Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2016

Το σχολικό κουδούνι ξαναχτυπά!




Το καλοκαίρι πέρασε και το γλυκό φθινόπωρο μας χτύπησε την πόρτα της ψυχής, μ' όλα τα συναισθήματα που δημιουργεί η μετάβαση από την κατάσταση της ανεμελιάς..στην εποχή που οι υποχρεώσεις γενικά είναι αυξημένες.
Σε λίγες ώρες στη Χώρα μας, το σχολικό κουδούνι θα χτυπήσει για την τελετή του αγιασμού!της ευλογίας σύμφωνα με τα έθιμά μας , της νέας σχολικής χρονιάς!θα γεμίσουν πάλι οι γειτονιές με τις φωνές των παιδιών, ό, τι  αισιοδοξότερο υπάρχει στον πλανήτη. Πολυποίκιλη εικόνα αύριο, με ιδιαίτερη σημασία για τις  τρυφερές φατσούλες του προβληματισμού που έχουν συνήθως, οι μαθητές της πρώτης δημοτικού.Ενθουσιασμένα παιδιά που θα ξαναβρεθούν με τους φίλους και τις φίλες...για να περιγράψουν τα σημάδια των διακοπών.Οι εκπαιδευτικοί σε μια νέα χρονιά με αρκετά προβλήματα, αλλά με την ευχή να τα ξεπεράσουν πρώτα απ'όλα για το καλό των παιδιών.
Το πρόγραμμα των μαθητών είναι δύσκολο αλλά οι αγάπη και η τεράστια υπομονή που απαιτείται, από τους γονείς και τους κηδεμόνες πρέπει να εξομαλύνει  κάθε εμπόδιο. Ο ρόλος του σχολείου σημαντικός για την εξέλιξη του ανθρώπου. Η παιδεία στηρίζει τα έθνη. Οι εκπαιδευτικοί με τη συνεργασία των γονιών, πετυχαίνουν καλύτερα το έργο τους. Εξηγούμε στα παιδιά από πολύ μικρά ότι το διάβασμα είναι αυτό που θα τους ανοίξει τους ορίζοντες της εξέλιξης. Δεν είμαστε όλοι οι άνθρωποι πλασμένοι για τον ίδιο σκοπό, αλλά δεν είναι δυνατόν να μην βοηθήσουμε τα παιδιά να εξελιχτούν, σύμφωνα πάντα με τις δυνατότητές τους και τις επιθυμίες τους.



