Ευχαριστήριο προς την αγαπημένη Ελένη Λουκά και η ομιλία της για την εκδήλωση της 17ης Σεπ 2022.

Η λέξη ευχαριστώ ακούγεται συχνά,είναι από τις πρώτες λέξεις που μαθαίνουμε.Όμως δεν πρέπει να λέγεται από υποτυπώδη ευγένεια, αλλά συνειδητοποιημένα φέρνοντας απ' την ψυχή μας το συναίσθημα αυτό που δημιουργεί χαρά, ικανοποίηση,που σε κάνει να νιώθεις τον εσωτερικό κόσμο να αγάλλεται.

 

 Αυτό το ευχαριστώ εκφράζω προς την αγαπημένη μου φίλη Ελένη Λουκά, την προσωπικότητα που αγαπά, ανησυχεί, αγωνίζεται για τον άνθρωπο και το περιβάλλον.Την καταξιωμένη Βιολόγο του παν. του Saarland Γερμανίας, ποιήτριας και καθηγήτριας Γερμανικών. Δεν μου αρέσουν τα πολλά και επαναλαμβανόμενα λόγια γι΄αυτό το ευχαριστώ συνοδεύεται με την εγκάρδια ευχή να μπορώ να ανταποδώσω σε όμορφα γεγονότα, την όμορφη διάθεση της Ελένης να μιλήσει στην εκδήλωση!

Η Ελένη ήταν η κεντρική ομιλήτρια στην εκδήλωση της 17ης Σεπ 2022 που πραγματοποιήθηκε ως μια συνάντηση - παρουσίαση για την έκδοση της πρώτης μου ποιητικής συλλογής "Ανατολή Ψυχής"  καθώς και για την παρουσίαση του πρώτου δίσκου με τίτλο "Σαν χελιδόνι που επέστρεψε απ' τα ξένα" (με μελοποιημένους στίχους της ανατολής και ορχηστρικά κομμάτια της μουσικού) της καταξιωμένης και αξιαγάπητης μουσικού - συνθέτριας κ.Αγγελικής Πρέζα από την Κύπρο.Τα δυο αυτά γεγονότα συνδυάστηκαν όμορφα με την ονομαστική μου εορτή.

 

Λόγω της απουσίας της, η ομιλία διαβάστηκε από τον συντονιστή της βραδιάς, κ. Παναγιώτη Μαρκουτζή αξκό Σ.Ξ ε.α. Όμως με λύπη δεν μπόρεσε να ακουστεί όλος ο θαυμάσιος λόγος που αποτελεί ταξίδι στις σελίδες της "Ανατολής.." καθόσον γίνεται λεπτομερής αναφορά στο θεματολόγιό της, καθώς και στο πρόσωπό μου...κι αυτό είναι μεγάλη τιμή.
 

 Έτσι με τη σύμφωνη γνώμη της Ελένης, παρουσιάζουμε από εδώ τον λόγο της!!

Ευγνώμων και πάλι.

 

 

