Στο παρόν, ακολουθεί η ομιλία για την παρουσίαση του ποιητικού έργου του αγαπητού κ. Αντώνη Μικελή, που πραγματοποιήθηκε στη Ζαχάρω στις 8 Αυγ 2023,σε μια πραγματικά συγκινητική κι όμορφη βραδιά. Μια εκδήλωση που ευχαριστηθήκαμε, που γνωριστήκαμε με νέα πρόσωπα και συζητήσαμε για τον πολιτισμό.
Αξίζουν συγχαρητήρια στον πρόεδρο του Συλλόγου Ολυμπίων, κ. Κώστα Βλάμη, ο οποίος συντόνισε με τον καλύτερο τρόπο την εκδήλωση, αγγίζοντας τον παλμό του κοινού.
Εξαιρετική η απαγγελία ποιημάτων από την αγαπημένη φίλη και συγγραφέα κ. Φωτεινή Αζαμοπούλου, καθώς και τη φιλόλογο κ.Ελένη Χασομέρη.
Συγχαρητήρια στην κ. Μικελή η οποία είχε φροντίσει για τη φιλοξενία των παρευρισκομένων με ωραία δεξίωση.
Εξαιρετικά ήταν ακόμη τα μελοποιημένα ποιήματα του Καπετάν Αντώνη.
ΖΑΧΑΡΩ 8 ΑΥΓ 2023
ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝ ΑΝΤΩΝΗ ΜΙΚΕΛΗ
Καλησπέρα σε όλους που βρίσκεστε απόψε εδώ.
Ευχαριστώ θερμά τον αγαπημένο μας Καπετάν Αντώνη καθώς και τον πρόεδρο του Συλλόγου των Ολυμπίων κ. Κώστα Βλάμη, για την πρόσκληση και τη συνεργασία, που αποτελούν μεγάλη τιμή για μένα.
ΚΕΙΜΕΝΟ
Όταν καλούμαι να εκφράσω τις απόψεις μου, να μιλήσω όπως συνηθίζεται να λέμε, για κάποιο λογοτεχνικό έργο, νιώθω ότι αναλαμβάνω μια ευθύνη με σημαντική βαρύτητα, καθόσον σκοπός του ομιλητή δεν είναι να λάβει τη θέση του συγγραφέα, αλλά μέσα από μια ορθή αξιολόγηση, να δώσει το ερέθισμα στο κοινό, ακούραστα και ευχάριστα, ώστε να διεισδύσει στις σελίδες, του έργου που παρουσιάζεται.Για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο, προηγείται μελέτη και όχι απλή ανάγνωση του έργου.
Η ποίηση,αντιστοιχεί στην πιο ευαίσθητη μορφή του γραπτού λόγου. Στοιχειοθετείται από ψηφίδες των σκέψεων, από τους ουρανούς των ονείρων, από τα καλντερίμια της ψυχής , εκεί που γυροφέρνουν οι πηγές έμπνευσης. Από όλα, όσα γεμίζουν ή αδειάζουν πολλές φορές το εσωτερικό μας πεδίο.
ΟΙ ΘΥΜΗΣΕΣ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ
ΠΙΣΩ ΑΠΌ ΕΝΑ ΦΙΝΙΣΤΡΙΝΙ
ΜΟΝΑΧΟΣ ΣΤΗ ΒΑΡΔΙΟΛΑ
360 ΘΑΛΑΣΣΙΝΕΣ ΠΟΡΕΙΕΣ
Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΡΟΤΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ Ο ΚΟΣΜΟΣ
ΘΑΛΑΣΣΙΝΟ ΜΕΘΥΣΙ ΚΑΙ ΘΑΛΑΣΣΑ ΠΛΑΤΙΑ
αποτελούν την ποιητική διαδρομή του κ. Αντώνη Μικελή, μέσα από τις οποίες ο αναγνώστης κυριολεκτικά, εξέρχεται από όλα αυτά που τον απασχολούν, νιώθοντας ότι κολυμπά στη μαγεία ουρανοδώρητων νερών.
Διαβάζοντας, τα συναισθηματικά ανθογυάλια γεμίζουν από αγάπη, από τις εκπλήξεις του έρωτα, από το διαμαντένιο δάκρυ της γλυκιάς νοσταλγίας για τους αγαπημένους που βρίσκονται πέρα από τις θάλασσες, όπου ο ναυτικός αρμενίζει. Έντονοι ψυχικοί παλμοί από τις εικόνες και τις σκέψεις που οι στεριανοί δεν γνωρίζουμε, κυλούν μπροστά μας σαν το γάργαρο νερό στο ποταμάκι, ένεκα του λυρικού λόγου του ποιητή.
Οι στίχοι του, σαν τους ωκεανούς και τα πέλαγα, από τη μια γαληνεύουν τον αναγνώστη κι από την άλλη θεριεύουν κάθε ένστικτό του που περιβάλλει η μοναξιά και το όνειρο του γυρισμού.
