Στην ανατολή του Νέου Έτους.

 

Χρόνια καλά

χρόνια γλυκά

χρόνια αγαπημένα!!

Όπου να 'ναι ο παλιός χρόνος παραδίδει τη σκυτάλη του, στο Νέο Έτος!

Η ανατολή του 2024 είναι πολύ κοντά!

Οι ευχές όλο αυτό το διάστημα, είναι αμέτρητες! Εννοείται, ότι μόνο οι ευχές δεν αρκούν, αν θέλουμε έναν καλύτερο κόσμο. Είναι αναγκαία η προσωπική προσπάθεια του καθενός μας κι ως σύνολο βέβαια.

Συχνά αναφερόμαστε στην κατάντια της κοινωνίας, σε όλα τα επίπεδα. Οι συζητήσεις δεν οδηγούν πουθενά, εάν δεν προβαίνουμε καθημερινά σ' έναν αγώνα για το καλό, εμείς οι ίδιοι, όπως προανέφερα. 

Τα παραδείγματα καθημερινά είναι άπειρα και ξεκινούν από την απαξίωση προς το ασθενοφόρο που προσπαθεί να τρέξει για να σώσει ζωές , αλλά κανένας οδηγός δεν ανοίγει δρόμο, από τη συνεχή παραβίαση του ερυθρού σηματοδότη για την κυκλοφορία, από την ειρωνεία των ανθρώπων που είναι διαφορετικοί από εμάς, από τους πλάγιους τρόπους ανάδειξής μας με αποτέλεσμα την αδικία εις βάρος άλλων που έχουν τα απαιτούμενα προσόντα, από την παθητική στάση σε επικίνδυνες καταστάσεις για τις οποίες μπορούμε, ακόμη και ανώνυμα να σώσουμε ζωές. Αυτά ως μια μικρή ένδειξη, για τα όσα συμβαίνουν και μπορούμε να βελτιωθούμε, να βελτιώσουμε.. 

Ο αγώνας για το καλό, πρέπει να μεταλαμπαδεύεται στα παιδιά, με τις πράξεις μας, διότι τα λόγια δεν έχουν αποτέλεσμα.

Αρκετοί άνθρωποι, αιτούμαστε από το Νέο Χρόνο, την πραγματοποίηση απόκτησης υλικών που επιθυμούμε. Ενεργούμε παρόμοια με την προσευχή και τα τάματα. Πρόκειται για τις στιγμές, που νιώθουμε ότι όλα τα άλλα αγαθά, όπως της μακροημέρευσης, της ψυχικής και σωματικής υγείας, της καλοτυχίας (δεν είναι λίγα τα γεγονότα που ....απλά έτσι προκύπτουν), είναι δεδομένα. 

Αν διερευνήσουμε και αξιολογήσουμε, την πορεία της ζωής, θα αποφανθούμε ότι η μεγαλύτερη επιθυμία μας θα είναι " να έχουμε την εύνοια του Θεού" ή όπως μπορεί να την ονομάζει ο καθένας.

Εγώ ειμί μεθ' υμών, και ουδείς καθ' υμών 

δηλαδή 

Εγώ είμαι μαζί σας , γι' αυτό και κανεί δεν μπορεί να είναι εναντίον σας.

Ευχόμαστε για ειρήνη, για ασφάλεια, για ελευθερία. Η αλήθεια είναι ,ότι δεν έχουμε τη δυνατότητα να φτιάξουμε έναν ιδανικό κόσμο.  Δεν κρατάμε τα κλειδιά μιας θεάρεστης κοινωνίας, δεν οφείλονται όλα σε εμάς στους απλούς πολίτες. Όμως, είναι βέβαιο ότι αν φέρουμε  τη σπίθα των αξιών, μπορούμε στη μικρή εμβέλειά μας, να κρατάμε αναμμένη τη φλόγα που κάνει την ανθρωπότητα να προχωράει.

Τα ιδανικά για αρμονική ζωή, πάντοτε οι λίγοι τα διατηρούσαν, γι' αυτό ο κόσμος δεν χάθηκε.

Ας φροντίζουμε να φωτίζουμε, όσους το έχουν ανάγκη. Καμιά προσπάθεια για το καλό, δεν πάει χαμένη.

Ένα όμορφο , εποικοδομητικό βήμα είναι να εστιάζουμε στα ενδιαφέροντα του πολιτισμού, της παράδοσης, των ηθών και εθίμων, να απαξιώνουμε κάθε ανούσιο που προβάλλεται από διάφορα μέσα, αλλά να στηρίζουμε και να ενδυναμώνουμε όλα αυτά που έχουν ουσία και αξία, σε κάθε τομέα.

Παρατηρώντας, το κοινωνικό γίγνεσθαι, το συμπέρασμά μου αντηχεί στο ότι χάνοντας τις αξίες, καταλύοντας κάθε σοβαρό θεσμό, όπως η οικογένεια, η κατρακύλα είναι απόλυτα αιτιολογημένη. Έτσι λοιπόν, ας επαναπροσδιορίσουμε τις απόψεις μας , αυτή τη χρονιά κι ας δούμε ότι η ματαιότητα, ο μιμητισμός σε ότι πάει να σβήσει, την παράδοση και την ιστορία μας, θα μας βουλιάζει ακόμη περισσότερο.

Όσο κι αν δεν αρέσει σε αρκετούς, θα το επαναλαμβάνω..καμιά ευχή δεν έχει νόημα, όταν ο Θεός μας είναι το χρήμα και η φθαρτή ύλη.

Ας επενδύσουμε στην ψυχή, στο έργο που θα αφήσουμε, διότι κανείς δεν θα μείνει για πάντοτε εδώ.

Για την απαισιοδοξία που προσλαμβάνεται από την αύξηση της βίας, από την αύξηση της ανεργίας, από τη χαμηλή οικονομική κατάσταση, από την ανασφάλεια και την έλλειψη ελευθερίας που επικρατεί, έχω να αναφέρω ετούτο.

"Όσο κοιτώ τον ουρανό, πάντα θα αισιοδοξώ, διότι αποτελεί τη μοναδική πηγή αέναης δύναμης".

