Πήλιο, μια ανθοφόρα διαδρομή του Μαΐου.

Το Πήλιο είναι το βουνό που βρίσκεται στον Νομό Μαγνησίας, συνέχεια της πόλης του Βόλου κο αποτελεί ένα από τα ομορφότερα μέρη της χώρας μας. Σύμφωνα με την Ελληνική μυθολογία ήταν η πατρίδα των Κενταύρων και η θερινή κατοικία των Θεών.

Είναι ένας τόπος γεμάτος κυριολεκτικά από αρώματα αφού τα βότανα φύονται σε απίστευτη αφθονία, γεμάτος από χρώματα καθόσον τα άνθη και οι καρποί που ευδοκιμούν αποτελούν υφαντό απαράμιλλης τέχνης !

Ένα κομμάτι Ελλάδας που φωτίζεται από τις ηλιαχτίδες οι οποίες εισχωρούν ανάμεσα στα πανύψηλα δέντρα και στις απίστευτες αποχρώσεις του πράσινου. 

Όσο για το θαλάσσιο μέρος του, απλά ο παράδεισος με γαλαζοπράσινες αποχρώσεις.

Το παρόν αφιέρωμα είναι ένας περίπατος στη μαγιάτικη φύση του, όπως τον αποτύπωσε η εκλεκτή φίλη Δήμητρα!

Το Ψυχοσάββατο πριν την Πεντηκοστή.

 

Το Ψυχοσάββατο πριν την ημέρα της Πεντηκοστής είναι το δεύτερο και σύμφωνα με τη θρησκευτική παράδοση, οι ψυχές επιστρέφουν στον άλλο κόσμο, αφού το πρώτο Ψυχοσάββατο (18 Φεβ για φέτος, το Σάββατο της πρώτης εβδομάδας της Αγίας Τεσσαρακοστής) βρίσκονταν ελεύθερες, κοντά μας. Επειδή πιστεύω στις ψυχές, πιστεύω ότι ποτέ δεν φεύγουν και αποτελούν τους αγγέλους μας, την πηγή της αέναης αγάπης και προστασίας.

 Η ανεκτίμητη παράδοσή μας θέλει τις ψυχές αυτές τις μέρες να τραγουδούν

"Όλα τα Σάββατα να παν, να παν και να γυρίσουν
Το Σάββατο του Ρουσαλιού να πάει, να μην γυρίσει"

Ένα δίστιχο που μου το έμαθε όταν ήμουν παιδί, η θειά η Ρουμπίνη όπου περνούσα τις ώρες όταν η μάνα μου εργαζόταν. Τότε βέβαια το άκουγα δίχως να δίνω μεγάλη βαρύτητα..Με τα χρόνια και με τους ανθρώπους μας που έχουν φύγει, με τον κατάλογο αυτό των κεκοιμημένων ολοένα να αυξάνεται, τόσο συνειδητοποιώ τη σημασία και την αξία της καταπληκτικής μας παράδοσης,καθώς και την αξία του θαύματος που λέγεται ζωή.

Τότε περιμέναμε πως και πως να μας δώσουν οι κυρίες στην Αγία Παρασκευή (Κοιμητήριο γενέτειρας) τα κουλουράκια με την άχνη από πάνω και τα κόλλυβα όπου έφτιαχναν για τη μνήμη των ψυχών.

Στη συνέχεια μου είναι τρομερά δύσκολο...κι ας πέρασε κάποιο διάστημα..να βρεθώ στην Αγία Παρασκευή, διότι ο καθένας διαχειρίζεται με τον δικό του τρόπο τον αιώνιο αποχωρισμό, όσο φιλοσοφημένος κι αν είναι.

Αυτό το Ψυχοσάββατο ονομάζεται και του Ρουσαλιού, επειδή η καταγωγή του ριζώνει στη ρωμαϊκή γιορτή των Ρουσαλίων ή Ροζαλίων.

Οι πιστοί φτιάχνουν πρόσφορα, κόλλυβα, μοιράζουν γλυκά, προσφέρουν φαγητό στους έχοντες ανάγκη για τη μνήμη των ψυχών.