Από την εμπειρία μέσω πολλών σεμιναρίων ψυχολογίας καθώς επίσης και μέσω του εθελοντισμού σε ομάδες παιδιών και οικογενειών..., επισημαίνω κάποια σημεία τα οποία θεωρώ σημαντικά για την ομαλή εξέλιξη της σχολικής χρονιάς, κυρίως στο δημοτικό που ουσιαστικά είναι η βάση της εξέλιξης. Σίγουρα το διάβασμα όπως προείπα είναι βασική υποχρέωση των μαθητών. Στις μικρές κυρίως τάξεις, ελέγχουμε τα παιδιά και όπου παραστεί ανάγκη τα βοηθάμε. Πάντα αφού εξαντλούν τις δικές τους δυνάμεις προσπάθειας. Τα αφήνουμε να αναπτύξουν την κριτική τους και να εκφράσουν τη δική τους γνώμη στις εργασίες τους. Οι δάσκαλοι τη γνώμη του μαθητή τους επιθυμούν και όχι των γονιών ή των κηδεμόνων.
Κεντρικός άξονας για τον κάθε μαθητή, είναι οι σωστές σχέσεις με τους γονείς. Πρέπει το σπίτι να αποτελεί το λιμάνι τους, πρέπει να έχουν το θάρρος να εκμυστηρευτούν στην οικογένειά τους το λάθος τους, ακόμη και τη ζαβολιά που έκαναν. Είναι αδιανόητο να τρέμει ο μαθητής να μαρτυρήσει....το 8 που πήρε στο διαγώνισμα, γιατί θα υποστεί ξυλοδαρμό ή αυστηρή τιμωρία. Με συμβουλές, αστείρευτη υπομονή και παραδείγματα τις πράξεις μας, μπορούν όλα να διορθωθούν. Ας θυμόμαστε όλοι πως τα παιδιά δεν ακούν, βλέπουν...συμβουλή χωρίς εικόνα είναι λίγο άτοπη. Στα χρόνια μας τεράστιο εμπόδιο στην ομαλή εξέλιξη της σχολικής χρονιάς δημιουργεί ο σχολικός εκφοβισμός, η μορφή επιθετικότητας μεταξύ των μαθητών.Γι' αυτό το τεράστιο θέμα που θα αναφερθώ σε άλλο κεφάλαιο, την λύση φέρνει η πρόληψη, η οποία χτίζεται από τις πολύ μικρές ηλικίες. Η συμβουλευτική των γονέων δηλαδή....το μεσημέρι ή το απόγευμα που βρισκόμαστε με τα παιδιά τους περιγράφουμε τη μέρα μας και στη συζήτηση μας περιγράφουν τη δική μας. Τους έχουμε ξεκαθαρίσει πως ότι και να συμβεί στο σχολείο πρέπει να μας εμπιστευτούν και να μας το πουν. Ενισχύουμε την αυτοεκτίμησή τους, το θάρρος τους, τα ταλέντα τους. Τους μιλάμε για την ενσυναίσθηση, έτσι ώστε να μπορούν να νιώσουν τα συναισθήματα του άλλου.Τα μαθαίνουμε να κριτικάρουν αλλά και να ελέγχουν τον ευατό τους.Για κάθε τι που τους λέμε, θέλουν εξήγηση, δεν αφήνουμε καμιά απάντηση ανεξήγητη. Αν απαιτηθεί συμβουλευόμαστε τους ειδικούς, χωρίς προκατάληψη.
Για να πετύχουμε τη σωστή εξέλιξη της κοινωνίας, ας μην ξεχνάμε όπου αντιληφθούμε παιδί κακοποιημένο, σωματικά ή συναισθηματικά, καθώς επίσης παραμελημένο..να μην παραμείνουμε αδιάφοροι.Αν δεν έχουμε κάποιον γνωστό να συμβουλευτούμε ας απευθυνθούμε σε κάποιον φορέα.Αν θέλουμε μπορούμε να σώσουμε παιδιά και οικογένειες.Με τις ευχές μου για μια χαρούμενη σχολική χρονιά. 

Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου 2016

Ποίηση ενός εμπειροτέχνη -λογοτέχνη!

 Υπάρχουν άνθρωποι πολύ αξιόλογοι, άνθρωποι του πνεύματος, ιδεολόγοι ουσιαστικοί...που κατά ένα μεγάλο πλήθος της κοινωνίας, χαρακτηρίζονται ως γραφικοί...συνήθως γιατί δεν αποτελούν μέρος των κλισέ του καθωσπρεπισμού..
 Σ' αυτές τις απλές αλλά στην ουσία σημαντικές προσωπικότητες ανήκε ένας συμπολίτης μου, που γνώριζα ελάχιστα αλλά μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Αυτός ο άνθρωπος είχε άσχημο τέλος.... κάηκε την τελευταία ημέρα του Ιουλίου (σύμφωνα με τις πληροφορίες) στη μονοκατοικία του που γι΄αυτόν αποτελούσε παράδεισο, στην Ανδραβίδα.
 Απ' όσα γνωρίζω είχε δύσκολα παιδικά χρόνια, αφού η μητέρα του σκοτώθηκε σε δυστύχημα. Όταν τον είχα γνωρίσει, σε μια συζήτηση στην πλατεία του χωριού μου, εντυπωσιάστηκα από την ευγένειά του και τις απόψεις του γενικά για κοινωνικοπολιτικά θέματα...έθετε πριν από χρόνια προβληματισμούς οι οποίοι ακόμη και σήμερα είναι επίκαιροι. Ήταν επαναστάτης και όπως η πλειοψηφία των αληθινών επαναστατών... ζούσε με ελάχιστα, χωρίς το κυνήγι της απόκτησης ύλης..
 Λάτρευε τις άγριες τριανταφυλλιές, τη φύση και τη θάλασσα όπου την έζησε ταξιδεύοντας για ένα διάστημα σε εμπορικό πλοίο.Γνώριζα πως αγαπούσε την λογοτεχνία και συγκεκριμένα την ποίηση, όπως οι περισσότεροι συναισθηματικοί άνθρωποι.Ίσως παραξενευτούν πολλοί συμπολίτες μου για το αφιέρωμα αυτό στον Στάθη Παπαδάτο. Η αφορμή δόθηκε όταν στην τακτοποίηση, της βιβλιοθήκης μου το καλοκαίρι που μόλις μας αποχαιρέτισε, συναντήθηκα!!!!με την ποιητική του συλλογή  "Όστρια". Είναι δυνατόν να μην εκτιμηθεί το γεγονός πως δήλωνε "Εμπειροτέχνης - Λογοτέχνης"; ..όταν ανέκαθεν οι άνθρωποι συστήνονταν με αναληθή στοιχεία-σήμερα ακόμη περισσότερο- προκειμένου να καλύψουν τα κενά σημεία τους;Aιωνία η μνήμη του!Μεταφέρω ένα μικρό τμήμα από την εισαγωγή του βιβλίου του που εκδόθηκε το 2010. "ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ" ....γράφοντας ειδικά τα κοινωνικά, ήθελα να επικοινωνήσω με φίλους και συντρόφους, βάζοντάς τους προβληματισμούς για ζητήματα που απασχολούσαν τον τόπο και ας είναι γραμμένα πριν από περίπου 30 χρόνια (είναι και σήμερα επίκαιρα)..
Κλείνω το μικρό αφιέρωμα με το ποίημά του 
ΥΠΟΜΟΝΗ

