Ένα μαγευτικό φθινοπωρινό βραδάκι πολιτισμού!!στο ΛΥΚΕΙΟ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ.

Το έτος που διανύουμε, το 2016 ανακηρύχθηκε από την UNESCO , ως  «Επετειακό Έτος Αριστοτέλη», με αφορμή τη συμπλήρωση 2.400 χρόνων από τη γέννηση του μεγάλου φιλοσόφου.

Με την ευκαιρία της παραπάνω ανακήρυξης από την UNESCO, η Εφορεία Αρχαιοτήτων Αθηνών, με Διευθύντρια την πάρα πολύ αξιόλογο αρχαιολόγο κ. Ελένη Μπάνου, την οποία θαυμάζω γνωρίζοντας το έργο της , μέσω διαφόρων δραστηριοτήτων καθώς επίσης παρακολουθώντας την,σε διαλέξεις μέσω της Ένωσης Φίλων Ακρόπολης,διοργάνωσε το σαββατοκύριακο που μόλις μας άφησε...μια σειρά πάρα πολύ σημαντικών εκδηλώσεων.
Εμείς παρευρεθήκαμε στην απογευματινή χθεσινή κυριακάτικη εκδήλωση, της οποίας το πρόγραμμα ήταν το παρακάτω: 

Κυριακή 9 Οκτωβρίου, 18:00 - 20:30

Στασινός Σταυριανέας, Επίκουρος Καθηγητής Φιλοσοφίας Πανεπιστημίου Πατρών: «Ο Αριστοτέλης για τη Φύση και τον Άνθρωπο».

Βασίλης Κάλφας, Καθηγητής Φιλοσοφίας ΑΠΘ: «Το Λύκειο του Αριστοτέλη και η Ακαδημία του Πλάτωνα».

«Με του έρωτα τις ευωδιές»: Αλεξάνδρα Γκράβα, μεσόφωνος. Μουσική επιμέλεια - πιάνο: Πέτρος Μπούρας. Τσέλο: Μαρίνα Κολοβού. Βιολί: Δημήτρης Κουζής.

Ήταν ένα γλυκύτατο φθινοπωρινό απόγευμα και ο περίπατος σ' αυτόν τον χώρο πραγματική μαγεία.

Το Λύκειο του μεγάλου Έλληνα Φιλόσοφου Αριστοτέλη, άνοιξε την αγκαλιά του για το κοινό μόλις δυο χρόνια πριν, το 2014, μετά το τέλος των ανασκαφών το 2013. 
Η κ. Μπάνου είχε φροντίσει σε οθόνη,να μας παρουσιάσει εικόνες από τις ανασκαφές και να μεταφερθούμε έτσι, στην αγωνία που νιώθουν οι αρχαιολόγοι σ' εκείνο το στάδιο καθώς και στη μεγάλη χαρά όταν το ζητούμενο ανακαλύπτεται!

Η προσέλευση του κόσμου ήταν αθρόα και η παρουσία πολλών κινέζων τουριστών έντονη και συγκινητική ..βλέποντας το βίντεο και ακούγοντας ένα δικό τους τραγούδι στο δεύτερο μέρος της εκδήλωσης.

Η κ. Μπάνου παρουσίαζε και συντόνιζε την εκδήλωση, με την απόλυτη ευγενική σοβαρότητα που απαιτούν τέτοιου είδους δραστηριότητες.

Το φεγγάρι έπαιζε κρυφτό με τα κλαδιά των δέντρων και τα σύννεφα... που έκαναν την παρουσία τους αισθητή, μια υπό την απειλή του γκρίζου χρώματός τους και μια υπό την απαλή λευκή εμφάνισή τους.Είναι οι στιγμές που σκεφτόμαστε...πόσο τυχεροί είμαστε που ζούμε σ'  αυτή τη χώρα...απομονώνοντας  τις ταλαιπωρίες της...

Το πρώτο μέρος του προγράμματος ξεκίνησε με την ομιλία του κ. Στασινού Σταυριανέα, Επίκουρου Καθηγητή Φιλοσοφίας Πανεπιστημίου Πατρών που ανέπτυξε το θέμα «Ο Αριστοτέλης για τη Φύση και τον Άνθρωπο».

