Mάο Τσε Τουνγκ, συνέχεια!

 

 

 

 

 

Με το κυρίως θέμα συνεχίζεται το άρθρο για το Μάο Τσε Τουνγκ.

 

 

ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ

 

2.        Αρχές Ηγεσίας - Χαρακτηριστικά και Ιδιότητες του Ηγέτη 

Ο Μάο θεωρείται μαζί με το Μαρξ και το Λένιν από τους σημαντικότερους

 θεωρητικούς του μαρξισμού. Είναι ο ηγέτης που επέβαλε μετά από μεγάλους 

αγώνες το μαρξισμό στην πολυπληθέστερη χώρα του κόσμου, προσαρμοσμένο

 όμως στις ιδιομορφίες της κινεζικής κοινωνίας. Αυτό  που τον κάνει να 

διαφέρει από οποιαδήποτε άλλη πολιτική και ηγετική προσωπικότητα είναι

 το γεγονός, ότι στη διάρκεια των 27 χρόνων της διακυβέρνησης της χώρας 

του και μέσα σε μία γενιά, κατάφερε να επιφέρει αλλαγές, για τις οποίες

 σε άλλες χώρες, κυρίως της Δύσης, απαιτούνται αιώνες.

Ο Μάο , σύμφωνα με το Σορτ, υπήρξε μία χαρισματική προσωπικότητα 

 με οράματα, ικανότητες πολιτικού αλλά και στρατιωτικού, με την παιδεία

 ενός φιλοσόφου αλλά και τις ευαισθησίες ενός ποιητή. Όσον αφορά το 

χαρακτήρα του ήταν οξυδερκής, ολιγαρκής, έξυπνος αλλά και πείσμων.

 Είχε ανεξαρτησία σκέψης και αποφασιστικότητα. Μπορεί να μην είχε 

ολοκληρωμένη ακαδημαϊκή μόρφωση, ήταν όμως  γνώστης της

 ιστορίας της Κίνας και της συμβολής των δυναστειών 

της στη διαμόρφωση της χώρας.

Ήταν άνθρωπος που δεν άφηνε ευκαιρία να πάει χαμένη και διέθετε άκρατο 

ενθουσιασμό που τον οδηγούσε σε τολμηρές πράξεις. Όταν οι ταραχές στις τάξεις τον

 αγροτών στις επαρχίες Χουνάν και Κιάνγκ - Σί παίρνουν όλο και μεγαλύτερη έκταση, 

του ανατίθεται να καταλάβει με τους αγρότες-εθνοφρουρούς, την επαρχία Χουνάν 
και την πρωτεύουσα της Σάγκ-Σα. Η επιχείρηση αποτυγχάνει  καθόσον πολλοί 
εκ των 20.000 χωρικών που κινητοποιήθηκαν από το Μάο, αγωνίζονται

 με δρεπάνια που έχουν μετατρέψει σε ακόντια. Εδώ φαίνεται πως δε χρησιμοποίησε

 το στρατό του σύμφωνα  με τις δυνατότητές του, με αποτέλεσμα να οδηγηθεί 
στη συντριβή. Αλλά ο Μάο διέθετε την αυτοπεποίθηση και τον ενθουσιασμό

 του ηγέτη και αποφασίζει να κινηθεί ανεξάρτητα και να κάνει το δικό του αντάρτικο.

 Οι σχέσεις με την ηγεσία  του κόμματος γίνονται ψυχρές, όμως ο Μάο 

μέσα σε οχτώ χρόνια και με την επιμονή που τον διέκρινε, κατορθώ-νει να γίνει πρόεδρός του. Τα ανωτέρω μας δείχνουν ότι γνώριζε πολύ καλά

 τον εαυτό του, το έργο του, τις ανάγκες του λαού του και ότι επεδίωξε την αυτοβελτίωση του.

Kατά τη διάρκεια της εγκατάστασης του Μάο στην αγροτική 

ενδοχώρα (1927-1931), η επαγγελματική του ικανότητα σαν

 στρατιωτικός ηγέτης, τον κάνει να εφαρμόζει με απόλυτη επιτυχία 

την τακτική του ανταρτοπόλεμου, εξορμώντας από βάσεις της υπαίθρου.

 Το καλοκαίρι του 1930, ο  Κόκκινος Στρατός διατάχθηκε από την Κεντρική 

Επιτροπή να καταλάβει διάφορες μεγάλες πόλεις στην νοτιοκεντρική Κίνα, 

με την ελπίδα να πυροδοτηθεί έτσι μια επανάσταση των εργατών. Όταν 

όμως ο Μάο διέβλεψε ότι η αυτή προσπάθεια, θα μπορούσε να οδηγήσει μόνο 

σε περισσότερες βαριές απώλειες, απείθησε στη διαταγή και επέστρεψε  

στο νότιο Κιάνγκ Σί. Εδώ βλέπουμε ξεκάθαρα πως δεν υπήρξε πειθήνιο

 στρατιωτικό όργανο και διαχειριστής της εξουσίας, αλλά ανελάμβανε τα

 ρίσκα του όταν χρειαζόταν, προκειμένου να κάνει αυτό που πίστευε πως

 ήταν σωστό, για την πραγματοποίηση του οράματός του.