Αδελφέ μη γονατίζεις
με το πρώτο το σκαμνί
δέσε κόμπο την καρδιά σου
κάνε λίγο υπομονή.

Κι όπου να' να θ' ανατείλει
νέος ήλιος  μιαν αυγή
καν' τον  πόνο σου ελπίδα
την αγάπη φυλακτό
μεσ' τον σάπιο κόσμο αυτό,
είναι τιμή και δόξα
πιστός να μείνεις
σ' ένα ιδανικό.

Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου 2016

Ιππική Έκθεση Ανδραβίδας, ένας ελληνικός παραδοσιακός κρίκος 82 χρόνων.

 
Ένα μικρό πληροφοριακό αφιέρωμα, κατόπιν επιθυμίας πολλών φίλων από την υπόλοιπη Ελλάδα και το εξωτερικό.
Η Ανδραβίδα, η πολυαγαπημένη γενέτειρά μου, κωμόπολη του Ν. Ηλείας, συνδέεται από τα αρχαία χρόνια με το αξιαγάπητο τετράποδο, το άλογο...αναφέρεται στα χρόνια του Ομήρου και αργότερα στην εποχή της Φραγκοκρατίας.Στις ιστορικές πηγές που αναγράφονται λεπτομέρειες για τον τόπο αυτό, ο οποίος υπήρξε Πρωτεύουσα του Πριγκιπάτου της Πελοποννήσου κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας...γίνεται λόγος για την ύπαρξη στάβλων όπου στάβλιζαν τα άλογά τους οι Φράγκοι στρατιώτες. Οι φυλές των αλόγων πριν το 1920, είχαν την καταγωγή τους σε ντόπιες και ξένες φοράδες και αρσενικά κάθε φυλής. (Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΔΡΑΒΙΔΑΣ κατά τον Μεσαίωνα και τα νεώτερα χρόνια -ΝΑΚΟΥ ΝΙΚ. ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΥ). Μια σειρά στην αναπαραγωγή, μπήκε μετά την Μικρασιατική Καταστροφή, υπό την φροντίδα του Υπουργείου Γεωργίας.
Η φυλή ίππου της Ανδραβίδας, προέρχεται από την διασταύρωση ντόπιων αλόγων με βαριά άλογα των Φράγκων ιπποτών και αργότερα, κατά την εποχή της τουρκοκρατίας, με άλογα ανατολικού τύπου. Στις αρχές του 20ου αιώνα, έγιναν διασταυρώσεις με αγγλονορμαδικούς επιβήτορες φυλής Nonius, προελεύσεως Ουγγαρίας.
ΙΠΠΙΚΗ  ΕΚΘΕΣΗ
 
