Το Ψυχοσάββατο των Αγίων Θεοδώρων και τα έθιμα της Σμύρνης.

Των Αγίων Θεοδώρων, αποτελεί το σπουδαιότερο Ψυχοσάββατο. Συνδέεται με το Θαύμα των Κολλύβων.

Κάθε χρόνο θυμάμαι τις κυρίες που πήγαιναν στην Αγία Παρασκευή - στο Κοιμητήριο για τη γενέτειρα- με κόλλυβα ή σπερνά, για να μνημονεύσουν τις ψυχούλες όπως έλεγαν. Ήμουν παιδί και μαζί με τ' άλλα παιδιά, μας φαινότανε τόσο μακρινό αυτό...να έχεις χάσει δηλαδή δικό σου. Παρόλο που και τα δυο σόγια μας, είχαν δυνατές απώλειες, ήταν αδύνατον να αξιολογηθεί στην παιδική ψυχή όλο αυτό το συναίσθημα.  Όλα τα Ψυχοσάββατα αλλά κι αυτό, από τότε του ευλαβούμαι ιδιαίτερα.  Η μάνα μου που είχε αδυναμία στον πολιτισμό των Ελλήνων Μικρασιατών, έκανε αναφορά σε διάφορα έθιμα , εκτός από τα κόλλυβα, όπως αυτό που οι κοπέλες μπορούν τότε να δουν ποιον θα παντρευτούν, να έχουν δηλαδή κάποια πρόβλεψη.

Οι αφηγήσεις της μαμάς μου, ήρθαν στο νου , μόλις διάβασα ένα εξαιρετικό άρθρο με τίτλο 

 "Γιορτές κι αντέτια

από την Ερυθραία και τη Σμύρνη

Κάθε γειτονιά συνήθειο, κάθε μαχαλάς κι' αντέπι", που έχει συντάκτη τον  Θοδωρή Κοντάρα, φιλόλογο, ερευνητή της Μικρασιατικής Παράδοσης και συγγραφέα.

Το εν λόγω άρθρο ανήκει στην ύλη του Περιοδικού του Λυκείου Ελληνίδων της Ραφήνας "τ' ανάβλεμμα" .

Οι κοπέλες, των Αγίων Θεοδώρων είχαν την ευκαιρία, να μαντέψουν με το κόλλυβα, ποιον θα παντρευτούν. Οι ανύπαντρες, πήγαιναν την παραμονή της γιορτής στην εκκλησία, να κλέψουν τρία ή εννιά σπυριά από τα καλάθια όπου έριχναν οι νοικοκυρές τα κόλλυβα. Αυτά τα σπυριά, τα τοποθετούσαν μέσα σε ένα μαντήλι και κάτο από το μαξιλάρι τους, με την πίστη ότι το βράδυ θα αποκαλυφθεί αυτός που θα παντρευτούν. Υπήρχε ένα τραγούδι που λέγανε, κάτι σαν προσευχή:

Άη Θόδωροι καλοί

Άγιοι και θαματουργοί,

αυτού στην έρημο που πάτε

και τσι μοίρες απαντάτε,

αν δείτε και την εδική μου,

να τη διπλοχαιρετάτε.

Αν κάθεται, να σηκωθεί κι αν 

στέκεται, να δράμει          (να τρέξει)

να πάρει χρυσά στέφανα, νά ΄ρχει να με μοιράνει

Άλλες κοπέλες, περιμένανε στο παραθύρι, τα μεσάνυχτα που ξημέρωνε το Σάββατο, μήπως και δουν τον γαμπρό, μήπως μάθουν το όνομά του. Τότε όμως πολλοί νεαροί που θέλανε να αστειευτούν, κρύβονταν στις γωνιές του δρόμου και φωνάζανε διάφορα ονόματα, τούρκικα, αρμένικα, φράγκικα, εβραϊκά.

