Η επίσκεψη στον Ιερό Βράχο αποτελεί ψυχική αναγέννηση, προκαλεί δέος και συγκίνηση για πάρα πολλούς ανθρώπους απ' όλο τον κόσμο. Στο παρόν αφιέρωμα δεν θα αναφερθώ σε ιστορικά στοιχεία καθόσον είναι γνωστά σχεδόν σε όλους μας, αλλά και γιατί έχω αναφερθεί σε προγενέστερο κείμενο μέσω της παρούσας σελίδας. Ο σύνδεσμός μου μ' αυτόν τον τόπο είναι ιδιαίτερος. Έτσι εξηγείται το γεγονός ότι ανήκω στα μέλη της Ένωσης Φίλων Ακροπόλεως.
Η δημιουργία αυτού του μικρού οδοιπορικού προέκυψε αίφνης..καθόσον δίχως προγραμματισμό-κάποιες εξωτερικές υποχρεώσεις με οδήγησαν στα πέριξ - πραγματοποίησα την πρώτη επίσκεψη για το έτος και ξεφύλλισα για ακόμη μια φορά ένα σημαντικό συγγραφικό δημιούργημα του 2014, της ΈΝΩΣΗΣ ΦΙΛΩΝ ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ με τίτλο "...Έγραψαν για την Ακρόπολη 1850 -1950.Από το εν λόγω βιβλίο θα ακολουθήσουν σκέψεις και εντυπώσεις περιηγητών της ως άνω εποχής.
Ως γνωστόν το 1456 η Πόλη καταλήφθηκε από τους Οθωμανούς Τούρκους και ο Παρθενώνας μετατράπηκε σε τζαμί. Το 1667 ο Τούρκος περιηγητής Εβλιά Τσελεμπή έγραψε "είδα στον κόσμο πολλά τζαμιά μα αντάξιο μ΄αυτό δεν είδα".Επίσης έγραψε "κανένας περιηγητής στον κόσμο δεν μπορεί να πει πως είναι κοσμογυρισμένος αν δεν έχει επισκεφθεί την πόλη των Αθηνών".
Σε όλες τις εποχές του χρόνου η ομορφιά του τόπου είναι απαράμιλλη, η αύρα εξαιρετική, η ενέργεια επίσης.
Μετά το 1850 οι αναμνήσεις των περιηγητών που αναγράφονται στο προαναφερόμενο βιβλίο, το οποίο αποτελεί την πηγή των σχετικών σ΄αυτό το πολιτιστικό - ιστορικό αφιέρωμα.
"Η Ακρόπολη...είναι ένας τόπος όπου η τελειότητα υπάρχει. Δεν υπάρχει δεύτερος...Εδώ το ωραίο είναι η απόλυτη τιμιότητα"
Ernest Renan, Γάλλος συγγραφέας, φιλόσοφος, κριτικός,ιστορικός που γεννήθηκε το 1823 και επισκέφθηκε την Αθήνα το 1865.
"Η ΕΝΤΥΠΩΣΗ ΠΟΥ ΠΡΟΞΕΝΕΙ ο Παρθενώνας είναι η αίσθηση μια ανάλαφρης μεγαλοπρέπειας. Δεν μπορεί κανείς να κοιτάξει αυτό το υπέροχο οικοδόμημα και να μην νιώσει γαλήνη και ηρεμία στην ψυχή του.......".
Hermann von Hettner
Γερμανός συγγραφέας, ιστορικός της φιλολογίας και της τέχνης που γεννήθηκε το 1821.Στην Ελλάδα ταξίδεψε το 1852.
Από την παρατήρησή μου χρόνια τώρα που επισκέπτομαι τον μοναδικό αυτό χώρο.. Είναι κρίμα Έλληνες μαθητές και νέοι να μην γνωρίζουν βασικά στοιχεία για τον ιερό τόπο, ενώ ταυτόχρονα οι ξένοι τουρίστες έρχονται άριστα καταρτισμένοι. Εκτός από τον πιο εύκολο τρόπο του διαδικτύου που μπορεί κανείς εκείνη την ώρα να διαβάσει από τη συσκευή του τα βασικά χαρακτηριστικά, στα παιδιά του ...υπάρχουν στο Μουσείο, στα βιβλιοπωλεία υπέροχες εκδόσεις μέσα από τις οποίες πριν την επίσκεψη υπό τη μορφή του παιχνιδιού, τα παιδιά να γνωρίζουν...Ακούγεται τραγικό, να ρωτούν τα παιδιά τους γονείς ή τους κηδεμόνες για τις Καρυάτιδες, για τον Παρθενώνα..και αυτοί αντί να ασχοληθούν, ...εστιάζουν στις φωτογραφίες, στο τι θα ανεβάσουν για να δουν οι φίλοι, καθώς και στην επικοινωνία με γνωστούς για το πιο σουβλατζίδικο είναι το καλύτερο για το φαγητό που θα ακολουθήσει..(τίποτα από αυτές τις ενέργειες δεν είναι κατακριτέα εάν συνδυάζεται με την ουσία της επίσκεψης,την μεταλαμπάδευσή της στα παιδιά κι όχι με το φαίνεσθαι).
