Τα δρομάκια που διαβήκαμε

H ποίηση έρχεται ...όταν βλέπεις, ακούς, ονειρεύεσαι ..έτσι, δίχως καμιά προετοιμασία. Δημιουργείται επίσης κι όταν επιθυμεί κάποιος να γράψεις κάτι γι' αυτό που ζει ή έζησε. Εδώ δεν είναι τόσο απλή η γραφή..Γενικά,είναι οι ψίθυροι της ψυχής που γίνονται λέξεις, είναι οι λέξεις που έρχονται να περιγράψουν ή να παρουσιάσουν αινιγματικά ανθρώπινες ιστορίες.

Ακούγοντας μια ιστορία από  κάποια κυρία, που φθάνει τον αιώνα προέκυψαν τα παρακάτω λόγια. 

 

Τα δρομάκια που διαβήκαμε

 

Απάρθενοι τόποι

στη γραμμή ενός ζωοδότη ορίζοντα.

Χάραζε στα φωτεινά μάτια

όπου η νυχτιά αποχαιρετούσε.

Διαμαντένιες ψιχάλες οι στιγμές,

πότιζαν τα κυκλάμινα.

Στ' ανθισμένα νούφαρα που φάνταζαν στη λίμνη

ταξίδευαν τα όνειρά μας.

Η ηχώ της γαλήνης

εχθρικοί στοχασμοί για τον αγύρτη χρόνο.

Τα δρομάκια που διαβήκαμε,

φωτίζονται στων εποχών τα γυρίσματα

απ' τη λάμψη των όρκων.

Στα πεζούλια

μαζί με το κελάηδισμα των πουλιών,

τα αιθέρια ροδοπέταλα,

οι ποιητές ανακαλύπτουν τις λέξεις

που αναζητούσαν αιώνες.

 

Σοφία Δ. Αγραπίδη

Ιαν 2023

Περί ενσυναίσθησης.

Ενσυναίσθηση, 

ένας όρος που χρησιμοποιούμε και ακούμε συχνά στην καθημερινότητα. Μια λέξη που εάν της επιτρέψουμε να επαναπροσδιορίσει τον συναισθηματικό μας κόσμο, θα έχουμε προχωρήσει ένα βήμα μπροστά για μια πραγματικά, αρμονικότερη ζωή.

Είναι ελαφρώς υποκριτικό να συμπεριλαμβάνουμε στο λεξιλόγιό μας την ενσυναίσθηση -κάτι που γίνεται συχνά- αλλά να μην έχουμε κατανοήσει τι σημαίνει,πως πρέπει να λειτουργούμε σύμφωνα με την έννοιά της. 

Τι ονομάζεται ενσυναίσθηση;

Είναι μια ικανότητα η οποία μας κάνει να νιώθουμε τα συναισθήματα του συνανθρώπου μας, του ανθρώπου κάθε ηλικίας. Να αισθανόμαστε σαν να είμαστε εμείς οι ίδιοι στη θέση του όταν χαίρεται, όταν πονάει, όταν λυπάται κλπ. Τότε μόνο μπορούμε να κατανοούμε τις αντιδράσεις του, τον τρόπο με τον οποίο χειρίζεται τις καταστάσεις που προκύπτουν, τη συμπεριφορά του γενικότερα. Τότε καλλιεργείται περισσότερο και η δική μας συμπεριφορά, ο συναισθηματικός κόσμος.

Αν η συμπεριφορά μας στενοχωρεί κάποιον και το εκφράζει, πρέπει να αλλάξουμε συμπεριφορά.  Αν συνεχίζουμε σημαίνει ότι μας λείπει η ενσυναίσθηση. Κάπως έτσι συμβαίνει στα περιστατικά λεκτικής, συναισθηματικής, σωματικής βίας..Βασανίζουμε τον άλλο άνθρωπο (όποιος κι αν είναι) διότι δεν έχουμε την ικανότητα της ενσυναίσθησης, που θα μας φέρει στη θέση του ώστε να τον νιώσουμε (βέβαια σ΄αυτές τις περιπτώσεις κρύβονται και πολλά  άλλα προβλήματα, ψυχοπαθητικές προσωπικότητες..). Ο συναισθηματικός μας κόσμος γίνεται πιο πλούσιος αλλά απαιτείται δουλειά για να πούμε ότι έχουμε πραγματικά ενσυναίσθηση. Σύμφωνα με την ταπεινή μου άποψη , μέσα από την εμπειρία μου θα πρέπει να καλλιεργείται από το σπίτι και από το σχολείο. Αν γινόταν αυτό, δεν θα υπήρχαν τόσα περιστατικά βίας από ανήλικους.Πόσο δύσκολο είναι να κατανοήσει ένα παιδί, ότι τότε που ταλαιπωρεί (κοροϊδεύει,  χτυπάει και άλλα πολλά...) τον συνομήλικό του, τον μικρότερο ή μεγαλύτερο, αυτός στενοχωριέται, πονάει, πληγώνεται; Δυστυχώς όμως, η λέξη δεν υπάρχει στις οικογένειες αλλά ούτε στα σχολείο, καθόσον το μη υγιές σύστημα παιδείας, οδηγεί τα παιδιά στην απόκτηση βαθμών και γνώσεων που δεν προάγουν τη συναισθηματική και κοινωνική του υπόσταση.

