ΞΕΝΑΓΗΣΗ ΣΤΟ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΟ ΣΩΖΟΜΕΝΟ ΑΡΧΟΝΤΙΚΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ.

Σήμερα ο αττικός ουρανός κυριολεκτικά μάγευε ακόμη και όσους μας βασάνιζε σαν την μέλισσα που γυρίζει συνεχώς στο αυτί....ο πόνος ενός φιλικού μας προσώπου. Η Ένωση Φίλων Ακρόπολης, συμπεριέλαβε στο πρόγραμμα επισκέψεων - ξεναγήσεων αυτού του τριμήνου, το παλαιότερο σωζόμενο κτίριο της Αθήνας. Για να πάμε στο σημείο συνάντησης περάσαμε από την Μητρόπολη, η οποία μετά από τόσα χρόνια ανάμεσα στις σκαλωσιές....αποτελεί το κόσμημα της περιοχής.

ΟΟΗ 

Εκεί που απλώνεται η σκιά του Ιερού Βράχου, στην γνωστή τουριστική οδό Αδριανού και στον αριθμό 96,στην συνοικία των Θεών...στην Πλάκα της Αθήνας, βρίσκεται το ιστορικό κτίριο της οικογένειας Μπενιζέλων -Παλαιολόγων, που θεωρείται το παλαιότερο σωζόμενο κτίριο της Πρωτεύουσας...αφού το αρχικό του τμήμα γεννήθηκε τον 16ο αιώνα. Μέλος της εν λόγω οικογένειας ήταν η Ρηγούλα Μπενιζέλου και αργότερα Αγία Φιλοθέη.η Αγία Φιλοθέη.

Η ιστορική κατοικία του 16ου αιώνα, με προσθήκες του 18ου και 19ου, είχε εγκαταλειφθεί..η μαρτυρία τόσων χρόνων χανόταν... Το 2000 το Υπουργείο Πολιτισμού παραχώρησε το κτίριο στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών, η οποία μέσω του αρμοδίου τμήματός της κατάφερε να δώσει ζωή στις σελίδες της ιστορίας μας....Η λεπτομέρεια που αξίζει συγχαρητηρίων...είναι πως το σπίτι που όπως λέγεται γεννήθηκε η Αγία Φιλοθέη..οι υπεύθυνοι της Αρχιεπισκοπής δεν το μετέτρεψαν σ' ένα απλό προσκυνητάρι..Το μετέτρεψαν σ' ένα άψογο ιστορικό μνημείο. 

ι  ο

Οι επισκέπτες θα έχουν την ευκαιρία να ταξιδέψουν μέσα από τους αιώνες καθόσον έχουν προβλεφθεί ο κατάλληλος μουσειακός αλλά και ψηφιακός εξοπλισμός.Δεν περιγράφω λεπτομέρειες γιατί αξίζει σε λίγο καιρό που θα γίνουν τα εγκαίνια και θα λειτουργεί κανονικά ως μουσείο να το επισκεφτείτε. 

 Ο αρχιτέκτων κ. Γιάννης Κίζης, ο οποίος ως συμβασιούχος συνεργάτης του Υπ. Πολιτισμού ασχολήθηκε το 1979 για πρώτη φορά με το αρχοντικό των Μπενιζέλων και του οποίου την ξενάγηση στο πρώτο μέρος είχαμε την τύχη να απολαύσουμε, μας είπε..«Το Μουσείο αναφέρεται στο αρχοντολόι των Αθηναίων της εποχής, στις μεταλλάξεις της πόλης από την προεπαναστατική περίοδο έως τον νεοκλασσικισμό. Από τα παράθυρά του βλέπεις από την μία την Ακρόπολη και από την άλλη την σύγχρονη Αθήνα».

Το  κτίριο είναι διώροφο με λιθόκτιστο ισόγειο και με τον όροφο ο οποίος είναι κατασκευασμένος με ξύλινη τοιχοποιία. Η ατμόσφαιρα μας πηγαίνει ένα παρελθοντικό ταξίδι ,άγνωστο διά βίου σε εμάς, στην προεπαναστατική Αθήνα. 

