Ψηφίζω αληθινά..για το καλό του τόπου.

Η ψήφος των πολιτών έχει μεγάλη βαρύτητα για την εξέλιξη κάθε τόπου, για την εξέλιξη της παγκόσμιας κοινωνίας.

Για πολλούς η ψήφος αποτελεί απλό δικαίωμα, για άλλους τίποτα το ιδιαίτερο, για κάποιους ένας μοχλός πίεσης προς ικανοποίηση προσωπικών αναγκών και επιθυμιών...δυστυχώς για τον λαό μας αυτό το σημείο είναι που δημιούργησε την κάκιστη νοοτροπία της ιδιοτέλειας και της ρουσφετολογίας. 

Ως όρος η ψήφος προέρχεται από το αρχαίο ρήμα  «ψάω», που σημαίνει λειαίνω, ομαλύνω. Η ψηφοφορία στην Αρχαία Ελλάδα γινόταν με διαφορετικό από τον σημερινό τρόπο.Στη Σπάρτη ψήφιζαν διά βοής και στην Αθήνα δια ανάτασης των χειρών (φανερή) ή δια οστράκων και σφαιριδίων (κρυφή).

Το χειρόγραφο ψηφοδέλτιο εμφανίσθηκε στη νεότερη Ελλάδα για πρώτη φορά στις δημοτικές εκλογές του 1834 αλλά καταργήθηκε το 1864. Στην προσπάθειά τους να περιορίσουν την χειραγώγηση των αγράμματων Ελλήνων, αντικατέστησαν το ψηφοδέλτιο με ένα μικρό μολυβένιο βώλο, το σφαιρίδιο.

Κάνοντας μια αναδρομή στο παρελθόν στέκομαι στην κάκιστη νοοτροπία της ρουσφετολογίας που προανέφερα...θυμάμαι ακόμη και στις δημοτικές εκλογές οι άνθρωποι ψήφιζαν γιατί προσδοκούσαν σε κάτι..σπάνια γινόταν αναφορά στην πρόοδο του χωριού ή της πόλης.Ως εκ τούτου δεν είναι αδικαιολόγητη η εικόνα της κοινωνίας μας αφού μεταφέρθηκε από γενιά σε γενιά αυτό το χαρακτηριστικό που λειτουργεί ως τροχοπέδη και όχι ως κρίκος προόδου.Είναι κάτι που το έζησα και το ζω καθημερινά, απεχθάνομαι τραγικά και λυπάμαι όσους σκέφτονται και λειτουργούν κατ' αυτόν τον τρόπο.

Πιστεύω πως το άτομο χάνει την αξιοπρέπειά του όταν σκέφτεται πως η ψήφος είναι το σκαλοπάτι για να "βολευτεί"....ΔΥΣΤΥΧΩΣ..ακούω και στην εποχή μας πως ακόμη και για την έκδοση ενός απλού δικαιολογητικού δίδονται ψήφοι..

Δεν μπορώ και δεν επιθυμώ να αναφέρω κατά την διάρκεια της υπηρεσιακής μου πορείας τι αντιμετώπισα με το λεγόμενο "μέσον", "ρουσφέτι", "εγώ είμαι κολλητός του τάδε βουλευτή", "ο πατέρας μου είναι δήμαρχος", "η μάνα μου αντιδήμαρχος" και πολλά άλλα αστεία κατ' εμέ. Δεν μπορώ να πω τι έχω ακούσει από παρευρισκόμενους σε συγκεντρώσεις υποψηφίων μεγάλης εμβέλειας (βουλευτών..).

Το χειρότερο είναι πως ακόμη η πλειοψηφία του λαού λειτουργεί έτσι γι' αυτό και δύσκολα θα αλλάξουν οι καταστάσεις.

Ευτυχώς που η οικογένειά μου δεν με γαλούχησε με την αισχρή νοοτροπία.Αρκετές φορές ένιωσα να αδικούμε αλλά περισσότερες διαπίστωσα πως η αξιοπρέπεια αν και έχει τίμημα...είναι αυτή που μας χαρακτηρίζει.

