Ακρόπολη στο ηλιόλουστο απόγευμα του Γενάρη.

Η επίσκεψη στον Ιερό Βράχο αποτελεί ψυχική αναγέννηση, προκαλεί δέος και συγκίνηση για πάρα πολλούς ανθρώπους απ' όλο τον κόσμο. Στο παρόν αφιέρωμα δεν θα αναφερθώ σε ιστορικά στοιχεία καθόσον είναι γνωστά σχεδόν σε όλους μας, αλλά και γιατί έχω αναφερθεί σε προγενέστερο κείμενο μέσω της παρούσας σελίδας. Ο σύνδεσμός μου μ' αυτόν τον τόπο είναι ιδιαίτερος. Έτσι εξηγείται το γεγονός ότι  ανήκω στα μέλη της Ένωσης Φίλων Ακροπόλεως.

Η δημιουργία αυτού του μικρού οδοιπορικού προέκυψε αίφνης..καθόσον δίχως προγραμματισμό-κάποιες εξωτερικές υποχρεώσεις με οδήγησαν στα πέριξ - πραγματοποίησα την πρώτη επίσκεψη για το έτος και ξεφύλλισα για ακόμη μια φορά ένα σημαντικό συγγραφικό δημιούργημα του 2014, της ΈΝΩΣΗΣ ΦΙΛΩΝ ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ  με τίτλο "...Έγραψαν για την Ακρόπολη 1850 -1950.Από το εν λόγω βιβλίο θα ακολουθήσουν σκέψεις και εντυπώσεις περιηγητών της ως άνω εποχής.

 Ως γνωστόν το 1456 η Πόλη καταλήφθηκε από τους Οθωμανούς Τούρκους και ο Παρθενώνας μετατράπηκε σε τζαμί. Το 1667 ο Τούρκος περιηγητής Εβλιά Τσελεμπή έγραψε  "είδα στον κόσμο πολλά τζαμιά μα αντάξιο μ΄αυτό δεν είδα".Επίσης έγραψε "κανένας περιηγητής στον κόσμο δεν μπορεί να πει πως είναι κοσμογυρισμένος αν δεν έχει επισκεφθεί την πόλη των Αθηνών".

 

 

Σε όλες τις εποχές του χρόνου η ομορφιά του τόπου είναι απαράμιλλη, η αύρα εξαιρετική, η ενέργεια επίσης.

Μετά το 1850 οι αναμνήσεις των περιηγητών που αναγράφονται στο προαναφερόμενο βιβλίο, το οποίο αποτελεί την πηγή των σχετικών σ΄αυτό το πολιτιστικό - ιστορικό αφιέρωμα.

 

"Η Ακρόπολη...είναι ένας τόπος όπου η τελειότητα υπάρχει. Δεν υπάρχει δεύτερος...Εδώ το ωραίο είναι η απόλυτη τιμιότητα" 

Ernest Renan, Γάλλος συγγραφέας, φιλόσοφος, κριτικός,ιστορικός που γεννήθηκε το 1823 και επισκέφθηκε την Αθήνα το 1865.

 

"Η ΕΝΤΥΠΩΣΗ ΠΟΥ ΠΡΟΞΕΝΕΙ ο Παρθενώνας είναι η αίσθηση μια ανάλαφρης μεγαλοπρέπειας. Δεν μπορεί κανείς να κοιτάξει αυτό το υπέροχο οικοδόμημα και να μην νιώσει γαλήνη και ηρεμία στην ψυχή του.......".

Hermann von Hettner

Γερμανός συγγραφέας, ιστορικός της φιλολογίας και της τέχνης που γεννήθηκε το 1821.Στην Ελλάδα ταξίδεψε το 1852.

Από την παρατήρησή μου χρόνια τώρα που επισκέπτομαι τον μοναδικό αυτό χώρο.. Είναι κρίμα Έλληνες μαθητές και νέοι να μην γνωρίζουν βασικά στοιχεία για τον ιερό τόπο, ενώ ταυτόχρονα οι ξένοι τουρίστες έρχονται άριστα καταρτισμένοι. Εκτός από τον πιο εύκολο τρόπο του διαδικτύου που μπορεί κανείς εκείνη την ώρα να διαβάσει από τη συσκευή του τα βασικά χαρακτηριστικά, στα παιδιά του ...υπάρχουν στο Μουσείο, στα βιβλιοπωλεία υπέροχες εκδόσεις μέσα από τις οποίες πριν την επίσκεψη υπό τη μορφή του παιχνιδιού, τα παιδιά να γνωρίζουν...Ακούγεται τραγικό, να ρωτούν τα παιδιά τους γονείς ή τους κηδεμόνες για τις Καρυάτιδες, για τον Παρθενώνα..και αυτοί αντί να ασχοληθούν, ...εστιάζουν στις φωτογραφίες, στο τι θα ανεβάσουν για να δουν οι φίλοι, καθώς και στην επικοινωνία με γνωστούς για το πιο σουβλατζίδικο είναι το καλύτερο για το φαγητό που θα ακολουθήσει..(τίποτα από αυτές τις ενέργειες δεν είναι κατακριτέα εάν συνδυάζεται με την ουσία της επίσκεψης,την μεταλαμπάδευσή της στα παιδιά κι όχι με το φαίνεσθαι).