Η χαρμολύπη είναι το βασικό χαρακτηριστικό της επίγειας ζωής.

Μέσα από τα καμμένα δάση, φύονται κυκλάμινα, αγριολούλουδα και πράσινα λαμπερά φύλλα.

Μέσα από τον σπόρο που σαπίζει, προβάλλουν τα πανέμορφα φυτά.

Αυτή τη χρονιά, ας ευγνωμονούμε περισσότερο για όλα όσα μας έφερε, όσα γνωρίσαμε στη ζωή κι ας σταχυολογήσουμε κι ας κρατήσουμε το μήνυμα του Γολγοθά και της Ανάστασης!

Δεν πρέπει να παρασυρόμαστε από τη δική μας καλή κατάσταση και να παραβλέπουμε, τους γύρω μας που μπορεί να υποφέρουν από διάφορα. Εκτός από την υγεία, υπάρχουν σοβαρότατα οικογενειακά προβλήματα, προβλήματα σχέσεων. Ας είμαστε δίπλα όσο και όπως μπορούμε στους φίλους, στους γνωστούς, στους συνανθρώπους.

Εύχομαι ειλικρινά και ολόψυχα σε όλους:

 η Νέα Χρονιά να φέρει περισσότερο καλό, στον κόσμο,

να γίνουμε αρωγοί στη μείωση της βίας

να προστατεύσουμε και να στηρίξουμε αληθινά τον συνάνθρωπο, το περιβάλλον, τον πολιτισμό,

να πετύχουμε την εκκαθάριση από τους τοξικούς γύρω μας,

να αξιοποιήσουμε τη δυνατότητα της καλλιέργειας της ψυχής μας

και του πνευματικού ορίζοντα,

να φροντίζουμε τον εαυτό μας , ώστε να μπορούμε να φροντίζουμε τους γύρω

και μην ξεχνάμε

να τραγουδάμε και να χορεύουμε

να δημιουργούμε και να προσφέρουμε

να αγκαλιάζουμε και να χαμογελάμε

ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ 2024

Υ.Σ Οι φωτογραφίες προέρχονται από περιοχή του Τορόντο, δώρο αγαπημένης φίλης!

Καλωσόρισμα στον Ιανουάριο.

 

Πρωτομηνιά με διττή έννοια, αφού είναι και Πρωτοχρονιά!

Ο Ιανουάριος έχει 31 ημέρες και αντιστοιχεί με τον πρώτο μήνα του έτους. Στο Ρωμαϊκό ημερολόγιο, στις αρχές αντιστοιχούσε με τον ενδέκατο μήνα. Πρώτος ήταν ο Μάρτιος. 

Η ονομασία του ανήκει στον Ιανό, που ήταν Θεός των Ρωμαίων, με το χαρακτηριστικό του διπρόσωπου. Σύμφωνα με τις πηγές, γιορταζόταν στις καλένδες του Ιανουαρίου, δηλαδή την 1η Ιανουαρίου, όπου υπάρχει άμεση σχέση με το λεγόμενο "δώρο των Χριστουγέννων" , όπου στη Βυζαντινή εποχή, ήταν πραγματικό δώρο κι όχι χρήματα. Σύμφωνα με πληροφορίες από τον Σπύρο Τραϊανό, τα δώρα αυτά είχαν την εξής προέλευση : Με την αρχή του χρόνου άρχιζε η θητεία των υπάτων, οι οποίοι σε σχετική πομπή στους δρόμους σκορπούσαν νομίσματα, που αρχικώς ήσαν χρυσά, αλλά αργότερα, στα χρόνια του  Ιουστινιανού, περιορίστηκαν σε αργυρά. Μικρά νομίσματα συνέλεγαν όμως και τα παιδιά, που περιέρχονταν τα σπίτια συγγενών και φίλων, για να ευχηθούν. Έτσι, γεννήθηκαν τα «Κάλαντα», που φθάνουν μέχρι τις μέρες μας.

Αρκετά από τα έθιμα που ακολουθούμε το Δωδεκαήμερο, ριζώνουν στην Αρχαία Ρώμη. Τότε εορταζόταν η Χειμερινή τροπή του ήλιου. Η εορτασμοί ξεκινούσαν με τα Βρουμάλια, έπονταν τα Σατουρνάλια όπου για την Ελλάδα ήταν τα Κρόνια και την κεντρική ημέρα της γιορτής στις 25 Δεκεμβρίου, εόρταζαν το γεγονός , ότι ο ήλιος ήταν πιο κοντά στον ουρανό και έτσι μεγάλωναν οι μέρες,έτσι οι ακτίνες του, βοηθούσαν τη Γη να καρποφορήσει και την 1ην Ιανουαρίου εορτάζοντας οι Καλένδες.

Είναι κι αυτός ο μήνας των εορτών, αφού ξεκινά με του Αγίου Βασιλείου, προχωρά με τα Θεοφάνεια, του Αγίου Ιωάννη, του Αγίου Αντωνίου, του Αγίου Αθανασίου, του Αγίου Ευθυμίου, του Αγίου Γρηγορίου κα.

Ολοκληρώνεται το Δωδεκαήμερο και φεύγουν οι Καλικάντζαροι, έτσι ώστε να ελπίζουμε στην καλλιέργεια του καλού.

Επίσης φέρει μια ενδιαφέρουσα ποικιλία από ονομασίες όπως:

Καλαντάρης, διότι αγκαλιάζει τα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς καθώς και των Θεοφανίων

Μεγαλομηνάς, διότι είναι ο πρώτος μήνας του χρόνου που έχει 31 ημέρες, αλλά και μεγαλύτερος από τον αμέσως επόμενο, τον Φεβρουάριο

Μεσοχείμωνος, διότι βρίσκεται στη μέση του χειμώνα

Γενάρης ή Γεννολοητής, καθόσον σ' αυτόν τον μήνα γεννούν τα γιδοπρόβατα

Κρυαρίτης, διότι το κρύο είναι πιο έντονο (αλλού και τσουχτερό, δριμύ)

Γατόμηνας, καθόσον ζευγαρώνουν οι γάτες, στις μέρες του

Γελαστός, λόγω της εμφάνισης των Αλκυονίδων ημερών

Κλαδευτής, διότι τότε κλαδεύουν αρκετά δέντρα και φυτά

Παροιμίες

Οι παροιμίες έχουν σε όλους τους τομείς, θέση!

