Eκδήλωση Συλλόγου Νεοχωριτών Μυρτουντίων Ηλείας "Άγιος Γεώργιος" 2017.

 Η λέξη σύλλογος  κατά το λεξικό , μας παραπέμπει στην "οργανωμένη ομάδα ανθρώπων που αποβλέπει στην πραγματοποίηση κοινών σκοπών", ότι ακριβώς επιτελεί ο αναγραφόμενος Σύλλογος!

Το σημερινό κυριακάτικο πρωϊνό  κατόπιν προσκλήσεως της Ιωάννας, παρευρεθήκαμε στην εκδήλωση της κοπής της πίτας για το 2017, του Συλλόγου των Νεοχωριτών Μυρτουντίων Ηλείας. 

Το Νεοχώρι είναι ένα πανέμορφο χωριό, που ανήκει στον Δήμο Ανδραβίδας - Κυλλήνης, πολύ κοντά στην Κυλλήνη, αλλά και στη γενέτειρά μου την Ανδραβίδα κι ως εκ τούτου γνωστός κι αγαπητός τόπος.

 Το έργο του Συλλόγου το γνωρίζουμε  από το διαδίκτυο, αλλά και από δυο εκδηλώσεις που παρακολουθήσαμε το προηγούμενο έτος στο Νιοχώρι. Τα πρόσωπα που συμμετέχουν στο πολύ αξιόλογο έργο του, τα γνωρίσαμε για πρώτη φορά διά ζώσης, σήμερα.Πραγματικά αποκομίσαμε τις καλύτερες των εντυπώσεων για το θερμό κλίμα που επικρατεί ανάμεσά τους.Η συλλογική προσπάθεια, η ομαδικότητα γενικότερα είναι σημείο αναφοράς του Δ.Σ. Η φιλοξενία τους θύμιζε την καλή εικόνα της φιλόξενης Ελλάδας. Από τον λιτό και μεστό χαιρετισμό του Προέδρου έως όλη την τελετή,κυριάρχησε η ουσία για την οποία υφίσταται ο Σύλλογος.Τόση προσοχή σε όλους στην κατάμεστη αίθουσα, τόση φροντίδα!!Τα γραφόμενά μου αποτελούν απλά κατάθεση των σημερινών μας εντυπώσεων, που πιστεύω πως αξίζει να διαδοθεί παντού. Είναι υποχρέωση του καθενός μας να φροντίζουμε για το ταξίδι των θετικών καταστάσεων, των όμορφων ανθρώπινων εικόνων, ιδιαιτέρως σήμερα που οι ευχάριστες ειδήσεις σπανίζουν. Εκτός της προσωπικής μου ικανοποίησης που οι συμπατριώτες μου παρουσιάζουν την εικόνα του πολιτισμού και της ομόνοιας, για μια πορεία μακρινή σε προσωπικούς στόχους......όπως συνηθίζεται, μεταφέρω και την άριστη εντύπωση του συζύγου μου καθώς και της μικρής μας βαφτιστήρας, για όλη την οργάνωση.

 Όλοι με χαμόγελο για τον κοινό σκοπό!Ο Παναγιώτης με χαρά τακτοποίησε την διαδικασία της εγγραφής!!φυσικά δεν μπορούσε να αντισταθεί στο χαμόγελο των υπευθύνων!

 Όλο το Δ.Σ μαζί! με χαμόγελο, με απλότητα, με πνεύμα συνεργασίας.

 Η Φωτεινή,μαζί με την κ. Σούλα φρόντισαν να μην λείψει σε κανέναν τίποτα. Αν έχω παραλείψει κάποια πρόσωπα, οφείλεται στο ότι δεν γνώριζα πολύ καλά τα ονόματα.

 Στον απόηχο αυτής της γαλήνιας εορταστικής συνάντησης εκφράζω τα ειλικρινή μου συγχαρητήρια προς όλους που ηγούνται αλλά και συμμετέχουν στο Σύλλογο. Μεταφέρω τις οικογενειακές μας ευχές και διαδικτυακά για καλή συνέχεια στο έργο, με την υπόσχεση να είμαστε δίπλα σας!

H αλαζονεία..ανεξάντλητο κεφάλαιο.

