ΜΠΑΜΠΟΥΓΕΡΟΙ από το ΦΛΑΜΠΟΥΡΟ Σερρών στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας!

 Oι Μπαμπούγεροι άνοιξαν το Τριώδιο στο κέντρο της Αθήνας.
Μουσική με παραδοσιακά όργανα, εικόνες πρωτόγνωρες σχεδόν για όλους, σκόρπισαν στην ατμόσφαιρα τους ήχους της παράδοσης απ' τη Μακεδονία και συγκεκριμένα απ' το Φλάμπουρο Σερρών.
Η διοργάνωση αυτού του δρώμενου πραγματοποιήθηκε από το Μουσείο Νεότερου Ελληνικού Πολιτισμού που αποτελεί το μόνο δημόσιο μουσείο που έχει ως αποστολή την καταγραφή, την τεκμηρίωση, τη διαφύλαξη και την ανάδειξη βέβαια του νεότερου ελληνικού πολιτισμού, υλικού και άυλου.
  Για τους Μπαμπόγερους  από το Φλάμπουρο Σερρών!

Το παραδοσιακό αυτό έθιμο αναβιώνει την Κυριακή της Τυρινής και την Καθαρά Δευτέρα.

Ως δρώμενο συμβολίζει το καλό και την υγεία, τον ερχομό της άνοιξης..Όπως φαίνεται από τα στοιχεία του οι ρίζες του είναι μακραίωνες, στην εποχή του θεού Διόνυσου.

Τα μουσικά όργανα που κυριαρχούν είναι οι ζουρνάδες και τα νταούλια.

Οι εμφάνιση τρομακτική με δέρματα αιγοπροβάτων, κουδούνια διαφορετικού μήκους και ένα μυτερό κάλυμμα στο κεφάλι στο οποίο ανεμίζουν χρωματιστά μαντήλια (δείγμα της άνοιξης..ίσως επίκληση για να ΄ρθει και καλωσόρισμα για άλλους..) που ονομάζεται ¨μπαμπουσάρκα".

  Η γιορτή ξεκινάει...

Το πρωί ο "Μπαμπόγερος" παίρνει την ευλογία της μάνας τους και κατευθύνεται στην εκκλησία του χωριού για να πάρει κι από εκεί της ευλογία. Στη συνέχεια επισκέπτεται όλα τα σπίτια με σκοπό να διώξει το κακό και να φέρει τύχη και υγεία.

Την Καθαρά Δευτέρα που ουσιαστικά ολοκληρώνεται το δρώμενο, στην πλατεία του τόπου στήνεται γλέντι που συμμετέχουν και οι επισκέπτες.

Κάποιες πληροφορίες θέλουν οι "Μπαμπόγεροι" να κρατούν από ένα πορτοκάλι και οι κάτοικοι να μπήγουν κέρματα, τα οποία προσφέρουν στην εκκλησία.

Παλαιότερα στο χωριό, όπως και σε πολλές περιοχές της Ελλάδας τελούνταν το έθιμο της συγχώρεσης (οι νέοι ζητούν συγχώρεση από τους ηλικιωμένους συγγενείς και φίλους) και κάθε Μπαμπούγερος περιηγούνταν τα σπίτια του χωριού με ένα πορτοκάλι στο χέρι ζητώντας συγχώρεση από τη γηραιότερη γυναίκα του σπιτιού, η οποία με τη σειρά της έμπηγε πάνω στο πορτοκάλι κέρματα. Όσες δεν είχαν χρήματα καρφίτσωναν στην κεφαλοστολή μαντήλια].

Είναι πολύ σημαντικός ο τομέας της διάσωσης και διατήρησης της παράδοσης!!!

Εύχομαι όλοι να φροντίζουμε γι' αυτό!!

Και του χρόνου για όλους!!!
Καλές απόκριες!!

Η οδός Ευρυπίδου δεν έχει μόνο μπαχαρικά!

 Συνήθως συνδέουμε τις περιοχές και τους δρόμους με τη σχετική διαφήμιση της κάθε εποχής.

