Οι θερινοί κινηματογράφοι μαγεύουν το ελληνικό καλοκαιράκι και υποδέχονται το φθινόπωρο..

Ο κινηματογράφος ή cinema μια άλλη καλλιτεχνική αίσθηση..η 7η!! Όταν η αναφορά γίνεται για τους θερινούς κινηματογράφους, αμέσως η εικόνα η οποία σχηματίζεται είναι ρομαντική, ανέμελη, δροσιά ξεκούρασης με ευωδιαστά κύματα από γιασεμί κι αγιόκλημα, με το φεγγάρι σε κάθε φάση στον γλυκό έναστρο ελληνικό ουρανό.

Λίγα ιστορικά στοιχεία.

Ο κινηματογράφος ήρθε για πρώτη φορά από πλανόδιους ειδικούς το 1896 με 1899. Τη δεκαετία του 1910 στην Αθήνα κάνουν την παρουσία τους οι πρώτοι θερινοί κινηματογράφοι, οι οποίοι ουσιαστικά είναι χώροι που προσφέρουν ποτό με θέαμα. Οι θεατές δεν υποχρεούνταν στην αγορά εισιτηρίου αλλά στην προμήθεια ποτού. Στην Πρωτεύουσα, ως πρώτος καλοκαιρινός κινηματογράφος αναφέρεται μια μάντρα στο Σύνταγμα, το 1916. Τη δεκαετία του 1960 καταγράφονται 320 θερινοί κινηματογράφοι στην Αθήνα ενώ τη δεκαετία του 1970 καταγράφονται 542. Μεγάλη άνθηση είχαν οι καλοκαιρινοί κινηματογράφοι και στη Θεσσαλονίκη τη δεκαετία του 1950 όπου υπήρχε και πλωτός κινηματογράφος.

Θερινά σινεμά υπήρχαν στην Ευρώπη, στην Αμερική (δεν γνωρίζω σήμερα σε ποιες πόλεις λειτουργούν) αλλά και στο Ιράκ.

Όμως όπως έχουν αφηγηθεί πολλοί τουρίστες όσο συνδυάζεται με τις βραδιές της Ελλάδας, δεν συνδυάζεται σε κανένα μέρος του κόσμου..

Σύμφωνα με κάποιες πηγές το 1903 ήταν το χρονικό σημείο που σηματοδότησε την πρώτη προβολή του κινηματογράφου ΑΙΓΛΗ στο Ζάππειο, με την προβολή της γαλλικής ταινίας «Δέκα Γυναίκες Κυνηγούν έναν άντρα».Ίσως όμως εκεί να πήγαινε η ελίτ της πρωτεύουσας γι αυτό και ως πρώτος θεωρείται στο Σύνταγμα το 1926 όπως προανέφερα.
Κάποιοι από τους πιο γνωστούς κινηματογράφους στην Αθήνα..

"ΜΠΟΜΠΟΝΙΕΡΑ" το 1916 ή το 1918 στην Κηφισιά

"ΕΛΛΗΝΙΣ" Λ.Κηφισίας Αμπελόκηποι

"ΒΟΞ"το 1920 και κατά άλλες πηγές το 1938 στα Εξάρχεια

 "ΡΙΒΙΕΡΑ" το 1969 στα Εξάρχεια

"ΕΚΡΑΝ",  Ζωναρά και Αγαθίου, Εξάρχεια πίσω από την Πλ.Αργεντινής.

"ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΑ" Μαυρομιχάλη, Λ. Αλεξάνδρας

"ΘΗΣΕΙΟ" το 1935 Με θέα τη φωτισμένη Ακρόπολη, το σινεμά που βρίσκεται στην ομώνυμη περιοχή είναι ένα από τα πλέον γνωστά

"ΠΑΡΙΣ" το 1920 με διακοπή από το τέλος της δεκαετίας του 1960 έως το 1986 που επαναλειτούργησε,Πλάκα.