Μεγάλωσα σε μια οικογένεια που από τις πρώτες συμβουλές είχαμε το " να μην κάνεις αυτό που δεν θέλεις να σου κάνουν" επεξηγώντας τη φράση. Με το πέρασμα των χρόνων διαπιστώνω ότι αυτό που ακούνε συχνά τα παιδιά είναι οτιδήποτε καλλιεργεί την εγωπάθεια..

Γεννήθηκα και ενηλικιώθηκα σε μικρή περιοχή, σε μικρές περιοχές έζησα κάποιο διάστημα..στο κοινωνικό σύνολο εκεί, η απουσία ενσυναίσθησης είναι πιο έντονη.Εδώ θα κάνω μια αναδρομή στα χρόνια όπου οτιδήποτε υπήρχε διαφορετικό, οι άλλοι (οι όμορφοι, οι λογικοί, οι έξυπνοι, οι φυσιολογικοί.....όλοι οι αχαρακτήριστοι δηλαδή) το περιγελούσαν. Έτσι δεκάδες άνθρωποι υπέφεραν (φοβίες, ένιωθαν κατώτεροι, σε κάποιες περιπτώσεις οδηγούνταν στην αυτοχειρία) όχι γιατί ήταν προβληματικοί οι ίδιοι,  αλλά γιατί οι γύρω τους δεν διέθεταν ενσυναίσθηση, δεν διέθεταν συναισθηματικό κόσμο, ήταν οι αληθινά αμόρφωτοι!!Αυτό το χαρακτηριστικό κάποτε ήταν μαγκιά  ..να κοροϊδεύεις τον άνθρωπο που γεννήθηκε δίχως χέρι ή δίχως ακοή, τον ψυχοπαθή, τον τυφλό, αυτόν που οι σεξουαλικές του επιλογές ή εκ γενετής τα εξωτερικά του χαρακτηριστικά, δεν ταίριαζαν με τους άλλους. Οι δήθεν μάγκες, δεν λογίζονται όλοι ψυχοπαθητικές προσωπικότητες γιατί τότε πρέπει να δικαιολογούνται όσοι κακοποιούν..

Είναι πάρα πολύ σημαντικό προκειμένου να ζούμε καλύτερα, αρμονικότερα, προκειμένου να μπορούμε να ανταπεξέλθουμε πιο ομαλά στις εποχές των κρίσεων να ασχοληθούμε με την ενσυναίσθηση. Να την καλλιεργήσουμε στα παιδιά, που αποτελούν το μέλλον. Τι κόσμο θα δημιουργήσουν δίχως ενσυναίσθηση;

Δίχως γνώση των δικών μας συναισθημάτων βέβαια, δεν γίνεται να έχουμε ενσυναίσθηση.H ενσυναίσθηση, καθόσον συνδέεται άρρηκτα με την συναισθηματική μας νοημοσύνη και την εξέλιξη αυτής, βοηθά να διαχειριζόμαστε με ωριμότητα και ψυχραιμία τις ανθρώπινες σχέσεις σε κάθε επίπεδο. Εξασκούμε την υπομονή που έχει καλά αποτελέσματα για εμάς, για το σύνολο. Εξωτερικεύεται η ευαίσθητη πλευρά που έρχεται πιο κοντά στον όρο άνθρωπος. Άλλωστε ποιος είναι αυτός που δεν θέλει να τον κατανοούν οι άλλοι; (εξαιρούνται όπως προανέφερα άτομα με κλονισμένο ψυχικό κόσμο). 

 Πολλές φορές λέμε ότι αν δεν έχεις περάσει κάποιες καταστάσεις στη ζωή, δεν μπορείς να έρθεις στη θέση του άλλου..Ακριβώς και για αυτό (μαζί με άλλα) η ενσυναίσθηση δεν είναι ένας κανόνας ή ένα ρητό που το μαθαίνεις και ολοκληρώνεται εκεί η σχέση, αλλά σε όλη τη ζωή καλλιεργείται, σε όλη τη ζωή βρισκόμαστε αντιμέτωποι με νέες προκλήσεις, νέους προβληματισμούς οι οποίοι για να αντιμετωπιστούν, απαιτούν ένα υγιή συναισθηματικό κόσμο, μια προσέγγιση μέσα από την αυτογνωσία μας.

