Αυγουστιάτικο ηλιοβασίλεμα στο Αρκούδι της Ηλείας.

 

Ο Αύγουστος είναι ο μήνας που μας χαρίζει πλουσιοπάροχα δώρα όπως φρούτα, μελτέμια ως δροσιά στις ζέστες του καλοκαιριού, γιορτές και πανηγύρια ως συναντήσεις με φίλους και γνωστούς στα μικρά μέρη κυρίως,ανατολές και ηλιοβασιλέματα μοναδικά μέσα στον χρόνο...ίσως γιατί η χαλάρωση του καλοκαιριού μας δίνει την ευκαιρία να τα προσέξουμε...

Η αλήθεια είναι πως κυρίως για τα δειλινά αφού εκεί στρέφεται το ενδιαφέρον της πλειονότητας, η διαφήμιση για συγκεκριμένα μέρη κυριαρχεί...λες και η φύση δεν παρουσιάζει κι αλλού (παντού ουσιαστικά)  το πρόσωπό της.

Κατά την χθεσινή πορεία του ήλιου που όδευε για να βασιλέψει..βρεθήκαμε στο Αρκούδι της Ηλείας..και έτσι προέκυψε η ιδέα γι αυτό το μικρό αφιέρωμα.

 Το Αρκούδι αποτελεί ένα γραφικό παραθαλάσσιο χωριό...κάτι σαν ψαροχώρι στην όψη και βρίσκεται στον Νομό Ηλείας, πλησίον του Βαρθολομιού.Για την ακρίβεια 11 χιλ. δυτικά αυτού και 86 χιλ από την Πάτρα.Ανήκει στον Δήμο Πηνειού.

Είναι πολύ κοντά,μόλις 2 χιλ από τα ιαματικά λουτρά της Κυλλήνης - περιοχή Λίντζι.
Αυτός ο οικισμός προσφέρεται για όλους, αφού διαθέτει ήσυχα ταβερνάκια, ρομαντικά καφέ καθώς και νυχτερινή ζωή δίπλα στο κύμα. 
Όσο για το ηλιοβασίλεμα...μόνο αν το ζήσεις μπορείς να το καταλάβεις..φαντάζει ο ήλιος μες στον χρυσό του μανδύα και ρίχνει χρυσόσκονη στα απαλά νερά στον κολπίσκο του χωριού..προχωράει και ολοκληρώνοντας την τροχιά του πριν αγγίξει την ακροθαλασσιά της Κεφαλλονιάς βάφει με κόκκινα, μαβιά,χρυσαφί,πορτοκαλί τον ορίζοντα..
ακούγοντας τον παφλασμό των απαλών κυμάτων ολοστρόγγυλος δίνει μια και χάνεται..με την υπόσχεση μιας νέας ανατολής.

.....η Ελλάδα είναι γεμάτη προορισμούς που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από κανένα μέρος του πλανήτη...

Το καλοκαίρι μιας άλλης εποχής.

Ανοίγοντας το σκαλιστό μπαουλάκι των παιδικών αναμνήσεων, πετάγονται οι μνήμες σαν πολύχρωμες πεταλούδες  που ρουφούν το νέκταρ στα ανοιξιάτικα λιβάδια. Σαν πεταλούδες που μαγεύουν εκείνες οι καλοκαιρινές Κυριακές...

Πλημμυρίζει αγάπη και χαρά η ψυχή ακόμα..κι ας πέρασαν περίπου 46 χρόνια.

Έφευγε ο πατέρας να πάει στην εξοχή να ζέψει το άλογο, να ετοιμάσει το κάρο (διπλόκαρο το έλεγαν) το οποίο εκτός από “μηχάνημα” εργασίας αποτελούσε και όχημα! Η μάνα μια ηρωίδα χωρίς υπερβολή, το Σάββατο έψηνε ζυμωτό ψωμί στον ξυλόφουρνο της αυλής που είχε κατασκευάσει η ίδια, παραδοσιακές γεμιστές ντομάτες με πατάτες στο ταψί, παπί με κουσκουσέ ή κοτόπουλο ψητό και φυσικά μπουγάτσα κεντητή με το πιρούνι, για γλύκισμα.Το καρπούζι δεδομένο, εκείνο το καρπούζι που έμοιαζε με βαρέλι στο σχήμα και το άρωμά του αναδυόταν πριν τεμαχιστεί.Αυτονόητο ποτό η νταμιτζάνα με το κρασί και δροσερό νερό στο κατάλληλο σκεύος.

