Τετάρτη 30 Μαΐου 2018

Η 4η ΣΠΑΡΤΑΚΙΑΔΑ ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ!!

Η μέρα που θα απολαύσουμε την 4η ΣΠΑΡΤΑΚΙΑΔΑ η οποία θα διεξαχθεί με συνδιοργανωτές τους Φορείς που αναγράφονται στην αφίσα είναι πολύ κοντά μας.Η Ανδραβίδα και οι Σπαρτακιστές σας περιμένουμε!
Γραφόμενα που αποτελούν πρόσκληση - πρόκληση από την επίσημη σελίδα του Ομίλου
"πάρτε μαζί τη φαντασία σας και ελάτε να παρακολουθήσετε μια παράσταση μοναδική...Με πρωταγωνιστές άλογα και ιππείς, τους κορυφαίους της ιππικής τέχνης !
Φέρτε τη φαντασία σας και δώστε τη στους πρωταγωνιστές..σε αυτούς που μπορούν να την ταξιδέψουν στους δρόμους του απίστευτου..."




Στην Ανδραβίδα την κωμόπολη του Νομού Ηλείας οι άνθρωποι και τα άλογα αιώνες ...συμπορεύονταιμε την ιστορία να τους έχει αφιερώσει σημαντικές σελίδες της.
Ο ΌΜΙΛΟΣ ΦΙΛΙΠΠΩΝ ΑΝΔΡΑΒΙΔΑΣ "ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ" γεννήθηκε σε δύσκολες εποχές αλλά με την ομαδικότητα και την συνεχή προσπάθεια διατηρεί ζωντανή την ιστορία της περιοχής και την ταξιδεύει σε σοβαρές εκδηλώσεις και δρώμενα εντός και εκτός της πόλης.
Οι ΣΠΑΡΤΑΚΙΣΤΕΣ, πραγματικά φροντίζουν και μεταλαμπαδεύουν το μεγαλείο της ιππικής παράδοσης...της περιοχής με την δόξα και τους θρύλους σε όλη την Ελλάδα αλλά και εκτός αυτής.
Δημιούργημά τους η ΣΠΑΡΤΑΚΙΑΔΑ ένα δρώμενο που δίνει βαρύτητα στην ιππική δεξιοτεχνία, αξία στο ευγενές τετράποδο και φυσικά στους ιππείς και εκπαιδευτές!
Υ.Σ Οι φωτογραφίες ανήκουν στην σελίδα του Ομίλου.

Δευτέρα 28 Μαΐου 2018

Ποίημα "Κοντά στην βάρκα σου".

Το ποίημα αυτό δημιουργήθηκε πριν 35 περίπου χρόνια...και αφορά μια μικρή αλλά πολύ τρυφερή ιστορία που μου είχαν διηγηθεί....

Κοντά στην βάρκα σου. 

Την βάρκα σου στην αμμουδιά
 άφησες χτες το δείλι αραγμένη.
Την είχα όλη νύχτα
ως την αυγούλα συντροφιά,
σιμά, γλυκιά μου αγαπημένη!

Στο λίγο φως του φεγγαριού
διάβασα γραμμένο τ' όνομά σου.
Η φύση του καλοκαιριού 
σαν το λουλούδι του χωριού,
μέθυσε απ' το θείο άρωμά σου.
Πως θα το ήθελα πολύ
να  φερνε τ' αγέρι αυτό το βράδυ,
μόνη δροσούλα απαλή
στα χείλη ένα σου φιλί
αγάπης τρυφερό, αγνό σαν χάδι.

Το ποίημα μπορεί να είναι παλιό...η φωτογραφία όμως είναι πρόσφατη από την φίλη μου Δώρα Μέργιανη!!

Τρίτη 22 Μαΐου 2018

Ποίημα. "Τέσσερα τριαντάφυλλα".

 Τέσσερα τριαντάφυλλα.

Βαδίζοντας στης απρόσμενης αγάπης
το σταυροδρόμι
που λούζονταν στο δειλινό,
τέσσερα τριαντάφυλλα
γιάτρεψαν τις πληγές της.
Έστεκαν ανοιχτές του παρελθόντος θύμησες.
Τα ροδοπέταλα με βελουδένια υφή
κοιτούσαν γύρω
την ομορφιά της πλάσης,
όταν  τ ‘ απίθωσε στην αγκαλιά
θέλοντας  να γίνει δική του.
Χαμογελώντας ελπιδοφόρα
στα πουλιά που τιτίβιζαν,
τα  ρόδα ψιθύριζαν σ ΄ αγαπώ.
Τα δάχτυλα των αβρών χεριών της
κρατώντας τα, ένιωθαν ανείπωτη γαλήνη.
Χτυπούσε δυνατά η λαβωμένη της καρδιά,
βάλσαμο είχε τα θερμά του φιλιά.
προστασίας της πνευματικής ιδιοκτησίας.