Στη συνέχεια ακολούθησε  η ομιλία του κ. Βασίλη Κάλφα, Καθηγητή Φιλοσοφίας στο ΑΠΘ,ο οποίος ανέπτυξε το θέμα «Το Λύκειο του Αριστοτέλη και η Ακαδημία του Πλάτωνα».
Και οι δύο ομιλητές απάντησαν σε ερωτήσεις του κοινού. Επίσης ήταν απολύτως κατανοητοί και πραγματικά εμπλουτίσαμε τις γνώσεις μας.

Στο δεύτερο μέρος του προγράμματος ακολούθησε το μουσικό πρόγραμμα 
«Με του έρωτα τις ευωδιές» και συγκεκριμένα: Αλεξάνδρα Γκράβα, μεσόφωνος. Μουσική επιμέλεια - πιάνο: Πέτρος Μπούρας. Τσέλο: Μαρίνα Κολοβού. Βιολί: Δημήτρης Κουζής.

Η Αλεξάνδρα Γκράβα είναι mezzo soprano, γεννημένη και μεγαλωμένη από Έλληνες γονείς μετανάστες στη Γερμανία. Έχει κάνει σημαντικότατες σπουδές στη φιλοσοφία και στη μουσικολογία. Η λυρικότητα της φωνής της και το ταλέντο με τα οποία είναι προικισμένη, την έχουν κατατάξει στην παγκόσμια κλίμακα της αναγνωρισιμότητας. 

Όσοι παρευρεθήκαμε χτες στο χώρο του "ΛΥΚΕΙΟΥ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ" , άνευ υπερβολής, απολαύσαμε μια εξαιρετική ελληνική μουσική παρουσία. Αν όλοι οι Έλληνες και οι Ελληνίδες είχαμε στην καρδιά μας πραγματικά τη χώρα μας, όπως η Αλεξάνδρα...ίσως πολλές καταστάσεις να ήταν διαφορετικές. Ο χώρος ήταν κατάμεστος από το κοινό....δεν υπήρχε ένας άνθρωπος που να μην συγκινήθηκε από τις εξαιρετικές ερμηνείες. Καταχειροκροτήθηκε η Αλεξάνδρα Γκράβα, καταχειροκροτήθηκαν και οι εξαιρετικοί μουσικοί που την πλαισίωναν...

Τέτοιου είδους εκδηλώσεις ταξιδεύουν τον πολιτισμό και ανάβουν το φως της αισιοδοξίας του μέλλοντος.

Κάποια στιγμή που η βραδινή δροσιά μας θύμιζε τη φθινοπωρινή εποχή..άρχισας χορεύοντας τα φύλλα να πέφτουν....έτσι για να δηλώσουν τη συμμετοχή τους, στο μαγικό βραδάκι με τον αρχαιολογικό χώρο φωτισμένο, όπως οι ψυχές των Ελλήνων που γνωρίζουν τις ρίζες τους!

Συγχαρητήρια ..πολύ κοινότυπη λέξη, αλλά δεν βρίσκω άλλη αυτή τη στιγμή...στους διοργανωτές, στους ομιλητές, στους μουσικούς , σε όσους από την θέση τους, στάθηκαν αρωγοί αυτής της επιτυχημένης προσπάθειας!!Συγχαρητήρια και καλή συνέχεια στο έργο τους, ιδιαιτέρως στην κ. Ελένη Μπάνου και στην κ. Αλεξάνδρα Γκράβα η οποία γνωρίζει την Ελλάδα σ' όλη την οικουμένη.

Ψυχική Υγεία, ένας σοβαρός τομέας.

 Αυτό το κείμενο, γράφεται με την ευκαιρία του εορτασμού της Παγκόσμιας Ημέρας Ψυχικής Υγείας, που εορτάζεται κάθε χρόνο στις 10 Οκτωβρίου. Η καθιέρωσή της οφείλεται στην πρωτοβουλία της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Ψυχικής Υγείας και του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας που πάρθηκε το 1994. Επίσης λόγω της ευαισθησίας μου γι' αυτόν τον τόσο σοβαρό τομέα ....και τόσο παραμελημένο. Δεν προσπαθώ να αντικαταστήσω την προσπάθεια κανενός επιστήμονα του χώρου της ψυχικής υγείας, απλά λόγω κάποιων βασικών γνώσεων από σεμινάρια που παρακολουθώ πολλά χρόνια και την απόκτηση σχετικής εμπειρίας...επιθυμώ να συμβάλλω κι εγώ στην τεράστια προσπάθεια που γίνεται από τους ειδικούς, προκειμένου να ευαισθητοποιηθούμε όλοι για αυτόν τον τομέα της υγείας.