1)  Του Γενάρη το φεγγάρι, 

παρά ώρα μέρα μοιάζει  

ή

Του Γενάρη το φεγγάρι

μοιάζει σαν μαργαριτάρι

2) Γενάρη μήνα κλάδευε, φεγγάρι μη γυρεύεις

3) Χιόνι πέφτει το Γενάρη, χαρές θα ν΄ τον Αλωνάρη

4) Με τα φώτα του ο Γενάρης, όλης της χρονιάς μπροστάρης

Εύχομαι σε όλους καλή Πρωτοχρονιά για μια χρονιά με λιγότερο πόνο στην ανθρωπότητα, με περισσότερους από εμάς, που θα κατανοούν τι σημαίνει καλό και πως πρέπει καθημερινά να αγωνιζόμαστε γι΄αυτό!

Εύχομαι σε μέρες ηλιόλουστες, σε μέρες με νέα προόδου κι όχι βίας.

Υ.Σ Οι φωτογραφίες προέρχονται από τη συλλογή της αγαπημένης μου φίλης Ελένης, από το Τορόντο.

Στο έτος που δύει.

 

Ο χρόνος που διανύουμε δύει. Στη φύση,ετούτη η ώρα λούζεται με ποικίλους χρωματισμούς, οι οποίοι στη δύση του χρόνου, αντιστοιχούν στα γεγονότα που μας συνέβησαν, στις καταστάσεις που βιώσαμε, στους στόχους που εκπληρώσαμε, σε ευχάριστα και δυσάρεστα συμβάντα, σε αμέτρητες στιγμές.

Όπως σε κάθε ηλιοβασίλεμα, στην ακροθαλασσιά , στο βουνό, στον κάμπο περνάνε από τη σκέψη μας τα πεπραγμένα της μέρας , έτσι συμβαίνει το τελευταίο διάστημα κάθε έτους, το οποίο οδηγεί στην Πρωτοχρονιά. Παρελαύνουν από μπροστά μας, εικόνες, πρόσωπα, συναισθήματα, άλλα με άρωμα γιασεμιού κι άλλα με άοσμο φυλλαράκι, άλλα με βελουδένια υφή σαν το μαγιάτικο κόκκινο ρόδο κι άλλα με το άγγιγμα του αγκαθιού που άφησε μικρή ή μεγάλη πληγή.

Γίνεται ο λεγόμενος απολογισμός, μέσα από τον οποίο αρχειοθετούμε, αξιολογούμε, αξιοποιούμε, ευγνωμονούμε. Μια φίλη μου , λέει  "εγώ σιχτιρίζω Σοφάκι μου, κιόλας".. Πάνω σ' αυτό θέλω να πω, ότι το σιχτίρισμα για τα αρνητικά σημεία του χρόνου που εκπνέει, δεν μας ωφελεί σε τίποτα, δεν μας προσφέρει κάτι, δεν βοηθάει την εσωτερική μας κατάσταση. Είναι γεγονός όμως, ότι για όσα και όσους μας στενοχώρησαν, κάποιον δάκρυ θα κυλήσει, ως έκφραση των συναισθημάτων μας.

Ας μην πικράνουμε την ψυχή μας με θυμό και αγανάκτηση, όσοι βρεθήκαμε με αντιμετωπίσιμα προβλήματα. Ας προσευχηθούμε καλύτερα, για όλους αυτούς που πληγώθηκαν από ξαφνικές απώλειες των αγαπημένων τους, από κλονισμό της οικογενειακής τους κατάστασης, δίχως να το επιδιώξουν ή να έχουν πράξει έτσι ώστε να το προκαλέσουν.

Έχουμε ακόμη λίγες μερούλες, για να κοιτάξουμε τριγύρω μας, για να αναλογιστούμε στην κοινωνία της Ελλάδας, καθώς και στην Παγκόσμια πόσα δεινά συνέβησαν και πόσοι άνθρωποι υπέφεραν και υποφέρουν.

Αλλά και σε μικρότερη εμβέλεια, αν ρίξουμε μια ματιά δίπλα μας, θα δούμε πόσες οικογένειες υποφέρουν, σε πόσες πόρτες χτύπησαν την πόρτα, οι ασθένειες..

Κάπως έτσι πηγάζει η ευγνωμοσύνη, αυτό το συναίσθημα της εκτίμησης, που προσφέρει τη γαλήνη, την ανακούφιση, τη χαρά , στην ψυχή μας.

Ρεαλιστικά, μας πίκρανε πολύ το 2023 καθόσον στην Ελλάδα μας, θρηνήσαμε ανθρώπους και περιβάλλον. Ξεχνάει κανείς το δυστύχημα των Τεμπών ή την εικόνα της χώρας μας, που έγινε παρανάλωμα του πυρός; Ο Φεβρουάριος είχε εισέλθει με το αεροπλάνο της Πολεμικής Αεροπορίας που κατέπεσε και πήρε μαζί του τους δυο πιλότους και μας αποχαιρέτισε με το τραγικότατο γεγονός των Τεμπών. Σίγουρα μου ξεφεύγει κάποιο γεγονός, αλλά μια περιληπτική αναφορά είναι αυτή που πραγματοποιώ.

Προσωπικά, μου αφήνει κι άλλη στενοχώρια μαζί με ανησυχία, καθόσον η παιδική - νεανική βία και εγκληματικότητα, αυξάνεται αλματωδώς, όπως και οι άστεγοι, ναρκομανείς και μη. Γενικά η βία που δηλητηριάζει την καθημερινότητα κι όλες τις σχέσεις..

Τι να πούμε για την Παγκόσμια Κοινότητα με τους συνεχείς πολέμους; Άνθρωποι κάθε ηλικίας, παιδιά έρμαια του πολέμου, θύματα της κλονισμένης ειρήνης.