Ποντιακά έθιμα για τη μέρα από

το www.pontownews.gr

Στα Κοτύωρα την ημέρα αυτή, η κάθε οικογένεια ετοίμαζε κόλλυβα και τα πήγαινε στην εκκλησία, καθώς και πρόσφορο για τη λειτουργία που προηγείτο. Η κάθε οικογένεια έγραφε σε χαρτί τα ονόματα των πεθαμένων συγγενών της και τα έδινε στον ιερέα για να μνημονευτούν, προσφέροντας και τον σχετικό οβολό. Στη μέση του ναού τοποθετούσαν μια μεγάλη ξύλινη σκάφη, καρσάν, όπου έριχνε η κάθε οικογένεια τα κόλλυβά της και άναβε ένα κερί. Αυτή την ημέρα ήταν αδύνατο να γίνει κανονικό μοίρασμα των κολλύβων, εξαιτίας ενός εθίμου. Οι νέοι, που ήταν χωρισμένοι σε ομάδες, πριν ακόμη τελειώσει ο ιερέας το μνημόσυνο, ορμούσαν πάνω στα κόλλυβα με απώτερο στόχο να πάρουν όσο περισσότερη ποσότητα μπορούσαν, άλλοτε με τα χέρια, άλλοτε γεμίζοντας μεγάλα μαντήλια και πετσέτες με τέτοια ορμή, που κάποιες φορές αναποδογύριζαν το καρσάν και έντρομες οι γριές έλεγαν «αχά, εκούπ’σαν το καρσάν και εκ’σίαν τα κοκκία» (ορίστε, αναποδογύρισαν τη λεκάνη και χύθηκαν  τα κόλλυβα). Κατόπιν παινεύονταν ποιος κατόρθωσε να πάρει τα πιο πολλά κόλλυβα.

Τα ήθη και τα έθιμά μας πρέπει όσο μπορούμε να τα τηρούμε και να τα μεταλαμπαδεύουμε. Τις ψυχές, τις μνημονεύουμε (τις θυμόμαστε) κάθε μέρα, όπως και πρόσφορα μπορούμε να πηγαίνουμε όποτε θελήσουμε στην εκκλησία. Όμως οι μέρες αυτές είναι ξεχωριστές, δίνουν χρώμα, ανήκουν στο εορταστικό κύκλο της Ορθοδοξίας όπου  εκτός του ψυχικού και συναισθηματικού τομέα, αποτελούν πηγή συνεχούς ροής γαλήνης , ακόμη και μέσα από τον πόνο που αποτελεί ανθρώπινο συναίσθημα. 

Ας έχουμε την αγάπη και την προστασία των αγαπημένων μας ψυχών!

Καλή Ανάσταση, διότι αυτή είναι η ευχή που συνοδεύει το αιώνιο ταξίδι.

Υ.Σ Οι φωτογραφίες προέρχονται από διαδικτυακές πηγές δίχως δικαιώματα.

Οι δρόμοι μου,Νίκος Δήμου, εντυπώσεις.

Τον Νίκο Δήμου τον είχα συναντήσει την 1η Ιουνίου του 2017 στο βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟΣ όπου έλαβε χώρα η παρουσίαση του γνωστού και αγαπημένου "Βιβλίου των Γάτων". Ο αδερφός μου επικοινωνούσε για χρόνια μαζί του λόγω της αγάπης για τις γάτες και φυσικά για τη συγγραφή. Συνομίλησα για λίγο μαζί του και θυμάμαι πόσο συγκινήθηκα όταν έστειλε διά εμού τα χαιρετίσματα στον Ανδρέα. Αλλά και ο Ανδρέας χάρηκε πολύ που είχα πάει στην εκδήλωση, που τον γνώρισα.  

  "Οι δρόμοι μου" του Νίκου Δήμου, από τις εκδόσεις ΩΚΕΑΝΙΔΑ, 2004

Πρόκειται για το βιβλίο που η μελέτη του ολοκληρώθηκε πρόσφατα. 

Προλογίζει ο συγγραφέας " Χρειάστηκα δεκαπέντε χρόνια συστηματικής συγγραφικής δουλειάς για να αποτυπώσω μερικές στιγμές από τα εξήντα πέντε (συνειδητά) χρόνια της ζωής μου.Καμιά γραφή δεν με παίδεψε τόσο πολύ:ένα έγραφα, δέκα έσβηνα. Είναι τόσο πιο δύσκολο να είσαι τίμιος αφηγητής από το να είσαι καλός αφηγητής..."

 ΜΕΤΑ ΤΗ ΜΕΛΕΤΗ

Το βιβλίο αυτό που αποτελεί την αυτοβιογραφία του συγγραφέα, αποτελείται από  κεφάλαια  που φέρουν τα ονόματα των οδών, όπου κύλησε ένα μεγάλο διάστημα από τη ζωή του.Ήταν η Μιχαήλ Βόδα, η Ρήνου, η Γαλήνης, η Παράσχου.

