OMIΛΟΣ ΦΙΛΙΠΠΩΝ ΑΝΔΡΑΒΙΔΑΣ "ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ".Η ΠΕΝΤΑΕΤΗΣ ΤΟΥ ΔΙΑΔΡΟΜΗ.

 Ο Όμιλος Φιλίππων Ανδραβίδας "ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ" φέτος συμπλήρωσε πέντε χρόνια από την ίδρυσή του η οποία είναι το αποτέλεσμα της αγάπης για την ιππική παράδοση της Ανδραβίδας καθώς και του πάθους για το άλογο 28 ιπποπαραγωγών που αποτελούν τα ιδρυτικά του μέλη. Πριν αναφερθώ στο έργο του ακολουθεί μια σύντομη αναδρομή της ιππικής ιστορίας της Ανδραβίδας.

Η ιππική ιστορία της Ανδραβίδας είναι γνωστή και ριζώνει στα χρόνια του Ομήρου.
Συνεχίστηκε κατά την περίοδο που ήταν πρωτεύουσα του Πριγκιπάτου του Μωρέως όπου και κατόπιν διασταύρωσης των αλόγων της περιοχής με εκείνα των Φράγκων Ιπποτών,γεννήθηκαν νέα άλογα με αγωνιστικές ικανότητες.
Η φήμη των ανδραβιδαίικων αλόγων είχε φτάσει από πολύ παλιά πέρα από τον Ελλαδικό χώρο, στην αυλή της Άννας της Αγγλίας  τότε...
Ο Ελληνικός Στρατός είχε άλογα Ανδραβίδας.
Τα άλογα ανήκαν στην οικογένεια των ανδραβιδαίων όπου τα χρησιμοποιούσαν για τις αγροτικές δουλειές, κάτι που αργότερα εκτελούν τα γεωργικά μηχανήματα.

ΙΠΠΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ ΑΝΔΡΑΒΙΔΑΣ
Το 1928 για πρώτη φορά με πρωτοβουλία της Φιλίππου Ενώσεως Ελλάδας, πραγματοποιήθηκε η πρώτη Ιππική Έκθεση Ανδραβίδας μοναδική τουλάχιστον για τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Η διοργάνωση της Ιππικής Έκθεσης ανήκε στον Δήμο Ανδραβίδας τότε, ανήκει στον Δήμο Ανδραβίδας - Κυλλήνης σήμερα.
Η εν λόγω δραστηριότητα είχα μια τετραετή παύση κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.Σύμφωνα με τις μέχρι τώρα πληροφορίες του αρμόδιου φορέα δεν θα πραγματοποιηθεί και κατά το τρέχον έτος  γεγονός που έχει στενοχωρήσει τους φίλους ιπποπαραγωγούς,γεγονός που δεν είναι ευχάριστο για κανέναν από εμάς.Ο Όμιλός μας είχε αποστείλλει σχετικό έγγραφο με κάποιες προτάσεις στη Δημοτική Αρχή ως μια προσπάθεια να μην σταματήσει ο θεσμός.Ως Όμιλος δεν μπορούμε να στηλιτεύσουμε τις αποφάσεις των αρμοδίων,ούτε να προχωρήσουμε σε συγκρίσεις  με δραστηριότητες άλλων δήμων και πόλεων.Η παγκόσμια κατάσταση επιβάλλει κάποιους κανόνες κι ο κάθε φορέας οφείλει να κρίνει και να ενεργήσει αναλόγως.

                            
Προσωπικά μεγάλωσα σε οικογένεια όπου το άλογο εκτός της εργασιακής σχέσης με τον πατέρα μου είχε βαθιά συναισθηματική με όλους μας κι ως εκ τούτου γνώρισα ιπποπαραγωγούς φίλους του που κατέφταναν στην Ανδραβίδα με χαρά από πολλά μέρη με σκοπό να αγοράσουν ανδραβιδαίικα άλογα, να ανταλλάξουν ιδέες, να διδαχθούν περί των ιππικών κυρίως κατά τις μέρες της Έκθεσης όπου ασπρίζονταν οι αυλές, ετοιμάζονταν τα καλά σερβίτσια και τ' άσπρα σεντόνια για τη φιλοξενία, φιλοξενούσαμε τα άλογα των φίλων στους σταύλους μας (η οικογένειά μου και οι άλλοι ιπποπαραγωγοί της πόλης).

Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΟΜΙΛΟΥ ΦΙΛΙΠΠΩΝ!
Οι Σπαρτακιστές ορμώμενοι από τη φλόγα της συνέχισης της ιππικής ιστορίας και της αληθινής αγάπης τους για το άλογο, από την πρώτη στιγμή της ίδρυσης του Ομίλου ( ο οποίος απαριθμεί περί τα 90 μέλη με 140 περίπου άλογα) συμμετέχουν σε ιππικές εκδηλώσεις (περίπου 100 για την ώρα) στην περιοχή  αλλά και εκτός περιοχής όπως Αχαϊα, Αρκαδία,Μεσσηνία,Αργολίδα, Αιτωλοακαρνανία, Μαγνησία  με κορυφαία τη συμμετοχή στη Διεθνή Έκθεση για την κτηνοτροφία και πτηνοτροφία ZOOTECHNIA που διεξάγεται στη Θεσσαλονίκη.Επίσης αντιπροσωπεία των Σπαρτακιστών επισκέπτεται την έκθεση περί ιππικής στην πόλη VERONA της Ιταλίας.Ο Όμιλος διοικείται από συμβούλιο το οποίο είναι αποτέλεσμα εκλογών που διεξάγονται κάθε δυο χρόνια, διαθέτει όλα τα απαραίτητα νόμιμα και πλήρως ενημερωμένα βιβλία, διαθέτει ελεγκτική επιτροπή επί των οικονομικών και είναι απολύτως έννομη η υπόστασή του. Διαχειρίζεται ένα μεγάλο ιππικό κέντρο στους σταύλους του οποίου φιλοξενούνται στην Ιππική Έκθεση Ανδραβίδας τα άλογα ιπποπαραγωγών φίλων που τιμούν τον τόπο μας , ερχόμενοι από άλλες περιοχές.

Από την πρώτη χρονιά της σύστασής του σε ετήσια βάση διοργανώνει την κύρια ιππική  του δραστηριότητα τη ΣΠΑΡΤΑΚΙΑΔΑ με τη συμμετοχή μελών, φίλων και γνωστών που έρχονται και πάλι από αρκετά μέρη.Και σ'  αυτή την εκδήλωση είναι δεδομένη η φιλοξενία των ίππων στους σταύλους του Ομίλου.Η ΣΠΑΡΤΑΚΙΑΔΑ είναι μια πολύ όμορφη εκδήλωση που συγκεντρώνει πολύ κόσμο στην Ανδραβίδα. Για τους γνωστούς λόγους φέτος δεν πραγματοποιήθηκε αν και είχε προηγηθεί η δέουσα προετοιμασία.

Ως Όμιλος εκτός της καθημερινής φροντίδας των αλόγων κάτι που λόγω όλων των δυσκολιών των εποχών απαιτεί θυσίες, των ιππικών δραστηριοτήτων έχει αναπτύξει και φιλανθρωπικό - εθελοντικό έργο με τη συμμετοχή μελών σε εθελοντική αιμοδοσία (στην περιοχή , στην ΑΘήνα και σε άλλα μέρη), στηρίζει φορέα που ασχολείται με παιδιά στην περιοχή της Ηλείας, συνδράμει όπου του ζητηθεί και μπορεί, σε συνανθρώπους που έχουν ανάγκη καθώς και σε άλλους φορείς όπως το περασμένο έτος για την αγορά φορητού απινιδωτή που θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί και από τον Ερυθρό Σταυρό (Αμαλιάδα).

Τέλος οι ιππικές τους συμμετοχές σε διάφορες εκδηλώσεις όπου τον καλούν άλλοι φορείς, χαρακτηρίζονται από πνεύμα αφιλοκερδές και αφιλόδοξο.
Με την ευχή να ξεπεραστεί η "κακοκαιρία" που δέρνει την ανθρωπότητα και την ελπίδα για καλύτερες μέρες, με την ευχή να ξαναανταμώσουμε σε ιππικά δρώμενα οι ΣΠΑΡΤΑΚΙΣΤΕΣ είναι έτοιμοι για ιππικές και ανθρωπιστικές πορείες!
Με Αγάπη και σεβασμό προς όλους

Μηλέα Μάνης,οικία Φουρνάρου.Στον απόηχο μιας όμορφης απόδρασης.

 

 

 

Πολλές φορές τα απρογραμμάτιστα ταξίδια είναι τα καλύτερα, όπως αναφέρει ο λαός.

Κάτι που επιβεβαιώσαμε οικογενειακώς ακόμη μια φορά όταν σκεφτήκαμε να ταξιδέψουμε στη Μάνη που αγαπάμε όχι μόνο ως τόπο δικής μου καταγωγής (Λακωνική Μάνη η καταγωγή του γένους Αγραπίδη αλλά κατ' εμέ όλη η Μάνη είναι πανέμορφη) αλλά και ως μια περιοχή με ιδιαίτερο φυσικό κάλλος, γεύσεις, φιλόξενους ανθρώπους, παραβλέποντας το παρεξηγημένο ύφος που προσδίδουν αρκετοί .. Επιθυμώντας να αποφύγουμε την κοσμική παραλία όχι από τον τρόμο της τυχόν μετάδοσης του ιού (τις παραλίες που αντί για θάλασσα και άμμο, βλέπει κανείς μόνο κορμιά και ξαπλώστρες δεν τις προτιμούσαμε ανέκαθεν,αφού ούτε ψυχαγωγία χαρίζουν,ούτε ελεύθερο μπάνιο και φυσικά η επικινδυνότητα για διάφορα είναι σχεδόν σίγουρη..) αλλά καθόσον αναζητούσαμε την αληθινή ξεκούραση και διαφυγή από την καθημερινή ειδησεογραφία, από τον πανικό που χαρακτηρίζει την πλειονότητα του κοινωνικού συνόλου,από την έκδηλη αντικοινωνικότητα, επιδιώξαμε να βρεθούμε στο βουνό που είχαμε πολύ μεγάλες πιθανότητες το περιβάλλον και μόνο να φαινόταν αντάξιο των προσδοκιών μας.

