Στα βήματα του γραπτού λόγου.

Με τον γραπτό λόγο γενικά (ποίηση και πεζά ..ιστοριούλες ) ασχολούμαι από τα παιδικά μου χρόνια.

Το 2014 κάποια από τα ποιήματά μου δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό ΜΥΡΤΙΛΟ των εκδόσεων ΟΣΕΛΟΤΟΣ. Έως τότε είχαν γίνει αρκετά βήματα αλλά με τη χρήση ψευδώνυμου σε εφημερίδες και άλλα έντυπα.

Το προαναφερόμενο έτος επίσης, άρχισα να λαμβάνω μέρος σε διεθνείς και πανελλήνιους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς για τους οποίους έπαιρνα τις πληροφορίες από το διαδίκτυο.
Ως χαρακτήρας ανήσυχος κι αυτόνομος, επιλέγω τους στόχους μου, προσπαθώ μόνη μου γι' αυτούς όταν το αποφασίσω, δίχως την εμπλοκή κανενός.

Στη ζωή μου ακολουθώ την ευθεία πορεία (προσωπική δουλειά) που πολλές φορές είναι δυσκολότερη, αλλά η αίσθηση της χαρά που αφήνει το αποτέλεσμα δεν συγκρίνεται με τίποτα.

Θυμάμαι....ήταν μια όμορφη μέρα του γενέθλιου μήνα μου -του Φλεβάρη-  του 2014 όταν διαβάζοντας νέα στο διαδίκτυο, υπέπεσε στην αντίληψή μου μια λογοτεχνική σελίδα που ανέφερε τα σχετικά για τον 4ο Διεθνή Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Ζωοφιλίας τον οποίο επιμελούνταν ο Φιλοζωικός Σύλλογος Φθιώτιδας και οι εκδόσεις ‘’ΟΙΩΝΟΣ’’.

Έτσι σκέφτηκα χωρίς να το γνωρίζουν ούτε οι οικείοι μου να λάβω μέρος.

Μόλις ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα το φθινόπωρο του ιδίου έτους, διαπίστωσα ότι το ποίημά μου "Η ιστορία μιας πεταλούδας" είχε τιμηθεί με το Α' Βραβείο μελοποιημένης ποίησης. 

Αργότερα ακολούθησαν κι άλλες συμμετοχές μου σε διάφορους διαγωνισμούς από τις οποίες τα προϊόντα των προσπαθειών  μου διακρίθηκαν.

Ο γραπτός λόγος αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μου στο ποιητικό και πεζό είδος. Οι ομότεχνοι γνωρίζουν πως δεν περνάει μέρα που να μην γράφεις.Μια από τις δυσκολότερες στιγμές είναι εκεί που έχεις δημιουργήσει στην σκέψη σου ...αλλά λόγω έλλειψης χρόνου δεν μπορείς να βρεθείς μόνος με την πένα και τα χαρτιά σου.

Οι διακρίσεις που δημοσιεύονται στο παρόν, οι έγγραφες κριτικές που έχω από αναγνώστες,  από καταξιωμένους λογοτέχνες ανήκουν στα ενθύμια αυτού του ταξιδιού και σε καμιά περίπτωση δεν μεταφράζονται ως κάποιο επίτευγμα εξωπραγματικό!.
Οι κριτικές όμως  παλαιοτέρων λογοτεχνών - κριτικών αποτελούν  ιερή κληρονομιά.

Μέχρι σήμερα δεν είχα σκεφτεί καθόλου το θέμα της έκδοσης αν και υπήρχαν ανέκαθεν πολύ ενδιαφέρουσες προτάσεις, πολλές κριτικές. Πλέον ως σκέψη αρχίζω και βρίσκομαι πιο κοντά στην ιδέα.Θα δείξουν οι άνεμοι του σύμπαντος στους οποίους αφήνομαι...

Πιστεύω ότι τη γλώσσα, την παράδοση, κάθε τι που στοιχειοθετεί τον πολιτισμό τα υπηρετούμε όλοι από τον μικρότερο έως τον μεγαλύτερο που ασχολείται μαζί τους και δεν τα χρησιμοποιούμε για προσωπική προβολή.

Υπήρξαν ανεκτίμητοι Έλληνες συγγραφείς και λογοτέχνες τους οποίους σέβομαι και δακρύζω όταν ξεφυλλίζω τα έργα τους.Προσωπικότητες με ανεξάντλητες πνευματικές ικανότητες οι οποίες έχτισαν τις γέφυρες του λόγου και των τεχνών, παραμένοντας αληθινοί άνθρωποι δίχως έπαρση, μακριά από το φαίνεσθαι που κατατρώει την κοινωνία.

Υπάρχουν νέοι λογοτέχνες (ποιητές και πεζογράφοι) πολύ αξιόλογοι τους οποίους συγχαίρω και επαινώ, είναι αυτοί που διατηρούν και κάνουν ακόμη πιο δυνατές τις γέφυρες που προανέφερα.

Πιστεύω σε όλους που αγαπούν αληθινά την ενασχόληση με τον γραπτό λόγο και είναι αυτοί που θα μεταλαμπαδεύσουν αυτόν τον τομέα του πολιτισμού στις επόμενες γενιές.

Γνωρίζω πολλούς λογοτέχνες και έχω στο ενεργητικό μου αμέτρητες λογοτεχνικές εκδηλώσεις όπως παρουσιάσεις βιβλίων, συζητήσεις κλπ. Είχα την τύχη από μικρό παιδί να μεγαλώσω με χιλιάδες βιβλία, να συνομιλώ με ανθρώπους της τέχνης του λόγου στην Αθήνα όπου ερχόμουν συχνά και να κρατώ στα χέρια μου λογοτεχνικά έργα αφιερωμένα στον αδερφό μου,Ηλείων σπουδαίων....όπως ο Δόξας, ο Σινόπουλος και άλλων εκλεκτών ταξιδευτών της Γλώσσας μας, του πολιτισμού μας.

