Λίγα λόγια για τα χαρακτηριστικά μου, τα πιστεύω, τις αξίες μου.

 

Με το παρόν κείμενο έχω ως σκοπό, να απαντήσω σε διάφορες ερωτήσεις του νέου φιλικού κύκλου, γνωστών, αναγνωστών, σχετικά με εμένα, καθόσον μου είναι αδύνατο από πλευράς χρόνου, να απαντώ σε κάθε μήνυμα ξεχωριστά. Επίσης, ένα κείμενο που υπάρχει, μπορεί να διαβάζεται κι αργότερα, για όσους το θελήσουν.

Υπήρχε μια πρόταση για μια τύπου συνέντευξη εδώ και καιρό, σε κάποιο διαδικτυακό ΜΜΕ, αλλά προτιμώ να κρατήσω την παρουσία μου, στον ταπεινό μου ιστότοπο.

Αρχικά, για το πως τα προλαβαίνω όλα, που είναι η απορία αρκετών, κάνω γνωστό και θυμίζω σε όσους το ξεχνούν...ότι δεν εργάζομαι, οπότε τις ώρες που εργαζόμουν τις μοιράζομαι με εθελοντικούς σκοπούς, με την οικογένειά μου και με τα ενδιαφέροντά μου. Για όλα προτεραιότητα είναι η υγεία ή τα αντιμετωπίσιμα προβλήματα. Επίσης η θέληση κι ο προγραμματισμός (όχι ο ψυχαναγκασμός). Μια γυναίκα εργαζόμενη, δεν μπορεί γυρνώντας στο σπίτι της , να κάνει ούτε τα βασικά. Μια γυναίκα ( ή και ένας άνδρας) που δεν εργάζεται, το πρωί με την αύρα του φυσικού φωτός, σε λίγη ώρα μπορεί να κάνει τις βασικές οικιακές εργασίες, ώστε να είναι το σπίτι περιποιημένο, διότι η περιποίηση μας βοηθάει, να αισθανόμαστε όμορφα, μας εμπνέει να δημιουργούμε (για όσους και όσες έχουμε την ίδια αντίληψη).

Πιστεύω στη γαλήνη της οικογένειας (του σπιτιού μας). 

Πιστεύω ότι ο κάθε άνθρωπος έχει ικανότητες και πρέπει να έχει ενδιαφέροντα διότι αυτό σημαίνει "ζωή". Τις ικανότητές μας, αν τις καλλιεργήσουμε και τις αναπτύξουμε τότε αρμονικά οδηγούμαστε σε μια καθημερινότητα, που τίποτα δεν μοιάζει βαρετό. Τα ενδιαφέροντα είναι όλες οι δραστηριότητες οι οποίες συνδέονται με τις ικανότητές μας και έτσι υφαίνουν τον χρόνο μας. Το διάβασμα, το κέντημα, το πλέξιμο, η ζωγραφική, η επεξεργασία του ξύλου ή του μάρμαρου, ο χορός, το τραγούδι, το σταυρόλεξο, οι επισκέψεις σε εκθέσεις, ο κινηματογράφος, το θέατρο και πολλά ακόμη. 

Από παιδί, είχα ενασχολήσεις τις οποίες δεν εγκατέλειψα ποτέ, διότι με γεμίζουν, απλά με την ωριμότητα των χρόνων, πρόσθεσα κι άλλες ή πραγματοποίησα κι αυτές που δεν μπορούσε όταν εργαζόμουν.

Το διάβασμα, η γραφή, το κέντημα, το πλέξιμο, η περιποίηση των φυτών, οι αρχαιολογικοί χώροι, οι εκθέσεις, η μουσική, ο χορός, το τραγούδι (την υπέροχη φωνή του πατέρα μου, ο οποίος ήταν γνωστός στην περιοχή για την ερμηνεία των δημοτικών τραγουδιών και μάλιστα της τάβλας , που ήταν δύσκολα, την είχε κι ο αδερφός μου ο Ανδρέας - επί χρόνια ψάλτης, με φωνή που κανένας στην περιοχή δεν είχε), ο κινηματογράφος, οι παραδοσιακές αγορές, τα ταξίδια, είναι στο αίμα μου.. Όσο για το τραγούδι , αν και δεν διαθέτω ιδιαίτερη φωνητική ικανότητα, δεν σταματώ να τραγουδώ όπου κι αν είμαι. Βέβαια ...για όποιον χρειαστεί, ψέλνω κιόλας!!χαχα. Το ίδιο και με τον χορό, όπου βρεθώ και δοθεί η ευκαιρία!

Είμαι φανατική υποστηρίκτρια των στίχων

"Χορέψετε χορέψετε.."

Από τις ωραιότερες αναμνήσεις μου είναι, πριν είκοσι χρόνια περίπου, στη γιορτή του παστελιού στην Αμοργό, όπου δεν σταμάτησα να χορεύω από την αρχή έως το τέλος του γλεντιού!!

Εννοείται ότι για να πετυχαίνω και την εθελοντική προσφορά σε κάποιους φορείς, έχω την αμέριστη βοήθεια του Παν (συζύγου μου).

Δεν αποκτήσαμε βιολογικά παιδιά, αλλά έχοντας αγάπη αληθινή, δεν πάψαμε να ασχολούμαστε στον ιδιωτικό μας εθελοντικό δρόμο με τα πνευματικά μας παιδιά, καθώς και με άλλα παιδιά όπου μπορέσαμε.

Φεύγοντας από την υπηρεσιακή μου επαγγελματική πορεία, έσπευσα να πραγματοποιήσω τους εξής στόχους μου: 

Να ασχοληθώ εντατικά με τη γραφή, να δημοσιεύω τακτικά δηλαδή και με τα πραγματικά μου στοιχεία μου (όσο ήμουν στην υπηρεσία δημοσίευα με ψευδώνυμο). 

Να συνεχίσω σεμινάρια στην ψυχολογία (τα άρχισα το 2000).

Να γίνω μέλος στην Ένωση Φίλων Ακροπόλεως (μαζί με τον Παν).

Να παρακολουθήσω μαθήματα παραδοσιακών χορών στο Λύκειο των Ελληνίδων, όπου πλέον ανήκω σαν μέλος και σαν εθελόντρια.

Να ασχοληθώ με την κοπτική - ραπτική, διότι από παιδί ήθελα πάντοτε να κάνω παρεμβάσεις στα ρούχα μου. Αυτό το όνειρο το ξεκίνησα φέτος στη ΣΕΝ (μου αρέσει να υποστηρίζω τους παραδοσιακούς - ιστορικούς θεσμούς).

Αγαπώ τους ανθρώπους, όμως δίνω πολλή σημασία στους ειλικρινείς, τους ανιδιοτελείς, τους γενναιόδωρους, αυτούς που συνειδητοποιώντας ότι από εδώ είμαστε περαστικοί, μπορούν να εκτιμούν την κάθε στιγμή, να κοιτούν τον ουρανό και κάθε πρωί να ευγνωμονούν.

Θλίβομαι, απίστευτα με τη μικροψυχία και την κακία, θλίβομαι με τη ζήλεια και τις έρπουσες συμπεριφορές. Δεν υπάρχει κανένας λόγος που θέλει , να θρέφουμε οχιές και να καλλιεργούμε αγκάθια στην ψυχή μας.