                              Όταν το Νοέμβριο του 1930, ο Τσανγκ Κάϊ-Σεκ ενεργούσε επιθετικά εναντίον

των δυνάμεων του, ο Μάο πάλι απέδειξε ότι διέθετε επαγγελματική 

ικανότητα.

 Είχε οργανώσει έναν ειδικό τρόπο αγώνα εναντίον 

των επιθέσεων του τακτικού στρατού του εχθρού. Όταν

 ο αντίπαλος στρατός επιτίθετο με μεγάλες δυνάμεις, οι 

δυνάμεις του Μάο υποχωρούσαν αμυνόμενες. Με την

  επακολουθούμενη  όμως διείσδυση, οι κομμουνιστές είχαν
 τη δυνατότητα να αποκόψουν πιο εύκολα τις
 γραμμές ανεφοδιασμού   της αντίπαλης παράταξης και 
να τις απομονώσουν.

 Έτσι αποκρούστηκαν οι επιθέσεις του στρατού του Κουόμιντανγκ 

και οι μονάδες του Μάο κυρίευσαν πολλά οπλικά συστήματα και 

συγκεκριμένα 30.000 όπλα, πυροβόλα και άλλο πολεμικό υλικό.

Κατά την πραγματοποίηση της «Μεγάλης Πορείας» αναδείχθηκε η επαγγελματική 

ικανότητα του Μάο. Ο ίδιος προσωπικά ηγήθηκε της περίφημης αυτής πορείας.

 Σύμφωνα με τις κατευθύνσεις του, οι μετακινήσεις των ανδρών του γινόταν  τις 

περισσότερες φορές τη νύχτα, για προστασία από πιθανές αεροπορικές επιδρομές 

του εθνικού στρατού. Συμπεραίνουμε λοιπόν  από τα προαναφερθέντα ότι γνώριζε 
το προσωπικό του, φρόντιζε να το ενημερώνει  και  να γίνεται παράδειγμα 
προς μίμηση.

Κατά το διάστημα 1937 έως 1945, δίνεται η ευκαιρία στο Μάο να ξεδιπλώσει 
τις πολιτικές και στρατιωτικές του αρετές, επιτυγχάνοντας συμμαχία με τους 

εθνικιστές του στρατού του Κουόμιντανγκ κατά των Ιαπώνων. Μπροστά στον 

κίνδυνο της Ιαπωνικής εισβολής, απέδειξε ότι διέθετε την ευελιξία που χαρακτηρίζει 

έναν πολιτικό ηγέτη και συμμάχησε με τους μέχρι τότε πολεμίους του. Στη διάρκεια 

του πολέμου κατά της Ιαπωνίας εφάρμοσε μια θαυμάσια πολιτικοστρατιωτική τακτική, 

αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά τον επαγγελματισμό του. Οι κομμουνιστές χώρισαν 

 ένα μεγάλο τμήμα των δυνάμεων τους σε μικρές μονάδες, τις οποίες έστειλαν στα νώτα 

του εχθρού, για να δράσουν ως πυρήνες συγκρότησης ανταρτικών δυνάμεων. Αυτές

 έθεσαν αποτελεσματικά υπό τον έλεγχό τους τεράστιες περιοχές της υπαίθρου, που 

εκτείνονταν ανάμεσα στις πόλεις και τις γραμμές ανεφοδιασμού του εισβολέα. Το 

αποτέλεσμα ήταν ότι, όχι μόνο αύξησαν τις δυνάμεις τους σε αριθμό περίπου 500.000 

έως 1.000.000 ανδρών κατά τη συνθηκολόγηση των Ιαπώνων, αλλά και είχαν σταθερά 

υπό τον έλεγχό τους τμήματα τις χώρας με συνολικό πληθυσμό που έφτανε τα 90.000.000. 

Έχει διατυπωθεί η γνώμη ότι η υποστήριξη των αγροτικών πληθυσμών προς τους 

κομμουνιστές, αποκτήθηκε αποκλειστικά χάρη στην προπαγάνδα του Μάο που κατευθύνθηκε 
προς τα εθνικοπατριωτικά τους αισθήματα, στηριζόμενη στην αρχή της ευκαμψίας, 
καθόσον υιοθετήθηκαν απόψεις αντίθετες με τη κομμουνιστική ιδεολογία. 
Η επαγγελματική του ικανότητα  τον ώθησε να χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα που 

διέθετε προκειμένου να  επιτύχει στο σκοπό του.