"Το όνειρο θα ήταν να μπορούσες να μείνεις εδώ ως την αυγή και από τον ασύγκριτο αυτόν εξώστη να δεις την ανατολή του ήλιου."
Louis Bertrant Γάλλος φιλόλογος και συγγραφέας που γεννήθηκε το 1886 και επισκέφθηκε την Ακρόπολη το 1906
Τα αναγραφόμενα λόγια του που αποτελούν ένα μικρό απόσπασμα από την εμπειρία του...είναι ένα από τα όνειρά μου..να έβλεπα την ανατολή από τον ευλογημένο τόπο!
Εννοείται ότι δεν μεταφέρω όλο το περιεχόμενο του βιβλίου εδώ, καθόσον είναι κάτι που δεν θεωρώ σωστό. Απλά μικρά αποσπάσματα για να ταξιδέψουμε μαζί με τους περιηγητές των οποίων τα γραφόμενα έχουν μεγάλο ρόλο για όλες τις εποχές.
..."Ο Παρθενώνας είναι πραγματικά εκπληκτικός μέσα στη σιωπηλή ηρεμία του, που είναι τόσο σφριγηλή ώστε, αντί για παρακμασμένος, να φαντάζει ο Παρθενώνας, από τον κόσμο ολόκληρο, διαρκέστερος".
Virginia Woolf συγγραφέας και κριτικός που γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1882 και επισκέφθηκε την Ακρόπολη το 1906 και το 1932.
Θα κλείσω με μνήμες (αποσπάσματα) σχετικά με το θέμα, από τον Γιώργο Σεφέρη τον ποιητή και διπλωμάτη που γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1900 και έφυγε...από την Αθήνα το 1971.
1939
Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου
...Περίπατος σήμερα πρωί από την Ακρόπολη στον Κήπο. Μέρα, δώρο Θεού.Διάλυση της ύπαρξης μέσα στο φως. Είναι δύσκολο να ξαναβγείς στην ανθρώπινη επιφάνεια ύστερα από τούτο.
1940
Δευτέρα, Πρωτοχρονιά.
Το πρωί, προτού ξημερώσει, σαν και πέρσι , με τη Μαρώ στην Ακρόπολη. Το φεγγάρι ακριβώς μισό, πίσω από τα κουρελιασμένα σύννεφα που φεύγουν κατά το νοτιά. Δεν ξέρω αν το φως είναι του φεγγαριού ή της αυγής.
........
Λίγοι άνθρωποι στου δρόμους, γλεντζέδες ή εργατικοί που πηγαίνουν να κοιμηθούν. Στην οδό Διονυσίου Αρεοπαγίτου ως πάνω στην Ακρόπολη, ατμόσφαιρα χωριού:κοκόρια.Κάτι βουκολικό σε τούτο το πρωινό, θα 'λεγες ευοίωνο.
Κυριακή 13 Ιουλίου 1947
Ανάγκη να ιδώ τον ήλιο, βγήκα περασμένο μεσημέρι. .. Αναφιώτικα, Ακρόπολη, δασάκι Αρείου Πάγου, δασάκι Φιλοπάππου. Φως τόσο δυνατό και τόσο καθαρό...
........... Γυρίζοντας, καθώς κοίταζα το βορινό κομμάτι της Ακρόπολης...........είδα τον αψηλό σκελετό μιας γυναίκας, κόκαλα κατάσπρα, και με αέρα υπερήφανο να με κοιτάζει, όπως το φάσμα ενός ήρωα.Με κοίταζε από έναν κόσμο που δεν ήταν πια ο σημερινός, αλλά ένας μελλούμενος κόσμος όπου τίποτε από όσα ξέρω, πράγματα και πρόσωπα, δεν είχε διασωθεί. Κι εγώ ένιωθα την ίδια αγάπη που έχω τώρα για τη ζωή με όλες της τις ομορφιές και τις κακίες- την ίδιαν ακριβώς αγάπη γι' αυτό το κατάσπρο σκέλεθρο μέσα στον ήλιο. Είναι παράξενα αυτά που έγραψα, και όμως έτσι ήταν..δεν ξέρω να τα εκφράσω με περισσότερη ακρίβεια.Έχω την εντύπωση πως είδα μια στιγμή αιωνιότητας.
Βασικό χρέος μας ο σεβασμός και η αγάπη στην πολιτισμική μας κληρονομιά!!Κανένας ξένος δεν φέρει την ευθύνη, αν εμείς αδιαφορούμε για το μεγαλείο που μας χάρισαν οι πρόγονοί μας!!
Σύμφωνα με τις μοναδικές και ανεκτίμητες παραδόσεις απόψε φεύγουν οι Καλικάντζαροι για να πάνε από 'κει που 'ρθαν,όπως έλεγαν κάτι γιαγιάδες στις γειτονιές, όταν ήμουν μικρή.Θα πάνε να ακονίσουν τα πριόνια στην προσπάθειά τους να κόψουν το δέντρο της γης, για να μας εκδικηθούν επειδή αποτρέπουμε το άθλιο έργο τους..