Τα κορίτσια στα Βουρλά, έβαζαν τα κόλλυβα σ' ένα μαντηλάκι και το κρατούσαν όλη τη μέρα επάνω τους. Το βράδυ έβγαιναν, σ' ένα ξέφωτο και έριχναν το μαντήλι σ' έναν κύκλο , όπου έσπερναν τα κόλλυβα , τραγουδώντας :

Άη - Θόδωρε καλέ, άγιε και θαματουργέ,

αυτού στην έρημο που πας και τσι μοίρες απαντάς,

σα δεις και τη δική μου,να μου τήνε χαιρετάς.

Αν κάθεται,να σηκωθεί,κι αν στέκεται, να πορπατεί,

κι αυτά που έσπειρα εδώ να τα θερίσομε μαζί.

Έτσι είχαν την ελπίδα ότι τη νύχτα θα ονειρευτούν τον γαμπρό.

Ακολουθούν λίγα αποσπάσματα, ακριβώς όπως τα αναφέρει, ο ανεκτίμητος Θοδωρής Κοντάρας.

"Στη σκόλη των Άγιω - Θόδωρω βρίσκανε αραλίκι οι λεύτερες κοπέλες να μαντέψουνε με τα κόλλυβα ποιόνανε θε' να παντρευτούνε............ Για να τσι τιμήσουνε,το λοιπό, κείνο το Σαββάτο οι γυναίκες δεν ηδιαρμίζανε το σπίτι κι ητρώανε νηστίσιμα φαγιά,μόνο με λάδι"

**ηδιαρμίζανε δηλ. συγυρίζανε, νοικοκυρεύανε.

"Κι απέ, τη νύχτα επίζανε να ονειρευτούνε ένα γαμπρό και νά βρουνε την τύχη τως."

Τα αντέτια, τα έθιμα δηλαδή, δίχως αμφισβήτηση γεμίζουν τη ζωή μας με χρώμα, με γεύσεις, με ακούσματα, με μια παλέτα πολυποίκιλη όπου συντελεί να γίνεται ξεχωριστή η κάθε χρονική περίοδος.

Ο πολιτισμός και τ' αντέτια των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, είναι θησαυρός.

Και του χρόνου για όλους που ευλαβούνται αυτές τις μέρες.

Καλή κι ευλογημένη Σαρακοστή.

Υ.Σ Φωτογραφίες από διαδικτυακή πηγή, δίχως δικαιώματα.

Ανοίγει το ΤΡΙΩΔΙΟ κι ο εορταστικός κύκλος συνεχίζεται.

Συχνά αναφέρω την ξεχωριστή αύρα, το χρώμα, τις γεύσεις, τα συναισθήματα που μας χαρίζει ο εορταστικός κύκλος της Ορθοδοξίας. Δεν υπάρχει χρονική περίοδος του χρόνου, που να μην εορτάζουμε. Έτσι βρισκόμαστε σε μια κατάσταση η οποία πάντα έχει να αναμένει, τα έθιμα της κάθε εορτής. Η θρησκευτική παράδοση, μαζί με τη λαϊκή παράδοση, τα έθιμα και τις δοξασίες που έχουν ρίζες στην αρχαιότητα και τη μυθολογία πολλές φορές, παρουσιάζουν το σπάνιο σε τέχνη και κάλλος, υφαντό! Πως θα ήταν άραγε η καθημερινότητά μας, δίχως τις εορτές; Αυτή η σκέψη, μου ερχόταν στο νου από παιδί κι ακόμη περισσότερο, σε τούτους τους καιρούς, που τα ρεύματα...μόνο με γκρίζο θέλουν να βάφουν τις μέρες μας, που προσπαθούν να παρουσιάζουν την πορεία της φύσης, ως λανθάνουσα και να καταλύουν θεσμούς, οι οποίοι έσωσαν και γλύτωσαν την ανθρωπότητα, αιώνες τώρα...από σκληρά δεινά.

Περάσαμε το Δωδεκαήμερο των Χριστουγέννων, με το ελπιδοφόρο μήνυμα της Θείας Γέννησης, τα κάλαντα, τα νόστιμα φαγητά, τα μελωμένα γλυκίσματα, τους Καλικάντζαρους και τα καμώματά τους, τα στολίδια, τις ευχές , τη διασκέδαση και το καλωσόρισμα του Νέου Χρόνου. Αγκαλιάσαμε τον χειμώνα, του θυμώσαμε και λίγο διότι κρατά τη διάρκεια της νύχτας πιο μεγάλη από την ημέρα και τώρα έρχεται η ώρα για τα γλυκά αεράκια της άνοιξης,όπου θα προετοιμαστούμε για  την Ανάσταση!