Στις μέρες μας, οι ειδικοί της ψυχικής υγείας είναι πολλοί κι ανάμεσά τους, εξαιρετικοί επιστήμονες οι οποίοι μπορούν να βοηθήσουν τον καθένα μας , εάν το θέλει, να αποδεχτεί τα αρνητικά του εσωτερικά χαρακτηριστικά ώστε να τα τοποθετήσει εκεί που πρέπει, για να δώσει τόπο στην ομορφιά και μόνο!!

Μια ερώτηση που μου κάνουν συχνά, είναι πως αντιμετωπίζω τη χαρά και τη λύπη, πως ξεπέρασα δυνατούς αιώνιους αποχωρισμούς στη ζωή μου, όπως των γονιών μου σε διάστημα οκτώ μηνών, στη μετεφηβική μου (κάπου 18) ηλικία.

Τη χαρά και την επιτυχία όπως ονομάζουμε διάφορα όμορφα που μας συμβαίνουν, τις αντιμετωπίζω με ηρεμία, χαμόγελο και ένα βαθύ ευχαριστώ στον Ύψιστο.

Τη λύπη, επίσης με ευχαριστώ προς τον Θεό, διότι για ότι μας δίνει ή ότι δεν μας δίνει, υπάρχει κάποιος λόγος, που τον μαθαίνουμε, συνήθως αργότερα. Εννοείται ότι τα δάκρυα για τους αγαπημένους μου, που έφυγαν νωρίς δεν στερεύουν ποτέ, αλλά καθόσον μου γέμισαν με συναισθήματα, αγκαλιές και τρυφερότητα τα παιδικά μου χρόνια, αποτελούν δάκρυα αναμνήσεων και της ανθρώπινης πίκρας για τον αιώνιο αποχωρισμό, αν και προσδοκούμε την Ανάσταση, οι Χριστιανοί.

Η αλήθεια, είναι ότι δεν παρασύρομαι από τις χαρές και δεν με ρίχνουν για πολύ οι λύπες. 

Η δική μου πηγή δύναμης, είναι το αντάμωμα με τον ουρανό, δηλαδή η πίστη μου , καθώς και η επίκληση προς τους οικείους τεθνεόντες.

Πιστεύω, αλλά αηδιάζω με τους θρησκόληπτους κι αυτούς που χρησιμοποιούν το θέμα της πίστης, για ιδιοτελείς σκοπούς.

Μισώ όσο δεν φαντάζεστε τη βία. Θεωρώ ότι το χειρότερο που συμβαίνει στην ανθρωπότητα, είναι η αύξηση της βίας, σε κάθε μορφή. Οι άνθρωποι έχουν πνίξει τα συναισθήματα, λόγω ανυπέρβλητων υποχρεώσεων, λόγω του στρες που δυστυχώς ελάχιστοι μας μιλούν γι' αυτό, με αποτέλεσμα να αυξάνονται οι χειρότερες μορφές ψυχοπάθειας κι άλλα πολλά.

Αγαπώ τις πρωϊνές συναντήσεις στο ιστορικό κέντρο με όμορφη παρέα για καφεδάκι ή τσαγάκι.  Λατρεύω την ανατολή, ονειρεύομαι στο δείλι.

Πιστεύω ότι ο μεγάλος κι αληθινός φιλικός μου κύκλος, οφείλεται στην εχεμύθειά μου. Κάτι που προσπάθησα και το έχω μεταλαμπαδεύσει στα πνευματικά μου παιδιά, στα πολυαγαπημένα μου ανίψια, καθόσον αποτελεί τη μέγιστη τιμή, να σου εμπιστεύεται ο άλλος ότι φωλιάζει στα βάθη της ψυχής του, ότι σημαδεύει τη ζωή του.

Μου αρέσουν πολύ οι μεγάλες κυρίες που φορούν χρώματα και δεν βυθίζονται στο μαύρο.

Με ανησυχεί η βία ανηλίκων και προχωρώ μια προσωπική έρευνα μέσω συνεντεύξεων που έχουν πάρει δημοσιογράφοι στις φυλακές ανηλίκων και εκτός.  

Θα ήθελα πολύ, αυτά τα βίντεο, μαζί με νέους που ξέφυγαν από τη λαίλαπα των ναρκωτικών, να τα παρουσιάζουν από τις τελευταίες τάξεις του δημοτικού στα σχολεία, προκειμένου να βοηθηθούν τα παιδιά. Επίσης θα έπρεπε οι αρμόδιοι φορείς να καλούν ειδικούς επιστήμονες, καθώς και ειδικούς του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, ώστε να ενημερώνονται παιδιά, γονείς, εκπαιδευτικοί, έτσι ώστε να βοηθήσουμε κατά αυτής της μάστιγας, της εποχής μας.

Ένας ακόμη λόγος εκτός από τους θρησκόληπτους που με κάνει να αηδιάζω (ζητώ συγγνώμη) είναι οι οσφυοκάμπτες, οι γυμνοσάλιαγκες με μορφή ανθρώπου, οι οποίοι σε όλους μα σε όλους τους φορείς και τους τομείς, προσπαθούν να ανελιχθούν μ' αυτόν τον τρόπο. 

Θλιβερά πρόσωπα, με δίχως αυτοεκτίμηση, δίχως αυτοπεποίθηση, ανίκανα ανθρωπάκια να πατήσουν στα πόδια τους, να καλλιεργήσουν όποια ικανότητα διαθέτουν. Τι καλύτερο από το να είσαι καλός σ' αυτό που μπορείς και να μην προσπαθείς για αυτά που δεν καταφέρνεις;

Όταν δεν γνωρίζεις ούτε τα βασικά της ελληνικής γλώσσας και σου δίνουν θώκους, εσύ νομίζεις ότι είσαι ψηλά και οι γύρω σου σε περιγελούν..

Όσο για τις αναρτήσεις μου, που δέχομαι πολλά μηνύματα και τηλεφωνήματα, ακόμη και στον δρόμο μου έχουν μιλήσει άνθρωποι για να μου εκφράσουν τα καλά τους λόγια, έχω να πω ότι, για εμένα κάθε νέα μέρα πρέπει να ξεκινάει με  ευγνωμοσύνη και προσευχή, διότι τίποτα δεν είναι δεδομένο.

Το χρέος μας απέναντι στον εαυτό μας και εν συνεχεία στην κοινωνία, είναι να βοηθάμε στην ανάδειξη του ωραίου και των φωτεινών διαδρομών. Από στενοχώριες, αγωνίες, ανασφάλειες όλοι λίγο πολύ, έχουμε γευτεί ή γευόμαστε, διότι σε τούτο το ταξίδι δεν είμαστε πάντοτε οι καπετάνιοι. 

Έτσι γιατί να γεμίζουμε το προφίλ μας, με ότι μας ταλαιπωρεί; Αρκεί να σκεφτούμε ότι αν κοιτάξουμε τριγύρω, θα δούμε μεγαλύτερους πόνους, όπως έλεγε η μάνα μου.

Μπορώ να πω ότι με θαυμάζω διότι δεν έχω σχέση με τη νοοτροπία της κλειστής κοινωνίας όπου μεγάλωσα και γενικότερα των μικρών κοινωνιών, ώστε να νοιάζομαι για το "τι θα πουν οι άλλοι". Θυσιάστηκαν πολλές γενιές γι' αυτό, δυστυχώς. Προσωπικά, μου είναι παγερά αδιάφορη η γνώμη της κακοήθειας και της μικροψυχίας. Άλλωστε δεν μου μένει ειλικρινά χρόνος. 