Το 1927 οργανώθηκε η πρώτη ετήσια ιππική έκθεση, με την αρωγή των εκτροφέων, των τοπικών παραγόντων της Φιλίππου Ενώσεως Ελλάδος και του Υπουργείου Γεωργίας. Η έκθεση συνδυάστηκε με την εορτή, πανηγύρι της Αγίας Σοφίας όπου μετά την απελευθέρωση διαρκούσε μια εβδομάδα. Γίνονταν εμπόριο των αλόγων καθώς και ιππικοί αγώνες.Τα άλογα της Ανδραβίδας σε αρκετά βιβλία, περιγράφονται ως τα καλύτερα του κάμπου..Η μόνη χρονική περίοδος που δεν πραγματοποιήθηκε η ιππική έκθεση ήταν από το 1941 έως το 1947. Επανήλθε το 1948 και αναδείχθηκε σε μια σημαντική ιππική εκδήλωση για τον τόπο.
Η Ανδραβίδα το 2007 απέκτησε Ιππικό Δημοτικό Κέντρο, σ΄ έναν περιφραγμένο χώρο, με δυνατότητες μεγάλων προδιαγραφών. Εκεί κάθε Σεπτέμβρη δίνουν το ραντεβού του πολλοί εκτροφείς και αναβάτες.
 


Προσωπικά μεγάλωσα σε οικογένεια όπου το άλογο είχε σπουδαία θέση. Ο πατέρας μου κάθε χρόνο λάμβανε χρόνο στην ιππική έκθεση. Επίσης εκείνες τις  ημέρες τα σπίτια ετοιμάζονταν για να υποδεχτούν και να φιλοξενήσουν, τους φίλους που έρχονταν με άλογά τους από άλλα μέρη, προκειμένου να τιμήσουν τον τόπο μας! Οι πρόγονοί μας θεωρούσαν τιμή την διεξαγωγή αυτής της εκδήλωσης, στην οποία συμμετείχαν με λεβεντιά και ήθος!

Την διάρκεια των εκδηλώσεων ( 16 και 17 Σεπ για φέτος) κάθε χρόνο την ορίζει ο Δήμος Ανδραβίδας -Κυλλήνης, μέσω του Νομικού Προσώπου Πολιτισμού, Αθλητισμού και Περιβάλλοντος. Η φετινή ιππική έκθεση αποτελεί την 82η!Εύχομαι καλή επιτυχία και συγχαρητήρια σε όλους που προσπαθούν για την διατήρηση της παράδοσης.


Οι φωτογραφίες προέρχονται από το διαδίκτυο.

Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2016

ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΓΡΗΓΟΡΟΥΣΑ, ΥΠΟ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ.

 Κάτω από το αιώνιο βλέμμα του Ιερού Βράχου, μεταξύ της Αρχαίας Ρωμαικής Αγοράς και της Βιβλιοθήκης του Αδριανού,στην Αθήνα βρίσκεται ένα εκ των δύο πνευματικών μου καταφυγίων. Η μια του εορτή, είναι σήμερα που η εκκλησία μας τιμά το Γενέθλιον της Υπεραγίας Θεοτόκου. Σπουδαία θεομητορική εορτή.Το γραφικό πολυαγαπημένο εκκλησάκι βρίσκεται πλησίον του σταθμού του ΜΕΤΡΟ του Μοναστηρακίου. Για την ακρίβεια !!στη συμβολή των οδών Δεξίππου και Ταξιαρχών.


Ο ναός της Παναγίας της Γρηγορούσας, όπως λέγεται είναι ουσιαστικά διττός, αφού τιμά την Παναγία και τους Άγιους Ταξιάρχες. Ο Ναός των Παμμεγίστων Ταξιαρχών ήταν κτίσμα του 9ου αιώνα μ.Χ. Ως κτήτορές του οι πηγές αναφέρουν τους γονείς του Αγίου Λεοντίου του Αθηναίου.Αυτός, ο πρώτος ναός καταστράφηκε από πυρκαγιά κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας.Η ανοικοδόμησή του πραγματοποιήθηκε το 1922  και το 1995 έγινε μια μικρή προέκταση. Ο αρχιτεκτονικός του ρυθμός είναι ο σταυροειδής με  τρούλο. 


Η εικόνα της Παναγίας, ανήκει σε οικογενειακό κειμήλιο, μια οικογένειας που την έφερε από τη Μικρά Ασία και το 1945 αφιερώθηκε στον αναφερόμενο Ναό.

Το προσκύνημα στη " Γρηγορούσα" 'όπως συνηθίζουμε να λέμε οι προσκυνητές της, αφού την αισθανόμαστε τόσο κοντά μας...συνδυάζεται άριστα με την ανεκτίμητη βόλτα στην Πλάκα ή στο Μοναστηράκι....η συνέχεια για τον καθένα είναι ξεχωριστή....