"Το όνειρο θα ήταν να μπορούσες να μείνεις εδώ ως την αυγή και από τον ασύγκριτο αυτόν εξώστη να δεις την ανατολή του ήλιου."

Louis Bertrant Γάλλος φιλόλογος και συγγραφέας που γεννήθηκε το 1886 και επισκέφθηκε την Ακρόπολη το 1906

Τα αναγραφόμενα λόγια του που αποτελούν ένα μικρό απόσπασμα από την εμπειρία του...είναι ένα από τα όνειρά μου..να έβλεπα την ανατολή από τον ευλογημένο τόπο!

 

 

Εννοείται ότι δεν μεταφέρω όλο το περιεχόμενο του βιβλίου εδώ, καθόσον είναι κάτι που δεν θεωρώ σωστό. Απλά μικρά αποσπάσματα για να ταξιδέψουμε μαζί με τους περιηγητές των οποίων τα γραφόμενα έχουν μεγάλο ρόλο για όλες τις εποχές.

..."Ο Παρθενώνας είναι πραγματικά εκπληκτικός μέσα στη σιωπηλή ηρεμία του, που είναι τόσο σφριγηλή ώστε, αντί για παρακμασμένος, να φαντάζει ο Παρθενώνας, από τον κόσμο ολόκληρο, διαρκέστερος".

Virginia Woolf συγγραφέας και κριτικός που γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1882 και επισκέφθηκε την Ακρόπολη το 1906 και το 1932.

Θα κλείσω με μνήμες (αποσπάσματα) σχετικά με το θέμα, από τον Γιώργο Σεφέρη τον ποιητή και διπλωμάτη που γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1900 και έφυγε...από την Αθήνα το 1971.

1939

Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου

...Περίπατος σήμερα πρωί από την Ακρόπολη στον Κήπο. Μέρα, δώρο Θεού.Διάλυση της ύπαρξης μέσα στο φως. Είναι δύσκολο να ξαναβγείς στην ανθρώπινη επιφάνεια ύστερα από τούτο.

1940

Δευτέρα, Πρωτοχρονιά.

Το πρωί, προτού ξημερώσει, σαν και πέρσι , με τη Μαρώ στην Ακρόπολη. Το φεγγάρι ακριβώς μισό, πίσω από τα κουρελιασμένα σύννεφα που φεύγουν κατά το νοτιά. Δεν ξέρω αν το φως είναι του φεγγαριού ή της αυγής.

........

Λίγοι άνθρωποι στου δρόμους, γλεντζέδες ή εργατικοί που πηγαίνουν να κοιμηθούν. Στην οδό Διονυσίου Αρεοπαγίτου ως πάνω στην Ακρόπολη, ατμόσφαιρα χωριού:κοκόρια.Κάτι βουκολικό σε τούτο το πρωινό, θα 'λεγες ευοίωνο.

 

Κυριακή 13 Ιουλίου 1947

Ανάγκη να ιδώ τον ήλιο, βγήκα περασμένο μεσημέρι. .. Αναφιώτικα, Ακρόπολη, δασάκι Αρείου Πάγου, δασάκι Φιλοπάππου. Φως τόσο δυνατό και τόσο καθαρό...

........... Γυρίζοντας, καθώς κοίταζα το βορινό κομμάτι της Ακρόπολης...........είδα τον αψηλό σκελετό μιας γυναίκας, κόκαλα κατάσπρα, και με αέρα υπερήφανο να με κοιτάζει, όπως το φάσμα ενός  ήρωα.Με κοίταζε από έναν κόσμο που δεν ήταν πια ο σημερινός, αλλά ένας μελλούμενος κόσμος όπου τίποτε από όσα ξέρω, πράγματα και πρόσωπα, δεν είχε διασωθεί. Κι εγώ ένιωθα την ίδια αγάπη που έχω τώρα για τη ζωή με όλες της τις ομορφιές και τις κακίες- την ίδιαν ακριβώς αγάπη γι' αυτό το κατάσπρο σκέλεθρο μέσα στον ήλιο. Είναι παράξενα αυτά που έγραψα, και όμως έτσι ήταν..δεν ξέρω να τα εκφράσω με περισσότερη ακρίβεια.Έχω την εντύπωση πως είδα μια στιγμή αιωνιότητας.

Βασικό χρέος μας ο σεβασμός και η αγάπη στην πολιτισμική μας κληρονομιά!!Κανένας ξένος δεν φέρει την ευθύνη, αν εμείς αδιαφορούμε για το μεγαλείο που μας χάρισαν οι πρόγονοί μας!!

Απόψε ανοίγουν οι ουρανοί!!

 

 Σύμφωνα με τις μοναδικές και ανεκτίμητες παραδόσεις απόψε φεύγουν οι Καλικάντζαροι για να πάνε από 'κει που 'ρθαν,όπως έλεγαν κάτι γιαγιάδες στις γειτονιές, όταν ήμουν μικρή.Θα πάνε να ακονίσουν τα πριόνια στην προσπάθειά τους να κόψουν το δέντρο της γης, για να μας εκδικηθούν επειδή αποτρέπουμε το άθλιο έργο τους..