Τις αξίες μου δεν τις διαπραγματεύομαι.

Κάνω παρέα με ανθρώπους που έχουμε διαφορετικά πιστεύω σε κάποια θέματα, αλλά επικρατεί αμοιβαίος σεβασμός και φυσικά αληθινή αγάπη.

'Ενας ακόμη λόγος που με θαυμάζω (τον θαυμασμό με χιούμορ τον αναφέρω) είναι γιατί δεν νιώθω τίποτα το αρνητικό, γι' αυτούς που με κακολογούν και κάποιοι δεν μου μιλούν (στη μικρή περιοχή...). Αντίθετα, εύχομαι για το καλό τους.

Όπως γεμίζω το σπίτι μου με άνθη , έτσι προσπαθώ να κάνω και για την ψυχή μου.

Αγαπώ πολύ την παράδοση και πιστεύω ότι οφείλουμε να την υπηρετούμε, να τη διατηρούμε, δίχως να περιφρονούμε ό,τι όμορφο από τις νέες συνήθειες. Όμως αποτελεί έλλειψη σεβασμού προς τους προγόνους μας και το ίδιο μας το είναι, η απαξίωση των ηθών και εθίμων.

Σχετικά με τον γραπτό λόγο, δεν παρουσιάζομαι, ούτε χαρακτηρίζομαι ως η μεγάλη , η τρανή , η ταλαντούχα, ούτε επίσης δίνω τίτλους στον εαυτό μου, όπως συνηθίζεται.Δεν κατακρίνω αυτούς κι αυτές που αυτοχαρακτηρίζονται με τίτλους που καμιά μεγάλη προσωπικότητα δεν είχε δώσει στον εαυτό της, απλά είναι κάτι που δεν μου ταιριάζει. Οι τρίτοι, οι ειδικότεροι, οι παλιότεροι είναι αυτοί που θα κρίνουν , που θα χαρακτηρίσουν. Δεν αναφέρομαι περισσότεροι, για ευνόητους λόγους.

Εννοείται ότι έχω εμπιστοσύνη στον εαυτό μου, αλλιώς δεν θα έγραφα ούτε εδώ.

Για τα διάφορα....του συγγραφικού - λογοτεχνικού τομέα, τα έχω αναφέρει σε άλλο αφιέρωμα κι όλο λόγος είναι για μη παραξηγείται από κάποιους, η ευγένεια.

Τα περισσότερα διαδικτυακά μου, τα επεξεργάζομαι, κάνοντας κάποιες δουλειές γι' αυτό και δε γράφω σχόλια , αλλά τις περισσότερες φορές απαντώ με εικονίτσες. Πολλές φορές καθυστερώ να γράφω ευχές για γιορτές και για γενέθλια, αλλά οι φίλοι μου γνωρίζουν ότι στην ουσία πάντα είμαι κοντά τους.

Δεν ελέγχω τα likes και διαβάζω τις αναρτήσεις των φίλων όταν μπορώ, ίσως με αργοπορία αλλά δεν γίνεται διαφορετικά. Το βέβαιο είναι ότι δεν κάνω τυπικά likes, αλλά δίνω σημασία στα γραφόμενα.

Τέλος, εύχομαι σε όλους μας

κάθε μέρα:

να ανοίγουμε τα παραθύρια στον φως , ακόμη κι όταν έχει συννεφιά,

να ρίχνουμε καμιά ματιά ψηλά, στον ουρανό..άλλωστε άνθρωπος αυτός σημαίνει,

να προχωράμε, αφήνοντας πίσω τοξικά πρόσωπα και συμπεριφορές,

να προσευχόμαστε για το καλό του κόσμου, όσο περισσότερη θετική ενέργεια κι αγάπη φωλιάζει στην ψυχή μας, όσο περισσότερο καλό εξωτερικεύεται, τόσο καλύτερα για όλους,

να πηγαίνουμε κόντρα με μικρές διεξόδους, σε τούτες τις πολύ παράξενες εποχές..

να αφήνουμε δουλειές που γίνονται κι αργότερα, προκειμένου να πραγματοποιήσουμε μια όμορφη συνάντηση

να πιστεύουμε στα θαύματα, διότι γίνονται όταν τα πιστεύουμε κι όταν πρέπει..

ΚΑΠΟΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΜΟΥ ΛΟΓΙΑ που αποτελούν θεμέλια και πυξίδα στη ζωή μου (η άδολη αγάπη είναι δεδομένη)

 ΜΕΤΡΟΝ ΑΡΙΣΤΟΝ

Από τον Νίκο Καζαντζάκη

“Η ευτυχία είναι πράγμα απλό και λιτοδίαιτο -ένα ποτήρι κρασί, ένα κάστανο, ένα φτωχικό μαγκαλάκι, η βουή της θάλασσας. Τίποτα άλλο.” 

“Ν’ αγαπάς την ευθύνη, να λες εγώ, εγώ μονάχος μου θα σώσω τον κόσμο. Αν χαθεί, εγώ θα φταίω…”

Δε ζυγιάζω, δε μετρώ, δε βολεύουμαι! Ακολουθώ το βαθύ μου χτυποκάρδι …

«Σα δεν φτάσει ο άνθρωπος στην άκρη του γκρεμού, δεν βγάζει στην πλάτη του φτερούγες να πετάξει"

Από τον Οδυσσέα Ελύτη 

Κάνε άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά.

Αλλά με τις ξόβεργες μπορεί να πιάνεις πουλιά, δεν πιάνεις ποτέ το κελαηδητό τους. Χρειάζεται η άλλη βέργα, της μαγείας, και ποιος μπορεί να την κατασκευάσει αν δεν του ’χει από μιας αρχής δοθεί;

Μου εδόθηκε, αγαπητοί φίλοι, να γράφω σε μια γλώσσα που μιλιέται μόνον από μερικά εκατομμύρια ανθρώπων. Παρ’ όλ’ αυτά, μια γλώσσα που μιλιέται επί δυόμιση χιλιάδες χρόνια χωρίς διακοπή και μ’ ελάχιστες διαφορές.

Κι έναν πόντο πιο ψηλά να πάτε, άνθρωποι, ευχαριστώ θα σας πει ο Θεός.

Δεν πρέπει να λησμονεί κανείς ότι στο μάκρος εικοσιπέντε αιώνων δεν υπήρξε ούτε ένας, επαναλαμβάνω ούτε ένας, που να μην γράφτηκε ποίηση στην ελληνική γλώσσα.

Κατακλυσμούς ποτέ δε λογαριάσαμε
μπήκαμε μες στα όλα και περάσαμε
Κι έχουμε στο κατάρτι μας βιγλάτορα
παντοτινό τον Ήλιο τον Ηλιάτορα!

Ανδραβίδα,παραβατικότητα ανηλίκων.Έκκληση για να διορθώσουμε το κακό.

 

Για το ανησυχητικό φαινόμενο της παραβατικότητας των ανηλίκων στην αγαπημένη γενέτειρα, έχω ασχοληθεί πάλι, κυριολεκτικά από αγάπη για τα παιδιά, από εκτίμηση προς τους συμπολίτες μου, καθώς και για το επίπεδο που αξίζει στην πόλη μας.