Ας κάνουμε αυτή τη χρονιά μια νέα αρχή, βοηθώντας τα παιδιά να γνωρίσουν την ενσυναίσθηση, κάτι που δεν πετυχαίνει ο σκληρός υλικός κόσμος.  Μπορούμε σε συνδυασμό με την εποχή που ζούμε να τα βοηθήσουμε..Βέβαια πρώτα να προβούμε εμείς στην αυτοκριτική και στην αυτογνωσία!

Αυτονόητο ότι όσοι διακρίνονται από ενσυναίσθηση, δεν ταλαιπωρούν ούτε τα ζωάκια...

 

ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ

 Όσο καλύτερα γνωρίζεις τον εαυτό σου, τόσο περισσότερη υπομονή έχεις για αυτά που βλέπεις στους άλλους.  Erik Erikson

 Ο Έρικ Χομπουργκερ Έρικσον ήταν Αμερικανός αναπτυξιακός ψυχολόγος και ψυχαναλυτής γεννημένος στη Γερμανία, γνωστός για τη θεωρία του σχετικά με την ψυχοκοινωνική ανάπτυξη των ανθρώπων.

και

Μην κάνετε στους άλλους αυτό που θα θέλατε να κάνουν σ’ εσάς. Τα γούστα τους μπορεί να διαφέρουν από τα δικά σας. Τζωρτζ Μπέρναρντ Σω

Ο Τζορτζ Μπέρναρντ Σω ήταν Ιρλανδός στην καταγωγή και υπήρξε κριτικός, δραματουργός και θεατρικός συγγραφέας, που τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1925.

Υ.Σ Φωτογραφίες από διαδικτυακή πηγή, χωρίς δικαιώματα.

 

Σημ. Οι αναφορές μου κατά καιρούς σε θέματα ψυχολογίας πηγάζουν από την ενασχόλησή μου μέσω σεμιναρίων και σχετικής μελέτης, πολλά χρόνια.

"Ανάμνηση"-Αγγελική Πρέζα-Σοφία Αγραπίδη-"Anamnisi"-Official Music Video...

Μπορούμε να γιορτάζουμε αληθινά;

Μπορούμε να γιορτάζουμε αληθινά;

Βρισκόμαστε στις παραμονές του εορταστικού κύκλου του Δωδεκαημέρου, που αρχίζει στις 25 Δεκεμβρίου και ολοκληρώνεται στις 5 Ιανουαρίου, την παραμονή των Θεοφανίων.Μια λατρευτική χρονική περίοδος γεμάτη από σπουδαίες εορτές, έθιμα και δοξασίες.

Αυτές τις μέρες του χειμώνα τις περιμένουν με χαρά οι Χριστιανοί όλης της ανθρωπότητας. Αποτελούν μέρες όπου το θεμελιώδες μήνυμα για μια αρμονική ζωή, η πάταξη του κακού και η αναγέννηση της ψυχής μας, συνδέονται με το εορταστικό κλίμα, με τη χαρά των μικρών και των μεγάλων.Με την ξεκούραση και την ευκαιρία για συνάντηση των ανθρώπων, λόγω των αργιών που μας χαρίζουν.

Ο κύκλος περιλαμβάνει τη Γέννηση του Ιησού, τη Σύναξη της Θεοτόκου,την εορτή του Πρωτομάρτυρα Αγίου Στεφάνου, του Αγίου Βασιλείου, των Θεοφανίων και άλλες εορτές ενδιάμεσα.

Τα έθιμα στην Ελλάδα αλλά και σε άλλα μέρη του κόσμου είναι ποικίλα. Oφείλουμε να διατηρούμε την πολύτιμη εορταστική μας παράδοση,όπως και να τη μεταλαμπαδεύουμε στις νέες γενιές. 

Γυρνώντας στα παιδικά μου χρόνια, μου έρχεται στη μνήμη σαν ουράνιο δώρο όλη η προετοιμασία για τις γιορτές, που ακολουθούσαμε στην οικογένειά μου. Ποτέ δεν έπαψε να μοσχοβολά το χριστόψωμο όπου ήταν στολισμένο με καρύδια και αμύγδαλα!Ποτέ δεν έπαψα να νιώθω τη θαλπωρή της ξυλόσομπας και της αγάπης των δικών μου. Κάθε χρόνο που έρχεται ο Δεκέμβριος βλέπω μπροστά μου τις χρυσαφένιες χάρτινες τσάντες από τα βιβλιοπωλεία της Αθήνας με τα παραμύθια και τα νέα μου παιχνίδια.

