Φεγγαρένιο μονοπάτι απόψε!!

 

 

Φεγγαρένιο Μονοπάτι.

Βεγγερίζοντας απόψε
στο φεγγαρένιο μονοπάτι,
με την μπουκαμβίλια, το γιασεμί, τα κρίνα,
ατενίζοντας το παιχνίδισμα των αστεριών,
τα απερίτεχνα κομμάτια της ψυχής σου
μάχομαι να διανθίσω με μυρανθούς του κόσμου!
Με ευωδιέςς απ' τα βουνίσια σπάρτα
που πάνω τους οι μέλισσες στήνουν χορό
θ' ασκήσω βέτο στη δεινοπάθεια
των παιδικών σου χρόνων,
στα ανύπαρκτα πως,γιατί,στα χαμένα όνειρά σου,
στην απυρπόλητη ελπίδα η οποία στέκει
σαν λαμπάδα αναμμένη στο ξωκλήσι..
Απιθώνοντας κύβους Αγάπης,
φλόγες κεριών λαμπρής πανδαισίας
στης φεγγαροβραδιάς την αχνοφεγγιά
ίσως ανθόστρωτη να γίνει η ζωή σου!

Σοφία Αγραπίδη
12 Ιουνίου 2014

O ΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΥ. ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΞΕΝΟΠΟΥΛΟΣ.

Στις 9 Απριλίου του 1911 στο περιοδικό "Διάπλαση των Παίδων" δημοσιεύτηκε από τον Γρηγόριο Ξενόπουλο με το ψευδώνυμο "Φαίδων", ο Δεκάλογος του πατριωτισμού.

Κατά την άποψή μου το νόημα που γεννιέται από τα παρακάτω λόγια αποτελούν βασικούς πυλώνες αν θέλουμε να λέμε πως αγαπάμε πραγματικά την πατρίδα μας.

Εδώ θέλω να σημειώσω ότι τα εθνικά θέματα - προβλήματα υπήρχαν ανέκαθεν...απλά στην καθημερινότητα δεν απασχολούν τους περισσότερους από εμάς. Όταν όμως κάποιο θέμα έρχεται στην επιφάνεια τότε ξαφνικά γινόμαστε πατριώτες!Αυτό το θεωρώ υποκρισία...ίσως αναγκαιεί σε όλους μας να επαναπροσδιορίσουμε τα πιστεύω και τις αρχές μας, να ενδοσκοπήσουμε τον ευατό μας με σκοπό τη βελτίωσή μας....ώστε έτσι να βοηθήσουμε και την πατρίδα μας....

 

1. Η αληθινή αγάπη της πατρίδος βρίσκεται πολύ μακριά από τους λόγους, τα ζήτω, τις σημαίες, τις μουσικές, τα κανόνια.

 

2. Η αληθινή αγάπη της πατρίδος δεν είναι η συγκίνηση της στιγμής, που σβήνει σαν την σπίθα. Είναι ένα βαθύ ποτάμι, που κυλάει βουβό.

 3. Η αληθινή αγάπη της πατρίδος είναι – σαν κάθε αγάπη – έργο, θυσία. Σκοπός της είναι να κάμει την πατρίδα σου μεγάλη. 

4. Το μεγαλείο της πατρίδος δεν το κάνουν ούτε οι πολλοί τόποι, ούτε τα πολλά εκατομμύρια των ανθρώπων της. Το κάνουν η μόρφωση, η
εργατικότητα, η ευτυχία και το μεγαλείο των ανθρώπων της.

 5. Η αληθινή αγάπη της πατρίδος όχι μόνο δεν γεννά μίσος για τις άλλες πατρίδες, αλλά και ζητεί πρώτα απ” όλα να σέβεσαι και το ξένο πατριωτισμό. Καμία πατρίδα δεν είναι απολύτως ανώτερη από τις άλλες. Για σένα είναι ανώτερη η δική σου, για τον ξένο η δική του. Όπως για τον εαυτό σου, έτσι και για την πατρίδα σου, ποτέ μην επιδοκιμάζεις να αδικεί τις άλλες πατρίδες.