Βέβαια, όλα αυτά δεν ήταν του "χρόνου" επιτεύγματα, αλλά του ανθρώπου....λάθη ή πάθη..

Και σε οικογενειακό επίπεδο, οφείλω να αναφέρω ότι το ξαφνικό ταξίδι...του πολυαγαπημένου μου ξάδερφου στα Γιάννενα, ήταν μεγάλο συναισθηματικό πλήγμα, για την άμεση οικογένειά του περισσότερο.

Όμως η πορεία του ανθρώπου στη γη έχει τέλος και κανένας μας δεν μπορεί, να ορίσει κάτι..

Αγαπημένοι μου φίλοι και αναγνώστες, στο έτος που δύει θα εκφράσουμε τις ευχαριστίες μας για όλα, διότι κάπου μας χαροποίησε και ότι άλλο μας έφερε, ήταν για κάποιον λόγο. Οι δυσκολίες μας χαρίζουν μια θέση πιο κοντά στο αληθινό νόημα της προσευχής, μας κάνουν δυνατότερους. Μακάρι όπως έλεγε η μάνα μου κι όπως αναφέρει ο σοφός λαός " να μην μας μέλει να μας ρίξει όσα αντέχουμε". Πάντοτε υπάρχουν τα καλύτερα, αλλά να μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν τα χειρότερα. 

Άλλωστε ο σοφός δεν πρέπει να παρασύρεται σε ξέφρενες εκδηλώσεις, από τις χαρές, ούτε να βυθίζεται από τις λύπες.

Στο κατώφλι, θα του θυμίσω βέβαια και θα τον παρακαλέσω, να δώσει μήνυμα στον νέο...για καλύτερες μέρες σε όλο τον κόσμο, για την επαναφορά των αγαθών που οι άνθρωποι απαξιώνουν, για τις αξίες που έχουν καταλυθεί.

Γέρε Χρόνε φύγε τώρα, πάει η δική σου η σειρά...

πες τον νέο να χαρίζει, αφειδώλευτα, χαρά!

Εγκάρδιες ευχές για κάθε αγαθό που θα μας ανυψώσει το ηθικό ανάστημα, για κάθε αγαθό που θα κάνει όμορφη την ανθρωπότητα..

Σοφία Δ. Αγραπίδη

Στρκος Σ.Ξ ε.α - Συγγραφέας

Ευχές για το Δωδεκαήμερο.

  Δωδεκαήμερο και ευχές.

Το εορταστικό Δωδεκαήμερο είναι η χρονική περίοδος από τα Χριστούγεννα έως και τα Άγια Θεοφάνεια.

Μια εποχή του χρόνου, γεμάτη από έθιμα και δοξασίες, μελίρρυτους ύμνους και Θείες Λειτουργίες.

Τα στοιχεία που επικρατούν από την παραμονή των Χριστουγέννων, είναι οι Καλικάντζαροι, οι οποίοι κάθε χρόνο προσπαθούν να κόψουν το δέντρο της γης, μα δεν τα καταφέρνουν..

Έτσι κι εμείς οφείλουμε, να μην επιτρέπουμε στο κακό, να καταφέρνει την επιρροή του στις σκέψεις και στις πράξεις μας. 

Οι Άγιες αυτές ημέρες, αποτελούν μια ευκαιρία για πνευματική και ψυχική αναγέννηση, για απολογισμό της πορείας μας, για περισυλλογή και επαναπροσδιορισμό σε όποιον τομέα χρειάζεται.

Αν μεταφερθούμε για λίγο στις στιγμές εκείνες της Φάτνης, αφήνοντας στην άκρη οποιαδήποτε νεωτερίστικη αντίληψη, οποιοδήποτε δηλητηριώδες βέλος κατά της πίστης μας, όλα όσα αποτελούν κατάλυση ηθών, θεσμών, συναισθημάτων, τότε θα νιώσουμε αυτό που ονομάζουμε "πνεύμα Χριστουγέννων". Είναι ο σπόρος της αληθινής αγάπης, που έφερε με τη γέννησή Του κι αν καλλιεργηθεί στις καρδιές μας, τότε ο κόσμος θα λάμπει, αληθινά.

Εύχομαι χαρούμενα Χριστούγεννα, με τον Χριστό μαζί μας.

Εύχομαι καλή Πρωτοχρονιά, για μια ευλογημένη χρονιά, καλύτερη σε όλους τους τομείς.

Εύχομαι τα Άγια Θεοφάνεια να σηματοδοτήσουν τη φώτιση, όλων μας κι αυτών που κρατούν την τύχη της ανθρωπότητας στα χέρια τους.

Τέλος, εύχομαι να μην ξεχάσουμε να χρωματίσουμε τις μέρες με έθιμα, με την ποικιλία της χριστιανικής και ελληνικής παράδοσης, κάτι που ακολουθούν και σέβονται πάρα πολλοί άνθρωποι στη γη.

Με αγάπη και σεβασμό

Σοφία Δ. Αγραπίδη

Για την Άγια Νύχτα.

Χριστούγεννα αληθινής αγάπης και γαλήνης σας εύχομαι, με τη σκέψη και τις δεήσεις για τους ανθρώπους που βιώνουν δοκιμασίες υγείας κι άλλου είδους σοβαρών προβλημάτων.

Κάποιες σκέψεις μου, όπως προέκυψαν, για την Άγια Νύχτα.

 Νέκταρ ζωής

Αγιόφερτη λαμπηδόνα

στους δύσκολους καιρούς.

Κάποιοι την αγάπη πολεμούν 

άλλοι την ειρήνη θρηνούν.

Έρχεσαι στην καρδιά του χειμώνα

σαν βάλσαμο αρχαίων πληγών.

Γέννηση 

το πιο ελπιδοφόρο γεγονός!

Θεία Γέννηση 

μαγευτικός  ερχομός!

Στην ταπεινή Φάτνη, 

το υπέρλαμπρο χαμόγελό Σου,

έπλεξε την άδολη αγάπη

κι οι Μάγοι στέκονταν εμπρός Σου.