 

Με το δεδομένο ότι τον  περασμένο χρόνο είχαμε επισκεφτεί τη Μονεμβασία και την Ελαφόνησο, ότι δεν είχαμε πολύ διαθέσιμο χρόνο γι' αυτή την απόδραση αλλά και επειδή θέλαμε να βρεθούμε στην περιοχή της Καρδαμύλης, αρχίσαμε τη διαδικτυακή αναζήτηση  για κατάλυμα σε κάποιο χωριό εφόσον αυτό ήταν εφικτό. Έτσι βρήκαμε στο χωριό Μηλέα την οικία Φουρνάρου, ένα παραδοσιακό πέτρινο αρχοντόσπιτο με την ιστορία αιώνων φορτωμένη σε κάθε του γωνιά.

Μας εντυπωσίασε η ευγένεια και το ενδιαφέρον του ιδιοκτήτη από την πρώτη στιγμή, ο οποίος επικοινώνησε μαζί μας και ήταν διαθέσιμος για ότι χρειαστούμε

. 

Παίρνοντας μετά τη Στούπα το δρόμο για το χωριό,η  διαδρομή μας μάγεψε αφού νιώθαμε ότι όσο ανεβαίναμε στο βουνό (δυτική πλευρά Ταϋγέτου περίπου στα 600 μ. υψόμετρο) τόσο αφήναμε πίσω όλα τα μάταια που μας χαρακτηρίζουν.

Φτάνοντας στην πλατεία με την ξεχωριστή σε ιστορία, αρχιτεκτονική, αγιογραφίες εκκλησία της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος του 13ου αιώνα και το μοναδικό καφενείο - μεζεδοπωλείο, η δροσερή ατμόσφαιρα, η απουσία θορύβων, η απλότητα μέσω της αρχοντιάς των οικημάτων (ακόμη και των μισοκατεστραμμένων) μας γέμισε εσωτερική δύναμη και ηρεμία ταυτόχρονα.

Η κυρία Ευαγγελία από το καφενείο, έτρεξε να μας καλωσορίσει και να μας οδηγήσει στο σπίτι. Φτάνοντας εκεί σε καθαρά παραδοσιακά βήματα οι χώροι και η διακόσμηση, μόνο θετική αύρα πήγαζε από παντού.

Στον κάτω χώρο ένα όμορφο υπνοδωμάτιο, μια μεγάλη κουζίνα σε θολωτό σχήμα, ένα μικρό χολ και μια αυλή με τη μουριά να δίνει ίσκιο.Δυο σκάλες οδηγούν στον επάνω όροφο αλλά πριν ανεβούμε βρίσκεται το μπάνιο σε θολωτό σχήμα κι αυτό, δίπλα από μια επιβλητική αυλόπορτα. Έτσι ήταν τα μπάνια της εποχής, κάτω ή και έξω στην άκρη πολλές φορές της αυλής.

Οι πολεμίστρες πλέον λειτουργούν ως παραθυράκια που για όποιον μπορεί να ονειρευτεί, φέρνουν εικόνες αιώνων ..

Η καθαριότητα ήταν εμφανής και η αρχοντιά επίσης.

Επάνω υπάρχουν δυο μπαλκόνια (αυλές θα έλεγα γιατί δεν είναι τα στενά μπαλκόνια που γνωρίζουμε) και δυο μεγάλα δωμάτια με διπλό κρεβάτι, μονό, δυο καναπέδες (ο ένας με δυνατότητα ανοίγματος για χρήση ύπνου). Το ταβάνι εννοείται πως δεν είναι κλειστό αλλά ανοιχτό με δοκάρια όπως στα παραδοσιακά οικήματα. Κάθε παραθυράκι που βλέπει σε διαφορετική πλευρά του βουνού και του χωριού, ανοίγοντάς το αισθάνεται κανείς τη δροσιά που κανένα κλιματιστικό δεν προσδίδει.

Μια μεγάλη (καλύπτει τον τοίχο) καλαίσθητη ντουλάπα είναι διαθέσιμη για να εναποθέσει ο επισκέπτης τα ατομικά του είδη και βέβαια γεμάτη πεντακάθαρες κουβέρτες σε περίπτωση που χρειαστούν.