 Ο χώρος της πίσω αυλής είναι ιδιαίτερης αύρας ...στην αγκαλιά της Ακρόπολης, στα χρώματα της φούξια, ροζ, λευκής μπουκαμβίλιας...στα χνάρια ενός αρχαίου ελαιοτριβείου...μια αυλή απλή κι αρχοντική, έτοιμη να δέχεται εκδηλώσεις (όταν ξεκινήσει το μουσείο), έτοιμη να δείχνει σε όλους μας το μεγαλείο των αιώνων, παρόλες τις ταλαιπωρίες που πέρασε ο τόπος...Σ' ένα χώρο αφιερωμένο στην Αγ. Φιλοθέη που όπως μας είπε ο ομιλητής και ταυτίζονται οι απόψεις μας...ήταν η πρώτη φεμινίστρια της Ευρώπης...τις λεπτομέρειες στο βίντεο που θα προβάλλεται εκεί!!

'Ενας από τους ανεκτίμητους θησαυρούς του Νομού Ηλείας.

Αναμφισβήτητα όλη η Ελλάδα διαθέτει απίστευτη φυσική ομορφιά, καθώς επίσης αμύθητους αρχαιολογικούς και πολιτισμικούς θησαυρούς. Ο Νομός Ηλείας γνωστός από τα προϊστορικά χρόνια, με σημαντική δράση κατά τη μυθολογία,βρίσκεται πραγματικά ανάμεσα σε σπουδαιότατα ιστορικά μνημεία. Τμήμα του αποτελεί, η περιοχή που ανήκει στον Δήμο Ανδραβίδας - Κυλλήνης, με πλούσιο ιστορικό παρελθόν, με αρχή από την Ανδραβίδα που αποτέλεσε Πρωτεύουσα του Πριγκιπάτου της Αχαΐας, μια πόλη που άνθισε κατά την εποχή της Φραγκοκρατίας. Τη συνέχεια στην περιοχή δίνουν πολλά άλλα μνημεία και σταυροδρόμια το πολιτισμού μας  (Χλεμούτσι, Κυλλήνη ) τα οποία συμπληρώνουν τις σελίδες της  ιστορίας της Πατρίδας μας.

Το παρόν αποτελεί ένα αφιέρωμα με τη μορφή δοκιμίου και αναφέρεται σ' ένα θέατρο ρωμαϊκού τύπου , που βρίσκεται στην περιοχή των ιαματικών λουτρών Λίντζι, κοντά στο χωριό Κάστρο και πλησίον γνωστής ξενοδοχειακής μονάδος. Είναι ένας ακόμη θησαυρός, πολιτισμού και τέχνης,που κινδυνεύει να καταστραφεί.Η αναφορά μου δεν αποτελεί αρνητική κριτική για κανέναν αφού σίγουρα ο υπεύθυνος φορέας δεν είναι μόνο ένας, καθώς επίσης οι αρμοδιότητες γενικά των υπευθύνων είναι πολλές. Σκοπός μου είναι η ενημέρωση όλων μας, για τις ομορφιές του τόπου μας και η ευαισθητοποίησή μας γι' αυτές, έτσι ώστε να είμαστε αρωγοί όταν απαιτηθεί,ελπίζοντας και προσπαθώντας να διαφοροποιηθούν κάποιες καταστάσεις. Μόνο στην θετικότητα στοχεύω, η οποία πρέπει να ακολουθεί τη γνώση.

Το θέατρο ήταν  άγνωστο για τους περισσότερους από εμάς και παραμένει ακόμη άγνωστο σε αρκετούς πολίτες. Έγινε γνωστό γενικά, ως κάτι που υπάρχει, από τον τοπικό τύπο, διαβάζοντας πριν δυο χρόνια περίπου, σχετικά άρθρα με τον καθαρισμό και την περιποίηση του μνημείου, από εθελοντές που αρκετοί , αποτελούνταν από πρόσωπα της Δημοτικής Αρχής και των οικείων της (σύμφωνα πάντα με αναφορά και φωτογραφίες των τοπικών μέσων ενημέρωσης). Δεν γνωρίζω τον τρόπο επιλογής των εθελοντών, δεν είμαι η αρμόδια που θα ασχοληθεί μ' αυτόν τον τομέα αλλά  δεν αποτελεί και το ζητούμενο. Το πρόγραμμα της περιποίησης του θεάτρου, ανήκε στο πλαίσιο της εθελοντικής δράσης του προγράμματος Let ' s do it Greece Δυτικής Ελλάδος.