 Όταν αναφερόμαστε στην υγεία, πρέπει να έχουμε κάποια στοιχεία για την ασθένεια. Η ψυχική ασθένεια γενικά καθορίζεται από τον συνδυασμό, του πως ένα άτομο αισθάνεται, ενεργεί, σκέπτεται ή αντιλαμβάνεται.Πολλές φορές κάποια δυσλειτουργία ενός ή όλων των παραπάνω, σχετίζεται με τις λειτουργίες του εγκεφάλου ή του νευρικού συστήματος ή άλλων καταστάσεων.Η ψυχική ασθένεια γενικά, δεν επιτρέπει στα άτομα που νοσούν, να ακολουθήσουν μια φυσιολογική ζωή, όπως θα την ονομάζαμε.

 Ο γοργά αυξανόμενος αριθμός των ανθρώπων που σε παγκόσμια κλίμακα παρουσιάζουν ψυχολογικά προβλήματα, δεν είναι μια πληροφορία....που την προσπερνάμε. Είναι μια πραγματικότητα πάρα πολύ ανησυχητική για την οποία όλοι μας θα πρέπει να ασχοληθούμε σοβαρά...και όχι να χρησιμοποιούμε σαν αστείο "έπαθα κατάθλιψη..." ..καθόσον τα βιώματα των καταθλιπτικών ατόμων, κανένας μας δεν θα ήθελε να τα ζήσει...Από επίσημες πηγές, τα άτομα που παρουσιάζουν κατάθλιψη η οποία έχει διαπιστωθεί κλινικά, ανέρχονται σε πάρα πολλά εκατομμύρια..400..500..Το 2020 σύμφωνα με τις έρευνες και τις μελέτες των επιστημόνων, αυτή η στυγερή λαίλαπα θα είναι η δεύτερη αιτία θανάτου. Δεν αναφέρω τις άλλες μορφές ψυχικών παθήσεων όπως η σχιζοφρένεια, οι διαταραχές  σχετικά με την κατάχρηση αλκοόλ και ουσιών..

 Το πρόβλημα στα ψυχολογικά προβλήματα εντοπίζεται στη μη αποδοχή από τους ενδιαφερόμενους αλλά και το οικείο τους περιβάλλον. Η ψυχική ασθένεια αντιμετωπίζεται λίγο διαφορετικά από το Μεσαίωνα. Θεωρείται ντροπή να επισκεφτείς τον ψυχολόγο ή τον ψυχίατρο.

Άνθρωποι με έντονα συμπτώματα ... οι οποίοι "προτιμούν" να υποφέρουν και να εθελοτυφλούν..παρά να απευθυνθούν στους ειδικούς, από το φόβο του κοινωνικού περίγυρου που μπορεί να τους στιγματίσει ή να τους διαπομπεύσει όπως γινόταν τα προηγούμενα χρόνια...Άτομα με απολύτως ανήθικη κοινωνική συμπεριφορά...ασκούσαν ειρωνεία τουλάχιστον...στους συνανθρώπους τους που υπέφεραν. Σε κάθε χωριό σχεδόν υπήρχε ένας "τρελός"..που οι "γνωστικοί" πετροβολούσαν...έτσι αυτά τα κάκιστα σημάδια δημιούργησαν κάποιον φόβο που και σήμερα αιωρείται ανάμεσά μας.