Θυμάμαι σαν να 'ναι τώρα....την περιγραφή της παράδοσης από τη μάνα μου... όπου απόψε τα μεσάνυχτα οι ουρανοί είναι ανοιχτοί για να ακούσουν τις αγαθές ευχές που κάνουμε με την ψυχή μας. Kι όχι μόνο..μου έλεγε ότι απόψε και τα θεριά ηρεμούν και ένιωθα με τόσο δέος εκείνη τη σιγαλιά της νύχτας που οι σκέψεις και μόνο...με γεμίζουν δύναμη.

Κάθε χρόνο περίμενα αυτό το βράδυ και ποτέ δεν κοιμόμουν εάν δεν έβγαινα στην αυλή με το βλέμμα στραμμένο στον ουρανό.Αυτήν την ομορφιά όπου για λίγα λεπτά ξεχνάμε όλα τα τοξικά από γύρω μας, όλα τα αγκάθια που φυτεύουν οι άνθρωποι και αφηνόμαστε στην αέναη αγκαλιά..την μεταλαμπάδευσα και στα πνευματικά μου παιδιά.

Η παράδοση δεν έχει ως στόχο,να ζητάμε από τον Θεό με το εμπορικό ύφος, αλλά επιδιώκει...να γινόμαστε ένα μαζί Του, αγαπώντας και συγχωρώντας, γαληνεύοντας και βοηθώντας, αφήνοντας έστω για λίγο την ψυχή μας δίχως πέτρες και λάσπη ώστε η αληθινή χαρά να την πλημμυρίσει.

Η σπουδαία μέρα αποτελεί την ανάμνηση του γεγονότος της βάφτισης του Ιησού στον Ιορδάνη τον ποταμό από τον Άγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή..αποτελεί την ευλογία του Αγίου Πνεύματος που συμβολίζει το φως της ψυχής, την ειρήνη του κόσμου, την αγάπη, τη δικαιοσύνη..

Χρόνια πολλά φίλοι μου, χρόνια φωτισμένα, χρόνια με αγαθή προαίρεση, χρόνια αγαπημένα!!

Για το καλό της Άγιας Μέρας..κάλαντα που ακούγονται παντού.

 Σήμερα τα Φώτα κι ο φωτισμός,
η χαρά μεγάλη κι ο αγιασμός.
Κάτω στον Ιορδάνη τον ποταμό,
κάθετ’ η κυρά μας η Παναγιά.
Όργανο βαστάει, κερί κρατεί,
και τον Αϊ-Γιάννη παρακαλεί.
Αϊ-Γιάννη αφέντη και βαπτιστή,
βάπτισε κι εμένα Θεού παιδί.
Ν’ ανεβώ επάνω στον ουρανούς,
να μαζέψω ρόδα και λίβανους».

 

Και κάτι που είχα ακούσει πριν από πολλά χρόνια στην Κρήτη

  Aύριο είναι τω Φωτώ π’ αγιάζουν οι παπάδες,
μέσα στα σπίθια μπαίνουνε και λεν τσι εορτάδες.
O Iωάννης Bαπτιστής επέρασε και είπε,
Χαρίσετέ μου τα κλειδιά τα μαργαριταρένια
ν’ ανοίξω τον Παράδεισο, να μπω στο περβολάκι,
να θέσω ν’ αποκοιμηθώ σε μια μηλιά ’πο κάτω,
πέφτουν τα μήλα κόκκινα απάνω στην ποδιά μου
και τα χρυσά τραντάφυλλα απάνω στα μαλλιά μου.

 

 

 Υ.Σ  Από παιδάκι πίστευα ότι απόψε μαζί με τις ευχές μας...μας γνέφουν ευχόμενοι για όσα μας ταλανίζουν, οι αγαπημένες μας ψυχές που βρίσκονται επάνω..τα πρόσωπα που άφησαν τα εγκόσμια και που τα δάκρυά μας γι' αυτά δεν θα σταματήσουν ποτέ...

Καλή αυριανή και πάλι σε όλους!!

Χρόνια πολλά και πάλι σε όσους ευλαβούνται τη μέρα, σε όσους  κλείνουν το Δωδεκαήμερο.

Οι φωτογραφίες προέρχονται από ιστότοπο δίχως πνευματικά ή άλλα δικαιώματα.

ήμερα τα Φώτα και φωτισμός,
και χαρά μεγάλη στον αφέντη μας.
Κάτω στον Ιορδάνη τον ποταμό,
είναι η Μαρία η Δέσποινα.
Με τα θυμιατήρια στα δάχτυλα,
και τον Άγιο Γιάννη παρακαλεί.
Άγιε μου Γιάννη και Πρόδρομε,
δύνασαι βαφτίσεις Θεού παιδί,
και να παραδώσεις Χριστού ψυχή.
Δύναμαι και θέλω και προσκυνώ,
και τον Κύριό μου παρακαλώ.
Αύριο θ’ ανέβω στους ουρανούς
να καταπατήσω τα είδωλα.
Πηγή: https://www.sansimera.gr/articles/584/173

© SanSimera.gr

Περί γραφής κι αντιγραφής, πέρι σκέψης και "κλοπής".

 Το θέμα του κειμένου δεν είναι πρωτόγνωρο αλλά πολλές φορές η αναφορά, η συζήτηση αποτελεί μια ευγενή προσπάθεια για βελτίωση διαφόρων καταστάσεων..

