Όταν η ιστορία, η παράδοση και οι μύθοι συναντούν τις αυθεντικές γεύσεις.

Πριν από αρκετά χρόνια, βρεθήκαμε τυχαία σ' ένα απολύτως φυσικό περιβάλλον, με έναν πολύ όμορφο χώρο για φαγητό. Ήταν το "ΧΑΝΙ ΤΟΥ ΑΝΕΣΤΗ ΤΟ ΠΑΛΙΟ", στην περιοχή των Δερβενακίων της Κορινθίας.

Διαβάζοντας και ρωτώντας μάθαμε ότι βρισκόμαστε σε μέρη του Θοδωρή Κολοκοτρώνη.

Εκτός του μαγευτικού υπέροχου υφαντού της φύσης σε όλες τις εποχές του έτους, αξιοθαύμαστα είναι και τα γεφύρια που στέκουν στο πέρασμα των χρόνων, σχεδόν στην αυλή της ταβέρνας. Σύμφωνα με διάφορες πηγές τα τρία γεφύρια, χτίστηκαν στα μέσα της δεκαετίας του 1880. Τα γεφύρια είναι καλυμμένα από τσιμέντο, χωρίς να χρειαστούν καμιά μετατροπή. Το δεύτερο μόνο επισκευάστηκε κατά την περίοδο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Το πρώτο ονομάζεται το γεφύρι στο Χάνι του Ανέστη ή το γεφύρι Μπούρλου. 

 Από την πρώτη φορά που βρεθήκαμε στο Χάνι, εκτός της φυσικής ομορφιάς με τη βλάστηση και τα τρεχούμενα νερά, αυτό που μας εντυπωσίασε ήταν η ευγένεια  του ιδιοκτήτη καθώς και η καθαριότητα του καταστήματος.  

Τα προαναφερόμενα χαρακτηριστικά συνεχίζονται. Έτσι διαπιστώσαμε, χτες που περάσαμε για ακόμη μια φορά από το πανέμορφο αυτό μέρος.

Σαν παρέα του χτεσινού τραπεζιού, καταλήξαμε στο ίδιο συμπέρασμα...πως τα κρέατα ήταν άριστης ποιότητας και καλοψημένα, δίχως να έχουν αφυδατωθεί.

Στις μέρες μας όπως πολλές φορές αναφέρω, αυτό που πρέπει να αναδεικνύονται είναι η ποιότητα των παροχών και ο σεβασμός στον πελάτη γενικότερα.

Η μορφή του Γέρου του Μοριά είναι έντονη στον εσωτερικό χώρο.Θυμίζει σε όλους εμάς, ανεξάρτητα των πολιτικών συμπεριφορών, πως "Εμείς και στους Θεούς ορθοί μιλούμε".

Επειδή πάντα περνάμε την άνοιξη, βλέποντας το τζάκι..σχεδιάζουμε και τις χειμωνιάτικες εξορμήσεις!

Πλάτανοι, δέντρα και ασβεστωμένες αυλές!

Τα χρώματα της άνοιξης παντού.

Εκτός από χρώματα, η φύση σχεδιάζει με κάθε τρόπο.

Ελληνική ανοιξιάτικη φύση χωρίς κουτσουπιές δε γίνεται.

Ακακία και κουτσουπιά....μόνο οι νεράιδες λείπουν.

Κάθε κλαρί και το δικό του ύφος.

Το αφιέρωμα γεννήθηκε χωρίς ιδιαίτερη σκέψη με μόνο οδηγό τον αυθορμητισμό της παρέας.

Ευχόμαστε για πολλά πολλά χρόνια το "ΧΑΝΙ ΤΟΥ ΑΝΕΣΤΗ ΤΟ ΠΑΛΙΟ", να βρίσκεται εκεί ως θεματοφύλακας ενός σημαντικού μέρους της Ελληνικής Ιστορίας, ως έναν αυθεντικό τόπο που ο άνθρωπος μπορεί να ξεκουραστεί.

