί προφανώς παραβλέπουν το γεγονός ότι δεν είναι δικά τους χρήματα, αλλά τα ποσά που λαμβάνουν καθώς και εκείνα που διαχειρίζονται, ανήκουν στο κράτος δηλαδή στον ελληνικό λαό.

Ας μην ξεχνάνε πως η θεά Νέμεσις έχει τεράστια δύναμη, τέτοια, που ξαφνικά μπορεί να ταπεινώσει τους υπερόπτες και να τιμωρήσει τα εγκλήματα (εγκλήματα δεν είναι μόνο η δολοφονίες, είναι η κάθε μορφής αδικία). 

Επισκεπτόμενη το αρμόδιο γραφείο ενός πολύ μεγάλου δήμου της Χώρας μας, για θέματα κάποιων συλλόγων...μου γεννήθηκαν πολλές απορίες σχετικά με μικρότερο δήμο, που όχι μόνο δεν προχωράει στις ανάλογες ενέργειες ελέγχου των υπαρχόντων συλλόγων, αλλά ίσως και να μη διαθέτει την αρμόδια υπηρεσία...αφού όλα λειτουργούν "παρεϊστικα".

 Στα θέματα των συλλόγων έχω εντρυφήσει μέσω του εθελοντικού μου τομέα. Είναι δυνατόν να ανέχονται την παρατυπία έως και παρανομία;Δίνω μόνη μου την απάντηση.Όταν οι ίδιοι που φωτογραφίζονται κοινά, που βρίσκονται στο ίδιο τραπέζι, πριν ή μετά κατηγορούνται μεταξύ τους για ιδιοτελείς σκοπούς, σαφώς και επιτρέπουν  τη λειτουργία ουσιαστικά ανύπαρκτων ομάδων.

 Tην αξιολόγηση και εν συνεχεία την τοποθέτηση ή μη στις απαιτούμενες θέσεις, τις υλοποιούν τα "οικιακά" συμβούλια, μεταξύ συγγενών, κουμπάρων, οσφυοκαμπτών και πολλών πολλών άλλων αναξιοπρεπών συμπεριφορών. Κάποιες φορές, όπως αναφέρει φίλος με μεγάλη εμπειρία στον τομέα της αυτοδιοίκησης σε ένα ξεχωριστό μέρος της Ελλάδας και από τους ελάχιστους άμεμπτους, παίρνουν ρόλους και τα βέλη του έρωτος...Πως να προκόψει ο τόπος;

Ακόμη και το πένθος στη μικρή περιοχή δεν μπορούν να το διαχειριστούν με την απαιτούμενη σοβαρότητα. Παρευρίσκεται σχεδόν σύσσωμη η ηγεσία στην τελετή του ενός εκ των δυο θανόντων και στον άλλο εμφανής απουσία.Παρευρίσκεται σύσσωμη η κοινωνία στη μια τελετή και στην άλλη με πολύ μικρό ποσοστό κόσμου.Ακυρώνονται και ματαιώνονται οι εκδηλώσεις του τόπου όπως απαιτεί η συμπαράσταση στο πένθος.Σαφέστατα και ο κάθε τρίτος (οι εκτός οικογενείας) έχει δικαίωμα να διασκεδάσει.Όταν όμως διατυμπανίζει τον πόνο και τη διάθεση της συμπαράστασης στις πονεμένες οικογένειες, οφείλει να διατηρήσει αυτή τη μορφή του σεβασμού που δείχνει..να μη δημοσιεύει δηλαδή τη φωτογραφία του από τους χώρους διασκέδασης.

Απ' την άλλη παρατηρώ ότι οι άνθρωποι μέσω του λεγόμενου "μέσου" στην Ελλάδα μας, που δυστυχώς είναι μια λέξη - κατάρα, να προσπαθούν να αυτοχαρακτηριστούν όπως θέλουν, αρκεί να καλύπτουν το τεράστιο κενό της λάθος πορείας της ζωής τους.Να πω στο γνωστό, να πάω στο βουλευτικό γραφείο, να..να .να...αντί να προσπαθήσω με κόπο και αγώνα για  να ανέλθω!