"ΔΕΞΑΜΕΝΗ" το 1905, Κολωνάκι

"ΑΘΗΝΑΙΑ" το 1979, Κολωνάκι

"ΟΑΣΙΣ" Παγκράτι

"ΛΙΛΑ" Πατήσια

και πολλά άλλα στην Αθήνα αλλά και σε όλη την Ελλάδα.

Το 1977 με υπουργική απόφαση αρκετοί θερινοί κινηματογράφοι κρίθηκαν διατηρητέοι και έτσι γλύτωσαν από τη λαίλαπα της αντιπαροχής που ουσιαστικά ήταν η κατάρα των πόλεων και ιδιαιτέρως της Αθήνας.

Στην Αυστραλία, στην περιοχή του Μπρουμ, το 1916 λειτουργούσε το Sun Pictures, που όταν πλημμύριζε από το φαινόμενο της παλίρροιας , οι θεατές μάζευαν τα μπατζάκια τους και άλλοι ανέβαιναν στις καρέκλες.... κάπου καταγράφεται πως αρκετές φορές είχαν συνθεατές και ψάρια!! Στην Αμερική ως καλοκαιρινοί κινηματογράφοι θεωρούνται τα drive-in, από το 1933.

Τα θερινά σινεμά όπως τα έλεγαν, αποτελούσαν σπουδαία διασκέδαση για τις παρέες της παλιάς Αθήνας και της Ελλάδας του τότε!!Οι θείες μου, μιλούσαν για τα γιασεμιά και τις ταινίες κάτω από τον έναστρο ουρανό, μεταφέροντάς μας πίσω στα χρόνια τους, τόσο ζωντανά ..που κανείς δε φαντάζεται. Σήμερα οι τεράστιοι κισσοί, οι πρασινάδες, με τα ποπ κορν και τα  νάτσος, η παγωμένη μπύρα ή το ποτήρι με το λευκό κρασί είναι η πιο συνηθισμένη εικόνα. 

Κάπου κάπου όλο και κάποια γάτα κάνει την εμφάνισή της μπροστά στην οθόνη ή ανάμεσα στα καθίσματα. Ο κάθε κινηματογράφος έχει το δικό του χρώμα μεταφορικά και κυριολεκτικά.

 Κοντά στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας ο θερινός κινηματογράφος "ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΑ" (φωτογραφία).

 Για τους λάτρεις του κέντρου των Αθηνών ξεκινώ από το ΣΙΝΕ ΠΑΡΙΣ στην οδό Κυθαδηναίων στην Πλάκα, με το φεγγάρι να μας θυμίζει όλα τα τραγούδια που μιλούν γι' αυτό, τους τουρίστες να κατακλύζουν τα παραδοσιακά ταβερνάκια..που στέλνουν τις μυρωδιές τους παντού, τον Ιερό Βράχο φωτισμένο..με την αίσθηση πως αν απλώσεις το χέρι σου θα τον ακουμπήσεις..

Η συνέχεια στους κινηματογράφους του Κολωνακίου, των Αμπελόκηπων,των Εξαρχείων που αποτελούν την επιλογή πολλών καλλιτεχνών και λογοτεχνών.

Θερινό σινεμά κατά την δεκαετία 60 με 70 υπήρχε στην Ανδραβίδα για τον οποίο θα αναφερθώ σε ιδιαίτερο αφιέρωμα.

Κλείνοντας...

"Είναι κάτι νύχτες με φεγγάρι μες τα θερινά τα σινεμά, νύχτες που περνούν, που δε θα ξαναρθούν μ' αγιόκλημα και γιασεμιά". 1978 Λουκιανός Κηλαηδόνης.

Εύχομαι σε όλους παρόλες τις δυσκολίες της εποχής, να απολαύσετε έστω και μια ταινία σ' έναν καλοκαιρινό σινεμά, σε όποιο σημείο της Ελλάδας μας έστω και τώρα πριν κλείσουν για τη χειμερινή περίοδο.