Όταν άκουγα τον καλπασμό του αλόγου και τα συνθήματα που του έδινε ο πατέρας μου ο οποίος πραγματικά “μιλούσε” μαζί του, χοροπήδαγα απ΄ την χαρά μου. Με το που έφτανε λοιπόν έξω απ’ το σπίτι, η μάνα μου έστρωνε το κάρο με κουρελούδες και τακτοποιούσε μαζί με τους μεγαλύτερους τα ταψιά και το καλάθι που περιείχε τα μαχαιροπίρουνα μαζί με το ονειρεμένο ζυμωτό ψωμί τυλιγμένο σε άσπρη πετσέτα.Εννοείται πως επάνω υπήρχε η ανάλογη ποσότητα από σανό ώστε να γευματίσει το αξιαγάπητο τετράποδο, καθόσον αποτελούσε μέλος της οικογένειας. Ακολουθούσε το ανθρώπινο δυναμικό που αποτελούσαμε εμείς ως αρχή, με την γιαγιά μου κάπου κάπου..πριν βγούμε από την Ανδραβίδα γινόντουσαν δυο στάσεις ώστε να πάρουμε τη φιλική μας παρέα. Η πορεία ήταν για του Σουλεϊμάν Αγά την σημερινή Μυρσίνη όπου μέχρι να φτάσουμε ο πατέρας γνωστός για τις ευαισθησίες του αν συναντούσε μεγάλη γυναίκα ή ηλικιωμένο άνδρα σταμάταγε για να τους πάει πάρα πέρα προς στην εξοχή τους (εκεί συνήθως πήγαιναν). Εγώ ως μικρότερη απ’ όλους (μια ζωή...) νευρίαζα (τώρα γελώ πολύ που το σκέφτομαι) γιατί νόμιζα πως μας καθυστερούσαν αυτές οι στάσεις. Κάποια στιγμή φτάναμε σε μια παραλία με ψιλή άμμο, λουσμένη στην λευκή, αγνή ομορφιά των κρίνων, στρωμένη στο υφαντό των μυριάδων αχιβάδων και κοχυλιών. Ο πατέρας μου ξεπέζευε το άλογο και το έδενε στο πλάι του κάρου έως να έρθει η ώρα να μπουν μαζί στην θάλασσα..Θεέ μου!!πόσο ζωντανή έρχεται κάθε καλοκαίρι στο νου μου εκείνη η εικόνα.Αγέρωχοι κολυμβητές και εκείνο με την κόκκινη χαίτη του να την κυματίζει μια από δω και μια από κει. Κολυμπούσαμε και στη συνέχεια μάζευα κοχύλια με την βοήθεια της μάνας μου, μια διαδικασία που λατρεύω ακόμα. 

Μετά τις βουτιές η πείνα ήταν απερίγραπτη και όλη η τρανή παρέα κάτω από την πλατφόρμα (κάρο) στρώναμε τα τραπεζομάντιλα και τρώγαμε συζητώντας, γελώντας, κάνοντας σχέδια για την επόμενη Κυριακή, πειράζοντας εμένα που δεν χάριζα κανέναν...χαχα. Στις γειτόνισσες άρεσαν να ακούνε την κυρά Βάσω να τους λέει διάφορα αρχαία ρητά και ιστορίες, τον Διονυσάκη τον έπειθαν να τραγουδήσει καθόσον ήταν γνωστό αηδόνι στην περιοχή.

Μετά από σχετική ξεκούραση επιστρέφαμε κουρασμένοι μεν, χαρούμενοι δε.Γεμάτοι με τα γαλανά χρώματα του Ιονίου και την αύρα της παρέας.