Είναι γεγονός και όχι εικασία πως το θέατρο βρίσκεται χτισμένο σ' ένα ειδυλλιακό τοπίο, ανάμεσα σ' ένα δάσος, πλούσιο σε φυτά και δέντρα. Την άνοιξη που τα φυτά μπουμπουκιάζουν μοιάζει με τμήμα του παράδεισου. Το καλοκαίρι όταν ο καύσωνας κουράζει, αποτελεί όαση δροσιάς. Δεν είναι γνωστά πολλά στοιχεία για το εν λόγω ιστορικό και καλλιτεχνικό μνημείο. Από μαρτυρίες ανθρώπων, φίλων κοντινού χωριού, έμαθα ότι η τελευταία θεατρική παράσταση πραγματοποιήθηκε περίπου πριν 30 χρόνια. Επίσης η αποκατάστασή του έγινε το 1960 (δεν απαιτούνται ιδιαίτερες γνώσεις για να διακρίνει κάποιος, την προσπάθεια που έγινε κάποτε).

Η παρούσα κατάσταση του θεάτρου είναι ανησυχητική για την επόμενη μέρα. Δηλαδή τείνει προς την καταστροφή του. Η θλίψη και η απογοήτευση κυριαρχούν, για αυτό που δημιούργησαν τότε, που άντεξε τόσα χρόνια, με αντίξοες καιρικές συνθήκες, με σεισμούς κτλ...και την κατάσταση που βρίσκεται σήμερα.

Δημιουργεί  τεράστιες απορίες το θέμα, αφού σχεδόν ποτέ και κανείς επίσημα (εκτός κάποιων ιδιωτικών σελίδων οι οποίες αναφέρονται με ύβρεις γενικά για την κατάσταση του συγκεκριμένου τόπου, κάτι πέρα ως πέρα κατακριτέο για εμένα) δεν έχει αναφερθεί γι' αυτό, εκτός των προαναφερθέντων σχολίων των εφημερίδων,για την τόσο σημαντική δράση του εθελοντισμού, ως πραγματοποίηση συγκεκριμένου προγράμματος.

Σύμφωνα πάντα με αυτά που διάβασα πριν δυο χρόνια, ο Δήμος σκόπευε να προχωρήσει στη μελέτη στατικότητας και να ενταχθεί σε κάποιο πρόγραμμα η αποκατάστασή του.Ίσως αυτή η ενέργεια να έχει υλοποιηθεί,πάντα βέβαια με το ενδιαφέρον όλων των αρμοδίων φορέων.

Περιγράφω την κατάσταση που είδα η ίδια κατά την πρόσφατη θερινή περίοδο, την εικόνα που συζητήσαμε με φίλους και γνωστούς, ειδικούς επί του θέματος, Έλληνες και τουρίστες άλλων χωρών, η οποία είναι απολύτως απογοητευτική. Η επικινδυνότητα είναι μεγάλη, ακόμη και για τον απλό επισκέπτη.

Οι ρίζες των δέντρων εμφανίστηκαν ανάμεσα στις κερκίδες.

Τμήματα του σταθερού υλικού με τον καιρό έχουν γκρεμιστεί, καθώς και σε κάποια σημεία στο κύριο μέρος του θεάτρου, παρουσιάζονται έντονες εικόνες σχάσης.

Στο θέατρο οδηγεί ένα μονοπάτι ανάμεσα στις αποχρώσεις του πράσινου και των απερίγραπτων πινελιών των αγριολούλουδων, το οποίο ξεκινάει από τον χώρο των ιαματικών λουτρών. Μπορεί κανείς να προχωρήσει εάν του το υποδείξει κάποιος γνώστης της περιοχής, καθόσον δεν υπάρχει σχετική πληροφοριακή πινακίδα. Σκέφτηκα πως η πινακίδα απουσιάζει, προς αποφυγή ατυχήματος,λόγω της επικινδυνότητας του χώρου. Η αλήθεια είναι πως η σκέψη μου, αποτελεί μια ακραία δικαιολογία αυτής της  παράλειψης.Σύμφωνα με τους ειδικούς αυτών των χώρων, απαιτείται πινακίδα και ταυτόχρονα γραπτή προειδοποίηση για την επικινδυνότητα. Δεν μπορεί να φανταστεί κάποιος που δεν έχει ασχοληθεί με αυτό το είδος του πολιτισμού και της ιστορίας μας, τι σημαίνει να μοιάζουν οι τόποι ερειπωμένοι στα μάτια μας ( μέσω της Ε.Φ.Α και άλλων συλλόγων, έχει καλλιεργηθεί η ευαισθησία μου σ' αυτόν τον τομέα, καθώς επίσης εμπλουτίζονται συνεχώς οι γνώσεις μου και οι πληροφορίες σχετικά) φαίνονται σαν πτώματα, με κραυγές όλων των προγόνων (ακόμη και γι' αυτό το κτίσμα που δεν ανήκει στην αρχαία εποχή, σύμφωνα με επίσημο έγγραφο από την αρμόδια υπηρεσία.).