Aκρόπολη,μέσα από τα μάτια των περιηγητών.

Ακρόπολη Αθηνών. Ο βραχώδης λόφος που βρίσκεται στο κέντρο της σύγχρονης Αθήνας. Εκεί όπου βρισκόταν το σπουδαιότερο ιερό της αρχαίας πόλης, αφιερωμένο κυρίως στην Αθηνά, που ήταν η προστάτιδα θεά της πόλης. Ο λόφος ήταν κατοικημένος από την 3η χιλιετία π.Χ. Αποτελούσε φυσικό οχυρό με πλατιά επιφάνεια και υδάτινες πηγές στις πλαγιές του.

Με τον ιερό αυτό χώρο συνδέονται οι πιο σημαντικές εορτές, οι λατρείες της πόλης και κάποια καθοριστικά ιστορικά γεγονότα. Τα μνημεία της Ακρόπολης, αρμονικά συνδυασμένα με το φυσικό περιβάλλον, αποτελούν μοναδικά αριστουργήματα της αρχαίας αρχιτεκτονικής, που εκφράζουν πρωτοποριακούς συσχετισμούς ρυθμών και τάσεων της κλασικής τέχνης και επηρέασαν την πνευματική και καλλιτεχνική δημιουργία για πολλούς αιώνες αργότερα, γράφει η αρχαιολόγος κ. Ιωάννα Βενιέρη.

Ένα καφεδάκι οποιαδήποτε ώρα της μέρας στους πρόποδες του Ιερού Βράχου, αποτελεί ψυχική ανάταση και δροσιά αισιοδοξίας!
Επίσης η διαδρομή αυτή αποτελεί μια ευχάριστη νότα ψυχαγωγίας και μάθησης για τα παιδιά!

Από το βιβλίο ..."΄Εγραψαν για την Ακρόπολη 1850 -1950 "της

ΕΝΩΣΗΣ ΦΙΛΩΝ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ

Διαβάζοντας τα κείμενα των επισκεπτών καταλαβαίνουμε γιατί αβίαστα χρησιμοποιούμε την έκφραση 'Ιερός  Βράχος" όταν αναφερόμαστε στην Ακρόπολη. Είναι ένας τόπος που έχει πραγματικά καθαγιαστεί όχι μόνον από την αρχέγονη θρησκευτική χρήση του , αλλά και από τον θαυμασμό και τον σεβασμό που του απονέμουν συνεχώς οι πολυάριθμοι επισκέπτες του μέσα στον χρόνο.

"Η Ακρόπολη....είναι ένα τόπος όπου η τελειότητα υπάρχει. Δεν υπάρχει δεύτερος...εδώ το ωραίο είναι η απόλυτη τιμιότητα. Ernest Renan, Γάλλος συγγραφέας, φιλόσοφος, κριτικός, ιστορικός.

"Ακρόπολη...Αλήθεια ειπωμένη μια φορά για πάντα". Camille Mauclair, Γάλλος συγγραφέας και κριτικός.

" Η εντύπωση που προξενεί ο Παρθενώνας είναι η αίσθηση μιας ανάλαφρης μεγαλοπρέπειας. Δεν μπορεί κανείς  κοιτάξει αυτό το υπέροχο οικοδόμημα και να μη νιώσει γαλήνη και ηρεμία στην ψυχή του...........Θα βρεθεί άραγε σε κάποιο άλλο σημείο της γης μνημείο που να συναγωνίζεται σε ομορφιά την Ακρόπολη της Αθήνας; Έχουν για μας χαθεί για πάντα τα θαύματα της τέχνης ή μήπως παρουσιαστεί κάποτε ένας δεύτερος Φειδίας που θα δώσει ξανά ζωή και πνοή στις άψυχες πέτρες;Hermann von Hettner, Γερμανός συγγραφέας, ιστορικός της φιλολογίας και της τέχνης.