6. Η αληθινή αγάπη της πατρίδος – δηλαδή ενός μικρού μέρους της ανθρωπότητος – υποχωρεί όπου έρχεται εις σύγκρουσην με την αληθινή αγάπη όλης της ανθρωπότητος. Όπως δεν σ” εμποδίζει να εκτιμάς ή να αγαπάς ξένους, έτσι δεν σ” εμποδίζει – σε συμβουλεύει μάλιστα να πολεμάς και να μισείς πολλούς ανθρώπους της πατρίδος σου αν είναι κακοί. Και την πατρίδα σου να την φαντάζεσαι πώς την αποτελούν πολύ περισσότερο οι πολλοί, οι πτωχοί, ο λαός, όσοι εργάζονται και υποφέρουν πολύ και απολαύουν λίγο ή διόλου, παρά οι ολίγοι, εκείνοι που απολαύουν χωρίς να εργάζονται.

7. Πολύ μεγαλύτερη αγάπη για την πατρίδα από το να σκοτωθείς γι” αυτή, είναι να ζήσεις γι” αυτή. Ν” αφιερώσεις όσο μεγαλύτερο μέρος της ζωής σου μπορείς (όλο είναι αδύνατο) γι” αυτή.

 8. Η αληθινή αγάπη της πατρίδος αρχίζει από την αγάπη του εαυτού σου, την αγάπη που σε κεντρίζει να γίνεσαι ολοένα καλύτερος και ανώτερος, ν” ανεβαίνεις ολοένα περισσότερο στο ψηλό και απότομο βουνό του μεγαλείου.

9. Το φύτευμα δένδρων ωφελεί την πατρίδα σου και σένα. Το ξερίζωμα, όμως, της αμαθείας, της κουταμάρας, των σκουριασμένων ιδεών ακόμα περισσότερο ωφελεί την πατρίδα σου, σένα μπορεί συνήθως να σε βλάψει. Όσο πόλεμο κι αν σου κάνουν η αληθινή αγάπη της πατρίδος είναι να ξεριζώνεις, όπου χρειάζεται.

 10. Η αληθινή αγάπη της πατρίδος είναι ένα από τα πιο ευγενικά αισθήματα της καρδίας. Γι” αυτό ίσως και σπάνιο. Η ψεύτικη αγάπη της πατρίδος είναι από τα πιο πρόστυχα. Γι” αυτό ίσως και πολύ συχνό.

Aνατολή Ψυχής! Ποίημα.

Ανατολή Ψυχής

 Ανατολή ψυχής
όπως σε νηφάλια θάλασσα.
Γλάροι τα όνειρα
με φτερά ελπίδας.
Μελιτερπή χαμόγελα αγγέλων
συνθέτουν στο πέταγμά τους.
Μορφές που Αγαπάνε,
αχνοφέγγουν στο ροδόχρωμα.
Κάθε σύννεφο  αγνοούν
ψάλλοντας  νότες χαρωπές.
Σφυρίζουν τα καράβια
στο ταξίδι της νέας μέρας,
με τις γοργόνες
στ ‘ άσπρα κύματα
να λικνίζονται ρυθμικά.
Μια κοραλλιογενή αχιβάδα
τις πρώτες ηλιαχτίδες
έλκει στο μαγικό βυθό.
Ανατολή Ψυχής!
Αύρα γαλήνιων νερών!
Με όνειρα πουλιά,
και χρώματα βυθού.
Σκέψεις λουσμένες Φως
ανθρώπους που ανεβαίνουν
στην σκάλα τ ‘ ουρανού!

Σοφία Αγραπίδη

Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Fractal στις 17 Ιαν 2018.

Ελίζαμπεθ Μπάρετ Μπράουνινγκ - ένα ξεχωριστό ποίημα για την αγάπη.

 Από τα ομορφότερα λόγια αγάπης!

Πώς σ' αγαπώ; Άσε με να μετρήσω τρόπους.

Σε αγαπώ στο βάθος και στο πλάτος και στο ύψος

Που η ψυχή μου μπορεί να κατακτήσει, όταν νιώθει αμήχανη
Για τους σκοπούς της ύπαρξης και της γοητείας της ιδεατής.
Σε αγαπώ στο επίπεδο της καθημερινής
Της πλέον ήρεμης ανάγκης, στο φως του ήλιου και του κεριού.
Σε αγαπώ ελεύθερα, όπως όταν οι άνθρωποι αγωνίζονται για τη νίκη του καλού
Σε αγαπώ αγνά, όπως όταν γυρίζουν από προσευχή.
Σε αγαπώ με ένα πάθος που έβαλα σε χρήση
Μες στις παλιές μου λύπες και με μια πίστη
από την ηλικία μου την παιδική.
Σε αγαπώ με μιαν αγάπη που φαινόταν πως θα χάσω
Με τους χαμένους μου άγιους - Σε αγαπώ με την αναπνοή,
Με τα χαμόγελα και τα δάκρυα όλης της ζωής μου! Κι αν ο Θεός θελήσει,
Μετά τον θάνατο θα σ' αγαπώ ακόμα πιο πολύ.
Πριν καιρό διάβασα το ποίημα που μου άρεσε πολύ!