Αυτοί οι λεγόμενοι "κενοί" ή "φελοί", έρχονται σε πλήρη αντίθεση με όλους τους καταξιωμένους, τους ώριμους ανθρώπους που διαθέτουν τους καρπούς των κόπων τους, οι οποίοι επειδή είναι γεμάτοι και καλλιεργημένοι, εννοείται ότι δεν έχουν την ανάγκη της αυτοπροβολής, της ψεύτικης πινακίδας της ιδιότητας, των ψεύτικων ρόλων, του κάθε αδαούς που έχουν κάποιοι "μεγάλοι"στα γραφεία τους...για να εξυπηρετούν τους δικούς τους...

Εύχομαι πάντα για το καλύτερο, καθώς επίσης η αυτοκριτική μας να λειτουργεί συνεχώς ..έτσι ίσως διαφοροποιηθεί προς το καλύτερο η κοινωνία μας. Η μέθη της ύλης και της δόξας είναι τόσο δυνατή που μπορεί να καταστρέψει..
Μόνο που η δόξα και ο πλούτος δε θα μας ακολουθήσουν!

Τα Χελιδονίσματα.

 

Τα  χελιδονίσματα είναι ένα αρχαίο έθιμο που πέρασε στη Βυζαντινή εποχή, διατηρήθηκε επί Τουρκοκρατίας και γιορτάζεται στις μέρες μας από διάφορους Φορείς, που σχετίζονται κυρίως με τα παιδιά.Είναι τραγούδια που τραγουδιούνται την 1η Μαρτίου για την υποδοχή της άνοιξης.

 Το πρωί της 1ης Μαρτίου τα παιδιά,κρατώντας ένα ξύλινο ή χάρτινο ομοίωμα της χελιδόνας πλημμύριζαν τους δρόμους τραγουδώντας «Χελιδόνα έρχεται απ’την Μαύρη θάλασσα….» και μοιράζοντας τους  «Mάρτηδες». Την κόκκινη και άσπρη κλωστή, για να μην τους «πιάνει» ο Μάρτης. Οι ηλιαχτίδες του Μαρτίου θεωρούνταν τόσο καυτές που όποιοι δεν προστατεύονταν με την κλωστίτσα, κινδύνευαν να μαυρίσουν.Πήγαιναν στα σπίτια της περιοχής που ζούσαν, τραγουδώντας και οι νοικοκυρές τους έδιναν συνήθως γλυκά.Από διάφορες λαογραφικές πηγές όπου προέρχονται τα στοιχεία του αφιερώματος, φαίνεται πως πρόκειται για τα ανοιξιάτικα κάλαντα.

Ο συγγραφέας Αθηναίος (2ος αιώνας μ.Χ) αναφέρει για τα χελιδονίσματα της Ρόδου.

 

Σε άλλες περιοχές τα  παιδιά κρεμούσαν πολύχρωμα κουδουνάκια στο λαιμό τους που συμβόλιζαν τα χαρμόσυνα νέα που θα έφερναν τα χελιδόνια στην άνοιξη ή που θα έφερνε η άνοιξη στη γη.Επίσης κρατούσαν ένα καλαθάκι με φύλλα κισσού και λουλούδια. Αφού τραγουδούσαν τα κάλαντα σε κάθε σπίτι, η νοικοκυρά τους έπαιρνε λίγα φύλλα κισσού από το καλάθι και τα τοποθετούσε στο κοτέτσι, για να γεννούν πολλά αυγά οι κότες της.

Διάφορα χελιδονίσματα.