Η οδός Ευριπίδου στο κέντρο της Αθήνας πολύ κοντά στην κεντρική αγορά, στην Ομόνοια, στο Μοναστηράκι και στου Ψυρρή πολλά χρόνια τώρα είναι ο δρόμος των μπαχαρικών ως ένα σημείο και κινέζικη αγορά το υπόλοιπο...Ένας δρόμος που τα αρχοντικά κτίρια, μιας άλλης Αθήνας μαρτυρούν το μεγαλείο και αυτής της περιοχής που δυστυχώς  υποβαθμίστηκε...αν και πάλι γίνονται κάποιες προσπάθειες ανάκαμψης.Είναι κάτι που ευχόμαστε όσοι αγαπάμε αυτή τη πόλη.

Μια βόλτα με άνεση χρόνου που βοηθάει στην παρατήρηση κτιρίων και καταστάσεων στην Ευριπίδου συγκεκριμένα οδηγεί τον περιπατητή στον αριθμό 70 εκεί δηλαδή που αρχίζει η κινέζικη γειτονιά. Με έκπληξη βλέπουμε ανάμεσα στις πολυώροφες πολυκατοικίες και στα εγκαταλελειμμένα νεοκλασικά κτίρια ένα γραφικό, μικρό εκκλησάκι που στον εξωτερικό μαντρότοιχο έχει μια αγιογραφία του Αγίου Ιωάννη και από ένα σημείο της σκεπής προβάλει ένας κίονας κορινθιακού ρυθμού.

Ο ρυθμός του ναού είναι μονόκλιτη βασιλική.

Το εκκλησάκι είναι αφιερωμένο στον Άγιο Ιωάννη της Κολώνας.

Τιμά τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο και τον Ιούδα τον Θαδδαίο.

Η ιστορία του ναού.

Η ιστορία του  σπουδαίου για την παλιά Αθήνα ναού είναι όμορφη και ιδιαίτερη!
Τα στοιχεία της ..ο κίονας του κορινθιακού ρυθμού, ο Ασκληπιός, ένα Αθηναίος γιατρός, χρωματιστές κορδέλες, ο λοιμός των Αθηνών και ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος!
Ο κίονας διαπερνά το εκκλησάκι και είναι ορατός από την στέγη.
Είναι ένας από τους παλιότερους ναούς της Αθήνας.Σύμφωνα με τις πηγές χτίστηκε τον 6ο μ.Χ αιώνα και στο αριστερό μέρος εσωτερικά υπάρχει ο κίονας (κολώνα). Πολλοί πιστεύουν πως εκεί υπήρχε Ασκληπιείο που ήταν αφιερωμένο στον Αθηναίο γιατρό Τόξαρι ο οποίος θεράπευε τον πυρετό και είναι αυτός που βοήθησε τους Αθηναίους να ξεπεράσουν τον λοιμό του 430 π.Χ.

Εκείνα τα χρόνια  λέγεται πως ο πιστοί έδεναν κόκκινες και άσπρες κορδέλες στην κολώνα γιατί πίστευαν πως ο Άγιος Ιωάννης θα τις έλυνε και έτσι θα θεραπεύονταν.Λένε επίσης πως από κάτω υπάρχουν πηγάδια και έτσι αιτιολογείται η ύπαρξη ενός μεγάλου πλάτανου και μιας καρποφόρας λεμονιάς.
Ο Δημήτρης Καμπούρογλου γράφει πως ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος στον τελευταίο του καιρό τοποθέτησε έναν κίονα και στο θεμέλιό του έδεσε όλες τις ασθένειες με διάφορα χρώματα και τα έχωσε βαθιά λέγοντας πως όταν φύγει όποιος αρρωσταίνει θα δένει με τρεις κόμπους μια κορδέλα στον κίονα λέγοντας "Άη Γιάννη μου εγώ δένω την αρρώστια μου και η χάρη σου να την λύσει και αμέσως θα γιατρευτεί».

Η γνωριμία με τα ιστορικά, θρησκευτικά, πολιτισμικά μνημεία, με τις ομορφιές γενικότερα του τόπου μας είναι χρέος μας κυρίως για τις επόμενες γενιές.
Ένα ηλιόλουστο πρωινό μπορείτε να συνδυάσετε τον περίπατο για τα ψώνια με αυτή την μικρή επίσκεψη.
Επίσης όσοι έρθετε στην Αθήνα δεν είναι δύσκολο να περάσετε από το γραφικό αυτό σημείο.