Νησάκι Ιωαννίνων.Σεργιάνι στην ιστορία, στον μύθο και στον θρύλο.

Ένα μικρό οδοιπορικό στο υπέροχο Νησάκι των Ιωαννίνων, έναν τόπο γραφικό με ξεχωριστή φυσική ομορφιά και την ιστορία, τους μύθους, τους θρύλους  να ανταμώνουν τους επισκέπτες σε κάθε καλντερίμι.

Το νησί που βρίσκεται στην περιοχή των Ιωαννίνων ονομάζεται και νησί του Αλή Πασά.

Βρίσκεται στο βορειοδυτικό τμήμα της λίμνης και η έκτασή του είναι περί τα διακόσια στρέμματα. Το νησάκι είναι βραχώδες με δάσος ενώ η δυτική πλευρά του πλευρά είναι βαλτώδη.

 Σύμφωνα με σχετικές πληροφορίες, οι ιστορικές πηγές αρχίζουν την αναφορά στο νησί από τον 13ο αιώνα όπου είναι η περίοδος που ιδρύθηκε το πρώτο μοναστήρι , η Μονή του Αγίου Νικολάου των Φιλανθρωπινών (το καθολικό της χτίστηκε το 1292).Εκείνη την εποχή περίπου αναφέρεται η ίδρυση της Μονής του Αγίου Νικολάου του Ντίλιου ή Στρατηγόπουλου. Αργότερα τον 16ο αιώνα ιδρύθηκε η Μονή του Αγίου Νικολάου του Μεθοδίου, όπου αργότερα πήρε την ονομασία Αγία Ελεούσα, η Μονή του Προδρόμου. Τον 17ο αιώνα το νησί εμπλουτίστηκε με τρεις μονές ακόμη, του Αγίου Παντελεήμονα, της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα, του Προφήτη Ηλία.

 

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ

Οι επισκέπτες του Μουσειακού Συγκροτήματος έρχονται σε άμεση επαφή με εκπληκτικά έργα τέχνης της Ηπειρώτικης ασημουργίας: όπλα, κοσμήματα, χρηστικά αντικείμενα, κεραμικά από τον 17ο εώς τις αρχές του 20ου αιώνα, παραδοσιακές φορεσιές της Ηπείρου, αναπαράσταση χειμωνιάτικου οντά, αναπαράσταση του πνιγμού της Κυρα-Φροσύνης, σπήλαια οπου παρουσιάζονται ιστορικά γεγονότα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, έργα ζωγραφικής, λιθογραφίες και αντικείμενα λαογραφικού ενδιαφέροντος.

Στις προθήκες του μουσείου βρίσκονται, εκτός των άλλων, κάποια μοναδικά εκθέματα, όπως το περίφημο χρυσοποίκιλτο καριοφίλι του Αλή Πασά, το ασημένιο ξιφίδιο του εθνικού ευεργέτη Απόστολου Αρσάκη, το αυθεντικό τσιμπούκι του Αλή πασά μήκους 1,62 μ., και η αυθεντική μεταξωτή φορεσιά της Κυρα-Βασιλικής.

 

Πήλιο, μια ανθοφόρα διαδρομή του Μαΐου.

Το Πήλιο είναι το βουνό που βρίσκεται στον Νομό Μαγνησίας, συνέχεια της πόλης του Βόλου κο αποτελεί ένα από τα ομορφότερα μέρη της χώρας μας. Σύμφωνα με την Ελληνική μυθολογία ήταν η πατρίδα των Κενταύρων και η θερινή κατοικία των Θεών.

Είναι ένας τόπος γεμάτος κυριολεκτικά από αρώματα αφού τα βότανα φύονται σε απίστευτη αφθονία, γεμάτος από χρώματα καθόσον τα άνθη και οι καρποί που ευδοκιμούν αποτελούν υφαντό απαράμιλλης τέχνης !

Ένα κομμάτι Ελλάδας που φωτίζεται από τις ηλιαχτίδες οι οποίες εισχωρούν ανάμεσα στα πανύψηλα δέντρα και στις απίστευτες αποχρώσεις του πράσινου. 

Όσο για το θαλάσσιο μέρος του, απλά ο παράδεισος με γαλαζοπράσινες αποχρώσεις.

Το παρόν αφιέρωμα είναι ένας περίπατος στη μαγιάτικη φύση του, όπως τον αποτύπωσε η εκλεκτή φίλη Δήμητρα!

Το Ψυχοσάββατο πριν την Πεντηκοστή.

 

Το Ψυχοσάββατο πριν την ημέρα της Πεντηκοστής είναι το δεύτερο και σύμφωνα με τη θρησκευτική παράδοση, οι ψυχές επιστρέφουν στον άλλο κόσμο, αφού το πρώτο Ψυχοσάββατο (18 Φεβ για φέτος, το Σάββατο της πρώτης εβδομάδας της Αγίας Τεσσαρακοστής) βρίσκονταν ελεύθερες, κοντά μας. Επειδή πιστεύω στις ψυχές, πιστεύω ότι ποτέ δεν φεύγουν και αποτελούν τους αγγέλους μας, την πηγή της αέναης αγάπης και προστασίας.