Αλαζονεία ο τεράστιος αχινός που πληγώνει τις σχέσεις, που ματώνει την κοινωνία.Ο ύπουλος "φίλος" των αλαζόνων..αφού τους πλημμυρίζει με αρνητισμό και αντιπάθεια σε αντίθεση με την έννοια της φιλίας.

Αλαζονεία ονομάζεται η υπερβολική αγάπη του ατόμου για τον εαυτό του με συνακόλουθη την πλήρη αδιαφορία προς τους άλλους. Οι αλαζόνες βαδίζουν στις διαδρομές του ατομικισμού. Η αλαζονεία δεν έχει σχέση με την αυτοεκτίμηση και την αυτοπεποίθηση. Τα άτομα που διακρίνονται από την παραπάνω ιδιότητα δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι, όπως όλοι, έτσι και αυτοί είναι μέρος του συνόλου.  

 

Ο Δ. Μπουραντάς στο βιβλίο του «Όλα σου τα ‘ μαθα, μα ξέχασα μια λέξη" αναφέρει πως η αλαζονεία αποτελεί μία χρόνια ψυχοπαθολογική κατάσταση, κατά την οποία το άτομο αισθάνεται υπερβολική ανάγκη για δόξα, ταυτόχρονα με υπερβολική αυτοπεποίθηση, αυταρέσκεια, αυτοθαυμασμό και αίσθηση μοναδικότητας. Η έννοια της αλαζονείας συνδέεται αρκετά άμεσα με την έννοια του αρνητικού ναρκισσισμού, που συνίσταται σε μια κατάσταση «εγωπάθειας». Κάποιες φορές η επιτυχία κάνει πολλούς να αισθάνονται δυνατοί, αλάνθαστοι, ακατανίκητοι και να πιστεύουν ότι έχουν γίνει «μικροί θεοί».Στον τομέα της ηγεσίας οι αλαζόνες νομίζουν πως έχουν πάντα δίκιο και πως δεν ευθύνονται για τις αποτυχίες. Δεν τους αρέσουν οι συμβουλές και όταν τους κάνουν κριτική θίγονται και θυμώνουν. Επιθυμούν συνεργασία μόνο με άτομα που τους λένε πάντα «ναι». Έτσι πολλές φορές οι αποφάσεις τους είναι επικίνδυνες για το σύνολο που διοικούν. Συνήθως δεν διαθέτουν αυτοεπίγνωση, δεν ενδιαφέρονται να κατανοήσουν τους άλλους, παρότι οι ίδιοι επιζητούν διαρκώς την κατανόηση όλων των άλλων. Αρκετές φορές νιώθουν ανασφάλεια και άγχος μπροστά στο ενδεχόμενο της αποτυχίας, πράγμα που μπορεί να τους οδηγήσει ακόμη και στην παράνοια. Κάθε αλαζονικός χαρακτήρας που έχει τη βάση του στην υπερτίμηση του εαυτού του δεν σχετίζεται με τις καλές νοούμενες έννοιες της υπερηφάνειας και του εγωισμού, που οδηγεί στην άμιλλα και στην πρόοδο.

 Η Jessica Tracy του Πανεπιστημίου British Columbia λέει πως αυτοί που χαρακτηρίζονται από την υβριστική υπερηφάνεια (αλαζονεία) δεν είναι συμπαθείς στους άλλους. Στην αλαζονεία ως χρόνια ψυχοπαθολογική κατάσταση όπως προανέφερα, το άτομο αισθάνεται υπερβολική ανάγκη για δόξα, συνάμα με αυτοθαυμασμό και αίσθηση μοναδικότητας. Για την πρόοδο της κοινωνίας, θα ήταν αποτελεσματικό οι άνθρωποι με κοινά ενδιαφέροντα και ικανότητες να ενώνονται ως μια γροθιά. Οι αλαζόνες καθόσον επιδιώκουν τη μοναδικότητα γκρεμίζουν ένα σημαντικό τείχος αυτής της προόδου (συχνό φαινόμενο στα μικρά μέρη). Κατά την αρχαιότητα ήταν έντονη η αποστροφή προς αυτό το πάθος και σε όσους κατέχονταν από αυτό. 