Η γραφή είναι για πολλούς ανθρώπους μια αγαπημένη ενασχόληση, για άλλους επαγγελματική πορεία, για αρκετούς αποτελεί έρωτα και αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας. Υπάρχουν όμως κι αυτοί , όπως συμβαίνει παντού άλλωστε, οι οποίοι με τη δημοσιότητα που προσφέρει το διαδίκτυο τη χρησιμοποιούν σαν τρόπο καταξίωσης, ανάδειξης της προσωπικότητάς τους ή κάλυψης άλλων ....εσωτερικών κενών. Είναι ένας εύκολος κι ανέξοδος τρόπος αυτή η διαδικασία (πάντα με τη βοήθεια του διαδικτύου). Ανήκει σε έναν μη υγιή,σε έναν μη ηθικό χειρισμό διαφόρων προβλημάτων. Πως είναι δυνατόν να νιώθεις ικανοποίηση και εσωτερική πληρότητα γνωρίζοντας ότι δεν έχεις ικανότητες γι' αυτό που παρουσιάζεις αλλά σε βοηθάει μόνο στο "φαίνεσθαι"; O κάθε άνθρωπος προοδεύει όταν καλλιεργεί τις ικανότητές του ή τα ταλέντα του. Όταν εργάζεται γι' αυτά και κοπιάζει.

Παρατηρώ πολλές φορές σε απλές αναρτήσεις δήθεν σκέψεις του γράφοντος, οι οποίες είναι προϊόντα αντιγραφής από κείμενα, σκέψεις, άρθρα συγγραφέων μικρού ή μεγάλου βεληνεκούς. Η πράξη αυτή και μόνο, χαρακτηρίζει το πρόσωπο που την εκτελεί, αποδεικνύει την ανεπάρκειά του καθώς και την ανηθικότητά του. Το αστείο δε...είναι που ενώ παρουσιάζει μια άποψη, δεν μπορεί να την στηρίξει και να την υποστηρίξει όταν αρχίζουν τα σχόλια. Βέβαια μπρος σε ένα κοινό του διαδικτύου παρόμοιου πνευματικού επιπέδου ή δίχως εμβάθυνση σκέψεως ή έλλειψης κριτικής ικανότητας...τα likes δημιουργούν μια ψευδή εικόνα χαράς στον δήθεν γράφοντα..Κι εδώ επέρχεται η ανάγκη για επίσκεψη σε ειδικό της ψυχικής υγείας, καθόσον όταν το κενό που βασανίζει δεν το θεραπεύουμε, αλλά το κουκουλώνουμε όπως λέει ο σοφός λαός...το πρόβλημά μας θα παίρνει διαστάσεις δίχως ελπίδα ίασης..

Αυτό που ξεπερνά κάθε όριο λογικής και ανοχής είναι η αντιγραφή αποσπασμάτων από κείμενα,άρθρα ή άλλα δημιουργήματα του γραπτού λόγου καθώς και στίχων, ώστε να παρουσιαστούν σαν έργα του δήθεν και πάλι συγγραφέα. Όσο για το θράσος;Πολλοί απ' όσους αντιγράφουν να αναφέρουν ότι κάποιοι άλλοι υφάρπαξαν έργα τους...Πόσο τραγικό!!

Η αντιγραφή είναι ανεπίτρεπτη για λογοτεχνικά έργα.Επιτρέπεται αν κάποιο απόσπασμα μιας απλής ανάρτησης θέλουμε να το παρουσιάσουμε αναφέροντας πάντα το όνομα του συντάκτη, φυσικά με την άδειά του.

Αν επιθυμούμε να μεταφέρουμε μια είδηση, ένα γεγονός, κάποιο έργο, μια δραστηριότητα ή το περιεχόμενο από κάποιον ιστότοπο ή εφημερίδα ή περιοδικό, ο ορθός και ηθικός τρόπος είναι η κοινοποίηση εφόσον βέβαια είναι με την ένδειξη "δημόσια". Στην περίπτωση αυτή κοινοποιώντας και όχι αντιγράφοντας, παρουσιάζουμε τη δουλειά για την οποία δίνει σκέψη και χρόνο ο διαχειριστής, μοιραζόμαστε το έργο του κι αυτό έχει ουσία.Αποτελεί όχι μόνο νόμιμο τρόπο, αλλά συμβάλλουμε έτσι στη διάδοσή του.

Γεγονός είναι ότι οι σκέψεις δεν κλέβονται, ότι αργά ή γρήγορα ο καθένας γίνεται γνωστός με το πραγματικό του πρόσωπο..Επίσης είναι λανθασμένη η εντύπωση πως οτιδήποτε είναι αναρτημένο στο διαδίκτυο μπορούμε να το αντιγράφουμε.

Προσωπικά εκτός του νόμου περί κλοπής πνευματικής ιδιοκτησίας και όλα τα παρεμφερή, θέτω σε υψηλό σημείο  το ηθικό μέρος. Πιστεύω ότι κανένας άνθρωπος με καλλιεργημένο νου, με υπαρκτή και ώριμη σκέψη δεν προβαίνει σε τέτοιες διαδικασίες. Το έναυσμα γι' αυτό το κείμενο δόθηκε από δυο πρόσφατες περιπτώσεις...η πρώτη,μετά από πληροφορία της διαχειρίστριας ενός εξαιρετικού ιστότοπου που με ενημέρωσε ότι με τη μέθοδο της αντιγραφής κάποιος παρουσίασε μέρος του έργου της, με αποτέλεσμα να καταστρέψει τη δουλειά για την οποία θυσίασε αρκετό από τον χρόνο της.Η δεύτερη που κάποια φίλη μου ενημερώθηκε από άγνωστο πρόσωπο για κάποιον διαχειριστή σε σελίδα κοινωνικής δικτύωσης ο οποίος με μεγάλη συχνότητα, δημιουργούσε αναρτήσεις με δικά της γραφόμενα, οι οποίες ενημέρωναν (το μεγαλείο του θράσους) για τη νέα του ασχολία και εξέλιξη...τη συγγραφή διηγημάτων.