Η ανατολή του ήλιου που φαίνεται από το ένα μπαλκόνι δίνει μια μοναδική εμπειρία στον καθένα μας , όταν με το που φέγγει η μέρα και πριν βγει για τα καλά ο ήλιος, οι νυχτερίδες τρέχουν στην κουφάλα της μουριάς για να κρυφτούν έως το βράδυ που θα ξαναβγούν.

Όσο για το ηλιοβασίλεμα....όλος ο ορίζοντας μετατρέπεται σε μια σπάνια παλέτα η οποία κυριολεκτικά μαγεύει..

Η Μηλέα έχει ενδιαφέρουσα θέση στις σελίδες της ελληνικής ιστορίας. Δεν θα αναφερθώ στο παρόν αφιέρωμα σ' αυτό το θέμα αφού είναι κάτι που εύκολα μπορεί ο καθένας να μάθει μέσω του διαδικτύου. Επιγραμματικά αναφέρω ότι εκεί φιλοξενήθηκε η οικογένεια  του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη (όταν ήταν νεαρός) για τρία χρόνια, στον πύργο της οικογένειας Κριπαράκων. Ο τάφος του πατέρα του  Κωνσταντής βρίσκεται στο συνοικισμό Κυβέλεια. Η Μηλέα αποτελείται από τους οικισμούς Φαγριάνικα, Ξανθιάνικα, Σεκουριάνικα, (που συγκροτούν τον κεντρικό οικισμό της Μηλιάς), και επίσης από την  Κάτω Χώρα και τα Κυβέλεια (γνωστά και ως Γαρμπελιά) σύμφωνα με τη Βικιπαίδεια.

Στο καφενείο ο κ.Φίλιππος και η κ.Ευαγγελία έχουν πάντα κάτι γευστικά ενδιαφέρον για όλη τη διάρκεια της ημέρας έως αργά το βράδυ..από υπέροχη ομελέτα με πατάτες ή παστό έως κατσικάκι ή αγριογούρουνο, μαγειρεμένα με εξαιρετικό μεράκι!!

 Η Μηλέα έμεινε με τις καλύτερες εντυπώσεις στην καρδιά μας καθώς και η οικία Φουρνάρου (βασικός παράγοντας ο χώρος διαμονής σε κάθε εκδρομή). 

Σκοπός μας να αποτελεί ορμητήριο για όλη την περιοχή και στο μέλλον αφού έχουμε υγεία και οι καταστάσεις το επιτρέπουν.

Το παρόν δεν αποτελεί διαφημιστική προσπάθεια απλά η αφήγηση και περιγραφή των δικών μας αναμνήσεων - εντυπώσεων με το ηθικό χρέος να αναδεικνύουμε τις ομορφιές της πατρίδας καθώς και την ευγενική συμπεριφορά (επί του θέματος ιδιοκτήτη οικίας, ζεύγους καφενείου), κάτι που δεν είναι δεδομένο.

Με την ευχή για κάθε καλό στην ανθρωπότητα και την υπόσχεση ότι η Μάνη σε κάθε σημείο της είναι μια γλυκιά πλανεύτρα μάγισσα!!!

Καλοκαιρινές αναμνήσεις από την Αθήνα του '50.

Πριν λίγες μέρες  έπεσαν στα χέρια μου κάποιες σημειώσεις και φωτογραφίες από το αρχείο συγγενικού μου προσώπου σχετικά με τη δεκαετία του '50. Μαζί με το πολύ ενδιαφέρον βιβλίο του Γιάννη Καιροφύλα αποτελούν τις πηγές δημιουργίας αυτού του αφιερώματος.

Πιστεύω ότι είναι χρέος μας προς όλους να αναφερόμαστε κατά καιρούς στα περασμένα, ως μια γλυκιά νότα, ως στοιχεία περί των αλλαγών των εποχών, αφού όλες έχουν αφήσει το χρώμα τους στην πορεία της κοινωνίας..

Καλοκαίρι της δεκαετίας του ' 50 στην Αθήνα κι όταν ο υδράργυρος ξεπερνούσε τους 35 βαθμούς Κελσίου ο κόσμος μετέτρεπε τις ταράτσες των μονοκατοικιών, των διώροφων ή τριώροφων οικιών σε θερινά υπνοδωμάτια χωρίς τον τρόμο των ληστειών, δίχως τη στέρηση αυτού του είδους ελευθερίας που δεν ήταν κάτι άλλο, από την ομορφιά μιας αληθινής ανθρώπινης κοινωνίας.