Κι άλλα πολλά που όσα χρόνια κι αν έχουν περάσει δεν έχουν υποστεί καμιά φθορά ....εκείνες οι εικόνες, οι γεύσεις, τα χρώματα κι οι ήχοι από τις μελώδικες και τις φυσαρμόνικες των Χριστουγέννων.

Εορταστικό τραπέζι σε όλες τις γιορτές. Η μαμά έτρεχε να  μοιράσει στη γειτονιά πράγματα από τα γεμάτα δέματα που έστελναν οι συγγενείς της. Είχε έτοιμα στο σερβάν τα άσπρα κεντητά σεντόνια, τις μαξιλαροθήκες, τις πετσέτες για τους επισκέπτες μας. Έστρωνε το βυσσινί βελούδινο τραπεζομάντιλο και τα υφαντά, τα απλάδια.

Στοιχεία της ζωής, των σχέσεων, του εορταστικού υφαντού με τα οποία μεγάλωσα και φυσικά κρατώ σαν φυλαχτό.

Γιορτάζαμε  εμείς στο σπίτι, γιόρταζαν όλοι κι οι ευωδιές από τους κουραμπιέδες, από τις δίπλες, από τις τηγανίτες ξεχώριζαν την ατμόσφαιρα των Άγιων Ημερών.

Γιορτάζαμε κι ας μην υπήρχαν περίσσια πλούτη!

Γιορτάζαμε γιατί δεν είχε εισχωρήσει στη ζωή, τόσο πολύ ο καταναλωτισμός, δεν είχε αναπτυχθεί τόσο η εγωπάθεια. Ποτέ η ανθρώπινη κοινωνία δεν ήταν τέλεια, ούτε και θα είναι. Απλά διατηρούνταν κάποιες αρχές κι αξίες. Η κατάλυσή τους και η απουσία τους είναι που λείπει και πλέον οι άνθρωποι δεν γιορτάζουν αληθινά. Μπορούν αλλά νομίζουν ότι δεν μπορούν ή αρνούνται βυθισμένοι στην κατάθλιψη που με "άνεση" σερβίρει η νέα εποχή.

Πολλοί χρησιμοποιούν την εμφάνιση του ιού  ως αφορμή για να μην χαμογελούν, να μην έχουν διάθεση να εορτάσουν, να περιποιηθούν, να δημιουργήσουν, να συναντήσουν φίλους και συγγενείς, να ανοίξουν τα σπίτια τους, να βγουν έξω. Επίσης βρίσκουν ως δικαιολογία την κούραση απ' τη δουλειά και ετούτες τις λαμπρές μέρες σαν δικαιολογία ξεκούρασης.

Τα αίτια βρίσκονται στην επιρροή των ειδήσεων όπου με μανία και στόμφο λανσάρουν κάθε είδους διαστροφή, όπου βομβαρδίζουν καθημερινά με όσα πρόκειται να συμβούν...με τα οικονομικά και τις συνέπειες του πολέμου (λες και η επονομαζόμενη οικονομική κρίση, η κρίση των ασθενειών δεν είναι άλλα είδη πολέμου...).

Με την υποκρισία και το φαίνεσθαι που διαφημίζονται ως ικανότητες για πρόοδο..

Τα αίτια βρίσκονται ακόμη στον έρωτα με το χρήμα , κάτι που αναφέρω συνεχώς..Φοβούνται να θυσιάσουν και το ελάχιστο..(εκείνοι που δεν έχουν οικονομική άνεση, ζουν αληθινά..).

Δεν είναι σημερινή αυτή η κατάσταση αλλά αποτελεί γεγονός των τελευταίων δεκαετιών..με αποκορύφωμα την πρόσφατη , αυτή που διανύουμε.

Η γιορτή γεννιέται στης ψυχής τον καθάριο ουρανό, στα αστέρια όπου θυμίζουν ότι οι άγγελοι είναι ζωντανοί και κάθε νύχτα προσεύχονται για εμάς, στην αέναη φλόγα της πίστης για το καλύτερο, στην αγάπη για εμάς η οποία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την αγάπη για τον συνάνθρωπο και το περιβάλλον.

Πιστεύω ότι μπορούμε να γιορτάζουμε αληθινά!

Γιορτές δεν είναι τα ξέφρενα γλέντια, είναι όλα όσα κληρονομήσαμε από τους προγόνους μας, όλα όσα σηματοδότησαν τα παιδικά μας χρόνια. Μα πάνω απ' όλα είναι εκείνα τα λεπτά σιωπής όπου μεταφερόμαστε στο νεογέννητο βρέφος που ήρθε με τόση αγάπη!!!για μια ανθρωπότητα που την προδίδει, που την εκπορνεύει!Αλλά η ελπίδα μένει αναμμένη από όσους πολεμούν το κακό και δεν είναι τόσο λίγοι όσο νομίζουμε!