Ανοίγει το Τριώδιο λοιπόν φέτος, την Κυριακή στις 25 του Φλεβάρη. Όταν άκουγα αυτό τον όρο στα παιδικά μου χρόνια, ζωγράφιζα στη σκέψη μου τα καρναβάλια από τη μια κι απ' την άλλη, στ' αυτιά μου ηχούσαν οι καμπάνες των Χαιρετισμών κι όλου του καταπληκτικού διαστήματος που ξεκινάει, αφού η εκκλησία ήταν πάρα πολύ κοντά στο σπίτι μου κι ο αδερφός μου ψάλτης με μοναδική φωνητική ικανότητα.

Πιστεύω στη μεγαλοσύνη της ψυχής, που μπορεί να βιώνει τον παλμό των εορτών. Το Τριώδιο,αυτό το χρονικό διάστημα έχει για αφετηρία του στην Κυριακή του Τελώνου και Φαρισαίου.Τερματίζει στο Μεγάλο Σάββατο κι αποτελεί την προετοιμασία των Ορθοδόξων για το Άγιο Πάσχα. Επίσης, αποτελεί την επίσημη  έναρξη των αποκριάτικων δρώμενων. 

Είναι αλήθεια, ότι πολλοί δεν γνωρίζουν τι ακριβώς σημαίνει η λέξη Τριώδιο. Τριώδιο, είναι το ομώνυμο εκκλησιαστικό βιβλίο, που περιέχει όλους τους ύμνους οι οποίοι ψάλλονται κατά την περίοδο που προανέφερα και περιλαμβάνεται στα όριά του. Αυτοί οι ύμνοι έχουν τρεις ωδές κι όχι εννέα όπως οι υπόλοιποι.

Οι τρεις πρώτες εβδομάδες του Τριωδίου, αποτελούν την προετοιμασία αυτών που ακολουθούν τη θρησκευτική μας παράδοση, για τη νηστεία της Σαρακοστής.

Κάθε Κυριακή του Τριωδίου, έχει κι από ένα βαθύ νόημα, καθοριστικό  για τη γενικότερη επίγεια πορεία μας.

Πρώτη Κυριακή, του Τελώνη και Φαρισαίου.

Είναι μια προτροπή για τους Χριστιανούς, ώστε να αποφεύγουν την έπαρση (Φαρισαίος) και να 'ναι ταπεινοί (Τελώνης). Αλήθεια, αν αξιοποιήσουμε τα λόγια της ημέρας, θα δούμε ότι η έπαρση που οδηγεί στην αλαζονεία, ουσιαστικά βασανίζει και ταλαιπωρεί τον εσωτερικό κόσμο.

Δεύτερη Κυριακή, η Κυριακή του Ασώτου.

Σε αυτή την Κυριακή, διδάσκεται - μεταδίδεται η αξία και η σημασία που έχουν για εμάς τους ίδιους, η μετάνοια καθώς και η συγχώρηση. Είναι καλό για τον εαυτό μας και τη ζωή μας, να μιμηθούμε τον Άσωτο. Με άλλα λόγια, αν κάνουμε την αυτοκριτική μας, θα δούμε, σε ποιον δημιουργήσαμε κάποιο πρόβλημα, ποιον στενοχωρήσαμε και τότε επέρχεται η μετάνοια, όπου μας ξαλαφρώνει, μας ανοίγει τα φτερά για γαλανούς καθάριους ουρανούς.

Τρίτη Κυριακή, η Κυριακή της Απόκρεω.

Αυτή η Κυριακή είναι αφιερωμένη στη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού,στην κρίση που θα πραγματοποιηθεί, αλλά και στη χριστιανική αγάπη, την αληθινή, τη γνήσια, την ανιδιοτελή.