 Ομιλία για την εκδήλωση της  Σοφίας Αγραπίδη

Είναι ιδιαίτερη η τιμή και η χαρά να συμμετέχω στην παρουσίαση της πρώτης ποιητικής συλλογής της αγαπητής φίλης Σοφίας Αγραπίδη. θα ήθελα να την ευχαριστήσω για αυτή την πρόσκληση έστω και με την μη φυσική μου παρουσία στην εκδήλωση ,η οποία οφείλεται σε προσωπικούς λόγους .
Μέσω της γνωριμίας μας ένιωσα από την πρώτη στιγμή ότι μας συνδέουν και μας ενώνουν πολλά, όχι μόνο λόγω της ενασχόλησης μας με την ποίηση και την λογοτεχνία γενικότερα, αλλά και λόγω  των παρόμοιων ενδιαφερόντων και δράσεων σε κοινωνικό και πολιτιστικό επίπεδο.
Η Σοφία είναι απόστρατος  αξκός του Σ.Ξ ,μεγάλωσε και τελείωσε το Λύκειο στην Ανδραβίδα της Ηλείας ,μία επαρχιακή πόλη με την οποία διατηρεί διαχρονικά ισχυρούς δεσμούς, μιας και είναι μέλος σε πολλούς πολιτιστικούς φορείς της γενέτειράς της.
Αυτό δηλώνει την αγάπη και την ισχυρή σύνδεση της με την παράδοση και τον πολιτισμό του τόπου που γεννήθηκε.
Στο πλούσιο βιογραφικό της συμπεριλαμβάνονται σπουδές Λογιστικής ,προγραμματισμού ηλεκτρονικών υπολογιστών, σεμινάρια ψυχολογίας ,πολλές πολιτιστικές δράσεις και συμμετοχές .Ο εθελοντισμός σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο στον ανθρωπιστικό και στον περιβαλλοντολογικό τομέα είναι στην καθημερινότητά της. Γράφει ποιήματα, διηγήματα, δοκίμια. Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια κείμενά της δημοσιεύονται στον έντυπο και διαδικτυακό τύπο της Αθήνας και της Περιφέρειας.  Διατηρεί εδώ και οκτώ χρόνια το δικό της Blog, είναι συνδιαχειρίστρια διαδικτυακών σελίδων κάποιων πολιτιστικών φορέων.
Μία πολύπλευρη προσωπικότητα δραστήρια και ενεργή, συμμετέχουσα με πολύ ενδιαφέρον και ζήλο με το συγγραφικό ,ανθρωπιστικό και πολιτιστικό της έργο στα κοινά
 και αυτό την κάνει ξεχωριστή .Μία σύγχρονη Ελληνίδα πρότυπο που ακολουθεί και πορεύεται με γνώμονα το ήθος και τα ιδανικά που ανυψώνουν τον άνθρωπο και τον τοποθετούν στο επίπεδο που του αρμόζει.
Μία σύγχρονη επίκαιρη Κήρυκας αξιών και αρχών που δυστυχώς σήμερα παντοιοτρόπως από πολλούς, κατακρημνίζονται και έχουμε οδηγηθεί  στη σήψη και στην διάβρωση της σημερινής κοινωνίας .

Μέσω των ποικίλων πολιτιστικών και ανθρωπιστικών  της δράσεων, προσφέρει με θαυμαστή συνέπεια και συνέχεια στο κοινωνικό σύνολο .  Αυτή τη φορά μας εκπλήσσει με την έκδοση της πρώτης ποιητικής συλλογής ~Ανατολή ψυχής~  όπου γίνεται πομπός σπουδαίων μηνυμάτων και ιδεών.
Ένας τίτλος αισιόδοξος που εμπεριέχει πολλά νοήματα σαν να μας προετοιμάζει για ένα ποιητικό γεγονός που ναι μεν περιγράφει τους δύσκολους, ακανθώδεις ,κακοτράχαλους δρόμους της ζοφερής εποχής που ζούμε αλλά στο τέλος πιστεύει και παραμένει αισιόδοξη για την έκβαση που  θα οδηγήσει στο φως, στη σωτηρία και Ανατολή ψυχής .
Η ποιητική συλλογή της αποτελεί καθ’ όλα ,αισθητικά αλλά και ως προς το περιεχόμενο ένα πολυσήμαντο πολυθεματικό , μεστό συγγραφικό δημιούργημα με πολλά σημαντικά εκφραζόμενα  μηνύματα.
Η Σοφία  εκφράζει τη δική της αλήθεια με την βαθιά ενσυναίσθηση και ευαισθησία που διαθέτει και αυτό αποτυπώνεται στον τρόπο γραφής της. Ο ποιητικός λόγος της αληθινός ,συγκινεί ,προβληματίζει και μας ταξιδεύει σε μονοπάτια μιας ξεχωριστής δικής της οπτικής και θεώρησης πολλών θεμάτων.
Ανάμεσα στα θέματα που πραγματεύεται είναι κυρίως η ζωή ,η ψυχή και σημαντικά συναισθήματα που συνδέονται μ’ αυτήν, η πατρίδα, η φύση ,η ξενιτιά, το φεγγάρι, το Ιόνιο πέλαγος , η μουσική ,οι εποχές , η Ελλάδα ,ή αληθινή αγάπη, η ελευθερία  και ή βροχή  .
θα ήθελα στην συνέχεια να αναφερθώ ειδικότερα στα θέματα που πραγματεύεται ποιητικά, έτσι για να γνωρίσετε καλύτερα τον πλούτο και το βάθος της ψυχής της.
Με συγγραφική ,λεξιλογική μαεστρία και με έναν πολύ ξεχωριστό ποιητικό λυρισμό πετυχαίνει να μας αγγίξει ψυχικά ,αλλά και να μας συμπαρασύρει ανθρώπινα σε έναν ιδιαίτερο στοχασμό που δημιουργεί πολυποίκιλα συναισθήματα.