Εδώ επισημαίνω ότι διαφέρει ο όρος συγγραφέας με τον όρο λογοτέχνη.

Ο καθένας από εμάς που ακολουθεί τις συγγραφικές, τις λογοτεχνικές διαδρομές, έχει τον δικό του τρόπο συμμετοχής...άλλος γράφει χωρίς να δημοσιεύει, άλλος γράφει και δημοσιεύει, άλλος συμμετέχει στους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς, άλλος δεν συμμετέχει, άλλος χωρίς καμιά άλλη προσπάθεια προχωράει σε έκδοση,άλλος κρατάει στα χειρόγραφά του τα έργα του και γενικά υπάρχει μια ποικιλία όπως στις διάφορες εκφάνσεις της ζωής μας.
Τίποτε δεν είναι κατακριτέο αρκεί να γίνεται με σεβασμό και να 'χει ως βάσεις τις ηθικές αξίες καθόσον η μεγάλη κι αληθινή αγάπη για οτιδήποτε συνδέεται με τον πολιτισμό πρέπει να ενώνει!!Θλίβομαι γιατί τα τελευταία χρόνια διαβάζω σχόλια περί αποτελεσμάτων διαγωνισμών που δεν έχουν διεξαχθεί με διαυγή τρόπο... 

Είναι προσωπική απόφαση του καθενός πως θα χειριστεί την ικανότητά του στον γραπτό λόγο ή την αγάπη του γι' αυτόν ή και τα δυο, κάτι  που αποτελεί αρμονικό συνδυασμό.

Υπάρχουν βιβλία και συλλογές που εκδόθηκαν μετά την απόκτηση μιας διάκρισης, άλλες που εκδόθηκαν χωρίς καμιά διάκριση. Του καθενός τα όνειρα είναι διαφορετικά.Σε καμιά περίπτωση μια έκδοση δεν αποτελεί τη μετάβαση στην αιωνιότητα.Όμως είναι ένα χαρούμενο γεγονός για τον δημιουργό και ως άνθρωποι με αληθινή αγάπη δεν έχουμε παρά να συμμετέχουμε σ' αυτό!

Ας ανατρέξουμε στις σημαντικότατες περασμένες γενιές λογοτεχνών κι ας αντλήσουμε από τον πνευματικό θησαυρό τους...

Την εποχή της αυτοέκδοσης, τη σημερινή εποχή είναι πάρα πολύ εύκολο κάποιος να κρατήσει στα χέρια του το βιβλίο του αλλά και εδώ υπάρχουν επιλογές που υποστηρίζουν την ποιότητα.

Κατά την ταπεινή μου άποψη την τέχνη όπως αναφέρω πάντα την υπηρετούμε. Δεν την χρησιμοποιούμε για την εκπλήρωση κανενός πόθου ανεξάρτητου μ' αυτήν αλλά την αναφέρουμε στα ενδιαφέροντά μας.

Αν το συνειδητοποιήσουμε ίσως το ταξίδι της συγγραφής,της λογοτεχνίας με τους στίχους των ποιητών που αποτελούν τις νότες της ψυχής, τις  σελίδες των βιβλίων  από τα οποία πηγάζουν μηνύματα ζωής, να γίνει ο αιώνιος λαμπερός κρίκος για τη φωτεινή εξέλιξη όλου του κόσμου!!

Ευχόμενη όλων τα όνειρα να γίνουν πραγματικότητα πάντα με αγάπη και σεβασμό!!

 Επίσης ακόμη ένας έπαινος από τον 12ο Διαγωνισμό του ΙΔΕΟΠΝΟΟΝ
καθώς και κάποιες άλλες διακρίσεις που θα προστεθούν μόλις έχω το ανάλογο αρχείο.

Συμμετέχω σε δυο e book  του Γιώργου Ιατρίδη (project)

την 25th hour

και

το  "ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ".

Έχω αρκετές συμμετοχές στο inner.gr  του ιδίου συγγραφέα.

Συμμετέχω με κείμενά μου στην ύλη της ηλεκτρονικής εφημερίδας ILIDAKAMPOS

23 Δεκεμβρίου 2019

ΕΠΥΛΛΙΟΝ  στο οποίο συμμετέχω με το διήγημα "Η ΖΥΜΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ"

Κατά το έτος που τρέχει είχα την τιμή να μιλήσω σε δυο συνεντεύξεις του Λογοτεχνικού φορέα " ΚΕΦΑΛΟΣ" και της ηλεκτρονικής σελίδας " ΈΝΝΕΠΕ ΜΟΥΣΑ".

ΚΕΦΑΛΟΣ  ένα  λογοτεχνικό περιοδικό στο οποίο συμπεριλαμβάνεται ένα ποίημά μου.

Επίσης για πρώτη φορά δημοσιεύτηκαν χαϊκού μου.

 

12 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2020

ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ είναι ο τίτλος του ποιήματος με το οποίο συμμετείχα στον 10ο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ του ΕΠΟΚ για την Ερωτική Ποίηση εις μνήμην του Ναπολέωντα Λαπαθιώτη.Μια συμμετοχή η οποία πραγματοποιήθηκε την τελευταία μέρα που έληγε η προθεσμία, ως έναυσμα της προσπάθειάς μου να ξανασυγκεντρωθώ στην αγαπημένη μου απασχόληση..αυτή του γραπτού λόγου...μετά το μεγάλο ταξίδι του αδελφού μου..Με χαρά πληροφορήθηκα χθες για μια νέα διάκριση, Α ΒΡΑΒΕΙΟ.

 

Β Βραβείο σατιρικής ποίησης 2020 από τον Λογοτεχνικό φορέα "ΚΕΦΑΛΟΣ" και πρώτη συμμετοχή στη σατιρική ποίηση.