Ανάσταση στο Μοντρεαλ zoumemontreal.com

Κυριακή των βαΐων Ευαγγελισμός της Θεοτόκου zoumemontreal.com

Εκδήλωση 7ου Λογοτεχνικού Διαγωνισμού ΕΠΟΚ στο Πολεμικό Μουσείο

Στοχασμοί επί της Μεγάλης Εβδομάδος.

Μεγάλη  Εβδομάδα.

Σκέφτομαι  τα  λάθη  μου  και  αγωνίζομαι  ώστε  να  επανέλθω στις  ορθές  ατραπούς.

Χαλιναγωγώ τα πάθη μου.

Στη σκέψη της  μεγάλης προδοσίας,

χτυπάει η καρδιά μου σε γοργούς ρυθμούς, για όλους αυτούς που παρασύρονται απ' το χείμαρρο της ύλης και προδίδουν ατελείωτα, αρκεί να αυξάνεται ο υλικός τους πλούτος.
Συμπορεύομαι στο Θείο Δράμα και στο πληγωμένο βλέμμα του Ιησού,
βλέπω τους πονεμένους όλης της γης. 

 

Στο πονεμένο πρόσωπό Του βλέπω τους Φαρισαίους των εποχών της ίδιας της εκκλησίας , οι οποίοι δυστυχώς και πάλι δυστυχώς Τον προδίδουν καθημερινά με αδικίες και πλήρη παράδοση στη ματαιοδοξία ..

Στην λαβωμένη πορεία προς το Γολγοθά νιώθω τους αμέτρητους εξαθλιωμένους ανθρώπους , τα θύματα των πολέμων και της δυστυχίας.

Με διαπερνά μια βαθιά ανατριχίλα όταν αντιλαμβάνομαι ότι στον αιώνα μας, εκατομμύρια παιδάκια ξεψυχάν αποστεωμένα στην Αφρικανική ήπειρο. 

Επίσης πολλοί Χριστιανοί διώκονται και βασανίζονται..

Βέβαια γι' αυτά τα γεγονότα ...δεν γίνεται λόγος.

Στο νεκρό σώμα του, που προσκυνώ στον ανθοστολισμένο Επιτάφιο,

περνάνε μπροστά μου οι στρατιές των νέων παιδιών, που αργοπεθαίνουν θυσιασμένα στη μάστιγα των ναρκωτικών.

Σκέφτομαι τα εκατομμύρια γυναικών που αποτελούν είδος κέρδους...με κάθε απάνθρωπο τρόπο..

 

Στο γλυκοχάραμα όλων αυτών των Μεγάλων Ημερών, αντικρίζω ανεξάρτητα από τις καιρικές συνθήκες, την ξαστεριά της Φώτισης, όταν  η νύχτα μαζεύει το μαύρο της πέπλο.

Τα χαράματα από τα τιτιβίσματα των κοτσυφιών, συνθέτω μελωδίες αγάπης, ομόνοιας, ειρήνης.

Ακούγοντας τα μελωδικά τροπάρια και τα εγκώμια των ημερών, πλέκω ύμνους για να τους στείλω ψηλά στον ουρανό. Υφαίνω πολύχρωμους μανδύες για να προστατέψω τους νέους ανθρώπους, ώστε να μην παρασυρθούν ποτέ, από κανενός είδους κακώς πρότυπο. 

Στο αναστάσιμο φως, οι λάμψεις της ψυχής μου ζωγραφίζουν ένα νέο κόσμο, αυτόν που ήθελε Εκείνος.Αυτόν που τα πουλιά στα δάση θα ψέλνουν "αγαπάτε αλλήλους" .Τον κόσμο που θα είμαστε όλοι αγαπημένοι, που θα κυριαρχεί ο αλληλοσεβασμός και η ειρήνη. Εκεί η ύλη θα έχει τη θέση που αξίζει κι όχι τη σημερινή που της δώσαμε. Έναν κόσμο που η ανομία δεν θα υπάρχει ούτε σαν σκέψη.Έναν κόσμο που ο άνθρωπος μόνο καλό θα κάνει, αφού θα έχει συνειδητοποιήσει  την ομορφιά της ζωής.