Η παραβατικότητα εμπεριέχει και τον εκφοβισμό ή μπούλινγκ (bullying).

Εκφοβισμός είναι η σωματική, ψυχολογική,συναισθηματική κακοποίηση ατόμων. Παρατηρείται σε όλες τις ηλικίες. Στις εποχές μας βέβαια σύμφωνα με την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας, αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα στην κοινωνία και στα σχολεία περισσότερο.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα υπήρξε πρόσφατο περιστατικό μπούλινγκ, σε σχολείο της Ανδραβίδας.

Ένα γεγονός το οποίο δεν είναι τυχαίο ούτε μη αναμενόμενο , αφού υπάρχουν φαινόμενα παραβατικότητας, εδώ και χρόνια. 

Ένα γεγονός όμως, που αμαυρώνει τη γνώμη των τρίτων , για τον ιστορικό μας τόπο. 

Ένα γεγονός, που αποδεικνύει πόσο νοσεί ένα μέρος της κοινωνίας. 

Ένα γεγονός που αφήνει μια εικόνα..αδυναμίας για τη  σχολική κοινότητα.

Ο λόγος που από το τέλος του καλοκαιριού του 2023, ασχολήθηκα μέσω δημοσιευμάτων, καθώς και με ενημέρωση στις αρμόδιες αρχές του τόπου για το φαινόμενο, δεν είναι για να τιμωρηθούν τα παιδιά που παρουσιάζουν διάφορες ...περίεργες συμπεριφορές,ούτε οι γονείς βέβαια, αλλά για να σώσουμε ότι μπορούμε, προκειμένου η τοπική κοινωνία μας, να μην αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγή.

Η αγάπη μου για τα παιδιά , όπως και της οικογενείας μου είναι δεδομένη και αποδεικνύεται έμπρακτα, καθόσον σχεδόν όλη μας η ζωή μέσω εθελοντικής ιδιότητας είναι αφιερωμένη σ' αυτά.

Επίσης, από το 2000 παρακολουθώ, σχετικά σεμινάρια, διαλέξεις, δράσεις για την ψυχολογία των παιδιών με κέντρο ενδιαφέροντος, την παραβατικότητα.

Μα, θα μου πει κάποιος...Και τι είσαι εσύ;Σωτήρας της Ανδραβίδας;

Η απάντησή μου είναι φυσικά "όχι". Είμαι όμως πολίτης και δημότης, που μέσω της εμπειρίας μου, του χρόνου που διαθέτω, της υπομονής μου, έχω θέληση και στοιχειοθετημένη άποψη, ώστε να μπορώ να σταθώ ως βοηθός γι' αυτό το τόσο σοβαρό θέμα. Γι' αυτό προσπαθώ, γι' αυτό αφιερώνω πολύτιμο χρόνο, μέσω των κειμένων μου. Επιπλέον, το ελάχιστο χρέος μου ως άνθρωπος, είναι να μη μένω αμέτοχη σε ότι δεν με αγγίζει άμεσα.

Μόλις πληροφορήθηκα για το θλιβερό περιστατικό που έγινε λόγος στα ΜΜΕ, στενοχωρήθηκα πάρα πολύ και αμέσως η σκέψη μου πήγε, στην ενημέρωση που έχω κάνει στις αρχές γι' αυτό το θέμα. Πως δηλαδή εάν δεν γίνουν συντονισμένες ενέργειες, να βοηθηθούν τα παιδιά, το κακό θα γίνει...

Στενοχωρήθηκα εννοείται για το θύμα, αλλά και για τους θύτες. 

Μάλιστα δεν θέλησα να μάθω στοιχεία, γιατί δεν με βοηθά σε κάτι. Πιστεύω ότι θα στενοχωρηθώ περισσότερο.

Εύχομαι να είναι μόνο αυτό και να σταματήσει εδώ.  Η αλήθεια είναι ότι κάτι τέτοιο, μοιάζει λίγο με όνειρο. 

Για να ασκούν βία κάποια παιδιά, στον συνάνθρωπό τους ή σε ζώο (δεν έχει σημασία η ηλικία), σημαίνει ότι δεν γνωρίζουν την ενσυναίσθηση. Δηλαδή δε συνειδητοποιούν ότι κάνουν κακό, ότι ο άλλος υποφέρει, ότι το να βασανίζεις δεν αποτελεί χαρά, μαγκιά, εξυπνάδα, εξέλιξη. Άρα δεν έχουν καλλιεργημένα συναισθήματα, προφανώς γιατί ο τρόπος που διαπαιδαγωγήθηκαν δεν ήταν ο κατάλληλος ή γιατί δέχονται βία στην οικογένειά τους ή γιατί είναι παραμελημένα ή γιατί έχουν τραυματιστεί από κάποιο περιστατικό. 

Πολλές φορές στην εξάπλωση της βίας, οδηγεί ένα τεράστιο λάθος που κάνουν αρκετοί γονείς και είναι η αποδοχή ως αστείου ή μαγκιάς, οποιασδήποτε παραβατικής ενέργειας, νευρωτικής συμπεριφοράς, επικίνδυνων δήθεν "παιχνιδιών".. Υπάρχουν γονείς που όχι μόνο αποδέχονται όλα όσα αναφέρω , αλλά δείχνουν δημόσια και πόσο χαρούμενοι είναι γι' αυτό, τα επιβραβεύουν. Ελαφρώς δείγμα έλλειψης μόρφωσης (όχι πτυχίων) ή αφέλειας, τα οποία είναι καταστροφικά..Γελάνε όταν βλασφημούν τα Θεία, μικρά παιδιά, όταν κοροϊδεύουν τον ανήμπορο, όταν λένε ψέματα, όταν γυρνάνε μέρα νύχτα στους δρόμους, δίχως να γνωρίζουν αυτοί , που είναι..Κι άλλα πολλά, που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια, τα παιδιά σε ότι χειρότερο, στη παραβατικότητα, στη βία.

Μια ακόμη αλήθεια είναι, ότι στην εποχή μας ο μιμητισμός των κακών προτύπων άλλων χωρών, που γίνονται πασίγνωστα μέσω του διαδικτύου, αποτελεί έναν ακόμη λόγο, για το κακό..

Όπως και να 'χει, αρκεί η διάθεση των γονιών ή κηδεμόνων, για να διορθωθεί το πρόβλημα, να επουλωθούν οι πληγές στα θύματα (στο θύμα για την Ανδραβίδα), να αγωνιστούν ώστε τα παιδιά τους, να καταλάβουν ότι με το κακό δεν πάνε μπροστά και πως κάποια στιγμή, κάτι τέτοιο μπορεί να δεχτούν και τα ίδια. Είναι εντελώς αρρωστημένη η ιδέα, ότι εμείς είμαστε οι πιο δυνατοί , οι πιο έξυπνοι ή εκείνη η τραγική νοοτροπία (κυρίως των μικρών περιοχών) ...του έχουμε μέσον, έχουμε γνωστούς και δεν μπορεί να μας πειράξει κανείς.

Επίσης είναι βαριά υποτιμητικό ο οιοσδήποτε κατέχει θώκους στην οποιαδήποτε μικρή κοινωνία, να παρεμβαίνει για να κουκουλώνεται η πληγή. Κάθε πληγή τη γιατρεύουμε και δεν την κουκουλώνουμε διότι θα επέλθει σηψαιμία.....πολλές φορές με ανεπανόρθωτη βλάβη.