 

Πολλά από τα ποιήματά μου και κάποια διηγήματα δημοσιεύτηκαν σε περιοδικά, στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο.

Κάποια ποιήματα έχουν προταθεί για μελοποίηση.

Επίσης κείμενα,επιστολές,δοκίμια αποτέλεσαν το έναυσμα για την διεκπεραίωση υποθέσεων στον κοινωνικό τομέα.

Για την ώρα ποιήματα (και χαϊκού), διηγήματα, μια νουβέλα, κάποια παραμύθια, ένα μυθιστόρημα που προχωράει, μια βιογραφία που ξεκινάει...αποτελούν τα μικρά μου " μυστικά" ....Το μέλλον τους θα δούμε πως θα συνεχίσει...

ΠΛΕΥΣΗ ΠΡΟΣ ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ..

3 ΝΟΕ 2020

Η υπογραφή του συμφωνητικού για το πρώτο εκδοτικό σκαλοπάτι, με μια ποιητική συλλογή.

Kαλοκαίρι του 2022 

Μελοποιήθηκαν τέσσερα από τα ποιήματά μου που αποτελούν (μαζί με ορχηστρικά κομμάτια της μουσικού) τον πρώτο δίσκο " Σαν χελιδόνι που επέστρεψε απ' τα ξένα", της  μουσικού και συνθέτριας Αγγελικής Πρέζα από την Κύπρο. Τον δίσκο μπορεί κανείς, να τον αναζητήσει στις ψηφιακές πλατφόρμες. Τα τραγούδια εκτός από εκδηλώσεις στην Αθήνα και στην Κύπρο, ακούστηκαν από τη μουσικό και στη Ραμάλα της Παλαιστίνης.

Συμμετοχές ως ομιλήτριας σε παρουσιάσεις βιβλίων.

Το Μάιο του 2019

στην παρουσίαση του βιβλίου " ΤΟ ΚΑΤΣΙΚΙΔΙΟ" ,ενός μικρού (τότε) συγγραφέα του Χρήστου Ι. Μηλαίου!

Τον Απρίλιο του 2023

Στην παρουσίαση του βιβλίου " Μυστικό στην αντικρινή όχθη" με συγγραφέα την κ. Ηρώ Παλαιολόγου.

Τον Μάιο του 2023

Στην παρουσίαση της τέταρτης ποιητικής συλλογής " Ποίησεως Μέθεξις" , της κ. Ελένης Λουκά.

Τα προηγούμενα δυο χρόνια, συμμετείχα ως ομιλήτρια σε τρεις  παρουσιάσεις βιβλίων. Στο ένα βιβλίο " Μυστικό στην αντικρινή όχθη"  συγγραφέας είναι η κ.Ηρώ Παλαιολόγου και στο άλλο με τίτλο "Ποιήσεως Μέθεξις " η κ. Ελένη Λουκά. Η τρίτη συμμετοχή μου ήταν τo καλοκαίρι του 2024, για την παρουσίαση του ποιητικού έργου,του αγαπητού Καπετάν Αντώνη Μικελή.

Το παρόν συντάχθηκε με σκοπό τη δημιουργία αρχείου σχετικά με τις αναμνήσεις μου από τον τομέα του γραπτού λόγου καθόσον δεν αποτελεί μυστικό αυτή η αγάπη!

Ακόμη για να γνωρίζουν οι νέοι φίλοι αυτή την πλευρά του εαυτού μου.

Εύχομαι καλή δημιουργική συνέχεια σε όλους.

Κάτι ακόμη..

Αρκετές φορές με ενημερώνουν φίλοι μου για κάτι που διαβάζουν ή ανακαλύπτω τυχαία όμορφα αφιερώματα.  

Σε δυο περιπτώσεις, ανακάλυψα τρία χρόνια μετά ...όμορφα αφιερώματα, το ποίημα να συνοδεύει εξαιρετικές φωτογραφίες.

Οι πρόσφατες ανακαλύψεις καθώς και δυο δημοσιευμένα ποιήματα στην έντυπη λογοτεχνική και ιστορική εφημερίδα ΝΟΥΜΑΣ, ακολουθούν.

Η "Ανατολή Ψυχής" , στην εξαιρετική σελίδα του κ. Μελίδη (δεν τον γνωρίζω), όπου συνοδεύει μια υπέροχη φωτογραφία. Αφιέρωμα του 2021 , που ανακάλυψα πριν από λίγο καιρό.

Η "Ανατολή Ψυχής" στη σελίδα της Αγίας Μαρίνας Φθιώτιδας, όπου και εδώ συνοδεύει μια υπέροχη φωτογραφία.Αφιέρωμα του 2020, όπου ανακάλυψα πρόσφατα..

Στις 20 Σεπ του 2023, ένας εκλεκτός φίλος με ενημέρωσε, για μια εξαιρετική ραδιοφωνική εκπομπή, με τίτλο "ΗΛΙΟΤΡΟΠΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΠΟΥΤΣΑΚΗ (Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ,από το παγκόσμιο ραδιόφωνο της ΕΡΤ, για τους Έλληνες όλου του κόσμου", όπου ακούγεται με μια τέλεια απαγγελία ένα ποίημά μου που είχε δημοσιευτεί στο περιοδικό Fractal.

.

.

Η σιωπή της δύναμης.