Τόσο απλά μα τόσο αληθινά!

Ανθρώπινες στιγμές που με τα δώρα της φύσης (αμμουδιά, θάλασσα, κοχύλια) δημιουργούσαν μια γαληνεμένη ψυχική ευφορία.

Πόσο λατρεύω τις καλοκαιρινές ανατολές μα και τα δειλινά που ο νους μου ξεστρατίζει ....κι αρμενίζει στο ονειρεμένο πέλαγος των παιδικών μου χρόνων..που πάντα πίστευα πως οι ομορφότερες γοργόνες ήταν εκεί....λίγο πριν μπει το άλογό μας στο νερό..και πάντα ερχόντουσαν από τον βαθύ ωκεανό μετά...

Εικόνες, γεύσεις, αρώματα που παραμένουν αναλλοίωτα στο πέρασμα των χρόνων, που ούτε οι λύπες ούτε οι χαρές που μ’ άγγιξαν κατάφεραν να τα αλλοιώσουν, να τα σβήσουν.

Ο Αύγουστος της Παναγιάς.

ΧΑΙΡΕ η Καιομένη και χαίρε η Χλωρή
Χαίρε η Αμεταμέλητη με το πρωραίο σπαθί

Χαίρε η που πατείς και τα σημάδια σβήνονται
Χαίρε η που ξυπνάς και τα θαύματα γίνονται

Χαίρε του παραδείσου των βυθών η Αγρία
Χαίρε της ερημίας των νήσων η Αγία

Χαίρε η Ονειροτόκος χαίρε η Πελαγινή
Χαίρε η Αγκυροφόρος και η Πενταστέρινη

Χαίρε με τα λυτά μαλλιά η χρυσίζοντας τον άνεμο
Χαίρε με την ωραία λαλιά η δαμάζοντας τον δαίμονα

Χαίρε που καταρτίζεις τα Μηναία των κήπων
Χαίρε που αρμόζεις τη ζώνη του Οφιούχου

Χαίρε η ακριβοσπάθιστη και σεμνή
Χαίρε η προφητικιά και δαιδαλική

Από το μεγάλο έργο του Οδυσσέα Ελύτη , ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ.

Το κείμενο απευθύνεται σε όσους ευλαβούνται τη Θεοτόκο, σε όσους επιθυμούν να γνωρίσουν σχετικά.. αφού αποτελεί ένα ταξίδι με πληροφορίες και έθιμα της τρανής καλοκαιρινής γιορτής που ονομάζεται και "Πάσχα του καλοκαιριού".

Ο μήνας της Παναγιάς ο Αύγουστος, για τους Έλληνες είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την εορτή της Κοίμησης της Θεοτόκου από την οποία πηγάζουν οι συναντήσεις των ξενιτεμένων, τα οικογενειακά τραπέζια, τα δεκάδες πανηγύρια (έστω και στη δεδομένη χρονική περίοδο με τον κίνδυνο που ονομάζεται Covid 19,τηρώντας τα μέτρα πρόληψης,η μέρα της Παναγιάς είναι μοναδική).

Από την 1η Αυγούστου αλληλοευχόμαστε "καλό δεκαπενταύγουστο ή καλή Παναγιά" μαζί με την αρχή της νηστείας που είναι αφιερωμένη στη χάρη της μητέρας του Θεού, της μητέρας όλου του κόσμου.

Για την Ελλάδα είναι μια από τις επίσημες αργίες και οι εορτασμοί που πραγματοποιούνται είναι λαμπροί!

Η ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ.

Κατά τη θρησκευτική παράδοση, όταν η Παναγία πληροφορήθηκε από τον Θεό μέσω ενός αγγέλου για τον θάνατό της που ερχόταν, ανέβηκε στο όρος των Ελαιών για να προσευχηθεί και να προετοιμαστεί (ένα βουνό στο ανατολικό μέρος της παλαιάς πόλης της Ιερουσαλήμ).

Από εκείνο το σημείο ειδοποίησε τους Αποστόλους ώστε να είναι έτοιμοι για αυτό που θα ερχόταν.