Ο Μάο, ενώ δεν είχε βιώσει πως λειτουργούσε ο κομμουνισμός μέσα στη 

Σοβιετική Ένωση, ούτε είχε τη δυνατότητα να διαβάζει τον Μαρξ και τον

 Λένιν στο πρωτότυπο, ωστόσο  είναι σίγουρο ότι γνώριζε καλά και 

κατανοούσε την Κίνα , δηλαδή το λαό και το στρατό του. Με λίγα λόγια, 

ήταν ηγέτης που γνώριζε το έργο του. Η γνώση του αυτή ήταν που τον 

ξεχώρισε στο στρατιωτικό και πολιτικό τομέα και τον παγίωσε στην 

ηγεσία της Κίνας.

 Το φθινόπωρο του 1957, ο Μάο διαμορφώνει τη νέα πολιτική του, 

το «Μεγάλο Άλμα προς τα Εμπρός», η οποία μπήκε σε εφαρμογή 

την άνοιξη και το καλοκαίρι του 1958, στα πλαίσια του θεσμού

 των «Λαϊκών Κοινοτήτων», ο οποίος εξαπλώθηκε ραγδαία σε 

όλη την κινέζικη ύπαιθρο. Εκείνη την περίοδο διαπιστώνουμε 

 ότι  οι αρχές ηγεσίας έχουν εφαρμοστεί σχεδόν στο σύνολό τους

 από τον Μάο : το έργο κατανοείται, παρακολουθείται και 

εκτελείται από το λαό του, ενώ ο ίδιος ανέλαβε την πρωτοβουλία 

και ανέπτυξε το αίσθημα ευθύνης του λαού του κατά το πρότυπο 

του Σοβιετικού Κομμουνιστικού Κόμματος και κατόρθωσε να 

εκπαιδεύσει το προσωπικό του σαν ομάδα και να του εμπεδώσει 

τη δύναμη για τις ιδέες του. Αύτη όμως η προσπάθεια ένταξης 

όλων των παραγωγικών δυνάμεων της χώρας σε κολεκτίβες, 

με δραστικά μέτρα καταπίεσης, κατέληξε σε φιάσκο, αφού 

οδήγησε το λαό σε διατροφική καταστροφή. Ο Μάο ποτέ 

δεν ανέλαβε την ευθύνη της απόφασής του αυτής, ως 

πολιτικός ηγέτης  που ήταν και όφειλε και το 1965 

κηρύσσει την «Πολιτιστική Επανάσταση» 

(1965-66). Τότε διέλυσε τον κομματικό και κρατικό μηχανισμό 

για να διατηρήσει τον έλεγχο της εξουσίας και καλλιέργησε,

 μέσα σε διώξεις και εξευτελισμούς εσωτερικών αντιπάλων, ένα μύθο 

προσωπικού μεγαλείου ως «μεγάλος πρόεδρος», τον οποίο ο λαός 

εκαλείτο να λατρεύει τελετουργικά. Εδώ φαίνεται καθαρά πως

 ξεφεύγει από τις αρχές και τις ιδιότητες ενός δημοκρατικού ηγέτη, 

δε διαθέτει ούτε ακεραιότητα χαρακτήρα, ούτε ανθρωπισμού, 

δεν έχει κατά συνέπεια ούτε την συναίσθηση της ευθύνης που 

πηγάζει από τη θέση του και ενεργεί σαν σφετεριστής της εξουσίας, 

παρά σαν ηγέτης. 

Ο Μάο Τσε Τουνγκ κυβερνούσε πια απολυταρχικά. Η πρώτη
 εντύπωση που έδινε ήταν του γοητευτικού, συμπαθητικού
και βολικού ανθρώπου, που δίνει στον επισκέπτη του την άνεση να μιλήσει
 ελεύθερα, όμως δε δίσταζε διόλου να εξευτελίζει υποτακτικούς και αντιπάλους
 του. Η παντελής έλλειψη ανθρωπισμού και ακεραιότητα χαρακτήρα ήταν
ολοφάνερη. Ήξερε πολύ καλά την διαφθορά που υπήρχε
 στο περιβάλλον του, γι΄ αυτό χρησιμοποιούσε ανθρώπους
κατάλληλους και ικανούς να ελίσσονται.
 Πάντως πέρα από όλα αυτά, ήταν άνθρωπος ευέλικτος, διορατικός,
 αποφασιστικός και εκμεταλλεύονταν κάθε ευκαιρία που του παρουσιαζόταν
προκειμένου να πραγματο-ποιήσει τους στόχους του.

