Sofia Agrapidi

Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου 2021

Η χαρά για τα πλυντήρια ρούχων στη δεκαετία του '50.

Κάποια θέματα αρχικά τα χαρακτηρίζει κανείς ως υποδεέστερα από την ποικιλία της επικαιρότητας ή ακόμη και αστεία.

Όμως αν ξεφυλλίσει κανείς τις πηγές, αν ακούσει τις αφηγήσεις των ανθρώπων που έζησαν τις καταστάσεις σχετικά με το κάθε θέμα από τα χαρακτηριζόμενα όπως παραπάνω, αν θυμηθεί ο ίδιος, θα διαπιστώσει πως κρύβουν όμορφες ιστορίες αλλά και γραμμές από την εξέλιξη της κοινωνίας.

Εδώ και καιρό μου ήρθαν στον νου οι εικόνες από τις διαχρονικές ελληνικές ταινίες με τα πλυσταριά στις πολυκατοικίες και τις σκάφες όπου αναλάμβαναν δράση οι νοικοκυρές κι ακόμη περισσότερο οι υπηρέτριες που συνήθως ήταν νεαρά κορίτσια από την ηπειρωτική και νησιωτική επαρχία, εικόνες από τα ποτάμια στα χωριά με τους κόπανους όπου κατέβαιναν οι γυναίκες να πλύνουν,το καζάνι που ζέσταιναν το νερό, την αλισίβα (από τη στάχτη),τις μπουγάδες που συνήθως άπλωναν κάθε Σάββατο με εκείνα τα σχοινιά γεμάτα λαμπερά λευκά ρούχα μυημένα στο λουλάκι.

Κατά το ομαδικό πλύσιμο στα ποτάμια και στις λίμνες, στις γειτονιές με τις κοινές αυλές , οι ιστορίες είναι απερίγραπτες που διαδραματίζονταν, από την κοινωνική κριτική (κουτσομπολιό), τις συνταγές για φαγητά και γλυκά μέχρι συνοικέσια (προξενιά). Ακόμη το πέρασμα για τα ποτάμια με τα κοφίνια γεμάτα ρούχα για το πλύσιμο, αποτελούσε έναν τρόπο ερωτικών ραντεβού, αφού ήταν η ευκαιρία για να κοιταχτούν οι ερωτευμένοι,καθόσον οι εποχές ήταν στο άλλο άκρο από το σημερινό πάλι που το φλερτ και η αληθινή σημασία του έρωτα έχασαν την ομορφιά τους.

Κάποιες φορές τα γέλια κι οι χαρούμενες φωνές, γίνονταν τσακωμοί (...όπως οι παλιές γειτόνισσες που γράφουν πολλά βιβλία της εποχής, που άλλοτε πίνανε μαζί καφέ και σε λίγα λεπτά είχαν αρπαχτεί..) όταν η μια παίνευε την τελειότητα του αποτελέσματος του δικού της πλυσίματος κι η άλλη νόμιζε ότι το έκανε για να υποβιβάσει τον δικό της τρόπο.

Με τα χρόνια οι απαιτήσεις της οικογένειας, του κάθε ατόμου αυξήθηκαν και πλέον το πλύσιμο στο χέρι ήταν κυριολεκτικά μαρτύριο.

Έτσι το πλύσιμο έγινε κύρια δουλειά του ηλεκτρικού πλυντηρίου.

Για να φτάσουμε στο ηλεκτρικό πλυντήριο προηγήθηκαν άλλα βήματα που δεν ανήκουν στο παρόν κείμενο. Γενικά όμως το ηλεκτρικό πλυντήριο ρούχων παρήχθη πρώτη φορά μαζικά το 1906.

Στην Αθήνα (και στις μεγάλες ελληνικές πόλεις γιατί στα χωριά άργησε σχετικά να φτάσει) κατά τη δεκαετία του '50 μέσα σ' όλα τα άλλα που ταλαιπωρούσε τους κατοίκους όπως η έλλειψη συγκοινωνιών στις προχωρημένες ώρες, οι νοικοκυρές έστηναν πανηγύρι αφού η μπουγάδα καταργούνταν. Κακά τα ψέματα, η ορθοστασία ήταν ένα μαρτύριο και το πλύσιμο μια από τις βασικές οικιακές δουλειές για όλες τις γενιές.

Η Αθήνα τότε είχε εικοσιπέντε ηλεκτρικά πλυντήρια και περίμεναν σε πολύ σύντομο διάστημα να γίνουν τριάντα πέντε.Οι νοικοκυρές πήγαιναν τα ρούχα τους και για τρεις οκάδες περίπου πλήρωναν 12.000 δραχμές ενώ αν έδιναν άλλες 3.000 δραχμές είχαν τη δυνατότητα να τα παραλάβουν στεγνωμένα.

Θα συνεχίσω την αναφορά στη δεκαετία του '50 έτσι για μια αλλαγή από όλα όσα μας βομβαρδίζουν και μας ταλαιπωρούν..

Μια ηλιόλουστη μέρα

Σκόρπισε ο ήλιος

τη γλυκιά θαλπωρή του.

Γέμισαν τα σχοινιά

πολύχρωμες μπουγάδες.

Βγήκαν οι νοικοκυρές

στα κάτασπρα πεζούλια

κεντώντας και πλέκοντας

της ζωής τους τα όνειρα.

Οι αλάνες με φωνές

παιδιών πλημμυρίζουν

και τα πουλιά

φτερουγίζουν σε χαμηλά ύψη

τραγουδώντας τον ύμνο

προς τον Δημιουργό!

Σκόρπισε ο ήλιος

τη γλυκιά θαλπωρή του.

