Φωτογραφικό αφιέρωμα από την Επέτειο της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, στην Αθήνα!

 Η ημέρα της Μνήμης αλλά και της καταστροφής των χαμένων πατρίδων..η μέρα που ο ουρανός γέμισε αγγέλους, η μέρα που η περιοχή του Πόντου βάφτηκε κόκκινη όχι από τις παπαρούνες αλλά από το αίμα που έρρεε σαν ποτάμι, γιορτάστηκε με κάθε μεγαλοπρέπεια χτες στην Αθήνα. Το μήνυμα είναι σαφέστατο και το έδωσαν τα νέα παιδιά... έβγαλαν τη δύναμη της ψυχής τους που είναι ελληνική!!οι νέοι που θέλουν τη Δημοκρατία ξανά στην πατρίδα μας...οι νέοι που θα απομακρύνουν τα γκρίζα σύννεφα από τον ουρανό μας, οι νέοι που ξέρουν να διαχωρίζουν την ιστορία από τις μυθοπλασίες της κάθε ανθελληνιστικής ιδέας!
Η ματωμένες σελίδες της ιστορίας μας δε θα διαγραφούν, τα χειρόγραφα ως αδαμάντινα κειμήλια θα μας συντροφεύουν πάντα, οι εικόνες της Παναγιάς και των Αγίων θα είναι οδηγοί για την επαναστροφή της πορείας της Χώρας μας.

Τρανόν γιαγκίν σο Τσάμπασιν σπίτεα κι θ' απομένεν γιαρ γιαρ γιαρ....

19η ΜΑΪΟΥ ΗΜΕΡΑ ΜΙΑΣ ΘΛΙΒΕΡΟΤΑΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ.

Η ιστορική ημέρα μνήμης της ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ.

ΤΟ ΦΕΤΙΝΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΠΑΜΠΟΝΤΙΑΚΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Η φράση Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, αναφέρεται στις σφαγές και τους εκτοπισμούς από το κίνημα των Νεότουρκων προς τους ελληνικούς πληθυσμούς της περιοχής του Πόντου.

Η πρώτη φάση της Γενοκτονίας των Ποντίων ξεκινά το 1915 με τη μορφή μαζικών εκτοπισμών. Ολοκληρώθηκε το 1919 με τις πρώτες εκκαθαρίσεις των πληθυσμών. Επισήμως τα θύματα από το 1914 έως το 1922, ανέρχονται σε 353.000...και το αίμα τους βάφει κάθε άνοιξη κόκκινα τα λιβάδια. 353.000 χιλιάδες ψυχές που 100 περίπου χρόνια κάθε νύχτα το γοερό τους κλάμα το φέρνει ο ανοιξιάτικος αέρας...γιατί;;γιατί;; ηχούν στ' αυτιά κάθε αληθινού Έλληνα...γιατί δεν αντιστάθηκε κανείς στο τύραννο; γιατί δεν τιμωρήθηκαν;;;Όσα χρόνια κι αν περάσουν πάλι στο ανοιξιάτικο αεράκι θ' ακούγονται οι εκκλήσεις για δικαίωση.

Στον επίσημο αριθμό των θυμάτων, δεν συμπεριλαμβάνονται οι εκτοπισθέντες και οι βιαίως εξισλαμισθέντες. Ήταν στο ροδοχάραμα του 20ου αιώνα, οι τέχνες , τα γράμματα και οι επιχειρήσεις ολανθισμένα μα οι Αγαρηνοί δεν άντεχαν αυτή τη δόξα. Από την αρχή οι Νεότουρκοι έδειξαν το σκληρότατο εθνικιστικό τους χαρακτήρα. Συστήνοντας τα πρώτα στρατόπεδα εξόντωσης στην Ιστορία, τα λεγόμενα "Αμελέ Ταμπουρού" προσπάθησαν να απομυζήσουν τους ελληνικούς πληθυσμούς από τα παραγωγικά στοιχεία τους. Οι άνδρες ηλικίας από 15 έως 48 ετών, ως αριθμός εκατοντάδες χιλιάδες, αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Οδηγήθηκαν στα βάθη της Μικράς Ασίας και κάτω από απερίγραπτα δύσκολες συνθήκες, αναγκάστηκαν να εργαστούν σκληρά μέχρι θανάτου.Υπολογίζεται ότι το 1918 περισσότεροι από 250.000 Έλληνες άνδρες είχαν χάσει τη ζωή τους στα τάγματα.