Εύχομαι χρόνια πολλά σε όσους και όσες εορτάζουν σήμερα.Η Παναγία η Γρηγορούσα, να μας οδηγεί γρήγορα σε σωστές αποφάσεις, σε γαλήνιους δρόμους...να προσφέρει δύναμη ώστε να ξεπερνιούνται κάθε είδους προβλήματα.Χρόνια πολλά στις φίλες και φίλους που βρισκόμαστε εκεί!!

Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου 2016

ΛΕΛΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ, 8 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1944.


ΑΘΑΝΑΤΗ, ΑΞΕΧΑΣΤΗ!!ΜΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΗΣ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΓΡΑΨΕ ΚΑΠΟΙΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ ΤΗΣ.

Στην Ηρωϊδα Λέλα Καραγιάννη

 Νιώθω χαρά αληθινή
Λέλα για σένα, ηρωική,
που σε καλωσορίζω
κι αυτά τα άνθη που κρατώ
είναι απ’ το χώμα που πατώ
της Χώρας, στα χαρίζω.

Σαν την μορφή σου δυνατή
λίγες γεννιούνται ξέρω,
ηρωίδες εδώ,σ΄αυτή τη γη
γι’ αυτό και σου προσφέρω,
λίγα ανθάκια δροσερά
της Ελλάδας μυρωμένα
και εύχομαι όταν χρειαστεί,
να γίνω σαν κι εσένα.
                                                                          Σοφία Δ. Αγραπίδη


Στις 25 Μαρτίου του  1898, στην πανέμορφη τοποθεσία της Λίμνης Ευβοίας, ο Αθανάσιος Μινόπουλος και η Σοφία Μπούμπουλη, σπετσιώτικης καταγωγής, απόγονος της οικογένειας των ηρώων του 1821, απέκτησαν την πρωτότοκη κόρη τους, τη Λέλα -Ελένη. Η Λέλα από την παιδική της ηλικία ξεχώριζε για την εξυπνάδα της και την ιδιαίτερη προσωπικότητά της. Γινόταν αγαπητή σε όσους τη γνώριζαν. Είχε στοιχεία εθελοντισμού, γι' αυτό όπου υπήρχε ανάγκη έτρεχε να βοηθήσει.Τα χαρακτηριστικά της ἐδειχναν την πορεία της...σοβαρή, δυναμική, αποφασιστική, υπεύθυνη αναζητούσε πάντα μεγαλύτερους ορίζοντες, τα όνειρά της και οι στόχοι της δεν στέκονταν σε κοινά επίπεδα.Η δίψα για γνώσεις και για μάθηση ήταν αστείρευτη. Εκτός των άλλων χαρισμάτων της...είχε προικιστεί με το χάρισμα της καλλιφωνίας.Η πατρική της οικογένεια χτυπήθηκε από τον πρόωρο θάνατο του πατέρα της , που ανάγκασε την Λέλα με την μητέρα της και τις αδελφές της να μετοικίσουν στη Χαλκίδα.Μετά από τέσσερις μήνες και πρόσκληση κάποιων συγγενών τους, μετακόμισαν στην Αθήνα.

Εκεί η Λέλα είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει στο Ωδείο Αθηνών , μαθήματα μουσικής, χωρίς να εγκαταλείψει το διάβασμα.Επειδή δεν μπορούσε να προσληφθεί στον δημόσιο ή ιδιωτικό φορέα προκειμένου να εργαστεί, όπως επιθυμούσε, κατάφερε να βοηθάει στην ανατροφή των παιδιών, μια πλούσια οικογένεια. Πάντα μέσα της έκαιγε η φλόγα του εθελοντισμού, του πατριωτισμού και της δράσης.Στα 15 της χρόνια..όταν οι Βαλκανικοί Πόλεμοι προχωρούσαν, έμαθε πως υπήρχε έλλειψη αδελφών νοσοκόμων και εντάχθηκε στο Σώμα Εθελοντριών του Ερυθρού Σταυρού.Σ'ένα από τα νοσοκομεία που η Λέλα πρόσφερε τις υπηρεσίες της, γνώρισε τον μετέπειτα σύζυγό της...ήταν ένας εκ των τραυματιών στρατιωτών από τη Σμύρνη της Μ. Ασίας. Ο Νικόλαος Καραγιάννης, ο οποίος αργότερα έγινε γνωστός ως επιχειρηματίας, φαρμακέμπορος και αρωματοποιός της Αθήνας...απέκτησαν επτά παιδιά και αφοσιώθηκαν με πάθος στην ανατροφή τους.Η ίδια δεν αρκέστηκε ποτέ στους απλούς ρόλους, ότι έκανε το έκανε με πάθος.Βοήθησε τον σύζυγό της στην επέκταση της επιχείρησης, χρησιμοποιώντας το πανέξυπνο πνεύμα της αλλά και την εργατικότητά της.