Επειδή κάποιοι από τους Αποστόλους δεν ήταν τότε στα Ιεροσόλυμα σύμφωνα με την παράδοση πάντα, λέγεται πως μια νεφέλη (ένα σύννεφο δηλαδή) τους έφερε κοντά της.

Η Θεοτόκος ετάφη στο μνήμα της Γεσθημανής και τρεις μέρες μετά το θάνατό της αναλήφθηκε στους ουρανός, αφού ο τάφος ήταν άδειος.

Γνωρίζοντας και ακούγοντας διάφορες θεωρίες κατά καιρούς, σεβόμενοι όλους τους φίλους και γνωστούς που δεν ανήκουν σε κάποια θρησκεία ή δεν ανήκουν στην Ορθοδοξία ή τη μεταφράζουν όπως θέλουν... με πολλή αγάπη και σεβασμό εκφράζω την ευλάβειά μου στην Παναγία, κάτι που δεν το διαπραγματεύομαι αφού η πίστη μου δεν ενοχλεί τις  φιλικές ή κοινωνικές σχέσεις μου.

ΟΝΟΜΑΣΙΕΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ.

Tο ονόματα ή Θεοτοκωνύμια όπως ονομάζονται ξεπερνούν τα πεντακόσια (έχω κάνει και προσωπική έρευνα πριν από χρόνια). Ο τρόπος που δίδονται σχετίζεται με τον τόπο που είναι χτισμένοι οι ναοί, με τον τρόπο ή τον τόπο της εικονογράφησης,με τις τοποθεσίες που έχουν βρεθεί κατά καιρούς οι εικόνες Της, με τη θέση του Χριστού στην εικονογράφηση, σύμφωνα με γεγονότα ή φυσικά φαινόμενα, σύμφωνα με την ημέρα που γιορτάζει, σύμφωνα με τα χαρακτηριστικά που δίδει ο λαός μέσα από το δυνατό συναισθηματικό δέσιμο που έχει με την Θεοτόκο.

Κάποιες από τις ονομασίες είναι (Γλυκοφιλούσα, Ελεούσα, Βρεφοκρατούσα, Μεγαλομάτα, Θρηνούσα, Δεξιά, Τριχερούσα,Φιδούσα,Θαλασσομαχούσα, Αγγελόκτιστος, Αγία Σκέπη, Αγιάσσου, Αγιοδεκτινή, Αγιοηλιώτισσα, Αγιολούσαινα, Αγίου όρους, Αγνή, Αγριδιώτισσα, Αειμακάριστος, Αθηνιώτισσα,Αιγύπτια,Αιματούσα,Αιμίαλου,Αιρκώτισσα, Ακαθή, Ακατάβλητος, Ακήραση Ακρωτηριανή, Αλανιώτισσα,Αναφωνήτρια, Αντινίτισσα,Ανωμερίτισσα, Αξιον Εστί, Απειρόγαμος,

Αρμενοκρατούσα, Αρχαγγελιώτισσα,Αρχισπορίτισσα, Ασπραγγέλου, Ασπροβουνιώτισσα κ.αλ.)

Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΑ ΠΕΛΑΓΑ κρατούσε στην ποδιά της γράφει ο Οδυσσέας Ελύτης..
έτσι στα χνάρια των στίχων θα ακολουθήσει ένα παραδοσιακό οδοιπορικό...

**Η Μεγαλόχαρη στην Τήνο, 

ένα από τα πιο γνωστά προσκυνήματα στο οποίο χιλιάδες πιστοί συρρέουν από όλα τα μήκη και πλάτη της γης.

**Η Εκατονταπυλιανή στην Πάρο

αυτό το σπουδαίο βυζαντινό μνημείο που απαριθμεί 17 αιώνες ζωής.

**Η Παραπορτιανή στη Μύκονο

με την ξεχωριστή αιγαιοπελαγίτικη αρχιτεκτονική.