Με ειλικρινή αγάπη σας υπενθυμίζω ότι η ζωή είναι απρόβλεπτη και ποτέ δεν ξέρετε που θα βρεθούν τα παιδιά "νταήδες", σε τι βραχώδη μονοπάτια και ποιους θα έχουν να αντιμετωπίσουν. Ας περάσει για λίγο από τη σκέψη σας, το παιδί που νομίζει ότι είναι παντοδύναμος, ξαφνικά να βρεθεί στη θέση του θύματος;

Ακόμη για ποιον λόγο η ψυχή τους να καλλιεργεί τα αγκάθια της κακίας, γιατί να μη χαίρονται τη ζωή μέσα από καλοσύνη, σεβασμό κι αγάπη για τους γύρω τους;

Υπάρχουν τρόποι να βοηθήσετε τα παιδιά σας και να βοηθηθείτε και εσείς.

Πιστεύω ότι πλέον δεν υπάρχει χρόνος για να μην ασχοληθούν όλοι οι φορείς του τόπου με το θέμα. 

Μπορείτε να συγκαλέσετε ομιλίες και επισκέψεις στα σχολεία, από ειδικούς οι οποίοι μπορεί να προσεγγίσουν τα παιδιά.

Μπορείτε να τα καλέσετε να παρακολουθήσουν συνεντεύξεις παιδιών και νεαρών, που βρίσκονται στα Σωφρονιστικά Ιδρύματα και τα οποία το μόνο μήνυμα που δίνουν είναι " να μην μπλέξετε, να διαβάζετε, να προχωρήσετε, η δικαστική οδός, η φυλακή ή ότι παρόμοιο είναι μια μεγάλη ταλαιπωρία, που θα σας σακατέψει, Η παραβατικότητα δεν είναι μαγκιά". 

Αποτελεί μεγάλο σχολείο η προσωπική μου έρευνα από το διαδίκτυο, παρακολουθώντας από διάφορες εκπομπές , αυτές τις συνεντεύξεις.

Οι ειδικοί θα βοηθήσουν για να συμφιλιωθούν τα παιδιά, καθώς επίσης θα ενδυναμώσουν τους παρατηρητές ή τρίτους (παιδιά εκτός προβλήματος) έτσι ώστε να βοηθούν στην αρμονία της κοινότητας του σχολείου, αλλά και να προστατεύουν το θύμα.

Η προσωπική μου έκκληση προς κάθε φορέα της γενέτειρας (Εκπαιδευτικό, Κοινωνικό, Αυτοδιοικητικό, Θρησκευτικό, Προστασίας του Πολίτη, Δικαιοσύνης) είναι να εξαντληθεί κάθε τρόπος, ο οποίος θα αποτελέσει βάλσαμο για να διορθώσουμε το κακό.

Την ίδια έκκληση κάνω και προς τους γονείς.

Ας σταματήσει εδώ το κακό κι ας κάνουμε μια μικρή αναδρομή σε τραγικότατο γεγονός στον τόπο, που ο θύτης ήταν επίσης από παιδί, με συμπεριφορά την οποία κανείς δεν αξιολόγησε...και είχε αυτή τη θλιβερή εξέλιξη.. 

Με σεβασμό κι αγάπη

Με την επιθυμία για μια καλύτερη Ανδραβίδα

Σοφία Δ. Αγραπίδη

Στρκός Σ.Ξ ε.α - Συγγραφέας

Υ.Σ Φωτογραφίες από διαδικτυακή πηγή, δίχως δικαιώματα.

Συμόγιορτα, τo πρώτο τριήμερο του Φεβρουαρίου.

 

Ο Φεβρουάριος είναι εδώ!

1 Φεβρουαρίου 

Η είσοδός του γίνεται με ένα σπουδαίο εορταστικό τριήμερο, που ξεκινά με τη μνήμη του Αγίου Τρύφωνα, που ήταν από τη Λάμψακο της Φρυγίας και μαρτύρησε στη Νίκαι της Βιθυνίας το 249 μ.Χ.

Το όνομα του Αγίου είναι συνδεδεμένο με τους αμπελουργούς.

Στους ναούς κάθε τέτοια μέρα, υπάρχει αγιασμός, όπου σύμφωνα με την παράδοση, οι γεωργοί και οι αμπελουργοί ραντίζουν τα αμπέλια, τα κτήματα γενικότερα, για να είναι ευλογημένα για να αποδίδουν τους καρπούς τους.

Ένας ακόμη ρόλος που αποδίδεται στον Άγιο της μέρας, είναι αυτός του θεραπευτή των ασθενειών αλλά και των ψυχασθενειών. Λόγω θαύματος που είχε κάνει, συγκαταλέγεται ανάμεσα στους είκοσι Αγίους Αναργύρους.

Ακόμη..

Από τον Ντίνο Ψυχογιό, Ηλεία 1963

"Οι σταφιδοπαραγωγοί στη μνήμ τ' άι Τρυφώνου έχουν μικρή σχόλη, γενικό εκκλησιασμό, αποφεύγουν δε αυστηρά όχι μόνο να πατήσουν σε χτήμα (για κλάδεμα), αλλά και να πιάσουν κλαδευτήρι στο χέρι τους..Κάποιος που μαγάρισε τη μνήμα του αγίου και δούλεψε στ' αμπέλι έκοψε τη μύτη του. Κι ένας που το διηγόταν, και κρατούσε,την ημέρα αυτή, κλαδευτήρι, έκαμε να δείξει πώς, κι έκοψε τη δική του".

και 

Από τον Δημ. Καμπούρογλου 

Στην τουρκοκρατούμενη Αθήνα, οι γυναίκες φοβούνταν "να στριφώσουν' νήμα ή ρούχα,γιατί μπορούσαν να πάθουν και προσωπικό στρίφωμα, μας αναφέρει, από παρετυμολογία του ονόματός του "Άγιος Στρίφωνας". Γι' αυτό παλιότερα δεν έστριφταν γνέμα για ύφανση οι νοικοκυρές, οι γυναίκες που κυρίως ασχολούνταν.

2 Φεβρουαρίου

Η δεύτερη μέρα του νέου μήνα, είναι μια από τις σπουδαιότερες του χρόνου, καθόσον εορτάζει η Υπαπαντή όπως αναφέρει ο λαός. Πρόκειται για τον σαραντισμό της Παναγίας.Ανήκει στις δώδεκα μεγαλύτερες εορτές της Ορθοδοξίας. 

Το 1929, αυτή η μέρα είχε οριστεί ως η εορτή της μητέρας!

Παναγία, Υπαπαντή, Υπερμάχω, Πλατυτέρα, Μεγαλόχαρη...όπως κι αν την ονομάζουμε, είναι η μητέρα όλων! Εννοείται όσων την ευλαβούνται.

Η δεκαετία του 1960 ήταν αυτή, στην οποία η γιορτή της μητέρας πλέον, μεταφέρθηκε τη 2η Κυριακή του Μαϊου..σύμφωνα με τα δεδομένα του εξωτερικού, διότι έτσι ήθελε η εμπορευματοποίηση..

ΕΟΡΤΑΖΕΙ Η ΚΑΛΑΜΑΤΑ

Στην Καλαμάτα η μέρα τιμάται με ιδιαίτερες, τιμές και με ευλάβεια, καθόσον ο Μητροπολιτικός και Καθεδρικός ναός της πόλης, είναι αφιερωμένος στην Παναγία την Υπαπαντή.