Για τις κάλπες που θα στηρίξουμε σε λίγες μέρες εύχομαι ο λαός να σκεφτεί διαφορετικά, να μην παραμείνει στα κλισέ της προσωπικής εξυπηρέτησης (μου έφερε εκείνο το χαρτί που χρειάστηκα στο σπίτι, μου έκλεισε ραντεβού στο νοσοκομείο, με πήγε εκεί με το αυτοκίνητό του για να ψωνίσω, δεν μου πήρε χρήματα για...., μου έκλεισε θέση στο ΚΤΕΛ, μου έφερε τσουρέκι το Πάσχα, μου 'δωσε πορτοκάλια....και άλλες γελοιότητες..).

Έχουμε τεράστια ευθύνη για τον τόπο μας (Γενέτειρα, Δήμος,Νομός, για την κοινωνία που αποτελεί κομμάτι του κόσμου..δεν φταίνε οι πολιτικοί (εμείς του προσφέρουμε τις θέσεις)..ακόμη και της μικρότερης κλίμακας που είναι το δημοτικό τμήμα της αυτοδιοίκησης.Πλέον βέβαια ως μικρότερη βαθμίδα θεωρείται το τοπικό τμήμα.

 

Είναι αδιανόητο ο τόπος να βυθίζεται στο χάος της απραξίας, της παραμέλησης, της αδιαφορίας και υποψήφιοι να παρουσιάζονται με τρανά λόγια και βερμπαλιστικές υποσχέσεις....

Η μόνη υπόσχεση που μπορεί να δώσει κάθε νέος υποψήφιος είναι η διάθεση για αληθινό αγώνα προς ευημερία,πρόοδο, καλό τρόπο διαβίωσης των πολιτών.

Όποιος διοίκησε, όποιος ανήλθε στα σκαλοπάτια της μικρής αυτής εξουσίας όπως λανθασμένα θεωρείται το μόνο που μπορεί να παρουσιάσει είναι το έργο του.

ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ όλων μας είναι να ψηφίσουμε αληθινά!!

Ψηφίζω αληθινά σημαίνει πως νιώθω την ευθύνη που φέρω για όλους, πως σκέφτομαι τις ανάγκες του τόπου μου και επιλέγω πρόσωπα που παρέχουν εμπιστοσύνη και ασφάλεια..

αυτό συμβαίνει..

όταν οι υποψήφιοι αφουγκράζονται με ευχαρίστηση τα προβλήματα (οι τοπικοί σύμβουλοι γνωρίζουν..οι δημοτικοί δεν μπορεί να γνωρίζουν τι συμβαίνει σε όλα τα μέρη ενός δήμου)..

όταν δέχονται τις απόψεις ακόμη κι από άτομα διαφορετικής ιδεολογικής χροιάς.

όταν έχουν διάθεση να συζητούν με όλους ώστε να δίνουν λύση, ώστε να προχωρούν.

όταν δεν βλέπουν τον εαυτό τους ως πρώτο ανάμεσα στα υπόλοιπα μέλη της ομάδας ή και της κοινωνίας.

 όταν έχουν φωνή, έχουν άποψη που τολμούν να καταθέτουν, όταν εργάζονται και δεν βασίζονται στην εξωτερική εμφάνιση της φίρμας..

ΨΗΦΙΖΩ ΑΛΗΘΙΝΑ για το καλό του τόπου μου, γιατί αυτό το καλό είναι και το δικό μου!!

 

Από τον Νίκο Καζαντζάκη

 

Ν’ αγαπάς την ευθύνη
να λες εγώ, εγώ μονάχος μου
θα σώσω τον κόσμο.
Αν χαθεί, εγώ θα φταίω

 

Η Μαντάμ Σουσού του Δημήτρη Ψαθά!

Σαν την Μαντάμ Σουσού...γνωστή έκφραση!
Μια παλιά τηλεοπτική σειρά που αγαπήθηκε!!

Όταν κάποια γυναίκα εμφανίζει ψεύτικο προφίλ αριστοκράτισσας,

λέμε αυτή είναι σαν την "Μαντάμ Σουσού". Ήταν υπαρκτό πρόσωπο όμως; 
 

Η Μαντάμ Σουσού ήταν ηρωίδα του Δημήτρη Ψαθά, ενός εκ των πιο γνωστών δημοσιογράφων,χρονογράφων, ευθυμογράφων που  πρωτοεμφανίστηκε το 1939  στο περιοδικό “Θησαυρός". Στον κινηματογράφο εμφανίστηκε το 1948 ενώ το 1972 έγινε η πρώτη εμφάνισή της στην μικρή οθόνη με μεγαλύτερη επιτυχία το 1986 όπου στον ρόλο της πρωταγωνίστριας ήταν η Άννα Παναγιωτοπούλου.