"Ο ΒΡΑΧΟΣ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ σκίζει τον αέρα , υψώνει τον όγκο του πάνω απ' την πόλη, σαν ένα μεγάλο ακίνητο κύμα, με τις κιτρινωπές κολόνες του Παρθενώνα να πατούν στέρεα πάνω του.Οι κιτρινωπές κολόνες του Παρθενώνα διακρίνονται όλες τις ώρες της μέρας στέρεα ριζωμένες στο βράχο της Ακρόπολης..........ο Παρθενώνας είναι πραγματικά εκπληκτικός  μέσα στη σιωπηλή ηρεμία του, που είναι τόσο σφριγηλή ώστε, αντί για παρακμασμένος, να φαντάζει ο Παρθενώνας, από τον κόσμο ολόκληρο, διαρκέστερος".Virgiνia Woolf, Αγγλίδα, συγγραφέας και κριτικός.

Η σημαία κυματίζει στον Ιερό Βράχο. Χιλιάδες τουρίστες φωτογραφίζονται κάθε χρόνο. Εκεί που κατά τη διάρκεια της κατοχής δύο νέοι κατέβαζαν τη γερμανική σημαία..εκεί που ένας άλλος νέος είχε προηγηθεί με την αυτοχειρία του, η οποία δεν πρέπει ποτέ να σβήσει από κάθε ελληνική ψυχή. Είναι εκείνος ο νέος που δεν δέχθηκε να παραδώσει το ιερό μας σύμβολο στους Γερμανούς κατακτητές και βουρκωμένος, τραγουδώντας τον Εθνικό Ύμνο τυλίχτηκε με τη γαλανόλευκη και έπεσε από το Βράχο.

Οι γνώσεις μας, η αγάπη μας καθώς επίσης και προσπάθεια διατήρησης, για τους ιστορικούς θησαυρούς της πατρίδας μας επιβάλλεται να μεταλαμπαδευτούν στις νέες γενιές, ιδιαιτέρως σήμερα ......Βρίσκομαι συχνά στον ευλογημένο αυτόν τόπο και διαπιστώνω ότι οι τουρίστες από άλλες χώρες του πλανήτη γνωρίζουν την ιστορία, τη μυθολογία ότι αφορά το σημείο που επισκέπτονται, αντίθετα με την πλειονότητα από εμάς που δυστυχώς...δεν γνωρίζουμε ούτε τα βασικά!

 

 

Φωτογραφικό αφιέρωμα από την Επέτειο της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, στην Αθήνα!

 Η ημέρα της Μνήμης αλλά και της καταστροφής των χαμένων πατρίδων..η μέρα που ο ουρανός γέμισε αγγέλους, η μέρα που η περιοχή του Πόντου βάφτηκε κόκκινη όχι από τις παπαρούνες αλλά από το αίμα που έρρεε σαν ποτάμι, γιορτάστηκε με κάθε μεγαλοπρέπεια χτες στην Αθήνα. Το μήνυμα είναι σαφέστατο και το έδωσαν τα νέα παιδιά... έβγαλαν τη δύναμη της ψυχής τους που είναι ελληνική!!οι νέοι που θέλουν τη Δημοκρατία ξανά στην πατρίδα μας...οι νέοι που θα απομακρύνουν τα γκρίζα σύννεφα από τον ουρανό μας, οι νέοι που ξέρουν να διαχωρίζουν την ιστορία από τις μυθοπλασίες της κάθε ανθελληνιστικής ιδέας!
Η ματωμένες σελίδες της ιστορίας μας δε θα διαγραφούν, τα χειρόγραφα ως αδαμάντινα κειμήλια θα μας συντροφεύουν πάντα, οι εικόνες της Παναγιάς και των Αγίων θα είναι οδηγοί για την επαναστροφή της πορείας της Χώρας μας.