Ήρθε ήρθε χελιδόνα

ήρθε κι άλλη μεληδόνα

κάθησε και λάλησε 

και γλυκά κελάηδησε:

"Μάρτη, Μάρτη μου καλέ,

και Φλεβάρη φοβερέ 

κι αν φλεβίσεις κι αν τσικνίσεις

καλοκαίρι θα μυρίσεις.

 Κι αν χιονίσεις κι ανα κακίσεις

πάλιν άνοιξη θ' ανθίσεις!!

----------------------------------

Χελιδόνι έρχεται
Θάλασσα επέρασε
Θάλασσα μας πέρασε
Πύργον εθεμελίωσε

 

«ήλθε ήλθε χελιδών καλάς ώρας άγουσα, καλούς ενιαυτούς, επί γαστέρα λευκά, επί νώτα μέλιανα…»

Στην ανατολή της άνοιξης, έδιωχναν το χειμώνα.
-Φύγε, φύγε Φεβρουάρις
Ο Μαρτς σε διώκει
-Έξω ο Φεβρουάριος

Έσω ο Μαρτ'ς
-Και ίδε το έαρ το καλόν
Πάλι επανατέλλει
Φέρον υγείαν και χαράν
Και την ευημερίαν 

 

 

Σε πολλές περιοχές τους καλαντιστές ή τους χελιδονιστές, αποτελούσαν ομάδες παιδιών και ενηλίκων που γυρνούσαν από σπίτι σε σπίτι τραγουδώντας τα χελιδονίσματα. Συνήθως ο πρώτος που τον όριζε η ομάδα, κρατούσε καθ' όλη τη διάρκεια της περιφοράς ένα στρογγυλό στεφάνι από λουλούδια, πάνω στο οποίο γύριζε ένα ομοίωμα χελιδονιού.

Οι  χελιδονιστές σε αρκετές περιοχές ήταν αυστηροί και απαιτητικοί.Αν δεν τους κερνούσαν οι νοικοκυρές κάτι, απειλούσαν ότι θα έκλεβαν τη νοικοκυρά!

Τέλος η συνήθεια για το "μάρτη" στο χέρι μας, σύμφωνα με τους λαογράφους συνδέεται με την "κρόκη" που έδενα στο χέρι ή στο πόδι, οι μύστες των Ελευσινίων Μυστηρίων. Κανονικά το "μάρτη"τον αφαιρούμε όταν δούμε το πρώτο χελιδόνι ή τον πρώτο πελαργό. Όταν έρθει η ώρα για να βγάλουμε το Μάρτη,τον τοποθετούμε κάτω από μία πέτρα κάνοντας συγχρόνως και μία ευχή ή τον κρεμάμε στον φράχτη μας, να τον πάρουν τα χελιδόνια και να χτίσουν τη φωλιά τους

  Ευχές για μια άνοιξη με περισσότερα χαρούμενα νέα σε όλους, στον πλανήτη γενικότερα!

8η Μαρτίου..ιστορική αναδρομή, σκέψεις, νοήματα.

Η 8η Μαρτίου εορτάζεται, ως η διεθνής ημέρα των δικαιωμάτων της γυναίκας. Οι ρίζες της απλώνονται στην 8η Μαρτίου 1857, όταν ξεσηκώθηκαν εργάτριες σε κλωστοϋφαντουργία της Νέας Υόρκης, διεκδικώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας. H αναφερόμενη ημερομηνία θεσπίστηκε επίσημα από τον ΟΗΕ το 1977. Στην Πατρίδα μας, η  Καλιρρόη Παρρέν ιδρύτρια του Λυκείου Ελληνίδων, αποτελεί την πρώτη Ελληνίδα φεμινίστρια. Η δράση της για γυναικεία θέματα ήταν γνωστή στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, με τη συμπαράσταση του συζύγου της.