**Η Παναγιά Επισκοπή ή Παναγιά της Γωνιάς χτίστηκε τον 11ο αιώνα στο υπέροχο νησί της Σαντορίνης.
**Στο νησί της Νάξου γιορτάζει η Παναγιά η Απειραθίτισσα καθώς και το παλαιό μοναστήρι στην Αγιά.
**Στο χωριό Παναγιά της Σερίφου χτίστηκε η πιο παλιά εκκλησία του νησιού κάπου στο 950 με 1000 μ.Χ.
**Ένα πανέμορφο πανηγύρι με γνήσιο κυκλαδίτικο χρώμα γίνεται στη Σίφνο, στο μοναστήρι Παναγιά " Τόσο Νερό".
**Την τιμητική της έχει η Παναγιά η Θαλασσινή που βρίσκεται στην Άνδρο, πάνω στον βράχο και μέσα στη θάλασσα καθώς και η Φανερωμένη με την μεγάλη εκκλησία.

**Η γράφουσα που λατρεύει την Αμοργό και τι δεν θα "δινε να βρισκόταν στην Παναγιά την Πανωχωριανή.

** Η Παναγιά η Γκρεμιώτισσα στην Ίο με το τρανό το πανηγύρι.

**  Πως να μην αναφερθώ στο μοναστήρι της Παναγιάς της Καστριανής, δίπλα στον Οτζιά, στο νησί της Τζιας.Βρίσκεται χτισμένο σε έναν  απότομο θαλασσοδαρμένο βράχο μέσα σε ένα τοπίο επιβλητικό.
** Η Κίμωλος αυτό το γραφικότατο νησί, γιορτάζει την Παναγιά την Οδηγήτρια.

 **Το μοναστήρι της Παναγίας του Νίκους, στη Χώρα της Κύθνου.
**Στη Φολέγανδρο οι καμπάνες θα χτυπήσουν για την εκκλησία της Κοίμησης όπου θα στηθεί ακόμη ένα μεγάλο πανηγύρι.
**Η Παναγιά η Ακαθή στη Σχοινούσα!!μα και στη Δονούσα η Παναγιά έχει την τιμητική της,όπως και στην Ηρακλειά.
       ......Και το ταξίδι μας συνεχίζεται στα γαλαζόπρασινα νερά του Αιγαίου,με τα αμέτρητα εκκλησάκια.....

** Η λειτουργία για την Παναγιά γίνεται στο Κάτω Κουφονήσι, στο μικρό εκκλησάκι του μόλου, και το γλέντι στο Πάνω Κουφονήσι.
**Η Παναγία η Πορταΐτισσα γιορτάζει στην Αστυπάλαια
**Στη Λέρο είναι η Παναγιά του Κάστρου όπου οι πιστοί ανεβαίνουν εκατοντάδες σκαλοπάτια και στη συνέχεια μπαίνουν στον κύκλο του χορού.
**Γιορτή στήνεται και στη Νίσυρο λόγω της Παναγιάς της Σπηλιανής που χρόνια στέκει και προστατεύει το νησί.

**Η Παναγιά η Ελεημονήτρα βρίσκεται στην Πάτμο.
**Στην Κάλυμνο η Παναγιά η Κυρα-Ψηλή.
**Στο νησί με τα ιδιαίτερα παραδοσιακά χρώματα,στην Κάρπαθο γιορτάζει η Παναγία στο χωριό Μενετές.

** Το πανηγύρι της Πέρα Παναγιάς είναι το ραντεβού των ξενιτεμένων Κασιωτών.

**Την Παναγιά τιμούν σε όλα τα μέρη οι Έλληνες.Στον Αϊ- Στράτη  αλλά και στην Ικαρία, στην Λέσβο και στην Λήμνο στην Παναγιά από τα Τσιμάνδρια.
**Στη Σάμο αλλά και στη Χίο.

**Ένας  ξεχωριστός εορτασμός γίνεται στην Σιάτιστα της Κοζάνης,όπου την λειτουργία παρακολουθούν καβαλάρηδες σε στολισμένα άλογα.
**Η Παναγία τιμάται στην Ναυπακτία -Αμπελακιώτισσα-,στην Ημαθία η Παναγία Σουμελά,στον Έβρο,στην Ρόδο,στα Ζαγοροχώρια ,στη Θάσο,στην Κεφαλλονιά και σε πολλά μέρη ακόμη.