 Η ανεκτίμητη παράδοσή μας θέλει τις ψυχές αυτές τις μέρες να τραγουδούν

"Όλα τα Σάββατα να παν, να παν και να γυρίσουν
Το Σάββατο του Ρουσαλιού να πάει, να μην γυρίσει"

Ένα δίστιχο που μου το έμαθε όταν ήμουν παιδί, η θειά η Ρουμπίνη όπου περνούσα τις ώρες όταν η μάνα μου εργαζόταν. Τότε βέβαια το άκουγα δίχως να δίνω μεγάλη βαρύτητα..Με τα χρόνια και με τους ανθρώπους μας που έχουν φύγει, με τον κατάλογο αυτό των κεκοιμημένων ολοένα να αυξάνεται, τόσο συνειδητοποιώ τη σημασία και την αξία της καταπληκτικής μας παράδοσης,καθώς και την αξία του θαύματος που λέγεται ζωή.

Τότε περιμέναμε πως και πως να μας δώσουν οι κυρίες στην Αγία Παρασκευή (Κοιμητήριο γενέτειρας) τα κουλουράκια με την άχνη από πάνω και τα κόλλυβα όπου έφτιαχναν για τη μνήμη των ψυχών.

Στη συνέχεια μου είναι τρομερά δύσκολο...κι ας πέρασε κάποιο διάστημα..να βρεθώ στην Αγία Παρασκευή, διότι ο καθένας διαχειρίζεται με τον δικό του τρόπο τον αιώνιο αποχωρισμό, όσο φιλοσοφημένος κι αν είναι.

Αυτό το Ψυχοσάββατο ονομάζεται και του Ρουσαλιού, επειδή η καταγωγή του ριζώνει στη ρωμαϊκή γιορτή των Ρουσαλίων ή Ροζαλίων.

Οι πιστοί φτιάχνουν πρόσφορα, κόλλυβα, μοιράζουν γλυκά, προσφέρουν φαγητό στους έχοντες ανάγκη για τη μνήμη των ψυχών.

Ποντιακά έθιμα για τη μέρα από

το www.pontownews.gr

Στα Κοτύωρα την ημέρα αυτή, η κάθε οικογένεια ετοίμαζε κόλλυβα και τα πήγαινε στην εκκλησία, καθώς και πρόσφορο για τη λειτουργία που προηγείτο. Η κάθε οικογένεια έγραφε σε χαρτί τα ονόματα των πεθαμένων συγγενών της και τα έδινε στον ιερέα για να μνημονευτούν, προσφέροντας και τον σχετικό οβολό. Στη μέση του ναού τοποθετούσαν μια μεγάλη ξύλινη σκάφη, καρσάν, όπου έριχνε η κάθε οικογένεια τα κόλλυβά της και άναβε ένα κερί. Αυτή την ημέρα ήταν αδύνατο να γίνει κανονικό μοίρασμα των κολλύβων, εξαιτίας ενός εθίμου. Οι νέοι, που ήταν χωρισμένοι σε ομάδες, πριν ακόμη τελειώσει ο ιερέας το μνημόσυνο, ορμούσαν πάνω στα κόλλυβα με απώτερο στόχο να πάρουν όσο περισσότερη ποσότητα μπορούσαν, άλλοτε με τα χέρια, άλλοτε γεμίζοντας μεγάλα μαντήλια και πετσέτες με τέτοια ορμή, που κάποιες φορές αναποδογύριζαν το καρσάν και έντρομες οι γριές έλεγαν «αχά, εκούπ’σαν το καρσάν και εκ’σίαν τα κοκκία» (ορίστε, αναποδογύρισαν τη λεκάνη και χύθηκαν  τα κόλλυβα). Κατόπιν παινεύονταν ποιος κατόρθωσε να πάρει τα πιο πολλά κόλλυβα.

Τα ήθη και τα έθιμά μας πρέπει όσο μπορούμε να τα τηρούμε και να τα μεταλαμπαδεύουμε. Τις ψυχές, τις μνημονεύουμε (τις θυμόμαστε) κάθε μέρα, όπως και πρόσφορα μπορούμε να πηγαίνουμε όποτε θελήσουμε στην εκκλησία. Όμως οι μέρες αυτές είναι ξεχωριστές, δίνουν χρώμα, ανήκουν στο εορταστικό κύκλο της Ορθοδοξίας όπου  εκτός του ψυχικού και συναισθηματικού τομέα, αποτελούν πηγή συνεχούς ροής γαλήνης , ακόμη και μέσα από τον πόνο που αποτελεί ανθρώπινο συναίσθημα. 

Ας έχουμε την αγάπη και την προστασία των αγαπημένων μας ψυχών!

Καλή Ανάσταση, διότι αυτή είναι η ευχή που συνοδεύει το αιώνιο ταξίδι.

Υ.Σ Οι φωτογραφίες προέρχονται από διαδικτυακές πηγές δίχως δικαιώματα.