Θυμάμαι πως οι περισσότεροι διασκέδαζαν πολύ με τα καμώματα της ψηλομύτας κυρίας!!

Σχεδόν όλοι συζητούσαν αν ήταν υπαρκτό πρόσωπο.

Οι Σουσούδες ήταν δύο γειτόνισσες του Δημήτρη Ψαθά.

Έμεναν σε μια γειτονιά του Κολωνού, τον Μπύθουλα ή Μπούθουλα όπου λίμναζαν στάσιμα

νερά σ’ έναν ξεροπόταμο και δεν είχε καμιά σχέση με την περιοχή της Αγίας Φωτεινής

του Ιλισσού που λεγόταν Βούθουλας ή Μπούθουλας.

Η μια εκ των Σουσούδων ήταν με χαρακτηριστικά ιδιόρρυθμα, ύφος επιβλητικό και μύτη

προς τα πάνω. Το βλέμμα μόνιμα στο χάος και φυσικά....όλους τους άλλους τους ένοιωθε

παρακατιανούς.
 Αυτή ήταν η κ. Δούκα με σύζυγο καθηγητή της γαλλικής γλώσσας και 

όχι ψαροπώλη όπως ο σύζυγος της Κυρίας στην τηλεοπτική σειρά. Η Σουσού δεν γνώριζε 

γαλλικά αλλά χρησιμοποιούσε κάποιες λέξεις που είχε ακούσει από το σύζυγό της.

Περιφρονούσε τις γειτόνισσές της και αρκετές φορές περπατούσε έως το Σύνταγμα όπου 

σύχναζαν οι αριστοκράτες. Εκεί έτρωγε την πάστα της, καθώς επίσης και στου “Ζώναρς”. 

Ποτέ δεν έλεγε πως πήγαινε με τα πόδια λόγω έλλειψης χρημάτων...αλλά γιατί ήταν 

ο καλύτερος τρόπος για να διατηρήσει τη σιλουέτα της. Το μεσημέρι που επέστρεφε ήταν 

κατάκοπη από τον ποδαρόδρομο αλλά ευτυχισμένη..αφού είχε πάρει τον αέρα της κοντά 

στην αριστοκρατία.

Η δεύτερη Σουσού ήταν παρόμοιας νοοτροπίας με όνειρα για το Παρίσι, ανάγνωση γαλλικών 

στίχων και άλλα παρόμοια. Η συγκεκριμένη είχε τεράστια λαχτάρα για πολύ ανώτερη ζωή 

αφού πίστευε πως αυτή της άξιζε. Όπως έλεγε μαι βροχερή μέρα, με βιβλίο, τσάι, στίχους 

και μελαγχολία ήταν πολύ άν-βόγκ..
 Αυτή εδώ η Σουσού λεγόταν Βέτα και ο σύζυγός της

 ήταν άνθρωπος των γραμμάτων.

 Όλοι οι υπόλοιποι στη γειτονιά ήταν παρακατιανοί γι΄αυτήν...αλλά με αυτά που έκανε τους 

χάριζε ατελείωτες ώρες γέλιου.
Μια μέρα η Μαντάμ Βέτα κάλεσε όλη την παρέα των 

δημοσιογράφων της γειτονιάς της, μεταξύ αυτών και τον Ψαθά για δεξίωση, η οποία

 τους έμεινε αξέχαστη. Μόλις συγκεντρώθηκαν τους ενημέρωσε πως η “δεξίωσις...¨ 

θα έχει στυλ παριζιάνικο που εκείνη την εποχή -ήταν καλοκαίρι-στο Παρίσι τρώνε φρούτα. Είχε γεμίσει το τραπέζι με πιατέλες και φρούτα, ενώ 

δεν υπήρχαν καθόλου μεζέδες και κρασί.
Φυσικά έφυγαν μετά από λίγη ώρα 

για να πάνε να φάνε το βραδινό τους ενώ η Μαντάμ Βέτα τους χαιρετούσε 

τρισευτυχισμένη για την επιτυχία της δεξίωσης και τους ευχόταν ¨καλή χώνεψις..”.