Η ποίηση για τη Σοφία όπως αναφέρει είναι: << τα λόγια της ψυχής που γίνονται στίχοι ,είναι οι παλμοί της καρδιάς που ζωγραφίζουν λέξεις>>. 

Η μουσική είναι : <<ονείρων κλέφτρα συνοδεύει την ανθρώπινη κοινωνία σε κάθε της έκφανση. Με τις νότες ως βάλσαμο να συνθέτουν τις μελωδίες που απαλύνουν τους πόνους και τις γκρίζες σκέψεις να τις ρίχνουν σε απύθμενο πηγάδι >>.

Για τα δεινά που έχουμε προκαλέσει στον πλανήτη γη γράφει χαρακτηριστικά:
<< σε ένα αίσιο τέλος του πλανήτη μπορούμε να προσμένουμε στο καθετί αν κοιτάξουμε της φύσης το μεγαλείο, αν συνειδητοποιήσουμε πόσες καταστροφές έχει υποστεί από των ανθρώπων τα μάταια έργα >>.

Την αισιοδοξία  να την αντλήσουμε όπως αναφέρει: << από τις χρυσαλλίδες της ανατολής που εισχωρούν στου παραθύρου τις γρίλιες, φωνάζοντας πως η ζωή είναι χαμόγελο, είναι φως>>.
 

Την άδολη αληθινή η γνήσια αγάπη την ορίζει ως εξής :<<Η επιθυμία για το καλό όλων, η Χαρά από τη χαρά των άλλων, ο πόνος από τον πόνο των συνανθρώπων >>.
 

Όσο για τη μοναξιά αναφέρεται εκτός των άλλων  <<στη μοναξιά της πένας του συγγραφέα, του πενταγράμμου του μουσικού ,του μονολόγου με τη φωτογραφία των αγαπημένων μας προσώπων >> ,
τονίζοντας ότι η μοναξιά δεν είναι πάντα κάτι αρνητικό αλλά μπορεί να είναι παραγωγικό και μέσα από αυτήν ανασύρει κανείς ξεχασμένα συναισθήματα εικόνες και σημαντικές στιγμές της ζωής .
 

Την νοσταλγία στην ποιητική της σύνθεση την ορίζει :<<σαν ένα πεντάγραμμο με νότες από τα συναισθήματα που μας ακολουθούν ,όταν στη μνήμη αποθηκεύονται οι όμορφες στιγμές μας>>.
Η νοσταλγία που πηγάζει από την ανάμνηση με την οποία όπως αναφέρει στο αντίστοιχο ποίημα
<<ο νους μας πετάει σε χρόνια περασμένα σε κάποιο πάρκο με λουλούδια και πουλιά σαν χελιδόνι που επιστρέφει από τα ξένα ψάχνοντας να βρει την παλιά του τη φωλιά>>
 

Για την ανατολή της ψυχής που αποτελεί και τον τίτλο της συλλογής γράφει :

<<Σε κάθε ανατολή κυριαρχεί η δύναμη της ευγνωμοσύνης για το μέγιστο θαύμα που βιώνουμε, είναι όλα τα χρώματα τα σχήματα, οι γεύσεις ,τα συναισθήματα που προέρχονται από την ένωση της φυσικής Ανατολής με αυτή της ψυχής .Αύρα γαλήνιων νερών με όνειρα πουλιά και χρώματα βυθού ,σκέψεις λουσμένες φως ,ανθρώπους που ανεβαίνουν στη Σκάλα του ουρανού>>

Όσο για την αληθινή αγάπη και το φως της λύτρωσης ,η απάντηση  της ευθεία και λιτή ,τα ανακαλύπτουμε <<Στην Ανάσταση>>! 