Οι συνεργάτες του Μάο ζούσαν υπό καθεστώς μόνιμης δοκιμασίας,
ενώ παλιοί σύντροφοί του εξορίστηκαν, αρκετοί μέχρι το θάνατό τους.
Αρνούνταν ακόμη και την ιατρική περίθαλψη των κορυφαίων
 συνεργατών του και σε ορισμένους από αυτούς τη θεραπεία κατά
 του καρκίνου, επειδή πίστευε πως ο καρκίνος δεν θεραπεύεται
 και ήθελε να εργαστούν για όσο διάστημα ζωής τους απέμενε.
Σπάνια έδειχνε να συγκινείται από τις κακουχίες των ερωμένων,
παιδιών και φίλων. Τόσο στην πολιτική όσο και στην προσωπι-   κή του ζωή απέρριπτε όλους εκείνους που κάποια στιγμή
έφταναν να του είναι άχρηστοι και το έκανε με την ίδια ευκολία
 που τους ξανακαλούσε όταν τους χρειαζόταν. Ο αυταρχισμός
και η αλαζονεία ήταν μέρος 
της καθημερινής του προσωπικής και πολιτικής ζωής.

 

 

Ο Μάο ήταν ασυναγώνιστος στην τακτική της αναμονής, της προσποίη-

σης και της υποχώρησης, γνωρίζοντας  πότε να επιτεθεί. Ενθάρρυνε τους

άλλους να αποκαλύψουν τις προθέσεις τους, ώστε να στραφεί εναντίον τους. 

Ασκούσε απόλυτη κυριαρχία ακόμη και στο θέμα του χρόνου. Η αυλή του 

λειτουργούσε στον δικό του ρυθμό και πολλές δραστηριότητές της 

πραγματοποιούνταν μετά τα μεσάνυχτα. 

Έτερο μελανό σημείο της προσωπικότητάς του ήταν η σεξουαλική ζωή του. 
Προσπαθούσε να νικήσει τον θάνατο μέσω του σεξ και των παλλακίδων. 
Ποτέ δεν έδωσε το παράδειγμα ως όφειλε σαν ηγέτης. Δεν τον ενδιέφερε 
άλλωστε. Απλά το απαιτούσε από το λαό του. Η απόλυτη εξουσία επηρέαζε
 την πνευματική και φυσική υγεία του Μάο, τις ανθρώπινες σχέσεις του
 και μέσω αυτών τη χώρα του και τον κόσμο. Το άγχος της πολιτικής
 τον καθιστούσε κάποιες φορές ανίκανο κι άλλοτε του προκαλούσε μια 
έντονη υπερδιέγερση. 

 

  

 

Στο τρίτο και τελευταίο μέρος του άρθρου που θα είναι ο επίλογος θα αναγράφεται η βιβλιογραφία.



Μάο Τσε Τουνγκ.

 

 

Αρχής γενομένης από σήμερα, σε τρία τμήματα θα αναφερθώ σε έναν από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του Μαρξισμού, τον Κινέζο ηγέτη Μάο Τσε Τουνγκ. Η αναφορά μου δεν έχει σχέση με πολιτικές πεποιθήσεις και θεωρίες , αλλά με την εμπλούτιση των εγκυκλοπαιδικών μας γνώσεων. Όλο το κείμενο ανήκει σε εργασία του κ. Παναγιώτη Μαρκουτζή, που είχε παρουσιάσει σε κάποιο στάδιο της εκπαίδευσής του.

 

Ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΣ ΗΓΕΤΗΣ ΜΑΟ ΤΣΕ ΤΟΥΝΓΚ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

1. Βιογραφικό- Ιστορικό

Ο Μάο Τσε Τουνγκ ήταν ο ηγέτης της Κινέζικης Επανάστασης και αυτός ο οποίος αναδείχθηκε 

σε πρόεδρο και ιδρυτή της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας. 

Γεννήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 1893, στο χωριό Σιαοσιάν, της επαρχίας Χουνάν.

Γόνος φτωχού αγρότη, που όμως κατάφερε να πλουτίσει ως κτηματίας και έμπορος

δημητριακών. Στα 13 του διέκοψε το σχολείο του χωριού του, για να εργασθεί 

στο κτήμα της οικογένειας. 

Το 1910, εγκατέλειψε την οικογένειά του για να φοιτήσει στο δευτεροβάθμιο σχολείο

 του Χσιανγκ-Χσιανγκ, της επαρχιακής πρωτεύουσας Τσανγκ-Σα. 

Εκεί έλαβε μόρφωση επί της κινεζικής ιστορίας, φιλολογίας και φιλοσοφίας και ήλθε 

σε επαφή με τις φιλελεύθερες ιδέες της Δύσης. 

Απέκτησε την πρώτη του πείρα στην πολιτική  δράση και συνέβαλε στην ίδρυση 

φοιτητικών μαζικών οργανώσεων, με σπουδαιότερη  τη Νέα Εταιρία Λαϊκής Μόρφωσης . 

Το 1911, υπηρέτησε επί εξάμηνο ως στρατιώτης, σε μια μονάδα του επαναστατικού

 στρατού του Σουν Γιατ Σεν, του Χουνάν (ο οποίος υποστήριζε το εθνικι-στικό κόμμα του Κουομιντάνγκ) , μέχρι την ανατροπή της δυναστείας των Μαντσού. 