Η Σουσού έγινε γνωστή προπολεμικά μέσω του περιοδικού και μετέπειτα λόγω της 

τηλεοπτικής σειράς. Ο Γρηγόριος Ξενόπουλος όταν κυκλοφόρησε η πρώτη έκδοση 

της Μαντάμ Σουσούς πριν από τον πόλεμο έγραψε ένα επαινετικό άρθρο για τον Ψαθά 

και την δημοφιλεστάτη πρωταγωνίστριά του!

 

  Προσωπικά δεν ξεχνώ γύρω στα 1988 που η Φωκίωνος Νέγρη ήταν το κέντρο 

των καλλιτεχνών, το εξής περιστατικό: μας κάλεσε μια θεία μου για παγωτό, 

περίπου 10 άτομα παρέα, εκ των οποίων μια φίλη της, μεγάλης ηλικίας, ήταν

 στο σουλούπι της Μαντάμ Σουσούς με κάθε λεπτομέρεια .. φορούσε παρόμοιο 

καπέλο, δαντελωτά γάντια, στήσιμο, γαλλική προφορά..
 Όταν λοιπόν μπήκαμε 

στο μαγαζί, ο σερβιτόρος άρχιζε να φωνάζει στο αφεντικό του!!!!
η Μαντάμ Σουσού
 στο μαγαζί μας....πάει ο δίσκος απ΄ τα χέρια του...και άρχισε

τέτοιο γέλιο στους θαμώνες..που θα μείνει αξέχαστο όσα χρόνια κι αν περάσουν!!

Η υποψηφιότητά μου για το Τοπικό Συμβούλιο Ανδραβίδας.

Μέχρι πριν λίγο διάστημα δεν ήταν καθόλου στα σχέδιά μου η συμμετοχή μου σε οποιοδήποτε ψηφοδέλτιο.

Μετά την παρουσία μου ως εκπροσώπου ενός πολύ σπουδαίου φορέα, στο 2ο Πανελλήνιο Συνέδριο Αιρετών Γυναικών που διοργάνωσε η Ένωση Περιφερειών Ελλάδας σε συνεργασία με τον Τομέα Ισότητας  των Φύλων της ΕΝΠΕ, η κατ' ιδίαν συζήτηση που είχα με γυναίκες που δραστηριοποιούνται χρόνια στον τομέα της αυτοδιοίκησης αλλά και Ευρωβουλευτές (κάποιες εκ των οποίων γνώριζαν τις δραστηριότητές μου γενικότερα...όσα δεν δημοσιεύω από την καθημερινότητά μου) άρχισα να προβληματίζομαι αρκετά...αφού το κεντρικό θέμα του Συνεδρίου ήταν η αύξηση της ποσόστωσης της παρουσίας του γυναικείου φύλου στα ψηφοδέλτια, 40% τώρα και επιδιώκεται το 50% για το μέλλον. Προβληματίστηκα γιατί δεν μπορεί να συμμετέχω στον τομέα "Προβλημάτων Γυναίκας και παιδιού" ενός Φορέα, να με ακολουθεί επί χρόνια μια μεγάλη, δύσκολη , πολλές φορές επικίνδυνη αλλά επιτυχημένη δράση εθελοντισμού (κυρίως ατομικού με θέμα τη γυναίκα, το παιδί, τον άνθρωπο γενικότερα) και να αρνούμαι να υποστηρίξω την επιδίωξη της αύξησης της ποσόστωσης. 

Επίσης ένας ακόμη λόγος είναι η διάθεση για προσφορά στον τόπο μου που αποδεικνύεται μέσω των φορέων όπου ανήκω.

Εδώ και αρκετό χρονικό διάστημα δέχτηκα προτάσεις που σχετίζονται με υποψηφιότητα για τον  Δήμο Αθηναίων. Ήταν κάτι που δεν αποδέχτηκα καθόσον το πρώτο μου ενδιαφέρον είναι η γενέτειρά μου γι' αυτό και αποφασίσαμε να είναι εκεί η κεντρική κατοικία μας. Η ζωή μου για πολύ σοβαρούς λόγους μοιράζεται με την Αθήνα αλλά η κάθε Πρωτεύουσα αποτελεί την αφετηρία για βοήθεια και προσφορά στον τόπο που αγαπάς.