<<Εκεί τα πάθη, τα μίση ,οι κακίες γίνονται ρίζες για Κρίνα και μενεξέδες, για βελούδινες τριανταφυλλιές δίχως αγκάθια, στο φως της σκορπίζει τα νέφη των πολέμων >>.

Για την ελευθερία σημειώνει << αξίζει να πεθαίνει κάθε καρδιά που ένιωσε βαθιά την αλυσίδα του σκλάβου που δεν γνώρισε ελεύθερη πατρίδα>>

Ιδιαίτερη η ποιητική της έμπνευση γεμάτη εικόνες ,συμβολισμούς και παρομοιώσεις στέλνει τα δικά της μηνύματα .Οι αναφορές στις τέσσερις εποχές και στη σημασία τους ξεχωριστές.

Το φθινόπωρο από την οπτική της Σοφίας:

 <<μία εποχή του ρομαντισμού των αποχρώσεων της γης του κυκλάμινου ,των Χρυσανθέμων που καλαίσθητα κεντούν τη γη. Φθινόπωρο του σμήνους που σμίγουν οι ταξιδεύτρες ψυχές με του έρωτα τις δροσοσταγόνες και του ουράνιου τόξου τη μοναδική χρωματική συλλογή .Ήρθε η φθινοπωρινή βροχή με σταγόνες κάθαρσης ,όλο το κάλλος δόθηκε με το ουράνιο τόξο στα χρώματα της ίριδας ,διώχνοντας την απαισιοδοξία >>
 

Έννοιες όπως ή ελευθερία ,ή αισιοδοξία, ή αγάπη ,το φως, το χαμόγελο,ή  Ανατολή ψυχής ,ή κάθαρση, βαθιά ριζωμένες στη διάφανη, αδαμάντινη  ψυχή της ποιήτριας που σε πολλά από τα ποιήματά της γίνονται αισθητές και κυρίαρχες.

Σε αντίθεση η άνοιξη

 <<μυρώνει τις δύσβατες ατραπούς, εκεί που μόνο οι αετοί φτερουγίζουν εγείροντας του έρωτα τα δροσισμένα ροδοπέταλα .Την Αρμονία της Χαράς τοξεύει που φέρνουν τα αηδόνια στης πλάσης τις χρωματιστές πινελιές σε όλα τα μήκη και πλάτη της ταραγμένης ανθρωπότητας.>>

Τέλος το καλοκαίρι γίνεται
 <<βάλσαμο, περιπατητής στης καρδιάς τα αργυρά μονοπάτια, νύχτες καλοκαιρινές μιλούσα στα άστρα>>

Αλλά και σε αρνητικές έννοιες όπως η κατάθλιψη αφήνει μια γεύση ελπίδας και αισιοδοξίας και ολοκληρώνει με την νοσταλγία μιας νέας αρχής, μιας άνοιξης.

Χαρακτηριστικά γράφει:
<< θαμπά τα μάτια σπάνια κοίταζαν ψηλά ,έψαχναν τη χαμένη άνοιξη στο απόλυτο κενό>>.
<<Την φθινοπωρινή εκείνη βραδιά το αεράκι μοσχοβολούσε γιασεμί και η κουρτίνα στην κάμερα χόρευε σε ρυθμούς ελπίδας, η δυνατή βροχόπτωση της έφερνε γέλιο. Ήταν η μοναδική δροσερή αγκαλιά η μόνη βροχή που έγραφε ιστορίες αγάπης>>.
Τα δέντρα του χιονισμένου χειμώνα τα παρομοιάζει με << νύφες σιωπηλές με εσάρπες άσπρες διαλεχτές. >>
 