Μπορούμε να γιορτάζουμε αρκεί να σκεφτούμε τις παλιότερες γενιές που γιόρταζαν , που ξεχώριζαν τις μέρες τους, που στολίζονταν για να πάνε στην εκκλησιά ή στις μικρές εκδηλώσεις της εποχής, μέσα σε εποχές φτώχειας και ανέχειας. Έλαμπαν τα πρόσωπά τους γιατί ακριβώς ήταν κοντά στο αληθινό νόημα των εορτών.  

Σε κάποια πόλη της Ελλάδας πριν από κάποια χρόνια, έζησα τον καημό μιας μάνας που έχασε ξαφνικά το παιδί της ..και στόλισε τα Χριστούγεννα..και μας έδινε μαθήματα ζωής.

Δεν μπορώ λοιπόν να δεχτώ ότι...επειδή θα έρθουν δυσκολίες, θα και θα ......θανατηφόρα αυτά τα θα, αν συνειδητοποιήσουμε πόσους ανθρώπους οδηγούν στην κατάθλιψη και στην αυτοκτονία, δεν γιορτάζουμε!!

Αγαπητοί μου φίλοι και αναγνώστες, γιορτάζουμε και βιώνουμε την ενθύμηση των Θείων γεγονότων, περιποιούμαστε και φοράμε το λαμπερό θεοδώρητο χαμόγελο που πηγάζει από τη Γέννησή Του!

Γεμίζουμε το σπίτι ευωδιές κι αρώματα, χρώματα άχνης και κανέλας!

Ανοίγουμε για να δεχτούμε τους φίλους μας ή τους συγγενείς μας!

Βγαίνουμε για να συναντηθούμε με αγαπημένα πρόσωπα!

Η ζωή είναι μικρή για να σας ρίχνουν όλα αυτά τα θα....., είναι άδικο να χάνετε μοναδικές στιγμές οι οποίες ποτέ δεν επαναλαμβάνονται ακριβώς οι ίδιες!! 

Όσοι λοιπόν, δεν γιορτάσατε τα Χριστούγεννα, έχετε ευκαιρία όλες αυτές τις μέρες έως και τα Φώτα. Όσοι προσπαθείτε να είστε κοντά στους ναούς και στις λατρευτικές εκδηλώσεις, ας σκεφθείτε ότι ο Χριστός έφερε τη ζωή και τη χαρά, όχι τον θάνατο και τη θλίψη!

Ο Χριστός έφερε την αγάπη κι όχι το μίσος προς την ίδια τη ζωή...διότι η άρνηση του εορτασμού αυτό δείχνει.

Όσο για την κούραση λόγω δουλειάς; Θα έρθει η στιγμή που μόνο θα ξεκουράζεστε....

Με πολλή αγάπη και σεβασμό

 

Σοφία 

Υ.Σ Ως εορτασμό δεν εννοώ τίποτα το υπερβολικό και το ξέφρενο, σε όλες μου τις εκφάνσεις ακολουθώ το " μέτρον άριστον".

 

"Νοσταλγία"- Αγγελική Πρέζα- Σοφία Αγραπίδη- Αθήνα 1/12/22- Live

Στη δύση του 2022 και στην ανατολή του Νέου Έτους.

Απολογισμός της χρονιάς που μας αποχαιρετά! 

Απολογισμός..

Κάθε χρόνος που φεύγει μας αφήνει ευχάριστες και δυσάρεστες στιγμές. Είναι κάτι φυσιολογικό που αντιλαμβανόμαστε στον απολογισμό μας. Ο απολογισμός πιστεύω ότι είναι μια όμορφη διαδικασία σκέψεων από την οποία κρατάμε σαν άγιο  φυλαχτό όλα όσα μας διδάσκουν να γίνουμε καλύτεροι, να διορθώσουμε λάθη και να πατάξουμε τα πάθη. Ακόμη να κρατήσουμε στην ψυχή μας τις χαρούμενες εικόνες και καταστάσεις που αναδύονται σε κάθε στενόχωρη φάση της ζωής μας σαν ελπιδοφόρα καραβάκια.

 ΣΚΕΨΕΙΣ ...γενικά.