Κατά τον Πλάτωνα «Αλαζονεία έξις προσποιητή (εστί),αγαθών μην υπαρχόντων κατά τον Θεόφραστο «Η αλαζονεία δόξει είναι προσποίησις τις αγαθών ουκ όντων». Κατά την Αγία Γραφή «προ συντριβής ηγείται ύβρις, προ δε της πτώσεως υπερηφάνεια». Ο αμερικανός γερουσιαστής W.Fullbright την εποχή του πολέμου του Βιετνάμ ,ανέλυσε πως  η αλαζονεία της δύναμης οδηγεί σε  πράξεις αδικίας εις βάρος των αδυνάτων και σε πράξεις παρανοϊκές των δυνατών. Πάμπολλα τα παραδείγματα ισχυρών προσωπικοτήτων που καταστράφηκαν από αυτό το πάθος. Τρανό παράδειγμα ο στρατηγός Ναπολέοντας. 

Πρέπει να ανησυχήσουμε όταν δεν μπορούμε να αγαπήσουμε τον συνάνθρωπο μας, όταν δεν ζητάμε βοήθεια ή συνεργασία για κάτι που χρειαζόμαστε, όταν μας ενοχλεί η συμβουλή κάποιου, όταν απαιτούμε απ' όλους τους άλλους να εκφράζονται θετικά για εμάς (πάντα ναι), όταν θεωρούμε πως όποιος εντοπίζει τυχόν λάθη, μας επιβουλεύεται.

Το μεγάλο βήμα προς την αυτογνωσία μπορεί να λειτουργήσει ως καταλυτικός παράγοντας. Ο Βίας ο Πριηνεύς είχε πει «αλαζονεία εμπόδιον σοφίας» καθώς επίσης και «Τὸ γνῶθι σαυτὸν χρήσιμον εἰς νουθεσίαν τῶν ἀλαζόνων, οἳ ὑπὲρ τὴν ἑαυτῶν δύναμιν φλυαροῦσιν». Η ψυχική ενδοσκόπηση απαιτείται γιατί διαγνώνοντας την αλαζονεία και προσπαθώντας να την αποτινάξουμε θα βοηθήσουμε τον εαυτό μας, τους γύρω μας, το σύνολο. Θα είμαστε αγαπητοί και θα μετατρέψουμε τις αντιπάθειες σε συμπάθειες.Δεν υπάρχει ομορφότερο συναίσθημα από αυτό, της χαράς που πηγάζει από την αγάπη των ουσιαστικών ανθρώπινων σχέσεων!!

 

 Tο παρόν κείμενο αποτελεί προσωπική εργασία στα πλαίσια ενός ετήσιου σεμινάριου ψυχολογίας που περιελάμβανε και αυτό το θέμα.

Μια παραγωγός ντοκιμαντέρ από την Ανδραβίδα, με διεθνή διάκριση και ξεχωριστή μετριοφροσύνη.

 Η φύση χωρίς αμφιβολία έχει σκορπίσει πλούσια τα δώρα της, στην Ανδραβίδα. Αυτή η όμορφη κωμόπολη εκτός του φυσικού της κάλλους και της μακραίωνης ιστορίας της , κατά καιρούς αναδεικνύει σπουδαίες προσωπικότητες του πνεύματος, των γραμμάτων και της τέχνης (λογοτεχνία, μουσική, γκράφιτι και πολλά άλλα).

Πριν λίγες ημέρες βρέθηκα σ' έναν καλλιτεχνικό  χώρο  και καθώς συζητούσαμε, χρειάστηκε να ξετυλίξω το βιογραφικό μου.Όταν άκουσε κάποιος γνωστός σκηνοθέτης το όνομα της Ανδραβίδας, με χαρά μου συστήθηκε και με ρώτησε αν γνωρίζω τη Φωτεινή Οικονομοπούλου.Αισθάνθηκα πραγματικά τιμή, γιατί είναι πολύ αξιόλογο για τον τόπο μας, να έχει μεγαλώσει ανθρώπους που τον κάνουν γνωστό, χωρίς τυμπανοκρουσίες.