Η προσωποποίηση του μικρού κοχυλιού και ο διάλογος με αυτό
 <<ήθελες με τις γοργόνες να χορέψεις τότε που άνοιξε ο ασκός του Αιόλου ,πόσο πληγώθηκα δεν έμαθες ποτέ ,ο διαπρύσιος άνεμος σε πήρε, το κάλλος σου αναζητώ σε όλες τις θάλασσες >>
 Ιδιαίτερη η ευαισθησία και η αγάπη της για το φεγγάρι αποτυπώνεται σε αρκετά ποιήματα .Οι διαφορετικές φάσεις του παρόμοιες με τις διαθέσεις της ψυχής.
<<Στην φιλοτεχνημένη με αστεροκλωστές και αποχρώσεις νύχτα χορεύει κάθε όνειρο μας με μία λαμπηδόνα αγάπης, με ιστορίες ερώτων ,με εξομολογήσεις παθών.>>
  Και συνεχίζει:
<<Αλαργεύουν σαν  διαβατάρικα πουλιά στην αργυρή σου θέα τα σύννεφα που απειλούν τη Γαλήνη της αγάπης. Λάμπει η νύχτα απόψε ,ασημένια ομορφιά στου φεγγαριού τις στράτες.>>
 Η αγάπη της για τη φύση και η λύπη της για τα δεινά που προκάλεσε ο άνθρωπος σ αυτήν εκδηλώνεται γράφοντας:
 <<φύση ο σπουδαιότερος δάσκαλος που δεν σταματά ποτέ να μας διδάσκει,
αιωνίως ευγνώμων,
 τα δώρα της είναι συνεχή και ανεκτίμητα με σταγόνες ροδόσταμου ,
αν και οι άνθρωποι την ποτίζουμε φαρμάκι ,καίγοντας τα δάση, χτίζοντας στα βουνά ,κλείνοντας τα ποταμάκια, σκορπώντας σε στεριά και θάλασσα ίχνη απορριμμάτων.>>
 

 Για την σημασία της ζωής αναφέρει :
<<μικροψυχίες και αφορμές για να πικραίνει η μέρα έρχονται και παρέρχονται ως βέλη στον αέρα .
Η ζωή είναι ένα πέρασμα που οδηγεί στην αιωνιότητα ,αυτό που θα μείνει είναι ότι συνδέεται με την ψυχή το πνεύμα και τα έργα>>
 Έκδηλη επίσης η αγάπη της για το Ιόνιο πέλαγος που το περιγράφει
<< Σαν θάλασσα των ποιητών, των Αγίων μορφών των καθάριων Νερών,  των ατελείωτων χρυσαφένιων ακτών, οι λευκοί σου αφροί φιλούν τις ηλειακές ακτές της Ολυμπίας γης που αιώνιοι αγώνες αντηχούν>>
τέλος δεν κρύβει την αγωνία της για τη μάστιγα των πολέμων και εύχεται :
<<ας πάψουν του πολέμου οι τρομερές κραυγές να ακούγονται λυπητερά σαν πένθιμες καμπάνες ,ακόμα δεν σωπάσανε των όπλων οι κλαγές ακόμα δεν γελάσανε οι μαυροφόρες μάνες >>
Τη ζωή την περιγράφει στο ταξίδι στο χρόνο με μια γλυκόπικρη γεύση που αφήνει και σημειώνει :
<<είναι ο χρόνος σκληρός θα περάσει ο καιρός θα διαβούν οι μήνες τα χρόνια κάποια μέρα μουντή όμορφη μου μικρή στα μαλλιά σου θα έρθουν χιόνια. Η αγάπη φτωχή μας δίνει την ψυχή πονεμένη εκεί σε μία άκρη στη θολή σου μάτια θα κυλά σαν φωτιά το πικρό το μεγάλο το δάκρυ >>