Εκατομμύρια χρόνια κυλούν,

η ελπίδα βαφτίζεται άσβεστη

σαν τον λαμπρό ήλιο.

Κάθε ψυχή που λαχταρά το Φως

άγγελους συναντά στο δικό Σου βασίλειο.

Ανοίγουν τα παραθύρια

ετούτη τη βραδιά

αυθεντικό κι αθάνατο

αέρα ανασαίνουν.

Γλυκόηχες καμπάνες ακούγονται

Χριστός γεννάται!

και οι ψυχές 

με νέκταρ ζωής χορταίνουν.

Ζωοδότρα πηγή

Πόσο γλυκό το άκουσμα 

ετούτης της νυχτιάς.

Σωπαίνουν οι άνεμοι

οι αστραπές σβήνουν

ανέλπιστο μήνυμα

γαλήνης αφήνουν.

Αναζητούν τη λύτρωση 

οι καρδιές, που έρμαια 

είναι στον πόνο.

Χριστέ μου, η χάρη σου 

θα μας γιατρέψει μόνο.

Χτυπάνε οι καμπάνες

τους πιστούς καλούν,

μυσταγωγία οι ώρες .

Ζωοδότρα πηγή 

που γεννήθηκες,

να διώξεις τα νέφη,

τις Συμπληγάδες, τις μπόρες.

24 Δεκ 2023

Σοφία Δ. Αγραπίδη

 

Υ.Σ Όπως αναφέρω πάντα, τα γραφόμενά μου αποτελούν την έκφραση των ψίθυρων του εσωτερικού μου κόσμου. Σε καμιά περίπτωση δεν επιδιώκω τον θαυμασμό ή τίτλους.  

Στην εποχή του διαδικτύου η σύγχυση στο θέμα του γραπτού λόγου είναι μεγάλη..Φτάσαμε στο σημείο,  πλέον , το εσωτερικό κενό και τα σύνδρομα να τα καλύπτουμε με τη γραφή..ας είναι αντιγραφή, ας είναι η γραφή άλλων που μας χαρίζουν και βάζουμε το όνομά μας...

Με τη στοιχειώδη εξυπνάδα, είναι εύκολο να αντιληφθούμε ότι εν δυνάμει συγγραφείς, είναι οι περισσότεροι...η ουσία βρίσκεται στο αν μπορείς να αγγίξεις (όχι να φτάσεις) τη λογοτεχνία!

Τι σημαίνει "να γράφω για να βλέπουν την αξία μου;" , "να νιώθω χαρά;" Μα! η αξία μας, προκύπτει μέσα από τη συμπεριφορά και το έργο μας στο κοινωνικό σύνολο, στην εργασία, στην οικογένεια. Όσο για τη χαρά;Η μεγαλύτερη χαρά, είναι το συναπάντημα με τη νέα μέρα, η υγεία, τα διαχειρήσιμα προβλήματα, το να βλέπουμε τους γύρω μας να χαμογελούν. Το συγγραφικό έργο θα πρέπει να δίνει, να χαρίζει...κι όχι να το αντιμετωπίζουμε σαν το τρανό γεγονός της ύπαρξής μας.

Θα παρουσιάσω πολύ σύντομα τις απόψεις μου σχετικά.

Ρεβεγιόν, δίχως κατάλυση εθίμων και ηθών.

Ρεβεγιόν σημαίνει γιορτή - διασκέδαση, σε σπίτι ή σε κέντρο. Στο εορταστικό Δωδεκαήμερο που ξεκινάει, συνηθίζεται τις δυο μεγάλες παραμονές, αυτή των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, να διοργανώνονται τα ονομαζόμενα ρεβεγιόν.  Αν το σκεφτούμε ρεαλιστικά, θα διαπιστώσουμε ότι όλο τον χρόνο με φαγητό και διασκέδαση είναι οι περισσότεροι, δίχως να υπάρχει αίσθημα στέρησης. Η διασκέδαση, το ποτό, το φαγητό, είναι κορεσμένες καταστάσεις για τους καιρούς μας.

Δεν θα μακρηγορήσω σ' αυτό το κείμενο, απλά θα εκφράσω τις απόψεις μου, κόντρα στην υπερβολή που διακρίνει την κοινωνία μας σήμερα, κι ας δημιουργήσω αντιπάθειες...ενδεχομένως από κάποιους.  Γνωρίζω ότι είναι αρκετοί αυτοί που κατανοούν τα γραφόμενά μου, καθώς κι άλλοι που πολλές φορές προβληματίζονται και μπαίνουν σε σκέψεις..

Η παραμονή των Χριστουγέννων είναι ημέρα νηστείας. Το βράδυ ή πολύ νωρίς το πρωί, τελείται η Θεία Λειτουργία στου ναούς. 

Αυτός ο λόγος, μαζί με το γεγονός ότι και η επόμενη μέρα από τα Χριστούγεννα είναι αργία, καθιστούσε από παλιά, την πραγματοποίηση διασκεδαστικών εκδηλώσεων (ρεβεγιόν για σήμερα) ,των χορών (παλιότερα), των συναντήσεων και των διασκεδάσεων ανήμερα τα Χριστούγεννα από το μεσημέρι έως και το βράδυ.

Η Άγια Νύχτα έχει μια σπάνια αίσθηση που γεμίζει την ψυχή με άσπρα ανθάκια του γιασεμιού , αν συνδυαστεί με γαλήνιες καταστάσεις. Για όσους δεν έχουν το βράδυ, τον εκκλησιασμό τους, τι ωραιότερο από μια ήρεμη ατμόσφαιρα με μουσική, με αναμμένα τα φωτάκια του δέντρου, συζητώντας για τα έθιμα ή διαβάζοντας κάποια αποσπάσματα ή κι ολόκληρα κείμενα από παραδοσιακά χριστουγεννιάτικα λογοτεχνικά έργα, παίζοντας κάποιο επιτραπέζιο, παρακολουθώντας μια όμορφη ταινία, κάτι που η καθημερινότητα δεν επιτρέπει να κάνουμε συχνά όλα τα μέλη της οικογένειας, πίνοντας λικεράκι και ετοιμάζοντάς μας, για να ακούσουμε τα τροπάρια και τους ψαλμούς στη Θεία Λειτουργία. 