Η χρονιά που περνάει είχε μια ευοίωνη υποδοχή από τους περισσότερους ανθρώπους καθόσον τα μέτρα πρόληψης κατά του νέου ιού... εξουθένωσαν ψυχολογικά την ανθρωπότητα (εκτός των θυμάτων κλπ). Έτσι, περιμέναμε τη χρονιά που τώρα μας αφήνει με μεγάλη χαρά για τις συνθήκες της ζωής μας. Σε γενικό επίπεδο, τα πράγματα από την άποψη των μέτρων ήταν καλύτερα, αλλά βέβαια η ατμόσφαιρα σε παγκόσμια εμβέλεια - κάτι που επηρεάζει τις περισσότερες χώρες- είναι ανησυχητική αφού η οικονομική κρίση και οι επιπτώσεις του πολέμου,πάντα σκιάζουν βασικά αγαθά.Το ίδιο βέβαια και στη χώρα μας.Ως πολίτες δεν παύει η ανασφάλεια να διαχέεται αν και δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο. Γι' αυτό όπως αναφέρω πάντοτε, πρέπει να βρίσκουμε μικρές διεξόδους που μας χαροποιούν και μας βγάζουν από αυτή τη συννεφιά.   

Βέβαια τα θλιβερά γεγονότα στο καθημερινό γίγνεσθαι είναι απίστευτα.Μερική αναφορά παρακάτω.Θλιβερό όμως, είναι και το γεγονός των ανθρώπων που χάνονται στα θαλάσσια νερά, στην προσπάθεια μετακίνησής τους αφού αποτελούν ξεκάθαρα πιόνια..άλλων καταστάσεων, η βία σε κάθε μορφή, οι ουσίες και το αλκοόλ που έχουν στον ιστό τους τα πανέμορφα νιάτα..

ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΗ αυτό που έζησε η ανθρωπότητα..όταν νέκρωσε η ζωή..

Δεν ξεχνώ..πόσες φορές περπατώντας στην πόλη, αλλά και στις πιο άνετες καλοκαιρινές διακοπές,πως ήταν τα μαγαζιά, οι δρόμοι, ο τόπος δίχως ανθρώπους έξω..μετά με λίγη κίνηση και τώρα κανονικά, λειτουργούν πάλι οι πολιτιστικοί φορείς, υπάρχει μια πιο φυσιολογική ροή στην καθημερινότητα. Εννοείται ότι η πρόληψη πρέπει να τηρείται από τον καθένα. 

ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ

Στον κοινωνικό τομέα θεωρώ ότι οι επιπτώσεις όλων των κρίσεων των τελευταίων χρόνων καθώς και τα χαρακτηριστικά που θέλει η νέα εποχή είναι ορατά.Αυτό αποτελεί ένα σημείο που θέλει πολύ επεξεργασία, προκειμένου η ανθρώπινη κοινωνία γενικότερα αλλά και η ελληνική κοινωνία ειδικότερα  να μη χάσει άλλο έδαφος από ήθη και αξίες..Ας βοηθήσουμε όσο μπορούμε γι' αυτό κι ένας τρόπος είναι να στρέψουμε την πλάτη, στις ειδήσεις που προκαλούν τον θυμό και την ανισότητα, που γεννούν άγχος και αρνητικά συναισθήματα. Αρκετά πια με τις αχαρακτήριστες ανωμαλίες  και τα εγκλήματα, με την προσωπική ζωή των "επωνύμων", με όλα όσα μπορούν εύκολα να αποπροσανατολίσουν το ενδιαφέρον του πολίτη από σοβαρά , βασικά θέματα για την ίδια του τη ζωή.

Για κάθε είδους σκάνδαλο τον λόγο τον έχει η δικαιοσύνη.Γιατί λοιπόν να ταράζεται το κοινωνικό σύνολο; Όταν επικρατεί θολή ατμόσφαιρα, τότε είναι η κατάλληλη στιγμή για να συμβαίνουν όσα μας ενδιαφέρουν, τα οποία μπορεί να έχουν αρνητικές επιπτώσεις για εμάς,όμως δεν τα συνειδητοποιούμε αφοσιωμένοι σε όσα μας σερβίρουν τα μέσα μαζικής επικοινωνίας.

ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ - ΣΚΕΨΕΙΣ για τη ζωή μου..

Αυτή η χρονιά το σπουδαιότερο που μου πρόσφερε έως τώρα, είναι να συνεχίσω με υγεία, δύναμη και αντιμετωπίσιμα προβλήματα, να προχωρώ και να εξελίσσομαι στους τομείς που με ενδιαφέρουν.  Κατάφερα να βρεθώ κοντά στα πολιτιστικά και εθελοντικά μονοπάτια, ατομικά αλλά και με άριστη συνεργασία φίλων, κάτι το οποίο αποτελεί φωτεινό οιωνό για τη συνέχεια. Ευοίωνο το γεγονός ότι στον αγαπημένο φορέα ο χορός είχε θέση όλη την εκπαιδευτική χρονιά (2021 - 2022) και πλέον προχωρά με ακόμη καλύτερες συνθήκες (για την ώρα). Επίσης οι φίλοι μου μη βλέποντες, ξεκίνησαν πάλι να ταξιδεύουν και γι΄ αυτούς έχει μεγαλύτερη αξία απ΄ ότι σε εμάς.Πολύ μεγάλη χαρά μου έδωσε το γεγονός ότι το Πανεπιστήμιο Mcgill δέχθηκε για φοίτηση την λατρεμένη μου βαφτιστήρα στο Μόντρεαλ.