Σκληρός και αδυσώπητος ο χρόνος κυλά το ίδιο για όλους δυστυχώς, αλλά το πόσο γλυκά ανθρώπινα ,ανώδυνα με αγάπη βιώνεται, είναι προσωπική εμπειρία και τύχη του καθενός.
Ο τίτλος του βιβλίου πολυδιάστατος, πολυσήμαντος και συγχρόνως αισιόδοξος στέλνει ένα μήνυμα ελπίδας ,αρκεί να είμαστε έτοιμοι να αλλάξουμε αρκετά που επιβαρύνουν και θέτουν σε κίνδυνο διαρκώς την υγεία του πλανήτη και συνεχώς τις ζωές μας .Μέσα από την δική της οπτική για την πραγματικότητα μας ταξιδεύει και γαληνεύει μέσα από το καλειδοσκόπιο σκέψεων συμβολισμών, συναισθημάτων και μεταφορών. Σχεδόν όλα τα ποιήματα μού δημιούργησαν όχι μόνο ευχάριστη αναγνωστική διάθεση, απόλαυση και συναισθήματα , αλλά μου προσέφεραν και διαφορετικές πνευματικές προκλήσεις  και τον ανάλογο αναστοχασμό.
Ο ουσιαστικός ρόλος της τέχνης και της λογοτεχνίας όπως  φυσικά και της ποίησης είναι η διδαχή και η ελάφρυνση των παθών μιας και δρουν λυτρωτικά.
 Ένα από τα βασικά προτερήματα της συλλογής είναι η πληρότητα των θεμάτων ,τών μηνυμάτων και το άγγιγμα της ψυχής . Η Σοφία γράφει με έναν ιδιαίτερο τρόπο ευαίσθητο, συναισθηματικό αλλά και συγχρόνως ρεαλιστικό. Με περίσσιο ταλέντο και ήθος υπηρετεί την τέχνη ,τον πολιτισμό και συμβάλλει στην εξύψωση των αρετών του ανθρώπου, πιστή στην παράδοση και στην αγάπη της για την πατρίδα .Η φορτωμένη και επιβαρημένη ψυχή της ζοφερής και άγριας πραγματικότητας που ζούμε βρίσκει σε αυτή τη συλλογή διεξόδους ,προτάσεις και ιδέες για την ολοκλήρωση, την λύτρωση και την απελευθέρωση της  .
Στην εποχή που ζούμε υπάρχει ισχυρή η τάση χειραγώγησης, ανελευθερίας σε πολλά επίπεδα ,οι άνθρωποι μετατρέπονται σε μαριονέτες μιας αυτοματοποιημένης κοινωνίας.
 

Η Σοφία ανθίσταται σθεναρά με τη ποιητική δεινότητα  των στίχων της αλλά και με το πολυδιάστατο κοινωνικό της έργο και μας εξωθεί σε μία ψυχική, πνευματική, ανόρθωση και ανάταση και μας δείχνει τα μονοπάτια προς μία αληθινή ,ανθρώπινη, φυσική ζωή ,γεμάτη φως, αξίες και ιδανικά με γνώμονα τη Σωτηρία της ψυχής και της ζωής στον πολύπαθο πλανήτη γη
Σε ευχαριστούμε Σοφία για την ευρύτητα και το βάθος των ποιητικών σου στοχασμών ,για τα κεντήματα των  σκέψεων σου με σεβασμό στη ζωή ,στην αγάπη, στην πατρίδα ,στη φύση, στον Θεό, στον πόνο, στην ψυχή, στον πολιτισμό και στην παράδοση. Στέλνεις μέσα από  την πολύπτυχη θεματική σου φαρέτρα σημαντικά μηνύματα ,γίνεσαι πομπός συναισθημάτων, μετουσιώνεις αριστοτεχνικά σε λέξεις τον βαθύ και διάφανο εσωτερικό σου μονόλογο και κόσμο.
θα ολοκληρώσω με  την ευχή να συνεχίζεις να μας εκπλήσσεις και να μας προσφέρεις τη χαρά νέων πολιτιστικών και συγγραφικών σου έργων.
Να συνεχίζεις να μας ανοίγεις το παράθυρο της αισιοδοξίας και της ελπίδας και να προσφέρεις την πνευματική και ψυχική τροφή σου στην μαυρισμένη από τα πολλά δεινά των καιρών ψυχή του σύγχρονου ανθρώπου.. Είθε το φως της δικής σου Ανατολής ψυχής να φτάσει στα πέρατα της γης και να αγγίξει πολλές καρδιές  ,με την ευχή της αιώνιας παγκόσμιας ειρήνης ,αγάπης μεταξύ των λαών και της σωτηρίας του πλανήτη.