Οι πιστοί που παρακολουθούν τη νυχτερινή Θεία Λειτουργία, η οποία είναι το ορόσημο της λήξης της νηστείας, αλλά και η μοναδική αίσθηση αυτού του διαφορετικού που φωλιάζει στην ψυχή μας, άνετα μετά το πέρας, μπορούν να ψυχαγωγηθούν. Βέβαια δεν είναι η ψυχαγωγία, ο σκοπός και το νόημα της μεγάλης εορτής.

Δεν χάνεται το εορταστικό χρώμα των Χριστουγέννων, εάν δεν ξεσαλώσουμε την Αγία παραμονή.

Αντίθετα την Πρωτοχρονιά, η διασκέδαση, οι συναντήσεις, τα γλέντια, τα ρεβεγιόν γίνονται την παραμονή και είναι λογικό βέβαια. Θα ήταν παράλογο να μην διασκεδάζαμε, για την έλευση του Νέου Χρόνου, μια κατάσταση που γεννά νέους στόχους, που όπως λέει ο σοφός λαός, όσο πιο χαρούμενους μας βρίσκει, τόσο περισσότερο καλός θα είναι μαζί μας. Γι' αυτό οφείλουμε να τον υποδεχόμαστε πανηγυρικά. Εννοείται, στο επίπεδο που μας επιτρέπουν τα δεδομένα της υγείας μας και της ζωής μας.

Η παραμονή της Πρωτοχρονιάς διατίθεται για γλέντι, για διασκέδαση διότι δεν υπάρχει τίποτα που να εμποδίζει ή να εμποδίζεται, στο πνευματικό - θρησκευτικό μέρος. Θυμάμαι, ανέκαθεν πως είχα εμπεδώσει τη διαφορά των δυο παραμονών, που σήμερα έχουν ισοπεδώσει.

Τη μια την περίμενα για ηρεμία και προσήλωση στο μεγάλο νόημα της Γέννησης, σε όσα με απασχολούσαν, για την προετοιμασία των εδεσμάτων της επόμενης μέρας και την άλλη την περίμενα για διασκέδαση. Γι' αυτό όλη μου τη ζωή σχεδόν, κάθε 31 Δεκ βρισκόμασταν σε κάποιο κέντρο. Διασκεδάζαμε αληθινά, διότι ξεχωρίζαμε τις μέρες και έτσι δεν ήταν όλες το ίδιο, γι΄αυτό απολαμβάναμε δίχως να κουραζόμαστε.

Η κούραση που χαρακτηρίζει πολλούς ανθρώπους, όπως και πολλούς νέους, προέρχεται από την ανία. Είναι δυνατόν, να βιώνεις με τον ίδιο ρυθμό σε όλα, τις μέρες, τον χρόνο..και να μην κουράζεσαι. Είναι κάτι που μπορούμε να κατανοήσουμε, εάν σκεφτούμε πως θα ήταν ο χρόνος, εάν δεν υπήρχαν οι γιορτές, εάν δεν υπήρχε αυτή η αλλαγή.

Είναι κρίμα που ακολουθώντας τα χειρότερα από το ρεύμα των εποχών, έχουμε αποδεχτεί την κατάλυση των εθίμων, των ηθών, των αξιών.

Πολύ συνειδητοποιήμενα, αναφέρω ότι αν τρώμε κάθε μέρα το ίδιο γλυκό ή το φαγητό, σίγουρα θα το βαρεθούμε κι ας είναι το ακριβότερο ή το καλύτερο. Αν κάθε μέρα (πολύ συχνά) βρισκόμαστε στα κέντρα διασκεδάσεως, πως θα απολαύσουμε ένα Σάββατο ή επί της παρούσης, το ρεβεγιόν.

Οι απόψεις μου δεν έχουν οπισθοδρομικό χρώμα, διότι δεν είναι ο χαρακτήρας μου αυτός. Απλά πιστεύω, το έχω διαπιστώσει πως, όταν κάτι ξεφεύγει από το μέτρο, τότε χάνει την αξία του, την ωραιότητά του, παύει να λειτουργεί θεραπευτικά , με την έννοια των καλών που μας χαρίζει.

Χαρούμενα Χριστούγεννα  και μια λαμπρή Νέα Χρονιά.

Ας κάνουμε μια νέα αρχή αυτή την Άγια Νύχτα, ώστε να καλωσορίσουμε την αληθινή αγάπη στην καρδιά, στις σχέσεις, στο σπίτι μας.

Σοφία Δ. Αγραπίδη

Οι ουρανοί ευφραίνονταν.

 Οι ουρανοί ευφραίνονταν.

Πως περίμενε τούτες τις Άγιες μέρες, που μοσχοβολούσαν ζυμωτό ψωμί, καρύδια, μέλι , κανέλλα! Μέρες οι οποίες σηματοδοτούσαν την απαρχή ενός νέου τρόπου σκέψης γιατί όπως  έλεγε, "σε λίγες μέρες μαζί με τον Χριστούλη, γεννιόμαστε πάλι κι εμείς, η ψυχή μας καθαρίζει από τα αγκάθια και γεμίζει από τα ανθοπέταλα της αγάπης". 

Στο σπίτι έστρωνε τα απλάδια δηλαδή τα υφαντά χαλιά, με τα περίτεχνα σχέδια, όπου κυριαρχούσαν τα φούξια τριαντάφυλλα και μια παρέα από νεράιδες με μαγευτικά χρωματιστά φορέματα. Τα στολίδια από τα χρυσαφιά χαρτόνια, οι καμπανούλες, τα αγγελάκια, τα αστέρια, μαζί με τα λαμπιόνια στο χριστουγεννιάτικο δέντρο, που ήταν κορυφή από κυπαρισσάκι, αποτελούσαν μια ελπιδοφόρα ανάσα, την υποδοχή του Μεγάλου Γεγονότος, της Άγιας Νύχτας. Το αστέρι του δέντρου ήταν αγορασμένο από το Μινιόν, το μεγάλο κατάστημα της Αθήνας και το αποθήκευε κάθε χρόνο με μεγάλη προσοχή. Το ίδιο και η Φάτνη, στην οποία τοποθετούσε βαμβάκι και λίγα άχυρα, για να είναι ζεστά, συμβολίζοντας τη θαλπωρή της. Στο τραπέζι το βυσσινί βελουδένιο τραπεζομάντηλο, συμπλήρωνε την εορταστική διακόσμηση. 