Είναι της Βρετανίδας ποιήτρια Ελίζαμπεθ Μπάρετ Μπράουνινγκ σε μετάφραση Χρίστου Γούδη.

Η Ελίζαμπεθ Μπάρετ Μπράουνινγκ ανήκει στους καλύτερους ποιητές της Βικτωριανής εποχής.

Γεννήθηκε το 1806 στο Cohnadatia Hall, κοντά στο Durham.Μεγάλωσε σε εύπορη οικογένεια, ο πατέρας της  Έντουαρντ Μούλτον-Μπάρετ ήταν ιδιοκτήτης φυτείας . Η μητέρα της Mary Graham-Clarke καταγόταν από μια ευκατάστατη οικογένεια του Newcastle upon Tyne. Η  ενασχόλησή της με την ποίηση ξεκινά από την μικρή της ηλικία.Είχε γράψει ένα επικό ποίημα σχετικά με τη μάχη του Μαραθώνα. Στο σπίτι της εκπαιδεύτηκε γενικά και γνώριζε πολύ καλά την Ελληνική γλώσσα.

Το πρώτο της ποίημα δημοσιεύτηκε όταν ήταν δεκατεσσάρων ετών.

Tσάρλι Τσάπλιν. "Όταν άρχισα να αγαπώ τον ευατό μου".

Mετά από αρκετό καιρό και για πρώτη φορά κατά το Νέο Έτος γράφω σ'αυτήν τη σελίδα.

Πριν λίγες ημέρες διάβασα ένα άρθρο για τη ζωή και το έργο του Τσάρλς Τσάπλιν, ως αφιέρωμα κατά την 40η επέτειο από το θάνατό του που επήλθε στις 25 Δεκεμβρίου 1977. Έτσι μου γεννήθηκε το ενδιαφέρον ώστε να ασχοληθώ εκτενέστερα μ' αυτό το πρόσωπο.

 Ο Τσαρλς Σπένσερ Τσάπλιν γεννήθηκε στις 16 Απριλίου 1889 στο Λονδίνο, από γονείς καλλιτέχνες του μιούζικ χολ.

Οι περισσότεροι στην Ελλάδα τον γνωρίζουμε ως "Σαρλό" ο οποίος απέκτησε φήμη κατά τη διάρκεια της εποχής που άνθιζε ο βουβός κινηματογράφος. 

 Ο Τσάρλι Τσάπλιν βγήκε για πρώτη φορά στη σκηνή στην ηλικία των πέντε ετών, όταν ακόμα η μητέρα του δεν είχε εγκαταλείψει την καριέρα της, για να την αντικαταστήσει ένα βράδυ που ήταν άρρωστη, εκτελώντας με κωμικό τρόπο ένα τραγούδι-σουξέ μέσα σε καταιγισμό χειροκροτημάτων. 

Εκτός από πρωταγωνιστής στις κωμωδίες του βωβού κινηματογράφου,ήταν σεναριογράφος, σκηνοθέτης και συνθέτης της μουσικής των ταινιών του.Αναμφισβήτητα ανήκει στους σημαντικότερους δημιουργούς της έβδομης τέχνης.

Διαβάζοντας όπως προανέφερα για τον Σαρλό, βρήκα αληθινά και ενδιαφέροντα τα λόγια του από την ομιλία του στα 70στά γενέθλιά του.

"Οταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά ,
μπόρεσα να καταλάβω οτι ,
ο συναισθηματικός πόνος και η θλίψη απλώς με
προειδοποιούσαν να μη ζω ενάντια
στην αλήθεια της ζωής μου.
Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΤΗΤΑ
Oταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά,
κατάλαβα σε τι δύσκολη θέση ερχόταν κάποιος,
όταν του επέβαλα τις επιθυμίες μου.
Και όταν μάλιστα δεν ήταν η καταλληλη στιγμή
και ούτε ήταν έτοιμος ο άνθρωπος ,
ακόμα και αν αυτός ήμουν εγώ.
Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά,
έπαψα να λαχταρώ για μια αλλη ζωή
και έβλεπα γύρω μου ότι τα πάντα μου έλεγαν να μεγαλώσω.
Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΩΡΙΜΟΤΗΤΑ
Όταν   άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά,
κατάλαβα οτι σε κάθε περίσταση ήμουν στο κατάλληλο μέρος
και πάντα στην κατάλληλη στιγμή.
Αυτό με έκανε να γαληνέψω.
Σήμερα , ξέρω ότι αυτό το λέμε ΑΛΗΘΕΙΑ
Όταν  άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά ,
έπαψα να στερούμαι τον ελεύθερο χρόνο μου και
να κάνω μεγαλόπνοα σχέδια για το μέλλον.
Σήμερα , κάνω μόνο ότι μου αρέσει και με γεμίζει χαρά,
ότι αγαπώ και κάνει την καρδιά μου να γελά.
Με το δικό μου τρόπο και με τους δικούς μου ρυθμούς.
Σήμερα , ξέρω ότι αυτό το λέμε ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά,
απελευθερώθηκα από ότι δεν ήταν υγιεινό για μένα.
Από φαγητά, άτομα, πράγματα, καταστάσεις και
οτιδήποτε με απομάκρυνε από τον εαυτό μου.
Παλιά , αυτό το έλεγα “υγιή εγωισμό”.
Σήμερα , ξέρω οτι αυτό το λέμε ΑΥΤΑΓΑΠΗ
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά ,
έπαψα να έχω πάντα δίκιο.
Έτσι έσφαλα πολύ λιγότερο.
Σήμερα, ξέρω ότι αυτό το λέμε ΑΠΛΟΤΗΤΑ
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά,
αρνήθηκα να συνεχίσω να ζω στο παρελθόν μου
και να ανησυχώ για το μέλλον μου.
Τώρα ζω κάθε μέρα την κάθε στιγμή
που ξέρω ότι ΟΛΑ συμβαίνουν.
Σήμερα , ξέρω ότι αυτό το λέμε ΠΛΗΡΟΤΗΤΑ
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά,
συνειδητοποίησα ότι, οι σκέψεις μου με έκαναν
ένα άτομο μίζερο και άρρωστο.
Όταν επικαλέστηκα την δύναμη της καρδιάς μου,
η λογική μου βρήκε ένα πολύτιμο σύμμαχο.
Σήμερα, αυτό το λέω ΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά,
κατάλαβα ότι, δεν πρέπει να φοβόμαστε
τις αντιπαραθέσεις , τις συγκρούσεις και οποιαδήποτε
προβλήματα αντιμετωπίζουμε
με τον εαυτό μας ή με τους άλλους.
Αυτό το λεμε ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ
Ξέρω ότι από τις εκρήξεις στο Σύμπαν
γεννιούνται νέα αστέρια.
Σήμερα ξέρω ότι, ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ"

ΚΑΛΑΝΤΑ.

Κάλαντα, μια λέξη άρρηκτα συνδεδεμένη με τα παιδικά μας χρόνια, με την ιερή μας παράδοση. Σύμφωνα με το λεξικό, κάλαντα (calendae στα λατινικά, ελληνικό ρήμα καλώ) είναι τα εθιμικά τραγούδια που τα τραγουδούν παιδιά κατά τις παραμονές των μεγάλων γιορτών του δωδεκάμερου Χριστούγεννα, Αγίου Βασιλείου, Θεοφάνια αλλά  και των Βαΐων (ή Λαζάρου), με εξαίρεση εκείνων της Μεγάλης Παρασκευής που είναι κατανυκτικά.Τα κάλαντα συνοδεύουν παραδοσιακά μουσικά όργανα όπως 

 το τρίγωνο, το λαούτο, το νταούλι η τσαμπούνα, η φλογέρα κ.ά.Οι τραγουδιστές και οι οργανοπαίκτες των καλάντων λέγονται καλαντιστές.