Mε την Αγγελική μας που η μελοποίησή της πραγματικά συγκινεί!

Η Ελένη Λουκά (φωτογραφία ..υφαρπαγή από το προφίλ του fb).

Μηλέα Μάνης κι αρχοντικό Φουρνάρου!

 

Το πανέμορφο χωριό Μηλέα ή Μηλιά, της Μεσσηνιακής Μάνης ή Έξω Μάνης, υπάγεται στον δήμο Δυτικής Μάνης με έδρα την Καρδαμύλη και βρίσκεται στη δυτική πλευρά της οροσειράς του Ταϋγέτου.Το χωριό αποτελείται από τους οικισμούς Φαγριάνικα, Ξανθιάνικα, Σεκουριάνικα, Κάτω Χώρα και Κυβέλεια ή Γαρμπελιά.

Ανήκει στους αγαπημένους προορισμούς αφού αποτελεί έναν τόπο πραγματικά για χαλάρωση, για να ξεχαστεί κανείς από όλα όσα τον πιέζουν στην καθημερινότητα. Το δύσκολο καλοκαίρι του  2020 ήταν η γνωριμία μας, αφού ανακαλύψαμε το Αρχοντικό - Πύργο της Πόλυς Φουρνάρου (POLLY FOURNAROU tower).....Αναμφισβήτητα το να κατοικείς έστω για λίγο εκεί όπου η ιστορία συμπλήρωσε κάποιες από τις σελίδες της, εκεί όπου τα παλικάρια έστηναν χορό, όπου αντιστέκονταν οι κάτοικοι...στις πολεμίστρες που μόνο ο ουρανός και οι ψυχές που έφυγαν ξέρουν τι βίωσαν ..αποτελεί σπουδαία τύχη. Βέβαια τον τρόπο με τον οποίο ξεκουράζεται ο καθένας τον ξέρει ο ίδιος και φυσικά από άνθρωπο σε άνθρωπο ποικίλει. Στην εποχή μας όμως, όπου η στέρηση της ελευθερίας με όλα όσα συμβαίνουν, με τον φόβο του ιού και των ασθενειών, με την ακρίβεια και τους πολέμους να απειλούν το σύμπαν...η φύση, το χωριό κατά την ταπεινή μου άποψη είναι κάτι το μοναδικό. Εννοείται πως όλα τα ακολουθούμε με μέτρο.

Για να είμαι ειλικρινής εκτός των άλλων αυτό το σπίτι και το χωριό μου θυμίζει τις διακοπές των παιδικών μου χρόνων, καθόσον η Ανδραβίδα όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα ήταν κωμόπολη και για χωριό μου είχα τη γενέτειρα της μαμάς μου το Γλυκορρίζι στη Μεσσηνία όπου το σπίτι ήταν πέτρινο, άκουγα κι εκεί τα τσακάλια το βραδάκι από τα πέρα βουνά κτλπ..

 

 Λίγα λόγια για την ιστορία όπως τα αναφέρει ο άξιος απόγονος του ιδιοκτήτη του σπιτιού, ο Ηλίας Λιβανός , ένας ευγενέστατος άνθρωπος που με τη συμπεριφορά του δείχνει πόσο σέβεται αυτή την ιστορική κληρονομιά.Μια συμπεριφορά που σε τίποτα δεν θυμίζει το ύφος της εκμετάλλευσης το οποίο συναντάμε συχνά.. Έχει φροντίσει το σπίτι και δεν σταματά ...ήδη φέτος που ήταν η τρίτη μας χρονιά (κάθε χρόνο το αφήνουμε με μελαγχολία κι ονειρευόμαστε την επόμενη φορά) οι βελτιώσεις ήταν πάρα πολλές και σημαντικές. Αυτό για εμάς αποτελεί κλειδί στις σχέσεις που χτίζονται.