Η καταστροφή του πλανήτη σαν περιβάλλον, οι κακουχίες των ανθρώπων που δεν έχουν τέλος, είναι αναμφισβήτητα "ανθρώπων έργα". Εκείνος έφερε το αναστάσιμο μήνυμα για να κυριαρχήσει παντού η καλοσύνη. Με το αίμα του έγραψε το νόημα της αγάπης.
ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ.

ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΛΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΔΗΛΩΝΟΥΝ ΑΘΕΟΙ ΚΑΘΩΣ ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΑΛΛΩΝ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ.
ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ στην ψυχή μας, στην Ελλάδα, στον κόσμο που μαστιγώνεται.
ΕΥΧΟΜΑΙ ΣΕ ΕΝΑ ΜΕΛΛΟΝ με χαρμόσυνες ειδήσεις.

Τα αναγραφόμενα αποτελούν προσωπικούς μου στοχασμούς και σε καμιά περίπτωση, δεν έχουν το ρόλο ή το σκοπό της κατήχησης. Ο καθένας γνωρίζει πως πορεύεται στη ζωή του.

ΕΥΧΟΜΑΙ ΣΕ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕ ΠΙΣΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ, ΚΑΘΟΣΟΝ ΟΣΟΙ ΔΗΛΩΝΟΥΜΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΦΕΡΟΥΜΕ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΒΑΡΟΣ.

Το Σάββατο του Λαζάρου-Ελληνική παράδοση-Ιστορία του Αγίου Λαζάρου.

 Φτάνει το Σάββατο του Λαζάρου και η κυρά -Σαρακοστή θα μείνει δίχως ποδαράκια. Μαζί με τις ευχές μου σε όσους και όσες εορτάζουν, θα προσπαθήσω να ταξιδέψουμε με οδηγό την ελληνική  παράδοση γι' αυτή την ιερή μέρα.

 Επίσης θα παρουσιάσω περιληπτικά την ιστορία του Αγίου Λαζάρου και του ομώνυμου Ναού που βρίσκεται στη Λάρνακα της Κύπρου.

Το πρώτο Σάββατο πριν την Μεγάλη Εβδομάδα είναι το Σάββατο του Λαζάρου. Το συγκεκριμένο Σάββατο ο Χριστιανισμός αναφέρεται στο φίλο του Χριστού, τον Λάζαρο και γιορτάζει την Ανάστασή του. Είναι μια μέρα που συμβολίζει τη ζωή και το θάνατο. Συνδέεται με πολλές δεισιδαιμονίες αλλά και εθιμικές εκδηλώσεις.  Σε πολλά μέρη οι αγρότες δεν φέρνουν τη σοδειά του γιατί υποτίθεται ότι βάζουν το θάνατο στο σπίτι.

Την παραμονή -σαν αύριο- οι "Λαζαρίνες" τα κοριτσάκια με τις κατά τόπους φορεσιές, πήγαιναν στους αγρούς, μάζευαν λουλούδια και στόλιζαν τα καλάθια τους. Κρατώντας τα καλάθια γύριζαν από σπίτι σε σπίτι και τραγουδούσαν τα κάλαντα του Λαζάρου.

Οι νοικοκυρές τους έβαζαν στα καλαθάκια , ότι είχαν, γλυκά, φρούτα, αυγά, χρήματα και διάφορα άλλα καλούδια.

Τα κάλαντα του Λαζάρου διαφέρουν από περιοχή σε περιοχή. Αναφέρω κάποια.

"Πες μας Λάζαρε τι είδες εις τον Άδη που επήγες.

Είδα φόβους, είδα τρόμους, είδα βάσανα και πόνους.

Δώστε μου λίγο νεράκι να ξεπλύνω το φαρμάκι,

της καρδούλας μου το λέω και μοιρολογώ και κλαίω. Του χρόνου πάλι να' ρθουμε, με υγεία να σας βρούμε, και ο νοικοκύρης του σπιτιούχρόνια πολλά να ζήσει, να ζήσει χρόνια εκατό και να τα ξεπεράσει". 