Η πρόταση για τη συμμετοχή μου στο ψηφοδέλτιο για το Τοπικό Συμβούλιο της Ανδραβίδας μετά από ώριμη σκέψη έγινε αποδεκτή καθόσον τα πρόσωπα του συνδυασμού αποτελούν καταξιωμένοι συμπολίτες με γνώση και άποψη, με θέληση για το κοινό καλό όχι από συνήθεια αλλά πραγματικά.

Αυτό είναι που εκτίμησα!

 

Ως ομάδα καταθέσαμε τις απόψεις μας οι οποίες συνάδουν μόνο για το καλό του τόπου αφού κανένας μας δεν έχει ανάγκη περαιτέρω καταξίωσης, δεν διακατέχεται από προσωπικά εσωτερικά κενά, απλά νιώθουμε ορεξάτοι, δημιουργικοί, δυνατοί με εμπειρία για συνεχή αγώνα και δημιουργία, με αγάπη για την κοινωνία. 

ΠΝΟΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ

1.Αγραπίδη Σοφία. Συν. Στρατιωτικός
2.Αλεξανδρόπουλος Κων. Τεχνίτης.
3.Βαρβαρέσου Αντιόπη. Συν. Δημ. Υπάλληλος
4.Λούπης Ιωάννης. Αγρότης
5.Μπαλατλής Νίκος. Αρχιτέκτονας
6.Οικονομοπούλου Παναγιώτα. Συνταξιούχος, πρόεδρος συλλόγου ΜΩΡΙΑΣ
7.Παλαιοθόδωρος Δημήτριος, Γεωπόνος
8.Τζιούμα Αγγέλα. Τέως Γυμνασιάρχης.

Καλή επιτυχία σε όλους μας!!

Για τον χαρακτήρα μου η πρώτη και μεγάλη επιτυχία είναι αυτό το ταξίδι που μόλις ξεκίνησε.

Πρόκειται για μια απόφαση που αποτελεί υπέρβαση,ηθική δέσμευση και υποχρέωση καθόσον ότι αποφασίζω να αναλάβω το υποστηρίζω με πράξεις και όχι με λόγια.

Έτσι σε μια καθημερινότητα γεμάτη από υποχρεώσεις και δράσεις ο ρόλος μου σε περίπτωση που εκλεγώ ως κοινοτικός σύμβουλος είναι μια ακόμη μεγάλη υποχρέωση απέναντι στον εαυτό μου,στον τόπο που γεννήθηκα και μεγάλωσα,στους συμπολίτες μου.

Μπορώ να είμαι σίγουρη πως θα βρίσκομαι πολύ συχνά στο τόπο μας, πως θα ταξιδέψω και εκτάκτως όποτε παραστεί ανάγκη χωρίς ποτέ να απαιτήσω από κανέναν και καμιά αρχή οικονομική αποζημίωση. Αυτό ισχύει και στην περίπτωση που χρειαστεί και μπορέσω να εκπροσωπήσω το Τοπικό Συμβούλιο οπουδήποτε εκτός περιοχής.

Μπορώ να είμαι σίγουρη για τον αγώνα μου σε όλους τους τομείς όσο είμαι υγιής.

Μπορώ να είμαι σίγουρη πως η διάθεσή μου για συνεργασία με όλα τα άτομα που θα αποτελούν το Συμβούλιο αλλά και την Δημοτική Αρχή που θα προκύψει από τις εκλογές που πλησιάζουν είναι και θα είναι η καλύτερη καθόσον η αρχή μου είναι μία

"είμαστε όλοι ένοικοι σ' αυτόν τον κόσμο που αποτελεί το πέρασμα για την αιωνιότητα.Δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα, αντίθετα έχουμε να ενώσουμε τη θέληση, τις γνώσεις, την εμπειρία για το καλό του τόπου, το χαμόγελο και την αγκαλιά για τον συνάνθρωπο.Είμαστε "εμείς" που αποφασίσαμε να προσφέρουμε και όχι "εγώ" που θα φροντίσω να είμαι παντού μπροστά στις δημόσιες εμφανίσεις ή που θα χρησιμοποιήσω και τον πιο μικρό ρόλο για αυτοπροβολή..