Στην πατρική μου οικογένεια, η γυναίκα είχε σπουδαία θέση. Ως εκ τούτου ένιωθα μεγάλη έκπληξη για τη γενικότερη θέση της γυναίκας, η οποία ήταν συνδεδεμένη με ανάρμοστη έως βίαιη συμπεριφορά, ιδιαιτέρως στην επαρχία πριν 40 χρόνια.Ακόμη θυμάμαι ότι αρκετά από τα κορίτσια που μεγαλώναμε μαζί, δεν μπορούσαν να φορέσουν παντελόνι, δεν μπορούσαν να βγούν βόλτα, δεν μπορούσαν να μιλήσουν με αγόρι, δεν μπορούσαν να χορέψουν. Σε αρκετές οικογένειες ήταν δεδομένη η συναισθηματική αλλά και η σωματική βία, όχι μόνο από το σύζυγο αλλά πολλές φορές και από μέλη της πατρικής του οικογένειας προς τη σύζυγό του (νύφη).

Το 1984, ο αδερφός μου μια μέρα ερχόμενος από την Αθήνα, κρατούσε ένα βιβλίο που εξακολουθεί να έχει σημαντική θέση στη βιβλιοθήκη μου.Είναι το "Γυναίκες, Φυλή και Τάξη" της Άντζελα Ντέιβις.Το περιεχόμενό του, με ευαισθητοποίησε πολύ στα θέματα των γυναικών με βαρύτητα στις μελαμψές γυναίκες. Ακολουθεί ένα μικρό αφιέρωμα σ' αυτές τις ξεχωριστές προσωπικότητες κατά την άποψή μου.

 

Η θέση των μελαμψών γυναικών.

  Οι μελαμψές γυναίκες είχαν τη χειρότερη αντιμετώπιση στα εργοστάσια της Αμερικής. Μια ηλικιωμένη μαύρη το 1930 είχε πει σχετικά με τις συνθήκες διαβίωσης που τους παρείχαν οι εργοδότες, "είχαμε κάτι παμπάλαιες άθλιες καλύβες από πασσάλους, και άλλες τρύπες ήταν βουλωμένες με λάσπη και βρύα και άλλες όχι.Δεν είχαμε καλά κρεβάτια.Μόνο κάτι σανίδες καρφωμένες στον τοίχο..".
Οι γυναίκες της συγκεκριμένης φυλής, έπεφταν συνεχώς θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης και σ' αυτές η ιδεολογική εξύψωση της μητρότητας, όσο δημοφιλής κι αν ήταν το 19ο αιώνα, δεν έφτανε ποτέ.
Κυρίως τις χρησιμοποιούσαν ως σκλάβες, οι οποίες στα μάτια των δουλοκτητών ήταν εργαλεία που εξασφάλιζαν την αύξηση όχι μόνο του εργατικού δυναμικού, αλλά του παραπάνω υψηλού κέρδους.
Έκαναν παιδιά που τους τα έπαιρναν και τα πουλούσαν.
Όταν ήταν έγκυες για να μπορούν να εργαστούν, έσκαβαν στο χώμα λακκούβα που να χωράει την κοιλιά τους, ώστε να μπορούν να τη στηρίξουν.
Άλλα στοιχεία αναφέρουν ότι οι λεχώνες που δούλευαν χωρίς να μπορούν να θηλάσουν, δεν είχαν τη δυνατότητα μεγάλης απόδοσης λόγω του πρησμένου στήθους με αποτέλεσμα οι εργοδότες να τις χτυπούν με το βούρδουλα.
Τα παιδιά τους κάποιες τα άφηναν με τα ηλικιωμένα πρόσωπα της οικογένειας αν υπήρχαν.Άλλες τα έπαιρναν μαζί τους και τα ακουμπούσαν στο χώμα.Για περισσότερη ασφάλεια επινόησαν το σημερινό μάρσιπο, δηλαδή έκοβαν κομμάτια λινάτσας και δένοντάς τα χιαστί, κουβαλούσαν τα παιδιά στην πλάτη τους.
Ο ρατσιμός και η ανισότητα που δέχτηκαν οι μαύρες γυναίκες, ειλικρινά δεν περιγράφεται. Λέγεται ότι ακόμη και στη δεκαετία του 1940 στα υπαίθρια παζάρια της Νέας Υόρκης, ενοικιάζονταν για υπηρέτριες από τις λευκές, οι οποίες σπάνια τότε δούλευαν στα σπίτια. Οι λευκές γυναίκες δηλαδή ασκούσαν εξίσου σκληρή συμπεριφορά στις μαύρες, όπως και οι εργοδότες.
Το 1793 μια πρώην σκλάβα δημιούργησε ένα σχολείο, για παιδιά της φυλής της.
Αναφέρεται επίσης ότι τρία λευκά κορίτσια , που προσπάθησαν να βοηθήσουν μια μελαμψή συμμαθήτριά τους, κινδύνεψαν με την ίδια τους τη ζωή.