Πόσα άγρια λόγια, πόσες απειλές έκρυβε ο γλυκόλαλος ήχος της καμπάνας!Άπειρα ψέματα, μειδιάματα που οι αθώοι και οι αδαείς άνθρωποι της επαρχίας πίστευαν για χαμόγελα.Ο ναός είχε μετατραπεί σε έναν χώρο συναισθηματικής βίας, εκδήλωσης αχαριστίας, μαρτυρίου της αθώας ψυχής, εκπόρνευσης κάθε ιερού και όσιου. Ο εφημέριος με το ιερατείο είχαν μετατρέψει την εκκλησία σε τσιφλίκι τους όπου δεν βασίλευε το πνεύμα του Θεού αλλά το πνεύμα της ύλης, των φθαρτών και των μάταιων. Υπό το παρατηρητικό βλέμμα αυτών που είχαν την ευθύνη για το παγκάρι, υπό τους υποκριτικούς τους χαιρετισμούς προς όλους, έμμεσα όποιος δεν διέθετε αξιόλογο χρηματικό ποσό για κερί δεν είχε το δικαίωμα του εκκλησιασμού.Όσο για τις μεγάλες γιορτές η εικόνα του εσωτερικού του δεν εξέλειπε του καφενείου, καθόσον το κουβεντολόι κυρίως στην πλευρά των γυναικών δημιουργούσε τόσο έντονο βόμβο που θαρρείς πως πέταγαν μύρια σμήνη εντόμων. Έτσι και το Μεγαλοβδόμαδο εκείνης της χρονιάς. Ο εφημέριος και οι άνθρωποι του ναού δεν φρόντιζαν να υπενθυμίσουν στις κυρίες της υψηλής τάξης του χωριού ότι οι Ιερές Ακολουθίες δεν διατίθενται για κοινωνική κριτική. Όχι βέβαια ότι η ηλικία των κυριών αιτιολογούσε την στάση τους...

 Πέρασε η Μεγάλη Πέμπτη δίχως την αίσθηση της βαθιάς ιερότητας της ημέρας, δίχως τη συγκίνηση της κορύφωσης του Θείου Δράματος ένεκα της "κοινωνικής" ατμόσφαιρας του πλήθους της εκκλησίας.

Ήρθε η Μεγάλη Παρασκευή όπου ο Ιησούς πληγώθηκε και μετά τη Σταύρωσή Του..μια μέρα που σημαδεύτηκε ως ηθικό μαρτύριο για την οικογένεια...

 Η εκκλησία περίμενε να υποδεχθεί τον αρχιμανδρίτη ως εκπρόσωπο της μητρόπολης της περιοχής ο οποίος θα συμμετείχε στην Ακολουθία των Εγκωμίων. Οι πιστοί είχαν κατακλύσει το ναό, το ιερατείο (εκτός εξαιρέσεων..) κάτω από το κοστούμι έκρυβε την αγνωσία του για πάρα πολλά και ουσιώδη θέματα, από τους ψαλμούς μέχρι τη συμπεριφορά και τους κανόνες που διέπουν έναν θεσμό που είχαν επιλέξει να υπηρετήσουν. Οι ψάλτες στα ψαλτήρια και ο ιερέας με ύφος στρυφνό (ως συνήθως), πηγαινοέρχονταν εκνευρισμένος μέχρι που είδε τον έναν εκ των ψαλτών ο οποίος ήταν καταπονημένος από προβλήματα υγείας, να κάθεται στο κάθισμά του σε ώρα που η Ακολουθία δεν είχε αρχίσει και όλοι ήταν υπό την αναμονή του αρχιμανδρίτη..

 

 Με συμπεριφορά αχαρακτήριστη για τα ανθρώπινα και ελεεινή για τον " εκπρόσωπο" του Θεού, αυτός επιτέθηκε με άγριο απειλητικό ύφος λεκτικά στον ιεροψάλτη που αποτελούσε τον μέγα ευεργέτη του στις πανεπιστημιακές του επιδιώξεις χωρίς να το γνωρίζει κανείς στη μικρή κοινωνία..Μαινόμενος μπροστά σε τόσο πλήθος παρατήρησε με προσβλητική συμπεριφορά έναν πολύ σπουδαίο πνευματικά και ταυτόχρονα ταλαιπωρημένο λόγω ασθένειας άνθρωπο γιατί...δεν στέκονταν όρθιος , επειδή μετά από κάποια ώρα..(εάν είναι δυνατόν) θα ερχόταν ο επισκέπτης.Εμφανώς ταραγμένος ο ψάλτης πήγε μπροστά στην Ωραία Πύλη και τον ρωτούσε τρέμοντας " μα τι  έκανα;" επί δυο φορές. Ο εφημέριος δυστυχώς δεν είχε δώσει σημασία στην ιερή και συναισθηματική αξία της ημέρας, παρέβλεπε τον χώρο, απαξίωσε πλήρως το νεκρό σώμα του Χριστού που κείτονταν στο Επιτάφιο μετά από την προδοσία, από τους χλευασμούς, από τη χολή, από τα καρφιά από τον Σταυρό..ο εφημέριος επανέλαβε στον ηθικό και συναισθηματικό τομέα όλα όσα έκαναν οι βασανιστές στον Ιησού...
Ουαί υμίν γραμματείς και φαρισαίοι υποκριτές έλεγε επί χρόνια τέτοιες μέρες....αλλά δεν είχε κατανοήσει τίποτα...

 Στο πλήρωμα των πιστών βρίσκονταν δυο από τα μέλη της οικογένειας της μεγαλόψυχης προσωπικότητας, αυτού του ανθρώπου που μόνο να δίνει ήξερε, που συγχωρούσε αληθινά, που ξεχνούσε τους αχάριστους και ήταν έτοιμος πάλι να προσφέρει.