Εκτός της πολιτισμικής αξίας που για αρκετούς χαρακτηρίζεται ως γραφικότητα και άνευ ουσίας ζήτημα, πιστεύω ότι το συγκεκριμένο θέατρο θα μπορούσε να είναι λειτουργικό και κατά το καλοκαίρι  όπως συνηθίζεται, να δίδονται παραστάσεις στα πλαίσια πολιτιστικών εκδηλώσεων  (είχε αναφερθεί στις εφημερίδες που προανέφερα). Να αποτελεί πόλο έλξης για την περιοχή που με τόσο τουρισμό σίγουρα θα ταξίδευε τα μέρη μας, παντού. Είναι αδιανόητο τόσα χρόνια να παραμένει άγνωστος αυτός ο αξιόλογος θησαυρός. Ξεπερνάει τα όρια της ανθρώπινης φαντασίας, να υφίσταται ο χώρος και να ξοδεύονται  μεγάλα χρηματικά ποσά, χρόνια τώρα!!προς την πραγματοποίηση διαφόρων καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων και παραστάσεων, ποικίλης μορφής. Επιβάλλεται να αποτελέσει ένα ακόμη αγλάισμα του πολιτισμού μας και όχι να στέκει ως θρύμμα του καιρού και ίσως της ανθρώπινης απαξίωσης.

Για τη φυσική και ανόθευτη ομορφιά από την οποία περιβάλλεται φτάνει να σκεφτεί κανείς,πως τον Αύγουστο ξεφυτρώνουν τα κυκλάμινα, ώστε να μας προετοιμάσουν για τον ερχομό του γλυκού και ρομαντικού φθινοπώρου.

Καθόσον από αγάπη για την Πατρίδα μας έχω ασχοληθεί με παρόμοια θέματα, που έτυχε να γνωρίσω σε άλλες περιοχές και έτυχαν θετικής αντιμετώπισης, ελπίζω έτσι να σκεφτούν και οι συμπολίτες της ευρύτερης περιοχής της γενέτειράς μου. Ένα τέτοιο θέμα δεν προβάλλεται για να χρησιμοποιηθεί ως σκαλοπάτι κατάκρισης, αλλά ως ερέθισμα ενδιαφέροντος απ' όλους.Αυτό είναι το συμπέρασμα, από συζητήσεις με αρκετούς και ειδικούς όπως ανέφερα παραπάνω.

Αν κάτι απ' αυτά που γράφω θεωρούνται αναληθή ή ανακριβή από οποιονδήποτε, παρακαλώ να τα επισημάνει, καθόσον δεν διαθέτω το αλάνθαστο!!

Με την ευχή για το καλύτερο όλων!!

Ένα μαγευτικό φθινοπωρινό βραδάκι πολιτισμού!!στο ΛΥΚΕΙΟ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ.

Το έτος που διανύουμε, το 2016 ανακηρύχθηκε από την UNESCO , ως  «Επετειακό Έτος Αριστοτέλη», με αφορμή τη συμπλήρωση 2.400 χρόνων από τη γέννηση του μεγάλου φιλοσόφου.