Κατά τα χρόνια της Μικρασιατικής καταστροφής του 1922, μέσα σε εκείνη την απερίγραπτη λαίλαπα, αποφάσισε να δράσει.Όντας έγκυος στο τέταρτο παιδί της, άνοιξε το σπίτι της για να φιλοξενήσει πρόσφυγες. Βοηθούσε έμπρακτα με δικά της χρήματα.Έπεισε γνωστούς και συγγενείς της , να κάνουν κι αυτοί το ίδιο.ΠΩΣ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΩ ΕΙΔΩΛΟ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ;;H δράση της δεν μπορεί να αποτυπωθεί σ' ένα μ ικρό αφιέρωμα...τάιζε φρόντιζε ορφανά, χήρες, πάντρευε άπορες κοπέλες,, βάφτιζε ορφανά παιδιά..


 Γνωστή ως "Μπουμπουλίνα της Κατοχής", υπήρξε από τις σπάνιες ηρωικές μορφές της Εθνικής Αντίστασης κατά των γερμανικών στρατευμάτων της περιόδου 1941-1944. Ήταν μητέρα επτά παιδιών και δε δίστασε να είναι ο πρώτος Έλληνας πολίτης, που μόλις τρεις εβδομάδες από την εισβολή  του εχθρού στην Αθήνα (29 Απριλίου 1941), πρόβαλε οργανωμένη αντίσταση. Χρειάζονται πολλές σελίδες για να αναφέρω ακόμη και τα σπουδαιότερα σημεία των αγωνιστικών πράξεών της.Στις φλέβες της κυλούσε το αίμα της Λασκαρίνας Μπουμπουλίνας.Δεν λύγισε μπροστά στα φρικτά μαρτύρια των SS και δεν πρόδωσε ποτέ τους συνεργάτες της. Η Ελλάδα είχε την πρώτη θέση στην καρδιά της και όπως έδειξαν οι πράξεις της και στη ζωή της.

Ήταν 46 ετών και μαζί με 58 ακόμη αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, εκτελέστηκε από τα ναζιστικά στρατεύματα, την 8η Σεπτεμβρίου 1944, στο Δαφνί. Τραγουδούσε τον εθνικό ύμνο και οι ουρανοί ράγιζαν....ως την τελευταία της αναπνοή, ενδυνάμωνε τους υπόλοιπου ήρωες.."Ψηλά παιδιά τα κεφάλια να δουν οι Ούνοι πως ξέρουν να πεθαίνουν οι Έλληνες για την πατρίδα τους". Είχε μυήσει τα παιδιά της στην αγάπη για την Ελλάδα και τον άνθρωπο. Τα έξι εκ των οποίων είχαν συλληφθεί και κάποια εξ αυτών άγρια βασανιστεί.
Η Λέλα Καραγιάννη θεωρείται για τη γράφουσα ανεπανάληπτη προσωπικότητα...έτρεφε τεράστια αγάπη προς την πατρίδα, μεγάλο θαυμασμό για τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, την ιστορία, τις παραδόσεις της χώρας, πίστευε χωρίς αμφισβήτηση πως κάθε άνθρωπος και κάθε Έθνος πρέπει να ζουν ελεύθερα, πίστευε στο Θεό πραγματικά, γι' αυτό και δεν αρκούνταν στην εκδήλωση της ιδεολογίας της, αλλά έκανε πράξεις αυτά που έτρεφε στην ψυχή της.
ΑΘΑΝΑΤΗ!!


Βιβλιογραφία "Λέλα Καραγιάννη" Η θρυλική γιαγιά μου. Λέλα Βύρ. Καραγιάννη, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΛΑΣΓΟΣ.

Θεσσαλονίκη,Μονή Βλατάδων.

Εικόνες από έναν πανέμορφο και πολύ αξιόλογο χώρο, έναν ακόμη πολιτισμικό και ιστορικό θησαυρό της χώρας μας.Τη Μονή Βλατάδων που πρόκειται ...