 Λίγα στοιχεία από την ιστορία, σχετικά με τη θέση της γυναίκας.

Κατά την προϊστορική εποχή η γυναίκα κατείχε την πρώτη θέση. Το ίδιο παρατηρήθηκε και στα μινωικά χρόνια . Αργότερα όμως η θέση του γυναικείου φύλου έπεσε χαμηλά. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα από την αρχαιότητα μέχρι πριν από κάποιες δεκαετίες να θέση να διατηρείται κατώτερη από τους άνδρες.

Στη συνέχεια ο θεσμός της μητριαρχίας άκμασε. Η θέση της γυναίκας διαφοροποιήθηκε αφού λατρεύτηκε και θαυμάστηκε σαν θεά της γονιμότητας, σαν η εξέλιξη του ανθρώπινου είδους, σαν το κέντρο της γης.

 Στην κοινωνία της μινωικής Κρήτης, οι γυναίκες είχαν πολύ καλή θέση, αφού απολάμβαναν δικαιώματα και ελευθερίες όπως οι άνδρες.Παρευρίσκονταν σε γιορτές και εκδηλώσεις, περιποιημένες με όμορφα ρούχα και στολίδια.

Ίδια χαρακτηριστικά υπήρχαν και στην  αρχαία Σπάρτη.

Τραγική ήταν και η θέση της γυναίκας κατά τη χρονική περίοδο του Μεσαίωνα, που διαδέχτηκε την Αρχαιότητα και τελείωσε με την Αναγέννηση.Εκείνη την περίοδο τον αυταρχικότερο ρόλο τον είχε η  Εκκλησία (Καθολική), που τη γυναίκα τη θεωρούσε το πιο αμαρτωλό σύμβολο.Προς εξάγνιση έστελνε τις γυναίκες στην πυρά, όπως έκαιγαν τις μάγισσες. Πολλές φορές κακοποιούνταν από τους ιεράρχες των δικαστηρίων..

Την ίδια σκληρή αχαρακτήριστη θέση είχε το γυναικείο φύλο, κατά την εποχή της φεουδαρχίας.

Βελτίωση κυρίως διακρίνεται από το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα.

 Η γυναίκα κατά τη διάρκεια της ιστορίας του ανθρώπινου γένους, έχει δεχτεί ύμνους αλλά και ταπεινωτική αντιμετώπιση. Πέρασε χρονικές περιόδους που δοξάστηκε, καθώς και εποχές της απόλυτης καταπίεσης.

 

Η Χριστιανική Εκκλησία έχει τη γυναικεία μορφή στην υψηλότερη θέση "την Υψηλοτέρα των Ουρανών". Η γυναίκα αποτελεί το όμορφο και ρομαντικό ανθρώπινο φύλο. Φέρνει το μήνυμα της αναγέννησης στα σωθικά της. Αποτελεί την αγκαλιά της θαλπωρής και της αγάπης. Είναι η μάνα, η αδερφή, η φίλη. Είναι η επίσημη αγαπημένη, η αξεπέραστη ερωμένη.Για τον κάθε της ρόλο υμνήθηκε από τους λογοτέχνες, τραγουδήθηκε για την ομορφιά της...