Το 1918, αποφοίτησε από την Πρώτη Επαρχιακή Παιδαγωγική  Ακαδημία της 

Τσανγκ-Σα και εγγράφηκε στο Πανεπιστήμιο του Πεκίνου, όπου απασχολή-

θηκε επί εξάμηνο και ως βοηθός βιβλιοθηκάριου, προσχωρώντας στον Μαρξισμό.

 Τον Ιούνιο του 1920 έγινε διευθυντής ενός δημοτικού σχολείου στη γενέτειρά του

 και νυμφεύθηκε την πρώτη από τις τρεις συζύγους του, τη Γιανγκ Κάι Χούι.

 Το 1921, στην ιστορική συνεδρίαση της Σαγκάης, έγινε ένα από τα πρώτα μέλη 

της Κεντρικής Επιτροπής του νεοϊδρυθέντος Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος

 (ΚΚΚ).

Το 1923, παραιτήθηκε από την εργασία του και αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά 
στην πολιτική δράση, εργαζόμενος στο ενιαίο μέτωπο των ΚΚΚ και Κουόμιντανγκ,
 μέχρι τον Οκτώβριο του 1926. Το 1927 επήλθε ρήξη των δύο κομμάτων και
 ο Μάο διωκόμενος από τον Τσανγκ Κάι-Σεκ, ηγέτη του Κουόμιντανγκ ,

 κατέφυγε στα όρη του Τσινγκ-Κανγκ,  της περιοχής Κιανγκσί  στη νότια Κίνα, 

όπου  εγκατέστησε αγροτική βάση. Εκεί εξελέγη πρόεδρος  της 

Πανκινεζικής Ένωσης Αγροτών  και συγκρότησε τον «Κόκκινο Στρατό», ο οποίος

μέχρι το 1930 πέτυχε σημαντικές νίκες επί του Κουόμιντανγκ. 

Το  1930, διαφωνώντας με τη γραμμή της Κεντρικής Επιτροπής, εγκατέλειψε τον

 Κόκκινο Στρατό και επέστρεψε στο νότιο Κιανγκσί . Τον ίδιο χρόνο δολοφονήθηκε

 η σύζυγός του από το Κουόμιντανγκ και νυμφεύθηκε τη Χο Τζου-Τσεν , 

με την οποία συζούσε από το 1928 και με την οποία απέκτησε πέντε παιδιά .

Το 1931, έτος εισβολής των Ιαπώνων στη  Β. Κίνα, δημιουργεί

 την Κινεζική Σοβιετική Δημοκρατία της οποίας και ετέθη πρόεδρος.

Διωκόμενος από τον ηγέτη του Κουόμιντανγκ, Τσανγκ Κάι Σεκ, άρχισε τη 

Μεγάλη Πορεία προς τη Βορειοδυτική  Κίνα (1934- 1935) η οποία κατέ-               
ληξε στο Σενσί. 

 Τον Ιανουάριο του 1935 εξελέγη Πρόεδρος της Κεντρικής 

Επιτροπής του ΚΚΚ, στη συνδιάσκεψη του Τσουν-ι. Από το 1937 ως το 1945 

βοήθησε στη συγκρότηση ενιαίου μετώπου κομμουνιστών και Κουόμιντανγκ, 

εναντίον της Ιαπωνίας. Εκείνη την περίοδο μπόρεσε να ασχοληθεί με θεωρητική 

σκέψη και συγγραφικό έργο. Στο μεταξύ το 1939 διεζεύχθη τη δεύτερη σύζυγό του

 και νυμφεύθηκε την ηθοποιό Λαν Πινγκ, γνωστή αργότερα ως Τσιανγκ Τσινγκ. 

 Την 1^η Οκτωβρίου 1949, με το μεγαλύτερο μέρος της ηπειρωτικής Κίνας στα χέρια

 του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού, ο Μάο εγκαθίδρυσε  στο Πεκίνο την

 κυβέρνηση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, στην οποία ετέθη πρόεδρος.

 Την ίδια χρονιά υπέγραψε στη Μόσχα με τον Στάλιν, σύμφωνο σοβιετοκινεζικής 

φιλίας. Ως πρόεδρος πλέον ο Μάο, μετέβαλε τη χώρα, σ’ ένα εργοτάξιο και μέσα 

σε δύο χρόνια η αγροτική παραγωγή διπλασιάστηκε. 

Από το 1949 μέχρι το 1959 έμεινε αρχηγός της κυβέρνησης. Στα τέλη της

 δεκαετίας του ΄50, για επανάκαμψη των περιορισμένων ρυθμών ανάπτυξης, 

ο Μάο αναλαμβάνει μία σειρά πρωτοβουλιών. Με την κίνηση των

 «100 λουλουδιών» ενθαρρύνει τους διανοούμενους να ασκήσουν κριτική 

για τη ηγεσία του κόμματος. Το 1958 ιδρύει τις «Λαϊκές Κοινότητες» - αυτόνομες

 αγροτικές παραγωγικές μονάδες - στα πλαίσια του προγράμματος εκβιομηχάνισης
 της υπαίθρου, γνωστό ως «Μεγάλο Άλμα προς τα  Εμπρός». 