Δημιουργούν ένα αναγεννησιακό κύμα, στους συλλογισμούς μας, αφού μαθαίνοντας για τη ζωή στα καράβια που δεν ήταν ροδόσπαρτη , ακούγοντας τους αέρηδες, τη τραμουντάνα, τον μαϊστρο, το δρολάπι να συνομωτούν για την τύχη του καραβιού, μπορούμε να αξιολογήσουμε περισσότερο, πολλά από τα αγαθά που διαθέτουμε αλλά απαξιώνουμε. Δίχως υπερβολή, αν τα θαλασσινά ποιήματα τα μελετήσει ο αναγνώστης κάποιο ήρεμο πρωϊνό την ώρα της ανατολής ή ένα γαλήνιο βραδάκι, θα ακούει το σφύριγμα των ανέμων.
Η ικανότητα της ποίησης που αποτυπώνεται στις έξι συλλογές, διακρίνεται για το αρμονικό δέσιμο των καταστάσεων της ζωής του ναυτικού, με τις αξίες που μυρώνουν τη ζωή γενικά, καθώς και με τις αναμφισβήτητες αξίες που χαρακτηρίζουν ως άνθρωπο τον κ. Αντώνη Μικελή.
Μέσα από τις λέξεις που δημιουργούν τους στίχους, εύκολα μπορεί να αντιληφθεί κανείς το πάθος για τη γαλάζια μάγισσα που είναι βαθιά φυτεμένο στην καρδιά των ναυτικών, αλλά συνάμα και τα σκιρτήματα που τους οδηγούν να δραπετεύσουν προς τη στεριά.
Ο λόγος του Καπετάν Αντώνη, πηγάζει αυθόρμητα και μας συστήνει ένα ανήσυχο πνεύμα, έναν συναισθηματικό άνθρωπο που εξωτερικεύει όσα φύονται στα έσω του,όλα αυτά που σημάδεψαν μια ολάκερη ζωή.
Κάθε του ποιητικό πόνημα, καθώς και το συνολικό του έργο σηματοδοτείται ξεκάθαρα από το προσωπικό του στίγμα, αποτελώντας ένα ταμιευτήριο κατάθεσης πνεύματος, ψυχής, εμπειριών.
Η ποίησή του αποτελείται από αληθινά στοιχεία που υφαίνει η ευγενική τέχνη του λόγου, άδολα δίχως να επιδιώκει μεγαλεία.
Όμως ο ποιητής μας, δεν αρκείται μόνο σε όσα αφορούν το θαλασινό του βίο, την αγάπη για την οικογένειά του και τη νοσταλγία γι' αυτήν. Από την πέννα του, αποτυπώνεται το ενδιαφέρον και η αγωνία του για τη χώρα και το μέλλον της, για τους ήρωες του 1956 στην Κύπρο, για τη νεαρή Ηρώ Κωνσταντοπούλου,για το Αιγαίο που έγινε Νεκροταφείο Αγγέλων, για τους ήρωες της σχολής του στην Ύδρα κι άλλα πολλά.
Ο μελίρρυτος ψυχικός του κόσμος διακρίνεται και στα πεζά του κείμενα με αναμνήσεις από την Κατοχή. Έχει μια ιδιαίτερη ικανότητα να δίνει προτεραιότητα στις όμορφες στιγμές, να τις αποθηκεύει στο σμιλεμένο σε αθάνατο ξύλο, μπαουλάκι των αναμνήσεων και να προχωρά!
Από τον πλούτο του έργου του, ο αναγνώστης ανεβαίνει σε ιδανικά σκαλοπάτια που τον οδηγούν στην καλλιέργεια ενός πολυσύνθετου συναισθηματικού τοπίου, όπου εκεί καταλαγιάζει από κάθε δυσκολία. Τον οδηγούν σε μουράγια αγάπης Θεού, ενώ ταυτόχρονα εμπλουτίζεται από τις γνώσεις του θαλασσινού βίου, την ορολογία, τις συνήθειες.
Δεν μπόρεσα να ξεχωρίσω κάποιες στροφές που να στάθηκα περισσότερο διότι όλες παραπέμπουν σε κάτι διαφορετικό. Αναφέρω μόνο με παραπάνω συγκίνηση , αυτές όπου περιγράφονται οι μεγάλες γιορτές μας όπως τα Χριστούγεννα, στο πέλαγος.
Συγκινήθηκα στα λόγια και στις ευχαριστίες του για τη σύζυγό του.
Είδα να κυλούν τα δάκρυα στα μάτια, των μανάδων των ναυτικών, των περασμένων χρόνων, που δεν γνώριζαν εάν και πότε θα ξαναδούν τα παιδιά τους, στο ποίημα ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ.