Τον Ιούλιο του 1953 ήταν που το θερμόμετρο ξεπέρασε τα συνηθισμένα για την εποχή στην Αθήνα.Τότε οι κάτοικοι άλλοι με στρώματα, άλλοι μεταφέροντας τα κρεβάτια τους αποφάσισαν να χαρούν τον Αττικό ουρανό, να κοιτούν τ' αστέρια , να προσπαθούν να δώσουν εξήγηση στα σχήματα του φεγγαριού.

Στον εξωτερικό χώρο των σπιτιών, στις ταράτσες έβρισκαν δροσιά αλλά ταυτόχρονα απολάμβαναν αστείες στιγμές με τους γείτονες.

Όπως ήταν φυσιολογικό υπήρχαν κι αυτοί που με τα ροχαλητά τους διέκοπταν την ησυχία σε βαθμό τρομακτικό κάποιες φορές με αποτέλεσμα η αντίδραση όσων ενοχλούνται άρχιζε απότην ευγενική προσπάθεια ηρεμίας με τα "σουτ" και έφτανε έως βαριές ύβρεις.Άλλοι βέβαια ξεκινούσαν τα ανέκδοτα, γελούσαν με όλους και αντάμωναν την ανατολή....

Βέβαια δεν έλειπαν και τα ερωτικά σκιρτήματα όταν οι καλλίγραμμες κοπέλες κυκλοφορούσαν στο σκοτάδι φορώντας τα αραχνοΰφαντα νυχτικά...δίνοντας την ευκαιρία στους νεαρούς από τις δίπλα ταράτσες να τις θαυμάζουν..να δημιουργούν τους ερωτικούς τους στόχους..

Το καλοκαίρι του '53 τα νυκτερινά κέντρα και γενικότερα τα θεάματα σύμφωνα με το βιβλίο του Γ. Καιροφύλα βρέθηκαν αντιμέτωποι με οικονομική κρίση η οποία αντιμετωπίστηκε όταν οι επιχειρηματίες σκέφτηκαν να μειώσουν τις τιμές του κάθε εισιτηρίου στο μισό. Μεγάλο οικονομικό πρόβλημα παρουσιάστηκες και στα παραλιακά κέντρα λόγω της ακρίβειας με αποτέλεσμα πολλοί καλλιτέχνες να μείνουν χωρίς έσοδα αφού οι  επιχειρηματίες δεν τους πλήρωναν. 

Ο Ιούνιος είχε βροχές, ο καιρός ήταν άστατος γενικά και ο Ιούλιος όπως προανέφερα ήταν πολύ ζεστός.

Στην αθηναϊκή κοινωνία όμως είχε σημαντική θέση η μόδα της ενδυματολογικής εμφάνισης με το πικέ και την οργκάντζα να είναι στα μεγαλεία τους. Τα ρούχα είχαν όμορφα σχέδια και απαλά χρώματα με τιμές σχετικά καλές αλλά η οικονομική κατάσταση δεν άφηνε περιθώρια σε πολλές Αθηναίες για ν' αποκτήσουν κάποιο μοδάτο φόρεμα.Γι' αυτό πολλές προτιμούσαν να ανανεώσουν την γκαρνταρόμπα τους ακόμη και με μια μπλούζα  "μπροντερί". Οι διαφημίσεις έκαναν αναφορά σε κάποια νέα υφάσματα για τα οποία δεν ήταν απαραίτητο το σιδέρωμα, με διάφορες τιμές όπως: η οργκάντζα είχε 30.000 έως 60.000 δραχμές ο πήχυς, τα λινά 40.000 έως 50.000 δραχμές, οι νάυλος τσάντες 60.000 έως 80.000 δραχμές, οι γόβες 180.000 έως 280.000 δραχμές, τα ανδρικά κοντομάνικα πουκάμισα 65.000 έως 100.000 δραχμές και πολλά άλλα.

Επίσης αψηφώντας τη ζέστη οι γυναικείες παρουσίες της Αθήνας άφησαν μακριά τα μαλλιά τους μετά από ένα διάστημα του κοντού χτενίσματος, δημιουργώντας έτσι θετικές εντυπώσεις από τον ανδρικό πληθυσμό.

Τέλος το κακό για την κοινωνία ήταν οι πολλές απόπειρες αυτοκτονίας μαθητών και μαθητριών επειδή δεν είχαν επιτυχία στις σχολικές εξετάσεις.

Με την ευχή να κρατάμε και να αξιοποιούμε ότι είναι ωραίο για τον άνθρωπο από κάθε εποχή!!!

Καλωσορίζοντας τον Ιούλιο.

Ιούλιος αύριο!!!

ας τον καλωσορίσουμε με αγάπη και χαρά!

Η φύση μας δείχνει όλες τις εκφάνσεις της ζωής...ότι προχωράμε μέσα από μικρές ή μεγάλες δυσκολίες και σε οποιοδήποτε επίπεδο.