Μέσα στις 720 περίπου σελίδες του, εκτυλίσσεται όλο το φάσμα του βίου του, από τα δύσκολα της Κατοχής έως και τα χρόνια της επονομαζόμενης "Κρίσης". Από της θέση της αναγνώστριας μπορώ να αναφέρω ότι κάθε κεφάλαιο αποτελεί μια ξεχωριστή ιστορία.

Δεν ωραιοποιεί καμιά κατάσταση, αντίθετα μάλιστα που εκφράζει τα πάθη και τα λάθη του, κάτι που θα μπορούσε να αποφύγει για να είναι το δημιούργημά του, ίσως πιο κολακευτικό για τον ίδιο. Όμως δεν είναι στον χαρακτήρα του απ' όσα διάβασα, απ' όσα γνωρίζω..Με την αλήθεια νιώθει συνεπής με τον εαυτό του.

Τα γραφόμενα αποτελούν πραγματικά, κατάθεση ψυχής και είναι γραμμένα με όμορφο τρόπο, τα γεγονότα με τη σειρά, η αναφορά στα πρόσωπα τέτοια, που νομίζεις ότι τα βλέπεις μπροστά σου..

Μεταβαίνοντας από τη μια σελίδα στην άλλη, γνωρίζουμε τα δύσκολα χρόνια της Κατοχής, τα συναισθήματα ενός παιδιού που μεγαλώνει με μια πολύ ευαίσθητη μητέρα, η οποία ήταν επτά χρόνια κατάκοιτη, η οποία είχε συνεχή προβλήματα υγείας κι έναν πατέρα παρόντα και απόντα.. Από την άλλη έρχονται τα βιώματα μιας  εφηβείας όχι και τόσο ήρεμης, του έρωτα, των οικονομικών δυσχερειών, της εργασίας, των σπουδών, των ασθενειών, της χαράς, της απογοήτευσης, μιας ποικιλίας καταστάσεων στον προσωπικό τομέα, η ζωή σε χώρες του εξωτερικού. Στη συνέχεια η συγγραφική εξέλιξη και η δραστηριότητα του επιχειρηματία, η παρουσία αλλά και οι παραιτήσεις από τα ΜΜΕ.

Γενικά οι βιογραφίες μου αρέσουν αν και έχω μια ένσταση σχετικά με λεπτομέρειες περιγραφής στις προσωπικές (ερωτικές) σχέσεις και στιγμές. Πιστεύω ότι κάποιες φορές, ξεφεύγει από το μέτρο το θέμα...

Ο Νίκος Δήμου εκφράζει μια διαπίστωση με συναισθήματα δυσαρέσκειας, σχετικά με την απουσία αναγνώρισής του στον συγγραφικό χώρο της Ελλάδας. Αντίθετα στο εξωτερικό αναγνωρίστηκε και από τα έργα του κάποια μεταφράστηκαν όπως η "Δυστυχία".

Aγαπημένο απόσπασμα από το βιβλίο

"Δεν είναι ο αριθμός των ετών, αλλά ο αριθμός των συναισθημάτων που τους κάνει πλούσιους και φτωχούς μαζί.

Όσα περισσότερα αποταμιεύουμε, τόσα περισσότερα θα χάσουμε.

Ο χρόνος - μέγας παιδαγωγός και φονιάς:" ο χρόνος είναι μεγάλος δάσκαλος, αλλά δυστυχώς σκοτώνει όλους του μαθητές του" Berlioz.

Eκεί που έμαθες πως να τον χειρίζεσαι, πως να τον γεμίζεις σωστά και να τον αξιοποιείς , φεύγει..

 

Ακολουθούν κάποια στοιχεία από την ιστοσελίδα του συγγραφέα που ήταν ο εμπνευστής και δημιουργός του "ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ", κάτι που ελάχιστοι γνωρίζουν.

Το σήμα σύμβολο "Δεν ξεχνώ" δημιουργήθηκε το πρωί της 14ης Αυγούστου 1974 την ημέρα που ο δεύτερος Αττίλας έκοψε την Κύπρο στα δύο. Ακούγοντας τα νέα στο ραδιόφωνο, οραματίστηκα την Κύπρο μαχαιρωμένη και την γραμμή του Αττίλα σαν μία ροή πηγμένου αίματος που σιγόσταζε. Όταν έφτασα στο γραφείο μου (τότε είχα την διαφημιστική εταιρία) κάλεσα τον διευθυντή του σχεδιαστηρίου, τον Διονύση Γεωργιόπουλο, του έδωσα ένα χάρτη της Κύπρου, την ιδέα και το κείμενο. Τα υπόλοιπα ανήκουν στην ιστορία.