Ας γίνουμε πιο ώριμοι κι ας σεβαστούμε πρώτα απ' όλα τον εαυτό μας!!Χωρίς αυτοσεβασμό δεν γίνεται να σεβαστούμε τους γύρω μας.

Δεν είναι ανάγκη να αναρτούμε λογύδρια τα οποία δεν είμαστε σε θέση να αναλύσουμε, να εξηγήσουμε..Δεν είναι ανάγκη να ανήκουμε όλοι στους ποιητές και στους συγγραφείς. Η ουσία και η σοβαρότητα βρίσκεται στον τρόπο με τον οποίο υποστηρίζεις ότι αγαπάς ή ότι έχεις ταλέντο. Στην κοινωνία είναι όλοι χρήσιμοι, οι επιστήμονες, οι τεχνίτες, το βοηθητικό προσωπικό, το προσωπικό καθαριότητας κτλπ. Μια καλή μοδίστρα , ένας καλός μάγειρας, μια καλή καθαρίστρια, ένας καλός γιατρός, ένας καλός υδραυλικός συνηθίζουμε να λέμε...γιατί το "καλός" σημαίνει έντιμος. Αν λοιπόν δεν χαρακτηριζόμαστε από εντιμότητα...δεν έχουμε αξία και τότε μόνο με το κισσού το πλάνο ψήλωμα μπορούμε λίγο να ανέλθουμε...

Εύχομαι να βρούμε τον αληθινό μας εαυτό ετούτη τη χρονιά

να πατάξουμε ό,τι απρεπές, να ξεριζώσουμε τ' αγκάθια

να δούμε ρεαλιστικά τη ζωή

να επαναπροσδιορίσουμε τις αξίες μας

να επουλώσουμε οποιαδήποτε πληγή με τον σωστό τρόπο 

και με δουλειά να διαπρέψουμε καλλιεργώντας τις ικανότητές μας και όχι ότι επιβάλλει η μόδα, οι καιροί...

Όπως πάντα, με σεβασμό

Με τον όρο copyright εννοούμε την πνευματική προστασία, η οποία αφορά δημοσιευμένα και μη δημοσιευμένα λογοτεχνικά, επιστημονικά και καλλιτεχνικά έργα, ανεξάρτητα από τη μορφή στην οποία εκφράζονται, εφόσον έχουν ενυπόστατη ή υλική μορφή

Πηγή: www.corfuland.gr

Mε την αυγή του Νέου Χρόνου

 Σκέψεις με διαφορετικό ύφος γραμμένες, έτσι απλά...

 

 Με την αυγή του Νέου Χρόνου

 

Με την αυγή του Νέου Χρόνου

πρόβαλε καθάριος ο ουρανός.

Ευχές αγάπης πλημμύρισαν

απ' το λαμπρό του φως.

 

Στα μήκη, στα πλάτη του κόσμου

τα βλέμματα στραμμένα ψηλά

δύστοκοι είναι οι καιροί

σκέψεις, συναισθήματα θολά.

 

Πνιγμένα τα λόγια

στου πανικού το τραύμα

η απορία εύλογη..

αν θα  γενεί το θαύμα.

 

Η ανθρωπότητα εορτή

κι οι  ανοιχτές πληγές

αυτό το έτος καρτερούν

να σβήσουμε το χθες.

Σαν τον βαθύ ωκεανό

μοιάζει η πανδημία

Ιώβεια θέλει υπομονή

δεν ψάχνουμε αιτία.

Πίστη,αγάπη,πρόληψη  

και αισιοδοξία

τα σύννεφα να φύγουνε

από την κοινωνία!  

 

 

 

 

31 Δεκεμβρίου 2021

 

Τελευταία μέρα του χρόνου σήμερα, ενός χρόνου φορτωμένου με θλίψη για την ανθρωπότητα, με αγωνία, ανασφάλεια, φόβο. Σε προσωπικό επίπεδο για τον κάθε άνθρωπο σίγουρα υπάρχουν οι ευχάριστες στιγμές, κάποια όμορφα γεγονότα μα πάνω απ' όλα ο αγώνας εναντίον του κακού με οποιαδήποτε μορφή κι αν παρουσιάζεται...ιός, θολές φιλικές σχέσεις, ανειλικρινείς συνεργασίες, οτιδήποτε για τον καθένα.