Σύμφωνα με τις ιστορικές πηγές τα κάλαντα προέρχονται από τις εορτές των ρωμαϊκών Καλενδών και κατά τους Βυζαντινούς χρόνους οι Πατέρες της Εκκλησίας το απαγόρευαν ως έθιμο το οποίο είχε καταδικαστεί από  την  ΣΤ Οικουμενική Σύνοδο το 680 μ.Χ.. Τους συμμετέχοντες στο αναφερόμενο έθιμο τους αποκαλούσαν "Μηναγύρτες".

Στην Αρχαία Ελλάδα  τα παιδιά κρατώντας ένα κλαδί δάφνης ή ελιάς, στολισμένο με καρπούς και άσπρο μαλλί (λεγόταν ειρεσιώνη, από το έριο δηλ. μαλλί), πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι τραγουδούσαν και τους έδιναν διάφορα πράγματα.Στο κλαδί τους είχαν δεμένες κόκκινες και άσπρες κλωστές όπου έδεναν τα δωράκια από τους νοικοκύρηδες.Σε άλλα μέρη είχαν ομοίωμα καραβιού όπου παρίστανε την έλευση του Θεού Διόνυσου.  Αργότερα το έθιμο υιοθετήθηκε από την Ρώμη. Στο Βυζάντιο τα παιδιά κρατούσαν φανάρια ή καραβάκια που ήταν στολισμένα και τα συνόδευαν με τραγούδι και τύμπανα.

 Κάλαντα υπάρχουν πολλά και κάθε ένα τραγουδιέται σε ξεχωριστή ώρα ή αναφέρεται σε διαφορετικά πρόσωπα και καταστάσεις.Κάλαντα για την παραμονή το βράδυ, κάλαντα για το πρωί, κάλαντα για τον νοικοκύρη, κάλαντα για την νοικοκυρά, κάλαντα για την κόρη, κάλαντα για τον γιο, κάλαντα για όλους!Ακόμη και ο τρόπος που τα τραγουδούσαν έχει πολύ ενδιαφέρον, καθόσον από περιοχή σε περιοχή διαφέρει.

 

 Στις μέρες μας και κυρίως στις μεγάλες πόλεις τα παιδιά δεν μπορούν να χαρούν με αυθορμητισμό αυτό το ξεχωριστό έθιμο...ο αριθμός και η ποικιλία των ανθρώπων που τις κατοικούν δεν επιτρέπει στα παιδιά μόνα τους να γυρνούν τις γειτονιές.

Κάλαντα Χριστουγέννων Πελοποννήσου.

Χριστούγεννα ,Χριστούγεννα , Πρωτούγεννα , πρώτη γιορτή του χρόνου,
για βγάτε , δέτε , μάθετε , πως ο Χριστός γεννάται .
Γεννάται κι αναθρέφεται με μέλι και με γάλα ,
το μέλι τρων οι άρχοντες , το γάλα οι αφεντάδες
και το μελισσοβότανο να νίβοντ' οι κυράδες!
Κυρά ψηλή ,κυρά λιγνή , κυρά γαϊτανοφρύδα ,
κυρά μου οτάν στολίζεσαι να πας στην εκκλησιά σου ,
βάνεις τον ήλιο πρόσωπο και το φεγγάρι αγκάλη
και τον καθάριο αυγερινό τον βάζεις δακτυλίδι .
Εμείς εδώ δεν ήρθαμε να φάμε και να πιούμε,
παρά σας αγαπούσαμε κι ηρθαμε να σας δούμε !
Δώστε μας και τον κόκκορα , δώστε μας και την κότα !
Δώστε μας και πέντ' έξι αυγά , να πάμε σ΄ άλλη πόρτα!

Κάλαντα Χριστουγέννων Κυκλάδων. 

  Για σένα, κόρη όμορφη, ήρθαμε να τα πούμε

και τα καλά Χριστούγεννα για να σου ευχηθούμε.

Σ’ αυτό το σπίτι που ‘ρθαμε καράβια ν’ ασημένια

του χρόνου σαν και σήμερα να ‘ναι μαλαματένια.

Αν έχεις κόρη όμορφη, βάλε την στο τσιμπίδι

και κρέμασέ την αψηλά, να μην την φαν οι ψύλλοι.

Φέρτε μας κρασί να πιούμε και του χρόνου να σας πούμε,

και του χρόνου να σας πούμε φέρτε μας κρασί να πιούμε.

     Κάλαντα Χριστουγέννων Σμύρνης.