Στις 19 Μαΐου του 1919 ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάζεται στη Σαμψούντα. Με την άφιξή του στον Πόντο κινητοποιεί μεγάλο αριθμό άτακτων Τσετών και τους ανάθεσε ουσιαστικά την ευθύνη της εκκαθάρισης του ελληνικού στοιχείου. Σημαντικότατο ρόλο στην τελική φάση του σχεδίου, έπαιξε ο Τοπάλ Οσμάν , ο οποίος ως νεαρός εργαζόταν σε ελληνικό ξυλουργείο. Λέγεται πως σε  μυστική συνάντηση με τον Κεμάλ είχε πει " Μην ανησυχείτε  στρατηγέ μου. Όλους αυτούς του Πόντιους Ρωμιούς θα τους περιποιηθώ έτσι, που θα πνιγούν όλοι τους μέσα στις σπηλιές, σαν τις γαϊδουρινές μέλισσες". Μερικά χρόνια αργότερα το 1923, ο Κεμάλ θα έδινε εντολή να κρεμαστεί το ακέφαλο πτώμα του Οσμάν στην είσοδο της τουρκικής Εθνοσυνέλευσης.

Με πόνο ψυχής γράφω το αφιέρωμα. Ότι δεν είχε γίνει σε πέντε αιώνες σουλτανικής κυριαρχίας, έγινε σε πέντε χρόνια από τους Νεότουρκους. Μέσω των αρχείων των εκκλησιαστικών Αρχών, έως τον Δεκέμβριο του 1922, χρονιά που ολοκληρώθηκε τη τελική και σκληρότατη φάση της Γενοκτονίας, συνολικά 815 κοινότητες καταστράφηκαν ολοκληρωτικά, 1.174 εκκλησίες και 960 σχολεία κυριολεκτικά έγιναν στάχτη και πάνω από 300.000 άνδρες, γυναίκες, γέροι και παιδιά εξολοθρεύθηκαν με τραγικά απάνθρωπους τρόπους. 

Οι μαρτυρίες ανθρώπων που πέρασαν από γενιά σε γενιά μας κάνει να μην ξεχνάμε ποτέ...την τόσο άδικη συμπεριφορά των "Μεγάλων Δυνάμεων"προς τον βασανιστή αυτών των εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων μας.

Θυμάμαι την ηλικιωμένη κυρία, η οποία πριν λίγο καιρό τραγούδησε στη μεγαλειώδη συγκέντρωση στο Σύνταγμα, τον πόνο που της έχει μεταλαμπαδεύσει ο πατέρας της....Το πογκρόμ όπως λέει, στήθηκε υπό την καθοδήγηση του Τοπάλ Οσμάν, ο οποίος στη σκέψη των Ελλήνων είχε μείνει ως "αιμοσταγής διώκτης των χριστιανών".

Από τις μαρτυρίες της κ. Δ. Μουστοπούλου " Οι Τούρκοι μόλις έβλεπαν Έλληνα σήκωνα τα όπλα, σημάδευαν και πυροβολούσαν".Φιλούσαν τα χώματα όσοι Έλληνες κατάφερναν να πατήσουν σε στεριά.

Καλοσχεδιασμένο το έγκλημα από τους Τούρκους κατά των Ελλήνων. Ειδεχθές χωρίς αμφιβολία.Οι μέθοδοι που χρησιμοποιούσαν ήταν ότι πιο σκληρό έχει καταγράψει η ιστορία.

Από τα ιερότερα σύμβολα των Ποντίων η Παναγία η Σουμελά. Τι είδαν τα μάτια της; Καταστράφηκε ο ναός όπου βρισκόταν..αλλά αυτή άντεξε για να θυμίζει πάντα στους Έλληνες του Πόντου ότι θα είναι για πάντα μαζί τους...

Όποιος έχει αντικειμενική άποψη δεν μπορεί να διαψεύσει τα χιλιάδες πειστήρια. Είναι πικρό, κάποιοι να προσπαθούν να διαστρεβλώσουν την ιστορία..αντί τα πιο καίρια σημεία της να διδάσκονται στα σχολεία. Εύχομαι σε μια λαμπηδόνα εξ ύψιστης δυνάμεως που θα φωτίσει όλους τους μηδενιστές του Έθνους μας. Ουδέποτε θα σιγήσουν οι απανταχού Έλληνες, εάν δεν δικαιωθεί η μνήμη των προγόνων μας.

Ένα μικρό ταξίδι ..μέσω του ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΝΔΡΑΒΙΔΑΣ "Ο ΜΩΡΙΑΣ".

Ένα αφιέρωμα πολιτισμού τ' αποψινό, στον Λαογραφικό Σύλλογο Ανδραβίδας "Ο ΜΩΡΙΑΣ".
Η λαογραφία είναι μια απλή λέξη με τεράστια σημασία αφού ενώνει το παρελθόν με το παρόν και το μέλλον..μια απλή λέξη με μαγική αξία αφού ουσιαστικά είναι η επιστήμη που μελετά τις παραδοσιακές εκφράσεις ενός λαϊκού πολιτισμού όπως τα ήθη, τα έθιμα, την τέχνη,τον υλικό βίο και ότι χαρακτηρίζει έναν λαό.
Οι φορείς που ασχολούνται με το αντικείμενο της λαογραφίας πρέπει να συντονίζονται και να αποτελούνται από άτομα που κυριολεκτικά αγαπάνε τον τόπο και είναι μακριά από κάθε είδους ιδιοτέλεια. Πρέπει να χαρακτηρίζονται από πολιτισμό γιατί διαφορετικά σε κάθε τι παλιό δεν θα δίνουν σημασία.
Έτσι συμβαίνει με την υπεύθυνο του εν λόγω Λαογραφικού  Συλλόγου καθώς επίσης και στους συνεργάτες της.
Ο Λαογραφικός Σύλλογος Ανδραβίδας ιδρύθηκε το 2000 με σκοπό τη διατήρηση και προώθηση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Ήταν κάτι που έλειπε από τη γενέτειρά μου καθόσον είναι σημαντικό να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.
....βλέποντας τα εικονιζόμενα αντικείμενα αρχινά ένα ταξίδι στα παιδικά μου χρόνια... στο σπίτι της γιαγιάς μου...