Τυπώσαμε χιλιάδες αυτοκόλλητα, τα στείλαμε στις εφημερίδες και κατακλυσθήκαμε από αιτήσεις. Τυπώσαμε όσα μπορούσαμε, κάναμε αντίγραφα της μακέτας και τα δίναμε σε όποιον ήθελε να τυπώσει για λογαριασμό του, μεταφράσαμε το σύνθημα σε πολλές γλώσσες (μας το ζητούσαν, μαζί με μακέτες, Έλληνες φοιτητές από όλο τον κόσμο). Πήραμε εκατοντάδες γράμματα - το σημαντικότερο από τον ίδιο τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο.

Τώρα το σήμα-σύμβολο έχει γίνει κοινό κτήμα - ελάχιστοι άνθρωποι γνωρίζουν την προέλευσή του. Αλλά για μένα είναι κάτι πολύ προσωπικό: ένας φόρος τιμής και αγάπης στα μέρη εκείνα της Κύπρου - Κυρήνεια, Μπελλαπάις, Σαλαμίνα, Αμμόχωστο - που είχα επισκεφθεί και αγαπήσει τρία χρόνια πριν την εισβολή.

Από την ιστοσελίδα επίσης και αυτά τα στοιχεία

 www.ndimou.gr

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1935.
Τελείωσε το Κολλέγιο Αθηνών, ενώ παράλληλα σπούδαζε γαλλική φιλολογία στην Αθήνα. Σπουδές φιλοσοφίας και αγγλικής φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου (1954-1960).

Το πρώτο του βιβλίο εκδόθηκε το 1953. Ακολούθησαν άλλα εξήντα τρία που έχουν κάνει πολλές ανατυπώσεις. Γνωστότερα στο ευρύ κοινό είναι τα βιβλία όπου αναλύει και κρίνει την Ελληνική πραγματικότητα: "Η Δυστυχία του να είσαι Έλληνας", "Οι Νέοι Έλληνες", "Η Χαμένη Τάξη", "Απολογία ενός Ανθέλληνα", κ.α.

Πεζά: "Παρ' όλα αυτά", "Μικρά Βήματα", "Το Ημερολόγιο του Καύσωνα", "Τολμηρές Ιστορίες".

Φιλοσοφία: "Ο Έλληνας Βούδδας", "Το Απόλυτο και το Τάβλι", "Τρίπτυχο: Επικοινωνία, Αγάπη, Ελευθερία".

Ποίηση: «Το βιβλίο των Γάτων». (7 εκδόσεις, τελευταία 2020). Οκτώ ποιητικές συλλογές συγκεντρωμένες στα "Ποιήματα 1950-2005" όπου το σύνολο του ποιητικού του έργου.

Δοκίμια: "Προσεγγίσεις", "Οδυσσέας Ελύτης", "Τα Πρόσωπα της Ποίησης", "Η Τέλεια Διαδρομή", "Ψηφιακή Ζωή", "Από την Πορνογραφία στα Κόμικς". "Δοκίμια" (2011) ανθολογία από τα προηγούμενα. Τελευταίο του βιβλίο: "Μικρό εγχειρίδιο ορθολογισμού" (5 εκδόσεις).

Αυτοβιογραφία: "Από την Μιχαήλ Βόδα στην Σύρου", "Από την οδό Ρήνου στην Ες Στράσε", "Οδός Γαλήνης". Το 2004 οι τρεις πρώτοι τόμοι μαζί με έναν ανέκδοτο τέταρτο ("Οδός Παράσχου") και άλλο υλικό, κυκλοφόρησαν σε μία συνολική έκδοση με τίτλο "Οι Δρόμοι μου", που επανεκδόθηκε συμπληρωμένη το 2015..

Ο εν λόγω συγγραφέας ανεξάρτητα από κάποιες ιδιορυθμίες όπως αναφέρουν κάποιοι, συγκαταλέγεται στους πιο παραγωγικούς συγγραφείς με ποικιλία ειδών του γραπτού λόγου. 

 

Τέλος , η διαδρομή της ζωής κάθε ανθρώπου έχει απίστευτα μονοπάτια που αν δεν τα διαβάσεις ή αν δεν τα ακούσεις από τον ίδιο , ποτέ δεν μαθαίνεις. Μέσα από τις βιογραφίες ή αυτοβιογραφίες, ανακαλύπτει κανείς τι υπάρχει πίσω από ένα πρόσωπο, τι το ακολουθεί, ποιες είναι οι συνθέσεις της ψυχής του..

 Υ.Σ Όλες οι προηγούμενες φωτογραφίες προέρχονται από διαδικτυακή πηγή δίχως δικαιώματα.