Εκείνη τη στιγμή μπροστά στο συναισθηματικό δράμα που βίωναν βλέποντας την αχαρακτήριστη και άδικη εκδήλωση της κακίας του ιερωμένου προς τον άνθρωπό τους,  ένιωθαν αγκάθια να τους πληγώνουν την ψυχή, κυριεύτηκαν από την επιθυμία άμεσα να ξεκαθαρίσουν την κατάσταση, να επαναφέρουν τη δικαιοσύνη...Κοιτάζοντας  ψηλά, προσευχήθηκαν δυνατά ...μα άηχες οι λέξεις κι οι σκέψεις γεμάτες από μια καταιγίδα πόνου σε ένα σύμπλεγμα της άνανδρης συμπεριφοράς, της Άγιας Ημέρας, των αρετών για τις οποίες Εκείνος Σταυρώθηκε και ο ιερός εκπρόσωπος καταπατούσε, είδαν τους αγγέλους στις αγιογραφίες να δακρύζουν, έστρεψαν το βλέμμα στον Επιτάφιο και σιώπησαν σεβόμενοι όσα ο εφημέριος δεν σεβάστηκε. Ήθελε τεράστια δύναμη εκείνη η σιωπή αν σκεφτεί κανείς ότι προκειμένου να υποστηρίξουν αδύναμους πολλές φορές ήρθαν αντιμέτωποι με δύσκολες ομάδες ανθρώπων και με κίνδυνο της ίδιας τους της ζωής, αλλά τώρα μπροστά στην κορύφωση του Θείου Δράματος  σιώπησαν ενσυνείδητα κι ας πληγώθηκε ο πολυαγαπημένος τους άνθρωπος.

Εκείνη η Μεγάλη Παρασκευή στάθηκε η αφορμή για να δοκιμαστεί η ψυχική τους δύναμη αφού δεν έδωσαν συνέχεια.

Εκείνη η Μεγάλη Παρασκευή ήταν βαθιά πληγή καθόσον είδαν πόσο επιφανειακή είναι η πίστη και η τέλεση των θρησκευτικών δρώμενων για κάποιους που δυστυχώς δεν είναι λίγοι.

Από τότε αφιερώθηκαν περισσότερο από πριν... να στηρίζουν, να υποστηρίζουν και να ασχολούνται με όσους εκπροσώπους του Θεού διακατέχονται από τις Αληθινές Αξίες για τις οποίες Ταπεινώθηκε.

Με το πέρασμα του καιρού επιβεβαιώθηκαν κατόπιν άλλων πιστών που αποφάσισαν να μιλήσουν, κατόπιν αδιάσειστων ντοκουμέντων τα σκληρά κι άκαρδα φερσίματα του εφημέριου και κάποιων εκ του ιερατείου...τα οποία δεν είχαν λογική βάση..Συμπεριφορές ανάρμοστες προς όσους δεν ανήκαν στην υψηλά οικονομική θέση της μικρής κοινωνίας και όχι μόνο στον ιεροψάλτη....

έτσι έκριναν του ανθρώπους! Αυτά είχαν κατανοήσει από τη διδασκαλία του Ιησού.....

 Ο ιεροψάλτης δεν έδωσε καμιά συνέχεια ..ήταν τόσο ψηλά φτασμένος πνευματικά!!

Η οικογένεια έδωσε άφεση λόγω ελλιπούς ή ανύπαρκτης ψυχοπνευματικής καλλιέργειας των "μικρών" του ιερατείου..

Διαπιστώθηκε βέβαια ότι η παθητική στάση των πιστών ήταν ένας λόγος που συνέχιζαν τη βασιλεία τους στον χώρο του Θεού οι " εκλεκτοί" της εκκλησίας της κωμόπολης..

Κάποτε έλεγαν οι παλιότεροι να μην κρίνει κανείς ιερέα, να μην του αντιμιλάει, να μην τον ενοχλεί αντίθετα βέβαια με ότι ίσχυε για όλους τους ανθρώπους.

Ως γράφουσα υποστηρίζω ότι με όμορφο τρόπο βέβαια πρέπει όλους να τους βοηθάμε να εκτελούν αρμονικά τα καθήκοντά τους, χωρίς μίση, χωρίς φωνές αφού πολλές φορές καλλιεργούνται οι άρρωστες συμπεριφορές (οι οποίες φύονται από διάφορα προβλήματα όπως εσωτερικά, προσωπικά ..) απλά γιατί αδιαφορούμε κι ας αδικούνται άνθρωποι κι ας υποφέρουν...

Υ.Σ Η μικρή αυτή ιστορία στο μέλλον αν ο Θεός θέλει , θα αποτελέσει ένα μικρό κεφάλαιο σε κάποιο πνευματικό πόνημα.

Ζητώ συγγνώμη για τυχόν λάθη αλλά αποτυπώθηκε πρώτη φορά γραπτά υπό συναισθηματική φόρτιση..

Ωστόσο η οικογένεια δεν σταμάτησε να προσεύχεται για όλους...........
και να επιθυμεί το καλό τους..

Στο χρονικό των ημερών..

Από την αρχή της δυσάρεστης για όλους είδησης για τον ιό...

*Υπάρχουν πολίτες που έπαιρναν τα μέτρα τους (εφαρμογή κανόνων υγιεινής), είχαν πάντα μαζί τους αντισηπτικό που χρησιμοποιούσαν πριν χαιρετίσουν φίλους και γνωστούς,έχαναν χρόνο για να μην συνωστίζονται στα ΜΜΜ, ανέκαθεν..έτσι μεγάλωσαν και τα παιδιά τους..

*Άλλοι θυμήθηκαν το σαπούνι..κατάλαβαν πως δεν πλενόμαστε μόνο με νερό..

*Πολλοί έσπευσαν να αγοράσουν μάσκες και γάντια τόσα...που να μην βρίσκουν οι ασθενείς και οι ευπαθείς ομάδες..

*Έσπευσαν να προμηθευτούν χαρτί υγείας, μακαρόνια, ταλιατέλες, ρύζι....για μήνες, να τα αρπάζουν από τα χέρια των άλλων πελατών στα σούπερ μάρκετ..