Σύμφωνα με την παράδοση, η Ιερή Εικόνα βρέθηκε στην εποχή της Τουρκοκρατίας, στα ερείπια μιας μικρής εκκλησίας που ήταν κατεστραμμένη και τη χρησιμοποιούσαν....για στάβλο.

Σ' αυτόν το χώρο, νοτιανατολικά από τον υπάρχοντα Ναό της Υπαπαντής, έχτισαν πάλι την εκκλησία προς τιμή της Παναγίας. Μια εκκλησία που είχε καταστραφεί πάλι και πάλι...Ο ναός που βρίσκεται σήμερα στην όμορφη πόλη της Καλαμάτας, θεμελιώθηκε στις 25 Ιανουαρίου 1860 και εγκαινιάστηκε στις 19 Αυγούστου 1873. Ο λαός αναφέρει, αμέτρητα θαύματα και κάθε χρόνο, στην χάρη της, καταφτάνουν άνθρωποι από πολλά μέρη.

Η παράδοση θέλει, ότι καιρό κάνει αυτή τη μέρα, τον ίδιο θα έχει για σαράντα μέρες.

Επίσης σε κάποια μέρη, λέγεται ότι τη μέρα της Υπαπαντής, παίρνουν την άσπρη πέτρα που είχαν το εορταστικό Δωδεκαήμερο στο τζάκι (για να είναι η νέα χρονιά λευκή και χαρούμενη) και την πηγαίνουν στο κτήμα τους, διότι πιστεύουν ότι η δύναμή της θα αποτρέπει τα άσχημα για τη σοδειά , καιρικά φαινόμενα.

3  Φεβρουαρίου

Άγιος Συμεών ο Θεοδόχος

Ήταν δίκαιη και ευλαβική μορφή, ενώ κράτησε τον Ιησού στην αγκαλιά του, όταν τον πήγε η Παναγία για σαραντισμό, της Υπαπαντής.

Τη μέρα αυτή τιμούνται οι έγκυες και τα μωρά. Η επόμενη από την δική μας εορτή της μητέρας, την αληθινή εορτή κι όχι την εμπορική.

Ο λαός αναφέρει ότι "Ο Άγιος Συμιός, σημειώνει" , γι' αυτό και οι έγκυες στη γιορτή του, προσέχουν πολύ, να μην κάνουν δουλειές κυρίως χρησιμοποιώντας αντικείμενα πο κόβουν , που σημαδεύουν, για να μη γεννηθεί το παιδί με σημάδι!!

Όταν ήμουν μικρή, θυμάμαι τις γυναίκες που τηρούσαν αυτό το έθιμο.

Στο κέντρο της  Αθήνας, εορτάζει ο ιστορικός και γραφικός ναός του Αγίου Συμεών στα Αναφιώτικα.

Το πανηγύρι του Άη Συμιού στο Μεσολόγγι 

Το Πανηγύρι του Αγίου Συμεών (Άη Συμιού) είναι έθιμο με ιστορική, θρησκευτική και μουσικοχορευτική διάσταση που τελείται δύο φορές τον χρόνο, το διήμερο της Υπαπαντής (2-3 Φεβρουαρίου) και το τετραήμερο του Αγίου Πνεύματος (Σάββατο-Τρίτη). Είναι μία από τις μεγαλύτερες γιορτές για την πόλη του Μεσολογγίου και αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα και πιο ξεχωριστά δρώμενα της περιοχής της Αιτωλίας.

Eγγράφηκε στο Εθνικό Ευρετήριο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς το 2018. (πληροφορίες από Άυλη Πολιτιστική Κληρονομιά της Ελλάδας).

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΌΛΟΥΣ ΠΟΥ ΕΥΛΑΒΟΥΝΤΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΟΜΟΡΦΟ ΤΡΙΗΜΕΡΟ, ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΣΕ ΌΣΟΥΣ ΕΟΡΤΑΖΟΥΝ.

Όσο για τα έθιμα και την παράδοση, το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τα περιγράφουμε, να τα καταγράφουμε, να τα μεταλαμπαδεύουμε στις νέες γενιές.

Υ.Σ Φωτογραφίες από διαδικτυακή πηγή , χωρίς δικαιώματα.

ΜΑΡΙΑ ΡΕΖΑΝ, Με νοσταλγία..., απόψεις.

 Όπως συνηθίζω, τα τρία τελευταία χρόνια, παρουσιάζω τις απόψεις μου για κάθε βιβλίο που μελετώ.

Πρόσφατα, ολοκλήρωσα τη μελέτη του παρακάτω εικονιζόμενου συγγραφικού - λογοτεχνικού δημιουργήματος, των εκδόσεων ΠΑΤΑΚΗ με έτος κυκλοφορίας το 2000 (η τιμή του ήταν 5.950 δρχ).

ΜΑΡΙΑ ΡΕΖΑΝ

Με νοσταλγία...

για μια ζωή έτσι, χωρίς πρόγραμμα..

Συγγραφέας είναι η ίδια και έγραψε το βιβλίο την άνοιξη του 1999 (πέντε χρόνια πριν φύγει).

Η Μαρία Ρεζάν, ήταν δημοσιογραφική συμπάθεια μιας πολυαγαπημένης μου θείας κι έτσι στα νεανικά μου χρόνια, άκουγα συνεχώς γι΄αυτήν τη γυναίκα.

Πριν από λίγους μήνες, ανακάλυψα το βιβλίο, στη βιβλιοθήκη μιας  κυρίας , η οποία έκανε εκκαθάριση. Όπως πάντα, τα βιβλία με τα βιογραφικά στοιχεία, με τα αληθινά γεγονότα από τη ζωή κάποιου, με συγκινούν κι έτσι δεν υπήρχε περίπτωση να το αφήσω.

Η Μαρία Ρεζάν για πολλούς ήταν γνωστή από το ραδιόφωνο της ΕΡΤ, όπου διατηρούσε μια εκπομπή με τίτλο "Μια ώρα έτσι, χωρίς πρόγραμμα". Ήταν δημοσιογράφος σε εφημερίδες και στο ραδιόφωνο. 

Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 4 Μαϊου 1921 στην Αθήνα και απεβίωσε στις 3 Ιανουαρίου  2004.

Αποτελεί την πρώτη γυναίκα που εξελέγη στο διοικητικό συμβούλιο της ΕΣΗΑ, στις αρχές της δεκαετίας του 1980.

Ένα πνευματικό δημιούργημα που καταλαμβάνει περίπου πεντακόσιες σελίδες, με έξι ενότητες, εκτός του προλόγου. Έξι ενότητες οι οποίες ταξιδεύουν μέσα από τις σημαντικότερες χρονικές περιόδους της Ελλάδας. Ξεκινάει από το 1921 με τα παιδικά και τα νεανικά χρόνια, προχωράει στις μαύρες μέρες του Πολέμου και της Κατοχής, μας αφηγείται τα σχετικά με την Απελευθέρωση, την Κυβέρνηση του Πλαστήρα, καθώς και την απόκτηση των τεσσάρων παιδιών της.

Προχωράει στην Ελευθερία και στο Πραξικόπημα, για να μας περιγράψει γεγονότα από  την εποχή της Δικτατορίας και την Αυτοεξορία της στο Παρίσι, μέχρι που φτάνει στη Μεταπολίτευση.