Σχετικά με αυτήν την περίοδο της προετοιμασίας, την λεγόμενη προεκλογική εύχομαι καλόν αγώνα σε όλους με αξίες και όχι αγκάθια.. με καλή διάθεση και όχι έριδες.

Προσωπικά δεν πρόκειται να ακολουθήσω την πορεία που με ενοχλεί προς εξασφάλιση ψήφων.

Δεν πρόκειται να πω "θυμάσαι που με χρειάστηκες ή που σε εξυπηρέτησα,θυμάσαι που σου έδωσα, που έτρεξα και διάφορα τέτοια..."

Γνωρίζει ο καθένας τον χαρακτήρα μου και την συμπεριφορά μου.

Επίσης δεν πρόκειται να κατηγορήσω άλλα άτομα ή να τονίσω τα μειονεκτήματά τους για να πείσω τους συμπολίτες προς την εκλογή μου...

Όλοι μας που ψηφίζουμε ξέρουμε πόσο σοβαρό θέμα είναι η εκλογή άξιων και ανιδιοτελών ατόμων.

Η εκτίμηση και η αγάπη για συμπολίτες και φίλους θα είναι η ίδια και δεν θα διαφοροποιηθούν μετά το αποτέλεσμα.

Ευχή για όλους μας

Να αναγεννηθεί ο τόπος μας !!

Ο πολιτισμός στην καθημερινότητα.

Πολιτισμός το σύνολο των τεχνικών και πνευματικών επιτευγμάτων.
Μια λέξη ευρέως διαδεδομένη με θέση στην καθημερινότητα.
Ο όρος που κρύβει την ποιότητα καθώς και την εξέλιξη κάθε λαού.
Ο πολιτισμός δεν εκφράζεται με τα πολιτιστικά δρώμενα που για πολλούς είναι συνδεδεμένα μόνο με χορούς και τραγούδια αλλά σε κάθε έκφανση της ζωής μας.

Προϋποθέτει τον σεβασμό στο παρελθόν, στη φύση, στην ίδια μας τη ζωή, στους συνανθρώπους μας! 

Η αφορμή για τη δημιουργία αυτού του κειμένου είναι η εικόνα των δημόσιων χώρων μετά τα πρωτομαγιάτικα γλέντια.

Το διαδίκτυο βομβαρδίστηκε κυριολεκτικά με φωτογραφίες από την υποδοχή του Μάη στη φύση.

Για την περιοχή της Ηλείας το επίκεντρο της πρωτομαγιάτικης συνάντησης είναι το δρυοδάσος της Φολόης ή της Κάπελης.Μιας υπέροχης έκτασης πλούσιας σε πανίδα και χλωρίδα.

Για  τους  φίλους  που  δεν  γνωρίζουν  την  περιοχή, το  δάσος  της Φολόης ή της Κάπελης βρίσκεται

βρίσκεται μέσα στις λεκάνες απορροής των ποταμών Ερύμανθου και Πηνειού.

Εκεί κάθε χρόνο εκατοντάδες κάτοικοι του Νομού Ηλείας αλλά και των γύρω περιοχών εορτάζουν την πρωτομαγιά ψήνοντας, πίνοντας, γλεντώντας γενικότερα.

Κάπως έτσι πραγματοποιήθηκε ο εορτασμός και σε άλλα μέρη.

Το θλιβερό είναι η εικόνα μετά το πέρας των εκδηλώσεων...που τα σκουπίδια καλύπτουν τη γη, που λαβώνουν τα μικρά φυτά και δηλητηριάζουν την απίστευτη ομορφιά που χαρίζει το σύμπαν.

Στον προαναφερόμενο χώρο, παρατήρησα περνώντας την τραγική κατάσταση και την προσπάθεια των υπαλλήλων του δήμου να καθαρίσουν...προσπάθεια πολύ δύσκολη γιατί τα σκουπίδια υπήρχαν παντού ακόμη και ενδότερα στη δασική έκταση.

Τις ίδιες εντυπώσεις μου μετέφεραν φίλοι για άλλα μέρη.

Με την τραγική αυτή κατάσταση ..ανθρώπων έργο... μου ήρθε στη σκέψη η γενικότερη ένδειξη έλλειψης πολιτισμού στη Χώρα μας...τα σκουπίδια στην παραλία..στους δρόμους πεταμένα πλαστικά μπουκάλια νερού και φυσικά τα ποτήρια από τους καφέδες...