Πέμπτη 3 Μαΐου 2018

Ανδραβίδα...επί των ημερών!

 Η γενέτειρά μου αποτελεί για μένα έναν τόπο αγαπημένο για τον οποίο μέσω φορέων προσπαθώ και έμπρακτα να δείχνω την αγάπη μου. Για την μακραίωνη ιστορία της υπάρχουν πηγές καθώς και μέσω κειμένων μου έχω αναφερθεί αρκετές φορές. Στο παρόν αφιέρωμα θα αναφερθώ στην σημερινή κοινωνική κατάσταση.
Η κοινωνική κατάσταση, η απουσία οιωνών εξέλιξης στους τομείς της προόδου σήμερα είναι το ανησυχητικό σημείο, αυτό που κατά καιρούς με κάνει να εκφράζω τις σκέψεις ή τις απόψεις μου. Δυστυχώς είναι η αχίλλειος πτέρνα η οποία δεν παρουσιάστηκε στο παρόν αλλά διατηρείται από το παρελθόν, τουλάχιστον 40 χρόνια πριν, χρονική περίοδο για την οποία διαθέτω επίσημα έγγραφα ντοκουμέντα. Σίγουρα μερίδιο ευθύνης  είχαν και  έχουν οι εκάστοτε δημοτικές αρχές του τόπου, αλλά μεγάλο μερίδιο έχουμε και ως  τοπική κοινωνία. Παρατηρώ ένα κλίμα έλλειψης συνεργασίας μεταξύ των ομάδων και σε κάποια σημεία των επαγγελματιών. Μια συμπεριφορά μη κατανόησης της κριτικής που πολλές φορές ασκούμε.Μεγάλοι σοφοί έχουν γράψει πως η κριτική περιλαμβάνει ευμενή και δυσμενή σχόλια, χωρίς αυτό να σημαίνει κακία ή μίσος, αντιπάθεια ή συμπάθεια όπως δυστυχώς έχουν καταλάβει αρκετοί...


Κατά την πρόσφατη ολιγοήμερη παραμονή μου το Πάσχα διαπίστωσα για ακόμη μια φορά την ατμόσφαιρα ενός τόπου που καταρρέει. Η υπέροχη πλατεία χωρίς κόσμο. Άνθρωποι απογοητευμένοι και επαγγελματίες επίσης. Υπάρχουν τρόποι βελτίωσης αρκεί να υπάρχει η αληθινή θέληση. Αρκεί να εκλείψει η νοοτροπία του ύφους "γιατί πίνεις καφέ σ' εκείνον κι όχι σ' εμένα", "μην του ή της μιλάς γιατί είναι αυτό και το άλλο...", μια μικρή ανανέωση σε απλά πράγματα στους χώρους και στο σέρβις. Προσωπικά επιθυμώ να επισκέπτομαι όλα τα μαγαζιά.Ο κάθε άνθρωπος έχει μια γνωριμία παραπάνω ή μια φιλική σχέση, αλλά αυτό δεν εμποδίζει την πρόοδο και τις όμορφες σκέψεις, σίγουρα η καλημέρα και το χαμόγελο προς όλους δείχνει τον πολιτισμό του καθενός, αντιθέτως η στροφή της κεφαλής στο αντίθετο ρεύμα ....επιβεβαιώνει το χαμηλό επίπεδο σκέψης.