δέτε , μάθετε , πως ο Χριστός γεννάται .
Γε
Καλὴν ἐσπέραν ἄρχοντες κι ἂν εἶναι ὁρισμός σας,
Χριστὸς γεννᾶται σήμερον ἐν Βηθλεὲμ τῇ πόλει.
Ἐν τῷ σπηλαίῳ τίκτεται, ἐν φάτνῃ τῶν ἀλόγων.
Κερὰ ψηλή, κερὰ λιγνή, κερὰ καμαροφρύδα.
Κερά μ᾿ ὅταν στολίζεσαι νὰ πᾶς στὴν ἐκκλησία.
Ἔχεις καὶ κόρην ἔμορφη ποὺ δὲν ἔχει ἱστορία.
Μῆδε στὴν πόλη βρίσκεσαι, μῆδε στὴν Καισαρεία.
Ἔχεις καὶ γιὸν στὰ γράμματα, ὑγιὸν εἰς τὸ ψαλτήρι.
Νὰ τὸν ῾ξιώσει καὶ ὁ Θεός, νὰ βάλει πετραχῆλι.

Κάλαντα Πρωτοχρονιάς Ικαρίας.

ννάται κι αναθρέφεται με μέλι και με γάλα ,
το μέλι τρων οι άρχο
Άγιος Βασίλης έρχεται
πο πίσω απ’ το καμάρι
βαστά μυζήθρες και τυριά
βαστά κι ένα γκινάρι.
Φέρτε μας κρασί να πιούμε
και του χρόνου να σας πούμε.
(δις- ανάστροφα)
Σ’ αυτό το σπίτι που ‘ρθαμε
τα ράφια είν’ ασημένια
του χρόνου σαν και σήμερα
να ναι μαλαματένια.
Φέρτε μας κρασί…
Σένα σου πρέπ’ αφέντη μου
καρέκλα καρυδένια
για ν’ ακουμπάει η μέση σου
η μαργαριταρένια.
Φέρτε μας κρασί…
Πολλά ‘παμε τ’αφέντη μας
ας πούμε της κυράς μας
Κυρά ψηλή κυρά λιγνή
κυρά μαυροματούσα.
Φέρτε μας κρασί…
Κι αν έχεις κόρη έμορφη
βάλτη μας κεράσει
να ευχηθούμε όλοι μας
να ζήσει να γεράσει.
Φέρτε μας κρασί…
Κι αν έχεις γιο στα γράμματα
βαλ’ τονε στο ψαλτήρι
και ν’ αξιώσει ο Θεός
να βάλει πετραχήλι.
Φέρτε μας κρασί…

Σ’ αυτό το σπίτι που ‘ρθαμε
πέτρα να μη ραγίσει
κι ο νοικοκύρης του σπιτιού
χρόνους πολλούς να ζήσει.


Κάλαντα των Φώτων Κρήτης.
 
ντες , το γάλ ΚΡΗΤΗΣ
Aύριο είναι τω Φωτώ π’ αγιάζουν οι παπάδες,
μέσα στα σπίθια μπαίνουνε και λέν’ τσι εορτάδες.
O Iωάννης Bαπτιστής επέρασε και είπε
«Χαρίσετέ μου τα κλειδιά τα μαργαριταρένια,
ν’ ανοίξω τον Παράδεισο, να μπω στο περβολάκι,
να θέσω ν’ αποκοιμηθώ σε μια μηλιά ’πό κάτω,
πέφτουν τα μήλα κόκκινα απάνω στην ποδιά μου
και τα χρυσά τραντάφυλλα απάνω στα μαλλιά μου».
α οι αφεντάδες
και τ

To Λαογραφικό Μουσείο Ανδραβίδας υπό κατάσταση έξωσης!

 Το κείμενο που ακολουθεί δεν αποτελεί ένα συνηθισμένο αφιέρωμα στο έργο του Λαογραφικού Συλλόγου -Μουσείου της Ανδραβίδας.Απλά νιώθω το ηθικό χρέος να εκφράσω την άποψή μου ως νόμιμος δημότης της περιοχής για τον διωγμό του εν λόγω Πολιτιστικού Φορέα, από την Δημοτική Αρχή.