Στα προαναφερόμενα, βρίσκεται το σημείο, που μπορούμε όλοι να φανούμε πάρα πάρα πολύ χρήσιμοι και να αποτελέσουμε τους αρωγούς των ειδικών επιστημόνων, προκειμένου να εξαλειφθεί κάθε ίχνος κοινωνικών περιορισμών και εμποδίων. Καθώς οι γνώσεις για τα ψυχικά προβλήματα έχουν προχωρήσει και η επιστήμη σχετικά μ' αυτά, είναι πραγματικά κρίμα....να ταλαιπωρούνται οι άνθρωποι που μένουν χωρίς βοήθεια. Κάποτε ένας εξαιρετικός φίλος ψυχίατρος μου είπε....ο κλονισμός της σκέψης είναι τόσο κοντά μας ..που δεν το φανταζόμαστε...Κι εγώ λέω, πως την ασθένεια κανένας δεν την επιλέγει, δεν την αγοράζει, δεν την ενοικιάζει..Έτσι, αντί να κατακρίνουμε ή να περιφρονήσουμε τον συνάνθρωπό  μας που αντιλαμβανόμαστε πως υποφέρει, το βέλτιστο βήμα μας θα είναι να τον πείσουμε, προκειμένου να οδηγηθεί στον ειδικό.

 Τα ψυχικά προβλήματα σε μεγάλο ποσοστό αρχίζουν στην εφηβεία και εκεί συνήθως παρατηρείται μεγάλη άρνηση αποδοχής από την οικογένεια..συνήθως περνάνε 10 ή 15 χρόνια, ίσως και παραπάνω μέχρι να επιληφθεί ο ειδικός...τότε όμως ίσως να είναι αργά σχετικά μ' αυτό που θα είχε επιτευχθεί νωρίτερα. Στις μέρες μας είναι αδικαιολόγητη η έλλειψη πληροφόρησης για τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει μια αδιάγνωστη ψυχική ασθένεια και εν συνέχεια δίχως θεραπεία, αν σκεφτούμε πως στο διαδίκτυο υπάρχουν πολλές ενημερωμένες σχετικές σελίδες.

 Από πλευράς Πολιτείας η αντιμετώπιση δεν χαρακτηρίζεται. Το προσωπικό της Ψυχικής Υγείας -γνωρίζω προσωπικά πολύ καλά το χώρο- δίνει καθημερινά αγώνα που στο μεγαλύτερο ποσοστό αγγίζει τα όρια της προσωπικής θυσίας. Αυτούς τους ανθρώπους οφείλουμε να τους εμπιστευτούμε, να τους υπακούσουμε , να τους βοηθήσουμε. Δυστυχώς το σύστημα δεν προστατεύει τους λειτουργούς τους, αλλά ούτε τους ασθενείς με τους οικείους του.

 Η υποστήριξη όσων θέλουμε και μπορούμε στις ειδικές ομάδες επιστημόνων, φορέων, οικογενειών με τέτοιου είδους προβλήματα, κρίνεται απαραίτητη. Από την ενημέρωση προς τους γνωστούς μας, για διάφορες εκδηλώσεις ή συζητήσεις που πραγματοποιούνται, από εθελοντικές δράσεις, μέχρι την προτροπή για την επίσκεψη στον ψυχολόγο ή στον ψυχίατρο συνανθρώπων μας που το έχουν ανάγκη..αποτελεί μέρος μιας σημαντικής προσπάθειας...προκειμένου να διαφοροποιηθεί η στάση πολλών γι 'αυτόν τον τομέα.

 Αν δεν υποστηρίξουμε οι ίδιοι τους φορείς και τις οργανώσεις ή ατομικά κάποιους επιστήμονες που χρειάζονται ακόμη και βοήθεια διοικητικού -γραμματειακού περιεχομένου, δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξει προς το καλύτερο κάτι...Η σκέψη που μου είχε εκφράσει μια γνωστή μου..."ε!και τι να κάνω, δεν θα αλλάξω εγώ τον κόσμο...δεν πιστεύω σε ψυχολογικά προβλήματα" δυστυχώς αποτελεί την σκέψη μεγάλου ποσοστού του κοινωνικού συνόλου...Εδώ εκφράζω τη μεγάλη μου λύπη..... έλλειψη παιδείας, καλλιέργειας....

 Η κατάθλιψη που είναι το γνωστότερο και συχνότερο πρόβλημα...βρίσκεται έξω από την πόρτα μας...και δεν την εμποδίζει η οικονομική υπέρ..άνεση, αντιθέτως την φέρνει πιο κοντά.