Ο Ιούλιος αποτελεί τον έβδομο μήνα του χρόνου κατά το Ιουλιανό και Γρηγοριανό Ημερολόγιο και έχει τον πλουσιότερο αριθμό ημερών...31!Είναι ο κεντρικός μήνας του καλοκαιριού.

Σύμφωνα με τις ιστορικές πηγές στο αττικό ημερολόγιο ο Ιούλιος ήταν ο πρώτος μήνας του έτους και τον ονόμαζαν Εκατομβαιών με αριθμό ημερών 30.

Στο παλιό ρωμαϊκό ημερολόγιο έχει την πέμπτη θέση (Ouintilis στα λατινικά).

Ο Αύγουστος Καίσαρας για να τιμήσει τον Ιούλιο Καίσαρα έδωσε στον μήνα το όνομα Ιούλιος.

Για το εκκλησιαστικό ημερολόγιο που αρχίζει τον Σεπτέμβριο, είναι ο ενδέκατος μήνας.

                                            Έργο του Γιάννη Τσαρούχη (διαδικτυακή πηγή)

Όπως όλοι οι μήνες έτσι και ο αναφερόμενος έχει διάφορες ονομασίες που προέρχονται από τις εργασίες, τις γιορτές καλ..

Κάποιες από αυτές είναι:

Αλωνάρης , Αλωνιστής,Αλωνιάτης  γιατί πραγματοποιείται το αλώνισμα του σιταριού.

Αη- Λιάτης από τη μεγάλη εορτή του Προφήτη Ηλία στις 20 Ιουλίου.

Φουσκομηνάς καθόσον φουσκώνουν τα σύκα και είναι έτοιμα να ανοίξουν...

Γυαλιστής από τα σταφύλια που γυαλίζουν.

Δευτερογιούλης γιατί είναι ο δεύτερος μήνας του καλοκαιριού.

Χόρτοθερτς η ποντιακή ονομασία του.

 

 

Αλωνάρης, Αλωνιστής, Αλωνητής, Αλωνητής, Αλωνιάτης και Αλωνεύτης, διότι την εποχή αυτή γίνεται το αλώνισμα των δημητριακών.

Στα ορεινά της πατρίδας μας συναντάται και με την ονομασία Θεριστής, καθώς λόγω των ψυχρού κλίματος ο θερισμός γίνεται τον Ιούλιο.

Στη Ρόδο τον ονομάζουν και Φουσκομηνά ή Χασκομηνά, επειδή αρχίζουν φουσκώνουν ή να χάσκουν τα σύκα, δηλαδή να ωριμάζουν και να ανοίγουν.

Στη Νάξο και τη Χίο ο Ιούλιος αναφέρεται και ως Γυαλιστής, επειδή ωριμάζουν τα σταφύλια και γυαλίζει η ρώγα τους.

Δευτερόλης ή Δευτερογιούλης, επειδή είναι ο δεύτερος μήνας του καλοκαιριού.

Αηλιάς ή Αηλιάτης, λόγω της γιορτής του Προφήτη Ηλία στις 20 Ιουλίου.

Πηγή: https://www.sansimera.gr/articles/500/183

© SanSimera.gr

Αλωνάρης, Αλωνιστής, Αλωνητής, Αλωνητής, Αλωνιάτης και Αλωνεύτης, διότι την εποχή αυτή γίνεται το αλώνισμα των δημητριακών.
Πηγή: https://www.sansimera.gr/articles/500/183

© SanSimera.gr

Οι κυριότερες από τις θρησκευτικές εορτές αυτού του μήνα είναι

Στις 1  των Αγίων Αναργύρων, γιατρών Κοσμά και Δαμιανού

Στις 7 της Αγίας Κυριακής

Στις 15 Κηρύκου και Ιουλίτης

Στις 17 της Αγίας Μαρίνας

Στις 20 του Προφήτη Ηλίας

Στις 23 του Απολλωνίου

Στις 25 της Ολυμπιάδος

Στις 26 της Αγίας Παρασκευής

Στις 27 του Αγίου Παντελεήμονα

Αρχές του Ιουλίου ...το Αφήλιο

το σημείο δηλαδή της τροχιάς ενός σώματος, ενός πλανήτη του Ηλιακού Συστήματος που βρίσκεται στη μεγαλύτερη απόσταση από τον Ήλιο.Η Γη βρίσκεται στο αφήλιο περίπου στις 3 με 4 Ιουλίου κάθε χρόνο.

Επίσης ο μήνας είναι αφιερωμένος στην Κύπρο μας!!

Παροιμίες σχετικές με τον Ιούλιο.

Της Αγια-Μαρίνας ρώγα (ή σύκα) και τ’ Αϊ-Λιος σταφύλι. Και της Αγιάς Παρασκευής γεμάτο το κοφίνι.
Πηγή: https://www.sansimera.gr/proverbs/categories/178

© SanSimera.gr

Αλωνάρη με τ' αλώνια και με τα χρυσά πεπόνια.