Η ονομασία της οφείλεται, στο ότι αποτελεί την τελευταία μέρα όπου μπορούν (όσοι όπως προανέφερα ακολουθούν την τακτική της νηστείας) να φάνε κρέας, καθόσον η εβδομάδα που ακολουθεί είναι η Τυρινή και τότε επιτρέπονται στη διατροφή τα τυροκομικά προϊόντα τα αυγά , τα ψάρια. Μάλιστα αυτή την εβδομάδα συνηθίζεται να φτιάχνουμε  τυρόπιτες και  γαλατόπιτες.

Πολύ σημαντικό για τους ζώντες και τους τεθνεόντες είναι το Σάββατο πριν από την τρίτη Κυριακή, το επονομαζόμενο Ψυχοσάββατο. Αυτό το Σάββατο, όπως και τ' άλλα Ψυχοσάββατα , καθιερώθηκαν από την Εκκλησία, ως μια ευκαιρία προσευχής και δέησης, για όλους όσους δεν έχουν οικείους ώστε να τους μνημονεύουν, γι' αυτό και πάμε στους ναούς κόλλυβα. Όμως αποτελεί ένα όμορφο έθιμο, καθόσον οι περισσότεροι ετοιμάζουν κόλλυβα για τους δικούς τους, που ταξίδεψαν για την αιωνιότητα. Άλλωστε, για όποιον πιστεύει στις ψυχές και στη δύναμη της προσευχής, είναι χαρά κι όχι λύπη.

Τέταρτη Κυριακή, η Κυριακή της Τυροφάγου

Σ' αυτή την Κυριακή, γίνεται αναφορά στην εξορία των πρωτόπλαστων από τον Παράδεισο. Το εξαιρετικό μήνυμα της μέρας είναι, να νηστεύουν οι Χριστιανοί, δίχως να αυτοπροβάλονται, να συγχωρούν και να προσπαθούν να έχουν ζωή με αρετές και ελεημοσύνη.  Η συγχώρεση χαρίζει σε εμάς τους ίδιους, την ανακούφιση και την ηρεμία, γι' αυτό έχει μεγάλη σημασία. Επίσης πραγματοποιείται, ο εσπερινός της συγγνώμης, δηλαδή πλησιάζουν οι πιστοί, ο ένας τον άλλον και τον ιερέα, ζητώντας συγχώρεση. Πιστεύω ότι είναι ένας τρόπος (θρησκευτικό έθιμο) για να φέρουν τον καθένα στη θέση, του να σκεφτεί, τη δύναμη της συγχώρησης.

Και έτσι φθάνουμε στο τριήμερο της Αποκριάς όπως το ονομάζουμε, με τα καρναβάλια, τα μασκαρέματα, τους χορούς και τους χαρταετούς να συμβολίζουν τα όνειρα και τον πόθο μας, ώστε να πραγματοποιηθούν. 

Καθαρά Δευτέρα, όπου η άνοιξη έχει στήσει τρελό χορό, με το τραπέζι μες στα σαρακοστιανά χρώματα κι εδέσματα. Η αρχή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής , μια χρονική περίοδος που καλούμαστε μέσα από περισυλλογή να περάσουμε στη Μεγάλη Εβδομάδα - ότι ιερότερο για τη Χριστιανοσύνη αλλά και για την ελληνική φύση-  να ανεβούμε τον Γολγοθά και να καρδιοχτυπήσουμε χαρούμενα στην Ανάσταση, να αναγεννηθούμε, να ονειρευτούμε και να πιστέψουμε στην αιωνιότητα της ψυχής.

"Η υψηλότερη μορφή της άνοιξης που ξέρω: 

μια ελληνική Μεγάλη Εβδομάδα» Γ. Σεφέρης

Εύχομαι ολόψυχα σε όλους που ευλαβούνται αυτές τις μέρες,

ευλογημένο Τριώδιο με περισσυλογή και σύνεση.

Εύχομαι σε όλους,καλές Απόκριες με την ελληνική παράδοση σε πρώτη θέση.

Με αγάπη

Σοφία Δ. Αγραπίδη

Στρκός Σ.Ξ ε.α - Συγγραφέας

Λαγκάδια Γορτυνίας, "Το Τσιαχτάι" με παραδοσιακή ατμόσφαιρα και γεύσεις!