   

 

Οι σκέψεις  τρέχουν (νομίζω πως συμβαίνει στους περισσότερους) στα παιδικά χρόνια για τα οποία όσοι τα ζήσαμε με φως αγάπης και θαλπωρής, αποτελούν την αισιόδοξη αύρα έως τα βαθιά γεράματα. Επίσης τρέχουν σ' εκείνες τις ψυχές που η ζωή τις άφησε δίχως σπίτι, δίχως ανθρώπους, δίχως τα απαραίτητα.Ακόμη σε όλους που παλεύουν το κάθε θεριό που λέγεται βαριά ασθένεια στο κρεβάτι του νοσοκομείου, στο κρεβάτι του πόνου, στα παιδιά που γεννήθηκαν από αρρωστημένους ψυχικά ανθρώπους και η ταλαιπωρία τους είναι απίστευτη. Κυρίως στις μέρες μας ..είναι αδύνατον να μην αφιερώσουμε τη φλόγα του αποψινού καντηλιού σε όλους που άρπαξε ο ιός όπως ο Πλούτωνας την Περσεφόνη, στα παιδιά που θα μεγαλώσουν δίχως γονείς ή τουλάχιστον χωρίς τον ένα γονιό εξαιτίας του φονικού ιού.

 

Να μην ξεχάσω τις όμορφες παραμονές που κάναμε στο σπίτι με γέλια, φίλους, εδέσματα  και όμορφη διάθεση.Οι ευχές μου ατελείωτες και δεδομένες για κάθε καλό σε όλα τα επίπεδα. Είναι καιρός όμως μαζί με το νόημα της ζωής που επαναλαμβάνω συνεχώς, να συνειδητοποιήσουμε ότι πρέπει να χαρακτηριζόμαστε από σύνεση και να κατανοήσουμε ότι τα γλέντια, οι γιορτές, οι συναντήσεις όταν είμαστε υγιείς μπορούν να πραγματοποιηθούν τον υπόλοιπο καιρό. 

 

Το νόημα των θρησκευτικών εορτών προέρχεται από Εκείνον που Γεννήθηκε για να Σταυρωθεί προκειμένου να μεταδώσει την αγάπη και τη συγχώρεση, την ομόνοια και την καλοσύνη. Έτσι, ας κάνουμε απόψε λίγο πριν ο Νέος Χρόνος έρθει ..την αυτοκριτική μας κι ας δούμε ποια αγκάθια πρέπει να ξεριζώσουμε, ποιες σκέψεις πρέπει να ακυρώσουμε, ποια άνθη να καλλιεργήσουμε...Ας είμαστε έτοιμοι με την έλευσή του να τον κοιτάξουμε στα μάτια σαν έναν κατακάθαρο καθρέφτη, δίχως ντροπή και ενδοιασμούς, με περηφάνια για τη ζωή μας, για το έργο μας...Από την ψυχή ξεκινάει η κάθε γιορτή!!Στην ψυχή φωλιάζει η αγάπη!Στην ψυχή καλλιεργείται κάθε αγαθό και εξωτερικεύεται στην κοινωνία..

 

 Ας έχουμε για πάντα γιορτή στον εσωτερικό μας κόσμο και οι γιορτές των εγκοσμίων που σε όλους μας αρέσουν θα γίνουν!!Σε εμάς οφείλεται αν η αισιοδοξία μείνει μαζί μας!Κι όσο για τα προληπτικά μέτρα της παρούσας κατάστασης; Στον πόλεμο πάμε αγκαλιά με το όπλο για να αγωνιστούμε, χωρίς να είμαστε βέβαιοι ότι θα νικήσουμε, όμως δίχως αυτό δεν μπορούμε να πολεμήσουμε. Έτσι λοιπόν και τώρα, ακολουθώντας τα μέτρα που οι επιστήμονες συστήνουν όλοι θα πολεμήσουμε αυτό το κακό. 

 

Ας μην αφήσουμε την ορμή που μας χαρακτηρίζει για τις κοινωνικές εκφάνσεις που χάσαμε...να μας οδηγεί σε φανατισμούς και σε παραλογισμούς. Για όσους πιστεύουν αληθινά, θα πρέπει να θυμούνται ότι ο Θεός εμφύσησε τη ζωή, γι΄αυτήν βασανίστηκε κι ότι το αιώνιο στοιχείο μας είναι η ψυχή που κανείς δεν μπορεί να αμαυρώσει αν δεν τον θέλουμε εμείς!!!Ας προχωρήσουμε με πίστη αληθινή κι όχι θρησκοληψία για μια καλύτερη χρονιά.Θεωρώ λάθος δρόμο να εμπλέκουμε την πικρία μας, από τους χειρισμούς των "μεγάλων" με την δική μας αντιμετώπιση του θέματος της υγείας.

Καλή Πρωτοχρονιά 

με τις ευχές μας και τις προσευχές μας

να φτάνουν ως τον ουρανό,

να γίνονται τραγούδι

για όμορφο καιρό!

 

Φωτογραφίες από το Πεδίον του Άρεως.

Πρωτοχρονιά, Νέος Χρόνος, ποιήματα!

 Κάθε έκφανση, κάθε χρονική περίοδος, χαρούμενη η λυπημένη αποτελεί έμπνευση για τους ποιητές, όχι μόνο σήμερα...ανέκαθεν. Έτσι δεν θα  μπορούσε να μείνει εκτός του ποιητικού λόγου η Πρωτοχρονιά ή ο Νέος Χρόνος. Το παρόν αποτελεί ένα πολύ μικρό αφιέρωμα που προέκυψε ξεφυλλίζοντας έντυπο υλικό της βιβλιοθήκης μας..