 Σε άλλες περιοχές γιόρταζαν το γεγονός της νίκης απέναντι στο θάνατο καθώς και την αναγέννηση της φύσης, φτιάχνοντας ένα ομοίωμα του Λαζάρου το οποίο έπαιρναν τα παιδιά και τριγυρνούσαν στις γειτονιές τραγουδώντας τα κάλαντα. Λέγεται ότι σε κάποιες περιοχές ταυτόχρονα χτυπούσαν μεγάλα κουδούνια, όπως στην Ήπειρο. Στην Κρήτη πήγαιναν για τα κάλαντα του Λαζάρου κρατώντας ένα ξύλινο σταυρό με λεμονανθούς και αγριόχορτα με κόκκινα λουλούδια. Στην Κω για ομοίωμα του Λαζάρου, τύλιγαν ένα παιδί με ένα σεντόνι που το στόλιζαν με κίτρινα λουλούδια.

  Στις περισσότερες επαρχιακές πόλεις καθώς και στα χωριά, οι γυναίκες για την ψυχή του Λάζαρου, ζύμωναν ανήμερα το Σάββατο κουλούρια, τα λεγόμενα "λαζαρούδια"  "λαζάρηδες" ή "λαζαράκια". Τα κουλουράκια αυτά είχαν σχήμα ανθρώπου, τυλιγμένου σε σεντόνι, όπως η αναπαράσταση του Λαζάρου και για μάτια συνήθως έβαζαν δυο γαρίφαλα. 

Λάρνακα, το αρχαίο Κίτιο. Μια από τις πιο ωραίες και αρχαίες εκκλησίες της Κύπρου στολίζει την πόλη αυτή του φιλοσόφου Ζήνωνα, τη Λάρνακα: είναι η εκκλησία του αγίου Λαζάρου, του φίλου του Χριστού, κτισμένη πάνω από τον τάφο του αγίου, ο οποίος διετέλεσε, κατά την παράδοση, πρώτος Επίσκοπος Κιτίου.

Ο άγιος Λάζαρος, (Ελεάζαρ στα εβραϊκά) ήταν Εβραίος και καταγόταν από τη Βηθανία, μια κώμη τρία περίπου χιλιόμετρα στ’ ανατολικά της Ιερουσαλήμ. Είναι γνωστός ως «τετραήμερος και φίλος του Χριστού»: «τετραήμερος» από το γεγονός της ανάστασης του, από το Χριστό τέσσερις μέρες μετά το θάνατο και την ταφή του.

Ο Λάζαρος αναγκάστηκε να ζητήσει καταφύγιο στο Κίτιο της Κύπρου, προκειμένου να γλυτώσει από το μίσος  των αρχιερέων και φαρισαίων που ζητούσαν να τον σκοτώσουν.

Κατά την παράδοση της Εκκλησίας ο Λάζαρος ήταν τριάντα ετών το 33 μ.Χ. όταν ο Χριστός τον ανέστησε εκ νεκρών . Έζησε δε άλλα τριάντα χρόνια στο Κίτιο και πέθανε γύρω στο 63 μ.Χ. σε ηλικία εξήντα ετών. Εδώ λοιπόν τον βρήκαν οι Απόστολοι Παύλος και Βαρνάβας, όταν ήλθαν στην Κύπρο το 45 μ.Χ. και τον χειροτόνησαν πρώτο Επίσκοπο Κιτίου. Ποίμανε το ποίμνιό του για δεκαοχτώ χρόνια (45-63 μ.Χ.), οπότε πέθανε για δεύτερη φορά και ενταφιάστηκε στο Κίτιο, εκεί όπου σήμερα υψώνεται ο βυζαντινός ναός του.

