Aκρόπολη,μέσα από τα μάτια των περιηγητών.

Ακρόπολη Αθηνών. Ο βραχώδης λόφος που βρίσκεται στο κέντρο της σύγχρονης Αθήνας. Εκεί όπου βρισκόταν το σπουδαιότερο ιερό της αρχαίας πόλης, αφιερωμένο κυρίως στην Αθηνά, που ήταν η προστάτιδα θεά της πόλης. Ο λόφος ήταν κατοικημένος από την 3η χιλιετία π.Χ. Αποτελούσε φυσικό οχυρό με πλατιά επιφάνεια και υδάτινες πηγές στις πλαγιές του.

Με τον ιερό αυτό χώρο συνδέονται οι πιο σημαντικές εορτές, οι λατρείες της πόλης και κάποια καθοριστικά ιστορικά γεγονότα. Τα μνημεία της Ακρόπολης, αρμονικά συνδυασμένα με το φυσικό περιβάλλον, αποτελούν μοναδικά αριστουργήματα της αρχαίας αρχιτεκτονικής, που εκφράζουν πρωτοποριακούς συσχετισμούς ρυθμών και τάσεων της κλασικής τέχνης και επηρέασαν την πνευματική και καλλιτεχνική δημιουργία για πολλούς αιώνες αργότερα, γράφει η αρχαιολόγος κ. Ιωάννα Βενιέρη.

Ένα καφεδάκι οποιαδήποτε ώρα της μέρας στους πρόποδες του Ιερού Βράχου, αποτελεί ψυχική ανάταση και δροσιά αισιοδοξίας!
Επίσης η διαδρομή αυτή αποτελεί μια ευχάριστη νότα ψυχαγωγίας και μάθησης για τα παιδιά!

Από το βιβλίο ..."΄Εγραψαν για την Ακρόπολη 1850 -1950 "της

ΕΝΩΣΗΣ ΦΙΛΩΝ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ

Διαβάζοντας τα κείμενα των επισκεπτών καταλαβαίνουμε γιατί αβίαστα χρησιμοποιούμε την έκφραση 'Ιερός  Βράχος" όταν αναφερόμαστε στην Ακρόπολη. Είναι ένας τόπος που έχει πραγματικά καθαγιαστεί όχι μόνον από την αρχέγονη θρησκευτική χρήση του , αλλά και από τον θαυμασμό και τον σεβασμό που του απονέμουν συνεχώς οι πολυάριθμοι επισκέπτες του μέσα στον χρόνο.

"Η Ακρόπολη....είναι ένα τόπος όπου η τελειότητα υπάρχει. Δεν υπάρχει δεύτερος...εδώ το ωραίο είναι η απόλυτη τιμιότητα. Ernest Renan, Γάλλος συγγραφέας, φιλόσοφος, κριτικός, ιστορικός.

"Ακρόπολη...Αλήθεια ειπωμένη μια φορά για πάντα". Camille Mauclair, Γάλλος συγγραφέας και κριτικός.

" Η εντύπωση που προξενεί ο Παρθενώνας είναι η αίσθηση μιας ανάλαφρης μεγαλοπρέπειας. Δεν μπορεί κανείς  κοιτάξει αυτό το υπέροχο οικοδόμημα και να μη νιώσει γαλήνη και ηρεμία στην ψυχή του...........Θα βρεθεί άραγε σε κάποιο άλλο σημείο της γης μνημείο που να συναγωνίζεται σε ομορφιά την Ακρόπολη της Αθήνας; Έχουν για μας χαθεί για πάντα τα θαύματα της τέχνης ή μήπως παρουσιαστεί κάποτε ένας δεύτερος Φειδίας που θα δώσει ξανά ζωή και πνοή στις άψυχες πέτρες;Hermann von Hettner, Γερμανός συγγραφέας, ιστορικός της φιλολογίας και της τέχνης.

"Ο ΒΡΑΧΟΣ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ σκίζει τον αέρα , υψώνει τον όγκο του πάνω απ' την πόλη, σαν ένα μεγάλο ακίνητο κύμα, με τις κιτρινωπές κολόνες του Παρθενώνα να πατούν στέρεα πάνω του.Οι κιτρινωπές κολόνες του Παρθενώνα διακρίνονται όλες τις ώρες της μέρας στέρεα ριζωμένες στο βράχο της Ακρόπολης..........ο Παρθενώνας είναι πραγματικά εκπληκτικός  μέσα στη σιωπηλή ηρεμία του, που είναι τόσο σφριγηλή ώστε, αντί για παρακμασμένος, να φαντάζει ο Παρθενώνας, από τον κόσμο ολόκληρο, διαρκέστερος".Virgiνia Woolf, Αγγλίδα, συγγραφέας και κριτικός.