Το πρόγραμμα όμως απέτυχε και ο Μάο αναγκάστηκε να παραδώσει την προεδρία

 της Δημοκρατίας  στον Τσου Εν-Λάι και να μετακινηθεί στην προεδρία 
του κινεζικού κομμου-νιστικού κόμματος.  

Το 1966, με τη βοήθεια της γυναίκας του, κήρυξε την «Πολιτιστική Επανάσταση», 

μια εκστρατεία ιδεολογικών εκκαθαρίσεων διάρκειας δέκα περίπου ετών, η οποία 

εδραιώνει μεν το Μάο στην εξουσία, αλλά λαμβάνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις.

 Έτσι το 1969 τερματίζεται με πρωτοβουλία του πρωθυπουργού Τσου Εν-Λάι. 
Την περίοδο αυτή στο περίφημο «Κόκκινο Βιβλίο» του, συνόψισε τις ιδεολογικές
θέσεις του, επηρεάζοντας βαθιά τη μαρξιστική σκέψη της εποχής ,ιδιαίτερα

 στη Δυτική Ευρώπη. 

Τη δεκαετία του ’70, η εξουσία του επισκιάστηκε από τη εύθραυστη υγεία του, 

αλλά και την αυξανόμενη επιρροή της «Συνωμοσίας των Τεσσάρων», με επικεφαλής τη σύζυγό του. Το 1971 ο Μάο πραγματοποίησε μεγάλο άνοιγμα προς τη Δύση. Το 1972 πραγματοποίησε το παρθενικό  άνοιγμά του προς την καπιταλιστική Δύση, δεχόμενος την επίσκεψή του προέδρου των ΗΠΑ Ρίτσαρντ Νίξον. 

Ο Μάο Τσε Τουνγκ πέθανε στις 9 Σεπτεμβρίου 1976 στο Πεκίνο, σε ηλικία 83 ετών, 
από ανακοπή καρδιάς, η οποία ήταν αποτέλεσμα μιας σπάνιας ανίατης και θανατηφόρας
νευροπάθειας και χρόνιας πνευμονικής ασθενείας.

 

 



Gary Moore - Still Got The Blues | HD | OFFICIAL VIDEO |

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΔΡΟΣΙΝΗ.

Αυτές οι ανασκαφές στις συλλογές των βιβλίων της οικογενείας, πραγματικά με μαγεύουν. Για πολλούς τα βιβλία είναι κάτι άχρηστο, άλλοι δεν μπορούν να διαβάσουν λόγω έλλειψης συγκέντρωσης προσοχής εξαιτίας ψυχολογικών προβλημάτων η γιατί δεν τους αρέσει γενικότερα. Κάποιοι τα θεωρούν περιττά λόγω έλλειψης χώρου...ως δικαιολογία. Είμαστε όμως πάρα πολλοί αυτοί για τους οποίους, τα βιβλία αποτελούν θησαυρό ως αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής. Αν και ζούμε στην εποχή του διαδικτύου, η αξία και η ομορφιά του βιβλίου δεν συγκρίνεται με καμμιά διαδικτυακή έκδοση.
 ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ αποτελεί ένα σημαντικότατο έργο με Ιδρυτή και Δντή τον Γεώργιο Δροσίνη. Τις  εκδόσεις των ετών 1928,1929,1930 και 1932 ξεφύλλισα σήμερα και πραγματικά σαγηνεύτηκα από την καθαρεύουσα αρχικά, από τα πλούσια γεγονότα κατόπιν, από τις πληροφορίες για την εποχή. Επίσης στη σκέψη μου πέρασε η ιστορία κάθε τόμου...Γεώργιος Δροσίνης και άλλες πνευματικές προσωπικότητες της εποχής, η διαδικασία της εκτύπωσης πριν τόσα χρόνια..
                               ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΕΤΟΣ  1928

 Για τον Μάιο !!! Οντάπρεπε δεν έβρεχε κι ο Μάης χαλαζώνει.
                              Μάης άβρεχτος, τρυγητής χαρούμενος.
                              Μη βγάλης μήτε μπάλωμα πριν βγη ο Μάης μήνας.

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΕΤΟΣ  1929

 

ΠΟΛΙΤΙΚΑΙ ΘΕΩΡΙΑΙ ΕΝ ΤΗ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΙ

 

Οτε μετά τον πρόσφατον Ευρωπαϊκόν Πόλεμον ήρχισαν να υποσείωνται του πολιτικού και κοινωνικού καθεστώτος τα θεμέλια, οι σοφοί της Ευρώπης, επιζητούντες θεραπείαν του επικινδύνου τούτου κακού, έστρεψαν και σήμερον ακόμη στρέφουν τα βλέμματα προς την ελληνικήν αρχαιότητα, όπως εκείθεν αντλήσουν σωτήρια πολιτικά διδάγματα. Τω όντι οι αρχαίοι Έλληνες και άλων μαθήσεων και της πολιτικής επιστήμης είναι αναμφισβητήτως οι πρώτοι θεμελιωταί.