Ο ναός του αγίου στη Λάρνακα ήταν από πολύ παλιά γνωστός στο χριστιανικό κόσμο και αποτελούσε, μέχρι και τα πρώτα χρόνια του 20ου αιώνα, απαραίτητο συμπλήρωμα στο προσκύνημα των Αγίων Τόπων. Η σημασία του σαν ιερό προσκύνημα επαυξήθηκε μετά την ανεύρεση, στις 23 Νοεμβρίου 1972 (κατά τη διάρκεια εργασιών ανακαίνισης του ναού), μέρους των λειψάνων του αγίου βαθιά κάτω από την αγία Τράπεζα, μέσα σε μαρμάρινη λάρνακα.

Όπως είναι γνωστό το λείψανο του αγίου είχε βρεθεί το 890 μ.Χ. στον τάφο του, μέσα στο μικρό ναό, που υπήρχε την εποχή εκείνη και σε μαρμάρινη λάρνακα στην οποία ήταν χαραγμένα (όχι όμως στα ελληνικά) τα εξής: «Λάζαρος ο τετραήμερος και φίλος του Χριστού». Ο τότε αυτοκράτορας του Βυζαντίου Λέων ΣΤ΄ ο Σοφός, σύμφωνα με τη συνήθεια που επικρατούσε, μετέφερε το ιερό λείψανο στην Κωνσταντινούπολη και σ’ αντάλλαγμα έστειλε χρήματα και τεχνίτες για να κτίσουν το ναό που βλέπουμε σήμερα. Είναι όμως αδιανόητο να δεχτούμε ότι οι τότε Κιτιείς είχαν δώσει ολόκληρο το λείψανο χωρίς να κρατήσουν ένα μικρό μέρος για την πόλη τους . Γι΄ αυτό το γεγονός ότι σήμερα βρέθηκε στον τάφο μέρος μόνο λειψάνου και όχι ολόκληρο λείψανο, αποτελεί μια ισχυρή ένδειξη για την αυθεντικότητά του.

Τη μεταφορά αυτή του ιερού σκήνους από το Κίτιο στην Κωνσταντινούπολη αποθανάτισε ο τότε Επίσκοπος Καισαρείας Αρέθας σε δύο πανηγυρικές ομιλίες, που έγραψε γι’ αυτόν ακριβώς το σκοπό. Στην πρώτη εκθειάζει το γεγονός της αφίξεως του λειψάνου στην Κωνσταντινούπολη από την Κύπρο, ενώ στη δεύτερη περιγράφει λεπτομερώς την πομπή που σχηματίστηκε από τον αυτοκράτορα για τη μεταφορά του λειψάνου από την Χρυσούπολη στο ναό της Αγίας Σοφίας. Ο Λέων ΣΤ΄, εκτός από το ναό που έκτισε στο Κίτιο επ’ ονόματι του αγίου Λαζάρου, έκτισε και δεύτερο στην Κωνσταντινούπολη προς τιμή του αγίου. Κατά παράδοση ο εκάστοτε αυτοκράτορας παρευρίσκετο στη λειτουργία κατά το Σάββατο του Λαζάρου σ ΄αυτή την εκκλησία. Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Φράγκους το 1204, οι Σταυροφόροι, εκτός από τους άλλους θησαυρούς που μετέφεραν στη Δύση, μετέφεραν και το λείψανο του αγίου στη Μασσαλία, απ’ όπου όμως αργότερα χάθηκε. Η περίφημη αυτή αρχαία εκκλησία του αγίου Λαζάρου, κτισμένη όπως αναφέρθηκε, πάνω στον τάφο του, είναι ότι πολυτιμότερο έχει να επιδείξει η Λάρνακα. Ποιος να μπει μέσα και να μη νιώσει απέραντη κατάνυξη! Ένα πρωτοχριστιανικό μεγαλείο τη χαρακτηρίζει, ένα «δωρικό» μεγαλείο, που σε εντυπωσιάζει και σε συναρπάζει. Επειδή έχω επισκεφτεί αυτό το σπουδαίο θρησκευτικό και ιστορικό μνημείο, δεν ξέρω από που να αρχίσω την περιγραφή. Είναι ένα αληθινό αριστούργημα που δεν υπάρχει περίπτωση να μη νιώσει κατάνυξη  όποιος βρεθεί εκεί. .