Την πρόοδο του τόπου δυστυχώς την εμποδίζει για να μην πω ότι την έχει σταματήσει η κάκιστη νοοτροπία σε πολλά ακόμη θέματα..Υπάρχουν άτομα που δραστηριοποιούνται σε φορείς και η τοπική κοινωνία πισώπλατα κατηγορεί ασύστολα, μπροστά όμως με τον τρόπο της τα επαινεί.Έτσι διαιωνίζονται λάθη και αυξάνεται το χάσμα το οποίο έχει δημιουργηθεί αντί οι λεγόμενοι παρατηρητές κατά τους ειδικούς, οι τρίτοι δηλαδή να σταθούν ως αρωγοί προς σύμπνοια και ομόνοια.Όταν επιθυμούμε την πρόοδο του φορέα που ηγούμαστε ή στον οποίο ανήκουμε ασχολούμαστε μ' αυτό χωρίς να επιθυμούμε και να επιδιώκουμε με αθέμιτα μέσα, υπόγεια και ελεεινά (συγγνώμη για τους χαρακτηρισμούς αλλά αυτοί αρμόζουν) το κακό των άλλων προσώπων ή φορέων. Όταν η υβριστική συμπεριφορά προς τους συμπολίτες μας δημόσια, ξεπερνάει κάθε είδους όριο του επιπέδου του ανθρώπου, οι αυτήκοι ή αυτόπτες μάρτυρες οφείλουν αντί να στήνουν μήνες πηγαδάκια να βρουν υγιείς τρόπους προς εκτόνωση του θέματος. 
Κατά τον άγγλο φιλόσοφο Bertrand Russell
"Αν στον κόσμο σήμερα υπήρχε ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων που επιθυμούσε τη δική του ευτυχία περισσότερο απ’ ό,τι επιθυμούσε τη δυστυχία των άλλων, σε μερικά χρόνια θα είχαμε έναν 
παράδεισο".

Σε κάθε τόπο δραστηριοποιούνται πολλοί φορείς, σύλλογοι,όμιλοι ή ότι παρεμφερές.Ο καθένας ασκεί τα καθήκοντά του υπέρ του σκοπού για τον οποίο τάχθηκε να υπηρετεί με επίκεντρο το κοινό καλό, το καλό του τόπου. Σε καμιά περίπτωση η προσπάθεια σπίλωσης των άλλων φορέων δεν προάγει πολιτισμό. Κάποιες φορές υπάρχουν και συνεργασίες χωρίς να είναι υποχρεωτικό.Αν ο κάθε φορέας εκτελεί με αρχές και ήθος τη δική του δραστηριότητα ο τόπος θα έχει όλο το χρόνο δρώμενα!
Για τη συνεργασία των φορέων προηγούνται διοικητικά συμβούλια και βγαίνουν αποφάσεις. Έτσι αν κάποιος αναφέρει στις επίσημες ανακοινώσεις του τη συνεργασία άλλου φορέα χωρίς την έγκρισή του, παρατυπεί και αυθαιρετεί και αυτό θα πρέπει να γνωστοποιείται. Στη συνέχεια όποιος ανέχεται τέτοιου είδους συμπεριφορές δυστυχώς ίσως και άθελά του βοηθάει στην καλλιέργεια της αυθαιρεσίας και της ασυδοσίας. Αν δεν κάνουμε μια νέα αρχή βασιζόμενη στην αλήθεια...ελπίδα δεν υπάρχει.
 
 Εδώ οφείλω να αναφέρω ως απάντηση προς κάποιους  που με συνάντησαν το Πάσχα καθώς και σε άλλους που πριν λίγο καιρό επικοινώνησαν μαζί μου (ίσως να μην έχουν καταλάβει πως διαθέτω τον δείκτη της στοιχειώδους νοημοσύνης...) για να κατηγορήσουν έναν φορέα που ανήκω ως μέλος και δραστηριοποιούμε ενεργά..ότι ο Όμιλος Φιλίππων Ανδραβίδας "ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ" διαθέτει επίσημο Δ.Σ καθώς και επισήμως καταγεγραμμένα μέλη.Ότι κανένας εκ του Δ.Σ και των μελών δεν αποφασίζει μόνος του, ότι για τις αποφάσεις ενημερωνόμαστε όλοι καθώς επίσης και συμμετέχουμε αφού τα περισσότερα διοικητικά συμβούλια πραγματοποιούνται ενώπιον όλων. Ότι θέση και αξία στον Όμιλο έχουν όλα ανεξαιρέτως τα μέλη αφού όπως είναι γνωστό ο κάθε άνθρωπος διαθέτει τις ικανότητές του. Την καταξίωση του επιπέδου του την μαρτυρούν τα δρώμενα που έχει συμμετάσχει, η όλη εμφάνιση, η συμπεριφορά γενικότερα, η γνώμη ειδικών και επισήμων επί των ίππων αρχών. 
 Καλό θα είναι επιτέλους να ασχολούμαστε με τον σκοπό μας!!!
Σημειώνω πως λόγω μη διαθέσεως αρκετού ελεύθερου χρόνου για επικοινωνία, τα γραφόμενα ανήκουν στις δικές μου εμπειρίες και όχι σε συζήτηση με τους υπεύθυνους του Ομίλου από τους οποίους ζητώ συγγνώμη για την πρωτοβουλία αναφοράς.
Ακόμη προς όλους ...ανέκαθεν το κύριο χαρακτηριστικό μου ήταν η ειλικρίνεια, η άμεση επικοινωνία και η έκφραση της γνώμης μου.Όχι διά της πλάγιας οδού..επίσης το αυτόνομο του χαρακτήρα μου και όχι ο ρόλος του φαιρέφωνου!!
Με την ευχή κάποτε η κοινωνία να λάμψει και πάλι!με  αγαθή διάθεση προς όλους!