Έβγαιναν οι καλές (οι επίσημες) πιατέλες, με τα χριστουγεννιάτικα σχήματα που είχε φέρει από την Αθήνα, όταν πήγαινε στον αγαπημένο της αδερφό, και γέμιζαν με κουραμπιέδες σε σχήμα μισοφέγγαρου που ήταν γεμάτοι από αμύγδαλο, καθώς και με δίπλες όπου το μέλι με την κανέλλα τις καθιστούσε σαν το πιο γλυκό όνειρο. Δίπλα ήταν ένας ασημένιος δίσκος με τριών ειδών λικεράκια και τα ποτηράκια τους, για να κερνάει τις γειτόνισσες που πέρναγαν. Τι ευωδίες Θεέ μου!!Όσο για το Χριστόψωμο, που φούρνιζε στον ξυλόφουρνο της αυλής; Άφησε σε όλους, όσους το είχαν δοκιμάσει, γεύση που δεν αλλοιώνουν οι δεκαετίες. 

Ετοίμαζε τα καλούδια για να είναι γιορτινό το τραπέζι μας, όπως έλεγε καθόσον μπορεί να μας χτυπήσει κανείς που δεν θα 'χει, την πόρτα. 

Πόσο θεάρεστη σκέψη μα και επιθυμία!!Να μοιραστεί, με κάποιον που δεν θα 'χει, χωρίς η ίδια να ζει με άνετη οικονομική κατάσταση. Κι όμως, σ' αυτά τα σπίτια ο Χριστός γεννιέται!! Ακόμη και σήμερα! Γεννιέται και μοιράζει αφειδώλευτα σταγόνες από θαύματα που πολλές φορές, δεν τα αντιλαμβανόμαστε διότι τα θεωρούμε δεδομένα.

Την παραμονή το πρωί αφού περίμενε τα παιδιά για να περάσουν να ψάλουν τα κάλαντα, πήγαινε στον κήπο και ετοίμαζε την ανθοδέσμη για το βάζο (ανθοδοχείο). Δίχως λουλούδια , δίχως τα κουκουνάρια που έβαψα ασημί και χρυσαφιά, δίχως λίγα κλαδιά μυρτιάς, πως;'Eτσι; Απόψε είναι η Άγια Νύχτα, απόψε θα καθίσουμε στην αναμμένη σόμπα και το καντήλι δεν θα το σβήσουμε, απόψε θα ακούσουμε τους Αγγέλους που θα ψάλουν:

Ἡ Παρθένος σήμερον, τὸν ὑπερούσιον τίκτει,

καὶ ἡ γῆ τὸ Σπήλαιον, τῷ ἀπροσίτῳ προσάγει.

Ἄγγελοι μετὰ Ποιμένων δοξολογοῦσι.

Μάγοι δὲ μετὰ ἀστέρος ὁδοιποροῦσι.

Δι᾿ ἡμᾶς γὰρ ἐγεννήθη, Παιδίον νέον,

ὁ πρὸ αἰώνων Θεός. 

Θα τραγουδήσουμε την Άγια Νύχτα, που τραγουδούν οι Χριστιανοί σ' όλο τον κόσμο και θα Του υποσχεθούμε ότι θα προσπαθούμε να ακολουθούμε τον δρόμο της αληθινής αγάπης , για την οποία Γεννήθηκε. Μια προσπάθεια, μια ταπεινή προσφορά, ένα μικρό αντιχάρισμα για τα αιώνια δώρα Του.

Σπάνια ήταν η εσωτερική πληρότητα που σεργιανούσε εκείνη η νυχτιά, μπροστά από την ξυλόσομπα με τις δυο γάτες, να κάθονται κουλουριασμένες στη φλοκάτη. Ο πατέρας μιλούσε για τα παιδικά του Χριστούγεννα, τότε που η φτώχεια δεν επέτρεπε τα μεγάλα όνειρα, αλλά οι άνθρωποι διέθεταν  τη μεγαλοψυχία την οποία στέρησε ο μετέπειτα πολιτισμός... Επίσης γνώριζε απίστευτες ιστοριούλες με Καλικάντζαρους, που προκαλούσαν γέλιο και τρόμο. Κυρίως όταν στο σημείο που παρουσίαζε τη μεγάλη τους σκανταλιά, πεταγόταν κάποια σπίθα απ' τα κούτσουρα, που δημιουργούσε άμεσα πανικό. Η μάνα δεν έπαυε εκτός από τις δικές της εμπειρίες, να αναφέρεται στα χριστουγεννιάτικα διηγήματα και τα παραμύθια, των γνωστών της λογοτεχνίας. "Το κοριτσάκι με τα σπίρτα", την "Ιστορία των Χριστουγέννων" του Κ. Ντίκενς, "Στο Κάστρο το Χριστό" του Αλ. Παπαδιαμάντη, "Την παραμονή των Χριστουγέννων" του Φ. Κόντογλου, το "Το Θείον Όραμα" από τον Καρκαβίτσα και άλλους λόγιους. Ταπεινή κι απλή, αλλά μεγαλειώδης σε συναισθήματα ήταν η ατμόσφαιρα μέσα στο μικρό σπίτι. Έξω, τα παραδεισένια άνθη, η λεμονιά, η πορτοκαλιά, η μανταρινιά δεν σταματούσαν να σκορπούν το άρωμά τους σε κάθε εποχή.