 Ζούμε σε μια εποχή που η ανθρώπινη επαφή χάνεται....μπροστά στην εικονική πραγματικότητα...στην εποχή που οι εξελίξεις έδιωξαν τους γονείς από τα παιδιά τους, τα οποία μεγαλώνουν σε ξένα χέρια από μωρά...στην εποχή που η μεγαλομανία οδήγησε τις οικογένειες να κουράζουν τα παιδιά με το να τους φορτώνουν συνεχείς εξωσχολικές δραστηριότητες, χωρίς να σκέφτονται πως πρέπει να ασχοληθούν πρωτίστως με τα μαθήματά τους....και πως πάνω απ΄ όλα είναι οργανισμοί που κουράζονται..κι έχουν μπροστά τους τη ζωή με όσα θα τους φέρει....ζούμε στην εποχή όλοι εμείς, που κάναμε θεό την ύλη και την ματαιοδοξία,..προσκυνήσαμε τις φίρμες, διαγράψαμε αρχές και σχέσεις για κάποια θέση..., όλα όσα δηλαδή..μας οδηγούν σε καταθλιπτικές οδούς.

Εύχομαι όλοι μας να ξεκινήσουμε -όσοι δεν το έχουμε πράξει- να ευαισθητοποιηθούμε στο τόσο σοβαρό θέμα που είναι η Ψυχική Υγεία...

Το Φιόρο του Λεβάντε....Η Ζάκυνθος.

Το πρώτο νησί που γνώρισα είναι η Ζάκυνθος, καθόσον ανέκαθεν αποτελούσε τον κοντινότερο νησιωτικό προορισμό από τον τόπο μου. Το γραφικό λιμάνι της Κυλλήνης ήταν συνδυασμένο με την εκδρομή "απέναντι" για τον Άγιο...κάθε  24 Αυγούστου. 

Το νησί είναι γνωστό και ως Φιόρο του Λεβάντε που σημαίνει λουλούδι (άνθος) της Ανατολής. Ως έκταση είναι το 11ο ελληνικό νησί και το τρίτο των Επτανήσων. Από την Κυλλήνη του Νομού Ηλείας απέχει 9,5 ναυτικά μίλια και από την Κεφαλλονιά 8,5 ναυτικά μίλια.

Εμείς προτιμήσαμε το πρωινό δρομολόγιο και πραγματικά η εμπειρία της ανατολής του ηλίου εν πλω στο Ιόνιο, θα βάφει για πάντα με τα χρώματά της, τις σκέψεις μας.

--------------------------

Ο Όμηρος αναφέρει την Ζάκυνθο σαν Υλήεσσα, που σημαίνει δασώδη. Το όνομα, της το έδωσε ο πρώτος εποικιστής της, που ήταν ο γιος του βασιλιά της Φρυγίας, Δάρδανος.Ο επόμενος κατακτητής της , ήταν ο Αρκείσιος, πατέρας του Λαέρτη και παππού του Οδυσσέα.Το νησί είχε σημαντική εμπλοκή στον Τρωικό πόλεμο. Η ιστορία κάνει μια σημαντική αναφορά στη Ζάκυνθο. 

Το 1800 συστάθηκε η Επτάνησος Πολιτεία - το πρώτο Ελληνικό κρατίδιο- ,με την Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης...πριν σύμφωνα με την Συνθήκη Ρωσοτουρκικής Συμμαχίας (1799)...οι Ρώσοι με σύμμαχους τους Τούρκους είχαν καταλάβει το νησί..Το 1807 οι Γάλλοι Αυτοκρατορικοί που είχαν κάνει παλαιότερα αισθητή την παρουσία τους, επανήλθαν και το 1815 δημιουργείται το Ενωμένο Κράτος των Ιονίων Νήσων, το οποίο αποτελούσε αποικία των Άγγλων έως το 1864. Κατόπιν σκληρών αγώνων η Ζάκυνθος κατάφερε στις 21 Μαίου 1864..μετά από 680 χρόνια ξένης κατοχής...να ενωθεί με την Ελλάδα.

Ο χριστιανισμός στο νησί διαδόθηκε από την Μαρία Μαγδαληνή, το 34 μ. Χ, όταν το πλοίο που τη μετέφερε στην Ρώμη έκανε μια στάση εκεί.

Η Ζάκυνθος είναι ακόμη ένα ελληνικό κομμάτι γης...με ανεκτίμητα αξιοθέατα.