Σκέψεις για διάφορα θέματα.

Σήμερα επέλεξα φωτογραφίες από άλμπουμ της αγαπημένης μου Όλγας Μπακοπούλου.Στη σελίδα της, bacopoulou.com μπορείτε να ταξιδέψετε μέσω σεναρίων, διηγημάτων , βιβλίου καθώς και φωτογραφιών.

Όπως έχει αναφερθεί σε προγενέστερες αναρτήσεις μου, προτιμώ να εκφράζω τις σκέψεις μου καθώς και τις απόψεις μου για διάφορα θέματα από αυτή τη σελίδα. Όποιος επιθυμεί να εκφράσει τη δική του άποψη, έχει τη δυνατότητα μέσω της  υποβολής σχολίων ή ακόμη μέσω της ανάρτησης που θα ακολουθήσει facebook.

Ξεκινώντας από την παγκόσμια κοινωνία, δεν μπορώ να μην εστιάσω την ανησυχία μου για την πολύ μεγάλη αύξηση της επικινδυνότητας σε τρομοκρατικά χτυπήματα στην Ευρώπη. Όλος ο κόσμος θα  μπορούσε να ζει όμορφα, να πιστεύει αυτό που θέλει χωρίς βία. Είναι τόσο απάνθρωπη αυτή η λέξη, που έχει θρονιαστεί σχεδόν σε όλη τη γη. Οι επιπτώσεις τραγικές. Θύματα νεκροί και ζωντανοί, ξεριζωμός, μίσος, εκδίκηση....όλα όσα μπορούν να ταράζουν τις ψυχές και τις ζωές μας. Ο φανατισμός που οδηγεί στη βία, είναι μια λέξη ακόμη που καταλύει τη δημοκρατία.

Τα αυξανόμενα κρούσματα ληστειών και κλοπών, κάκιστο φαινόμενο. Γιατί όλο και περισσότεροι άνθρωποι οδηγούνται εκεί; Βασική έλλειψη παιδείας και λιγότερο έλλειψη αγαθών. Τολμώ να πω, ότι πολλές φορές η πρόκληση από κάποιους  έχοντες , λαβώνει τις ψυχές. Τολμώ να πω ότι τα θύματα είναι πάρα πολλά. Οι μεν χάνουν τα αγαθά τους , οι δε ουσιαστικά έχουν χάσει τη ζωή τους. Σε καμιά περίπτωση δεν υποστηρίζω αυτή την πράξη. Απλά νομίζω πως κανείς δεν ξεκινάει τη ζωή του με όνειρο να μπαινοβγαίνει στη φυλακή.

Επίσης τραγικότατη μορφή λαίλαπας είναι τα τροχαία δυστυχήματα. Η επιπόλαιη οδική συμπεριφορά έχει ....δεδομένα αποτελέσματα. Ας παραδειγματιστούμε από όλα όσα συμβαίνουν. Ας σκεφτούμε ότι η ζωή ακόμη και με τις μπόρες της, είναι όμορφη. Παρατηρώ σχεδόν καθημερινά τους οδηγούς ΙΧ και δικύκλων να παραβιάζουν το φανάρι που τους απαιτεί να σταματήσουν. Απίστευτη η νευρική εικόνα που παρουσιάζουν οι περισσότεροι άνθρωποι. Αυτή η ετοιμότητα για παρανομία και  καυγά, εάν ήταν ετοιμότητα για φιλάνθρωπες πράξεις, για εκδηλώσεις αγάπης, ειλικρινά ο ανθρώπινος πόνος θα μειωνόταν στο ελάχιστο.

Η βασιλεία της αλαζονείας στις μέρες μας, είναι ένα χαρακτηριστικό σε πάρα πολλούς , που οδηγεί την κοινωνία προς τα πίσω...που αποτελεί τροχοπέδη για κάθε ομαδική κίνηση, για το κοινό καλό.  Άνθρωποι που επιδιώκουν την ενασχόλησή τους με τα κοινά και αποδεικνύουν με τις πράξεις τους το αντίθετο. Αντί να ενώσουν την κοινωνία και να κοινωνούν την πρόοδο που έρχεται με την ομόνοια, βοηθούν να την διασπάσουν με κίνητρο την ψηφοθηρία, με στόχο την προσωπική προβολή.