Βέβαια η αγωνία, η θλίψη για διάφορα θέματα ήταν πιο έντονη κάποιες στιγμές. Ο πόνος για δύσκολα ανθρώπινα γεγονότα...όπως αυτό της 24ης Ιουνίου όπου άδικα... έφυγε..κάποια κυρία από το φιλικό περιβάλλον. Οι δοκιμασίες της ζωής μου και σ' αυτόν τον τομέα με φέρνουν πιο κοντά στις δεήσεις. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος.. Αυτό σκεφτόμουν αρχές Νοεμβρίου που έκλεισε τρία χρόνια από το αιώνιο ταξίδι του ο μεγάλος μου αδερφός..και μες στο έτος που μας αφήνει τα τριάντα πέντε χρόνια από το δικό τους ταξίδι οι γονείς μου. 

Στον γραπτό λόγο που αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της ζωής μου, προχώρησα με δημοσιεύσεις ποιημάτων αλλά και άρθρων τα οποία είχαν  πολύ μεγάλη απήχηση. Δέχτηκα προτάσεις για πολύ καλές συνεργασίες για τις οποίες επί του παρόντος είναι περιορισμένος ο ελεύθερος χρόνος μου. Όμως η τιμή που μου έγινε, είναι αυτό που έχει για τον χαρακτήρα μου τη μεγαλύτερη αξία. Η " Ανατολή" συνέχισε να κινείται και μάλιστα σε πολύ ικανοποιητικό επίπεδο για ποιητική συλλογή και με το δεδομένο ότι σε λίγο καιρό με το νέο έτος θα κλείσει τα δυο  της χρόνια (στο εξωτερικό αναμένουν την άφιξή της).Στις αρχές του έτους με την εκκαθάριση από τον Εκδοτικό Οίκο στάλθηκαν στο Χριστοδούλειο Ίδρυμα όπου είναι αφιερωμένο το βιβλίο, τα σχετικά.

Η δράση μέσω της ομάδας " Πολιτισμός, καθημερινότητα, άνθρωπος, περιβάλλον" έχει πάρα πολύ ελπιδοφόρα στοιχεία για την πορεία της και αυτό οφείλεται στην αληθινή φιλία και αγαστή συνεργασία με τις συνδιαχειρίστριες Αλεξία και Ιωάννα. Βέβαια εάν δεν υπήρχε η Αντωνία με τις καταπληκτικές κατασκευές της..τις μοναδικές κούκλες, η Φανή με την εξαιρετική της δοτικότητα και όλη η παρέα όπου ο καθένας έχει τον ρόλο του και όλες μαζί με αγάπη για τον σκοπό που λέγεται άνθρωπος, παιδί..., τίποτα δεν θα γινόταν.Εννοείται ότι στην πορεία η παρέα του της προσφοράς μεγάλωσε και μεγαλώνει..Αλίκη, Γεωργία, Αναστασία, Εύα, Μαίρη.

Ο απολογισμός του έργου του πρώτου χρόνου της Ομάδας θα παρουσιαστεί εκεί, εντός των ημερών.

ΠΕΡΙ "ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΨΥΧΗΣ" ΚΑΙ ΜΕΛΟΠΟΙΗΣΗΣ

Ένα ευχάριστο βήμα ήρθε στο ταξίδι της "Ανατολής μου.." και ήταν η καλοκαιρινή είδηση για μελοποίηση τεσσάρων τραγουδιών από την Κύπρια μουσικοσυνθέτρια Αγγελική Πρέζα, η οποία πραγματικά και δίχως στοιχεία υπερβολής, έχει υπέροχη ικανότητα στον τομέα της. Το γεγονός είναι ευχάριστο και για έναν ακόμη λόγο, ότι οι στίχοι από την πρώτη μου ποιητική συλλογή, αποτελούν περιεχόμενο για τον πρώτο ατομικό δίσκο της Αγγελικής. Οι ευχές για κάθε καλό και για άλλους δίσκους, είναι δεδομένες.

ΠΕΡΙ ΑΚΥΡΩΣΗΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΕΝΗΣ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ  ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΑΥΤΗΣ..