Τελευταίος προορισμός σ" αυτό το οδοιπορικό είναι η Κρήτη.
**Στο Ηράκλειο οι κυριότεροι ναοί της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, που γιορτάζουν, είναι η «Παναγίτσα» στο Μασταμπά, η «Βουτιανή» και η Παναγία Καμαριανή στη Ν.Αλικαρνασσό.
**Στον νομό Λασιθίου γιορτάζει ο Μητροπολιτικός Ναός της Νεάπολης, αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου.

**Οι κυριότερες μονές στο νομό Ηρακλείου είναι:
Mονή Aγκαράθου

Η ανδρική Μονή Αγκαράθου είναι ανάμεσα στα χωριά Σγουροκεφάλι και Σαμπάς, σε απόσταση 23 χλμ. νοτιοανατολικά από το Ηράκλειο. Χρονολογείται από τον 15ο αιώνα.
Το όνομα της Μονής λέγεται ότι προέρχεται από την αγκαραθιά, τοπική ονομασία του φασκόμηλου.
Mονή Κουδουμά

Είναι μία από τις παλαιότερες Μονές στις νότιες ακτές της κεντρικής Κρήτης. Η θέση της είναι στα νότια της κορυφής Κόφινας (1.231μ.), κοντά σε όρμο, δυτικά από το ακρωτήριο Μάρτσελο. Απέχει 40 μέτρα από τη θάλασσα.
Το όνομα Κουδουμάς είναι πιθανότατα επώνυμο.

Μονή Παλιανής

Η Μονή είναι γυναικεία αφιερωμένη στην κοίμηση της Θεοτόκου, και εορτάζει 15 Αυγούστου, θεωρείται από τις πιο παλιές Μονές της Κρήτης, ακριβή χρονολογία ιδρύσεως της δεν είναι γνωστή.

Αγία Μονή Βιάννου

Η Αγία Μονή, μοναστήρι βρίσκεται στην έξοδο του φαραγγιού του Αφρατιού.

Mονή Oδηγητρίας

Η Ιερά Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή Μονή Οδηγήτριας βρίσκεται πάνω στον ορεινό όγκο των Αστερουσίων Ορέων στα νότια του νομού Ηρακλείου.

Μονή Καλυβιανής

Η παλαιότερη ιστορία της Μονής δεν είναι γνωστή. Πιθανότατα όμως λειτουργούσε εκεί Μονή προς τιμήν της Θεοτόκου, η οποία καταστράφηκε κατά την τουρκική επίθεση κατά της Κρήτης και τότε έμεινε μόνο ο Ναός που λειτουργούσε ως το 1821.

Μοναστήρια που πανηγυρίζουν στην υπόλοιπη Κρήτη

Στην υπόλοιπη Κρήτη ονομαστά μονατήρια που είναι αφιερωμενα στην Κοιμηση της Θεοτόκου είναι:

Μονή Χρυσοσκαλίτισσας, 76 χλμ νοτιοδυτικά των Χανίων, κοντά στο Ελαφονήσι.

Η Ιερά Μονή Φανερωμένης, βρίσκεται 45 χλμ δυτικά της Σητείας και 24 χλμ ανατολικά από τον Άγιο Νικόλαο.

Η Μονή Οδηγήτριας Γωνιάς Κολυμβαρίου, το σημαντικότερο ίσως προσκύνημα για τον Δεκαπενταύγουστο στα Χανιά.

Η Παναγιά η Χαρακιανή
Μία από τις γιορτές που ξεχωρίζει, είναι αυτή της Παναγιάς του Χάρακα, στην πεδινή πλευρά του Μυλοποτάμου στο Ρέθυμνο στην τοποθεσία Μπαλί.

Εύχομαι η Αγάπη της Παναγίας να μας προστατεύει!
ΚΑΛΗ  ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ που εορτάζουν σε όλα τα μέρη της γης!!