 Για όσους δεν γνωρίζουν...ο ως άνω αναφερόμενος  Σύλλογος -Λαογραφικό Μουσείο είναι ο μόνος πολιτιστικός φορέας στον τομέα της λαογραφίας ,στην Ανδραβίδας.Αυτής της πόλης με την μακραίωνη ιστορία, της Μεσαιωνικής Πρωτεύουσας του Πριγκηπάτου της Αχαϊας.Πρόκειται για  έναν ανεκτίμητο πολιτισμικό θησαυρό..που αποτελείται από αντικείμενα των οποίων η συλλογή έγινε με τεράστιο προσωπικό αγώνα της ξεχωριστής προσωπικότητας της Προέδρου του, κ. Παναγιώτας Γρηγοροπούλου -Οικονομοπούλου.Αντικείμενα μικρά και μεγάλα στην όψη αλλά με ολοζώντανη την ιστορία σε κάθε τους σημείο..

 Όλα αυτά τα χρόνια γνωρίζοντας και παρακολουθώντας την προσωπική εργασία της Παναγιώτας και του συζύγου της για τη συλλογή, τη συντήρηση όχι μόνο του υλικού του μουσείου αλλά και για τον καθαρισμό - συντήρηση του εσωτερικού και εξωτερικού χώρου γενικότερα, δεν είχα τίποτα άλλο να λέω...από το να εκφράζω το θαυμασμό μου, από το να νιώθω περήφανη που μες στο σκοτάδι το οποίο δυστυχώς κυριαρχεί στη γενέτειρά μου, υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι οι οποίοι θυσιάζονται, με μηδενική οικονομική συνδρομή από τις αρχές..για να διατηρούν τα φώτα του πολιτισμού σ' αυτόν τον τόπο.

 Την περίοδο των εορτών των χριστουγέννων κατά τα τελευταία χρόνια η Ανδραβίδα θα παρέμενε μια πόλη σκοτεινή εάν η Παναγιώτα και ο σύζυγός της, δεν στόλιζαν τον χώρο του Λαογραφικού Μουσείου που βρίσκεται στην είσοδο της πόλης.Στολισμός με διάφορα θέματα, εκδηλώσεις ποιότητας που θαύμαζαν όσοι βρισκόντουσαν στην περιοχή. Όσο για τον εσωτερικό χώρο του μουσείου το βιβλίου επισκεπτών αποτελεί αδιάσειστο μάρτυρα για τις εντυπώσεις του κόσμου.

 Το καλοκαίρι που βρισκόμουν στην γενέτειρα παρακολουθούσα από κοντά όλη τη δουλειά που γινόνταν. Μέχρι και εκδηλώσεις ξεχωριστές σε ποιότητα, μετ' εμποδίων από εκπρόσωπο της δημοτικής αρχής.

 Ο χώρος στέγασης του ως άνω λαογραφικού φορέα ανήκει στον Δήμο Ανδραβίδας - Κυλλήνης.Η στέγαση σαφέστατα και έχει πραγματοποιηθεί κατόπιν απόφασης του Δ.Σ του Δήμου.Όπως γνωρίζω αναγράφεται πως σε περίπτωση που χρειαστεί ο Δήμος το οίκημα θα πρέπει να πάψει να στεγάζεται το μουσείο (αν υπάρχουν λεπτομέρειες που δεν τις γνωρίζω να με πληροφορήσετε). Εννοείται πως πρέπει να ξανασυνεδριάσει το Δ.Σ σε τέτοια περίπτωση αφού με τα χρόνια διαφοροποιούνται οι καταστάσεις. Οι αποφάσεις των συμβουλίων ακόμη και για τα απλά θέματα κρίνονται απαραίτητες, ιδιαιτέρως στις μέρες μας με όσα έχουμε υποστεί ως κοινωνία, ως χώρα.

 Σύμφωνα με πληροφορίες που έχω τον περασμένο Σεπτέμβρη η κ. Παναγιώτα δέχτηκε προσωπική λεκτική επίθεση ή όπως θέλει ας το πάρει ο καθένας από εκπρόσωπο του Δήμου και εκλεγμένο της Ανδραβίδας, κυριολεκτικά στο πεζοδρόμιο με την πληροφορία πως πρέπει να φύγει το Λαογραφικό από εκείνο το χώρο. Αυτή η συμπεριφορά δεν μπορεί από κανένα σοβαρό πρόσωπο ή υπηρεσία να ληφθεί υπόψη ώς ενημέρωση επίσημης αρχής. Η προφορική ενημέρωση γίνεται κατόπιν προσκλήσεως του κάθε πολίτη στο χώρο της αρχής και μάλιστα για σοβαρές αποφάσεις φροντίζουν οι υπεύθυνοι να υπάρχει και κάποιος μάρτυρας.