Το άρθρο συνεχίζεται, απλά επέλεξα αυτό το μικρό απόσπασμα.

 

 

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΕΤΟΣ  1930

 

Ονόματα για το Μάιο: Πράσινος, Λούλουδος, Τριανταφυλλάς, Καλομηνάς, Κερασάρης.

 

Φυσικά παράδοξα των αρχαίων.

 

Στην αναφερόμενη έκδοση αναφέρονται πολλά από τα φυσικά παράδοξα των αρχαίων, από τα οποία αναφέρω μόνο τρία.

 

--- Ο άγριος ταύρος πραύνεται, όταν προσδεθεί εις συκήν

----Το ήλεκτρον δεν έλκει το φυτόν βασιλικόν.

---- Ο μαγνήτης δεν έλκει κατά την νύκτα.

 

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΕΤΟΣ  1932

 

ΑΠΟ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ

 

Το παιδί το αγαπάμε κυρίως για τις δυνατότητες: για τον προορισμό του, το παιδί μας συγκινεί γιατί παριστάνει ένα ιδεώδες που πρόκειται να πραγματοποιηθεί. Η ιδέα του ανθρώπου μας παρουσιάζεται στο παιδί σε όλη της την απεριόριστη έκτασι.Αυτός είναι ο λόγος που μας κάνει να θέλωμε να είμαστε παιδιά, γιατί ξέρομε πως το παιδί έχει άπειρες δυνατότητες, έχει μέσα του όλη τη δυναμικότητα της ιδέας του ανθρώπου, ενώ εμείς την έχομεν κατά ένα ωρισμένο τρόπο πραγματοποιήσει, δηλαδή περιορίσει. Ι.Ν. ΘΕΟΔΩΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ.

 

 

 Τα γραφόμενα δεν αποτελούν αντιγραφή από κάποιον άλλο ηλεκτρονικό χώρο γι' αυτό και παρατηρείται έλλειψη στους τόνους και τα σημεία στίξης της καθαρεύουσα, καθόσον δεν μπορούν όλα να καλυφτούν σε σύγχρονο πληκτρολόγιο. Για τα προαναφερόμενα ζητώ την κατανόησή σας!!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Για τους φίλους και τις φίλες μου!!

Φιλία κατά το λεξικό είναι η αμοιβαία αγάπη ανάμεσα σε δύο ή περισσότερα άτομα, που δεν συνδέονται με δεσμούς αίματος ούτε αισθάνονται ερωτική έλξη.
 Κατά τον Αριστοτέλη , φιλία εστί μία ψυχή εν δυσί σώμασιν ενοικουμένη.
 Για τον Αισχύλο, λίγοι άνθρωποι το έχουν στη φύση τους αυτό: να τιμούν χωρίς φθόνο τον ευτυχισμένο φίλο τους.
Για τον C.S Lewis ο έρωτας ξεγυμνώνει τα σώματα. Η φιλία ξεγυμνώνει τους χαρακτήρες.

Η φιλία είναι το φως στο σκοτάδι, είναι η αγάπη που εμφανίζεται όταν όλοι απομακρύνονται από κοντά σου. Η φιλία χαρακτηρίζει τα πρόσωπα που βρίσκονται κοντά σου πάντα. Πολλές φορές λόγω της καθημερινότητας δεν μπορούμε να συναντηθούμε συχνά με τους φίλους μας αλλά γνωρίζουμε εκατέρωθεν πως ότι κι αν προκύψει, θα τρέξει ο ένας για τον άλλον.
Τον όρο της φιλίας ποτέ δεν πλησιάζει η υστεροβουλία...αφού η πόρτα των φίλων μας είναι ανοιχτή, όπως είναι και η δική μας γι' αυτούς. Πολλές φορές λέμε , αληθινός φίλος ή αληθινή φιλία. Μα η λέξη δεν διαπραγματεύεται... κατοικεί όπου υπάρχει ανεπιτήδευτη αγάπη και ειλικρίνεια, διαφορετικά δεν υπάρχει.
 Ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες έχει γράψει ένα μοναδικό ποίημα...ύμνο για τη φιλία. Το βρίσκω απόλυτα αντιπροσωπευτικό για αυτή την λέξη με τη μεγάλη σημασία και το αφιερώνω στους φίλους και φίλες μου, που απλά με τις πράξεις τους επιβεβαιώνουν τους παρακάτω στίχους με το  σπουδαίο νόημα.