Τα σπίτια λούστηκαν στο φως

τ" αγόρια περνάνε στις γειτονιές

τα κορίτσια σεργιανίζουν

κι οι ψυχές τους

ταξίδια στα πέλαγα

γαλήνια αρμενίζουν.

Σοφία Δ. Αγραπίδη

11 Φεβ 2019

Υ.Σ Πηγή για τα στοιχεία αποτελούν περιοδικά της εποχής.

Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2021

ΑΝΑΤΟΛΗ ΨΥΧΗΣ, φωτογραφίες κι απόψεις.

Το πρώτο μου εκδοτικό βήμα, η ποιητική συλλογή " ΑΝΑΤΟΛΗ ΨΥΧΗΣ" πετάει με ούριους ανέμους κι αυτό διαπιστώνεται από τα σχόλια και τις κριτικές φίλων, γνωστών, αγνώστων.

Το ευχαριστώ αν και κοινότοπο, θεωρείται δεδομένο μαζί με τις ευχές μου για κάθε αγαθό χαράς κι αγάπης σε όλους σας.

Αυτή την ανάρτηση θα στοιχειοθετούν φωτογραφίες, γνώμες, απόψεις για την ΑΝΑΤΟΛΗ , θα είναι το δικό της αρχείο!

Με την γραπτή έκφραση συμβαδίζουμε χρόνια (το αρχείο μου περιλαμβάνει πολλές κριτικές ειδικών..) δεν ξεκίνησε τώρα με την έκδοση της ΑΝΑΤΟΛΗΣ. Αυτή αποτελεί τον καρπό δουλειάς, ενασχόλησης..ώριμης σκέψης.

Λίγα λόγια

δεν έσπευσα να εκδώσω το 2014 που απέσπασα το Α' βραβείο σε διεθνή λογοτεχνικό διαγωνισμό, ούτε με την ευκαιρία κάποιας από τις δεκαπέντε περίπου διακρίσεις που ακολούθησαν (εννοείται ότι υπάρχουν τα έγγραφα στοιχεία στη βιβλιοθήκη μου αλλά και στο διαδίκτυο) σε διάφορους διαγωνισμούς για τους οποίους οι πληροφορίες μου ήταν από το διαδίκτυο και φυσικά τη συμμετοχή μου δεν τη γνώριζε κανένας γνωστός....

Επίσης για όσους δεν με γνωρίζουν καλά, δεν επιχείρησα να πλησιάσω κανένα ΜΜΕ της περιφέρειας ή των μεγάλων πόλεων ώστε να ασχοληθεί με τις διακρίσεις μου όλα αυτά τα χρόνια. Η συγγραφή είναι τέχνη και ως τέχνη πρέπει να ανακαλύπτεται, δεν είναι εμπόρευμα που το διατυμπανίζουμε, δεν αποτελεί μέσο προβολής όπως κατά καιρούς διαπιστώνουμε (σαν την προεκλογική περίοδο με μια τραγική προσπάθεια πολλών να χρησιμοποιούν ένα βιβλίο ανεξαρτήτου ποιότητας σε όλα , προκειμένου να αποσπάσουν την προσοχή των ψηφοφόρων).

Μοιραίως η δημοσίευση και τα αφιερώματα ακολουθούν όταν ένα έργο ολοκληρώνεται.

Ακόμη δεν προωθώ μέσω μηνυμάτων το βιβλίο μου και δεν θα το πράξω ποτέ. Ο κοινωνικός μου περίγυρος, οι άνθρωποι που με γνωρίζουν, νέοι άνθρωποι που έρχονται στο διάβα της ζωής βλέπουν, διαβάζουν σχετικά και κρίνουν για το τι θα ακολουθήσουν. Δεν χρησιμοποιώ σελίδες δικτύωσης κάποιων φορέων που διαχειρίζομαι για να προβάλω το έργο μου.

Θεωρώ πως είναι πίεση, ίσως και υποβάθμιση για το ίδιο το έργο αν το χρησιμοποιήσουμε ως αντικείμενο κέρδους..

Όλα έρχονται όταν πρέπει, εμείς αυτό που οφείλουμε να κάνουμε για κάθε τομέα που αγαπάμε και θέλουμε να υπηρετήσουμε είναι να διακρινόμαστε από σεβασμό κι αξιοπρέπεια.

ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ

Είναι ένας τομέας που δεν άφησα ποτέ.Έτσι αποφάσισα η εκδοτική μου πορεία να συμβαδίζει μ' αυτόν. Σήμερα η κίνηση του βιβλίου αφιερώνεται εξ ολοκλήρου στο ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΕΙΟ ΟΡΦΑΝΟΤΡΟΦΕΙΟ,το επόμενο μπορεί να μοιραστεί με κάτι άλλο..

Δεν επιθυμώ να αναφερθώ δημόσια και λεπτομερώς στη σχέση μου με τον όρο φιλανθρωπία.

Πιστεύω στις αξίες, στην σταθερή πορεία και όχι στις ξαφνικές λάμψεις και έτσι πορεύομαι.

Ευχές για πάντα σε όλους σας!!

Η χαρά μου πηγάζει εκεί που όταν ανοίγετε την ΑΝΑΤΟΛΗ βρίσκετε κάτι που σας εκφράζει , σας προβληματίζει, σας αγγίζει..

Η ποίηση δεν διαβάζεται απλά , ξεφυλλίζεται πάντα όταν θέλεις να ξεφύγεις από διάφορα ..

Ελπίζω η ΑΝΑΤΟΛΗ ΨΥΧΗΣ να είναι για πάντα στην παρέα σας!!

ΔΙΑΦΟΡΑ ΑΠΟ ΠΡΟΦΙΛ ΦΙΛΩΝ