Το αφιέρωμα αυτό αποτελείται από συναισθηματικά στοιχεία για το καλό του τόπου, χωρίς να το γνωρίζει η Φωτεινή που πιστεύω να με συγχωρέσει. Ανέκαθεν θαύμαζα τους ανθρώπους οι οποίοι όπου κι αν βρέθηκαν, σε όποια σκαλοπάτια και αν ανέβηκαν,  δεν ξεχνούσαν να κουβαλούν τον τόπο που γεννήθηκαν, τον τόπο που μεγάλωσαν.Όλους αυτούς που η παρουσία τους είναι σημαντική για τον τόπο και την κοινωνία γενικότερα.

Διαβάζοντας στο διαδίκτυο, διάφορα άρθρα και αφιερώματα, σχετικά με τη Φωτεινή και τη δουλειά της, κατέληξα στο συμπέρασμα, πως η ιδιαίτερη πατρίδα, δεν έχει παρά να καμαρώνει για ακόμη ένα παιδί της, που προοδεύει. Η φωτογραφία ανήκει στην τελετή  της βράβευσή της στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης για την  ταινία της με τίτλο  «Παίζοντας με τη φωτιά» σε σκηνοθεσία της Αννέτας Παπαθανασίου. 

Ως άνθρωπο εγώ θα την ονόμαζα "ξεχωριστό παιδί", αφού στη ζωή της προχωράει με οδηγό τις αξίες. Στη δουλειά της η προτίμηση της δημιουργίας ανθρωποκεντρικών ντοκιμαντέρ, γεννιέται από τα ανθρωπιστικά της ιδεώδη. Έργα της αποτελούν οι ταινίες

“Καντίρ – Ενας Αφγανός Οδυσσέας” που γυρίστηκε στο Αφγανιστάν και “Οι Νύμφες του Hindu Kush”, που γυρίστηκε στο Πακιστάν».Το «Παίζοντας με τη φωτιά» είναι το project που έδωσε το βραβείο «Doc on Air» της ΕΡΤ στη Φωτεινή Οικονομοπούλου που έκανε την παραγωγή και στη σκηνοθέτη Ανέτα Παπαθανασίου.

Καλή συνέχεια Φωτεινή σε όλο σου το έργο.

 

Ανεμολόγιο | Kάθε τόπος, μια ιστορία...

Η ΚΟΠΗ ΤΗΣ ΠΙΤΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΝΔΡΑΒΙΔΑΣ "Ο ΜΩΡΙΑΣ" .

Ο Ιανουάριος και ο Φεβρουάριος είναι οι μήνες που τηρείται το έθιμο της κοπής της πίτας από διάφορους Φορείς.Στην Ανδραβίδα αυτή την Κυριακή ο Λαογραφικός Σύλλογος "Ο Μωριάς", θα κόψει την πρωτοχρονιάτικη πίτα του, στην ταβέρνα "Διόνυσος", στις 18:00.Γνωρίζοντας την υπεύθυνη του Συλλόγου κ. Παναγιώτα Οικονομοπούλου και τις προετοιμασίες που κάνει κάθε φορά, με τη βοήθεια του Διοικητικού Συμβουλίου καθώς και φίλων, είμαι σίγουρη πως όποιοι μπορέσετε να παρευρεθείτε θα περάσετε ένα υπέροχο κυριακάτικο απόγευμα.Ο σκοπός της ύπαρξης του Λαογραφικού Συλλόγου -Μουσείου, είναι πολύ σοβαρός και ελπίζω όλοι μας να το κατανοήσουμε.

Εύχομαι καλή επιτυχία, καλή δύναμη για το έργο αυτής της χρονιάς με την Ανδραβίδα στην καρδιά μας!

To επόμενο Σάββατο!!Η χοροεσπερίδα του ΟΜΙΛΟΥ ΦΙΛΙΠΠΩΝ ΑΝΔΡΑΒΙΔΑΣ "ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ".

 

Το Σάββατο 21 Ιαν 2017 και ώρα 21.00, στο κέντρο ΑΝΔΡΑΒΙΔΑ, θα πραγματοποιηθεί η χοροεσπερίδα του ΟΜΙΛΟΥ ΦΙΛΙΠΠΩΝ ΑΝΔΡΑΒΙΔΑΣ "ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ".Σύμφωνα με ανακοίνωση του Ομίλου δε θα σταλούν ιδιαίτερες προσκλήσεις.Θα είναι μια όμορφη βραδιά, που θα δώσει την ευκαιρία για ανταλλαγές ευχών μεταξύ των παρευρισκομένων,διασκέδασης καθώς και συζήτησης επί του έργου του Ομίλου.Η παρουσία του Ομίλου, είναι πολύ σοβαρή για την Ανδραβίδα, αφού φροντίζει και ταξιδεύει την ιστορία και την παράδοσή μας, σ' όλο τον κόσμο, με σοβαρότητα και αξιοπρέπεια, που προυποθέτει προσωπική δουλειά και θυσία (όπως έχω ξαναγράψει)από τους Σπαρτακιστές!!Εύχομαι καλή επιτυχία και καλή συνέχεια στο έργο, με επίτευξη όλο και περισσότερων στόχων!!