Με την ευκαιρία της παραπάνω ανακήρυξης από την UNESCO, η Εφορεία Αρχαιοτήτων Αθηνών, με Διευθύντρια την πάρα πολύ αξιόλογο αρχαιολόγο κ. Ελένη Μπάνου, την οποία θαυμάζω γνωρίζοντας το έργο της , μέσω διαφόρων δραστηριοτήτων καθώς επίσης παρακολουθώντας την,σε διαλέξεις μέσω της Ένωσης Φίλων Ακρόπολης,διοργάνωσε το σαββατοκύριακο που μόλις μας άφησε...μια σειρά πάρα πολύ σημαντικών εκδηλώσεων.
Εμείς παρευρεθήκαμε στην απογευματινή χθεσινή κυριακάτικη εκδήλωση, της οποίας το πρόγραμμα ήταν το παρακάτω: 

Κυριακή 9 Οκτωβρίου, 18:00 - 20:30

Στασινός Σταυριανέας, Επίκουρος Καθηγητής Φιλοσοφίας Πανεπιστημίου Πατρών: «Ο Αριστοτέλης για τη Φύση και τον Άνθρωπο».

Βασίλης Κάλφας, Καθηγητής Φιλοσοφίας ΑΠΘ: «Το Λύκειο του Αριστοτέλη και η Ακαδημία του Πλάτωνα».

«Με του έρωτα τις ευωδιές»: Αλεξάνδρα Γκράβα, μεσόφωνος. Μουσική επιμέλεια - πιάνο: Πέτρος Μπούρας. Τσέλο: Μαρίνα Κολοβού. Βιολί: Δημήτρης Κουζής.

Ήταν ένα γλυκύτατο φθινοπωρινό απόγευμα και ο περίπατος σ' αυτόν τον χώρο πραγματική μαγεία.

Το Λύκειο του μεγάλου Έλληνα Φιλόσοφου Αριστοτέλη, άνοιξε την αγκαλιά του για το κοινό μόλις δυο χρόνια πριν, το 2014, μετά το τέλος των ανασκαφών το 2013. 
Η κ. Μπάνου είχε φροντίσει σε οθόνη,να μας παρουσιάσει εικόνες από τις ανασκαφές και να μεταφερθούμε έτσι, στην αγωνία που νιώθουν οι αρχαιολόγοι σ' εκείνο το στάδιο καθώς και στη μεγάλη χαρά όταν το ζητούμενο ανακαλύπτεται!

Η προσέλευση του κόσμου ήταν αθρόα και η παρουσία πολλών κινέζων τουριστών έντονη και συγκινητική ..βλέποντας το βίντεο και ακούγοντας ένα δικό τους τραγούδι στο δεύτερο μέρος της εκδήλωσης.

Η κ. Μπάνου παρουσίαζε και συντόνιζε την εκδήλωση, με την απόλυτη ευγενική σοβαρότητα που απαιτούν τέτοιου είδους δραστηριότητες.

Το φεγγάρι έπαιζε κρυφτό με τα κλαδιά των δέντρων και τα σύννεφα... που έκαναν την παρουσία τους αισθητή, μια υπό την απειλή του γκρίζου χρώματός τους και μια υπό την απαλή λευκή εμφάνισή τους.Είναι οι στιγμές που σκεφτόμαστε...πόσο τυχεροί είμαστε που ζούμε σ'  αυτή τη χώρα...απομονώνοντας  τις ταλαιπωρίες της...

Το πρώτο μέρος του προγράμματος ξεκίνησε με την ομιλία του κ. Στασινού Σταυριανέα, Επίκουρου Καθηγητή Φιλοσοφίας Πανεπιστημίου Πατρών που ανέπτυξε το θέμα «Ο Αριστοτέλης για τη Φύση και τον Άνθρωπο».

Στη συνέχεια ακολούθησε  η ομιλία του κ. Βασίλη Κάλφα, Καθηγητή Φιλοσοφίας στο ΑΠΘ,ο οποίος ανέπτυξε το θέμα «Το Λύκειο του Αριστοτέλη και η Ακαδημία του Πλάτωνα».
Και οι δύο ομιλητές απάντησαν σε ερωτήσεις του κοινού. Επίσης ήταν απολύτως κατανοητοί και πραγματικά εμπλουτίσαμε τις γνώσεις μας.

Στο δεύτερο μέρος του προγράμματος ακολούθησε το μουσικό πρόγραμμα 
«Με του έρωτα τις ευωδιές» και συγκεκριμένα: Αλεξάνδρα Γκράβα, μεσόφωνος. Μουσική επιμέλεια - πιάνο: Πέτρος Μπούρας. Τσέλο: Μαρίνα Κολοβού. Βιολί: Δημήτρης Κουζής.