Λίγο μετά τα μεσάνυχτα, άρχιζαν να αποκοιμιούνται στα σκαμνάκια και στις καρέκλες που κάθονταν κι έτσι πήγαιναν για ύπνο, διότι θα ακολουθούσε το χάραμα με τη Θεία Λειτουργία. Κατά τις πέντε το πρωί, οι ουρανοί (ο πληθυντικός δάνειο από τη λογοτεχνία, για έμφαση) να έμοιαζαν να ευφραίνονται από τη μελωδία των γλυκόλαλων καμπάνων, που θύμιζαν πως ο Χριστός γεννήθηκε κι όλοι μαζί στην εκκλησιά θα τιμήσουμε αυτό το σωτήριο γεγονός. Είχε διδάξει στα παιδιά να κοιτούν ψηλά. Έτσι και σε κάθε χριστουγεννιάτικο χάραμα, κοιτούσαν και θαρρείς πως το υπέρλαμπρο Αστέρι τους έκλεινε το μάτι, γεμάτο υποσχέσεις για όμορφη χρονιά.

Οι τηγανίτες κάθε χρόνο στέκονταν σε ένα μικρό ταψάκι στα κεραμίδια, διότι έπρεπε να γλυκαίνουμε τους Καλικάντζαρους, για να μην προλάβουν να κάνουν το κακό, στη γη. Άλλωστε αυτός ήταν ο σκοπός τους. Σκαρφίζονταν ότι μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους. Είναι αλήθεια, ότι και οι άνθρωποι εκείνες τις ημέρες βολεύονταν, διότι τα λάθη και τα πάθη τους, τα απέδιδαν στα κακιασμένα αυτά Στοιχειά. Ήταν η καλύτερη δικαιολογία.

Η παραμονή της Πρωτοχρονιάς ήταν υπέροχη, με αστεία, με σχέδια για το άμεσο μέλλον, με γλυκίσματα στο πορτόνι, για την υποδοχή του Νέου Έτους. Όσο για ανήμερα, αποτελούσε μια μέρα πολύ χαρούμενη, καθόσον μπορούσαν όλοι να ασχοληθούν με ότι τους άρεσε, έτσι ώστε να ασχολούνται μ' αυτό όλο τον χρόνο.Πόσο αθώες συνήθειες, αγνή ομορφιά.

Όλες τις μέρες οι πιατέλες με τα παραδοσιακά γλυκά ήταν γεμάτες και τα εδέσματα ήταν εξαιρετικά διότι διέθεταν την αυθεντικότητα σε υλικά και τρόπο μαγειρικής. Ποιος να συγκρίνει το φαγητό στην ξυλόσομπα και το ψωμί, τα ψητά στον ξυλόφουρνο;

Για τα Θεοφάνεια, το σπίτι και η αυλή καθαρίζονταν πολύ καλά πάλι, διότι για τον αγιασμό πρέπει να είναι όλα πεντακάθαρα , με πρώτιστο την ψυχή μας, έλεγε..

Ο παπάς με την αγιαστούρα του, ήταν η ελπίδα για να φύγουν οι Καλικαντζαραίοι, όπως έλεγαν τότε. Έτσι για ακόμη μια φορά το έργο τους έμενε λειψό, αφού δεν είχαν προλάβει να το ολοκληρώσουν.

Την παραμονή, γύρω στα μεσάνυχτα , λέγανε ότι ανοίγουν οι ουρανοί κι όποια ευχή αν κάνουμε, θα πραγματοποιηθεί. Έτσι περιμέναμε με ανυπομονησία και εσωτερική γαλήνη, να δούμε τον ουράνιο οιωνό.

Με την εορτή του Άη Γιάννη, ολοκληρώνονταν ένας ακόμη εορταστικός κύκλος. Το δέντρο ξεστολίζονταν, τα χριστουγεννιάτικα έμπαιναν σε ένα κουτί και αποθηκεύονταν στην ντουλάπα για να περιμένουν..Η μεγαλύτερη ευχή που έλεγε ήταν "και του χρόνου πάλι όλοι με υγεία και χαρά (εννοούσε την εσωτερική ευφροσύνη που δεν σχετίζεται με τα πολλά υλικά αγαθά)". 

Στην ευχή τα παιδιά δεν έδιναν πολύ σημασία, γιατί η απώλεια δεν είχε τόσο μεγάλη διάσταση στη σκέψη και στην ψυχούλα τους. Η αθωότητα εκείνης της εποχής, που σήμερα έχει αλλοιωθεί αρκετά λόγω της επέμβασης του διαδικτύου στη ζωή, τα καθιστούσε όλα δεδομένα. 

Είναι οι έννοιες και οι καταστάσεις που αξιολογούμε μεγαλώνοντας, έτσι όπως έρχεται εκ του φυσιολογικού η συναισθηματική, νοηματική , η εξέλιξη του ανθρώπου γενικότερα.

Οι ουρανοί ευφραίνονται και θα ευφραίνονται όσο υπάρχουν ψυχές που πιστεύουν στη δύναμη που χαρίζουν, όσο υπάρχουν πρόσωπα που κάθε πρωί ευγνωμονούν, όσο υπάρχουν αυτοί που ξέρουν να πνίγουν τη στενοχώρια και να σκορπούν χαρά, όσο υπάρχουν άνθρωποι που μοιράζονται όχι από το περίσσευμα αλλά από το λίγο, απ' το υστέρημά τους.

Εύχομαι χαρούμενα Χριστούγεννα με όλα τα αγαθά που καλλιεργούν τον εσωτερικό μας κόσμο, διότι αυτός είναι η βάση, το κίνητρο για τις πράξεις και τα έργα μας.

Σοφία Δ. Αγραπίδη

Υ.Σ Οι φωτογραφίες προέρχονται από διαδικτυακή πηγή, χωρίς δικαιώματα.

Το κείμενο, παρουσιάζεται όπως προέκυψε, δίχως καμιά επιμέλεια ή διόρθωση. Δεν χρησιμοποιώ λογοτεχνικούς όρους , για τα γραφόμενά μου φίλοι μου, διότι βρίσκομαι στην αρχή ακόμη...κι ας έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που γράφω και δημοσιεύω.