Στο δρόμο του αγώνα για την επιστροφή των "Γλυπτών του Παρθενώνα".

Οι εκδηλώσεις του πολιτισμού  από αρκετούς αντιμετωπίζονται ως γλαφυροί οιωνοί. Προσωπικά πιστεύω ότι αν μας κρατάει κάτι ως Ελλάδα και Έλληνες, παρόλες τις δύσκολες εποχές, είναι ο πολιτισμός  μας σε όλα τα μήκη και πλάτη.

Χτες το βράδυ στο ξενοδοχείο HILTON της Αθήνας, πραγματοποιήθηκε η τελετή βράβευσης  του Πανελλήνιου Ποιητικού Διαγωνισμού, του Ομίλου για την UNESCO Πειραιών και Νήσων, που έχει ως σκοπό την προσπάθεια της επιστροφής των Γλυπτών και Μαρμάρων του Παρθενώνα,, μέσω της πένας των ποιητών.

Oφείλω να εκφράσω τη συγκίνηση που μου δίνουν οι συμμετοχές των νέων παιδιών!Στην εποχή της τεχνολογίας, είναι σπουδαία πηγή ελπίδας και διατήρησης του πολιτισμού, νέοι άνθρωποι να ξεφυλλίζουν βιβλία, να γράφουν με το στυλό τους...Πολλαπλά συγχαρητήρια σε εσάς παιδιά!!!!!

 

 Ο διαγωνισμός αφορούσε κάθε ανέκδοτο, πρωτότυπο και αδημοσίευτο ποίημα με τίτλο: 

«Γλυπτών Παλιννόστησις»

 Ευχαριστώ δημοσίως τον προαναφερόμενο Φορέα για την ευκαιρία που μου έδωσε ώστε να εκφράσω με το παρακάτω δημιούργημά μου, τη φωνή της ψυχής μου για την τόσο βαθειά πολιτιστική και ιστορική πληγή!!

Γλυπτών Παλλινόστησις

Ως μύθος δράσης περπατώ,
πάνω στον Παρθενώνα
όπου ο άνεμος
θρήνους σφυρίζει.

Ήρωας στεφανωμένος αιώνες,
τα παράσημά του
άρπαξαν ως αλγερινοί πειρατές,
σε άλλη χώρα τα πήγαν.

Με κουπαστή την άρπα,
νότες τα δάκρυα
της ωραιότερης κόρης,
ξεκινώ το ταξίδι.

Μοιρασμένη καρδιά,

φτεροκοπώντας με ταξιδιάρικα πουλιά

να ξεκλειδώσουμε το παρελθόν,

στο κατευόδιο του αποσπερίτη.

Αργυρόπλεκτη φεγγαρένια σκάλα,
στου πύργου το φεγγίτη να μπω,
η διαδικασία μετάγγισης
όλων των θησαυρών μας.

Δίχως ερύθημα ντροπής
η δόξα κουβαλώντας την αρετή,
τους γίγαντες, τις αμαζόνες,
τους λάπιθες, τους κένταυρους.

Τέλος! την καλλονή κόρη

θα μεταφέρει ο θεός ήλιος,

εκεί θα την περιμένει
με τιμές η Παλλάδα.

 Εύχομαι και άλλοι φορείς να προχωρήσουν σε παρόμοιες ενέργειες. Όλο το χρόνο πρέπει να βρίσκονται σε εξέλιξη εκδηλώσεις, ώστε να θυμίζουν συνεχώς πως τα κλοπιμαία πρέπει να επανέλθουν σο φυσικό τους χώρο, στον τόπο που ανήκουν, στην Ελλάδα που λείπουν!!