Εύχομαι ολόψυχα οι δεήσεις να φτάνουν στη Μεγαλόχαρη ώστε να μεσιτεύει για το καλό και το καλύτερο όλης της ανθρωπότητας.

Μονεμβασιά.Φωτογραφικό οδοιπορικό!

 

Αφιερωμένο στην Μονεμβασιά ή Μονεμβάσια ή Μονεμβασία ή Μονοβάσια αυτό το κείμενο που προέκυψε μετά το πρόσφατο ταξίδι μου εκεί όπου ο άγριος βράχος γαληνεύει αγγίζοντας το πέλαγος.

Το ιδιαίτερο αυτό σημείο της Ελλάδας κατά τους Φράγκους ήταν γνωστό και ως Μαλβαζία. Η τοποθεσία της εν λόγω σπουδαίας ιστορικής πόλης βρίσκεται στην ανατολική Πελοπόννησο, στο Νομό Λακωνίας. Το μεσαιωνικό φρούριο που βρίσκεται στον Βράχο κάνει γνωστή την περιοχή, αυτό το μικρό ιδιαίτερης ομορφιάς νησί που συνδέεται με μια γέφυρα -τμήμα ξηράς- μήκους 400 μέτρων περίπου και κρύβει την παλιά πόλη (μεσαιωνική συνοικία) όπως λένε οι κάτοικοι.

Η ονομασία του τόπου είναι σύνθετη από τις λέξεις Μόνη και Έμβασις.

Ο κεντρικός δρόμος της πόλης στο Κάστρο σου δίνει την ευκαιρία να περπατήσεις στο βυζαντινό καλντερίμι που σε οδηγεί στην Κεντρική Πλατεία όπου θα δεις το παλιό κανόνι και την γραφικότατη εκκλησία του Ελκόμενου Χριστού.

Ακολουθώντας τον τουριστικό οδηγό καθώς και τις ενημερωμένες πινακίδες της αρχαιολογικής υπηρεσίας θα θαυμάσεις όλα τα αξιοθέατα περιδιαβαίνοντας την μεσαιωνική πόλη και ανηφορίζοντας για την Αγία Σοφία όπου είναι κοντά (ίσως το μόνο επισκέψιμο μέρος στην κορυφή) στο υψηλότερο σημείο του Βράχου.

Προσωπικά ταξίδεψα πολύ στο παρελθόν που γνωρίζω μόνο από τις ιστορικές πηγές και  τις περιγραφές διάφορων περιηγητών.

Για να είμαι ειλικρινής μαγεύτηκα και ας έχω ξαναεπισκεφθεί τον τόπο. 

Η ανατολή κάθε πρωί με θέα από το δωμάτιο του ξενοδοχείου τον Βράχο ήταν κάτι που καμιά φωτογραφία δεν μπορεί να αποτυπώσει.

Όλη η ατμόσφαιρα αρχικά άλλαζε πέπλο..έβγαζε το μαύρο και σιγά σιγά ντυνόταν στα μοβ με πορτοκαλί ανταύγειες..μέχρι που οι χρυσές ακτίνες ξεπρόβαλαν πίσω από το μεσαιωνικό φρούριο και τέλος έκανε περιχαρής την εμφάνισή του ο ήλιος πάνω από την κορυφή..

......σταματώ εδώ το κείμενο..και συνεχίζω με τη φωτογραφική μου συλλογή..

Δεν θα υπεισέλθω σε ιστορικές λεπτομέρειες αλλά σε ένα φωτογραφικό ταξίδι μέσω μια απλής φωτογραφικής μηχανής προσπαθώντας να σας μεταφέρω το απλό και σπουδαίο, το κοινό και ξεχωριστό, το μαγευτικό της φύσης, την ιδιαίτερη αίσθηση που αφήνει το ταξίδι στο παρελθόν που κάνει ο περιηγητής...στα χρόνια εκείνα...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Αναμφισβήτητα ακόμη ένας τόπος της πατρίδας μας που αποτελεί πηγή έμπνευσης ανά τους αιώνες...