Τρίτη 24 Απριλίου 2018

Στην Ελλάδα του 2018..

Είναι καιρός τώρα που ανήσυχες σκέψεις τριγυρίζουν συνεχώς στο νου μου για τα ζητήματά μας ως κοινωνία. Ως άνθρωπος και πολίτης αυτής της χώρας αγωνιώ για την κατάσταση των τελευταίων χρόνων γενικότερα, που έχει ως αντίκτυπο την κοινωνία μας ειδικότερα.
Από τη μια τα εθνικά θέματα που ως λαός απαξιούμε..ορατοί κίνδυνοι ..των οποίων ο οποιοσδήποτε κλονισμός θα δημιουργήσει ισχυρότερα προβλήματα σε όλους.
 
 Από την άλλη η "αποστολή" χιλιάδων δύσμοιρων ανθρώπων (εδώ θα σημειώσω πως ο χειρισμός των προσφύγων και μεταναστών από τους "μεγάλους' της γης...επιβεβαιώνει την προσπάθεια εξαθλίωσης του ανθρώπινου είδους) στον τόπο μας  που κυριολεκτικά δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος του δικού του λαού. Τονίζω ότι λυπάμαι και συμπονώ απίστευτα όλους τους πονεμένους της γης, αλλά δεν εμπλέκω αυτά τα συναισθήματα με τις δυσχέρειες που βιώνουμε ως λαός. Με τις πράξεις μου δείχνω την Αγάπη μου προς τον άνθρωπο γενικά. Σε καμιά περίπτωση δεν ξεχωρίζω τους ανθρώπους σύμφωνα με το χρώμα, την γλώσσα, τη θρησκεία.Αυτή η πραγματικότητα δεν με κάνει να παραμερίζω την άλλη πραγματικότητα..του Έλληνα που κι αυτός υποφέρει.
 