Εύχομαι με σεβασμό στην ίδια τη γυναίκα, να συνεχίζουμε να προοδεύουμε και να υμνούμε τις γυναίκες που πρωτοξεσηκώθηκαν!
Δυστυχώς το φεμινιστικό κίνημα παρερμηνεύτηκε με αποτέλεσμα αρκετά όμορφα χαρακτηριστικά μας να εξαλειφθούν.
Η μητρότητα από πολλές γυναίκες παραμελήθηκε, η ομορφιά από ένα μεγάλο ποσοστό ερμηνεύτηκε ως  προκλητική εμφάνιση.
Η τάση για φροντίδα απαξιώθηκε και θυσιάστηκε μπρος...στα ψεύτικα ρεύματα του μοντερνισμού.
Πιστεύω στον επαναπροσδιορισμό των καταστάσεων, καθόσον υπάρχουν γυναίκες που διαπρέπουν σε όλους τους τομείς και αυτές αποτελούν το αισιόδοξο φως για το συγκεκριμένο φύλο.

Από διάφορους φορείς αλλά και από παρέες γυναικών, συνηθίζεται η 8η Μαρτίου να αποτελεί μια μέρα αφιερωμένη μόνο στο γλέντι.Ίσως η ποιότητα του εορτασμού να βρίσκεται στο συνδυασμό της συνάντησης με  ένα πρόγραμμα βοήθειας γυναικών που αντιμετωπίζουν προβλήματα ή επίσκεψης σε γυναικείες πτέρυγες των φυλακών ή ότι άλλο παρόμοιο...μια ενδιαφέρουσα ομιλία. 

Εύχομαι όσες δεν αντιμετωπίζουν εμπόδια και ζουν στη θέση που τους αξίζει, να δραστηριοποιούνται υπέρ των γυναικών που υποφέρουν.
Εκτός της ισότητας των δυο φύλων, πρέπει να πετύχουμε την ισότητα  μεταξύ μας ως γυναίκες. Δεν μπορούμε να μιλάμε για εξέλιξη όταν θέτουμε τη λευκή φυλή ανώτερη από τη μαύρη..
Δεν μπορούμε να γιορτάζουμε θέτοντας ως όρους στις εκδηλώσεις μας να μην λάβουν μέρος οι μεγαλύτερες ή ηλικιωμένες γυναίκες.
Θεωρώ έλλειψη καλλιέργειας να συζητάμε περί φεμινισμού και όταν στο δρόμο ή στα συγκοινωνιακά μέσα συναντάμε γυναίκες άλλου χρώματος, να δείχνουμε την αποστροφή μας....

Όσο για τις δολοφονίες γυναικών του τελευταίου καιρού,ούτε συζήτηση αιτιολόγησης των θυτών.Δυστυχώς όμως όποιος φέρεται βίαια συ γυναίκα, με τον ίδιο τρόπο φέρεται σε παιδιά, στον οποιοδήποτε.Γι" αυτό απαιτείται αλλαγή των νόμων..αλλαγή της νομοθεσίας για την αντιμετώπιση κάθε παρανοϊκού στοιχείου.

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ

ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ “Γυναίκα”

Γυναίκα, αν θες αντρίκεια να δουλέψεις
για τον ξεσκλαβωμό σου, δε σε φτάνει
να κάψεις, να σκορπίσεις, να ξοδέψεις
το χρυσάφι, τη σμύρνα, το λιβάνι
στο νέο βωμό. Μέσα σου πρώτα κάψε
το τριπλό ξόανο που τους δούλους κάνει,
Συνήθεια, Κέρδος, Πρόληψη. Και σκάψε,
και του παλιού καιρού τα παραμύθια,
κι ας ειν’ όμορφα, μια για πάντα θάψε.
Α! τα μεστά καμαρωτά σου στήθια
βραχνάς τα πνίγει, πνίχ’ τον, πολεμίστρα
για την Αγάπη και για την Αλήθεια.
Πάντα μαζί σου κ’ η Ομορφιά η μεθύστρα.

 ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ  

 Iδού, αυτές οι γυναίκες φέρνονται θαυμαστά· αυτές είναι μεγαλόψυχες, και λένε ότι μαθαίνουν από μας· δε δειλιάζουν, μολονότι τους επάρθηκε η ελπίδα που είχαν να γεννήσουν τέκνα για τη δόξα και για την ευτυχία. Eμείς λοιπόν μπορούμε να μάθουμε απ’ αυτές και να τες λατρεύουμε έως την ύστερην ώρα.....
(ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΙ)

Οι πνευματικοί άνθρωποι μιλούν με τα έργα τους.Λίτσα Δημητροπούλου.

 Πριν λίγες μέρες είχα ενημερωθεί για την παρουσίαση του εικονιζόμενου βιβλίου.Επιθυμούσα πολύ να παραστώ αλλά και να αποκτήσω το αναφερόμενο ποιητικό έργο, επειδή ένιωσα μια ιδιαίτερη έλξη από τον τίτλο και τη φωτογραφία στο εξώφυλλο. Για κάποιο λόγο αναγκάστηκα να απουσιάζω από την όμορφη εκδήλωση (όπως έμαθα από φίλους). Τη συγγραφέα δεν τη γνώριζα. Όπως κάνω πάντα, σκέφτηκα, ότι μετά τη μελέτη του βιβλίου θα επιδιώξω την επικοινωνία μαζί της. 

 

Η  μεγάλη έκπληξη με περίμενε σήμερα στην τελετή της κοπής της πίττας 2017, του  Ελληνικού Πολιτιστικού Ομίλου Κυπρίων και του Συνδέσμου Αμμοχωστιανών Ελλάδος. Στο τραπέζι που καθόμασταν ήρθε μια ευγενέστατη Κυρία, η οποία κρατούσε το προαναφερόμενο βιβλίο. Βλέποντάς το, ένιωσα πολύ μεγάλη χαρά.Γνωριστήκαμε με τη συγγραφέα!!!και ξεφυλλίζοντάς το, συνειδητοποίησα ότι έχουμε κοινή ιδιαίτερη πατρίδα, το Νομό Ηλείας. Τα συναισθήματά μου δεν περιγράφονται.

 Συμμετείχε στην ξεχωριστή εκδήλωση, με την απαγγελία ενός ποιήματός της, για το οποίο δεν βρίσκω λόγια που να μπορούν να το περιγράψουν.Η ποίηση δεν είναι εύκολος δρόμος....όταν οι λέξεις συνθέτουν στίχους, που μαγεύουν και σε ταξιδεύουν στις εποχές και στα γεγονότα...ο δρόμος δείχνει να κατακτάται.

 

Η ποιητική ικανότητα της κ. Δημητροπούλου,  είναι αντικειμενικά υψηλή, όπως στα υψηλότατα σκαλοπάτια της μόρφωσης ανήκει και το επίπεδό της, με πλουσιότατο βιογραφικό σπουδών και έργου. Εδώ θέλω για ακόμη μια φορά να τονίσω, την απλοϊκότητα της πλειοψηφίας των καλλιεργημένων ανθρώπων. Μιλήσαμε και περπατήσαμε στην οδό Διονυσίου Αρεοπαγίτου, που έσφυζε από κόσμο.Νιώσαμε όλοι πως γνωριζόμασταν από καιρό.