Αυτό το μικρό αφιέρωμα προέκυψε από το πρόσφατο ταξίδι μας στα Λαγκάδια, αυθόρμητα σύμφωνα με την όμορφη εικόνα και τα γευστικά αποτυπώματα που μας άφησε. Δεν γνωρίζουμε τους επιχειρηματίες, δεν έχουμε κάποια σχέση. Απλά, όταν ανακαλύπτω κάτι με ποιότητα, μου αρέσει να γράφω τις απόψεις μου.

Περνώντας πρόσφατα από τα ιστορικά, πανέμορφα και γραφικά Λαγκάδια της Γορτυνίας, στην Αρκαδία, αναζητώντας μεσημεριανό φαγητό, ανακαλύψαμε έναν υπέροχο χώρο, με χρώμα και γεύσεις παράδοσης. 

Στην μικρή αίθουσα με το τζάκι και το διάκοσμο να παραπέμπει στην ελληνική λαογραφία, δοκιμάσαμε κάποιες από τις γευστικές δημιουργίες του καταστήματος.

Τα πιάτα ήταν υπέροχα και οι μερίδες ήταν εναρμονισμένες με τις τιμές. 

Η ευγένεια που δυστυχώς, σε πολλές επιχειρήσεις λείπει ακόμη, στο "Τσιαχτάι", είναι περισσή. Μπορεί ο πελάτης να χρησιμοποιήσει κάρτα, δίχως η επιχείρηση να προσπαθεί να το αποφύγει ή να δυσανασχετεί.

Η ποιότητα όλων των ειδών ήταν ξεχωριστή. Τα κρέατα καμιά σχέση με ότι τρώμε στην πόλη ή σε μεγάλα καταστήματα εστίασης.

Εμείς θα το προτιμήσουμε πάλι! 

Ανδραβίδα, Φλεβάρης 2024

 

Το παρόν αποτελεί αντιγραφή του κειμένου της πρόσφατης ανάρτησής μου, στο fb.

ΑΝΔΡΑΒΙΔΑ 2024

Για την ιστορική,αγαπημένη κι όμορφη γενέτειρα έχω γράψει πολλές φορές. Είναι λογικό να με απασχολεί αυτός ο τόπος, όχι μόνο γιατί εκεί γεννήθηκα και μεγάλωσα, όχι γιατί εκεί διαθέτουμε τη μοναδική μας περιουσία,αλλά γιατί πραγματικά το αξίζει.Ακόμη σαν ένα μικρό ύμνο, για τους προγόνους μας οι οποίοι ενδιαφερόντουσαν και κάποιοι θυσιάστηκαν γι" αυτήν.

Η θέση της στον Μεσαίωνα ήταν υψηλή,καθόσον αποτελούσε την πρωτεύουσα του Πριγκιπάτου της Αχαΐας.

Στα νεώτερα χρόνια, σύμφωνα με μαρτυρίες απ" τους παλιότερους κι απ" τις πληροφορίες του βιβλίου :

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΔΡΑΒΙΔΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΜΕΣΑΙΩΝΑ ΚΑΙ ΤΑ ΝΕΩΤΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ

ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚ. ΝΑΚΟΣ

η πόλη άκμαζε πολιτιστικά κι ας μην ήταν τα οικονομικά, άνετα..Υπήρχε κίνηση στην αγορά και στην πλατεία,υπήρχαν άνθρωποι που περνούσαν απ" τους δρόμους. Πριν σαράντα περίπου χρόνια, τα καφενεία και οι ταβέρνες - καπηλειά, αποτελούσαν ανάσα ζωής, οι ψησταριές στην πλατεία το ίδιο,καθώς κι άλλα κέντρα αν θυμάμαι καλά προς τις γραμμές..