..οι γλυκές αναμνήσεις ζωντανεύουν..κάθε αντικείμενο πολλές ανθρώπινες στιγμές..ο σκοπός για τον οποίο υπήρχε.. από το τηγάνισμα των αυγών με την ντομάτα!!!έως την κατασκευή κουσκουσέ!!
από την κατασκευή της σκορδαλιάς μέχρι το βραστό στη φωτιά!!κάπου κάπου η διαδικασία του γανωματή, του ειδικού πλανόδιου τεχνίτη ο οποίος γυάλιζε τα χάλκινα σκεύη..







...τα σκαλιστά έπιπλα που κάθε νοικοκυρεμένο σπίτι έπρεπε να έχει .. τα υφαντά , τα κεντητά και τ' άσπρα, πάντα έτοιμα καλοσιδερωμένα και σε πρώτη εμφάνιση οπωσδήποτε για τους επισκέπτες!!.η λάμπα που λειτουργούσε με πετρέλαιο... και επειδή το βράδυ στον τοίχο η φλόγα δημιουργούσε διάφορα σχήματα, πλάθαμε και τις ανάλογες ιστορίες...




....τα μπακίρια ..νταβάδες για ψήσιμο του φαγητού  και κατρούτσα για το κρασί που ξεκούραζε και ευθυμούσε μετά την ημερήσια κοπιαστική εργασία ..Απαραίτητη προϋπόθεση οι κουρελούδες και τ' απλάδια, που είχαν υφάνει οι γυναίκες στους οικιακούς αργαλειούς.

 
 
 




..ο μπουφές, ο κομός, ο καθρέφτης, το κρεββάτι, η κούνια... κορνίζες με κεντήματα αλλά και φωτογραφίες με προτεραιότητα αυτές των ξενιτεμένων...

Ο αναφερόμενος Λαογραφικός Σύλλογος, δεν αρκείται στο εκθεσιακό μέρος  αλλά οργανώνει όλο το χρόνο διάφορες εκδηλώσεις που χαρακτηρίζονται για την ποιότητά τους, το ύφος και το ρυθμό τους. Δεν ξεχνώ τη χριστουγεννιάτικη διακόσμηση που ουσιαστικά ήταν το μοναδικό λαμπερό φως εκείνων των ημερών για την Ανδραβίδα. Οι παρακάτω φωτογραφίες είναι ένα δείγμα από μια δραστηριότητα που έλαβε χώρα την Κυριακή του Θωμά, με θέμα "Ήρθε η άνοιξη ήρθε το καλοκαίρι".

 

Το παρόν αφιέρωμα το σκεφτόμουνα από τα Χριστούγεννα αλλά ο χρόνος κυλάει με πολύ γοργό ρυθμό.. είναι καθαρά προσωπική μου σκέψη γιατί θεωρώ πως ό,τι πραγματικά αποτελεί κρίκο στη διατήρηση της πολιτισμικής μας κληρονομιάς, ό,τι προάγει πολιτισμό γενικότερα και κινείται σε πλαίσια σοβαρότητας και ποιότητας πρέπει να ταξιδεύει ώστε να γίνεται γνωστό. Επίσης αποτελεί επιθυμία πολλών φίλων ανά τον κόσμο η διαδικτυακή γνωριμία με τον τόπο μας, ώστε να έχουν μια εικόνα, αφού αρκετοί προετοιμάζονται να την επισκεφτούν. Οι φωτογραφίες είναι από την επίσημη σελίδα του Λαογραφικού Συλλόγου Ανδραβίδας "Ο ΜΩΡΙΑΣ". Ελπίζω η πανάξια υπεύθυνη κ. Οικονομοπούλου να με συγχωρέσει που δεν την ενημέρωσα για τη σύνταξη αυτού του αφιερώματος.

Συγχαρητήρια σε όλους που συντελούν στις ξεχωριστές εκδηλώσεις του Συλλόγου, οι οποίες κυριολεκτικά χρωματίζουν την ατμόσφαιρα της πόλης με πινελιές υψηλού πολιτισμικού επιπέδου

Της εύχομαι να είναι πάντα καλά, το ίδιο εύχομαι και στους συνεργάτες της ώστε να λούζουν την Ανδραβίδα μας που είναι κωμόπολη με βαριά ιστορία, με τα γάργαρα νερά των ποταμών της λαογραφίας!!