 Για αρχή στίχους του Τάσου Λειβαδίτη

Ιανουάριος

 
Ένας καινούργιος χρόνος. Τι μας περιμένει;
Τι θα μας φέρει; Όνειρα, φιλοδοξίες, έρωτες, αινίγματα.
Κι ω φτωχά ημερολόγια που ύστερα από τόσες γιορτές τελειώνετε
τις μέρες σας μέσα σ’ ένα ρείθρο.

Συνέχεια με τον Κώστα Βάρναλη

Πρωτοχρονιάτικο

Σαράντα σβέρκοι βωδινοὶ μὲ λαδωμένες μποῦκλες
σκεμπέδες, σταβροθόλωτοι καὶ βρώμιες ποδαροῦκλες
ξετσίπωτοι, ἀκαμάτηδες, τσιμπούρια καὶ κορέοι
ντυμένοι στὰ μαλάματα κ᾿ ἐπίσημοι κι ὡραῖοι.
Σαράντα λύκοι μὲ προβιὰ (γι᾿ αὐτοὺς χτυπᾷ ἡ καμπάνα)
καθένας γουρουνόπουλο, καθένας νταμιτζάνα!
Κι ἀπὲ ρεβάμενοι βαθιὰ ξαπλώσανε στὸ τζάκι,
κι ἀβάσταγες ἐνιώσανε φαγοῦρες στὸ μπατζάκι.
Ὄξ᾿ ὁ κοσμάκης φώναζε: «Πεινᾶμε τέτοιες μέρες»
γερόντοι καὶ γερόντισσες, παιδάκια καὶ μητέρες
κ᾿ οἱ τῶν ἐπίγειων ἀγαθῶν σφιχτοὶ νοικοκυρέοι
ἀνοῖξαν τὰ παράθυρα καὶ κράξαν: «Εἶστε ἀθέοι».

 

 Στίχοι από τον Κωστή Παλαμά

Πρωτοχρονιά

Αγάπες πρώιμες, όψιμες, αλαργινοί καιροί,
τώρα και χτες, πληγές, χαρές, ω ριζικά του κόσμου,
κι εσείς που κάπου ζήσατε, και λιώνετε νεκροί,
κι εσείς με μάτια ολάνοιχτα που ζείτε ακόμα εμπρός μου,

πατρίδα μου, πατρίδες μου, θύμησες, τόποι, νιάτα,
κι εσείς ονείρατα άστρεχτα, κι η ελπίδα εσύ, και ο τρόμος
κι η ορμή, κι εσείς που απάντησα και σύντυχα στη στράτα,
ή καβαλάρης στης ζωής το διάβα ή πεζοδρόμος,
καρποί που μαραγκιάσατε κι εσείς βλαστοί δροσάτοι,

φαντάσματα και πλάσματα, χαρίστρα μου η ψυχή.
Της ρήγισσας Πρωτοχρονιάς μεστό είναι το παλάτι,
διάπλατα σας ανοίγεται, και πλούσιοι και φτωχοί.
Ρήγας κι εγώ, στο ερημικό νησί μου πάντα, ορίζω
το θησαυρό που δίνεται, και δε θε να στερέψει.

—Ξένοι, δικοί μου, φίλοι μου και οχτροί μου, σας χαρίζω
τη λυρική μου σκέψη!

 

  Δεν θα μπορούσαν να λείψουν οι στίχοι της Κικής Δημουλά

Το κοριτσάκι με τα σπίρτα

Απόγευμα πρωτοχρονιάς
ψυχή στους δρόμους.
Μονάχα κάτι γκρίζο παλαιό
καινούργιου χρόνου.

Τρέμουν από το κρύο
τα σταυροδρόμια και οι γωνίες
σφίγγονται κολλάνε να ζεσταθούν
επάνω σε αλλότριας πατρίδας
πλανόδιους ανθοπώλες

μπουκέτα φασκιωμένα
με αγριωπό χαρτί
και η φτηνή ποιότητα
με τρύπες διανθισμένη γύρω γύρω
από αυτοδίδακτο ψαλίδι καμωμένες

όπως κι εμείς όταν παιδιά
για σχέδια πεινασμένα
σ’ εφημερίδα διπλωμένη ομοιόμορφα
μικρά τετραγωνάκια ψαλιδίζαμε
κι όπως ξεδιπλωνόταν το χαρτί
τι χαρούμενα τι αλλεπάλληλα, τι συμμετρικά
παραθυράκια διάπλατα μάς άνοιγε το μέλλον.

Απόγευμα πρωτοχρονιάς
ψυχή στους δρόμους
μόνο κλειστά μεγάλα γκρίζα παράθυρα
κι ένα φτωχό χιονόνερο που ζητιανεύει χιόνι.

Για το τέλος ο παντοτινός Γεώργιος Σουρής

Πρωτοχρονιά

Καινούργιος χρόνος!... τι χαρά!... τι εὐτυχία πάλι!
ὅλοι βαστοῦνε κἄτι τὶ καὶ εἰς τὰ δυο των χέρια,
ὅλοι χαρούμενοι κτυποῦν στὸν τοῖχο τὸ κεφάλι
καὶ βλέπουν τοὺς λογαριασμοὺς καὶ τὰ παλῃὰ τεφτέρια.