Πόσο δύσκολο είναι φεύγοντας από τις υπαίθριες εξόδους μας να παίρνουμε και τα σκουπίδια μαζί μας;

Πόσο δύσκολο είναι να κρατήσουμε τα μπουκαλάκια ή ότι άλλο στο αυτοκίνητό μας μέχρι να βρεθούμε σε κάδο απορριμμάτων;

Θυμάμαι σε ένα χωριό ..που την πλαγιά του δρόμου η οποία ήταν σαν πίνακας ζωγραφικής από τα κυκλάμινα την κάλυπταν κουτάκια από μπύρες και αναψυκτικά..

Εκτός του θέματος των σκουπιδιών που αποτελεί μάστιγα για το περιβάλλον και για την ποιότητα της ζωής μας, υπάρχουν πολλά θέματα ακόμη ..τα οποία καταμαρτυρούν την έλλειψη πολιτισμού.

Ένα από αυτά είναι η ασέβεια και απαξίωση των αρχαιολογικών χώρων...

Άλλο...ο τρόπος που παρκάρουμε κυρίως στις μικρές περιοχές...

Ο τρόπος οδήγησης σε χωριά και πόλεις...καθημερινή παραβίαση του κόκκινου σηματοδότη..

Η μη διάθεση για την εξυπηρέτηση στη διέλευση των ασθενοφόρων, περιπολικών, οχημάτων πυροσβεστικής..

Η απουσία ευπρεπούς συμπεριφοράς ..εμφανίσεως στα καταστήματα κυρίως των μικρών περιοχών..

Και πάρα πάρα πολλά ακόμη...για τα οποία σκέφτομαι συνεχώς...

"Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολύ"...

Υ.Σ Φυσικά υπάρχουν και φωτεινές εξαιρέσεις, άνθρωποι που αγωνίζονται και σ' αυτούς ελπίζουμε, μ' αυτούς συμβαδίζουμε.

Μήνυμα αιώνιας ζωής. Ποίημα

Πόνεσε και σταυρώθηκε
με τόση καλοσύνη!
Οι γραμματείς υποκριτές
δεν ήθελαν ειρήνη.

Νίκησε τον θάνατο,
αληθινή αγάπη.
Δεν έρχεται ανάσταση
χωρίς σταυρό και πάθη.

Αγάπησε τους μαθητές
πιστούς και της κακίας
αγκάλιασε πόρνες,παιδιά
κάθε μορφή θυσίας.

Μια μυσταγωγική χροιά
που θέλησε να δώσει...
κάθε ανθρώπινη φθορά
Αυτός να ξεριζώσει.

Μήνυμα απ" τον Γολγοθά
για όλους τους ανθρώπους
ήταν η αιώνια ζωή
απ" της ψυχής τους τόπους.

Ο κόσμος πλανεύτηκε
στης ύλης την απάτη,
πόλεμοι,θύματα,βιασμοί
στης γης όλα τα πλάτη.

Το Μέγα Σάββατο θαρρείς
 αστροφεγγιά απλώνει
μέσα απ" τους κήπους της καρδιάς
να γιατρευτούν οι πόνοι.



........σκεπτόμενη τον ατελείωτο ανθρώπινο πόνο, τη μάστιγα κάθε μορφής σε κάθε ηλικία και σ" όλο τον πλανήτη.



....με σεβασμό κι αγάπη
...με τον συνεχή αγώνα για έναν κόσμο καλύτερο ....

Στα ίχνη της Αληθινής Αγάπης! Ποίημα.

Στα ίχνη της  Αληθινής Αγάπης.

 

Στο ακάνθινο στεφάνι

καρφώνονται τα πάθη.

Με τον πορφυρό μανδύα

τυλίγεται απόψε η αμαρτία,

για να ντυθεί στα άνθη

που θα μυρώσει

την αληθινή αγάπη.

Θροϊζουν τα φυλλοκάρδια

στης σκέψης σου τα ίχνη.

Αιδέονται για εκείνες

τις μυστικές αποστολές,

στα απάτητα μονοπάτια

των λαμπερών ματιών

όταν με πόνο κοιτάζουν

τον κόσμο..