Η αναφορά της, στα πολιτικά γεγονότα και τα πρόσωπα, αποτελεί μια πηγή γνώσεων για εκείνη την εποχή. Εννοείται ότι το βιβλίο δεν είναι ιστορικό ή πολιτικό, απλά μέσα από το ταξίδι της ζωής της, αφού έτυχε να γεννηθεί τότε...μπορούμε να πληροφορηθούμε για διάφορα θέματα.

Ήταν συμμαθήτρια της Μελίνας Μερκούρη, ενώ ο σύζυγος με τον οποίο απέκτησε τα τέσσερα παιδιά της, ήταν ο Ανδρέας Ιωσήφ, υφυπουργός παρά τω προωθυπουργώ της δεύτερης κυβέρνησης Πλαστήρα. Είχε πάρει συνεντεύξεις από πολλά γνωστά πρόσωπα, είχε πάρει συνέντευξη από τον Μακάριο, τον Ραούφ Ντενκτάς ενώ είχε γνωρίσει τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, τον Ανδρέα Παπανδρέου, την Αμαλία Φλέμινγκ.

Μια γυναίκα, της οποίας η ζωή ήταν γεμάτη, αλλά που ήξερε να αντιμετωπίζει σχεδόν τα πάντα με μια ξεχωριστή ικανότητα, ίσως τη βοήθησε και η τύχη, έτσι ώστε η ζωντάνια της καθημερινότητάς της , να είναι μοναδική.

Πέρασε προσφυγιά, πολέμους, Κατοχή, δικτακτορίες, εξορίες , ήταν μάνα με ενδιαφέρον και αγάπη για τα παιδιά της..Έζησε πραγματικά σπουδαίες στιγμές, δίπλα σε μεγάλες προσωπικότητες. Η γλώσσα που έχει γράψει το βιβλίο της, είναι απλή και κατανοητή, είναι πλούσια αλλά χωρίς δυσεύρετες έννοιες.

Πραγματικά μου άρεσε που έπεσε στα χέρια μου αυτό το βιβλίο και έτσι γνώρισα καλύτερα τη Μαρία Ρεζάν που άκουγα για χρόνια από τη θεία.

Η βραχνάδα στη φωνή της έδινε ένα διαφορετικό χρώμα στο ραδιόφωνο, καθώς και τα σχόλια που έκανε , τα οποία ήταν πολύ αξιόλογα.

Πιστεύω ότι τιμούσε τη δημοσιογραφία, πιστεύω ότι είχε μια λεπτή τρυφερότητα, μια δυνατή εξυπνάδα, καθώς επίσης γνώριζε από αυτοσαρκασμό.

Γάμος και τεκνοθεσία ζευγαριών ιδίου φύλου, απόψεις.

Ως φλέγον ζήτημα των ημερών στη χώρα μας, παρουσιάζεται η θεσμοθέτηση του γάμου και της τεκνοθεσίας ομοφυλόφιλων ζευγαριών.

Πάρα πολλοί φίλοι και αναγνώστες μέσω τηλεφωνημάτων και μηνυμάτων, με ρωτούν για το ποιες είναι οι απόψεις μου.

Αρχικά, η προσωπική επιθυμία του κάθε ανθρώπου στον ερωτικό τομέα, είναι κάτι που δεν με απασχολεί, εκτός των περιπτώσεων που η ανωμαλία τον οδηγεί...στα παιδάκια ή στα ζώα και πιστεύω ότι η νομοθεσία θα πρέπει να γίνει αυστηρότατη.  

Σέβομαι τους ανθρώπους, εκτός από αυτούς που κάνουν κακό στους συνανθρώπους τους.

Δεν διαχωρίζω την κοινωνία σε καλή ή κακή σύμφωνα με την επιλογή συντρόφου, αλλά σύμφωνα με τη συμπεριφορά  προς τους άλλους. 

Την καλοσύνη, τον σεβασμό, την ευγένεια δεν την καθορίζουν λεπτομέρειες στον ερωτικό ή σεξουαλικό τομέα, με εξαιρέσεις τα προαναφερόμενα.

Ένα ομοφυλόφιλο ζευγάρι, που δεν σέβεται την ύπαρξη παιδιών, οικογενειών, μεγάλων ανθρώπων δίπλα του και απροκάλυπτα ερωτοτροπεί (δεν εννοώ ενδείξεις τρυφερότητας όπως φιλί και αγκαλιά), πιστεύω ότι παραβιάζει το συναισθηματικό και οπτικό πεδίο των γύρω,το ίδιο, όπως ένα ζευγάρι άνδρα και γυναίκας.

Αν ένας άνθρωπος επιλέγει σύντροφο του ιδίου φύλου ή αν τον οδηγεί σ' αυτό κάτι που τον συνοδεύει από τη γέννησή του ή τον οδήγησε κάποιο εσωτερικό πρόβλημα ή  κακοποίηση που υπέστη σε κάποια στιγμή της ζωής του, δεν αποτελεί πηγή κατάκρισης. 

Αμέτρητες φορές, στάθηκα και θα ξανασταθώ αν χρειαστεί, στο πλευρό ομοφυλόφιλων που έτυχε να βρεθώ μπροστά, σε απάνθρωπη κι αχαρακτήριστη κατάσταση, να τους λιντσάρουν. Θα τους προστατεύσω όσο μπορώ.Αδιανόητο, ασυμβίβαστο με τις αξίες μου, το αντίθετο. Ο κάθε άνθρωπος είναι πλάσμα του Θεού για εμένα. Η εκτίμησή μου, εξαρτάται από τις εκφάνσεις του, από τη συμπεριφορά.

Έχω πρόσωπα που αγαπώ αληθινά και τα οποία είναι ομοφυλόφιλοι, ανήκουν στον φιλικό μου κύκλο και την ευθύτητά τους, τον πλούσιο ψυχικό τους κόσμο, τον σεβασμό τους προς το άτομό μου αλλά και την ευρύτερη κοινωνία, σπάνια τα συναντάει κανείς. 

Ποτέ όμως, δεν υποστήριξαν την παρέλαση, διότι υπάρχουν σημεία τα οποία ξεφεύγουν από κάθε όριο λογικής και σεβασμού, καθώς επίσης διότι δεν βοηθάει σε κάτι, έτσι όπως έχει εξελιχθεί.

Ποτέ δεν στάθηκαν υπέρ της κατάργησης των γονέων, της μάνας και του πατέρα, ποτέ δεν επεδίωξαν να "αγοράσουν" ένα παιδί ή να υιοθετήσουν διότι είναι συνειδητοποιημένοι και ώριμοι... Κι όσο για τη θρησκεία της Ορθοδοξίας, γνωρίζουν τι ευλόγησε ο Θεός (εννοείται για όσους τον πιστεύουν). Γι' αυτό ανάβουν το κεράκι τους, σπεύδουν ευλαβικά να τοποθετήσουν το μπουκέτο με τις μοσχοβολιστές βιολέτες στον Επιτάφιο και το στεφάνι με τα βελουδένια τριαντάφυλλα στον Εσταυρωμένο, δίχως να στηλιτεύουν τις αρχές που ακολουθούνται.

Το να επισημοποιηθεί η συμβίωση, το αντιλαμβάνομαι, είναι πολλοί λόγοι, όπως σε όλα τα ζευγάρια.