 Χτες  οι ασταμάτητοι αγωνιστές του πολιτισμού της πόλης Λεωνίδας και Παναγιώτα στόλιζαν και περιποιόντουσαν τον χώρο. Ο εκπρόσωπος της Δημοτικής Αρχής πέρασε και  παρέδωσε ένα έγγραφο στον κ. Οικονομόπουλο προκειμένου να το παραλάβει η σύζυγός του ως πρόεδρος του Λαογραφικού Μουσείου. Το έγγραφο δημοσιοποιήθηκε στο διαδίκτυο και το είδα. Έχει μόνο αποστολέα (κ. Αντιδήμαρχος)  και παραλήπτη (Πρόεδρος Λαογραφικού). Δεν θέλω να αναλύσω την συντακτική του προχειρότητα σε κάθε της λεπτομέρεια. Είναι δυνατόν για την έξωση το μοναδικού λαογραφικού φορέα το έγγραφο να μην κοινοποιείται στο Δ.Σ και στο γραφείο του κ. Δήμαρχου;Είναι δυνατόν να αναφέρει την έκφραση "προφορική εντολή"; Μα δεν έχουν καταλάβει οι εκλεγμένοι πως μέσω του ρόλου τους, υπηρετούν την τοπική κοινωνία και δεν διορίστηκαν ως εξουσιαστές; Ποιος είναι αυτός που θα πληροφορηθεί ότι αιτήθηκε προσωπικά ο κ. Αντιδήμαρχος ανήμερα τα Χριστούγεννα να μετακομίσει το Λαογραφικό Μουσείο και θα τον επαινέσει; Και αν το κάνουν κάποιοι εγώ προσωπικά τους χαρακτηρίζω ως δοσίλογους και εθνομηδενιστές.

Λυπάμαι και θλίβομαι κυριολεκτικά γιατί αντί να αγκαλιάσουν οι αρμόδιοι της Δημοτικής Αρχής και να σταθούν ως αρωγοί ώστε το Λαογραφικό Μουσείο της Ανδραβίδας να αποτελέσει κέντρο πολιτισμού μεγάλης εμβέλειας, στέκονται σαν οι χειρότεροι εχθροί στη μάχη.Πονάω για τον τόπο μου αφού τα τελευταία χρόνια φροντίζουν να τον βυθίζουν καθημερινά..Δυστυχώς δεν μπορώ να έχω διαφορετική άποψη όσο κι αν προσπάθησα να τους δικαιολογήσω αρκετές φορές..όταν ευνοούν ομάδες οι οποίες εμφανέστατα έχουν κερδοσκοπικούς σκοπούς...όταν απαξιούν την αξία του τόπου, εννοείται ότι απαξιούν και τον λαό...Οι ελλείψεις και το ύφος του εγγράφου θα πρέπει να εξεταστεί..Εδώ λοιπόν πρέπει η τοπική κοινωνία να ξεσηκωθεί και να απαιτήσει δημόσια συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου. Είναι η πρώτη φορά που αναφέρομαι στον τίτλο του κ. Δήμαρχου , ο οποίος πρέπει να λάβει θέση.Όσο για του εκλεγμένους που αποτελούν άτομα της γειτονιάς, ανθρώπους που μεγαλώσαμε μαζί και καθήμενοι για πάντα στο χωριό ασχολήθηκαν όπως συνηθίζεται με τα κοινά, καλό θα είναι να επαναπροσδιορίσουν τη συμπεριφορά τους...ίσως η κοινωνική αλλαγή όπως λένε οι επιστήμονες που επέρχεται με την απόκτηση θέσεων και ρόλων τους έχει επηρεάσει..Ας σκεφτούν ότι υπάρχει η Νέμεσις....κι απ' αυτήν κανείς δεν ξεφεύγει. Στους ανθρώπους του Λαογραφικού εύχομαι καλόν αγώνα.Στην τοπική κοινωνία, στους συνδημότες μου δηλαδή, εύχομαι να αφυπνιστούν...έχουν ευθύνη γιατί η αδιαφορία συντελεί στην καλλιέργεια της ασυδοσίας....

Με σεβασμό και αγάπη προς όλους, αλλά και με τεράστια πικρία σε όσους απαξιούν τον τόπο που ζουν!!!τόσο τραγικό!!