Τον τελευταίο καιρό, όλο και περισσότερα άρθρα δημοσιεύονται σύμφωνα με τα οποία αμφισβητείται η Ελληνική Επανάσταση, η θέση του Λαβάρου της Αγίας Λαύρας, η ύπαρξη των Κρυφών Σχολείων, η δύναμη της πίστης, το γεγονός της Μικρασιατικής Καταστροφής, η Γενοκτονία των Ποντίων και άλλα ιστορικά και εθνικά μας στοιχεία. Πολλοί υποστηρικτές αυτού του ρεύματος, αναρωτήθηκαν ποτέ...γιατί προσπαθούν σήμερα μετά μανίας κάποιοι για την διαγραφή όλων των παραπάνω; Άλλοι πάλι προσπαθούν να πείσουν τους πιστούς Χριστιανούς της Ορθοδοξίας, για τα λάθη αυτής..Αν εννοούν τις μη σωστές συμπεριφορές κάποιων εκπροσώπων θα συμφωνήσω. Απλά θυμίζω, ότι σε καμιά ομάδα, σε κανέναν φορέα δεν είναι όλοι καλοί ή όλοι κακοί. Εκτός αυτού όταν κάτι το πιστεύεις το ακολουθείς, όταν δεν το πιστεύεις αδιαφορείς. Γιατί λοιπόν αφού δεν πιστεύετε, δημιουργείται διάφορα θέματα στους υπόλοιπους;

Παρατηρώ σχεδόν σε όλους τους χώρους, ακόμη και σήμερα, αρκετοί να επιδιώκουν την άνοδό τους μέσω γνωριμιών (μέσον). Πόσο φτωχή αντίληψη. Πόσο ανάξια συμπεριφορά. Εδώ εντάσσεται και η προσπάθεια αρκετών γονιών, οι οποίοι αποκτούν το "άριστα" του ή των παιδιών τους, με τη δραστηριότητα του φορέα που ονομάζεται "Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων". Οι εκπαιδευτικοί που παρασύρονται και ικανοποιούν τα αιτήματα, υποβαθμίζουν τις γνώσεις τους αλλά και το ήθος τους. Γονείς μην καταστρέφεται την ψυχή των παιδιών. Η ζωή κρύβει απίστευτα παιχνίδια και πρέπει να είναι έτοιμα γι' αυτά...

Πολλοί από εμάς έχουμε μάθει να δίνουμε, κάποιοι δεν το έμαθαν ποτέ. Ο καθένας πορεύεται με τα δεδομένα του, με ότι πήρε απ' την οικογένειά του. Όσοι δεν γνωρίζετε τι σημαίνει προσφορά στον συνάνθρωπο μην προσπαθείτε να δώσετε μια εξήγηση του τύπου "γιατί βοηθάει το ζευγάρι που εργάζεται, κρατώντας του τα παιδιά; ; Άρα τα υιοθέτησαν" ή "γιατί πηγαίνουν φαγητό στη γιαγιά που είναι άρρωστη; Για να της πάρουν την περιουσία". Μάθετε πως εκτός απ' τον μικρόκοσμό σας, υπάρχει ένα μέρος της κοινωνίας που προσπαθεί να κάνει τα πιστεύω της, πράξεις. Η ενασχόληση με τα δικά σας είναι το καλύτερο. Επίσης στο θέμα των παιδιών, υπάρχουν άνθρωποι που από άποψη δεν ακολούθησαν τις τεχνητές μεθόδους απόκτησης παιδιών, καθώς και το δρόμο της υιοθεσίας. Εάν κοιτάξετε μέσα από την πόρτα σας, όπως έλεγε και η μάνα μου, δε θα σας μένει χρόνος να ασχολείστε με τους άλλους!΄!!!