Όμως το να καταργήσουμε την μάνα και τον πατέρα, το αρσενικό και το θηλυκό, την οικογένεια που βρίσκουμε και στη φύση, είναι αδιανόητο, αποτελεί τη μεγαλύτερη προσπάθεια κατάλυσης κάθε ψήγματος αξιών που έχουν παραμείνει. Η υπερβολή σε οτιδήποτε, αποτελεί πηγή δεινών, πηγή αρνητισμού.

Σε όλα τα ντοκιμαντέρ παρακολουθούμε τη γονιμοποίηση, την εξέλιξη, τον ρόλο που έχουν οι γονείς στο ζωϊκό βασίλειο, στην πανέμορφη κοινωνία των πτηνών.

Ψυχική ένωση υπάρχει όταν δυο άνθρωποι ερωτεύονται, όμως σωματική ένωση σε δυο κορμιά του ιδίου φύλου , ουσιαστικά δεν υπάρχει. Ας είμαστε ρεαλιστές.

Είναι πραγματικά κρίμα, να προσπαθούν κάποιοι να αποδείξουν ότι ένα ομόφυλο ζευγάρι μπορεί να αποκτήσει δικό του παιδί, όπως τα άλλα ζευγάρια. 

Τι θα πει παρένθετη μητέρα; H εκμετάλλευση της γυναίκας, λόγω της οικονομικής της ανάγκης! Για να είμαι ειλικρινής, αυτόν τον ρόλο δεν τον εγκρίνω για καμιά περίπτωση.

Όλοι μας, από μάνα και πατέρα προήλθαμε. Αν σε αρκετές περιπτώσεις, υπάρχει η ομολογουμένη ανικανότητα των γονέων , η βίαιη συμπεριφορά , η παραμέληση, είναι κάτι που οφείλεται στον τρόπο που κι αυτοί μεγάλωσαν , σε διάφορα προβλήματα. Σ' αυτές τις περιπτώσεις με τη βοήθεια των ειδικών ή συνανθρώπων που διαθέτουν δύναμη, όλα διορθώνονται.

Η μάνα κι ο πατέρας, δεν πρέπει να βγουν από το λεξιλόγιο!!!Ας προσαρμοστούν όσοι θέλουν τη νέα "οικογένεια", με τα μέχρι τώρα ισχύοντα κι ας βρουν λέξεις προσφώνησης!

Όσο για τα παιδάκια, τα σκέφτηκαν ποτέ, πως θα νιώθουν όταν γύρω τους θα έχουν τόσα και τόσα παιδιά με μάνα και πατέρα (βιολογικούς ή πνευματικούς);

Άλλο να γνωρίζει τους γονείς ένα παιδί και στην πορεία, να φύγει απ' τη ζωή κάποιος κι άλλο να βλέπει σε δυο άνδρες ή δυο γυναίκες , τη μάνα και τον πατέρα.

Ας μην τα εξισώνουμε όλα , διότι δεν είναι εφικτό αληθινά, αλλά βίαια και υποκριτικά. 

Δεν σημαίνει , ότι επειδή κάποτε η ομοφυλοφιλία οδηγούσε στο περιθώριο αυτά τα πρόσωπα ή να είναι δέκτες κάκιστων  συμπεριφορών από πολλά μέλη της κοινωνίας (καταδικαστέα για την άποψή μου), θα πρέπει σήμερα να καταργήσουμε τα πάντα, να θεωρηθούν όλα στραβά κι ανάποδα, όλα παράλογα και να αποδεχτούμε τον γάμο και την τεκνοθεσία.

Ο κάθε άνθρωπος σύμφωνα με την κατάσταση που βρίσκεται, με τα δεδομένα που έχει, με τα χαρακτηριστικά που φέρει, πρέπει να γνωρίζει τι θα συναντήσει. Έτσι και τα ομόφυλα ζευγάρια, γνωρίζουν ότι δεν μπορεί να τεκνοποιήσουν, γνωρίζουν ότι γεννήθηκαν από μάνα και πατέρα, γνωρίζουν ότι θα  μπορούν να συμβιώσουν και να είναι νομικά κατοχυρωμένη η συμβίωσή τους, αλλά όχι να έλθουν σε γάμο διότι σημαίνει κάτι που εκ του φυσιολογικού δεν γίνεται.

Ποιος είδε να κυοφορεί μια γυναίκα, κάτι διαφορετικό από αγόρι ή κορίτσι;

 

Μπορούμε να ζούμε αρμονικά με αληθινή αγάπη και αλληλεγγύη μεταξύ μας κι όχι με την οποιαδήποτε παρεκτροπή που γεννά τόσα προβλήματα.

Ήταν κάποτε στο ένα άκρο η κοινωνία και τώρα επιδιώκουμε, δημιουργούμε το άλλο. Αν όμως, ακολουθούσαμε το μέτρο, σύμφωνα με του Αρχαίους Φιλοσόφους, τότε θα κέρδιζε η αρμονία.

Η οικογένεια με τη μάνα, τον πατέρα, τα παιδιά, ενίοτε τον παππού και τη γιαγιά, υμνήθηκε κι αποτέλεσε, αιώνες τώρα , πηγή έμπνευσης σε κάθε μορφή τέχνης, στις θρησκείες, στους πολιτισμούς, όλου του κόσμου. Δεν είναι σωστό, δεν ωφελεί η κατάργησή της!!

Ανεξάρτητα με τις αποφάσεις της Κυβέρνησης, καθόσον σίγουρα δέχεται πιέσεις.. οι υπόλοιποι ας γνωρίζουμε απλά και φυσιολογικά τι ισχύει, τι συμβαίνει, τι μπορεί να αλλάξει και τι θα έπρεπε να παραμείνει ως έχει.

Με σεβασμό προς όλους, όσους επιθυμούν το καλό της κοινωνίας, 

με ειλικρινή αγάπη σε φίλους και γνωστούς, ανεξάρτητα με τον προσωπικό τους τομέα, αλλά κι ακολουθώντας το ¨μέτρον άριστον" , σε όλα.

Η κοινωνία δεν εξελίσσεται, όταν διαλύονται βασικοί θεσμοί, όπως της οικογένειας και των γονιών. Η κοινωνία εξελίσσεται όταν όλοι είμαστε συνειδητοποιημένοι, γι' αυτό που επιλέγουμε ή γι' αυτό που νιώθουμε και αναπτύσσουμε αρμονικές σχέσεις, δίχως προκλήσεις, δίχως έριδες, δίχως ειρωνείες, δίχως να θέλουμε να παρουσιάσουμε το φυσιολογικό ως αφύσικο και το αφύσικο ως φυσιολογικό, σε γενικές γραμμές.

Είναι πάρα πολλά τα προβλήματα, με την ανεργία, με την οικονομική εξαθλίωση πολλών ομάδων, με την βία των ανηλίκων να χτυπάει κόκκινο..κι αντί να κάνουμε συσκέψεις επί συσκέψεων με τους ειδικούς , για τρόπους αντιμετώπισης, αντί να βγούμε όλοι στους δρόμους γι' αυτό τον τεράστιο κίνδυνο...αγωνιζόμαστε για να φέρουμε τα πάνω κάτω, σε κάτι που η ίδια η φύση έχει δείξει..

Σοφία Δ. Αγραπίδη