Στα γλέντια και στα πανηγύρια, τα μουσικά σχήματα ήταν παραδοσιακά, των αυθεντικών ερμηνευτών του ρεμπέτικου και του δημοτικού τραγουδιού. Πρόσφατα γνώρισα, ένα ζευγάρι με μέλλον όπως φαίνεται στο ρεμπέτικο τραγούδι και έκαναν αναφορά στην Ανδραβίδα,διότι είχαν έρθει ο παππούς και ο πατέρας, γνωστοί ρεμπέτες μιας άλλης εποχής.

Εδώ και δεκατρία χρόνια περίπου, ερχόμαστε αρκετές φορές τον χρόνο, όχι μόνο για διακοπές και για οικογενειακούς λόγους, αλλά και για πολιτιστική δραστηριότητα μέσω του Ομίλου Φιλίππων Ανδραβίδας "Ο ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ".

Αυτό που με ανησυχία και λύπη παρατηρώ, είναι η συνεχής πτώση του τόπου, όσον αφορά αυτό που λέγεται "κίνηση-ζωή", λες και κάποιος δήμιος έχει σταθεί πάνω απ" την πόλη.

Μια κωμόπολη με σχέδιο πόλεως, με "αγορά" δηλαδή κεντρικό δρόμο που ανέκαθεν ήταν το αγοραστικό κέντρο, με αξιοζήλευτη - σε έκταση και θέση- πλατεία, η οποία βρίσκεται στην αγκαλιά ενός πολύ σημαντικού αρχαιολογικού χώρου, με όμορφες εκκλησίες, όμορφα σπίτια και κήπους.. αργοπεθαίνει.

Οι άνθρωποι δεν κυκλοφορούν ούτε τη μέρα, ούτε το βράδυ. Η πλατεία νεκρή κι η αγορά το ίδιο.

Όσο φόρτο εργασιών κι αν έχω, πάντοτε θα ξεκλέψω λίγο χρόνο για μια βόλτα στην αγορά, για να συνομιλήσω με φιλικά και γνωστά πρόσωπα ή για διάφορα ψώνια. Το ίδιο και προς την πλατεία. Το πέρασμα απ" την αγορά, έχει και το νόημα της συζήτησης, της καλημέραα, της κουβέντας.

Ένα σημαντικό αίτιο της νέκρωσης του τόπου αποτελεί η απουσία υπηρεσιών!Ευτυχώς που λειτουργεί το ΚΕΠ. Για αυτό το πολύ σοβαρό ζήτημα, ευθύνονται πολλοί φορείς και πρόσωπα, κάποια χρόνια πριν, καθόσον τίποτα δεν γίνεται σε μια μέρα.

Δυστυχώς η μικρή μου διερεύνηση, έφερε γι" ακόμη μια φορά στο φως, ως ένα σημαντικό και βασικό αίτιο τη νοοτροπία της πλειονότητας, που οδηγεί προς τα πίσω την κατάσταση. Στη νοοτροπία συμπεριλαμβάνεται η ξενομανία, η απουσία του "εμείς" κ.αλ.

Πως να αιτιολογήσω σε φίλους απ" τον Πύργο, που πέρασαν δυο φορές απ" την πλατεία για καφέ , μια ένα μεσημέρι και μια νωρίς το απόγευμα, δίχως να βρουν κατάστημα ανοιχτό;

Γιατί να αναγκαστούμε για κάποιο εύκολο φαγητό, ένα βραδάκι, να οδηγηθούμε σε γειτονικό χωριό;

Χρειάζεται ν" αλλάξει το σκεπτικό αρχικά στους επιχειρηματίες της πλατείας, έτσι ώστε να προσελκύσουν κόσμο απ" τα άλλα μέρη, όπως πριν δέκα χρόνια περίπου.Μπορούν να βελτιώσουν τον τρόπο λειτουργίας τους, να δώσουν κάποιο χρώμα ανανέωσης κτλπ.Υπάρχουν ιδέες, που με ελάχιστο κόστος, θα ανεβάσουν το επίπεδο.

Για τους επιχειρηματίες και για τους πολίτες, "Που να βρει κανείς μεγάλη πλατεία με τα χρώματα και τα σύννεφα ν" αγκαλιάζουν τον Φράγκικο ναό;"

Ακόμη , οι πολίτες πρέπει να βγουν απ" το σκεπτικό του ν" αγοράζω από αλλού...διότι σε μια ανάγκη ο συμπολίτης μου θα είναι δίπλα, διότι οφείλω από αυτοσεβασμό να στηρίζω την τοπική αγορά.