Σε κάποιες στροφές , με αναφορά στα καιρικά φαινόμενα καταμεσίς στα πέλαγα, μου ήρθαν στη σκέψη οι στίχοι του μεγάλου μας ποιητή του Οδυσσέα Ελύτη από το Άξιον Εστί (Δοξαστικόν)
ΟΙ ΣΗΜΑΝΤΟΡΕΣ ΑΝΕΜΟΙ που ιερουργούνε
που σηκώνουν το πέλαγος σα Θεοτόκο
που φυσούν και ανάβουνε τα πορτοκάλια
που σφυρίζουν στα όρη κι έρχονται
Οι αγένειοι δόκιμοι της τρικυμίας
οι δρομείς που διάνυσαν τα ουράνια μίλια
οι Ερμηδες με το μυτερό σκιάδι
και του μαύρου καπνού το κηρύκειο
Ο Μαΐστρος, ο Λεβάντες, ο Γαρμπής
ο Πουνέντες, ο Γραίγος, ο Σιρόκος
η Τραμουντάνα, η Όστρια
Τέλος..τον ποιητή τον γνωρίζω πολλά χρόνια από διάφορους λογοτεχνικούς φορείς όπου συναντιόμασταν για σχετικές διακρίσεις. Νιώθω ατελείωτο θαυμασμό και δέος για το πρόσωπό του όχι μόνο για τον συγγραφικό του δρόμο, αλλά διότι τιμά με την παρουσία του συνεχώς, τον λογοτεχνικό κύκλο και τους Ηλείους ιδιαίτερα. Δεν λογαριάζει καύσωνες ή κρύο, τη δυσκολία της μετακίνησης στην πόλη. Θα μου πείτε...τι είναι αυτά, μπροστά στα κύματα των ωκεανών.
Πριν από λίγα χρόνια μια φωτογραφία που μου έστειλε, με έκανε να αισθανθώ ακόμη περισσότερο πνευματικά κοντά του. Είναι η φωτογραφία του πατέρα του με το άλογό του, που λάμβανε μέρος στην Ιππική Έκθεση της γενέτειράς μου της Ανδραβίδας, κάθε Σεπτέμβριο.Χαρακτηρίζεται από σπάνια ευγένεια και ήθος υποδειγματικό.Ο σεβασμός και η εκτίμησή του προς τους ομότεχνους αλλά και τον κόσμο γενικά, σπανίζει κι αποτελεί έναν μεγάλο δάσκαλο για εμάς.
Κλείνοντας θα ευχηθώ σε όλους, η Παναγιά να είναι πυξίδα σε κάθε ρότα της ζωής μας και ο Άη Νικόλας να ρυθμίζει τα πανιά στους περίεργους καιρούς μας.
Στον Σύλλογο Αμεα Ήλις, εύχομαι ολόψυχα καλή δύναμη για το σοβαρό έργο που επιτελεί.
Στον Καπετάν Αντώνη εκφράζω τη βαθιά εκτίμησή μου και τις ευχαριστίες μου για αυτά που μεταλαμπαδεύει, τα οποία είναι ανεκτίμητα αγαθά για την πορεία μας. Ευχαριστίες φυσικά στην εξαιρετική σύζυγό του που τον στηρίζει και τον συνοδεύει όταν μπορεί στις εκδηλώσεις στο λογοτεχνικό περιβάλλον, καθώς και στην οικογένειά τους που αποτελούν το λαμπρό λιμάνι του, εδώ στη στεριά.
Ως ευχή, διαβάζω μια στροφή που παραπέμπει σε συνεχή δέηση - επίκληση του καλού.
"Μόνιμα να' ταν δυνατόν
του ουρανού το τόξο,
να το 'στηνα στο πέλαγος
και το κακό να διώξω".
Σοφία Δ. Αγραπίδη
Αξκός Σ.Ξ,ε.α - Συγγραφέας
Υ.Σ Ως υστερόγραφο, αναφέρω ότι τα γραφόμενά μου σε κάθε παρουσίαση έργου που έχω κληθεί να μιλήσω, αποτελούν ξεκάθαρα τις σκέψεις μου μέσα από τη μελέτη αυτού. Αποφεύγω να χρησιμοποιώ δύσκολες λέξεις ή εκφράσεις,αφού σε καμιά περίπτωση δεν μου αρέσει η υπερβολή και η επίδειξη των γνώσεών μου σχετικά με το λεξιλόγιο κτλπ. Επίσης μέσα από την μακρόχρονη εμπειρία μου, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο λόγος πρέπει να γίνεται κατανοητός, όχι από το φιλολογικό περιβάλλον ή άλλους ειδικούς, αλλά από τον αναγνώστη με τις πιο απλές γνώσεις.
Ακόμη δεν πρέπει να ξεπερνάει τα 10 με 12 λεπτά, καθόσον η κούραση που επέρχεται στο κοινό δημιουργεί μια δυσάρεστη ατμόσφαιρα και ο σκοπός των παρουσιάσεων δεν είναι αυτός.