Ο Άγιος Διονύσιος (1547 -1622) είναι ο προστάτης Άγιος του νησιού..σημείο λατρείας και προσευχής, για τους πιστούς που προσέρχονται απ' όλο τον κόσμο.Η εκκλησία του Αγίου Διονυσίου είναι η μεγαλύτερη της Ζακύνθου και παρουσιάζει βενετσιάνικες επιρροές.Το καμπαναριό της, το οποίο γίνεται εύκολα αντιληπτό κατά την είσοδο στο λιμάνι με το πλοίο αποτελεί αντίγραφο του Αγίου Μάρκου της Βενετίας.Στο εσωτερικό του ναού εντυπωσιάζει η ποσότητα των τοιχογραφιών, οι πολυέλαιοι και τα χρώματα. Ο Δοξαράς ήταν ένας από τους καλλιτέχνες που συνέβαλαν στη μεγαλοπρέπεια της εκκλησίας αυτής.

Το Βενετσιάνικο ή ενετικό κάστρο βρίσκεται στην κορυφή του λόφου Μπόχαλη. Το μνημείο αποδεικνύει την αξιοσημείωτη επιρροή των Ενετών στο νησί της Ζακύνθου και χτίστηκε πάνω στα ερείπια της Ψωφίδας, αρχαίας ακρόπολης της Ζακύνθου.Το φρούριο που στέκεται μέχρι και σήμερα ολοκληρώθηκε από τους Ενετούς το 1646, παρ' όλες τις ευδιάκριτες ζημιές από τους σεισμούς που ακολούθησαν.Η κύρια εξωτερική πύλη του κάστρου είναι διακοσμημένη με το γνωστό ενετικό έμβλημα: τα λιοντάρια του Αγίου Μάρκου. Το κάστρο χρησιμοποιούνταν ως διοικητικό κέντρο του νησιού της Ζακύνθου σε όλη την ενετική περίοδο.

Το μουσείο της βυζαντινής και μεταβυζαντινής τέχνης το οποίο χτίστηκε μετά το σεισμό του 1953 και άνοιξε πρώτη φορά στο κοινό το 1960. Οι επισκέπτες μπορούν να θαυμάσουν μια μεγάλη συλλογή από φορητές εικόνες, εκκλησιαστικά αντικείμενα, ξυλόγλυπτα τέμπλα, σπουδαία έργα ζωγραφικής και πολλά άλλα κειμήλια της τέχνης.

Το νησί φημίζεται για την μακρά του μουσική παράδοση και τις καλλίφωνες παρέες από παλιά, που τραγουδούσαν τις καντάδες. 

Εκτός από τις καντάδες , ένα άλλο καλλιτεχνικό δρώμενο αποτελεί κάποιο είδος υπαίθριου θεατρικού που το ονομάζουν "ομιλίες"και συνήθως παίρνουν μέρος οι Ζακυνθινοί αυτοσχεδιάζοντας ως παρλάτες.Η ιστορία του...ξεπερνά του τρεις αιώνες. Γενικά όπως σ'όλα τα επτάνησα, έτσι και στην Ζάκυνθο ανθεί η καλλιτεχνική κίνηση..

Καθόσον η νοτιοδυτική Ελλάδα είναι σεισμογενής, έτσι και το νησί έχει δεχτεί και δέχεται...πολλές φορές του ξύπνημα του εγκέλαδου. Στην ιστορία της Ζακύνθου αναφέρονται πολλοί καταστροφικοί σεισμοί όπως αυτός του 1469 μ.Χ. Ο σεισμός του 1514 ο οποίος κατακρήμνισε το νότιο τμήμα της αρχαίας πρωτεύουσας και του Κάστρου δημιουργώντας το χάσμα ανάμεσα στον λόφο της Μπόχαλης και του λόφου του Αγ. Ηλία, καθώς και ο σεισμός του 1622 όταν χωρίστηκε το ακρωτήριο Αγ. Σώστης από το νησί της Ζακύνθου σχηματίζοντας το ομώνυμο νησάκι στον κόλπο του Λαγανά. Το 1742 συνέβη τρομερός σεισμός και η γη σειόταν για ένα ολόκληρο έτος από τους μετασεισμούς. Τρομεροί χαρακτηρίζονται και οι σεισμοί των ετών 1768, 1809, 1820, 1840, 1893, 1912. Ισχυρότερος όλων ήταν ο σεισμός της 12ης Αυγούστου του 1953, με μέγεθος 7,1 βαθμών της κλίμακας ρίχτερ. Τότε ισοπεδώθηκαν σχεδόν όλα τα κτίρια του νησιού εκτός από την εκκλησία του Αγίου Διονυσίου, το κτίριο της Εθνικής Τράπεζαν και το σχολείο του Άμμου στην πρωτεύουσα,καθόσον είχαν αντισεισμική δόμηση.