Εννοείται ότι απαιτούνται έργα απ" τις αρμόδιες αρχές (φωτισμός , πεζοδρόμια ή ποδηλατοδρόμια...κτλπ), αλλά ας κάνουμε εμείς στη δική μας εμβέλεια , κάποια βήματα όμορφων παρεμβάσεων (μεγάλες γλάστρες με φυτά στην αγορά και στην πλατεία, στια εισόδους της πόλης).

Τέλος, μέσα στη μαυρίλα.. υπάρχουν άνθρωποι με ήθος, ιδέες και κέφι, υπάρχουν αρκετοί σύλλογοι. Ας σταθούμε στο πλευρό πρόεδρου, ενός νέου ανθρώπου με αληθινό ενδιαφέρον (δεν τον γνώριζα καν, τον Τάκη αλλά διαπιστώνω συνεχώς τις προσπάθειές του), ας καταθέτουμε τις απόψεις μας, ας κάνουμε πίσω αν χρειαστεί,προκειμένου να δώσουμε ώθηση προς τα πάνω, για τον τόπο μας.

Με σεβασμό κι αγάπη προς όλους.

Βιβλίο:ΕΞΙ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΑ ΚΑΤΕΡΓΑ ΤΗΣ ΣΤΑΖΙ.Γ.Μπακαλιός, απόψεις.

 

Γιώργος Μπακαλιός

ΕΞΙ ΧΡΟΝΙΑ

ΣΤΑ ΚΑΤΕΡΓΑ

ΤΗΣ ΣΤΑΖΙ

Κωδικός "OV Rhodos Reg.-Nr.2748/67"

Πρόλογος: Δημήτρης Δεμιρτζής

Εκδόσεις ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 2022

Πριν από λίγες μέρες, ολοκλήρωσα τη μελέτη του ως άνω βιβλίου. Ενός βιβλίου που μαζί με το επόμενο το οποίο αποτελεί συνέχεια (θα το παρουσιάσω όταν το μελετήσω), έφτασε στα χέρια μου από μια αγαπημένη μου φίλη, η οποία γνωρίζει πολύ καλά τον συγγραφέα.

Ο συγγραφέας είναι ο κοινωνικός λειτουργός Γιώργος Μπακαλιός που γεννήθηκε στον Σοχό Θεσσαλονίκης και ζει με την οικογένειά του στη Γερμανία.

Για το βιβλίο έχουν γράψει αρκετές προσωπικότητες και άνθρωποι πιο ειδικοί από εμένα. Όμως όπως συνηθίζω πάντα όταν διαβάζω ένα βιβλίο, παρουσιάζω τις απόψεις και πάλι. 

Αυτό το συγγραφικό δημιούργημα, συγκλονίζει για το θέμα και την ιστορία στην οποία αναφέρεται. Είναι αφιερωμένο σε μια από τις πιο δύσκολες και σημαντικές χρονικές περιόδους της ζωής του συγγραφέα. Πρόκειται για τo βάρος ενός σταυρού που του φόρτωσαν άνθρωποι..

Η γλώσσα γραφής είναι πολύ καλή, με συντακτικό και λεξιλόγιο πλούσιο και κατανοητό.

Σελ. 161

Μόλις ο ένστολος πήρε την αναφορά "ένας κρατούμενος", και έκλεισε την γκρίζα σιδερόπορτα της "νέας κατοικίας", σκαρφάλωσα στο "παράθυρο" για να θαυμάσω, μετά από είκοσι πέντε μήνες απομόνωσης, τη δημιουργία του Θεού:τον έναστρο ουρανό!

Ατενίζοντας τα Ουράνια με κυρίευσε ένα συναίσθημα θλίψης και αδιεξόδου.Γιατί το μέγα δημιούργημα του Καλού Θεού το έβλεπα καγκελωτό!