Η Αλεξάνδρα Γκράβα είναι mezzo soprano, γεννημένη και μεγαλωμένη από Έλληνες γονείς μετανάστες στη Γερμανία. Έχει κάνει σημαντικότατες σπουδές στη φιλοσοφία και στη μουσικολογία. Η λυρικότητα της φωνής της και το ταλέντο με τα οποία είναι προικισμένη, την έχουν κατατάξει στην παγκόσμια κλίμακα της αναγνωρισιμότητας. 

Όσοι παρευρεθήκαμε χτες στο χώρο του "ΛΥΚΕΙΟΥ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ" , άνευ υπερβολής, απολαύσαμε μια εξαιρετική ελληνική μουσική παρουσία. Αν όλοι οι Έλληνες και οι Ελληνίδες είχαμε στην καρδιά μας πραγματικά τη χώρα μας, όπως η Αλεξάνδρα...ίσως πολλές καταστάσεις να ήταν διαφορετικές. Ο χώρος ήταν κατάμεστος από το κοινό....δεν υπήρχε ένας άνθρωπος που να μην συγκινήθηκε από τις εξαιρετικές ερμηνείες. Καταχειροκροτήθηκε η Αλεξάνδρα Γκράβα, καταχειροκροτήθηκαν και οι εξαιρετικοί μουσικοί που την πλαισίωναν...

Τέτοιου είδους εκδηλώσεις ταξιδεύουν τον πολιτισμό και ανάβουν το φως της αισιοδοξίας του μέλλοντος.

Κάποια στιγμή που η βραδινή δροσιά μας θύμιζε τη φθινοπωρινή εποχή..άρχισας χορεύοντας τα φύλλα να πέφτουν....έτσι για να δηλώσουν τη συμμετοχή τους, στο μαγικό βραδάκι με τον αρχαιολογικό χώρο φωτισμένο, όπως οι ψυχές των Ελλήνων που γνωρίζουν τις ρίζες τους!

Συγχαρητήρια ..πολύ κοινότυπη λέξη, αλλά δεν βρίσκω άλλη αυτή τη στιγμή...στους διοργανωτές, στους ομιλητές, στους μουσικούς , σε όσους από την θέση τους, στάθηκαν αρωγοί αυτής της επιτυχημένης προσπάθειας!!Συγχαρητήρια και καλή συνέχεια στο έργο τους, ιδιαιτέρως στην κ. Ελένη Μπάνου και στην κ. Αλεξάνδρα Γκράβα η οποία γνωρίζει την Ελλάδα σ' όλη την οικουμένη.

Ψυχική Υγεία, ένας σοβαρός τομέας.

 Αυτό το κείμενο, γράφεται με την ευκαιρία του εορτασμού της Παγκόσμιας Ημέρας Ψυχικής Υγείας, που εορτάζεται κάθε χρόνο στις 10 Οκτωβρίου. Η καθιέρωσή της οφείλεται στην πρωτοβουλία της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Ψυχικής Υγείας και του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας που πάρθηκε το 1994. Επίσης λόγω της ευαισθησίας μου γι' αυτόν τον τόσο σοβαρό τομέα ....και τόσο παραμελημένο. Δεν προσπαθώ να αντικαταστήσω την προσπάθεια κανενός επιστήμονα του χώρου της ψυχικής υγείας, απλά λόγω κάποιων βασικών γνώσεων από σεμινάρια που παρακολουθώ πολλά χρόνια και την απόκτηση σχετικής εμπειρίας...επιθυμώ να συμβάλλω κι εγώ στην τεράστια προσπάθεια που γίνεται από τους ειδικούς, προκειμένου να ευαισθητοποιηθούμε όλοι για αυτόν τον τομέα της υγείας.

 Όταν αναφερόμαστε στην υγεία, πρέπει να έχουμε κάποια στοιχεία για την ασθένεια. Η ψυχική ασθένεια γενικά καθορίζεται από τον συνδυασμό, του πως ένα άτομο αισθάνεται, ενεργεί, σκέπτεται ή αντιλαμβάνεται.Πολλές φορές κάποια δυσλειτουργία ενός ή όλων των παραπάνω, σχετίζεται με τις λειτουργίες του εγκεφάλου ή του νευρικού συστήματος ή άλλων καταστάσεων.Η ψυχική ασθένεια γενικά, δεν επιτρέπει στα άτομα που νοσούν, να ακολουθήσουν μια φυσιολογική ζωή, όπως θα την ονομάζαμε.