Βλέπω κι’ ὁ δύστυχος ἐγὼ σ’ ἕνα μικρὸ τεφτέρι,
κανεὶς σ’ ἐμένα δὲν χρωστᾷ, σ’ ἄλλους ἐγὼ χρωστῶ,
βλέπω δυὸ ἐπιτύμβια εἰς ἕνα καροτσέρη
καὶ δώδεκα ἑξάστιχα στὸν Ἰησοῦ Χριστό.

Ἀνοίγω ἄλλο δεύτερο καὶ βλέπω παρ’ ἐλπίδα
εἰς πράξεις δεκατέσσαρας ἕνα φρικτὸ μου δρᾶμα,
σὲ μιὰ κουτσὴ γειτόνισσα θερμὴ ἀκροστιχίδα,
κι’ ἕνα πρὸ χρόνων ἔμμετρον ἐρωτικόν μου γράμμα.

Ἀνοίγω τρίτο, καὶ ἰδοὺ ἐμπρός μου ἐλεγεῖον
σ’ ἕνα πτωχὸν ἀπόμαχον κι’ ἀρχαῖον θυρωρόν,
κεραυνοβόλος σάτυρα εἰς ἕνα Ὑπουργεῖον
καὶ θούριον στοὺς Κρητικοὺς μακρὺ καὶ φλογερόν.

Ἀνοίγω τὰ ντουλάπια μου γιὰ νὰ τὰ καθαρίσω,
νὰ δῶ τι ἐπερίσσεψε ἀπὸ τὸν ἄλλον χρόνον,
ἀλλὰ τὰ βλέπω ἀδειανὰ καὶ μόνο πίσω πίσω
βρίσκω σὲ κίτρινο χαρτὶ κόνιν ἐντομοκτόνον.

Ἀνοίγω καὶ τὴν κάσσα μου νὰ δῶ τι ἀπομένει,
καὶ γιὰ νὰ δῶ καλλίτερα καὶ τὰ γυαλιὰ φορῶ,
καὶ βρίσκω μιὰ τοῦ Ὄθωνος δεκάρα σκουριασμένη
καὶ δυὸ ἀπολυτήρια ἀπ’ τὸν παλῃὸ καιρό.

Σφαλῶ καὶ τὰ ντουλάπια μου, σφαλῶ καὶ τὰ τεφτέρια,
φιλῶ καὶ τὴν φαμίλια μου μ’ ἀγάπη καὶ λατρεία
καὶ ψάλλω μ’ ἦχον πλάγιον σταυρώνοντας τὰ χέρια,
«Ἅη Βασίλης ἔρχεται ἀπὸ τὴν Καισαρεία».

Αριστέα Παπαλεξάνδρου, «Άπαντες απόντες» Είχε καλόν καιρό και μαύρη θλίψη στην Αθήνα Χριστούγεννα του εννιά Πρωτοχρονιά του δέκα Κινητικότητα πολλή Γιορτές που κλήθηκαν κι οι πεθαμένοι να γιορτάσουν Δείπνα μ’ ευχές και προτροπές να σας ξεχάσω κάποιες μέρες όλοι το λέγαν κι έλιωνα πως ίσως κάτι ξέραν τόσο πικρό κι ανείπωτο σαν νά ’ναι θάνατός μας Ώσπου μου τό ’στειλες κι εσύ το λυπημένο γράμμα κι ό,τι κι αν πω θά ’ναι ϕαιδρό σαν όλα τα θλιμμένα Και θα κρατούν αιώνια οι νύχτες που θα έρθουν με δίχως την ανάσα σου με δίχως την ϕωνή σου σαν τις παλιές τις εποχές Πρωτοχρονιές του κόσμου Έξω να βγω κόσμο να δω κι εσένα να ξεχάσω Λες κι η ζωή μου δόθηκε για να την διαγράψω (Από τη συλλογή «Υπογείως», εκδ. Τυπωθήτω – Λάλον ύδωρ, 2012)

Πηγή : Andro.gr [ https://www.andro.gr/empneusi/new-years-poems/10/ ]

Πηγές αποτελούν έντυπα που βρίσκονται στην βιβλιοθήκη μου.Έτσι συμβαίνει σχεδόν με όλα τα θέματα που αναρτώ.

Το αγαπημένο τραγούδι από τότε που ήμουν παιδί!

 

 

Πάει ο παλιός ο χρόνος 

Μουσική και Στίχοι: Λεβέντης Μανώλης

Πάει ο παλιός ο χρόνος
ας γιορτάσουμε παιδιά
και του χωρισμού ο πόνος
ας κοιμάται στην καρδιά

Καλή χρονιά χρόνια πολλά
καλή χρονιά χρόνια πολλά
Χαρούμενη, χρυσή Πρωτοχρονιά !

Γέρε χρόνε φύγε τώρα,
πάει η δική σου η σειρά
ήρθε ο νέος με τα δώρα
με τραγούδια με χαρά

Καλή χρονιά χρόνια πολλά
καλή χρονιά χρόνια πολλά
Χαρούμενη, χρυσή Πρωτοχρονιά !

Μα κι αν φεύγεις μακριά μας,
στην καρδιά μας πάντα ζει
κάθε λύπη και χαρά μας
που περάσαμε μαζί

Καλή χρονιά χρόνια πολλά
καλή χρονιά χρόνια πολλά
Χαρούμενη, χρυσή Πρωτοχρονιά !