Για την αχαριστία των ευεργετηθέντων γνωρίζουμε όλοι. Όμως αυτή τη συμπεριφορά των δοσίλογων, των δοσίλογων που είχαν ευεργετηθεί, όπως αυτή φαίνεται μέσα από την εξιστόρηση του κ. Μπακαλιού...ελάχιστοι, μπορούν να καταλάβουν.

Έστειλαν τον συγγραφέα ΕΞΙ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΑ ΚΑΤΕΡΓΑ ΤΗΣ ΣΤΑΖΙ!! άνθρωποι τους οποίους είχε βοηθήσει. Διατάραξαν την αρμονία μιας οικογένειας, άφησαν δυο παιδάκια στα μικρά τους χρόνια δίχως πατέρα, μια γυναίκα να ζει στο δικό της μαρτύριο και τους γονείς να έχουν αυτόν τον καημό. 

Ανάγκασαν έναν τόσο χρήσιμο άνθρωπο για την κοινωνία, με αληθινό και σπουδαίο έργο να υποστεί φρικτά βασανιστήρια και κυρίως το μαρτύριο των ψυχολογικών βασανιστηρίων.

Στις σελίδες αυτού του βιβλίου, πολλές στιγμές πάγωσε ο νους μου κυριολεκτικά..μα πως είναι δυνατόν οι άνθρωποι να τρέφουν αυτά τα σκληρά συναισθήματα;

Δεν κρίνω καμιά πολιτική κατάσταση, ούτε σχετικά πρόσωπα, ούτε παρεμφερείς καταστάσεις. Κρίνω μόνο, αυτές τις σκληρές ψυχές. 

Δεν έχω λόγια για να χαρακτηρίσω και να σας μεταφέρω τα βιώματα του δικού μας κρατούμενου,του Έλληνα Γιώργου Μπακαλιού, από τη ΣΤΑΖΙ.

Είναι φρικτό, αλλά δυστυχώς αποτελεί μια αλήθεια, όλη η ιστορία του βιβλίου.

Ειλικρινά , σκέφτομαι εκτός των χρόνων του μαρτυρίου, πόση ψυχική δύναμη χρειάστηκε ο συγγραφέας, όταν πήγε και είδε, μελέτησε τα στοιχεία από το κατηγορητήριο των 38 τόμων που μεταφράζονται σε 11.800 σελίδες !!!!!!

Πραγματικά κρίνεται, θαύμα πως αυτός ο άνθρωπος γλύτωσε, άντεξε, δεν έχασε την πίστη του στον Θεό, βγήκε στη ζωή και μεταφέρει μηνύματα αισιοδοξίας αλλά και μαθήματα για το επίγειο ταξίδι μας.

Δυο από τα μηνύματα - φυλαχτά για τη ζωή όλων μας, που είναι απόσπασμα του γράμματος  που έγραψε στον γιο του:

1. Πρόσεχε πάρα πολύ στην επιλογή των φίλων σου. Η φιλία είναι ένα πολύ ευαίσθητο άνθος, το οποίο απαιτεί ιδιαίτερη περιποίηση και δεν ευδοκιμεί στην κάθε καρδιά.

2. Μην πιστεύεις ότι όλοι οι άνθρωποι τους οποίους κάποτε βοήθησες θα σε ευγνωμονούν. Πολλοί λίγοι είναι αυτοί που για τη βοήθεια που τους έχεις προσφέρει κάποτε θα σε ευγνωμονούν. Ανεξάρτητα από αυτό!Δεν θα πρέπει ποτέ να είσαι απέναντι στους συνανθρώπους σου άδικος.

Αυτό το βιβλίο, αξίζει να το διαβάσουμε όλοι.

Σε λίγο καιρό, θα παρουσιάσω τις απόψεις μου για το επόμενο συγγραφικό δημιούργημα του κ. Μπακαλιού " ΝΕΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ"

Κλείνοντας, εύχομαι ολόψυχα στον συγγραφέα, η ζωή του να πλέει σε ουρανοδώρητα νερά, αγάπης και γαλήνης.

Ευχαριστώ , ως άνθρωπος, γι' αυτό το μοίρασμα με τα ουσιώδη συμπεράσματα για τη ζωή όλων.