 Ο γοργά αυξανόμενος αριθμός των ανθρώπων που σε παγκόσμια κλίμακα παρουσιάζουν ψυχολογικά προβλήματα, δεν είναι μια πληροφορία....που την προσπερνάμε. Είναι μια πραγματικότητα πάρα πολύ ανησυχητική για την οποία όλοι μας θα πρέπει να ασχοληθούμε σοβαρά...και όχι να χρησιμοποιούμε σαν αστείο "έπαθα κατάθλιψη..." ..καθόσον τα βιώματα των καταθλιπτικών ατόμων, κανένας μας δεν θα ήθελε να τα ζήσει...Από επίσημες πηγές, τα άτομα που παρουσιάζουν κατάθλιψη η οποία έχει διαπιστωθεί κλινικά, ανέρχονται σε πάρα πολλά εκατομμύρια..400..500..Το 2020 σύμφωνα με τις έρευνες και τις μελέτες των επιστημόνων, αυτή η στυγερή λαίλαπα θα είναι η δεύτερη αιτία θανάτου. Δεν αναφέρω τις άλλες μορφές ψυχικών παθήσεων όπως η σχιζοφρένεια, οι διαταραχές  σχετικά με την κατάχρηση αλκοόλ και ουσιών..

 Το πρόβλημα στα ψυχολογικά προβλήματα εντοπίζεται στη μη αποδοχή από τους ενδιαφερόμενους αλλά και το οικείο τους περιβάλλον. Η ψυχική ασθένεια αντιμετωπίζεται λίγο διαφορετικά από το Μεσαίωνα. Θεωρείται ντροπή να επισκεφτείς τον ψυχολόγο ή τον ψυχίατρο.

Άνθρωποι με έντονα συμπτώματα ... οι οποίοι "προτιμούν" να υποφέρουν και να εθελοτυφλούν..παρά να απευθυνθούν στους ειδικούς, από το φόβο του κοινωνικού περίγυρου που μπορεί να τους στιγματίσει ή να τους διαπομπεύσει όπως γινόταν τα προηγούμενα χρόνια...Άτομα με απολύτως ανήθικη κοινωνική συμπεριφορά...ασκούσαν ειρωνεία τουλάχιστον...στους συνανθρώπους τους που υπέφεραν. Σε κάθε χωριό σχεδόν υπήρχε ένας "τρελός"..που οι "γνωστικοί" πετροβολούσαν...έτσι αυτά τα κάκιστα σημάδια δημιούργησαν κάποιον φόβο που και σήμερα αιωρείται ανάμεσά μας.

Στα προαναφερόμενα, βρίσκεται το σημείο, που μπορούμε όλοι να φανούμε πάρα πάρα πολύ χρήσιμοι και να αποτελέσουμε τους αρωγούς των ειδικών επιστημόνων, προκειμένου να εξαλειφθεί κάθε ίχνος κοινωνικών περιορισμών και εμποδίων. Καθώς οι γνώσεις για τα ψυχικά προβλήματα έχουν προχωρήσει και η επιστήμη σχετικά μ' αυτά, είναι πραγματικά κρίμα....να ταλαιπωρούνται οι άνθρωποι που μένουν χωρίς βοήθεια. Κάποτε ένας εξαιρετικός φίλος ψυχίατρος μου είπε....ο κλονισμός της σκέψης είναι τόσο κοντά μας ..που δεν το φανταζόμαστε...Κι εγώ λέω, πως την ασθένεια κανένας δεν την επιλέγει, δεν την αγοράζει, δεν την ενοικιάζει..Έτσι, αντί να κατακρίνουμε ή να περιφρονήσουμε τον συνάνθρωπό  μας που αντιλαμβανόμαστε πως υποφέρει, το βέλτιστο βήμα μας θα είναι να τον πείσουμε, προκειμένου να οδηγηθεί στον ειδικό.