Εκτός από τα γραφικά και λουσμένα χωριά του,σε μια ιδιαίτερη νότα ομορφιάς...το νησί διαθέτει τη Χώρα με σπουδαία αξιοθέατα και καλαίσθητα δρομάκια.

Στην περιοχή της Μπόχαλης, βρίσκεται ο -καταπράσινο λόφος του Στράνη. Εκεί  ο Διονύσιος Σολωμός, εθνικός ποιητής της Ελλάδας, εμπνεύστηκε από τους κανονιοβολισμούς στο Μεσολόγγι (υπό την πολιορκία των Τούρκων εκείνη την εποχή) κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης και έγραψε το 1823 τον «Ύμνο εις την Ελευθερίαν», εκ του οποίου  οι πρώτες δύο στροφές αποτελούν τον Εθνικό Ύμνο της Ελλάδας.

 Το Μουσείο Σολωμού-Κάλβου & Επιφανών Ζακυνθίων,ιδρύθηκε το 1959 από ένα σύλλογο θαυμαστών των καλών τεχνών της Ζακύνθου.Στο ισόγειο του μουσείου βρίσκεται το μαυσωλείο που φιλοξενεί τα οστά του Διονυσίου Σολωμού (1798-1857) και του άλλου μεγάλου Ζακυνθινού ποιητή, του Ανδρέα Κάλβου (1792-1869).Στην είσοδο του κτιρίου βρίσκεται  ένα κομμάτι δέντρου από το λόφο του Στράνη, στη σκιά του οποίου ο Διονύσιος Σολωμός εμπνεύστηκε για να γράψει την «Ωδή εις την Ελευθερίαν» (Μάιος 1823)

Ένα πέτρινο γεφύρι πεντακάμαρο, ανήκει στον 15ο αιώνα και χτίστηκε κατά τη διάρκεια της Αγγλοκρατίας του νησιού της Ζακύνθου.Το όνομά του προέρχεται από από τις 5 καμάρες που διαθέτει και είναι εύκολα προσβάσιμο από τις τις Αλυκές ή τον Αλυκανά Ζακύνθου.

Oι παραλίες του νησιού αποτελούνται από νερά πεντακάθαρα, καταγάλανα...έτσι ώστε να καθρεφτίζονται οι νεράιδες..

Τα αξιοθέατα είναι πολλά...Οι γαλάζιες σπηλιές ..στις Βολίμες, στο Κερί..Το Μαραθονήσι στον κόλπο του Λαγανά...Η παραλία του Λαγανά, ως ο κατεξοχήν χώρος της χελώνας Καρέτα!!

Ενδιαφέρον παρουσιάζει το "ναυάγιο"..που αναφέρεται σ' ένα πλοίο, το οποίο μετέφερε λαθραία τσιγάρα και ποτά, αλλά μια καταιγίδα το 'ριξε στην ακτή και εκεί έμεινε...να αποτελεί πόλο έλξης των τουριστών...Γεγονός του 1980.

Το Φιόρο του Λεβάντε, γέννησε πολλές προσωπικότητες ...


Διονύσιος Σολωμός

Άγιος Διονύσιος

Γρηγόριος Ξενόπουλος

Ανδρέας Κάλβος

και πάρα πολλούς άλλους ανθρώπους του πνεύματος και της τέχνης.

Σε ένα άλλο αφιέρωμα θα αναφερθώ στις σπουδαίες προσωπικότητες της Ζακύνθου καθώς επίσης και στα χαρακτηριστικά της κάθε εποχής που πέρασε το νησί...Βενετοκρατία, Αγγλοκρατία...και όλα  τα σχετικά.