Τον Αλωνάρη δούλευε καλό χειμώνα να έχεις.

Τον Αλωνάρη έβρεχε στον ποτισμένο τόπο.

Αλωνάρης αλωνίζει, στάρι το χωριό γεμίζει.

Η καλή αμυγδαλιά ανθίζει το Γενάρη και βαστάει τ' αμύγδαλα όλο τον Αλωνάρη.

Τ’ Αλωναριού τα κάματα (δυνατή ζέστη), τ’ Αυγούστου τα λιοβόρια (ζεστός δυνατός ανατολικός άνεμος).

Την ημέρα τ’ άη -Λιός παίρνει ο καιρός αλλιώς.

 Στο κακορίζικο χωριό τον Αλωνάρη βρέχει.

Εύχομαι καλό μήνα σε όλους!!καλύτερο για όλη την ανθρωπότητα!!

Η Πλατεία Ομονοίας και το τραγούδι της δεκαετίας του '50.

Ο χώρος διαμορφώθηκε σε πλατεία το 1846 και αρχικά πήρε το όνομα Πλατεία Ανακτόρων και στη συνέχεια Πλατεία Όθωνος, προς τιμή του βασιλιά. Αποτελούσε το βορειότερο άκρο της πόλης και το τέρμα του εξοχικού περιπάτου των Αθηναίων της εποχής. Το 1862 μετονομάσθηκε σε Πλατεία Ομονοίας, όταν στο χώρο αυτό συγκεντρώθηκαν και έδωsαν όρκο «ομονοίας» οι αρχηγοί των αντιπάλων πολιτικών μερίδων, οι οποίες είχαν προκαλέσει λόγω του δυναστικού αιματηρές ταραχές στη χώρα.
Πηγή: https://www.sansimera.gr/articles/324

© SanSimera.gr

Ο χώρος διαμορφώθηκε σε πλατεία το 1846 και αρχικά πήρε το όνομα Πλατεία Ανακτόρων και στη συνέχεια Πλατεία Όθωνος, προς τιμή του βασιλιά. Αποτελούσε το βορειότερο άκρο της πόλης και το τέρμα του εξοχικού περιπάτου των Αθηναίων της εποχής. Το 1862 μετονομάσθηκε σε Πλατεία Ομονοίας, όταν στο χώρο αυτό συγκεντρώθηκαν και έδωsαν όρκο «ομονοίας» οι αρχηγοί των αντιπάλων πολιτικών μερίδων, οι οποίες είχαν προκαλέσει λόγω του δυναστικού αιματηρές ταραχές στη χώρα.
Πηγή: https://www.sansimera.gr/articles/324

© SanSimera.gr

Ο χώρος διαμορφώθηκε σε πλατεία το 1846 και αρχικά πήρε το όνομα Πλατεία Ανακτόρων και στη συνέχεια Πλατεία Όθωνος, προς τιμή του βασιλιά. Αποτελούσε το βορειότερο άκρο της πόλης και το τέρμα του εξοχικού περιπάτου των Αθηναίων της εποχής. Το 1862 μετονομάσθηκε σε Πλατεία Ομονοίας, όταν στο χώρο αυτό συγκεντρώθηκαν και έδωsαν όρκο «ομονοίας» οι αρχηγοί των αντιπάλων πολιτικών μερίδων, οι οποίες είχαν προκαλέσει λόγω του δυναστικού αιματηρές ταραχές στη χώρα.
Πηγή: https://www.sansimera.gr/articles/324

© SanSimera.gr

Όλοι λίγο-πολύ γνωρίζουμε την ιστορία της Πλατείας Ομονοίας που αποτελούσε ανέκαθεν το σημείο της συνάντησης κυρίως για τους ανθρώπους που κατέφθαναν από την επαρχία στην πρωτεύουσα, κάποιες δεκαετίες πριν....

Ο χώρος πήρε τη μορφή της πλατείας το 1846 με πρώτη ονομασία Πλατεία Ανακτόρων και στη συνέχεια Πλατεία Όθωνα,προς τιμή του τότε βασιλιά.

Τη σημερινή ονομασία την έλαβε το 1862 καθόσον τότε έδωσαν τον όρκο "ομονοίας" οι αρχηγοί των αντιπάλων πολιτικών ομάδων.

Αργότερα κατά τη χρονική περίοδο της βασιλείας του Γεωργίου του Α' η πλατεία δεντροφυτεύτηκε και τοποθετήθηκε μια μαρμάρινη εξέδρα απ΄όπου κάθε Κυριακή μια στρατιωτική μουσική μπάντα με τη μουσική της ψυχαγωγούσε τους Αθηναίους, αφού ήταν το κεντρικό και από τα αρχοντικότερα σημεία της πόλης.

Το 1930 ξεκίνησαν τα έργα για την κατασκευή του υπόγειου σιδηροδρόμου και ως εκ τούτου έπαιρνε σιγά - σιγά την εμπορική της μορφή.