 

    ΤΟ ΣΠΙΤΙ...

 

 Αρχικά, χτίστηκε ως τετραώροφος Πύργος. Κατά το 1700 υπήρξε ένας εκ των τριών Πύργων των αρχόντων (Φαγκρί) του οικισμού. Γύρω στα μέσα του 1800, μετά το κάλεσμα του βασιλιά Όθωνα, ο Πύργος κόπηκε στη μέση σε μια προσπάθεια να ελεγχθεί  η άγρια αντίσταση των κατοίκων που οχυρώνονταν μέσα στο ψηλό και λεπτό Πύργο. Αυτό που έμεινε (οι δύο όροφοι) αγοράστηκε και ξαναχτίστηκε από τον προ-παππού μου, το Σάββα. Οι αγώνες, ωστόσο, δεν τελείωσαν εκεί καθώς το σπίτι κάηκε κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου στα μέσα του 1900. 

Και πάλι το σπίτι ανακαινίστηκε από τον παππού μου, τον Ηλία, το 1962 έως ότου η μητέρα μου Πόλυ το ανακαίνισε πλήρως το 2010! 

Ωστόσο, το σπίτι διατηρεί την αρχιτεκτονική και τη διαρρύθμιση της περιοχής και διαθέτει μοναδικά χαρακτηριστικά της πλούσιας ιστορίας του, όπως οι καμάρες και οι πολεμίστρες του, ενώ οι πέτρινοι τοίχοι του εξασφαλίζουν δροσιά ακόμα τις ημέρες καύσωνα! 

 

Το σπίτι, είναι σε δύο επίπεδα, είναι πλήρως επιπλωμένο με παραδοσιακά έπιπλα, έχει άνετους χώρους και πολύ μεγάλη ντουλάπα, όπως επίσης διαθέτει μπαλκόνι και μεγάλη εσωτερική αυλή. Η κουζίνα είναι πλήρως ανακαινισμένη και εξοπλισμένη από τον Αύγουστο του 2021.

ΤΟ ΧΩΡΙΟ 

Η Μηλιά βρίσκεται στην έξω Μάνη σε υψόμετρο 550 μέτρων. Το σπίτι βρίσκεται στην καρδιά του χωριού (οικισμός Φαγριάνικα), λίγα μόλις μέτρα από την κεντρική πλατεία (έτσι, δεν υπάρχουν κρυφές ανηφόρες και σκαλιά να ανεβείτε με τα πόδια!). Υπάρχει ένα καφέ στο χωριό (50 μέτρα μακριά από το σπίτι) το οποίο προσφέρει επίσης φαγητό. Υπάρχουν δύο πολύ ωραία εστιατόρια περίπου ένα έως δύο χιλιόμετρα μακριά. Σε περίπου 15 έως 20 λεπτά μπορείτε να φτάσετε στη διάσημη παραλία Καλογρέα στη Στούπα. Άλλες παραλίες απέχουν 10 έως 15 λεπτά. Το χωριό βρίσκεται σε εξαιρετική τοποθεσία, καθώς μπορείτε να απολαύσετε την ησυχία σας και το ωραίο αεράκι που προσφέρει το χωριό, κοντά σε εντυπωσιακά μέρη και αξιοθέατα. Συνολικά, είναι μια εξαιρετική επιλογή για όσους θέλουν να χαλαρώσουν και εκείνους τους ταξιδιώτες που θέλουν να εξερευνήσουν τη Μάνη. Εξίσου ιδανική επιλογή για περιπατητές, ποδηλάτες, ακόμα και κυνηγούς! Με άλλα λόγια ιδανική επιλογή τόσο για βουνό όσο και θάλασσα. Τέλος στη Μηλιά υπάρχουν 4 μοναδικές ιστορικές εκκλησίες (του 1100 η αρχαιότερη) και φυσικά η Μονή της Παναγίας της Γιάτρισσας (Ναός της θεάς Αθηνάς κατά την αρχαιότητα) και το δάσος της Βασιλικής.

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ από τον πρόσφατο Αύγουστο.