 Τα ψυχικά προβλήματα σε μεγάλο ποσοστό αρχίζουν στην εφηβεία και εκεί συνήθως παρατηρείται μεγάλη άρνηση αποδοχής από την οικογένεια..συνήθως περνάνε 10 ή 15 χρόνια, ίσως και παραπάνω μέχρι να επιληφθεί ο ειδικός...τότε όμως ίσως να είναι αργά σχετικά μ' αυτό που θα είχε επιτευχθεί νωρίτερα. Στις μέρες μας είναι αδικαιολόγητη η έλλειψη πληροφόρησης για τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει μια αδιάγνωστη ψυχική ασθένεια και εν συνέχεια δίχως θεραπεία, αν σκεφτούμε πως στο διαδίκτυο υπάρχουν πολλές ενημερωμένες σχετικές σελίδες.

 Από πλευράς Πολιτείας η αντιμετώπιση δεν χαρακτηρίζεται. Το προσωπικό της Ψυχικής Υγείας -γνωρίζω προσωπικά πολύ καλά το χώρο- δίνει καθημερινά αγώνα που στο μεγαλύτερο ποσοστό αγγίζει τα όρια της προσωπικής θυσίας. Αυτούς τους ανθρώπους οφείλουμε να τους εμπιστευτούμε, να τους υπακούσουμε , να τους βοηθήσουμε. Δυστυχώς το σύστημα δεν προστατεύει τους λειτουργούς τους, αλλά ούτε τους ασθενείς με τους οικείους του.

 Η υποστήριξη όσων θέλουμε και μπορούμε στις ειδικές ομάδες επιστημόνων, φορέων, οικογενειών με τέτοιου είδους προβλήματα, κρίνεται απαραίτητη. Από την ενημέρωση προς τους γνωστούς μας, για διάφορες εκδηλώσεις ή συζητήσεις που πραγματοποιούνται, από εθελοντικές δράσεις, μέχρι την προτροπή για την επίσκεψη στον ψυχολόγο ή στον ψυχίατρο συνανθρώπων μας που το έχουν ανάγκη..αποτελεί μέρος μιας σημαντικής προσπάθειας...προκειμένου να διαφοροποιηθεί η στάση πολλών γι 'αυτόν τον τομέα.

 Αν δεν υποστηρίξουμε οι ίδιοι τους φορείς και τις οργανώσεις ή ατομικά κάποιους επιστήμονες που χρειάζονται ακόμη και βοήθεια διοικητικού -γραμματειακού περιεχομένου, δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξει προς το καλύτερο κάτι...Η σκέψη που μου είχε εκφράσει μια γνωστή μου..."ε!και τι να κάνω, δεν θα αλλάξω εγώ τον κόσμο...δεν πιστεύω σε ψυχολογικά προβλήματα" δυστυχώς αποτελεί την σκέψη μεγάλου ποσοστού του κοινωνικού συνόλου...Εδώ εκφράζω τη μεγάλη μου λύπη..... έλλειψη παιδείας, καλλιέργειας....

 Η κατάθλιψη που είναι το γνωστότερο και συχνότερο πρόβλημα...βρίσκεται έξω από την πόρτα μας...και δεν την εμποδίζει η οικονομική υπέρ..άνεση, αντιθέτως την φέρνει πιο κοντά.

 Ζούμε σε μια εποχή που η ανθρώπινη επαφή χάνεται....μπροστά στην εικονική πραγματικότητα...στην εποχή που οι εξελίξεις έδιωξαν τους γονείς από τα παιδιά τους, τα οποία μεγαλώνουν σε ξένα χέρια από μωρά...στην εποχή που η μεγαλομανία οδήγησε τις οικογένειες να κουράζουν τα παιδιά με το να τους φορτώνουν συνεχείς εξωσχολικές δραστηριότητες, χωρίς να σκέφτονται πως πρέπει να ασχοληθούν πρωτίστως με τα μαθήματά τους....και πως πάνω απ΄ όλα είναι οργανισμοί που κουράζονται..κι έχουν μπροστά τους τη ζωή με όσα θα τους φέρει....ζούμε στην εποχή όλοι εμείς, που κάναμε θεό την ύλη και την ματαιοδοξία,..προσκυνήσαμε τις φίρμες, διαγράψαμε αρχές και σχέσεις για κάποια θέση..., όλα όσα δηλαδή..μας οδηγούν σε καταθλιπτικές οδούς.

Εύχομαι όλοι μας να ξεκινήσουμε -όσοι δεν το έχουμε πράξει- να ευαισθητοποιηθούμε στο τόσο σοβαρό θέμα που είναι η Ψυχική Υγεία...