 Η ποιητική συλλογή της πολυβραβευμένης ποιήτριας, αποτελεί κόσμημα.Αξίζει να μελετηθεί.!!Λίτσα, καλοτάξιδο το βιβλίο σου.Και εις άλλα με υγεία!!Εύχομαι χαρά και δύναμη για το σπουδαίο έργο που επιτελείς  και ως εκπαιδευτικός. Νιώθω υπερηφάνεια που είσαι γέννημα του Νομού Ηλείας.

 Τελικά, οι πνευματικοί άνθρωποι δεν έχουν ανάγκη επίδειξης, δεν είναι αλαζόνες, δεν ξεχωρίζουν λόγω έπαρσης!Μιλάνε με τα έργα τους και το γλυκό ανθρώπινο χαμόγελό τους!

Oι Χαιρετισμοί της Παναγίας.

 

Σήμερα 22 Μαρτίου είναι οι Α' Χαιρετισμοί της Παναγίας.

Τους Χαιρετισμούς, αποτελούν οι στίχοι από το ωραιότερο ποίημα των εποχών, τον Ακάθιστο Ύμνο. Σύμφωνα με τις πηγές, γράφτηκε τον 6ο αιώνα μ.Χ και απευθύνει ευχαριστίες, ύμνους, προσευχές προς την Παναγία. Οι στίχοι περιέχουν τόσο γλυκά λόγια με πλούσιο και βαθυστόχαστο νόημα, που πολλοί λογοτέχνες ανεξάρτητα εάν πιστεύουν ή όχι, έχουν εμπνευστεί και αποδίδουν άριστες κριτικές γι' αυτό το έργο.

Ο δημιουργός των Χαιρετισμών, σύμφωνα με τις έρευνες πρέπει να είναι ο άγιος Ρωμανός ο Μελωδός. Το ποίημά του, ανήκει στα μελοποιημένα έργα και σαν είδος στην κλασική βυζαντινή μουσική που ονομάζεται "κοντάκιο". Έχει 24 στροφές (οίκους) που αρχίζουν με τη σειρά, από τα 24 γράμματα της αλφαβήτου.

Τον 7ο αιώνα στην Αγία Σοφία στην Κωνσταντινούπολη, ο λαός έψαλλε τον Ακάθιστο ύμνο , όταν σύμφωνα με θαύμα της Παναγίας, σώθηκε η Πόλη από την επίθεση των Αβάρων.

 Το γνωστότερο τροπάριο των ημερών είναι το  «Τη Υπερμάχω Στρατηγώ».

Η Ορθόδοξη Εκκλησία ψάλλει τους Χαιρετισμούς κάθε Παρασκευή βράδυ, τις πρώτες 5 εβδομάδες της Μεγάλης Σαρακοστής.Ουσιαστικά μοιράζουμε τους Χαιρετισμούς σε 4 κομμάτια, που λέγονται "στάσεις"  και λέμε από ένα κάθε Παρασκευή, ενώ την 5η Παρασκευή λέγεται ολόκληρο το έργο.

Εύχομαι με υγεία και πνευματική ηρεμία να βιώσουμε τη Σαρακοστή και να ξανάρθει η ώρα να απολαύσουμε στα πνευματικά μας καταφύγια τους μελιστάλαχτους στίχους των Χαιρετισμών.

Φέτος πρέπει να ευχηθούμε πιο  δυνατά,μέσα απ" την ψυχή μας για τα αληθινά αγαθά και στην Πατρίδα μας,μαζί με την συνεχή δέηση για ειρήνη στην ανθρωπότητα!

Να ευχηθούμε και να προσπαθούμε για την κοινωνία της χώρας μας, για την κοινωνία όλου του κόσμου.

Να ευχηθούμε η Παναγία να στέκει δίπλα στους ανθρώπους που μάχονται απ' τη θέση τους σε κάθε τομέα.

Να ευχηθούμε για τις αδικοχαμένες ψυχές και τους οικείους τους που θα έχουν τον αιώνιο Σταυρό.