Ποίημα στους φίλους Δεν μπορώ να σου δώσω λύσεις για όλα τα προβλήματα της ζωής σου, ούτε έχω απαντήσεις για τις αμφιβολίες και τους φόβους σου ˙ όμως μπορώ να σ’ ακούσω και να τα μοιραστώ μαζί σου. Δεν μπορώ ν’ αλλάξω το παρελθόν ή το μέλλον σου. Όμως όταν με χρειάζεσαι θα είμαι εκεί μαζί σου. Δεν μπορώ να αποτρέψω τα παραπατήματα σου. Μόνο μπορώ να σου προσφέρω το χέρι μου να κρατηθείς και να μη πέσεις. Οι χαρές σου, οι θρίαμβοι και οι επιτυχίες σου δεν είναι δικές μου. Όμως ειλικρινά απολαμβάνω να σε βλέπω ευτυχισμένο. Δεν μπορώ να περιορίσω μέσα σε όρια αυτά που πρέπει να πραγματοποιήσεις, όμως θα σου προσφέρω τον ελεύθερο χώρο που χρειάζεσαι για να μεγαλουργήσεις. Δεν μπορώ να αποτρέψω τις οδύνες σου όταν κάποιες θλίψεις σου σκίζουν την καρδιά, όμως μπορώ να κλάψω μαζί σου και να μαζέψω τα κομμάτια της για να την φτιάξουμε ξανά πιο δυνατή. Δεν μπορώ να σου πω ποιος είσαι ούτε ποιος πρέπει να γίνεις. Μόνο μπορώ να σ' αγαπώ όπως είσαι και να είμαι φίλος σου. Αυτές τις μέρες σκεφτόμουν τους φίλους μου και τις φίλες μου, δεν ήσουν πάνω ή κάτω ή στη μέση. Δεν ήσουν πρώτος ούτε τελευταίος στη λίστα. Δεν ήσουν το νούμερο ένα ούτε το τελευταίο. Να κοιμάσαι ευτυχισμένος. Να εκπέμπεις αγάπη. Να ξέρεις ότι είμαστε εδώ περαστικοί. Ας βελτιώσουμε τις σχέσεις με τους άλλους. Να αρπάζουμε τις ευκαιρίες. Να ακούμε την καρδιά μας. Να εκτιμούμε τη ζωή. Πάντως δεν έχω την αξίωση να είμαι ο πρώτος, ο δεύτερος ή ο τρίτος στη λίστα σου. Μου αρκεί που με θέλεις για φίλο. Ευχαριστώ που είμαι. Η αληθινή φιλία πολλαπλασιάζει τα καλά στη ζωή και διαιρεί τα κακά. Παλέψτε για να έχετε φίλους, γιατί η ζωή χωρίς φίλους είναι σαν ζωή σε ένα έρημο νησί… το να βρεις έναν αληθινό φίλο στη ζωή σου είναι καλή τύχη, το να τον κρατήσεις είναι ευλογία. Baltasar Gracian

   

Η γιορτή του Αγίου Γεωργίου.

Σήμερα εορτάζεται η γιορτή του Αγίου Γεωργίου. Μαζί με τις ολόθερμες ευχές μου σε όλους και όλες που γιορτάζουν και ένα μικρό αφιέρωμα.
Η γιορτή του Αγίου Γεωργίου κατά το θρησκευτικό ημερολόγιο είναι στις 23 Απριλίου. Όταν το Πάσχα έπεται της 23ης Απριλίου, τότε ο εορτασμός γίνεται την επομένη μέρα του Πάσχα.
Ο Άγιος Μεγαλομάρτυρας Γεώργιος  ή Τροπαιοφόρος, γεννήθηκε γύρω στα 275 μ.Χ., δηλαδή την εποχή του αυτοκράτορα Διοκλητιανού, στην περιοχή της Καππαδοκίας. Η  καταγωγή του ήταν από εύπορη οικογένεια, ενώ και οι δυο γονείς του ήταν χριστιανοί. Μάλιστα, σύμφωνα με τις μαρτυρίες, ο πατέρας του Αγίου μαρτύρησε για χάρη του Χριστού όταν ο Άγιος Γεώργιος ήταν μόλις δέκα ετών.
Όταν ο Γεώργιος ενηλικιώθηκε κατατάχτηκε στο ρωμαϊκό στρατό και ήταν υπόδειγμα στρατιώτη.
Κατά το βίο του ήταν πλούσιες και συχνές οι  θαυματουργές πράξεις. Το διασημότερο θαύμα του ήταν αυτό που ο Άγιος καβάλα σε ένα άσπρο άλογο σκότωσε έναν δράκο.

Έτσι συνηθίζεται σε πολλά μέρη κατά την λιτανεία της Ιερής Εικόνας του Αγίου, να παίρνουν μέρος ιππείς με άλογα ως τιμή και ευλογία! ΄Ετσι έγινε και φέτος στο χωριό Νεοχώρι της Ηλείας!
Εύχομαι χρόνια πολλά σε όλους, ο Άγιος Γεώργιος να τους ευλογεί και να τους προστατεύει πάντα!Και του χρόνου με υγεία και χαρά.