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Ανδραβίδα του Νομού Ηλείας.
Είμαι απόστρατος Υπαξιωματικός του Σ.Ξ.
Με το γραπτό λόγο που αποτελεί ένα από τα
ενδιαφέροντά μου ασχολούμαι από μικρή.Έχω παρακολουθήσει σχετικά
σεμινάρια, καθώς επίσης κατά καιρούς εδώ και αρκετά χρόνια δημοσιεύονται
ποιήματα, διηγήματα, δοκίμια στον ηλεκτρονικό και έντυπο τύπο.Ποιήματά
μου έχουν συμπεριληφθεί σε αρκετές ανθολογίες.
Το παρόν δεν αποτελεί βιογραφικό απλά αναφέρονται κάποια στοιχεία ως γνωριμία με τους νέους φίλους.

Υ.Σ Κάθε ποίημά μου ή πεζό που δημοσιεύεται έχει κατοχυρωθεί για τα πνευματικά δικαιώματα.

ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ.

Μεγάλη Τετάρτη ο Χριστός εχάθη.

Χαμομήλια στην Ποταμιά Αρκαδίας.

Η Μεγάλη Τετάρτη είναι γνωστή ως η μέρα που τελείται το Ιερό Μυστήριο του Ευχελαίου.

Η μέρα που το μήνυμα της μετάνοιας και της Αγάπης απευθύνεται προς όλους που θέλουν να είναι ενωμένοι με τον Ιησού.Το μήνυμα αυτό έρχεται μέσω της πράξης μια πόρνης που αρκετοί υποκριτές των ημερών μας στο άκουσμα της λέξης δείχνουν την απέχθειά τους χωρίς να προβαίνουν στην αυτοκριτική τους, στην αυτογνωσία τους. Οι άνθρωποι ξεχνούν την ψυχή και ασχολούνται με ότι φαίνεται..μια νοοτροπία που βυθίζεται με τη στάση του Ιησού απέναντι σ' αυτήν τη γυναίκα.

Ακολουθίες..

Την Μεγάλη Τετάρτη το πρωί στην Ακολουθία των Προηγιασμένων Δώρων ακούμε από το Ευαγγέλιο του Ματθαίου την ιστορία εκείνης της γυναικείας ύπαρξης που πολύτιμα μύρα έλουσε τα πόδια του Κυρίου. Ήταν η εκδήλωση της μετάνοιας και της αγάπης της.

Το απόγευμα συνήθως 16.30 με 17.00 στους ναούς ψάλλεται η Ακολουθία του Ευχελαίου. Στο τέλος της Ακολουθίας οι ιερείς χρείουν τους πιστούς που προσέρχονται στις εκκλησίες με Μύρο, τη χάρη του Θεού.

Το βράδυ ψάλλεται ο Όρθρος της Μεγάλης Πέμπτης.

Τα  γεγονότα που επικρατούν στην υμνολογία της ημέρας είναι της νίψεως των ποδών των αποστόλων υπό του Κυρίου, του Μυστικού Δείπνου,της προσευχής του Ιησού προς τον πατέρα του στην Γεθσημανή πριν τον συλλάβουν και της προδοσίας του Χριστού από τον Ιούδα.

Το τροπάριο που ακούγεται είναι "Ότε οι ένδοξοι μαθηταί" και αποδίδεται στον Ρωμανό τον Μελωδό.

 Ενθύμηση του γεγονότος της μεγάλης προδοσίας..

Ο Ιούδας καταστρώνει με τους αρχιερείς και γραμματείς το σχέδιο της μεγάλης προδοσίας μέσω του Μυστικού Δείπνου καθόσον οι Ιουδαίοι ήθελαν να φονεύσουν τον Ιησού δίχως να προκαλέσουν τον λαό γιατί τον φοβόντουσαν.

Σύμφωνα με τα έθιμα της Σμύρνης οι νοικοκυρές την Μεγάλη Τετάρτη ζύμωναν επτάζυμα, τσουρέκια και έφτιαχναν το προζύμι για το ψωμί όλης της χρονιάς.

Καλή συνέχεια της Μεγάλης Εβδομάδος με βαρύτητα στην εσωτερική μας αναζήτηση προς μια Ανάσταση με αληθινό νόημα!