Η σημαία κυματίζει στον Ιερό Βράχο. Χιλιάδες τουρίστες φωτογραφίζονται κάθε χρόνο. Εκεί που κατά τη διάρκεια της κατοχής δύο νέοι κατέβαζαν τη γερμανική σημαία..εκεί που ένας άλλος νέος είχε προηγηθεί με την αυτοχειρία του, η οποία δεν πρέπει ποτέ να σβήσει από κάθε ελληνική ψυχή. Είναι εκείνος ο νέος που δεν δέχθηκε να παραδώσει το ιερό μας σύμβολο στους Γερμανούς κατακτητές και βουρκωμένος, τραγουδώντας τον Εθνικό Ύμνο τυλίχτηκε με τη γαλανόλευκη και έπεσε από το Βράχο.

Οι γνώσεις μας, η αγάπη μας καθώς επίσης και προσπάθεια διατήρησης, για τους ιστορικούς θησαυρούς της πατρίδας μας επιβάλλεται να μεταλαμπαδευτούν στις νέες γενιές, ιδιαιτέρως σήμερα ......Βρίσκομαι συχνά στον ευλογημένο αυτόν τόπο και διαπιστώνω ότι οι τουρίστες από άλλες χώρες του πλανήτη γνωρίζουν την ιστορία, τη μυθολογία ότι αφορά το σημείο που επισκέπτονται, αντίθετα με την πλειονότητα από εμάς που δυστυχώς...δεν γνωρίζουμε ούτε τα βασικά!

 

 

Φωτογραφικό αφιέρωμα από την Επέτειο της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, στην Αθήνα!

 Η ημέρα της Μνήμης αλλά και της καταστροφής των χαμένων πατρίδων..η μέρα που ο ουρανός γέμισε αγγέλους, η μέρα που η περιοχή του Πόντου βάφτηκε κόκκινη όχι από τις παπαρούνες αλλά από το αίμα που έρρεε σαν ποτάμι, γιορτάστηκε με κάθε μεγαλοπρέπεια χτες στην Αθήνα. Το μήνυμα είναι σαφέστατο και το έδωσαν τα νέα παιδιά... έβγαλαν τη δύναμη της ψυχής τους που είναι ελληνική!!οι νέοι που θέλουν τη Δημοκρατία ξανά στην πατρίδα μας...οι νέοι που θα απομακρύνουν τα γκρίζα σύννεφα από τον ουρανό μας, οι νέοι που ξέρουν να διαχωρίζουν την ιστορία από τις μυθοπλασίες της κάθε ανθελληνιστικής ιδέας!
Η ματωμένες σελίδες της ιστορίας μας δε θα διαγραφούν, τα χειρόγραφα ως αδαμάντινα κειμήλια θα μας συντροφεύουν πάντα, οι εικόνες της Παναγιάς και των Αγίων θα είναι οδηγοί για την επαναστροφή της πορείας της Χώρας μας.

Τρανόν γιαγκίν σο Τσάμπασιν σπίτεα κι θ' απομένεν γιαρ γιαρ γιαρ....

19η ΜΑΪΟΥ ΗΜΕΡΑ ΜΙΑΣ ΘΛΙΒΕΡΟΤΑΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ.

Η ιστορική ημέρα μνήμης της ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ.

ΤΟ ΦΕΤΙΝΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΠΑΜΠΟΝΤΙΑΚΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Η φράση Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, αναφέρεται στις σφαγές και τους εκτοπισμούς από το κίνημα των Νεότουρκων προς τους ελληνικούς πληθυσμούς της περιοχής του Πόντου.

Η πρώτη φάση της Γενοκτονίας των Ποντίων ξεκινά το 1915 με τη μορφή μαζικών εκτοπισμών. Ολοκληρώθηκε το 1919 με τις πρώτες εκκαθαρίσεις των πληθυσμών. Επισήμως τα θύματα από το 1914 έως το 1922, ανέρχονται σε 353.000...και το αίμα τους βάφει κάθε άνοιξη κόκκινα τα λιβάδια. 353.000 χιλιάδες ψυχές που 100 περίπου χρόνια κάθε νύχτα το γοερό τους κλάμα το φέρνει ο ανοιξιάτικος αέρας...γιατί;;γιατί;; ηχούν στ' αυτιά κάθε αληθινού Έλληνα...γιατί δεν αντιστάθηκε κανείς στο τύραννο; γιατί δεν τιμωρήθηκαν;;;Όσα χρόνια κι αν περάσουν πάλι στο ανοιξιάτικο αεράκι θ' ακούγονται οι εκκλήσεις για δικαίωση.

Στον επίσημο αριθμό των θυμάτων, δεν συμπεριλαμβάνονται οι εκτοπισθέντες και οι βιαίως εξισλαμισθέντες. Ήταν στο ροδοχάραμα του 20ου αιώνα, οι τέχνες , τα γράμματα και οι επιχειρήσεις ολανθισμένα μα οι Αγαρηνοί δεν άντεχαν αυτή τη δόξα. Από την αρχή οι Νεότουρκοι έδειξαν το σκληρότατο εθνικιστικό τους χαρακτήρα. Συστήνοντας τα πρώτα στρατόπεδα εξόντωσης στην Ιστορία, τα λεγόμενα "Αμελέ Ταμπουρού" προσπάθησαν να απομυζήσουν τους ελληνικούς πληθυσμούς από τα παραγωγικά στοιχεία τους. Οι άνδρες ηλικίας από 15 έως 48 ετών, ως αριθμός εκατοντάδες χιλιάδες, αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Οδηγήθηκαν στα βάθη της Μικράς Ασίας και κάτω από απερίγραπτα δύσκολες συνθήκες, αναγκάστηκαν να εργαστούν σκληρά μέχρι θανάτου.Υπολογίζεται ότι το 1918 περισσότεροι από 250.000 Έλληνες άνδρες είχαν χάσει τη ζωή τους στα τάγματα.