Η ζωή μου έχει διδάξει ότι πολλά από τα ευχάριστα γεγονότα, βάλλονται από διάφορες καταστάσεις οι οποίες έρχονται ως εμπόδιο, στενοχώρια και τελικά για να μας χαρίσουν νέα διδάγματα για όλα. Έτσι συνέβηκε στις αρχές του γλυκού πρόσφατου φθινοπώρου και το γνωρίζουν πάρα πολύ καλά τα άτομα της οικογενείας μου καθώς και οι αιώνιοι γείτονες, όπως και οι κοντινοί μου φίλοι. Από τον πρώτο σχεδόν μήνα του καλοκαιριού είχε προγραμματιστεί μέσω ενός αγαπημένου φορέα μια εκδήλωση για την ημέρα της γιορτής μου, με θέμα την ποιητική μου συλλογή και ως ευχαριστήριο για το φιλικό και αναγνωστικό περιβάλλον που με στηρίζει με την αγάπη του.Στην πορεία έλαβα την είδηση για τη μελοποίηση κι αφού η ημερομηνία της εκδήλωσης εξυπηρετούσε την Αγγελική, θα λάμβανε μέρος για την παρουσία του πρώτου της δίσκου " Σαν χελιδόνι που επέστρεψε απ' τα ξένα". 

 

Τα σύννεφα ήρθαν απειλητικά λίγες μέρες πριν την εκδήλωση καθόσον ο φορέας μέσω του οποίου θα γινόταν κι ήταν τακτοποιημένα όλα, αντιμετώπιζε σοβαρότατα προβλήματα. Έτσι η βέλτιστη λύση για όλα τα θέματα (πρακτικό και ηθικό μέρος) ήταν  να ακυρωθεί για κάποια άλλη στιγμή μες στον χειμώνα. Δεν ήταν εύκολο να οργανωθεί μια εκδήλωση όσο μικρή κι αν είναι , όταν μάλιστα συμπεριλαμβάνεται και το μουσικό μέρος, σε λίγες μέρες.Το στρες ήταν τεράστιο, το πρακτικό μέρος μετά από καλοκαίρι και με την έναρξη του σχολικού έτους δυσβάσταχτο. Λόγω ηθικής πίεσης ... δεν ακυρώθηκε η εκδήλωση με όλες τις συνέπειες (ακόμη και μικροπροβλήματα υγείας). Πραγματοποιήθηκε με τον μεγάλο αγώνα του συζύγου μου και την αμέριστη συμπαράσταση (τρέξιμο) των εκλεκτών μας "αιώνιων" γειτόνων. Γέμισε ο κήπος (Καφέ Δυναστεία) της γειτονιάς από κόσμο, λογοτέχνες, φίλους και φίλους απ΄ όλη την Αττική, πρώην συναδέλφους,συγγενείς, την υπέροχη Γκυζιώτικη και Εξαρχειώτικη γειτονιά, οι οποίοι έμειναν ευχαριστημένοι από το περιβάλλον, από την παρουσίαση του Παν, από τις απαγγελίες κι από την ερμηνεία της Αγγελικής.Αυτό ήταν το βάλσαμο για όσα μας ταλαιπωρούσαν έως την τελευταία στιγμή. Πολύ συγκινητικό και δεν ξεχνώ ποτέ τους τόσους φίλους...και πολλούς ακόμη που ως την τελευταία στιγμή προσπαθούσαν να έρθουν.Γέμισε το σπίτι άνθη και τα αποτυπώματα της αγάπης τους.

Μου έμειναν και καθοριστικά διδάγματα γιατί κυριολεκτικά ισχύει το " όσο ζεις μαθαίνεις" που είπαν οι σοφοί αλλά και ο απλός λαός. Τα διδάγματα αυτά ίσως ήρθαν σε μια καθοριστική στιγμή για διάφορες καταστάσεις που προχωρούν επί του γραπτού λόγου, καθώς και σαν ασπίδα προστασίας της ψυχής μου αλλά και σχέσεων. 

Τέλος, γενικά..ρίχνω στο ποταμάκι αυτού του χρόνου κάθε ίχνος αχαριστίας,μικροψυχίας και όλων των παρεμφερών συμπεριφορών, τα αγκάθια που προσπάθησαν να ματώσουν την πορεία μου και κρατώ για πάντα τα χρώματα της ανατολής που μαγεύουν όλη την πλάση!

Κρατώ το νικηφόρο συναίσθημα της ευγνωμοσύνης και το ονομάζω έτσι, καθόσον μόνο όταν νιώθεις ευγνώμων για όλα....μπορείς να νικήσεις το κακό ...

ΑΛΗΘΙΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ

ΚΑΙ

ΧΑΡΟΥΜΕΝΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΘΑ ΑΠΟΛΑΥΣΟΥΝ ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΤΗ ΧΕΙΜΕΡΙΝΗ ΤΟΥΣ ΞΕΚΟΥΡΑΣΗ.