ΥΠΑΡΧΟΥΝ κι αυτοί

*με  πρώτο τους μέλημα τη διερεύνηση και τη βοήθεια των συνανθρώπων που λόγοι υγείας αλλά και οικονομικοί δεν τους επέτρεπαν να βγουν έξω..εκείνες τις ημέρες δεν είχαν ούτε ένα ευρώ για κάποιες προμήθειες..

*προμηθεύτηκαν κάποια απαραίτητα πράγματα όχι σε τεράστιες ποσότητες γιατί σκέφτηκαν πως δεν είναι μόνοι τους σ' αυτόν τον κόσμο..

*Ενισχύουν τα μικρά μαγαζιά που αποτελούν ευλογία για τις γειτονιές, κυρίως αυτό το διάστημα..

*Κάποιοι όταν ανακοινώθηκαν τα μέτρα έσπευσαν να κατακρίνουν, να στηλιτεύουν τους συμπολίτες που βγήκαν για μια βόλτα στη θάλασσα ή στο βουνό, όταν εκείνοι οργάνωναν την πασχαλινή έξοδο.

*Άλλοι πριν ανακοινωθούν τα μέτρα μόνο από πληροφορίες (ειδήσεις από το εξωτεριό) σχετικά με το πρόβλημα, ακύρωσαν έως το καλοκαίρι κάθε απόδραση από τον τόπο διαμονής.

*Κάποιοι ξεκίνησαν να φύγουν για τα χωριά με το σκεπτικό ότι θα περνούσαν πιο άνετα την περίοδο την απομόνωσης χωρίς να σκεφτούν ότι στην περίπτωση εμφάνισης του προβλήματος στους ίδιους ή στους συντοπίτες τους...οι επιπτώσεις δεν θα ήταν απλές, καθώς επίσης θα ταλαιπωρούσαν απίστευτα τα μέλη του φορέα της υγείας εκεί..καθόσον το σύστημα υγείας στα μικρά μέρη αιμορραγεί..

*Πολλοί που μέχρι πρότινος ασκούσαν αρνητικότατη κριτική για τους ανθρώπους του Τομέα Δημόσιας Υγείας...με την μετάδοση από τα ΜΜΕ για την προσφορά τους αυτόν τον καιρό..ξεσηκώθηκαν και συνθέτουν θριάμβους για γιατρούς, νοσηλευτές καλ.

*Είναι κι αυτοί που μια ζωή προσπαθούν με τον τρόπο που μπορούν να στέκονται δίπλα τους, να ενδιαφέρονται για τα δικαιώματά τους..χωρίς να χειροκροτούν στα μπαλκόνια καθόσον γνωρίζουν πως ότι είναι παρακινούμενο και ξαφνικό.... έτσι και εξαφανίζεται..

***Το πλήθος ...θεοποίησε τα πρόσωπα που παρουσιάστηκαν από την πολιτεία και την εκπροσωπούν  ..χωρίς να σκεφτούν ότι το χρέος τους εκτελούν, για τα δύσκολα δίνει την εμπιστοσύνη του ο λαός..Εννοείται πως πρέπει όλοι να εκτιμάμε τους σωστούς χειρισμούς σε όλα τα θέματα όταν και αν γίνονται (γενικά)..
Το πλήθος επηρεασμένο από τον κομματικό του φανατισμό προβαίνει και σ'  άλλες παθιασμένες δηλώσεις και εκδηλώσεις.

***Υπάρχει κι η άλλη ομάδα..όλων όσων σκεφτόμαστε ελεύθερα από κάθε είδους κομματικών ταυτοτήτων..απλά γιατί δεν έχουμε..
Η δύναμη των ΜΜΕ επιβεβαιώνεται...

*Μεγάλος αριθμός του πληθυσμού τρομοκρατήθηκε....καθόσον δόθηκε η εντύπωση πως αν ανοίξεις την πόρτα ο ιός θα σε προσβάλλει, αν καλημερίσεις το συνάνθρωπο, αν αντικρίσεις τον ήλιο,ακόμη κι αν μιλήσεις στο τηλέφωνο......Αυτού του σκεπτικού οι άνθρωποι ένσκυψαν στην εντολή του περιορισμού όχι ως πειθαρχία  αλλά γιατί νίκησε ο τρόμος μέσω της καμπάνιας, μέσω της κάκιστης ποιόητας ειδήσεων....(όλα έχουν την αξία τους αρκεί να υπάρχει μέτρο).

*Αν η πολιτεία

έδινε σημασία στην σωστή διαχείριση του στρες (ελάχιστοι επιστήμονες ασχολούνται ..όπως η κ.Ελένη Τσουκαλή) και σ'  αυτόν τον τομέα θα  βοηθούσε να εκπαιδευτούν οι άνθρωποι..

..αν η σπουδαιότητα της εφαρμογής των κανόνων υγιεινής, της σωστής διατροφής, της επαφής με τη φύση  ήταν στα πλαίσια μιας συνεχούς καμπάνιας  από την προσχολική ηλικία  θα γινόταν βίωμα...ο λαός θα ήταν έτοιμος για όλα..(δεν θα απαιτούνταν τόσα εκατομμύρια στη διαφήμιση για να μείνουμε σπίτι..)..

*Άλλοι απλά το βιώνουν ως μια διαφορετική κατάσταση από την οποία θα τρυγήσουν τα καλά..και υπάρχουν πολλά, αρκεί κανείς να έχει πνευματική διαύγεια και βάθος ψυχής..

Αρκεί να μπορεί κανείς να βγει από τα κλισέ της τυπικής ενημέρωσης των θανάτων και κρουσμάτων..να σκεφτεί γιατί δεν δίνεται έμφαση στους ασθενείς που ιάθηκαν , σ' αυτούς που βγήκαν απ' την εντατική, που πήγαν οι άλλες ασθένειες..πόσα θύματα γρίπης και άλλων ασθενειών έχουμε από την αρχή του έτους..