 Η οικονομική κρίση που κυριαρχεί σαν πρόβλημα των τελευταίων χρόνων, όπως τονίζω πάντοτε είναι η συνέπεια της ηθικοπνευματικής κρίσης.Πριν από λίγο καιρό για πολλούς η άποψη που μόλις ανέφερα ήταν ένα γραφικό άκουσμα..μέχρι που διαπιστώνω πως όλο και περισσότεροι καθημερινά συμφωνούν. Ως μάστιγα της οικονομικής κατάστασης για τους περισσότερους ήταν οι μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις.Η αλήθεια είναι ότι πολλοί φορείς λάμβαναν υψηλότατα εισοδήματα εις βάρος όλου του κράτους.Θα μπορούσαν να ληφθούν για όλους τα κατάλληλα μέτρα με κάποιον διαφορετικό τρόπο και όχι ξαφνικά.Μεγάλος αριθμός πολιτών έπεσε ως θύμα στην παγίδα των τραπεζών...αφού τα δάνεια και οι κάρτες έφταναν ταχυδρομικώς στο σπίτι χωρίς κανείς να τα έχει αιτηθεί.Εδώ αναφέρω το τραγελαφικό γνωστό στους περισσότερους, πως για να ακυρώσεις μια ειλημένη απόφαση της τράπεζας που δεν είχες αιτηθεί πλήρωνες τουλάχιστον 20 ευρώ.Αφήστε τα δάνεια και οι κάρτες προς ανθρώπους χωρίς καν διεύθυνση.....
Επειδή η κοινωνία είναι μια αναπόσπαστη αλυσίδα ήταν μοιραίο τα απότομο "ψαλίδισμα" όπως ονομάζεται των μισθωτών και συνταξιούχων να επιφέρει δραματικές εξελίξεις στον ιδιωτικό τομέα. Έκλεισαν πάρα πολλά μαγαζιά.Αιτία μελαγχολίας οι εικόνες στους δρόμους των μικρών και μεγάλων πόλεων.Στην Αθήνα που μπορώ να έχω άποψη χάθηκε η γραφικότητα, έσβησαν οι ανθρώπινες σχέσεις..όλα εκείνα τα ωραία πηγαδάκια που συναντούσαν οι καταναλωτές και οι επισκέπτες στις εμπορικές στοές και σε γνωστούς ιστορικούς εμπορικούς δρόμους.Επιχειρήσεις δεν υπάρχουν πια!!Εδώ και κάποια χρόνια λόγω δυσβάσταχτων φορολογικών απαιτήσεων οι επιχειρήσεις εγκατέλειψαν την χώρα για να εγκατασταθούν σε άλλες γειτονικές χώρες.Αμέτρητοι οι άνεργοι.Οικογένειες κυριολεκτικά στο δρόμο και παιδάκια με μαραμένα πρόσωπα. Εδώ λοιπόν φτάνω στη σημαντικότερη πληγή κατ' εμέ της κρίσης. Στο ότι οι Έλληνες σε λιγότερο από έναν αιώνα ξανάγιναν οικονομικοί μετανάστες. Θλιβερό!!!να αναγκάζονται μεγάλοι σε ηλικία άνθρωποι να ακολουθούν το δρόμο της ξενιτιάς.
 Απογοητευτικό να μην μπορούν να απολαύσουν τις φυσικές, ιστορικές, αρχαιολογικές ομορφιές της Ελλάδας οι νέοι μας. Κάποτε άλλαζαν πατρίδα λίγοι νέοι ως επιλογή. Σήμερα αναγκάζονται να φύγουν...οι μισοί πτυχιούχοι απασχολούνται στα άπειρα καφέ που είναι οι επιχειρήσεις της εποχής..με 10ωρα ορθοστασίας..γιατί πρέπει να ζήσουν.Οι άλλοι μισοί είναι οι πιο "τυχεροί" γιατί μπορούν οι γονείς τους να τους συντηρούν..καθόλου ιδανικό να μην μπορεί να πετάξουν , να οργανώσουν το ταξίδι της ζωής τους..
Εγκαταλείπουν την πατρίδα, τους δικούς τους, τους φίλους τους γιατί απλά δεν μπορούν να ονειρευτούν...κατευθύνονται σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες ή και πέρα του Ατλαντικού Ωκεανού για να εργαστούν, για να εφαρμόσουν αυτά που έμαθαν, για να δοθεί αξία στις γνώσεις και στους κόπους τους. 
Στην Ελλάδα του 2018 δεν υπάρχει γόνιμο έδαφος για τους νέους.Τους επιστήμονες, τα καλύτερα μυαλά όπως λέμε...
Στην Ελλάδα του 2018 οι ληστείες και η βία καθημερινά πολλαπλασιάζεται.. η ανελευθερία όπως σε όλο τον πλανήτη είναι αισθητή..
Στην Ελλάδα του 2018 ο τουρισμός βάλλεται από το νέους τρόπους που έφερε η παγκοσμιοποίηση..με τα τουριστικά χωριά να ερημώνουν καθόσον η Χώρα δεν αποτελείται μόνο κάποια νησιά παγκόσμιας φήμης...
Στην Ελλάδα του 2018 τα νοσοκομεία υπολειτουργούν....
Στην Ελλάδα του 2018 η παιδεία ...ματώνει..
Στην Ελλάδα του 2018 η αλήθεια είναι πικρή....αναζητάμε την ελπίδα...ίσως να πρέπει να αναλογιστούμε τις ευθύνες μας όλοι, ίσως να ξαναβρούμε τον άνθρωπο που χάσαμε που μετατρέψαμε σε στάχτη...και μέσα από κει να ξαναγεννηθούμε! 
Πάντα με την ευχή προς όλους..
Πάντα με την προσπάθεια να κατανοήσουμε το "εμείς" και όχι το "εγώ" που αναπτύξαμε ....





Μια όμορφη απόδραση στη Βοιωτία.

Η ζωή στην πόλη μπορεί να έχει ποικιλία ενασχολήσεων, όμως η εξόρμηση στη φύση, κάποιες φορές είναι ανάγκη. Κάτι αντίστοιχο νιώθουν αρκετοί ...