Στις 19 Μαΐου του 1919 ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάζεται στη Σαμψούντα. Με την άφιξή του στον Πόντο κινητοποιεί μεγάλο αριθμό άτακτων Τσετών και τους ανάθεσε ουσιαστικά την ευθύνη της εκκαθάρισης του ελληνικού στοιχείου. Σημαντικότατο ρόλο στην τελική φάση του σχεδίου, έπαιξε ο Τοπάλ Οσμάν , ο οποίος ως νεαρός εργαζόταν σε ελληνικό ξυλουργείο. Λέγεται πως σε  μυστική συνάντηση με τον Κεμάλ είχε πει " Μην ανησυχείτε  στρατηγέ μου. Όλους αυτούς του Πόντιους Ρωμιούς θα τους περιποιηθώ έτσι, που θα πνιγούν όλοι τους μέσα στις σπηλιές, σαν τις γαϊδουρινές μέλισσες". Μερικά χρόνια αργότερα το 1923, ο Κεμάλ θα έδινε εντολή να κρεμαστεί το ακέφαλο πτώμα του Οσμάν στην είσοδο της τουρκικής Εθνοσυνέλευσης.

Με πόνο ψυχής γράφω το αφιέρωμα. Ότι δεν είχε γίνει σε πέντε αιώνες σουλτανικής κυριαρχίας, έγινε σε πέντε χρόνια από τους Νεότουρκους. Μέσω των αρχείων των εκκλησιαστικών Αρχών, έως τον Δεκέμβριο του 1922, χρονιά που ολοκληρώθηκε τη τελική και σκληρότατη φάση της Γενοκτονίας, συνολικά 815 κοινότητες καταστράφηκαν ολοκληρωτικά, 1.174 εκκλησίες και 960 σχολεία κυριολεκτικά έγιναν στάχτη και πάνω από 300.000 άνδρες, γυναίκες, γέροι και παιδιά εξολοθρεύθηκαν με τραγικά απάνθρωπους τρόπους. 

Οι μαρτυρίες ανθρώπων που πέρασαν από γενιά σε γενιά μας κάνει να μην ξεχνάμε ποτέ...την τόσο άδικη συμπεριφορά των "Μεγάλων Δυνάμεων"προς τον βασανιστή αυτών των εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων μας.

Θυμάμαι την ηλικιωμένη κυρία, η οποία πριν λίγο καιρό τραγούδησε στη μεγαλειώδη συγκέντρωση στο Σύνταγμα, τον πόνο που της έχει μεταλαμπαδεύσει ο πατέρας της....Το πογκρόμ όπως λέει, στήθηκε υπό την καθοδήγηση του Τοπάλ Οσμάν, ο οποίος στη σκέψη των Ελλήνων είχε μείνει ως "αιμοσταγής διώκτης των χριστιανών".

Από τις μαρτυρίες της κ. Δ. Μουστοπούλου " Οι Τούρκοι μόλις έβλεπαν Έλληνα σήκωνα τα όπλα, σημάδευαν και πυροβολούσαν".Φιλούσαν τα χώματα όσοι Έλληνες κατάφερναν να πατήσουν σε στεριά.

Καλοσχεδιασμένο το έγκλημα από τους Τούρκους κατά των Ελλήνων. Ειδεχθές χωρίς αμφιβολία.Οι μέθοδοι που χρησιμοποιούσαν ήταν ότι πιο σκληρό έχει καταγράψει η ιστορία.

Από τα ιερότερα σύμβολα των Ποντίων η Παναγία η Σουμελά. Τι είδαν τα μάτια της; Καταστράφηκε ο ναός όπου βρισκόταν..αλλά αυτή άντεξε για να θυμίζει πάντα στους Έλληνες του Πόντου ότι θα είναι για πάντα μαζί τους...

Όποιος έχει αντικειμενική άποψη δεν μπορεί να διαψεύσει τα χιλιάδες πειστήρια. Είναι πικρό, κάποιοι να προσπαθούν να διαστρεβλώσουν την ιστορία..αντί τα πιο καίρια σημεία της να διδάσκονται στα σχολεία. Εύχομαι σε μια λαμπηδόνα εξ ύψιστης δυνάμεως που θα φωτίσει όλους τους μηδενιστές του Έθνους μας. Ουδέποτε θα σιγήσουν οι απανταχού Έλληνες, εάν δεν δικαιωθεί η μνήμη των προγόνων μας.