Να σκεφτεί γιατί δεν υπήρχαν τουλάχιστον μέχρι πρόσφατα προληπτικά μέτρα σε εισόδους και εξόδους της χώρας..

Να σκεφτεί " τι έγινε με τον Έβρο;", πόσοι μετανάστες έχουν εισέλθει όλο αυτό το διάστημα;

Τι γίνεται με την πληροφορία για ιδιωτικοποίηση του Εθνικού Κήπου και του Λόφου Φιλοπάππου και ποιοι επωφελούνται;

Tι γίνεται με τα δάνεια περί κατοικιών;

Πως θα πορευτεί ο ιδιωτικός τομέας που αυτή την στιγμή τελεί ..υπό κατάρρευση;

Στην παγκόσμια κοινότητα οι πόλεμοι δεν σταματούν, εκατομμύρια παιδιά πεθαίνουν, η σωματεμπορία συνεχίζεται καθώς και η πληγή των ναρκωτικών..

Όλο αυτό το διάστημα τα μόνα θέματα που τρέχουν στο κράτος είναι τα κρούσματα και οι θάνατοι από τον ιό;

Είναι δυνατόν να υπάρχουν άνθρωποι αποσβολωμένοι μπροστά στον φόβο που πλανάται;

 

Ο καθένας έχει τον οικογενειακό του γιατρό ή κάποιο γιατρό γνωστό από τον οποίο αντλεί τις οδηγίες που πρέπει...δεν αφανίστηκαν όλοι οι επιστήμονες για να δεχόμαστε μόνο τις ειδήσεις του τρόμου...δεν αποδεχόμαστε επιλεκτικά το λειτούργημά τους - τις γνώσεις τους..." καλοί μόνο για τις εντός νοσοκομείων προσφορά".

Δεν θεωρώ κακό κανένα προληπτικό μέτρο ακόμη κι αν με τη λογική μοιάζει υπερβολικό ή  με επιστημονικές απόψεις δεν τεκμηριώνεται

Θεωρώ όμως κάκιστο τον τρόμο που επιβλήθηκε και βασιλεύει..

Με τρόμο ανακοινώνονται όλα τα σχετικά με τον ιό ...όπως και τα μέτρα μετακίνησης..σε σημείο που ο απλός πολίτης νιώθει ότι εγκληματεί όταν χρειάζεται να βγει...Τα πρόσωπα του νόμου ανέπτυξαν μια συμπεριφορά που ξεφεύγει από την προστασία του πολίτη..δυστυχώς παραπέμπει σε άλλες εποχές..δυστυχώς και πάλι...

 

Ως λαός πειθαρχήσαμε και πριν επιβληθούν επίσημα τα μέτρα...τα μαγαζιά είχαν ερημώσει..Εξαιρέσεις υπάρχουν πάντα αλλά δεν σημαίνει πως πρέπει όλα να αποφασίζονται βάσει αυτών.. 

Όταν ήδη είχαν επιβληθεί τα μέτρα στο κέντρο της Αθήνας το εμπόριο και η χρήση ναρκωτικών ουσιών στα γνωστά σε όλους που ζούμε εδώ στέκια, συνεχιζόταν χωρίς κανένα εμπόδιο...και μπροστά σε όργανα της πολιτείας...Μικροπωλητές άνευ άδειας πωλούσαν υγειονομικά υλικά σε κεντρικότατα σημεία και πάλι μπροστά σε όλους..

**Θα ήταν πειστικό προς όλους να λαμβάνονταν μέτρα προστασίας συνεχή κι όχι παροδικά,δηλαδή απουσία διά παντός των παραπάνω...

συχνή συγκοινωνία ώστε ο κόσμος να αποφεύγει τον συνωστιμό καθόσον ως ασθένεια δεν είναι μόνο ο ιός, καθόσον λόγω της συνύπαρξης εκατομμυρίων ανθρώπων εκ των οποίων πάρα πολλοί στερούνται τα βασικά ..καθαριότητα κτλπ και ο κίνδυνος επικίνδυνων νοσημάτων δεδομένος..

Έλεγχος στις παιδικές χαρές για ανήλικα παιδιά που βρίσκονται μόνα τους με κίνδυνο ατυχημάτων αλλά και εκδήλωση παραβατικών συμπεριφορών..

Αστυνόμευση στις γειτονιές προς μείωση της εγκληματικότητας η οποία έχει πάρει πολύ μεγάλες διαστάσεις..

Οδηγίες συμπεριφοράς προς τους άλλους λαούς που έχουν έρθει τελευταία εδώ...και εφαρμογή των νόμων...

Έλεγχος και επιβολή του νόμου σε ομάδες που ζουν σε καταυλισμούς και αποδεδειγμένα εγκληματούν με διάφορους τρόπους καθημερινά..

Κι άλλα ακόμη για τα οποία μπορούν να πειστούν όλοι οι πολίτες (κι όσοι βρίσκονται εκτός κομματικών ομάδων) ότι η πολιτεία τους προστατεύει!!!

Εξαιτίας της εμφάνισης του νέου ιού τροποποιήθηκε η εκκλησιαστική ζωή μέσα σε μια περίοδο ιδιαίτερα σημαντική για τους Χριστιανούς. 

Η εκκλησία σεβάστηκε τους κανόνες του κράτους,η εκκλησία στέκεται ως αρωγός στα κοινωνικά προβλήματα κι ας άδραξαν την ευκαιρία αρκετοί πολέμιοι για να εξαπολύουν μύδρους ειρωνείας ..τουλάχιστον.. 

Αναμφισβήτητα από την Θεία Κοινωνία κανένας έως σήμερα δεν έχει ασθενήσει.

Αφού έγινε αναστολή λειτουργίας σε όλα...λογικό ήταν να γίνει και στην εκκλησία.