Η διαρρύθμιση του υπόγειου χώρου ξεκίνησε στις  15 Οκτωβρίου του 1954 και περιελάμβανε τις κυλιόμενες σκάλες, τράπεζα, καταστήματα....Ήταν πραγματικά όμορφα!

Όλο το έργο ήταν έτοιμο το 1960 με συντριβάνια και τεχνητή λίμνη που αποτελούσε τη χαρά των φιλάθλων οι οποίοι μετά τη νίκη του αγώνα της ομάδας τους είχαν ως έθιμο να βουτούν εκεί..

Καθώς τα χρόνια περνούσαν, οι κυβερνήσεις για διάφορους λόγους προχωρούσαν σε διαφοροποιήσεις του χώρου της Πλατείας...ουσιαστικά καταστροφή γινόταν...Η πιο πρόσφατη αλλαγή ήταν αυτή με την ευκαιρία των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 με τραγικό αποτέλεσμα...

Κατά την πολυποίκιλη σε κάθε μορφής γεγονότων δεκαετία του '50 οι θεατρικοί συγγραφείς Παπαδούκας,Σπυρόπουλος και Ασημακόπουλος με μουσικό συνθέτη το Μενέλαο Θεοφανίδη έγραψαν ένα τραγούδι, ύμνο δηλαδή για την αναφερόμενη πλατεία.

Κυκλοφόρησε το 1954 με τη νοσταλγική φωνή και τη σπουδαία ερμηνεία της Σοφίας Βέμπο και συνέχισε σε μια επιθεώρηση το 1955 ως σουξέ...ΟΜΟΝΟΙΑ ΠΛΑΣ.. με την ανεπανάληπτη Ρένα Βλαχοπούλου.

Πρώτη ερμηνεία Σοφία Βέμπο
Άλμπουμ 78 στροφές
Έτος Κυκλοφορίας: 1954       

Σαν την Πλας Πιγκάλ από χρόνια
μια πλατεία πολύ κεντρική
στην Αθήνα μας είν’ η Ομόνοια
που είν’ η φήμη της ιστορική.

Σε κάθε γωνία εφτά καφενεία,
καρέκλες με κόσμο γεμάτες
και ταξί που ψαρεύουν πελάτες.
Κομψοί και ωραίοι, πόλισμαν τροχαίοι,
πέντ’ έξι παλιές μπυραρίες,
καυγαδάκια στις αφετηρίες.

Καμπαρέ και τζαζ μπαντ και μπελ φαμ,
με ταμπέλες που λεν’ γουέλκαμ.
Τι ρυθμός και ζωή και κοσμοσυρροή,
μέρα – νύχτα και ως το πρωί.

Και τ’ ανθοπωλεία σειρά στην πλατεία,
τριάντα περίπτερα πλάι,
κι από κάτω μετρό που περνάει.
Κάποιου εκεί κουλουρτζή ο ταβλάς,
να, η Ομόνοια Πλας.

Μια πλατεία παλιά όλο χάρη,
όλοι οι δρόμοι οδηγούν προς τα εκεί,
και μαζεύονται κι οι φαντάροι
το απόγευμα την Κυριακή.

Πλατεία κοκέτα, φαγιά σε πακέτα,
τσατσάρες, στυλό και λαχεία,
και χαζοί από την επαρχία.
Δυο μέτρα πιο κάτω, πολύ ορεξάτο,
παρφέμ ένα γύρω σκορπίζει
το ντονέρ το κεμπάπ που γυρίζει.

Και αργά από κάποιο στενό
για βολτίτσα προβάλλει ο Ζανώ.
Τι ρυθμός και ζωή και κοσμοσυρροή,
μέρα – νύχτα και ως το πρωί.

Και πριν ξημερώσει, ξενύχτηδες τόσοι
περνούνε να παν’ για το σπίτι
ενώ το πρώτο το τραμ σκάει μύτη.
Κάποιου εκεί κουλουρτζή ο ταβλάς,
να, η Ομόνοια Πλας.

Αργότερα με τις νέες παρεμβάσεις στην πλατεία για διάφορα νέα έργα, ήρθε ένα άλλο τραγούδι....

Ξεχαρβαλωμένη κι αναστατωμένη

με λάκκους και μπάζα γεμάτη,

διώχνει τώρα τον κάθε διαβάτη.

Γίνονται έργα εκεί

κι' έτσι μοιάζει γιαπί,

η πλατεία μας η ιστορική..

Με τα χάλια της τώρα γελάς-

να η Ομόνοια πλας!!..

Πηγές: διάφορα έντυπα της δεκαετίας του '50, αφηγήσεις συγγενικού μου προσώπου και το βιβλίο του Γιάννη Καιροφύλα " Η ΑΘΗΝΑ ΣΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ '50" .