Όμως θεωρώ απαράδεκτο και όχι τυχαίο τον πόλεμο που γίνεται έμμεσα και άμεσα από πολίτες που μέχρι πρόσφατα παρουσιάζονταν ως οι καλύτεροι χριστιανοί..

Δεν υπεισέρχομαι σε λεπτομέρειες αλλά δεν θεωρώ σωστή την άποψη πως θα  κλονιστεί η επιδημία αν έστω την Μεγάλη Παρασκευή με τάξη δοθεί το δικαίωμα να προσκυνήσουμε στον Επιτάφιο.

Με την λειτουργία των λαϊκών αγορών δεν υπάρχει κίνδυνος; Οι άνθρωποι μόνοι τους κινούνται χωρίς κάποιος να τους καθοδηγηθεί ...

Επίσης για το τεράστιο θέμα των ημερών που είναι η μετάδοση του Αγίου Φωτός πάρα πολλοί μάχονται για να μην πραγματοποιηθεί καθόλου!

Πιστεύει κανείς ότι αυτή είναι η φωνή της αγάπης τους για τους συμπολίτες ή απλά η (δικαιωματική τους) αθεϊα;

Διάβασα κάτι για ντελίβερυ στις γειτονιές του Αγίου Φωτός.Προσωπικά δεν μου αρέσει ως τρόπος καθόσον δεν θεωρώ σωστό τον οποιοδήποτε πολίτη να έχει αυτόν τον ρόλο.Το Άγιος Φως από τον τρόπο και μόνο που κάθε χρόνο λάμπει ,δείχνει τη σοβαρότητα της παρουσίας του.Θα μπορούσε να υπάρξει μια άλλη μέθοδος μετάδοσής του πάλι με μέτρα..Τα σχόλια περί αυτού του ντελίβερυ όμως και πάλι δεν εξάγονται από την ανησυχία για την υγεία μας..Το καθημερινό ντελίβερυ τόσα χρόνια στις πιάτσες των ναρκωτικών , όπως προέγραψα, μπροστά στα μάτια πολιτών και εκπροσώπων του νόμου δεν ενοχλεί;Το ντελίβερυ των αναπήρων προς επαιτεία από κάποιες ομάδες, δεν ενοχλεί;To ντελίβερυ των διαρρηκτών στις συνοικίες δεν ενοχλεί;

Τα αστεία επί της απαγόρευσης της μετακίνησης λόγω ΠΑΣΧΑ.

**διαμαρτύρονται όσοι τρώνε κοτόπουλο λέγοντας " όχι ρε ..... πως θα νιώσουμε Πάσχα χωρίς το αρνάκι του χωριού" 

**διαμαρτύρονται όσοι δεν έφευγαν ποτέ από την πόλη λέγοντας " μα είναι δυνατόν Πάσχα χωρίς χωριό;"

**διαμαρτύρονται όσοι δεν πάταγαν ποτέ σε εκκλησία....!!

Στέκομαι μακριά από τραγικά μηνύματα για την ανθρωπότητα που διασπείρουν πολλοί,μακριά από την συμπεριφορά του ζαμανφουτισμού και σ' αυτή την δύσκολη φάση. 

Θεωρώ αυτονόητη την προσοχή, έτσι λειτουργούσα πάντα.

Πιστεύω στον Θεό και αισιοδοξώ, πιστεύω στην δύναμη της ψυχής του ανθρώπου που όταν θέλει να ανθίσει αυτός ο τόπος,θα τον κάνει και θ' ανθίσει. 

Δεν πιστεύω στο χρήμα που δυστυχώς αποτελεί τον μεγαλύτερο έρωτα "μικρών" και "μεγάλων" της γης..που γι αυτό γίνονται όλες οι καταστροφές.

 Τέλος με την ευχή για καλή ΑΝΑΣΤΑΣΗ και για σκέψη όσων διαβάσουν το κείμενο ..ακολουθεί απόσπασμα του βιβλίου που είχα διαβάσει το 2008  ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ,ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ" του ERIC HOBSBAWM , το οποίο αναλύει με βάση  ιστορικά και επιστημονικά δεδομένα, την εξέλιξη του 20ου αιώνα, για τη συνέχεια στον 21ο αιώνα..τις ανατροπές σε όλα τα επίπεδα, την κατάργηση συστημάτων, τη διατάραξη των οικονομιών,τους εκατομμύρια πρόσφυγες - μετανάστες, τους πολέμους, το περιβάλλον,το πως μετά από πολλά χρόνια φθάνει όλος ο κόσμος να έχει κοινά χαρακτηριστικά σε όλους τους τομείς, μα και τη θέση του ανθρώπου ως οντότητα.

"Η παγκοσμιοποίηση υπονοεί ότι τα ανθρώπινα πράγματα εξελίσσονται προς ένα οικουμενικό μοντέλο. Αν τα πρατήρια βενζίνης,το iPod και οι γκουρού των κομπιούτερ είναι ίδιοι σ' όλο τον κόσμο, γιατί όχι και οι πολιτικοί θεσμοί;"

 Σε κάποιους η αναφορά μου στην παγκοσμιοποίηση θα φανεί άσχετη...όμως είναι πολύ σχετική...αρκεί να μελετήσει κάποιος την εξέλιξη της ανθρωπότητας από τον οικονομικό τομέα, τον κοινωνικό, μέχρι και σήμερα...που ο ιός ο οποίος σύμφωνα με τις δημόσιες πληροφορίες κατασκευάστηκε στην Κίνα..

Με το δεδομένο πως κάθε μάχη έχει απώλειες, πως όλοι οι τομείς μετά τη μάχη έχουν επιπτώσεις..

Με σεβασμό και την ευχή πάντα για το καλύτερο ας γίνουμε οι κοινωνοί των αξιών που χάθηκαν, των αξιών που έμμεσα (για την υγεία μας δήθεν..) η κατάλυσή τους μας επιβάλλεται......